Tom, Rozdzial

1     1, 2 |      waliła głucho na młyn, i nawrócił na drugą stronę stawu -
2     2, 13| błąkał po śnieżnym pustkowiu, nawrócił znowu oczy na wieś, za ojcową
3     2, 13|          Czego? - Już z sieni nawrócił.~- A to nawet tego słowa
4     2, 13|     mógł.~Prawie nie wiedzący nawrócił do karczmy wymijając parę
5     2, 22|    nędzy żyła wraz z dziećmi.~Nawrócił do borów, bo już nie wiedział,
6     2, 25|  nagła, co się stało, ale nie nawrócił, rzuciła się za nim z rozpaczą,