Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |           własne, a potem już i na wszystkich pomstowała.~A równo z nimi
  2     1, 2 |         kapotę białą, wyszywaną na wszystkich szwach czarnymi tasiemkami,
  3     1, 3 |           myśl zięć, kowal, któren wszystkich po cichu burzył, a i sam
  4     1, 3 |          cielę jakie, aż i wyminął wszystkich i koło kościoła, który stał
  5     1, 3 |           Bo głupie, nie baczą, że wszystkich jednako ta święta ziemia
  6     1, 4 |       śpiewał tak żarliwie, tak ze wszystkich sił duszy wierzącej, tak
  7     1, 4 |         trząść w sobie z winy tych wszystkich grzechów, z żalów, ze skruchy
  8     1, 4 |          przeciech to ukrzywdzenie wszystkich! A szmaty po matce to dusi
  9     1, 4 |      niepomiarkowana była i zła na wszystkich, że to dzieci ją skrzywdziły,
 10     1, 4 |            A nie pójdę! Karczma la wszystkich, a ja taka dobra za swoje
 11     1, 5 |           drugich kurach, a już na wszystkich drogach i ścieżkach do Tymowa
 12     1, 5 |          której cięgiem jeszcze ze wszystkich stron dopływały nowe rzeki
 13     1, 5 |            I dziadów zlazło się ze wszystkich stron co niemiara: ślepych,
 14     1, 5 |     wysupłał złotówkę i dał.~- Żyw wszystkich swoją krwawicą... - myślał
 15     1, 7 |           się ciekawe zapytania ze wszystkich stron i wszystkie oczy spoczęły
 16     1, 7 |       zabić, to i kary, nie ma, bo wszystkich to by karali?~- Baczę...
 17     1, 7 |       wagował, że to tak na oczach wszystkich nijako, póki zmówiona z
 18     1, 7 |     okowitki i jął z nią obchodzić wszystkich po kolei i przepijać.~Dziewczyny
 19     1, 7 |        dymiło parą, że przysłoniła wszystkich jak chmurą, z której tylko
 20     1, 7 |            mróz szedł, po kościach wszystkich, a Jagusi, że to czujna
 21     1, 7 |             to Burek rzucił się na wszystkich i jął gryźć, i bronić, jak
 22     1, 7 |      wierniejszy Panu, zastanowiło wszystkich niemało... i poczęli z wolna,
 23     1, 8 |        tych zmówinach po chałupach wszystkich. Wieś całą ogarnęła ciekawość,
 24     1, 8 |     Dominikowa nie głupia, już ona wszystkich wyrychtuje.~- Matką jest,
 25     1, 8 |            Wtedy kieliszek obszedł wszystkich po kolei. Stara podała chleb,
 26     1, 8 |        nieobyczajnie było tak przy wszystkich ułapić ją za szyję i całować,
 27     1, 9 |      głośny pacierz, mówiony przez wszystkich za te zmarłe w czyścu ostające.~
 28     1, 10|            i ciekawie poglądała po wszystkich, bo nic wymiarkować nie
 29     1, 11|           szła przodem i rznęła ze wszystkich sił.~A potem Jagnę wiedli
 30     1, 11|     kwietny i kiej słońce ciągnąca wszystkich oczy; włosy miała zaplecione
 31     1, 11|         spływały długie wstążki we wszystkich kolorach i leciały za nią,
 32     1, 11|           dziećmi się zabawiał, do wszystkich dziewczyn się zalecał, a
 33     1, 11|        jarzącymi oczami wodziła po wszystkich.~Muzyka zagrała wolno i
