Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |              jeszcze skrzat głupi, to i cóż poradzi?~-Hale, abo to Boryna
  2     1, 2 |               głosie ino, po gadaniu.~- Cóż ta we świecie słychać? Wędrujecie
  3     1, 2 |                 cięgiem?~- Moiściewy, a cóż by! - A to źle, a to i dobrze,
  4     1, 2 |                 i wiano niezgorsze.~- A cóż to Maciejowi potrza wiana,
  5     1, 2 |                 Dominikowa to pies... a cóż, mają chałupę i gront, toby
  6     1, 3 |            zjadłem! - wołał żałośnie.~- Cóż macie na swoją obronę?~-
  7     1, 4 |            pokornie podjął za kolana.~- Cóż to powiecie? Aha... Kuba
  8     1, 4 |                 kowal nie przepuścił, a cóż dopiero teści, z którym
  9     1, 4 |              nie chciały bo młynarczyk, cóż to? Parobek prawie. A proste
 10     1, 5 |           bryczką w parę tęgich koni.~- Cóż to, na piechty, Macieju?~-
 11     1, 5 |                 i pokichali solennie.~- Cóż tam u was? Sprzedajecie
 12     1, 5 |                 pójdzie?~- Moiściewy, a cóż by w domu robił na tych
 13     1, 5 |             znowu spytał o Jasia...~- I cóż, do urzędu pójdzie?...~-
 14     1, 5 |             przekpiwacie se ze mnie, za cóż by mnie?... Kosztuje tyla
 15     1, 6 |                 aż mu wątpia odbił.~- O cóż, kiedy?...~- A o cóż ba,
 16     1, 6 |                  O cóż, kiedy?...~- A o cóż ba, jak nie o gront. Wadzili
 17     1, 6 |                 Tyla i mojego, tyla, na cóż mi turbacje, hę?~Obsiedli
 18     1, 7 |                  Burek, a pódzi ze mną, cóż to, sam, głupi, ostaniesz?.,~
 19     1, 8 |                  Niewolić jej nie będę, cóż, Jaguś, odpijesz?...~- I...
 20     1, 8 |                 Szymek, a kapoty weźta; cóż to jak te dziadaki iść chceta?...
 21     1, 10|               zapytał po chwili.~- I... cóż by zaś! - odparł cicho Antek,
 22     1, 10|               dobrodzieja? No i co?~- A cóż by, nic! W kościele bym
 23     1, 10|                  wykrzyknęła Hanka.~- A cóż to, święty czy co? Prosili,
 24     1, 11|               jak to dzieciątko prosił, cóż, kiedy nawet mięsa przełknąć
 25     1, 11|            boska, nie przeciw się, bo i cóż, chudziaku, poredzisz krzykaniem
 26     1, 12|                potrzeba niźli dochtora! Cóż ja ci poredzę? Co? Zamówiłabym,
 27     1, 12|              wama po głowie chodzi?~- A cóż to? Z cukru jest i rozpuści
 28     1, 12|             pługa, ni do żadnej roboty. Cóż ja bym począł? Bydło mi
 29     2, 13|               krowę przyjdzie sprzedać, cóż?.. Uparł się to i sprzeda,
 30     2, 13|       powstrzymywała, jak mogła. Antek? Cóż miał powiedać? że mu źle?
 31     2, 13|               starczy... musimy, Hanuś, cóż poredzić... szkoda krowy...
 32     2, 13|             żałujesz... nawet tego...~- Cóż to, ceckał się z tobą będę,
 33     2, 14|             Siadajcie, rozgrzejcie się, cóż tam u was słychać?..~Juści,
 34     2, 14|                 łaski jeno mój go uczy, cóż robić?... Trza się i nadszarpnąć,
 35     2, 14|                pieniądze do szuflady.~- Cóż poradzić, kamieni przeciech
 36     2, 14|             Jest wałkoń abo i nie jest! Cóż to będzie robił? Gdzie?
