Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |          pomyślał o dzieciach, ale wnet fala mocy i pewności zalała
  2     1, 3 |         przekleństwo, ale te Jacek wnet przyciszał.~Z izby ubyło
  3     1, 4 |       niego z Jagusią - zapalił ją wnet, bo już i ksiądz ujął monstrancję,
  4     1, 4 |    zahurkotał i pobrzękiwał... ale wnet cichość zalegała.~Kuba poszedł
  5     1, 4 |           do ręki... ale zapomniał wnet i chwycił się za kudły,
  6     1, 5 |       komin ławkę, na której Józia wnet postawiła butelkę, wianek
  7     1, 5 |         można było przejechać, ale wnet się na niego natknął. Antek
  8     1, 5 |           ten pysk paskudny, to ci wnet ześniedzieje... Ale, pszenica
  9     1, 5 |             kto ją wołał i skąd, i wnet dojrzała Agatę siedzącą
 10     1, 6 |             zaglądały w szyby, ale wnet zapomniała o nich, zapomniała
 11     1, 7 |          cała gruchnęła śmiechem i wnet posypały się żarty, to gadki,
 12     1, 8 |             Jambroży już tam był i wnet przystał do nich, ale niedługo
 13     1, 8 |         przyodziały świąteczniej i wnet wychodzili.~- A chłopaki
 14     1, 8 |           się potoczył i opamiętał wnet, a Jędrzych nadział mu czapkę
 15     1, 9 |          ciągną, ani chybi, śniegi wnet spadną.~I wychodzili przed
 16     1, 9 |    rozpraszali się wśród mogił, iż wnet, niby robaczki świętojańskie,
 17     1, 10|          zakląć ze złości - ale go wnet cosik poderwało z miejsca,
 18     1, 10|      chycić za orzydla, ale opadli wnet, bo Antek rzekł ciszej:~-
 19     1, 10|            drugą stronę, ojcową, i wnet się cofnął, bo tam siedziało
 20     1, 10|    podniosły się na niego i opadły wnet, bo przystanął na środku,
 21     1, 10|         Jakże, na Jagusię... - Ale wnet przychodziło mu do głowy
 22     1, 11|          ino patrzeć... ludzie się wnet schodzić poczną, muzyka
 23     1, 11|          odpowiadała krótko i dała wnet spokój nalepianiom - brakło
 24     1, 11|           nie było śliczniejszej !~Wnet drużbowie zrobili rumor
 25     1, 11|       młynarz biorąc go w ramiona.~Wnet się pobratali gorąco, bo
 26     1, 11|            Żydy ocechowały i rąbać wnet będą, czekają jeno mrozów
 27     1, 11|           ździebko jeden i drugi i wnet uciekali do sieni zakurzyć
 28     1, 11|         dreszcz szedł po skórze, i wnet jęły kołować, pośpiewywać,
 29     1, 12|            to się ożeń z młódką, a wnet się wylekujesz!- zaczęła
 30     1, 12|          to i jemu podawał wody, i wnet znikał, leciał na wesele,
 31     1, 12|             wyzdrowieję rychło, to wnet ci boki podkrzepię, choćby
 32     1, 12|           czystym owsem...~Milknął wnet i patrzył bezmyślnie w poczerniałe
 33     1, 12|     zdążyły się jeszcze najeść, bo wnet nadciągnęły rozgęganą gromadą
 34     1, 12|          kiej te baby ! ~Juści, że wnet się rozległ wrzask, pisk,
 35     1, 12|           wrzasnął: "da dana", ale wnet cichli, ochoty jeszcze nie
 36     1, 12|         Bóg da, a do izby szli, że wnet zawalili ławy wszystkie
 37     1, 12|          Jagusia w mężowej komorze wnet się przestroiła w szmaty
 38     1, 12|         ślina przyniesła na język.~Wnet się wrzawa wzmogła i wesołość
 39     1, 12|         nie bacząc na tańcujących.~Wnet zasię poczęły iść przekpinki,
 40     1, 12|         sieni Jankla. Wciągnęli go wnet do izby.~Żyd czapkę zdjął,
 41     1, 12|         gospodarzyła.~- Jaka jest, wnet stary rozpozna i jego to
 42     1, 12|     szykował, nogę by mu urznęli i wnet by wyzdrowiał!...~- Powiedzieliście
 43     1, 12|           go samego, nie zapomnę..~Wnet jednak zapomniał; tyle baczył,
