Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |              Lepszego to i na całym świecie nie znaleźć - zaczęła któraś
  2     1, 2 |        światła, a i mroczało już na świecie, że tylko połyskiwały szkła
  3     1, 2 |             po gadaniu.~- Cóż ta we świecie słychać? Wędrujecie cięgiem?~-
  4     1, 2 |       dobrze, a to i różnie, jak we świecie. A wszyscy piszczą, a narzekają,
  5     1, 3 |       oglądał, że nie zjadłem!... o świecie rodzony, ja zjadłem! - wołał
  6     1, 3 |             psy takie urządzenie we świecie! Za wszystko płać, choćby
  7     1, 4 |             piszą, co się dzieje we świecie... ozwał się Antek.~- I
  8     1, 4 |           dobrego nie dadzą...~- We świecie jest lekciej, nie trza robić,
  9     1, 4 |              Nie tak ludzie żyją we świecie jak u nas, nie:~- Co jest?
 10     1, 5 |         wieczorami, co się gdzie we świecie dzieje i jakie cuda się
 11     1, 5 |          być musi, bych porządek na świecie był. Miarkujesz se, Kuba?~-
 12     1, 5 |   powiedział smutno.~- Takie już na świecie urządzenie jest i nie twoja
 13     1, 5 |   sprzedawali.~I ci, co z sitami po świecie jeździli.~I ci, co z kaszą
 14     1, 5 |          Sprawiedliwość musi być na świecie, to sprawa wygrana! - rzekł
 15     1, 5 |           miły ten rok abo i dwa na świecie~- To spłatę dajcie.~- Rzekłem,
 16     1, 5 |          coby kto lustrem mignął po świecie, i zaraz się schowało za
 17     1, 5 |            wieczorem sposępniało na świecie, chmurzyska wlekły się nisko,
 18     1, 6 |           chyba takiego drugiego we świecie nie ma... - myślała bezładnie.~
 19     1, 7 |            A to z pół roku byłeś we świecie... - szepnęła zmieszana.~-
 20     1, 7 |             całe trzy roki bywał we świecie.~- We świecie?... Był ci
 21     1, 7 |         roki bywał we świecie.~- We świecie?... Był ci u grobu Jezusowego!~-
 22     1, 7 |        wszystko, i historie różne o świecie... czytał je przecież mojemu
 23     1, 7 |          szukają sprawiedliwości we świecie. Kużden ma prawo dochodzić
 24     1, 7 |           Jak to tam może być w tym świecie? - myślała: - Gdzie to iść,
 25     1, 7 |            się taki pies znalazł we świecie, co lepszy był od ludzi
 26     1, 8 |            dzieci na to powiedzą! O świecie, świecie! - jęknęła ze zgrozą.~
 27     1, 8 |             to powiedzą! O świecie, świecie! - jęknęła ze zgrozą.~A
 28     1, 8 |         pierwszą będzie! Jest to na świecie sprawiedliwość? Co?... A
 29     1, 8 |   stargujemy u was, matko...~- I we świecie coś niecoś stargować można,
 30     1, 8 |        wziął z domu...~- Tak już na świecie jest, to i nie zmieni. Chyba
 31     1, 9 |            sam chodzi se dzisiaj po świecie i liczy; gospodarz kochany,
 32     1, 9 |          Jezus se chodzi dzisiaj po świecie! - szeptał Witek i oglądał
 33     1, 10|         Laboga, takie urządzenie na świecie, że ino plunąć a iść, gdzie
 34     1, 10|            strachu.~Mroczało już na świecie.~Zmierzch sypał się na wieś,
 35     1, 11|              I jaka, aż się lśni na świecie od przymrozku! Słońce zaraz
 36     1, 11|            somsiadem.~- Źle jest na świecie! Juści! Marnacja człowiekowi
 37     1, 11|            się poweseli i zabaczy o świecie całym! Ino kostucha bierze
 38     1, 12|     społecznie i wesoło, że o Bożym świecie zapominali, aż któryś dojrzał
 39     1, 12|       serdecznie, że rychło o Bożym świecie nie wiedział ~Józka zaś,
 40     2, 13|     strupieszałą.~Wrzask poszedł po świecie, zamęt, szumy, świsty, kurzawa.~
 41     2, 13|            duma! albo znów gania po świecie, jak ten głupi, za wiatrem
 42     2, 13|            ścianę i niósł oczami po świecie. Wzdychał i znowu się błąkał
 43     2, 14|             łuczywem przeciągnął po świecie, bo wnet zgasło i omroczało,
 44     2, 14|       wiater nie będę się tłukła po świecie, nie! - szeptała z mocą,
 45     2, 14|          wsi, nie będę się tłukł po świecie, jak ten pies bezpański -
 46     2, 14|              po co szukać chleba po świecie?... i we wsi trafia się
 47     2, 15|          poganiał i zwiesna była na świecie, pachniało słonko, tom go
 48     2, 15|           widział jak nikt drugi na świecie. Juści, że tak było, wysoki,
 49     2, 16|             może są takie sprawy na świecie, że człowiekowy rozum, choćby
 50     2, 16|         swoją duszę. Co ino jest na świecie, czującem jest i na swoją
