Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |        matulę i Jagusię, bo jakże, Jagna kiej pani jaka, kiej i druga
  2     1, 1 |           Hanki... cieka się on za Jagną kiej ten pies.:.~- Laboga...
  3     1, 2 |         sam raz.~- Którna?....~- A Jagna Dominikowa?~- Prawda, całkiem
  4     1, 2 |            urodna kiej jałowica.~- Jagna - powtórzył Boryna słuchający
  5     1, 2 |            czytała cosik głośno, a Jagna przeciw niej twarzą do okna
  6     1, 2 |         się czy to się nie żenić z Jagną?...~Ale w czas sobie przypomniał,
  7     1, 3 |      robiła za młodu, a i co twoja Jagna teraz wyprawia z parobkami;
  8     1, 4 |     nawinęły pod oczy Dominikowa z Jagną, wychodzące z kościoła -
  9     1, 4 |            głosem o dobrodzieju, a Jagna rozglądała się po ludziach,
 10     1, 4 |         się za nią niby tęcza.~Ale Jagna nie widziała zazdrosnych
 11     1, 4 |         przodem, nie czekając. .~- Jagna, poczekaj! - krzyknęła za
 12     1, 5 |    dopędzili Dominikową, jechała z Jagną i Szymkiem, a krowa uwiązana
 13     1, 5 |      Zdążym na czas! - odkrzyknęła Jagna ze śmiechem.~Przejechali,
 14     1, 5 |           a tak robił łokciami, że Jagna swobodnie szła za nim wskroś
 15     1, 5 |          ciebie - dodał widząc, że Jagna zdumionymi oczami wodziła
 16     1, 5 |         Macieju.~Boryna odszedł, a Jagna raz jeszcze rozwinęła i
 17     1, 5 |           duszyczki... Jagusia!...~Jagna oprzytomniała i jęła oczami
 18     1, 5 |       pacierz za tatula - szepnęła Jagna wtykając jej pieniądz.~-
 19     1, 6 |            pojechała na kapuśnisko Jagna z Szymkiem, bo Jędrzych
 20     1, 6 |        leciały, z zagonu na zagon.~Jagna skończyła dopiero co swój
 21     1, 6 |           przywieźli z Warszawy.~- Jagna! - ozwał się znowu z mgieł
 22     1, 6 |        wałęsał gdzieś nad rzeką, a Jagna się nie wtrącała do tej
 23     1, 6 |       dołów wszędzie było pełno, a Jagna szła z drugiej strony, podpierała
 24     1, 6 |      wyszedł.~- Kto to? - zapytała Jagna zdziwiona.~- Wędrownik ci
 25     1, 6 |         tych zabijaków- ozwała się Jagna.~- Przyjdzie, nie bój się,
 26     1, 6 |       znaleźć lepszego... - dodała Jagna.~- Juści... pewnie... na
 27     1, 6 |        czego.~Powstali od kolacji. Jagna ze starą siadły do kądzieli
 28     1, 6 |           to jedne.~- Nie dziwota, Jagna kiej malowana. Dobrodziej
 29     1, 6 |          nie spotkać piękniejszej:~Jagna poczerwieniała z ucieszności.~-
 30     1, 6 |      wytrząsając fajkę na trzon.~- Jagna ma dosyć swojego - odpowiedziała
 31     1, 6 |          poszedł prosto do Boryny.~Jagna wciąż siedziała nieruchoma
 32     1, 6 |           sprawy...~ ~A chłopaki z Jagną wtórowali z cicha, a tak
 33     1, 7 |        reszty, jaka w polu ostała.~Jagna już od rana nie mogła dać
 34     1, 7 |         chałupy.~Wszedł Mateusz... Jagna aż krzyknęła ze zdziwienia,
 35     1, 7 |          wybuchnęła resztą złości.~Jagna wyszła, ale jeszcze z drogi
 36     1, 7 |         boli lekująca przeciech...~Jagna zmilkła, ale poczuła dziwną
 37     1, 7 |  przekpiwał, a taki był urodny, że Jagna jak w obraz poglądała, a
 38     1, 7 |           kieliszek Borynie.~Tylko Jagna uparła się i nie piła, mimo
 39     1, 7 |       podniosły się na nowo.~Tylko Jagna milczała, poglądała często
 40     1, 8 |       Lipcach wieść o Borynowych z Jagną zmówinach.~Wójt był dziewosłębem -
 41     1, 8 |    Słyszeliście? Boryna żeni się z Jagną Dominikówną! Dopiero co
 42     1, 8 |          taki, bogacz!~- Albo i ta Jagna! Widzieliście, moi ludzie!
