Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |   wyginęły, a i do Prus kupują.~- Prawda, prawda. A czyje to ziemniaki
  2     1, 1 |         do Prus kupują.~- Prawda, prawda. A czyje to ziemniaki kopiecie?~-
  3     1, 1 |            a na odpusty chodzi!~- Prawda, ale czarownica to też jest;
  4     1, 2 |           zaproponowała któraś.~- Prawda, na chorobach on jest znający -
  5     1, 2 |             A Jagna Dominikowa?~- Prawda, całkiem o niej przepomniałam.~-
  6     1, 2 |         tam o niej mówią, to taka prawda. - Splunął. - Sielna kobieta!-
  7     1, 2 |           granuli krowinę jaką... Prawda, krowę by dostać dostała...~
  8     1, 3 |       Dołach straszy.~- Juści, że prawda, bo łoni, kiej Sikora przechodził
  9     1, 3 |      potem zarznęliście i zjedli, prawda? - rzekł. sędzia rozbawiony.~-
 10     1, 3 |          się, i biła w piersi, że prawda jest, jako ją ukradł z pastwiska
 11     1, 4 |       jeno medytuje a medytuje... Prawda, że ma i o czym! Bo i ten
 12     1, 4 |            to miarkuję... rychtyk prawda! Cztery półkwaterki z harakiem...
 13     1, 5 |        Boryna.~- Juści... Hale... Prawda... - bąkał srodze zawstydzony
 14     1, 5 |                westchnęła.~- Bo i prawda, chrztów to ta jeszcze jest
 15     1, 5 |         to od młynarczyka.~- Ale, prawda była, młynarzowa tak gada,
 16     1, 5 |                skręcił chytrze.~- Prawda, z kim nie wojną - z tym
 17     1, 6 |   pierwszej z drugą się ożenił.~- Prawda, ale i drobiazgu po nieboszczce
 18     1, 7 |   przytwierdzał do mojej matki.~- Prawda, że to Dominikowa jakby
 19     1, 7 |           jest!~- Taka dobra moja prawda jako i Rochowa! - poczęła
 20     1, 8 |      świata, nie la siebie.~- Oj, prawda, prawda, ty matko~Cackaj,
 21     1, 8 |          la siebie.~- Oj, prawda, prawda, ty matko~Cackaj, czesz,
 22     1, 8 |     jeszcze niedawno o dziecko!~- Prawda, ino że to nie jego było.~-
 23     1, 8 |          my, grzeszni! Zapiliśmy, prawda... a mnie tak jakoś żałośliwie
 24     1, 9 |        wszystkie chodzą w butach, prawda, Kuba?~- Prawda, prawda! -
 25     1, 9 |           butach, prawda, Kuba?~- Prawda, prawda! - baczysz to jeszcze? ~-
 26     1, 9 |           prawda, Kuba?~- Prawda, prawda! - baczysz to jeszcze? ~-
 27     1, 10|         ziemniaków nie starczy... Prawda... że dwie krowy mają i
 28     1, 10|     spłacili... co, nie tak?...~- Prawda! Rzetelni jesteście, prawda...
 29     1, 10|       Prawda! Rzetelni jesteście, prawda... ale i te parę złotych,
 30     1, 11|         służbie Bożej - co było i prawdą, ale naród to sobie rozumiał,
 31     1, 11|     rozeznają, co dobre, a złe!~- Prawda, prawda, i dmucha w duszę
 32     1, 11|           dobre, a złe!~- Prawda, prawda, i dmucha w duszę kiej w
 33     1, 12|         me postrzelił... ino...~- Prawda... śruciny siedzą pod skórą
 34     2, 13|          się nie weźmie... Juści, prawda, że mu to i nijako na wyrobek
 35     2, 14|          i biedzie się nie dać... prawda, dyć Weronka a tkaniem zarabia
 36     2, 14| objaśniała organiścina.~- Rychtyk prawda, jak to zmyślnie wszystko
 37     2, 14|          zmyślnie wszystko udane, prawda !...~Obwinęła w chustkę
 38     2, 14|      zdechłym psem! - mówił.~- Oj prawda, święta prawda! - szepnęła
 39     2, 14|        mówił.~- Oj prawda, święta prawda! - szepnęła przypominając
 40     2, 14|          i wszyscy, co bogatsi.~- Prawda, kto ta bogaczów zmoże,
 41     2, 14|          podnosząc oczów, bo choć prawda, że był tu i owdzie, ale
 42     2, 15|           pół duszy i musi być to prawda... a drugą połówkę diabeł
 43     2, 15|            widzę, krzyw na mnie ! Prawda, byłem, nie wypieram się,
 44     2, 16|           sposobu i... nie wolno! Prawda, nie wolno, Jezus kochany,
 45     2, 16|          wieczór ino, ino~Jakoż i prawda była, wieczór już stał u
 46     2, 16|   Dominikowej nie widziało czystą prawdą, bo ją sobie w głowie przekładali
 47     2, 16|         czas się nie dłuży! Hale, prawda to była, że przódzi z nieba
 48     2, 16|   odpowiadają, a my grzeszne...~- Prawda, Józia, prawda, grzeszne
 49     2, 16|      grzeszne...~- Prawda, Józia, prawda, grzeszne my, grzeszne...