 51     2, 16|            całkiem.~- Pięć roków we świecie był, mowy swojej nie słyszał,
 52     2, 17|            ale poczerniało jakoś na świecie, śnieg chwilami prószył,
 53     2, 17|         jest i będzie urządzenie na świecie, zmienicie to?~- Baczę,
 54     2, 17|           że wszystko się dzieje na świecie, jak przynależy, jak Pan
 55     2, 17|         świąteczny; mroczno było na świecie, światłości gwiezdne pomdlały
 56     2, 18|             do okna wyjrzeć, ale na świecie była taka kurzawa, tak kotłowało,
 57     2, 18|             wyła, przewalała się po świecie, biła niby barami w ściany,
 58     2, 18|        rozstrzępione taczały się po świecie i raz po raz biły w chałupę,
 59     2, 18|             Weźcie, za darmo nic na świecie nie dają...~- Hale, we świecie
 60     2, 18|      świecie nie dają...~- Hale, we świecie może taka moda. Żyd to jestem
 61     2, 19|             myślałem, że takiego na świecie nie ma. Mocarz z ciebie
 62     2, 19|          sprzeciwiał, a że bywał we świecie i gazetę "Zorzę" czytywał,
 63     2, 19|              Zapomniał o ludziach i świecie całym, krew w nim zawrzała
 64     2, 19|           pogadywał, prawie o Bożym świecie nie wiedział i prosto jakby
 65     2, 20|           było kiej w grobie po tym święcie - nie płacz, nie krzyki,
 66     2, 20|         była, sadzy się dowidzą! Na świecie jest takie urządzenie, że
 67     2, 20|             to opowiadał różności o świecie i tygodniami we wsi siedział.~
 68     2, 20|          dworze, o gospodarstwie, o świecie, ludziach, a te insze rzeczy,
 69     2, 21|           już by sprawiedliwości na świecie nie było, żeby taka spokojnie
 70     2, 21|          ale z wolna przycichało na świecie.~Na wprost dróżki do chałupy
 71     2, 21|           opętało go złe i rzuca po świecie... ale wnet przejrzy i powróci...
 72     2, 22|             my srogiego wodzim i po świecie chodzim! Powiedzieli nam
 73     2, 22|             pilnie te urządzenia na świecie...~- Jedno dzisiaj człowiekowe,
 74     2, 22|     słuchaniem i robotą, że o całym świecie zapomniała, nie baczyła
 75     2, 22|            się na świat rodzi,~A po świecie nago chodzi."~Długo zgadywali,
 76     2, 23|           pomarłych a błądzących po świecie płynęły żałosnym korowodem
 77     2, 23|            zamrę... o Jezu!...~- We świecie jedyna...~- Jantoś! Jantoś!...~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~...
 78     2, 23|        oboje wnet zabaczyli o całym świecie, objęli się krzepko w pas
 79     2, 23|                Pociemniało znowu na świecie, chmury się zawarły w gąszcz
 80     2, 25|              zimno i tak mroczno na świecie, że płakać się ano chciało
 81     2, 25|             i był ponad wszystko na świecie najmilejszy, a tak różny
 82     2, 25|        pociemniało i zrobiło się na świecie posępnie, straszno jakoś...~
 83     3, 26|          głodnymi oczyma latając po świecie i pośmiechując się do tych
 84     3, 26|           że wszystko urządzenie na świecie z woli Bożej pochodzi, a
 85     3, 26|         poczęła.~- Mój Boże, tam we świecie cięgiem myślałam o Lipcach,
 86     3, 26|             byle jeno wygodził... O świecie, świecie!... - jęknęła załamując
 87     3, 26|         jeno wygodził... O świecie, świecie!... - jęknęła załamując
 88     3, 26|     przebierne, pogadując z cicha o świecie, to o tych odpustowych miejscach,
 89     3, 27|         chuścinę, że to ziąb był na świecie galanty.~Zajrzała aż za
 90     3, 27|            mówić pacierz błądząc po świecie zaspanymi oczyma.~Dzień
 91     3, 27|          wnet zamrze, Antek o Bożym świecie nie wie, a w Borynowej chałupie
 92     3, 27|          biegła zapominając o całym świecie, gdy ją przygarnął do siebie
 93     3, 27|         jest i żywie-li on gdzie we świecie szerokim...~Ano i teraz
 94     3, 27|       niebieskościach, po wszystkim świecie, nic jeno nie rozpoznając
 95     3, 27|            zestrachana.~- Co tam na świecie?~Głoś miał rozbity, obcy
 96     3, 28|             u gospodarzy przy takim święcie, częstowała, chleb z solą
 97     3, 28|         chudziaczek, leży i o Bożym świecie nie wie! - zawołała żałośnie
 98     3, 29|             medytacji onej, o Bożym świecie zapomniawszy, aż poruszył
 99     3, 29|           chcę, nie byłoby biedy na świecie nie!~Rozwiódł ręce w onej
100     3, 29|     człowiek był mądry, pobożny, we świecie niemało bywały, to wiedział
