Tom, Rozdzial

1     1, 9 |   mógł, choć ta i niejeden burknął, że to się to pod łokcie
2     2, 13|  będą, zarówno mi jedno! - burknął Antek dźwigając się z pościeli.~
3     2, 20|    tego sposobu, ale Witek burknął:~- Głupi! kury se macaj,
4     3, 35|    służył wama nie będę! - burknął hardo, rozpierając się na
5     3, 36| jeszcze ogień zaprószycie.~Burknął niespodzianie, a gdy w południe
6     4, 45| kiej mu Żyd jął dziękować, burknął:~- Głupiś, pomogłem ci,