 50     2, 16|          grzeszne... Mój Jezus... prawda... juści, wziąłem gospodarzowi
 51     2, 17|       szepnął Witek poważnie.~- A prawda, trześnia!~Obstąpili dokoła
 52     2, 17|         dobrze.~- Zakwitła rózga, prawda, ale nie la ciebie, Józia,
 53     2, 17|          głowie wama przewiewa.~- Prawda, że musu nikt nie ma pomagać
 54     2, 18|      nijakiej dać sobie nie mogę. Prawda to, żeś o mnie pobił Mateusza?~-
 55     2, 18|          o mnie pobił Mateusza?~- Prawda. Cyganił o tobie, tom mu
 56     2, 18|    przyszedłem się spytać, czy to prawda?~- W imię Ojca i Syna, a
 57     2, 18|     zawoła, nikto go nie zmusi.~- Prawda, ale żeby mu kto godny przełożył,
 58     2, 19|  dwudziestu a z Lipiec ani jeden. Prawda to już była jasna i pewna,
 59     2, 19|         baczył, co robię.~- Twoja prawda, twoja, sam to przytwierdzam
 60     2, 19|       ucha powiadać.~- Juści i to prawda, że brać ją chciałem przez
 61     2, 19|         to mam czas na karczmę?~- Prawda, prawda! - przytwierdzili
 62     2, 19|        czas na karczmę?~- Prawda, prawda! - przytwierdzili półgłosem,
 63     2, 20|          to pieskie szczekanie!~- Prawda was sparzyła kiej pokrzywa,
 64     2, 20|        Cygaństwo paskudne to, nie prawda! Cygaństwo!~Naciągnął pierzynę
 65     2, 20|      lękliwie kieby te cienie.~Co prawda, mało kto zaglądał mając
 66     2, 20|       Niech ci ta świętą ostanie! Prawda i to, że każden potrzebuje
 67     2, 21|       drzewo razem z komornicami. Prawda, na to już zeszło, że w
 68     2, 21|   powiedziała, że ma la siebie.~- Prawda, że ona ta otwartej ręki
 69     2, 21|         poczekać na porę.~- Wasza prawda, Macieju, ale też ziąb,
 70     2, 21|           tej świni i wygnał ich, prawda, ale Antek go pierwszy pobił
 71     2, 23|          przełazem niedobrze...~- Prawda... tutaj nikto nas nie spłoszy...
 72     2, 24|          szepnęła Sochowa.~- Bo i prawda, że cud, prawdziwy cud!~-
 73     2, 24|         surowy głos Balcerkowa.~- Prawda! Juści! takie zbereżeństwo,
 74     2, 24|       opustoszały prawie całkiem, prawda, że i śnieg walił bezustannie,
 75     2, 24|           pletli.~To zaś ino było prawdą, że Witek latał do karczmy
 76     2, 25|        czym?~Za zło płaciła złem, prawda, ale w sobie była zestrachana
 77     2, 25|          przeciech mam niemało.~- Prawda, a i starego też musisz
 78     2, 25|      zaraz sądy, zaraz sztrafy!~- Prawda! prawda! Łąka dobra dwa
 79     2, 25|          zaraz sztrafy!~- Prawda! prawda! Łąka dobra dwa pokosy-daje -
 80     3, 26|           sielnie się ruszyło!... Prawda kiej wędrowała we świat
 81     3, 26|           ją rozglądając.~- Wasza prawda; gospodyni... a tom ledwie
 82     3, 26|   potwierdziła smutnie Kłębowa.~- Prawda! Pozwolicie, gospodyni,
 83     3, 27|      wstaje, temu Pan Bóg daje, i prawda, ale kowal umiał wstawać
 84     3, 27|  nawiedzały ją wspominki o Antku.~Prawda, jako pod sam koniec, nim
 85     3, 27|       podobna do grobu otwartego; prawda, bo niby po zarazie widziało
 86     3, 28|           złośliwie Jagustynka.~- Prawda wasza, babciu, ale widzi
 87     3, 28|            a jeść trza kupić...~- Prawda, darmo nikto nie da...~Przypomniała
 88     3, 29|      gęsto ciągnęli za nią.~Jakoż prawda się okazała: z chałupy Stachowej
 89     3, 29|           za ocalenie...~- Juści, prawda i choćby prosię przedam,
 90     3, 30|           na głowie ma swoją...~- Prawda, tylachna szmat ostało po
 91     3, 30|      ciasno! - rzekła kowalowa.~- Prawda, a kiej się chłopaki pożenią,
 92     3, 30|       jeść, wołam i ni jednego!~- Prawda, dyć i w oborze rano nie
 93     3, 30|     dziewki dotrzymać do roku. Co prawda, to i służba hardzieje...
