Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |       cudzego woza to złaź choć i w pół morza.~Trza było... roboty
  2     1, 1 |          przędziwo zagonów, płachty pól szarych, sznury miedz pełnych
  3     1, 1 |             dala i biegł na przełaj pól do karczmy.~To znowu chłop
  4     1, 1 |            niektórzy ściągali już z pól do domów.~Głosy ludzkie,
  5     1, 3 |            bo wolniła, że to już do pół boków spotniała z umęczenia
  6     1, 3 |        nijaki nie przedzierał się z pól, a słońce wisiało prosto
  7     1, 5 |      przytłumione martwotą i pustką pól, i ciszej, trwożniej tętniło
  8     1, 5 |     podwieczorku musiano schodzić z pól, bo mrok ogarniał świat...~
  9     1, 5 |          dziesięć worków pszenicy i pół korczyka czerwonej koniczyny.
 10     1, 5 |         mokrego piasku, w którym do pół boków leżał zanurzony.~-
 11     1, 5 |             powiedziałem.~- Sześć i pół daję, więcej nie można,
 12     1, 6 |       wychylały się chwilami szmaty pól poczerniałych, przemiękłych,
 13     1, 6 |     majaczeniem, a smutek wstawał z pól przegniłych, z borów zdrętwiałych,
 14     1, 6 |       cudzego woza to złaź choć i w pół morza - mruknęła głucho
 15     1, 6 |            gront. Wadzili się już z pół roku, aż się i dzisiaj w
 16     1, 7 |           drzwi poglądała.~- A to z pół roku byłeś we świecie... -
 17     1, 7 |          szepnęła zmieszana.~- Całe pół roku i dwadzieścia i trzy
 18     1, 7 |                A nabożny taki, że z pół dnia przeklęczy, drugi raz
 19     1, 7 |         oblizywał się i wzdychał.~- Pół wołu bym zjadł z jedną albo
 20     1, 7 |             u grobu Jezusowego był, pół świata zeszedł i cudów tyla
 21     1, 7 |             rychło, bo jeszcze całe pół wsi zwoływać miał na jutro.
 22     1, 8 |          nie przyrzucił i leżały do pół boków w gnoju, z Antkiem
 23     1, 9 |        nogami... jeszcze by nie...z pół garści siekańca dostała
 24     1, 10|           Piekielnica jedna! Wzięła pół grontu i pół chałupy, i
 25     1, 10|          jedna! Wzięła pół grontu i pół chałupy, i wszystko, i taki
 26     1, 10|           wypełzły skądściś, z tych pól nagich, z dróg, z sadów
 27     1, 11|           wsi wrzało kieby w ulu. Z pół wsi szykowało się na wesele
 28     1, 11|           korali i bursztynów aż do pół piersi opadały.~Za nią druhny
 29     1, 12|          pyskata, to wezmą choćby i pół świata."~Wójt przysiadł
 30     1, 12|  przystawali i cisnęli się do kupy, pół izby zajęli bez mała, nie
 31     2, 13|            o zachodzie, z posępnych pól ołowianego nieba wyłupywało
 32     2, 13|             poniosła w pola o dobre pół stajania, Winciorkom komin
 33     2, 13|            wiatry przeziębiły, że z pół dołu musieli świniami spaść,
 34     2, 13|           juści, że pieski prawie z pół wsi goniły za nimi z wielgą
 35     2, 13|             no, trzydzieści jeden i pół... no, trzydzieści dwa -
 36     2, 13|               no, trzydzieści dwa i pół... zgoda?~- Rzekłem.~- Ostatnie
 37     2, 13|             mało wiele, najwyżej po pół rubla...~Już było tak, że
 38     2, 13|           wsi; nie uszedł jeszcze i pół staja, gdy usunąć się musiał
 39     2, 14|            ale spotkała się z nim w pół drogi; poprowadził ją do
 40     2, 14|             kawał słoniny i z dobre pół garnca kaszy.~- Niech ci
 41     2, 15|          Pan Jezus dał kobiecie ino pół duszy i musi być to prawda...
