Tom, Rozdzial

1     2, 22| ogniu, nabrzmieje czuciem i jasnością, że jeno ją tknąć, a gotowa
2     2, 24| zalewała cały świat pogodną jasnością i prawie wiośnianym ciepłem.~
3     2, 25|    nim dusza pocieszyła się jasnością i kości poczuły ciepło -
4     3, 27|     a kaj wstąpił, to jakby jasnością napełniały się izby, a w
5     3, 30|   gęsi.~Słońce szło w górę, jasnością zalewając świat, ciepło
6     4, 42|    zalewając świat ślepiącą jasnością i żarem, wiater się był