Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |              kto strzec...i zniżając głos do szeptu, a patrząc z ukosa
  2     1, 2 |                 Józia! - rozległ się głos Boryny sprzed chałupy.~-
  3     1, 2 |        pochwalony! - zabrzmiał jakiś głos.~- Na wieki!... - odrzucił
  4     1, 2 |    kochaneczku...~Słuchał długo, ale głos rychło przepadł i światła
  5     1, 3 |             co chwila ostry, gniewny głos krzyczał z głębi zadymionej
  6     1, 3 |             oknami, a jakieś baby na głos opowiadały swoje krzywdy
  7     1, 3 |             idę se... jaż tu słyszę: głos nie głos? Loboga, myślę
  8     1, 3 |              jaż tu słyszę: głos nie głos? Loboga, myślę se: chrząka
  9     1, 4 |             jego zaschły, skrzypiący głos rozlegał się najdonośniej.~-
 10     1, 4 |      błyskawice, gdy zaczął podnosić głos i wypominać narodowi grzechy
 11     1, 4 |         nieopowiedzianego...~A potem głos księdza podnosił się z nagła
 12     1, 4 |              oddechy, światła, dymy, głos organów zatapiały go jakoby
 13     1, 4 |              się daleki, przecedzony głos muzyki i jakby echa pokrzyków.~-
 14     1, 4 |           bicie cepami w klepisko, i głos tych skrzypic, co cięgiem
 15     1, 5 |             dojrzała.~Witek beczał w głos pod oborą, bo chciało mu
 16     1, 5 |           posiniaczoną i przepitą, a głos cienki, jakby dzieciątka.~
 17     1, 6 |              ozwał się znowu z mgieł głos Józi - wiecie, a to jutro
 18     1, 6 |             konia! - ozwał się jakiś głos z grobli.~- To wy, Antoni?...~-
 19     1, 7 |     Jagustynka na odchodnym rzekła w głos:~- Bóg zapłać za ugoszczenie,
 20     1, 7 |       jakiegoś.~Przystanęła, poznała głos jego i poczęła ździebko
 21     1, 8 |           szynkwasu, że śmiała się w głos.~- A to ci, Jaguś, Maciej
 22     1, 8 |            raz w raz pacierz mówił w głos, aż posłyszeli i sama Dominikowa
 23     1, 8 |         podśpiewywał, to opowiadał w głos:~- Czarny był,.. jak ten
 24     1, 8 |         tylko z drogi dolatywał jego głos chrapliwy, śpiewający...~
 25     1, 9 |         zacinał, żeby nie krzyczeć w głos i nie wyklinać, a chodził
 26     1, 9 |               a krzyczał, a modlił w głos i dopraszał wspomożenia,
 27     1, 9 |                 przypominają sobie w głos dusze różne... i po dziesięć...
 28     1, 10|         dzieci i wszystkie razem a w głos sylabizowały... Roch je
 29     1, 10|               wargi mu się trzęsły i głos miał słaby, jakby ptaszęcy,
 30     1, 10|            narzekam, ino... ino... - głos mu się załamał nagle...~-
 31     1, 10|              na niego żarem... i ten głos cichy, urywany, nabrzmiały
 32     1, 10|              wiadomo! - wykrzyknął w głos, ale coraz więcej mu się
 33     1, 10|           pomóc, a głównie, by się w głos użalać i pyskować a uredzać!...~
 34     1, 11|        społem, i już wszyscy w jeden głos śpiewali pod oknami druhen:~
 35     1, 11|         organista stojący odmawiał w głos modlitwę - jeno kowal powtarzał
 36     1, 11|             już nie bacząc, aż się w głos przekpiwali z niego.~- Jak
 37     1, 12|              dopiero Łapa, poznawszy głos, jął zajadle szczekać i
 38     1, 12|      pogadywali wesoło, śmiali się w głos i biedro w biedro chodzili,
 39     1, 12|    przezwiska Przewrotny, krzyknął w głos:~- Do misek chodźta, ludzie,
 40     2, 13|              ostanę, co? - podnosiła głos bezwiednie i groźnie się
 41     2, 13|       śmiechem powiadał. Jaguś też w głos mówiła, urwała naraz spostrzegłszy
 42     2, 14|                  Sprzedała krowę, to głos tu będzie zabierać, ale,