 43     1, 8 |        przez Dominikową, co rzekła Jagna, a mimo to dufności w siebie
 44     1, 8 |          się, Dominikowra mądra, a Jagna też po myślenie ma.~- Rzekliście! -
 45     1, 8 |     spokojnie i chodziła oczami za Jagną, która pod oknem motała
 46     1, 8 |           i języki się rozwiązały. Jagna ino uciekła do komory, bo
 47     1, 8 |         niewolić do picia i jadła. Jagna spokojnie wszystko przyjmowała,
 48     1, 8 |           Wkrótce nadeszła stara z Jagną i zabrała synów spod płota,
 49     1, 10|            z czym?..~- Ojcowa jest Jagna, ojcowa! - przerzekał raz
 50     1, 10|             Ino o co?~- Latałeś za Jagną, to ci teraz i markotno.~-
 51     1, 10|        Dopiero co był tam Maciej z Jagną prosić na wesele. Pójdą!
 52     1, 10|            rzec: nie możecie się z Jagną żenić, bo ona moja! Ale
 53     1, 11|           Słońce zaraz wzejdzie...~Jagna ubierała się szybko. Stara
 54     1, 11|         zapis oddała... co?...~Ale Jagna już nie zdążyła rzec, bo
 55     1, 11|           się na wesele Borynowe z Jagną.~Między chałupami, przez
 56     1, 11|            torbę na starość...~Ale Jagna mądrych przykładów nie słuchała,
 57     1, 11|  dziecińską krzywdę se balują.~- A Jagna siedzi jak ten mruk.~- Maciej
 58     1, 11|       muzyki zaczną w karczmie, to Jagna ganiać będzie za parobkami.~-
 59     1, 11|       drugich, a cięgiem oczyma za Jagną wodził i sielnie się puszył,
 60     1, 12|             Gruchnęli śmiechem, bo Jagna uciekła na drugą stronę.~
 61     2, 14|         zmywa statki po biedzie, a Jagna przędzie i przez czyste,
 62     2, 14|        młynarzowe powiedzenie: "Za Jagną lata, za Jagną."~Kółko warczało
 63     2, 14|    powiedzenie: "Za Jagną lata, za Jagną."~Kółko warczało z cicha,
 64     2, 15|           nie. Bał się spotkania z Jagną, dobrze wiedział, że nie
 65     2, 16|         których aż gra w oczach! A Jagna, z zakasanymi po ramiona
 66     2, 16|       Południe już dochodziło, gdy Jagna skończyła z chlebem, ułożyła
 67     2, 16|      młodszym bratem.~Dojrzała ich Jagna już przed gankiem, że czasu
 68     2, 16|         się na to ani słowem, jeno Jagna odwróciła szybko twarz i
 69     2, 16|            ucieszona, poszeptały z Jagną i zesromana, przysłaniając
 70     2, 16|           opłotków się odwracał za Jagną, bo też jakby jeszcze urodniejszą
 71     2, 16|         więcej przypodchlebić.~Ale Jagna tyle dbała o jego kochanie,
 72     2, 16|       wieczorem, straciłyby mleko.~Jagna połamała opłatek na pięć
 73     2, 16|            kamienie! - wykrzyknęła Jagna.~- Prawdę rzekłem, tak ci
 74     2, 16|          przebierał całkiem, bo mu Jagna nowe przyobleczenie, które
 75     2, 16|        przepychali się środkiem, a Jagna szła na przedzie.~Usunął
 76     2, 17|           zwichrzone... Tak było z Jagną, że chociaż nie zasnęła,
 77     2, 17|         tak stęka!~Rozpłakała się.~Jagna porwała się na pierwsze
 78     2, 17|          pobili? - spytała później Jagna.~- O ciebie! - warknęła
 79     2, 17|      nastraszy, głupia - pomyślała Jagna wróciwszy do domu.~Wieczór
 80     2, 17|           tam siedział z Józką, aż Jagna, którą rozbierało to granie,
 81     2, 18|         nie poradzili - opowiadała Jagna otrzepując się ze śniegu.~-
 82     2, 18|         drogi nie rozezna - rzekła Jagna, rozgrzała ręce i wzięła
 83     2, 18|           uradzą...~Umilkli oboje, Jagna motała licząc nici i przewiązując
 84     2, 18|          cieplejszego legowiska, a Jagna przyokryła się w zapaskę.~
 85     2, 18|       wyzbyty z sił dalekim lotem.~Jagna też w końcu odstawiła kądziel
 86     2, 18|       kominie żarzyły się głownie. Jagna zwijała się koło obrządków
 87     2, 18|  rzemieniem przyciszą! - pogroziła Jagna zapalając lampę i bierąc
 88     2, 18|            raz postękiwały ciężko.~Jagna znalazła po omacku stołek,
 89     2, 18|      chyłkiem pod ogrodami rwał, a Jagna pobiegła w podwórze, nie
 90     2, 18|           koni, bo późno już było.~Jagna słała łóżka i właśnie pierzynę
 91     2, 19|          Mój Jezus, abom to sam za Jagną nie latał! Ale jest tylko
 92     2, 19|          drzwi, spodziewał się, że Jagna przyjdzie. Dopiero gdy Balcerek
 93     2, 19|      zmilknął i poleciał oczami za Jagną.~Późno przyszli, już po
 94     2, 19|            żadna ani się równała z Jagną, żadna. Przenosiła wszystkie
 95     2, 19|           odwracając się do niego. Jagna z wrzaskiem uciekła do chałupy,
 96     2, 20|    jastrzębimi ślepiami chodził za Jagną... Ona zaś była jakaś blada,
 97     2, 20|        dnia jedno przywtarzała, by Jagna pokorą starego ujmowała.