 37     2, 14|           Chuchro takie, skóra i gnaty, cóż ja? Czy to umiem go zniewolić
 38     2, 14|              kiej serca la mnie nie ma. Cóż ja! Cóż?...~Niemoc ją ogarnęła,
 39     2, 14|                 la mnie nie ma. Cóż ja! Cóż?...~Niemoc ją ogarnęła,
 40     2, 15|                 popatrzeć na niego. ,~- Cóż tam? - spytał dojadając.~-
 41     2, 15|                   spytał dojadając.~- A cóż by! - oprzędłam już worek
 42     2, 15|             odrobek da. Nie wzięłam, po cóż nam brać od niego... przecież...
 43     2, 16|                to i w naszej parafii!~- Cóż tu u was słychać? - zapytał,
 44     2, 16|           przerwać pytania niemiłe.~- A cóż by, dał Bóg, że nic złego.
 45     2, 16|        nierychtowny, gorąc, roboty, ale cóż poradzi, trza i za to Panu
 46     2, 16|             sercem zniewalała do jadła, cóż, kiej nie mogła, siedziała
 47     2, 17|                 wzięła do gospodarstwa, cóż, kiedy nie było wiele do
 48     2, 17|                młynarzowego przykazu.~- Cóż to miał z nią zrobić, w
 49     2, 17|              ścierwy nie ludzie!~- A po cóż się zadawała z Frankiem! -
 50     2, 17|                boki, lepiej?~- Mateusz? Cóż mu się to stało?...~- Nie
 51     2, 17|                Co ci to, Jaguś, co?~- A cóż by, nic. Odsuńcie się, przy
 52     2, 17|               po kościele...~- Jutro... Cóż, kiej koniecznie muszę jutro
 53     2, 18|             otrzepując się ze śniegu.~- Cóż tam na wsi? - zagadnął naśmieszliwie.~-
 54     2, 18|             niecierpliwiej nasłuchiwał, cóż kiej żaden głos ludzki nie
 55     2, 18|                nic mi to nie powiesz?~- Cóż ci to rzeknę, co? - szepnęła
 56     2, 18|                ma coś pilnego zrobić... cóż, kiej nie mogła sobie niczegój
 57     2, 18|                 ją pociągać za język.~- Cóż to, pono Mateusz już zdrowy,
 58     2, 18|                   Naszego nie będą.~- A cóż poradzą te biedaki, co? -
 59     2, 19|                lasu, słuchał uważnie.~- Cóż uredzili? - zapytał.~- A
 60     2, 19|                uredzili? - zapytał.~- A cóż, skamlali, narzekali, żalili
 61     2, 19|           minutę, a nie popuszczą, a my cóż znaczymy, tyle co te parobki! -
 62     2, 19|                 ostawiać, bo zepsują.~- Cóż, na to jest tylko jedna
 63     2, 19|                 a przystrajać się.~To i cóż miał stary począć, klął,
 64     2, 20|               wszystkie, bawiły się, to cóż, jak ten samson miała stać
 65     2, 20|                pokorą starego ujmowała. Cóż? kiej Jagna nie mogła się
 66     2, 20|             kupił od was, sprzedacie?~- Cóż bym tam miał sprzedawać,
 67     2, 20|              ciebie przed księdzem.~- O cóż to znowu szczekał? - pytał
 68     2, 21|               na przypiecku, wolał, ale cóż kiej ona, biedaczka, szła,
 69     2, 22|            strudzone, okaleczałe dusze!~Cóż ta to życie szare i nędzne,
 70     2, 22|                to życie szare i nędzne, cóż ta ten dzień zwykły, podobien
 71     2, 25|              ulegała, niewolił ją, to i cóż było począć, mężowy chleb,
 72     2, 25|             mężowi na postronku... To i cóż miała począć ze sobą? co?