 43     2, 14|          jedna, tłuk!- wykrzyknęła w głos, aż stary, co był na przypiecku
 44     2, 14|             świnio jedna! - wrzasnął głos z sieni wywartej. - Wezmę
 45     2, 14|     niedojrzanej brzęczał monotonnie głos klawikordu - muzyka snuła
 46     2, 14|        skrzyły się ledwie uchwytnie, głos wszelaki zamarł, że tylko
 47     2, 14|              rzec, byłe ino usłyszeć głos jego i zgwarzyć się z jego
 48     2, 15|             na oczach wszystkich i w głos powiadał o swoim miłowaniu,
 49     2, 15|          przydusił, aż tamten dech i głos stracił, drugą ujął za pas,
 50     2, 16|     zakrzepłego milczenia pól, żaden głos żywy nie zadrgał ni nawet
 51     2, 16|            zapach, tłukł się jękliwy głos dzwonka i skrzyp sani, ale
 52     2, 16|         Długo czytał opowieść oną, a głos mu się wzmagał i rozmadlał,
 53     2, 16|            się przeżegnał, pacierz w głos mówił i w dyrdy pobiegł...~
 54     2, 16|         upadł na ławę, łzy mu zalały głos, trząsł się cały ze zgrozy
 55     2, 16|         naraz, bo ostry, przenikliwy głos sygnaturki przedzierał się
 56     2, 16|     gdzieniegdzie gasły okna, czasem głos jakiś się podniósł w mrokach,
 57     2, 16|           rozkładał ręce, powiadał w głos łacińskie święte słowo,
 58     2, 16|              głosami, że jakby jeden głos śpiewał i bił pieśnią ogromną,
 59     2, 16|             padła ze wzruszenia, tak głos ten przeszył ją lubością,
 60     2, 16|      odpowiedziała, sił jej zbrakło, głos uwiązł w gardle, serce dygotało
 61     2, 18|          nasłuchiwał, cóż kiej żaden głos ludzki nie dochodził ze
 62     2, 18|              rozkładał ręce, cosik w głos wołał, ale chłopak nie wymiarkował,
 63     2, 18|            przygniatała świat, żaden głos ze wsi nie dochodził, a
 64     2, 18|         wyszłaś!... - szeptał.~A ten głos zduszony, namiętny, zapiekły
 65     2, 18|          bezwiednie i dopiero własny głos oprzytomnił ją nieco. Zwijała
 66     2, 18|          drugą stronę, bo dosłyszała głos Nastki, nic jej nie rzekła
 67     2, 18|           rozległ się ostry, donośny głos Boryny.~- Jaguś! Jaguś!...~
 68     2, 19|           dzwoniło i żeby najcichszy głos, a leciał światem całym.~
 69     2, 19|              z tartaku ze swoimi i w głoś opowiadał, co im rzekł dobrodziej,
 70     2, 19|             przytupywał, śmiał się w głos do chłopaków, aż przycichnął
 71     2, 19|          kołem zataczali, a każden w głos gadał, przepijał, z drugimi
 72     2, 19|        muzykę... - odparła cicho, bo głos jej całkiem odjęło wzruszenie.~
 73     2, 19|            szepczą a krzywią się i w głos dogadują.~Ale Antkowi już
 74     2, 19|  przysłaniały zapaskami, a parobcy w głos śmieli, a jeszcze swoje
 75     2, 19|          zgoła, przecknął dopiero na głos Hanki, której ludzie donieśli,
 76     2, 20|              A najpierwsze - zniżyła głos i do ucha jej szeptała -
 77     2, 20|        talerzu wodę święconą, a on w głos się modlił i poświęcał wszystko
 78     2, 20|         namawia. A potem podniósłszy głos spojrzał na Jagnę i groźnie
 79     2, 21|              otoczyła grobowa, żaden głos się już tam nie przedzierał,
 80     2, 22|             to słabowała na piersi i głos miała cedzący, zadychliwy,
 81     2, 22|           potem już dla wszystkich w głos opowiadać, co kto wiedział.~
 82     2, 22|            ich wyjścia, bo Tereska w głos wołała:~- "Przez ciała,
 83     2, 24|          kiej czarownicę! - rzekła w głos Kobusowa.~- A przeciech!
 84     2, 24|               podniesła znowu surowy głos Balcerkowa.~- Prawda! Juści!
