Tom, Rozdzial

1     1, 3 |  zasię, co go tak markoci i rozbiera, ale ni słówkiem nie pomogła,
2     1, 8 | dobrze wiedziała, co go tak rozbiera i markoci, co nim tak rzuca,
3     1, 12|   przez sen.~- Wody! Tak me rozbiera gorącość... wody!~Choć markotny
4     2, 16|    Na wieś pójde, gorąc mię rozbiera... - bełkotał zestraszony.~-
5     3, 35|    u Rocha, to nawet pisane rozbierą i na pańskich książkach
6     4, 40|  Nic, jeno me tak powietrze rozbiera! - bronił się trąc oczy