 42     2, 15|         czoło miał wyniosłe, ino na pół przysłonięte równo obciętymi,
 43     2, 15|               ale weź od młynarza z pół korczyka jęczmienia na kaszę,
 44     2, 16|       rozdarł zakrzepłego milczenia pól, żaden głos żywy nie zadrgał
 45     2, 16|           niepróżne.~- Jeszcze mamy pół wsi obejść, a czasu niewiele!... -
 46     2, 19|        buzował się na kominie, że z pół izby zalewało krwawe światło
 47     2, 19|           się uważali.~- Dziedzice, pół wsi jedną krowę doi! - dorzucił
 48     2, 19|            i zapamiętałe, że choćby pół ćwiartki ziemniaków na raz
 49     2, 19|           złotą nitką i głęboko, do pół piersi wycięty, a na koszuli
 50     2, 20|            parobkiem zsypali do sań pół korca owsa i grochu ćwiartkę,
 51     2, 20|    mizerniał i tak chudł, że pas do pół bieder opadał, poczerniał,
 52     2, 21|           wrzawę, w ten dziki krzyk pól tratowanych, co rwał się
 53     2, 21|        dębiną mokradła, nawróćmy do pól.~Jakoż nawrócili w duży
 54     2, 21|       zasypało, a do tego z boku od pól wciąż grzmocił wicher i
 55     2, 21|             siedziała omroczona, na pół przytomna, chłodziła śniegiem
 56     2, 21|              o wszystko! Juści, a i pół tej biedy i poniewierki
 57     2, 22|        sielna procesownica, która z pół wsią za łeb się wodziła
 58     2, 22|             boska broni! Kobiety na pół żywe przywlekły się z lasu,
 59     2, 23|            i w niezgłębioną cichość pól przemarzłych.~Przepadli
 60     2, 23|           cichego nieba.~To znowu z pól czy od chałup, z nieba czy
 61     2, 23|            w gęstwinie; były może o pół staja zaledwie od nich,
 62     2, 23|          ich jakoby drgającym żarem pól wiośnianych: byli jako te
 63     2, 23|          dyszeli upalnym tchnieniem pól rozprażonych w słonecznej
 64     2, 24|             i pole wokoło, na jakie pół stajania, zaniesione były
 65     2, 24|       łatami, przepaloną słomą i na pół zwęglonym drzewem i wszelką
 66     2, 24|             z cieniów wszystkich, z pól, spod samego nieba, spadają
 67     2, 25|             z wodą, waliła bowiem z pól, pełno jej było po rowach,
 68     2, 25|            mógł rozeznać chałupy od pól przemiękłych i zadeszczonego
 69     2, 25|         sznur dzikich gęsi, że wnet pół wsi wybiegło na drogę patrzeć,
 70     2, 25|          sprawdziła, że już z dobre pół włóki chłopskiego boru wycięli,
 71     2, 25|             ano wraz krzyczeli. ,~- Pół lasu położyli, a takie dęby,
 72     2, 25|     strwożeni, wylękli wybiegali na pół ubrani pytać, co się stało
 73     2, 25|          było, jeno że starczyli za pół wsi, bo same zabijaki nieustępliwe
 74     2, 25|         twarz, głowę miał prawie na pół rozłupaną, żyw był jeszcze,
 75     3, 26|        sennych jeszcze, omroczałych pól, jakoby w kościele rozmodlonym
 76     3, 26|            pośmiechując się do tych pól szarych, w zielonawe mgły
 77     3, 26|            choćby i najdalsze kraje pól; wszystko błyszczało różaną
 78     3, 26|            wilgotne, rzeźwe zapachy pól, pławiących się leniwie
 79     3, 26|        dojrzała gdziesik w pośrodku pól, siał cosik, szedł pochylony
 80     3, 26|            się już ano podniesło na pół drogi do południa i siało
 81     3, 27|      srebrne strużyny, niesły się z pól wilgotne, chłodne przydechy
 82     3, 27|          tyla, przecierpiała bez te pół roku, że drugi człowiek
 83     3, 27|             z gorąca zepchnąwszy do pół piersi, że ramiona i szyja
 84     3, 27|             młodymi listkami.~Ale z pól i od borów zawiewał jeszcze
 85     3, 27|            dziwnie.~- Antka broń... pół gospodarki sprzedaj, a nie
 86     3, 28|          wama nie dam i powąchać.~- Pół świni dacie i piekła wam
 87     3, 28|         takiego wrzasku narobię, że pół wsi się zbiegnie i obaczy,
 88     3, 28|      stodoły, ale naraz zawróciła z pół drogi.~- Siedzisz w chałupie,
