Tom, Rozdzial

1     2, 21|    choćby ją nawet skatował, nie posłucha i pójdzie, a tej dobrej
2     3, 32|          na udry, to i matki nie posłucha, na złość się ożeni, swój
3     3, 35|          była, to cię wtedy może posłucha - żalił się smutnie.~- Takie
4     3, 35| niezadługo, wróci! Ale kto go ta posłucha? - oczy jej rozbłysły.~-
5     4, 40|     Wezmę ja go w garście, a nie posłucha, to wygonię na cztery wiatry!~
6     4, 40|               Cóż ja? Któż to me posłucha, co? - jąkał zmieszany.~-