 73     2, 25|          miłował, rozumiesz, bez to! Za cóż to mnie ksiądz wypomniał
 74     2, 25|               kiej zbója, za ciebie! Za cóż to wieś cała mnie odstąpiła
 75     2, 25|               Nasz bór, a tnie go! To i cóż my, sieroty, poczniemy,
 76     2, 25|                a wszystkie ukrzywdzają, cóż?... Narodzie kochany, ludzie
 77     3, 27|           doglądać i przy nim dulczyć - cóż, kiej nie poredziła i godziny
 78     3, 27|             niej dziwnie pomroczało. Po cóż się to przybierać będzie
 79     3, 27|                zaglądając niekiedy.~Ale cóż, leżał jak zawżdy, bez ruchu
 80     3, 27|             wykrztusiła strachliwie. ~- Cóż znowu!... zwyczajnie, jak
 81     3, 27|          rozbłysły nieustępliwą wolą.~- Cóż tu u was nowego?~- A nic,
 82     3, 27|                 zali o Jagnę też pytał, cóż, kiej nie śmiała zagadać
 83     3, 27|       zaglądając na drugą stronę...~Ale cóż?... nie sposób teraz było
 84     3, 28|                 ja mojemu niejedno, ale cóż mogę? tę skibkę chleba?~-
 85     3, 28|                  spytała nieśmiało.~- A cóż to mam? Tyle co żyd albo
 86     3, 28|                 przykazał go zarznąć.~- Cóż tu Antek ma do rządzenia?
 87     3, 28|           zestrofowała ją gniewnie.~- A cóż to? płakaniem biedy se odejmę?
 88     3, 28|              tylachna wszystkiego!...~- Cóż poredzić, kiej trzeba! Sam
 89     3, 28|                powstrzymać chlipanie.~- Cóż to wama, chorzyście? - pytała
 90     3, 28|          biedujących nie posłyszeć...~- Cóż poredzić? któryż to ma tylachna,
 91     3, 28|               gdzie by się zabawić...~- Cóż chcecie?... skrzat to jeszcze,
 92     3, 29|              dziedzic?!... Moiściewy! a cóż on ma do urzędów?~- Zawżdy
 93     3, 29|        Uspokójcie się, nie płaczcie!... cóż poradzić?... wola Boża...
 94     3, 29|             wełniak! Wielka szkoda, ale cóż?... sama potrzebuję grosza
 95     3, 29|          podorędziu, i chłop kiej smok. Cóż to ma sobie żałować?!~Hance
 96     3, 30|               tamte, lipeckie mizeraki, cóż teraz czynią, co? W ciemnicach
 97     3, 30|            pytał Jagny wychodzącej.~- A cóż tam po mnie! - wyszła w
 98     3, 30|             świat w największą robotę i cóż pocznę przez niego w tylim
 99     3, 30|               się jej strasznie ckniło!~Cóż, że święta czuć było wszędzie,
100     3, 31|           wróble ziarnem przynęcał.~- A cóż to jadł będzie?~- Garnuszki
101     3, 31|              pacierza spokojności! Hale cóż, urząd pierwszy...~- Odprawcie
102     3, 31|               się to mu przypatrując.~- Cóż to im powiem? tyla, co i
103     3, 31|                 pocie od świtu do nocy.~Cóż to mogły same poradzić?
104     3, 31|                 czekając ręki ludzkiej.~Cóż to naród miał z tego, że
105     3, 31|             tego wrzątku zwiesnowego!~A cóż z tego, kiej pola nie zaorane,
106     3, 31|                ulągł co i mój Stacho! A cóż my teraz sieroty poczniemy
107     3, 31|              srodze poczerwieniawszy.~- Cóż wam poradzę?... nie wystarczyło
108     3, 32|            tamtędy mogli powracać.~Hale cóż, kiej i tamój było pusto!
109     3, 32|                  mało to tam pannów?... cóż to im za niewola do waju
110     3, 32|             przyprzążkę, do poganiania.~Cóż, kiej robota szła niesporo!...
