Tom, Rozdzial

1     2, 14|       przed się, w swoją dolę nieszczęsną, w gorzką bezmoc swoją,
2     3, 26| powiezły w pole, i ja sierota nieszczęsna!~- A poszły! ścierwy...
3     3, 32|    tak się czuje opuszczona i nieszczęsna, jako to drzewo usychające
4     4, 39|      o dolo człowiekowa, dolo nieszczęsna! Dziś żyjesz, a jutro gnijesz.
5     4, 47| płacze! I cóż ja teraz pocznę nieszczęsna, co? kaj się podzieję! Ratuj
6     4, 49|     człowiecze wyrozumienie i nieszczęsna ponad wszystko, leżała jakby