 85     2, 24|            wód wzburzonych, kiej ten głos gniewu powszechnego, co
 86     2, 24|               Stary zaś posłyszawszy głos sam wyszedł naprzeciw i
 87     2, 24|           Mateuszowi w karczmie i na głos, by ludzie słyszeli.~Sprzedał
 88     2, 24|           cały naród śpiewał w jeden głos, chwilami zaś urywały się
 89     2, 24|      rozlegał się płaczliwy, urywany głos organisty, czytającego rozważania
 90     2, 24|             uczynioną przechodził, a głos księdza biegł za nim i smagał
 91     2, 25|            rozlegał się jego gniewny głos w stajni, to w oborze, to
 92     2, 25|             wnet pomiarkował, bo ten głos padł mu lodem na serce,
 93     2, 25|            nic nie bacząc, ryczała w głos idąc do chałupy...~Na ganku
 94     2, 25|           Lipczakami, to wyklinali w głos, trzaskali toporami, odgrażali
 95     2, 25|              zestrachany, ale na ten głos powstrzymywali się w miejscu
 96     3, 26| Przenajświętszą - wystrzelił z nagła głos skowronkowy...~Wyrwał się
 97     3, 26|             po polach i powiadając w głos jakie słowo modlitwy, przypomniane
 98     3, 26|              się po chwili zajękliwy głos z komory.~- Dyć to ja, Agata! -
 99     3, 26|               a powiedają - ściszyła głos obzierając się strachliwie -
100     3, 27|              pies naszczekiwał abo i głos ludzki rozbrzmiewał w porankowej
101     3, 27|               bo rozległ się w sieni głos Hanki, klucz na miejscu
102     3, 27|         znowu rozległ się wrzaskliwy głos Hanki.~- Kiej pies odarty
103     3, 27|          mojej! - odkrzyknęła w cały głos nasłuchując, co tamta wyszczekuje
104     3, 27|             jeno wydawało, co na jej głos poruchuje wargami, a oczy
105     3, 27|        podniesła ostry, nieustępliwy głos.~- I jeszcze mówili, abyście
106     3, 27|    zestrachana.~- Co tam na świecie?~Głoś miał rozbity, obcy jakiś.~-
107     3, 28|          rozwodziła ręce i dalejże w głos wydziwiać, że taki wielgachny,
108     3, 29|         rozpłakane dzieci, ryczała w głos.~Przypadła do niej Hanka,
109     3, 30|             Boże Narodzenie słyszała głos jego gorący i zdało się
110     3, 30|              odemstę, a babi naród w głos szlochał czyniąc sprawę
111     3, 30|              Znaliście go? - ściszył głos oglądając się na kowalową. ~-
112     3, 30|        zapóźnił się... - przyciszyła głos.~- Miarkujecie, kto?...~-
113     3, 30|        sprawa z sołtysem! - podniósł głos, krzycząc, by się nie tłoczyli
114     3, 30|           skądciś zawiewał zawodliwy głos skrzypicy i czepiał się
115     3, 30|              się zdawało, jakoby ten głos święty z ziemie wychodził
116     3, 30|          ziemie wychodził albo że to głos pomarłych pokoleń Borynowych,
117     3, 30|           pali! - zawrzeszczał jakiś głos przez sad.~Wybiegli na drogę.~
118     3, 30|        karczmy rozlegał się ochrypły głos pijanego Jambroża:~ ~Dziś
119     3, 31|             co bliższe, a dopiero na głos sygnaturki klękali po rolach
120     3, 31|     wystraszeni, aż któraś rzuciła w głos:~- To cygańska robota!~-
121     3, 31|            rzewnymi łzami płakały, w głos wyrzekając, a Rocho utulał
122     3, 32|      piechotą nadbruździa" zaczęła w głos rozglądając się dokoła:~-
123     3, 32|            mieć dziecko! - podniesła głos przekornie Grzeli z krzywą
124     3, 32|               Bała się tego mówić, a głos ten huczał w niej kiej w
125     3, 32|         stawały w pamięci, i Jasiowy głos luby odzywał się w sercu
126     3, 32|          czapeczkę i wesoło a w cały głos huknął:~- Niech będzie pochwalony!