 34     1, 11|         rąk, i gorącość buchała ze wszystkich, i uciecha! Twarze się rumieniły,
 35     1, 12|       zerwał się nagle i zaczął ze wszystkich sił krzyczeć, aż Witek się
 36     1, 12|   przeciech, to nijak mu na oczach wszystkich !~- I półkwaterka bym nie
 37     2, 13|     mroczniej; chmury wypełzały ze wszystkich jam, podnosiły potworne
 38     2, 13|          obory, radość przejmowała wszystkich, a już dzieci to szalały
 39     2, 13|           krowę macać a oglądać ze wszystkich stron.~Juści, że Antkom
 40     2, 14|            równa.~Hanka pozdrowiła wszystkich, a organiścinę pocałowała
 41     2, 14|          przecież u ojca samam dla wszystkich i przędła, i tkała, i farbowała,
 42     2, 15|          robił to prawie na oczach wszystkich i w głos powiadał o swoim
 43     2, 15|          mi, że po wsiach chodzi i wszystkich się wypytuje o jakiegoś
 44     2, 15|             nie wyrzekał i jakby o wszystkich krzywdach zapomniał ale
 45     2, 15|          coraz sroższym gniewie na wszystkich, że jeszcze bardziej unikał
 46     2, 16|           ich tam zliczy a wypowie wszystkich, przewietrzano izby, myto,
 47     2, 16|       kwardy był i nieustępliwy la wszystkich po dawnemu, ale Jagusia
 48     2, 16|         podzielił opłatek pomiędzy wszystkich, pojedli go ze czcią, kieby
 49     2, 16|            bił pieśnią ogromną, ze wszystkich serc rwiącą, aż pod te święte
 50     2, 17|         leniwie, senność ogarniała wszystkich bez mała z wczorajszego
 51     2, 17|          na was ogląda.~- Ile że o wszystkich krzywdę chodzi.~Powiedział
 52     2, 18|             szukałem go od lata po wszystkich wsiach okólnych i znalazłem
 53     2, 18|          Zwijała się z dojeniem ze wszystkich sił, ale była tak roztrzęsiona,
 54     2, 18|           się dorobił, a teraz nad wszystkich się wynosi, oszukaniec,
 55     2, 18|           Dołach, to się robota la wszystkich otworzy! A tu pono się zaprzysiągł,
 56     2, 19|         sprawy, zarówno obchodzące wszystkich.~Bo tak się ano stało, że
 57     2, 19|        szły za tanami, pito już we wszystkich kątach, gdzieniegdzie już
 58     2, 19|     wywiódł się naprzód, przegonił wszystkich i wiał w pierwszą parę tak
 59     2, 19|           cichość z nagła padła na wszystkich, że stanęli jak wryci, nikt
 60     2, 20|            karczmie, w tańcu, przy wszystkich przecież! ~- Hale, w karczmie
 61     2, 20|         mówili!~- Juści, na oczach wszystkich było! - powtórzył stary
 62     2, 20|           w karczmie przesiaduje i wszystkich chłopaków buntuje, na starszych
 63     2, 20|        barzej starego, jak zresztą wszystkich bogaczy ze wsi, że mają
 64     2, 20|           drugich prześmiewając ze wszystkich zarówno, nie śmieli drzwi
 65     2, 20|          dzisiaj w kancelarii i la wszystkich przywiozłem powiestki, kupą
 66     2, 21|        wzmagał się jeszcze, bił ze wszystkich stron, tańcował, kręcił
 67     2, 21|           gotową do stanowienia za wszystkich. Jakże, na kogo się to spuści?
