Tom, Rozdzial

1     1, 9 |      nagły, krótki, nabrzmiały rozpaczą krzyk, jak piorun, rozdzierał
2     2, 25| nawrócił, rzuciła się za nim z rozpaczą, zabiegła drogę i czepiła
3     2, 25|  wymykał, próżno przywiedziony rozpaczą i strachem śmiertelnym o
4     3, 28|      zawołała rozwodząc ręce z rozpaczą.~- Nie poredzę ci, żebym
5     4, 41|     Ale i o kryminale myślał z rozpaczą w duszy.~Więc z tego bojowania
6     4, 48|   nawet łez, zabite smutkiem i rozpaczą, oczy świeciły kiej studnie