 89     3, 29|             przed sadzeniem, wodę z pól spuszczać, gnój wybierać
 90     3, 29|           pokryte w sadach, a nawet pól mogły sięgnąć oczy, niebo
 91     3, 29|             ciepło prosto buchało z pól, a ptaki jęły świergotać
 92     3, 29|        wyśpiewywały rozgłośnie, a z pól, od borów, z niebieskawych
 93     3, 29|        nowiutki ma całe siedm łokci pół piędzi, samej czystej wełny
 94     3, 29|        końcu naczyniły ich przeszło pół kopy i nuż dopiero okazywać
 95     3, 29|             które do mężów idą?~- Z pół wsi się wybiera!~- To dobrze,
 96     3, 30|          ros obfitych wilgotnawa, z pól pociągał mięciuchny wiaterek,
 97     3, 30|            wskroś sadów i chałup, i pól, że ptaki zaśpiewały radośnie,
 98     3, 30|        rozlewając miodne zapachy; z pól ogromnych, opłyniętych niebieskością,
 99     3, 30|       rozlewały coraz szerzej, że z pół nieba stanęło w krwawych
100     3, 30|              Cisnął jej pod nogi na pół żywego ptaka, całkiem oskubanego
101     3, 30|          chłód wieczorny zaciągał z pól.~Już wszystkie kobiety powróciły
102     3, 30|      uskarżała na swoje dziewki, że pół roku utrzymać nie może.~-
103     3, 30|            ciche, nagrzane dychanie pól przejmowało na wskroś lubym
104     3, 30|          chustkach, lipecką modą do pół pleców opuszczonych, w czepcach
105     3, 30|      trzaskały, ludzie w dyrdy a na pół odziani wpadali na drogi,
106     3, 31|             głodem przymierają.~- Z pół korczyka do jedzenia zaraz
107     3, 31|          białymi kłakami staczały z pól czarniawych.~Zwyczajnie
108     3, 31|          czerwone gmerały się wśród pól ogromnych, pod niebem jasnym
109     3, 31|     ziemniaków a lnów, a po reszcie pól kuropatki skrzykiwały się
110     3, 31|           zapamiętale, dołem zaś od pól ciepły wiater pociągał,
111     3, 31|            drogę, biegnącą do Woli.~Pół wsi poszło rozpatrując w
112     3, 31|     rozporządził, że nie przeszła i pół godziny, a już rozdrapali
113     3, 31|         zmierzchu zaczęli ściągać z pól.~Wnetki rozbłysły chaty
114     3, 32|      chałupie, i do nich śmigały. Z pół wsi już się tam zbierało,
115     3, 32|                Za grubo, dyć ino na pół, przeciek u młynarza co~
116     3, 32|            były jakoś osowiałe i do pół boków w gnoju, prosiaki
117     3, 32|            już parę dni temu, ale z pół drogi zawróciła do chałupy.~
118     3, 32|         szły po niebie stadami, a z pól ciepło buchało i ptasi wrzask
119     3, 32|            z kraja, jakby na straży pól rodnych. Wygon był szeroki,
120     3, 32|             tym nieobjętym rozlewie pól rodnych, co pogarbione i
121     3, 32|    opadających.~Parli się tak wśród pól zielonych długim i rozśpiewanym
122     3, 32|      gdziesik kukała zawzięcie, a z pól dochodziły ptasie świergotania:~
123     3, 32|            miejscami samą krawędzią pól, że chłopy przestawali opowiadać
124     3, 33|           sprawie; jeszcze ten i ów pół dnia przewałęsał po wsi
125     3, 33|             rzeźwe ciepła buchało z pól, sady rozkwitłe pławiły
126     3, 33|             niejednej, ledwie mi do pół łyst sięgają, jakże bym
127     3, 33|          nagrzane, ciepłem wiało od pól. Sady stojały w cichości,
128     3, 33|               Weźcie, dyć jeszcze z pół rubla dołożę, weźcie - prosiła
129     3, 33|            obór ściągały; od wsi, z pól, z miedz już niedojrzanych
130     3, 34|        ludzie wcześniej schodzili z pól, kobiety wiły wianki przed
131     3, 34|              A nim słońce zaszło, z pół wsi wyległo na drogi. Ktoś
132     3, 34|       kobieta łeb mu obedrze!~- I z pół roku nie przypuści do siebie.~-
133     3, 34|            chałup, bydło wyrywało z pól, a po drogach już się kręciły
134     3, 34|             weselna biła od borów i pól i przenikała duszę, że już
135     3, 35|            ludzie zaczęli ściągać z pól, proboszcz poszedł na wieś