 44     2, 13|            zapowiednie wici.~Jakoś wnet po świętej Barbarze, patronce
 45     2, 13|            ino wychylił z chałupy, wnet go przycapiała za łeb i
 46     2, 13|         płatami, a sypał gęsty, bo wnet opierzył wszystkie drzewa
 47     2, 13|      zerwała na odpowiedź Antkową, wnet jednak przychyliła się i
 48     2, 13|         całe. Ubrała chłopaków, że wnet się przetoczyli do sieni
 49     2, 13|             i ciebie... przyjdą tu wnet... stargują... postronek
 50     2, 13|       strony, sanki przesunęły się wnet i utonęły w kurzawie, ale
 51     2, 14|         przeciągnął po świecie, bo wnet zgasło i omroczało, jakby
 52     2, 14|         wywartej. - Wezmę kija, to wnet zmilkniesz! A wynoś mi się
 53     2, 14|  organiścina, że to mądra kobieta, wnet zmiarkowała i pierwsza rzekła:~-
 54     2, 14|            iść we świat...Kowal by wnet zabrał... nie, nie ruszę
 55     2, 14|        spać położyła.~Uciszyło się wnet w całym domu, bo u Weroniki
 56     2, 15|         robotnika.~Pomiarkował się wnet Mateusz, że młynarz nie
 57     2, 15|           się przez nie, rozbijała wnet piany wrzące, w śnieżyste
 58     2, 15|            go docucili. Przyleciał wnet młynarz, przywiedli w parę
 59     2, 16|            wypłakała się do woli i wnet się w niej cosik przemieniło
 60     2, 16|         słuchasz to, Szymek! - ale wnet milknął, karany srogim wzrokiem
 61     2, 16|            nożami! Bronił się, ale wnet przemogli, a że pieniędzy
 62     2, 17|            że to pewnie o nią, ale wnet przysiadła znowu na skrzyni
 63     2, 17|           ino jedną owcę spróbuje, wnet całe stado wybierze.~- Nie
 64     2, 18|            nikogo... Uspokoiła się wnet, ale ją taka markotność
 65     2, 18|      pyskuj, ociec przyjdą, to cię wnet rzemieniem przyciszą! -
 66     2, 19|          cniło za ludźmi, kazał se wnet narządzić gorzałki przegotowanej
 67     2, 19|           można, dostać kobietę, a wnet smak do niej przejdzie i
 68     2, 19|           na całą karczmę szło.~Że wnet Kłębowi goście wywalili
 69     2, 19|            ziemia się przesłoni, a wnet każde drzewo dojrzysz z
 70     2, 19|            dobrością patrzał, to i wnet otoczyli go zwartym kołem,
 71     2, 19|            ta o to wcale, dojrzała wnet Antka i pokraśniawszy z
 72     2, 19|          Antek ino tego czekał, bo wnet bokiem karczmy się przecisnął
 73     2, 19|     kobiety zgorszone, popatrzył i wnet się we wszystkim pomiarkował,
 74     2, 20|          jeno ziąb nań chuchnie, a wnet owarzy się i rozdygocze
 75     2, 20|         słodko, jak przódzi... Ale wnet ją opamiętał takim ostrym
 76     2, 20|          panować nad sobą, to :się wnet do bicia weźmie i nie wiada,
 77     2, 20|         psa przed progiem trzymaj! Wnet zobaczysz, jak zmięknie
 78     2, 20|    chałupach szkodzić! Zrób tak, a wnet mi podziękujesz! A co tam
 79     2, 20|        miał sprzedawać, chłopak go wnet zaniesie na plebanię.~-
 80     2, 21|           może ustać.~Dowlekli się wnet do lasu i porozchodzili,
 81     2, 21|          świegotem drgał po lesie.~Wnet jednak wicher uderzał w
 82     2, 21|         było niepodobna, stary się wnet zmęczył i ustał, a i Hance
 83     2, 21|          poderwały się z miejsca i wnet utknęły w nowej zaspie;
 84     2, 21|            rzuca po świecie... ale wnet przejrzy i powróci... Pan
 85     2, 22|         mróz, w cały świat!~Opadli wnet Rocha pytaniami, a gdzie
 86     2, 22|         miły przeciągał, wparł się wnet w trawę i dalej żreć, boć
 87     2, 22|       historię o Matce Boskiej, to wnet szczezną przewidzenia -
 88     2, 22|            parobków, konie, wozy i wnet ruszyli rankiem jakoś po