 68     2, 22|      odpoczywał zmęczony, a że zaś wszystkich dusze ogarnięte były jeszcze
 69     2, 22|       cicho zrazu, a potem już dla wszystkich w głos opowiadać, co kto
 70     2, 22|            zimny dreszcz przenikał wszystkich, że milkli naraz oglądając
 71     2, 22|       poszedł na dwór, by uspokoić wszystkich. j~- Opowiem wam historię
 72     2, 22|        głębokie milczenie padło na wszystkich, każden rozważał słyszane
 73     2, 23|           rozśpiewania, lecieli ze wszystkich sił w cały ten świat, modrością
 74     2, 23|      wskróś tych scen nadludzkich, wszystkich stawań, wszystkich cudów,
 75     2, 23|    nadludzkich, wszystkich stawań, wszystkich cudów, przez najgłębsze
 76     2, 24|           zważał, schodzili się ze wszystkich stron i całymi godzinami
 77     2, 24|           opętanie jakieś poniesło wszystkich wichurą pomsty...~Naraz
 78     2, 24|           z męczącej zagadki... We wszystkich chałupach gadali o tym,
 79     2, 24|          to on w biały dzień, przy wszystkich, przyjdzie do chałupy i
 80     2, 24|            rósł, zda się, w oczach wszystkich, olbrzymiał, błyskawice
 81     2, 24|       Zrozumiał, że to on rozgonił wszystkich, ale połknął i to, i kazał
 82     2, 24|             że od domów, z cieniów wszystkich, z pól, spod samego nieba,
 83     2, 25|       przez ściany i okna, lało ze wszystkich stron, że już nie można
 84     2, 25|     gniewem buchał i ciężki był la wszystkich, prosto nie do wytrzymania,
 85     2, 25|            dobra nie marnowali, la wszystkich w domu był twardy, ale już
 86     2, 25|        chciało się jej krzyczeć ze wszystkich sił, na cały ten świat -
 87     2, 25|       Juści, rzecz była wielka dla wszystkich i tak groźna, że cala wieś
 88     2, 25|            był już późny, ale śpik wszystkich odleciał, nie jedni kolacji
 89     2, 25|      takiego, któren by swoją mocą wszystkich przeparł i do pomsty powiódł...~
 90     2, 25|       sieci, bo dwory wszędzie, ze wszystkich stron, kiej te ściany ściskają
 91     2, 25|   kilkadziesiąt rąk chwyciło go ze wszystkich stron i wyrwało z konia,
 92     2, 25|       rzucili się pomagać, a wiódł wszystkich borowy, któren w ostatniej
 93     3, 26|            szczęścia, a przy tym i wszystkich pieniędzy na to jedno by
 94     3, 26|              chciałam jeno obaczyć wszystkich... popytać... ale se pójdę... -
 95     3, 26|        ostateczny, kiej ano wzięli wszystkich i do miasta powiedli, ostatnia
 96     3, 26|         narodu było. Powiedali, że wszystkich karać nie pokarzą, jeśliby
 97     3, 26|       ustąpili, pobili dworskich i wszystkich ano z boru wygnali... Na
 98     3, 26|           w kajdany i pilnujta, bo wszystkich zakatrupię i sobie co złego
 99     3, 26|         przewiny idą, stają się na wszystkich oczach!...~Już Agata bojała
100     3, 27|         się nie dała, urastając we wszystkich oczach na niemały podziw
101     3, 27|           o dzieci, o... mnie... o wszystkich?... - zaczęła trwożnie.~-
102     3, 27|       kolejno powiadałem.~- I... o wszystkich we wsi?..~Strasznie się
103     3, 27|           to jedno sprawiły, co we wszystkich wszystka pamięć krzywd wywlekły
104     3, 28|         się zabierając do roboty i wszystkich poganiając, zwłaszcza Jagustynkę,
105     3, 28|        nabrała mocy do walki.~- Do wszystkich należy!... drogo wy za niego
106     3, 28|          podmawiał swoje wymysły i wszystkich podrychtowywał.~Nie dziwota
107     3, 29|            bo kaj to jeszcze te ze wszystkich najpierwsze - polne roboty?...~
108     3, 29|         też całą hurmą zbiegały ze wszystkich stron cisnąc się do starszych,