 94     3, 30|        przygasał.~- I to wszystko prawda, co tam pokazane? - przystanęła.~-
 95     3, 30|           sad.~Wybiegli na drogę.~Prawda była: dworskie budynki na
 96     3, 31|     wrzasków! - rzekł poważnie.~- Prawda, że i utrapień z nimi niemało,
 97     3, 31|     chowane i w posłuszeństwie.~- Prawda, same nawet pysków nastawiają
 98     3, 31|        mówić! - pisnęła któraś.~- Prawda, niechby cię ochuchała,
 99     3, 31|             To cygańska robota!~- Prawda, w lesie stoją! penetrowały
100     3, 31|    prawdzie wałach był przedni.~- Prawda, grudę miał w kulasach i
101     3, 31|        bierze, trzeci korzysta!~- Prawda, Rochu, ale niech no dwóch
102     3, 31|              zaradzi się jakoś... prawda, że i wam ciężko... i wasi
103     3, 32|         wama mówi, co wracają, to prawda być musi!~Rzucił im papier,
104     3, 32|          cosik mi o tym bąknęli - prawda to? Zaśmiały się z Filipki,
105     3, 32|        Dała już spokój krzykom. - Prawda, dziewczyna wszystkiemu
106     3, 32|      ktosik powróci, do każdej.~- Prawda, dyć wszystkie powrócą... -
107     3, 32|       serce zadygotało z żałości.~Prawda, na kogoż to czeka? przeciek
108     3, 32|        pojmie!... - wydziwiała.~- Prawda, moiściewy, prawda! ale
109     3, 32|  wydziwiała.~- Prawda, moiściewy, prawda! ale co niewola, to niewola!..~-
110     3, 32|          groch powschodził...~- A prawda!.. wczesny być musi, rola
111     3, 33|          grób - powiadają. Może i prawda, jeno że ten grób z chłopem
112     3, 33|         prosto. Ni postury, ni...~Prawda, jedne oczy to miała piękne,
113     3, 33|          jakby o nieboszczyku.~Co prawda, to i leżał se chudziaszek
114     3, 33|       zapytać parobka.~- Pietrek, prawda to, że kto przez spowiedzi
115     3, 33|        zamrze, do piekła idzie?~- Prawda. Przeciek ksiądz zawdy tak
116     3, 34|        przeżegnał go i odszedł.~- Prawda, co ojcu jakby już lepiej? -
117     3, 34|   Skrzyczał ją, że głupia.~- Bo i prawda. Dają - to brać i Bogu za
118     3, 34|           pomogli przystroić...~- Prawda, jutro Boże Ciało. Gdzież
119     3, 34|     Zabitych w lesie nie było, to prawda, ale może co gorszego.~I
120     3, 34|       Poszliśmy... widzim z dala, prawda, leżą jakieś ludzie kieby
121     3, 34|         ale wójt najwinniejszy.~- Prawda, i jemu powinni zapłacić
122     3, 34|           przestrzegała ciszej.~- Prawda, że śwarna i przystrojona,
123     3, 34|           dziesięciorga.~- Święta prawda! Juści, że tak! Juści! -
124     3, 35|      cicho, nie patrząc w oczy:~- Prawda to, że ksiądz z ambony kogoś
125     3, 35|       najgłębszym oburzeniu.~- To prawda, co i Tereskę wypominał?
126     3, 36|            zaśmiał się czwarty.~- Prawda to była po inne roki, ale
127     3, 36|         głęboko i rzekł wesoło:~- Prawda, piesku, pora siać...~Ale
128     4, 37|       gryzą barzej wszystkiego.~- Prawda, czym to sama nie praktyk!