136     3, 35|         osuszone, ciężkie trawy i z pól zawiewał chłód pachnący
137     3, 36|             wszystkie głosy ludzi i pól, weselne głosy życia i trudu
138     3, 36|           oczyma.~Księżyc już był w pół nieba, ziemie pławiły się
139     3, 36|      Nieprzenikniona cichość biła z pól, zamglone dale łączyły ziemię
140     3, 36|            siać.~Szedł aż do krańca pól, a gdy mu ziemi zabrakło
141     3, 36|          płowe, nieprzejrzane morze pól, ginął w nich kiej ptak
142     3, 36|            z niskich, rozdygotanych pól podniósł się cichy, trwożny,
143     4, 37|             półwłóczka nie ustąpię; pół chałupy też moje i tych
144     4, 37|        zbożach i wszędy, zwiewało z pól taką lubą, żywiącą mocą,
145     4, 37|             zwlókłszy się leniwie z pól, zajrzał do izby, prosto
146     4, 37|             je słońce przygrzeje, z pól powiało chłodem, staw westchnął
147     4, 37|             powiedali, ściągając, z pól.~- Niechby jeszcze padało,
148     4, 38|             bo już słońce wisiało w pół drogi między wschodem a
149     4, 38|       pachną, że prosto czad bił od pól kieby w kościele, gdy jegomość
150     4, 38|             jaki bądź głos powiał z pól. Niebo wisiało w martwej
151     4, 38|           sprzedać swoim, choćby za pół darmo - zapewniał gorąco,
152     4, 38|           pachnący zwiew pociągał z pól, a niekiedy zaszemrały liście
153     4, 39|          działach.~Skądciś, jakby z pól, kaj ludzie osypywali ziemniaki,
154     4, 39|      niebądź, a potem powiedzą, żem pół gospodarki zatraciła. Niech
155     4, 39|         pieca, ludzie już wracali z pól, a od topolowej niesły się
156     4, 39|            te nowiny, że schodząc z pól o zmierzchu, już sobie o
157     4, 39|            bladym złocie zachodu, z pól niesły się strzykania koników
158     4, 40|            ciągnij mocno, byś znowu pół mleka nie ostawiła! A śpiesz
159     4, 40|          zaś na dojadkę postawiła z pół sitka dobrze źrałych wisien,
160     4, 40|          sad, pełen wiśni już przez pół czerwonych, i grzędy, kaj
161     4, 40|      wydzierał się na wolę, do tych pól, jak mu to dusza dziw nie
162     4, 40|             jakby się stawał szumem pól, kolebaniem się borów, siłą
163     4, 41|            powróciła Józka niosąc z pół zapaski czernic, nasypała
164     4, 41|             się ze wszystkimi, to z pół boru wytnie i przeda.~-
165     4, 41|          zapadał, ludzie ściągali z pól, w obejściu podniósł się
166     4, 41|    przychodziła.~Natomiast o jakieś pół stajania od Antka po miedzy
167     4, 41|             księżyc wisiał wysoko w pół nieba; nagrzane, rozpachnione
168     4, 42|          jednym bokiem przywarte do pól lipeckich, ale Boże się
169     4, 43|          westchnęła sieroco.~Kajś w pół drogi spotkała Mateusza,
170     4, 43|         drzewa, i tulić się do tych pól pośpionych w księżycowej
171     4, 43|          umiłowane ręce, a czasem z pól podnosił się upalny, rozpachniony
172     4, 44| potrzebujemy!~- Na swoją uchwalim i pół rubla z morgi, a na inszą
173     4, 46|       płotów, ludzie już ściągali z pól, chociaż słońce było jeszcze
174     4, 46|            drodze zebrało się już z pół wsi, przyglądając się w
175     4, 47|          nie pozwolił zborgować ani pół kwarty mąki.~- Spodobał
176     4, 47|          Nadeszła Kłębowa prosząc o pół ćwiartki jaglanej kaszy.~-
177     4, 48|         nowinę wypadła z chałupy na pół ubrana.~- Co ino sama organiścina
178     4, 48|             na dłuższe wywody, bo z pół wsi zebrało się w kościele
179     4, 49|            przewiązanymi oczami, na pół ślepa, to i nie dziwota,
180     4, 49|           dnia jadły mięso! Wójtowa pół garczka cukru kładła se
181     4, 49|           toczyły się ze wszystkich pól, wszystkimi drożynami i
182     4, 49|       wieczorami, kiej pościągali z pól, Lipce jaże się trzęsły