127     3, 32|             rymnął przed obrazami, w głos rycząc szczęścia~Ponowiły
128     3, 33|              się w sadzie jazgotliwy głos organiściny. - Nie chciało
129     3, 33|              swoimi końmi - podniósł głos.~- Wściekł się!... - przywrzyj
130     3, 33|           rozsadę, a rozpowiadając w głos o wczorajszym jarmarku i
131     3, 34|           jeden ogromny, niebosiężny głos:~Czekam na Twe zmiłowanie...~ ~
132     3, 34|          kogo; tylko jeden grubachny głos z Jambroża górował wyraźnie
133     3, 35|             to wam?...~Nie odrzekła, głos jej odebrało, stanęła jak
134     3, 35|           świerszczów i kajś niekajś głos przepiórki się wyrywał.~
135     3, 36|      skrzybotały łyżki, a skrzekliwy głos Jagustynki rozlegał się
136     3, 36|         stawu jego warkliwy, gniewny głos:~- Czego za mną łazis jak
137     3, 36|              cichy, trwożny, jękliwy głos: ~- Gospodarzu! Gospodarzu!~
138     4, 37|           przez wywarte drzwi a okna głos Jagaty, odmawiającej litanię
139     4, 37|            ten płakliwy, nieustający głos Jagaty modlącej się przy
140     4, 37|             albo wydarł siej skądciś głos jakiś dziwny, ni to krzyk,
141     4, 37|          ćwierkania, kieby ten jeden głos żywej, serdecznej żałości:~-
142     4, 37|            się po całym obejściu jej głos rozkazujący.~Borynie zapalili
143     4, 37|           wraz z dziećmi, a wszelaki głos leciał górnie i radośnie,
144     4, 38|          dzwony zabimbały, skoro ich głos radosny rozlał się po świecie,
145     4, 38|             przeleciał, ni jaki bądź głos powiał z pól. Niebo wisiało
146     4, 38|            czasem zahuczał grubachny głos organisty, zaś potem ciągnęły
147     4, 39|        stanowi.~- Jaguś! - podniesła głos Dominikowa - przypomnijże
148     4, 39|              siebie, co? - podnosiła głos coraz silniej.~- La śmiechu
149     4, 39|         przed złym, dosłyszawszy jej głos...~Wreszcie zabrała się
150     4, 40|              i spominania, zaś jakiś głos kwardy i karcący, jak gdyby
151     4, 40|          kwardy i karcący, jak gdyby głos sumienia, jął mu prawić
152     4, 41|            się bacznie i rozeznawszy głos i jego twarz, wychylającą
153     4, 41|            Balcerkami, a przenikliwy głos piszczałki przewiercał uszy.~
154     4, 41|              rozlegał się wrzaskliwy głos Hanki, a kiej niekiej jazgotliwe
155     4, 41|                 Czekałam i czekałam!~Głos miała jakby schrypniętyod
156     4, 42|           Kto tam? - posłyszał naraz głos matki.~Zdrętwiał i stał
157     4, 42|               ni ptak zaśpiewał lebo głos ludzki się kaj zerwał, a
158     4, 43|          rozległ się słaby, proszący głos Józki:~- Hanuś, dajcie jej
159     4, 43|          dziękować, rozległ się kajś głos Hanki, a Jagna pierzchnęła
160     4, 44|               ozwał się z kupy jakiś głos.~- Ruchajta się, ludzie!
161     4, 44|                ozwał się jakiś hardy głos.~- Niech sam leci, żal mu
162     4, 44|             jeno przyciszyło, znowuj głos podniósł.~- A głupie mu
163     4, 44|        przestanie - wyrwał się jakiś głos.~- A tera - ciągnął dalej -
164     4, 44|        przyciszyło, rozległ się jego głos rozkazujący:~- Szkoła być
165     4, 44|             Każde stworzenie ma swój głos, a jeno nam przykazują mieć
166     4, 45|              politycznego? - zniżyła głos.~Jasio nie umiał odpowiedzieć
167     4, 45|         chóru podniósł się grubachny głos, od którego zadrgały światła,
168     4, 45|       zaruszało się w kącie, a jakiś głos zachrypiał:~- Dyć to ja,
169     4, 45|      Pańskiego miłosierdzia czekam - głos jej zabrzmiał uroczyście.~-
170     4, 45|            przykrzy się wam samej? - głos mu nasiąkł żałością i łzami.~-
171     4, 45|           pszczoła i dzwonił Jasiowy głos, wezbrany dziwną słodyczą,
172     4, 47|              do zmierzchu czytając w głos modlitwy, powtarzała a nim,
173     4, 47|         tłumoku! - darła się na cały głos.~Jagusia buchnęła płaczem,
174     4, 48|         ganku roznosił się grubachny głos.~- A jęczmień na Świńskim
175     4, 48|             oczy rozjarzone i drżący głos: - A ja myślałem! - Zatrząsł
176     4, 48|           pochylił głowę, tak mu ten głos rozdzwaniał się w duszy
177     4, 48|             nad głowy twardy i suchy głos:~- Jasiu, do domu!~Wytrzeźwiał
178     4, 49|             Przed oknami rozległ się głos przechodzącej wójtowej:~-
179     4, 49|            chcesz do spowiedzi! - Aż głos jej schrypnął ze zgrozy,~-
180     4, 49|             jakiś surowy, prawieczny głos jakby tej ziemie i tych
181     4, 49|               kto nawet modlił się w głos, kto jeno wzdychał pobożnie