 89     2, 22|         Juści, że na takie przyzwy wnet się zły jawił przed nim.~
 90     2, 22|       odpokutujesz...~W kamień się wnet obrócił i tak już ostał,
 91     2, 23|       odgłosy życia, że zapomnieli wnet o wszystkim i ująwszy się
 92     2, 23|          żarów oczyma, zrywali się wnet z miejsca i znowu biegli,
 93     2, 23|            od nich, przewlekły się wnet i całkiem zginęły w ciemnicy,
 94     2, 23|         takimi całunkami, aż oboje wnet zabaczyli o całym świecie,
 95     2, 23|        przepada na mgnienie...~Ale wnet podnosili się z oniemień,
 96     2, 23|                            Oni zaś wnet pomiarkowali, co się dzieje:
 97     2, 24|           trzeszczący płomień, ale wnet rzucali się nań chłopi z
 98     2, 24|          północ i zapustom koniec; wnet zmilkły muzyckie głosy,
 99     2, 24|   przepraszać za dawne winy; zgoda wnet nastąpiła, nie dziwiła się
100     2, 25|             sznur dzikich gęsi, że wnet pół wsi wybiegło na drogę
101     2, 25|          zwiesna się zaczyna, jako wnet z pługami ruszą na pola,
102     2, 25|     miłować nie poradzi, ale on to wnet pomiarkował, bo ten głos
103     2, 25|          nie zważał na to, a że go wnet poniesła zapamiętałość i
104     2, 25|            czekali przodownicy, bo wnet Mateusz, Kobus, to Kozłowa,
105     2, 25|           pomstować a judzić... że wnet karczmę zalał wrzask, groźby,
106     2, 25|        popaść za wsią - w dworskie wnet utkniesz; konia wypuścisz -
107     2, 25|          gospodarzami.~Zaroiły się wnet drogi, opłotki, obejścia,
108     2, 25|       chmurne, zasępione rozbłysły wnet kiejby piorunami, sto pięści
109     2, 25|         bliższy i wyraźniejszy, że wnet rozległy się pojedyncze
110     2, 25|           zamajaczyły sanie, które wnet wypadły na porębę, stojał
111     2, 25|        kiej oszalały, ale nawracał wnet i z nowym krzykiem, z nową
112     2, 25|           złapać nieco powietrza i wnet dojrzał, co się z ojcem
113     3, 26|    stworzeniu czującemu.~A po nich wnet i czajki zakwiliły jękliwie
114     3, 26|       pojem galanto.~Jakoż Kłębowa wnet jej przyniesła osolonego
115     3, 26|       przed Lipcami Żydom. Jeli go wnet rąbać! Krzywda była taka
116     3, 26|         miejsca nie brakuje.~Stara wnet pozbierała sakwy i jęła
117     3, 27|          cicho powiedział:~- Stary wnet zamrze, Antek o Bożym świecie
118     3, 27|        pies naszczekiwał.~Zagubiła wnet pamięć tych rzeczy topiąc
119     3, 27|          nim z całej mocy.~A Magda wnet zapaloną gromnicę wtykała
120     3, 27| zakrzyczała ze strachu, przybiegli wnet kowalowie, cucili, wodą
121     3, 27|        chcą docierać.~Rozeszli się wnet wszyscy i wkrótce śpik ogarnął
122     3, 28|    obrządzić.~- Hale, przedzwoni i wnet się zjawi, bo Rocho mają
123     3, 28|            próżno za Jambrożym, że wnet ruszyła pobok kościoła,
124     3, 28|               krzyknął.~Przynieśli wnet, wieprzek czochał się o
125     3, 28|        poruchiwał nawet, zabaczyli wnet o nim, mocno zajęci wieprzkiem,
126     3, 28|        przy jadle siedział krótko, wnet się zabierając do roboty
127     3, 28|          Parę dni dobrego słońca i wnet przeschnie, zwiesna przeciech.~-
128     3, 29|                A niech się zjawią, wnet jakaś bieda pada na kogoś.~-
129     3, 29|           stary poszedł, przysiadł wnet na pługu od wiatru, jak
130     3, 29|            pleciucha.~Dopędziła go wnet i drepcąc pobok, zaszeptała
131     3, 29|     siedząca z inszymi, przysiadła wnet do niego i jęła nieśmiało
132     3, 29|        turbacji.~A przed kościołem wnet się zatrzęsło od przekrzyków
