Tom, Rozdzial

1     1, 9 | pociemniało, Kuba powlókł się w głąb, na stary cmentarz.~A tam
2     2, 23|       się w bezdenną, skłębioną głąb marzenia, aż rozkwitały
3     2, 23|    zsuwały się bezsilnie w samą głąb przerażenia i dusza drętwiała,
4     3, 33|     drugie! hale!~- Głupiś kiej głąb kapuściany! - zaperzył się
5     4, 39|     przed siebie, kieby w jakąś głąb nagle rozwartą, i drżała
6     4, 45|     kieby w jakąś nieodgadnioną głąb, kaj cosik tajnego bulgoce