109     3, 29|          Macie szczęście, bo mogło wszystkich przygnieść... no, no!~-
110     3, 29|           przygniotło, niechby nas wszystkich zabiło, to już bym na ten
111     3, 29|      wygodził. Mądry był Żyd, znał wszystkich we wsi i wiedział, jak do
112     3, 29|            starczyło. Jasiek wiódł wszystkich, bo chociaż głupawy był
113     3, 29|         czasu brakowało chodzić po wszystkich.~Lipce miał najbliżej, to
114     3, 30|           narodu się zebrało, a na wszystkich twarzach choć ździebko przychudłych
115     3, 30|         dziwna błogość przejmowała wszystkich, jeno lipeckie ludzie zatrzęsły
116     3, 30|         wrzawie, pieśń buchnęła ze wszystkich gardzieli, zakolebała się
117     3, 30|           i sama ogarnęła, zwołała wszystkich do jadła i nawet poszła
118     3, 30|          niecoś lat, a zbraknie la wszystkich... - Kichał rzęsiście.~-
119     3, 30|        drugich.~- Jakże, widziałam wszystkich, spólnie se siedzą, a pokoje
120     3, 31|       powiadam, to wierzcie.~- Dyć wszystkich z dnia na dzień czekają.~-
121     3, 31| posprzątały po obiedzie, rozegnała wszystkich do roboty. Sama jeno w izbie
122     3, 31|            od Woli, od Modlicy, od wszystkich wsi, widnych czubami sadów
123     3, 31|            kradzież tak sturbowała wszystkich, że choć dzień był bardzo
124     3, 31|           Przyłęka!~Wrzeszczeli ze wszystkich stron na wyprzódki biegnąc
125     3, 31|         wnet się ukazał, pozdrowił wszystkich i razem z Rochem jął rozporządzać,
126     3, 31|            potrzęsły się głosy, ze wszystkich podwórz wytaczały się wozy,
127     3, 31|          wyżnie polnych granic, po wszystkich ziemiach w tym szarozielonawym,
128     3, 31|           mięsa, ni gorzałki...~We wszystkich chałupach wieczerzali, wszędy
129     3, 31|           wraz z Rochem, obchodził wszystkich i każdemu chłopu z osobna
130     3, 31|                nie wystarczyło dla wszystkich... i tak całe dwa dni poczciwie
131     3, 31|       ludzi, zaturkotały wozy i ze wszystkich progów leciały gorące słowa
132     3, 32|           wołali na przemiany i ze wszystkich progów darły się krzyki,
133     3, 32|        pogłośniała; kurzyło się ze wszystkich prawie kominów, smaczne
134     3, 32|          gardzielach, już ponosiło wszystkich, ale ksiądz jednym gromkim
135     3, 32|            jej wpadło pod oczy, za wszystkich; wydoiła krowy, napoiła
136     3, 33|         stojało na drodze, a spoza wszystkich płotów sąsiedzkich i węgłów
137     3, 33|     wyrosły kiej dąb, a jakby król wszystkich we wsi parobków, bo i mocarz
138     3, 33|            cosik przeszkodzi.~- Za wszystkich cierpi, a nikto o nim nie
139     3, 33|        będzie się tu przekpiwał ze wszystkich! Kiej ci w Lipcach malo,
140     3, 34|            kary srogiej od Boga na wszystkich ludzi. Cała wieś się trzęsła
141     3, 34|    strzegąc się dzieci i dzieuch i wszystkich przejmowało jednakie oburzenie
142     3, 34|        zboża, rzeka wezbrała, a ze wszystkich rowów, miedz i bruzd waliła
143     3, 34|            procesy, nowe straty la wszystkich, nowe marnacyje, że gotowi
144     3, 35|           już zaczęli nadbiegać ze wszystkich stron, próbując rozdzielić -
145     3, 35|            zawołał po polsku.~- Bo wszystkich zarówno obchodzi. ~- Jeszcze
146     3, 35|            zwarły, dreszcz przejął wszystkich, ca Niemcy też stanęli jak
147     3, 35|       byście se, pludry, poszły do wszystkich diabłów!~Skoczyli naraz
148     3, 35|          by chciał!~- Wystarczy la wszystkich po kawale - uspakajał Grzela,
149     3, 36|         skończyli kosić, zaprosiła wszystkich, występując ze sutą kolacją:
150     3, 36|       wciąż rosły, olbrzymiały, ze wszystkich stron biły jękliwie, nieprzerwanie:~-