 98     2, 20|        starego ujmowała. Cóż? kiej Jagna nie mogła się upokorzyć,
 99     2, 20|        zmięknie i jak się udobrzy!~Jagna zerwała się od kądzieli,
100     2, 20|          stary unikając piekła, bo Jagna sielnie dunderowała na Józkę,
101     2, 20|           się rozglądasz? - pytała Jagna.~- A bo... bociek musiał
102     2, 20|          Gdzieżeś to była, co?~Ale Jagna, choć się wystraszyła zrazu,
103     2, 21|       nieustępliwą pamięcią. ~- Za Jagną lata, ją miłuje, przez nią
104     2, 22|              wykrzyknęła namiętnie Jagna, przejęta takim mocnym a
105     2, 22|        Rocho.~Wzdrygnęła się na to Jagna, bo i Antek wszedł akuratnie,
106     2, 23|           Borynowej stronie.~Naraz Jagna zaczęła płakać.~Co ci to?~
107     2, 24|          ludźmi, jeśli nie ta suka Jagna? Co - podniesła znowu surowy
108     2, 24|            spalił, więc kto? - Nie Jagna przecież, nikt by temu wiary
109     2, 24|       nikto nie wiedział, co się z Jagną dzieje, bo stara odpędzała
110     2, 24|            ni Boryna, ni Antek, ni Jagna nie drażnili sobą ludzkich
111     2, 24|    sołtysem i zgodę czynili między Jagną a Boryną. ~Wieś już dawno
112     2, 24|            przychodzą i do zgody z Jagną naglą starego, że nawet
113     2, 24|        jakby na złość wszystkim, z Jagną nie zaprzestał, kochanie
114     2, 25|            kiej mówię! - krzyknął.~Jagna cosik zamamrotała na sprzeciw,
115     2, 25|          twardo i niecierpliwie.~- Jagna, nie drażnij!~- Kiej ci
116     3, 27|      ulękła. A przeciwko niej była Jagna; byli kowalowie, zawzięci
117     3, 27| zabrzęczały.~Obudziła się wreszcie Jagna. Jeno stary leżał wciąż
118     3, 27|             Oto i teraz, ledwie co Jagna z łóżka wylazła i wełniaki
119     3, 27|         cosik do siebie i poszedł.~Jagna zrzuciła zapaskę i jęła
120     3, 27|             wrzasnęła znowu Hanka.~Jagna, kieby przecknęła, otarła
121     3, 27|     niekiedy pojadał razem z nimi.~Jagna miała swoje miejsce od drzwi,
122     3, 27|          się, śpiesznie dojadając.~Jagna położyła łyżkę i wyszła.~-
123     3, 27|     wyglądając oknem, bo w sam raz Jagna schodziła z ganku, wystrojona
124     3, 27|            z wielką uciechą robił.~Jagna jeno nie wróciła na obiad
125     3, 27|       teraz było w komorze szukać: Jagna siedziała w izbie układając
126     3, 28|           mogła udźwignąć tobół.~- Jagna może używać, a ja to pies?