101     3, 29|            te ślepia wilcze, ale na świecie było dziwnie jasno, że dojrzał
102     3, 29|            co całą wieś wyrwie i po świecie roztrzęsie.~Uspokoiło się
103     3, 29|                 Są jeszcze dobre na świecie, są!... - myślała Hanka
104     3, 29|           do chałupy.~Jasno było na świecie, słońce się nie pokazywało,
105     3, 29|         smutniej jeno było jakoś na świecie i jakby ciszej. W nocy przyszedł
106     3, 29|            pieców, że jakby o całym świecie zapomniały, tym się jedynie
107     3, 29|           wieczora.~Chmurno było na świecie i ciemno, choć spokojnie;
108     3, 29|          tak jakoś weselnie było na świecie, że naród, chociaż po ciężkiej
109     3, 30|     zapomniawszy w pacierzu o całym świecie. Dopiero Jambroży brząkaniem
110     3, 30|            zaszedł i ciemno było na świecie, bure chmurzyska ciągnęły
111     3, 30|          było ni sprawiedliwości na świecie!- szepnęła groźnie, ale
112     3, 30|          bezradnie wodząc oczyma po świecie i ledwie płacz wstrzymując.
113     3, 30|           już prawie ciemno było na świecie i mało kto przechodził drogą.~
114     3, 30|          święte, to cudeńka takie o świecie, że kto by je ta pojął i
115     3, 31|        Tydzień dopiero, a zmiany na świecie za cały miesiąc.~- Na bystrym
116     3, 31|         diabła.~- Jezu, że to są na świecie takie sprawy, jaże skóra
117     3, 31|           bez to złe panoszy się we świecie. Przemieni się jeszcze na
118     3, 31|             świątko uczyniło się na świecie.~Puste i zdrętwiałe pola
119     3, 32|             i weselej; i lekciej na świecie. Która co inszego powie,
120     3, 32|       ludzkie nasienie, prawo ma na świecie jedno i jednako je Pan Jezus
121     3, 32|      poczuła się taka opuszczona na świecie, jako to drzewo rosnące
122     3, 32|  nieśpieszno, przeciek na wszystkim świecie sama jest jako ten kołek!... -
123     3, 32|           się ździebko, i patrzy po świecie tysiącami oczu, i płacze
124     3, 32|      przystał do kompanii, zapalili świecie, ksiądz nadział czarną,
125     3, 32|      przytuleni do siebie i o Bożym świecie nie wiedzący.~Rozpoznała
126     3, 33|           wiater się już wałęsał po świecie, kieby ten gospodarz budzący
127     3, 33|          wodząc zaspanymi oczyma po świecie; kajś już się myli przed
128     3, 33|         słodka senność siała się po świecie.~Że Kłąb, aby nie zadrzemać,
129     3, 33|      zapewniał, że to bywały był we świecie, a Niemców znał dobrze.~
130     3, 34|         jakie to jest urządzenie na świecie i niemało już pieniędzy
131     3, 34|            wysłuchując różności.~Na świecie miało się już pod wieczór,
132     3, 34|          się coraz niżej i po całym świecie, po polach rozkołysanych
133     3, 34|            co się wyprawia teraz na świecie!~- Taki grzech, takie zgorszenie,
134     3, 35|             ją przeciek, że o Bożym świecie nie wiedziała... mogła się
135     3, 35|     językiem. Zabaczyła już o całym świecie, że Józka musiała przypominać,
136     3, 35|                jeno mi niedrujko na świecie, nie... - odwróciła oczy.~-
137     3, 35|     błądzili jeno cichymi oczyma po świecie. Lipeckie chałupy ledwie
138     3, 36|            się tęskliwymi oczyma po świecie szerokim. I płakała wtedy
139     3, 36|      rozglądając się frasobliwie po świecie.~Widno było jak w dzień,
140     4, 37|             się jeno chudziaczek po świecie, to lepiej, co i pomarł.~-
141     4, 37|         oczy.~Bardzo cudnie było na świecie, słońce ogrzewało coraz
142     4, 37|          Twoją to sprawą wszyćko na świecie, mój Jezu kochany! Za Twoją! -
143     4, 37|           jak to zwyczajnie bywa po święcie czy jarmarku.~A wrychle
144     4, 37|           chmurzyska.~Poszarzało na świecie, a nie wyszło i Zdrowaś,
145     4, 37|              którym wiater żenie po świecie.~Boś ano, człowieku, w pazurach
146     4, 37|          włóczył tęsknymi oczami po świecie i wzdychał ciężko z onych
147     4, 37|        smrodliwe. I tak jest źle na świecie, że i nie wypowiedzieć wszystkiego...~
148     4, 37|           nie wiedziała już o Bożym świecie, padła kajś w piasek i zanosiła
149     4, 38|          głos radosny rozlał się po świecie, to i pokrótce na wyschniętych
150     4, 38|             się cały wykąpał w onym święcie, duszę oczyścił a skrzepił,
151     4, 38|          Jagusia chodziła oczami po świecie, słysząc piąte przez dziesiąte.