151     4, 37|         Jambroż nadszedł, wypędził wszystkich przed dom, a izbę zamknął,
152     4, 37|        kole niej robić.~I powiedła wszystkich za przełaz do okopywania
153     4, 37|         bił i kajał skruszony, zaś wszystkich omroczył ciężki, beznadziejny
154     4, 37|  zadeszczonym powietrzu i ze stron wszystkich biją dzwony, jarzą się światła,
155     4, 37|          barana i w biały dzień na wszystkich oczach, a nikt mu nie przeszkodzi.~
156     4, 37|      nieboszczyku, jako to padł za wszystkich... I wołał do zgody. Wołał
157     4, 37|       kowala kieliszek, przepił do wszystkich i powiedział do Hanki:~-
158     4, 38|           na owe święto i walił ze wszystkich stron. Kłęby kurzawy toczyły
159     4, 38|           dzwony, śpiew buchnął ze wszystkich gardzieli i bił jaże kajś
160     4, 38|        głodu przyjdzie zdychać.~La wszystkich latoś ciężki przednówek -
161     4, 38|       deliberując o różnościach, a wszystkich zarówno rozpierała jednaka
162     4, 38|      drugiego. Radość już ponosiła wszystkich, oczy strzelały mocą, hardość
163     4, 38|            równo musi być ziemi la wszystkich! Dziedzice ścierwy! Niejeden
164     4, 39|         bił zadem i opierał się ze wszystkich sił.~- Załóżcie mu pieprzu
165     4, 40|           odwrócić smutne myśle od wszystkich, zawołał podnosząc się z
166     4, 40|          wciąż spali. Porozpędzała wszystkich do roboty, ani dbając, co
167     4, 40|            ukorzył wyznając się ze wszystkich przewin i grzechów...~Ciężką
168     4, 40|         dwora, i klął na wieś i na wszystkich.~- Co to was znowu ukąsiło? -
169     4, 41|           brać ją choćby na oczach wszystkich... Ledwie się już pohamował.~-
170     4, 41|           miałeś to dobre słowo la wszystkich, nawet la psa, jeno nie
171     4, 43|           grajdał po izbie, kuł po wszystkich garnkach i na darmo przyczajał
172     4, 43|      sinością chmury nadciągały ze wszystkich stron, opuszczając się coraz
173     4, 43|   kancelarii, na które wzywał wójt wszystkich gospodarzy lipeckich.~W
174     4, 44|         urzędom!~Zakrzyczeli go ze wszystkich stron, ale chłop się nie
175     4, 44|          szydliwe głosy, bijące ze wszystkich stron niby gradem:~- Świnia
176     4, 44|     podatków! Nie! - wołano już ze wszystkich stron, a coraz śmielej,
177     4, 44|            nową biedę wypyskują la wszystkich.~Pokrzykiwali jeden przez
178     4, 45|           zafrasował się wielce za wszystkich i serdecznie zatroskał.~-
179     4, 45|           z parafii, a urzędnik ze wszystkich. Tak musi być i tak jest
180     4, 46|      rajcujące cicho kobiety, a na wszystkich twarzach widniał srogi niepokój
181     4, 49|          niby kijem, przypominkami wszystkich przewin i grzechów, nie
182     4, 49|       niego dopłacić!~Wzburzyło to wszystkich, że niech Bóg broni, jakże,
183     4, 49|      chałupa się zwali i na śmierć wszystkich przygniecie! Wymiarkujcie
184     4, 49|         Sodomę i Gomorę! Spadnie i wszystkich wytraci, bo wszyscy są zarówno
185     4, 49|           uląkłszy się nikogo klął wszystkich w oczy i pomstował całą
186     4, 49|       poszaleli, kłótnie wrzały po wszystkich chałupach, jakieś baby pobiły
187     4, 49|    chciwymi pazurami chyciło ją ze wszystkich stron, wyrwało niby kierz
188     4, 49|      ucieczki, ale bite wichurą ze wszystkich stron, ślepione piorunami,
189     4, 49|      domostw za narodem.~Że już na wszystkich polach, jak jeno było można
190     4, 49|   nastroszone wozy; toczyły się ze wszystkich pól, wszystkimi drożynami
191     4, 49|          wszystkimi drożynami i do wszystkich na ścieżaj powywieranych