127     3, 28|           drugie wiedzieć mają?... Jagna ma dosyć zapisu... i można
128     3, 28|           również zabierając się z Jagną do pomagania tak ostro,
129     3, 28|         zbożem, ale jakby na złość Jagna ni krokiem nie ruszała się
130     3, 28|           to wama pokażę! - wołała Jagna idąc za nią, że trzeba było
131     3, 28|        leżał jak zwyczajnie wznak. Jagna cosik szyła pod oknem, w
132     3, 28|            wrzeszczała rozsrożona.~Jagna skoczyła z miejsca, chwytając
133     3, 28|         sobą drzwi z całej złości.~Jagna zaś ostała na izbie, ruchać
134     3, 29|          przyszedł na myśl Antek z Jagną. Głęboko się zamedytowała.~-
135     3, 29|           ognia, siedziały zgodnie Jagna z Józką, zajęte pilnie kraszeniem
136     3, 29|      mruknęła urągliwie Hanka, gdy Jagna poszła na swoją stronę,
137     3, 29|            A później widząc, że ni Jagna, ni kowalowa nie pomyślały
138     3, 29|  stróżowała na drodze. Dopiero gdy Jagna poszła z kowalową i dosłyszała
139     3, 30|            dzieci jeść skamlały, a Jagna raz po raz zaglądała do
140     3, 30|        obiecały...~- Poszlibyście, Jagna, ckni się wama za chłopami,
141     3, 31|          chyląc głowę coraz niżej.~Jagna właśnie sień przechodziła,
142     3, 31|          wyjrzeć. Kaj się to znowu Jagna zadziała?~- Pewnikiem u
143     3, 31|    gdybyście ją puścili - szepnęła Jagna z przekąsem.~- Aleby co
144     3, 31|     trafiła w przytajone chęci, bo Jagna poniesła się na wieś i całe
145     3, 31|           oczu odgadując potrzeby, Jagna zaś, jakby całkiem głowę
146     3, 32|       Czeka ją jeszcze niejedno... Jagna w chałupie, i skoro Antek
147     3, 32|       będzie czego słuchać...~- Że Jagna z wójtem się sprzęgła, cosik
148     3, 32|       Mogłam, ale nie zapletłam!~- Jagna, wy tak ze mną nie igrajcie!~-
149     3, 32|      połamał w żerdkach, kieby nie Jagna, która dosłyszawszy krzyki
150     3, 32|         Konie ruszyły truchcikiem.~Jagna poszła w trop tuż za bryczką.
151     3, 32|            bowiem spletło dziwnie.~Jagna przyleciała jeszcze przed
152     3, 33|         miasta jeszcze wczas rano; Jagna też u matki robiła, że w
153     3, 33|           Hanusia na kapuśnisku, a Jagna robi u matki.~W izbie pusto
154     3, 33|            Mogła to zapobiec, kiej Jagna mimo próśb i błagań robiła
155     3, 34|           To świętą prawdę mówili. Jagną się ano opiekują, ale tak,
156     3, 34|         zaraz przyjechał i budził, Jagna w pola uciekła, zaś pana
157     3, 34|       wstyd na całą wieś padnie!~- Jagna się ta osławy nie boja,
158     3, 34|          rzekła jakby niechcący:~- Jagna bez grzechu nie jest, ale
159     3, 35|             bych razem poszły, ale Jagna nie chciała, wolała pozostać. ~
160     3, 35|      Matulu, laboga!... Matulu!...~Jagna, wszedłszy właśnie na to,
161     3, 35|          przez okno wtykali głowy.~Jagna już głowę traciła, c nie
162     3, 35|          po drodze do chorej, jaże Jagna drzwi musiała zawrzeć przed
163     3, 35|        wynosił się ponad strzechę.~Jagna wyszła z wiadrem po wodę
164     3, 35|   przyczajonymi oczyma chodziła za Jagną, wzdychając frasobliwie.~
165     3, 35|     rozgniewał się, a że akuratnie Jagna odprowadzała Hankę w opłotki,
166     3, 35|       chłopów czeka.~Obejrzał się. Jagna patrzyła za nimi, więc odwracając
167     3, 35|           całą sprawą.~- Juści, że Jagna grzeszyła, juści, że trzeba
168     3, 36|            wyprostować przy kosie.~Jagna wywarła okna po swojej stronie
169     4, 37|          na niej biały krzyż, kiej Jagna stanęła we wrotniach stodoły.~
170     4, 37|            oganiać przed chłopami.~Jagna nie odrzekła, Hanka zaś
171     4, 37|            głośno organiścina.~Ale Jagna nie wiedziała już o Bożym
172     4, 38|          tęsknie w noc poglądając.~Jagna nie wróciła jeszcze, nie
173     4, 39|            niepokoju i trwogi, ale Jagna po długiej chwili sylabizowania
174     4, 39|            mi się zaraz z chałupy!~Jagna uniesła się z ławy i stanęły
175     4, 39|      myślała wodząc za nią oczami.~Jagna zaś, nie zważając na nią,
176     4, 39|          moje są po matce, moje...~Jagna zaczęła je odwiązywać ze
177     4, 40|         wywarte okno.~- A kajże to Jagna? - latał zdumionymi oczami
178     4, 42|      powiadał jakoś markotnie.~- A Jagna cię nie wydała?~- Jagusia
179     4, 43|     rozległ się kajś głos Hanki, a Jagna pierzchnęła spłoszona.~-