129     4, 37|      pochowku pilniej pomyśleć.~- Prawda, a tu jakby na złość i Rocha
130     4, 37|       kiej te parzące pokrzywy. - Prawda, dyć ona ma zapis! - przypomniała
131     4, 37|       takiego nie widziała.~- He, prawda! Czysty holender, trzysta
132     4, 37|         brat, i zawołał:~- Święta prawda! Chodźta do karczmy, tam
133     4, 38|        wykrzyknął ktosik.~Jakoż i prawda to była.~Jechali w kilkanaście
134     4, 38|            Krowy im pono padły.~- Prawda, nie wiedli za sobą ani
135     4, 38|     więcej dbasz niźli o niego.~- Prawda była, juści, ojca morzę
136     4, 38|          pleć, myślałby kto, że i prawda.~- A prawda, żeby nie Jankiel,
137     4, 38|    myślałby kto, że i prawda.~- A prawda, żeby nie Jankiel, to by
138     4, 38|  przednówek - szepnęła Weronka.~- Prawda, ale na gorzałkę to nikomu
139     4, 38|      dzisiaj godzić z dziedzicem, prawda to?~- Dostaną, co im się
140     4, 38|        mruknął Płoszka.~- Szczera prawda, nie obiecanki. U rejenta
141     4, 38|           głęboko deliberowali.~- Prawda, sprawa kiej złoto, ale
142     4, 39|         pomieścić w głowie, że to prawda. Jakże, całe sześć morgów
143     4, 39|          tym papierze o Grzeli.~- Prawda! Przerywaj, Józia, a ja
144     4, 39|           przychodzi do działu.~- Prawda, jeszczech o tym nie pomyślałam.~-
145     4, 40|     urzędu wie, to musi być, co i prawda. Ale latoś sporo narodu
146     4, 40|         potem na nowo narodził!~- Prawda, to łaska boska tak krzepi!
147     4, 40|          w cały świat gotów.~- Oj prawda, bydlę się nie tak łacno
148     4, 40|       chyciłby się takiego jadła, prawda to?~- Juści, co prawda,
149     4, 40|            prawda to?~- Juści, co prawda, ale najgorsze, że trza
150     4, 40|          jeno co przeszkodziły.~- Prawda, co tam biją? - spytała
151     4, 40|        się łaskawie do chłopca.~- Prawda, bo już te portki, com dostał
152     4, 40|           wszystkie posłuchają.~- Prawda! Juści! Ty jeden! My pójdziem
153     4, 40|       puścili cię jeno do sprawy, prawda? zwiążesz się w cudze jenteresa,
154     4, 41|        wie o niczym, co mogło być prawdą, gdyż stary przychodził
155     4, 41|     dziadku, co to chodzi po wsi? Prawda, dyć go Rochem wołają!~Strażnik
156     4, 42|       pilnie obserwował, rzekł:~- Prawda, że haruje kiej wół, ale
157     4, 42|         należy nadgroda.~- Święta prawda! Nastuś! Nastuś! - skoczył
158     4, 42|       pasałby Weronczyne krowy?~- Prawda, że tego ani sposób wymiarkować!~-
159     4, 42|      gonił ślepiami kieliszek.~Co prawda, to i ochoty wielkiej nie
160     4, 43|          musi, wszystkie śpią. ~- Prawda, ciemno! Wybierz wróble
161     4, 43|    poczciwy la biednego narodu!~- Prawda, dał przeciek Stachowi drzewa
162     4, 44|            zdumiał się Płoszka.~- Prawda, ale nie wiecie to: pan
163     4, 44|          nie wiedział, co począć.~Prawda, mądrze prawił Grzela, prosto
164     4, 44|          po naszemu nie nauczają, prawda, ale i tak na Rusków nas
165     4, 44|          winien wójt i młynarz.~- Prawda, najwięcej namawiali a straszyli -
166     4, 45|            To za mój opór, juści, prawda mu nie w smak - rozmyślał
167     4, 45|         politowaniem i złością. - Prawda, że każdemu źle, każden
168     4, 45|     zajrzał jej głęboko w oczy.~- Prawda, jakie śliczne, co?~- Juści,
169     4, 46|       Rocha! - zauważył Stacho.~- Prawda, przeciek się już o niego
170     4, 46|        uciec przede mną...~- A bo prawda! Obaczy nas kto i gotowe
171     4, 47|          chce się jej procesów!~- Prawda to, że Jagusia zapis oddała
172     4, 48|          medytował.~- A może to i prawda! Mama by sobie tego nie
173     4, 48|         silniej rozdygotany.~- ...prawda... co noc wychodzi do niego...
174     4, 49|         całej gromady:~- Wszystko prawda! W kasie brakuje pięć tysięcy,
175     4, 49| wspomniała jej o Jagusi.~- Święta prawda! Ona wszystkiemu winowata,
176     4, 49|        radzić, będzie nieważne.~- Prawda, posłać po niego! Musi przyjść!
177     4, 49|         strasznie rozwrzeszczana.~Prawda, co i ten dzień pamiętny
178     4, 49|           na świecie, poczciwa.~- Prawda, co miała dobre serce, prawda!
179     4, 49|     Prawda, co miała dobre serce, prawda! A może to i bez to musi