111     3, 32|           zanosiła się coraz boleśniej.~Cóż jej ta po gospodarce, po
112     3, 32|                sobie smutki a żale.~Ale cóż, choć ręce mdlały z utrudzenia
113     3, 33|                 sadek ich dzielił.~- No cóż? co ci wyczytał? - zawołała
114     3, 33|               ręku i jęła wyrzekać:~- A cóż my teraz poczniemy, co?~-
115     3, 33|           pisknęła Kasia, najstarsza.~- Cóż, kiej niełacno: wszyćkie
116     3, 33|                Pan Jezus nie dopuści... Cóż ta na jarmarku? dowiedzieliście
117     3, 33|                 A każdemu... wola Boża, cóż, nie poredzi... Hale, mógł
118     3, 33|                z tego szły i gniewy, bo cóż? mogli to poredzić gospodarzom
119     3, 33|         niezgorsze, i woda pobok... Ale cóż, nie poredzi! Miemcy siędą,
120     3, 33|                 ściany rozpierały! A za cóż to miał kto grunta kupować,
121     3, 33|           trzymając się na baczności.~- Cóż poredzić? co? - odpowiadała,
122     3, 34|            historia. Wio! maluśkie!~- A cóż to, wójt chory, że leży
123     3, 34|             nimi Grzela, wójtów brat.~- Cóż? Pietr śpią jeszcze? - pytali
124     3, 34|                a Mateusz mu przerwał:~- Cóż nama z tego, że drugie dobrze
125     3, 35|            stron, próbując rozdzielić - cóż, kiej przypięła się do niego
126     3, 35|             musimy - zauważył sołtys.~- Cóż on tu ma nam do rozkazywania?
127     4, 37|           zazierających spoza płotów. - Cóż, jak się wam podoba mój
128     4, 37|               żywota zbawi.~O duszo, po cóż dźwigasz człowieczego trupa,
129     4, 38|                 z Nastusią.~- No, no, a cóż na to powiedzą Dominikowa?~-
130     4, 38|                powiedzą Dominikowa?~- A cóż by, udry na udry pójdzie
131     4, 38|            pogrzebie się nie pokazał.~- Cóż mu ta Boryna, kiej on z
132     4, 38|               Szymkowe zapowiedzie?~- A cóż, kiej chce się żenić, to
133     4, 39|             prędko zagadał o innym.~- A cóż, będzie zgoda z dziedzicem?~-
134     4, 39|            snadź po dobrym namyśle:~- A cóż ma być! Ja tu jeno stróżuję
135     4, 39|           dziedzic a rad me słucha. No, cóż powiecie?...~- A jeno to,
136     4, 40|                poredziła przemówić, ale cóż to mogła rzec i jak wypowiedzieć,
137     4, 40|                przykazywałam Pietrkowi? Cóż, kiej me nie słuchał.~Zaczęła
138     4, 40|           szepnął siadając z powrotem - cóż, kiej i jastrząb musi się
139     4, 40|            deszczu! - rzekł Grzela.~- A cóż, trzymały me i trzymały
140     4, 40|             plecy na cały jenteres...~- Cóż ja? Któż to me posłucha,
141     4, 41|               to mu smakuje! ~- Głupiś, cóż to, łajno jeno wywąchuję
142     4, 41|              sito.~- Płone! widzisz go! Cóż to, mięso będę ci dawała?