152     4, 38|        Cichy zmierzch stawał się na świecie, mroczniały pola, dale stapiały
153     4, 38|            Do cna już ściemniało na świecie, ostatnie zorze gasły, a
154     4, 39|           co się komu należy, oddać święcie, co do grosza. Jak rozrządził
155     4, 39|              zgodą stoi wszystko na świecie, kłótnią jeszcze nikt niczego
156     4, 40|          nie posiewa, a pełno go na świecie.~- Bo plenny! Moiściewy!
157     4, 40|      wschodzące ogórki. Już o całym świecie przepomniała, cięgiem zazierając
158     4, 40|             Takie już urządzenie na świecie! - medytował okrywając Pietrusiową
159     4, 40|              Głupi byłem i tyla! Na świecie musi iść swoim porządkiem!
160     4, 41|             łajno jeno wywąchuję po świecie!...~- Rzekłem, bo mi się
161     4, 41|      zawzięcie zapomniawszy o całym świecie, czasem chlastał biczem
162     4, 41| poniektórych tak cięgiem telepie po świecie! Roboty widać masz na długo,
163     4, 41|         drugiej nie ma na wszystkim świecie! - jęknął i strasznie zapragnął
164     4, 41|         bezradnie latając oczami po świecie, ale szwagierek dał mu się
165     4, 41|             chałupy go nie puści. I święcie to zrobi, znam ja dobrze
166     4, 42|           mruczał brodząc oczyma po świecie. Pola stały jeszcze potopione
167     4, 42|           że wnet zapomniał o całym świecie.~I już tak pracował dzień
168     4, 42|             Nastuś! Mało dobrego na świecie, a zdarzy się kieby to ziarno
169     4, 42|          tego jeszcze nie bywało na świecie... Żeby dziedzic...~Pan
170     4, 42|            i takie cudeńka prawił o świecie, jaże Szymek dziw mu do
171     4, 42|             człowieka nie naleźć na świecie.~I był mu niezmiernie wdzięczny
172     4, 43|             im schodziły dnie.~A na świecie cięgiem prażyło, zaś czym
173     4, 43|          drugiego takiego nie ma na świecie - wyznawała z gorącością
174     4, 43|              Hej, duszno też na tym świecie i ciasno - rzekł jakby do
175     4, 43|          wlekąc lękliwymi oczami po świecie pomyślała:~- Co on tam teraz
176     4, 45|          Żydy myślą, że wszystko na świecie jeno za pieniądze.~- Nie
177     4, 46|          było do cna pociemniało na świecie, to i naród porozchodził
178     4, 46|        uroczyście~- Każdemu jest na świecie źle, ale już najgorzej sprawiedliwemu.~-
179     4, 47|            cna głupie urządzenie na świecie! Jakże, to kobieta nie żywy
180     4, 47|          samej ziemi nie oddam, ale święcie zapłacę, co warta! Kłótnica
181     4, 47|        Jedynego cię mam na wszyćkim świecie, jedynego... Ino me ostaw
182     4, 48|        powłócząc smutnymi oczami po świecie, wzdychała długo i ciężko.~-
183     4, 49|         kiej nieprzytomna i o Bożym świecie nie wiedząca, Jędrzych też
184     4, 49|             Ze już co najgorszeé we świecie, to mnie spotkało! - skarżyła
185     4, 49|     cyganiła, jaże się kurzyło, ale święcie uwierzyły, tylko jedna Jagustynka
186     4, 49|            obrzękłe, duszno było na świecie i strasznie gorąco, niebo
187     4, 49|              Spochmurniało nagle na świecie, zaczął padać deszcz gruby
188     4, 49|        cięgiem i mało wiele o Bożym świecie pamięta! Kamień by się nad
189     4, 49|      biednych jak mało kto drugi na świecie, poczciwa.~- Prawda, co
190     4, 49|           wlekąc smutnymi oczami po świecie.~Od Lipiec roznosiło się