Tom, Rozdzial

1     1, 6 |     noc się zlecą... i my1 jej leniwie się snuła jak nić lniana
2     2, 17|      każdy pogadywał z cicha i leniwie, senność ogarniała wszystkich
3     3, 26|   Kwietniowy dzień dźwigał się leniwie z legowisk mroków i mgieł
4     3, 26|    zapachy pól, pławiących się leniwie w słońcu, a wszędy było
5     3, 31|       po ugorujących zagonach, leniwie wyciągających się w słońcu,
6     4, 37| przemglony świt, zwlókłszy się leniwie z pól, zajrzał do izby,