143     4, 41|                wody nie ma kto podać.~- Cóż to jej, chora? ~- Pewnikiem
144     4, 41|            siebie mówię. Bóg ci zapłać! Cóż ta ja, ten śmieć jeno, co
145     4, 41|               głupiego chłopa. I za co? Cóż to złego zrobił? - mamrotała
146     4, 41|               jakiś grosz na żniwo, ale cóż, młynarza przeciech o pomoc
147     4, 41|              zaczynało jej być żal.~- A cóż mi to nowego powiesz? po
148     4, 41|                mi to nowego powiesz? po cóż to me wołasz?~- Czym ci
149     4, 41|             jeszcze nie rozglądasz.~- A cóż to poredzę?~- Trzeba by
150     4, 41|               kreminału w same świątki. Cóż, dziesięć roków toć jeszczek
151     4, 41|           dobrze to sobacze nasienie.~- Cóż na to Szymek?~- A co, jak
152     4, 41|              niebie, tak ją zakatrupię. Cóż mi to ostaje, co? Grontu
153     4, 41|               goni, spłaty nie daje, to cóż pocznę? Kaj się, sierota,
154     4, 41|      deliberowali, jak by mu pomóc, ale cóż, kiej nic z tego nie wychodziło,
155     4, 41|            serca rad bym ci pomógł, ale cóż ja mogę... Czekaj, mszę
156     4, 41|            Poszłabyś za mną, Jaguś?~- A cóż to poczniesz ze swoją kobietą?~
157     4, 41|                 uspokoiła z tej strony. Cóż z tego, że mu służyła jak
158     4, 41|          niekiedy i prosto pode płotem. Cóż to pan starszy upatrzył
159     4, 41|             upatrzył se na niego?~- Tak cóż by, nic, po znajomości pytam...~-
160     4, 42|                  A bo mi to nie potrza? Cóż to mam? Jedne portki a te
161     4, 43|             skamlała o to żałośnie.~Ale cóż, kiej się tak pogarszało,
162     4, 43|                    Zapędziłeś maciorkę? Cóż pedziała Nastusia?~- Taka
163     4, 43|          Zajrzała mu pytająco w oczy.~- Cóż ci to? krzywisz się kieby
164     4, 44|                słuchali wzdychający, bo cóż było robić teraz na ciężkim
165     4, 44|               nie damy pieniędzy, to za cóż postawią? - ozwał się któryś
166     4, 44|               zaproponował wójt.~- Więc cóż, wszyscy jednogłośnie zgadzacie
167     4, 45|           przeciek smaków nie postawią; cóż, kluski a kapusta nie la
168     4, 45|                Duby smalone pleciesz, a cóż ci to złego zrobili?~- A
169     4, 45|           Święci Pańscy! Aresztowany! i cóż to zbroił? A zawsze mówiłam,
170     4, 45|              biskup lepiej nie potrafi. Cóż, kiedy we łbie pstro i dalejże
171     4, 45|                 zabrzmiał uroczyście.~- Cóż to wam jest?~- A nic, śmierć
172     4, 45|               jakie wrzało dokoła.~Bo i cóż, że tam jakaś dusza człowiekowa
173     4, 45|                 Jasio aż się zdumiał.~- Cóż to, idziecie na wesele?~-
174     4, 45|               na to bierze!~- Cie, a za cóż to wójt ma u niej łaski?~-
175     4, 45|          rumieńcem i mocno zesromana.~- Cóż wy tu robicie?~Jąkała się
176     4, 45|              wsi - rzekła słodziuśko.~- Cóż się tam stało?~- Jaże trzy
177     4, 46|                 na drugą stronę domu.~- Cóż to, chora? - podszedł nieco
178     4, 46|              podniesła hardo głowę.~- A cóż to złego z nim wyrabiam,
179     4, 46|               wezmą mię i zagubią, to i cóż, kiedy takich zostanie jeszcze
180     4, 47|                  ale srodze spłakana.~- Cóż się to waju przygodziło? -
181     4, 47|             Hance? - pytał ostrożnie.~- Cóż z tego, kiej nie odpisała
182     4, 47|                 a on siedzi i płacze! I cóż ja teraz pocznę nieszczęsna,
183     4, 47|          wrzasnęła padając mu do nóg.~- Cóż ja ci poredzę, sieroto,
184     4, 48| niesprawiedliwie, ja na to nie pozwolę! Cóż ona zrobiła złego? co? -
185     4, 48|            zabrał się do brewiarza, ale cóż, kiej chociaż uparcie powtarzał
186     4, 48|                 nim nie zapomniała.~Ale cóż, kiej śpik prawie się go
187     4, 48|              niej, to matka, to drugie, cóż, kiej tylko jedno wiedziała,
188     4, 48|                 tą straszną udręką.~- I cóż ja teraz pocznę, co? - pytała,
189     4, 49|        krzywdzić, rozpustę czynić, to i cóż się stanie ze wsią? Powiadam
190     4, 49|              takiej niesprawiedliwości! Cóż to komu zawiniła? A o co
191     4, 49|               łbie mąci! pomiarkuj ino, cóż ona pocznie, kaj się podzieje?
192     4, 49|                 pomogę. Postanowili, to cóż znaczy jeden sprzeciw, nic.~-