133     3, 30|        cisnąc się coraz barzej, że wnet cały naród był na kolanach,
134     3, 30|           powszechny i krzyki, ale wnet pomiarkowali drudzy i jęli
135     3, 30|            wstąpiła w serca.~A gdy wnet potem ksiądz zaintonował
136     3, 30|          dużo było i dorosłych, to wnet dały radę chłopakom rozganiając
137     3, 30|            zbierać do kościoła, to wnet się porozchodzili, bo już
138     3, 31|            i od gap przypilnuję...~Wnet przycichło w izbie, jeno
139     3, 31|           jeno co na krótko, bo go wnet słońce do cna zeżarło -
140     3, 31|        gęsi wypędzanych nad rowy i wnet wyprowadzali konie, chłopaki
141     3, 31|            oczy dobrodzieja, który wnet się ukazał, pozdrowił wszystkich
142     3, 31|        mądrzeją...~- Wytoczyli się wnet po wieczerzy na ganek, kaj
143     3, 32|    przesiąkłe wodą zagony.~Stanęły wnet do roboty, po dwie na zagonie,
144     3, 32|      rzucając się z grabiami. ~Ale wnet zapomniała o wszystkim i
145     3, 33|            zdzierus.~Wojna się też wnet zawiązała między stronami
146     3, 33|           się wiedli.~Co mądrzejsi wnet się pomiarkowali, jako tej
147     3, 33|           by potrza zmacać boki, a wnet by przemówiły.~A Adam Kłębiak
148     3, 34|            Rocho idzie przez wieś, wnet ci ten i ów na drogę śpieszył
149     3, 34|          organy zagrały, ale snadź wnet po kazaniu uderzyły wszystkie
150     3, 34|          kłębach kurzawy, jaka się wnet podniesła, wśród świateł
151     3, 35|            z kościoła, zaroiły się wnet drogi a rozgłośniały turkotami
152     3, 35|        nikt nie zajrzał do chorej.~Wnet ci rozgwarzyła się cała
153     3, 35|           wyrwało się jakie słowo, wnet ścichnął pod karcącymi spojrzeniami:
154     3, 35|       Szwab zaszwargotał ostro, że wnet przysiedli ma miejsca spokojnie,
155     3, 36|          oczy i jakby słuchał, ale wnet się zwalił w pościel i zaciągnąwszy
156     3, 36|        Zacznij sianokosy, zapłaczą wnet niebiosy", ale latoś stało
157     3, 36|            odetchnęli, biedota się wnet rozbiegła po dworach za
158     4, 37|    straszny podniosła, zbiegli się wnet wszyscy na pole do starego,
159     4, 37|          przyciszył Jambroż.~Jaguś wnet wpadła do izby i stanęła
160     4, 37|         była niedziela, zabrał się wnet do roboty; wszelaki porządek
161     4, 37|            dawna na górze czekały.~Wnet ci wyrychtował warsztat
162     4, 37|           niemiłosiernie.~Suma się wnet skończyła i nad stawem jęły
163     4, 37|           niezgłębiona cisza nocy, wnet jął ich morzyć śpik, tęgo
164     4, 37|            rzęsistymi kroplami, że wnet wszystkie pola i sady rozdzwoniły
165     4, 37|     przyśpiewuje, a nie wie, że go wnet zdradna ręka przydusi za
166     4, 37|            człowieczą.~Zaczęli się wnet rozchodzić z wolna, kto
167     4, 37|       żałosny! - odburknął - pomrę wnet, pomrę... Psi po mnie jeno
168     4, 40|      zapiał kajś pierwszy kogut, a wnet po nim jęły trzepotać skrzydłami
169     4, 40|      Urżnij łby i sparz wrzątkiem! Wnet je wam sprawię. To gapa
170     4, 41|           i opatrzyć na jutro, ale wnet odechciało mu się wszystkiego,
171     4, 42|      przypinając się do roboty, że wnet zapomniał o całym świecie.~
172     4, 42|            się w kącie na słomie i wnet zachrapał, a ona zasiadła
173     4, 46|         psów były coraz bliższe, i wnet rozległy się ciężkie stąpania,
174     4, 47|         Sprać jedną i drugą, to by wnet przestały plotkować.~- Sprobuj,
175     4, 47|           go za to nie pobiły.~Ale wnet przestali o tym deliberować,
176     4, 47|     poduszki i zapłakał.~Poleciała wnet za nim Jagusia i chociaż