Tom, Rozdzial

1     1, 5 |    włosach; a one modre oczy tak rozgorzały z radości, aż fiołkowy cień
2     2, 25| wychynęła w górę, to jakieś oczy rozgorzały bystrzej, to baranice zakolebały
3     3, 30|       się krwawo zatliły i szyby rozgorzały, od miasta zaś coraz więcej
4     3, 31|          i od nieba, wynoszącego rozgorzały krąg słońca - wszystkim
5     3, 32|         się żywym ogniem płonąć, rozgorzały wody, przytajone w gąszczach,
6     3, 32|       opowiedzieć, jakim weselem rozgorzały Lipce.~Tylko u jednych Borynów