Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |                 Ociec pojechali z moim ano do boru.~- A to wy, Anna,
  2     1, 1 |             pono pierwszy do obrony to ano chłop Hanki... cieka się
  3     1, 2 |               dzisiaj zwieźć. - Deszcz ano być może.~Ale wrzał złością
  4     1, 2 |        wiedział, czego szuka, żarła go ano taka strata.~- Witek! Witek! -
  5     1, 2 |            zdrowie. Peterburka, dobrze ano robi na oczy.~- Wstąpcie
  6     1, 2 |                  Prawdę rzekliście, bo ano tak i jest.~- Ho, ho! tyle
  7     1, 2 |              podjadł...~- Bierzcie się ano za łyżkę, nie zaszkodzi
  8     1, 2 |               Cicho, Burek, gospodarze ano jedzą... i ty dostaniesz,
  9     1, 2 |             pomyślenia... to mu brzuch ano ciężył srodze, że postękiwał
 10     1, 3 |               mała, cichoj! Podjedz se ano, bo pojedziesz z gospodarzem
 11     1, 3 |         schował się do budy, bo świnie ano leciały mu wydrzeć.~- Hale,
 12     1, 3 |                  Cichojta, ścierwy, bo ano sąd idzie!...~Jakoż i sąd
 13     1, 3 |           prześwietnego sądu, kiej mój ano nie dosłyszy na ten przykład... -
 14     1, 3 |                sądu, niech słyszą, com ano rzekł, i przywtórzę; prosiak
 15     1, 4 |             się nie mierzyć.~Dziewuchy ano i kobiety żeniate, przechodzące
 16     1, 4 |               Wykrzykuj sobie, te gapy ano cię usłyszą i pożalą się
 17     1, 4 |               ku karczmie... paliła go ano ta złotówka...~A karczma
 18     1, 5 |               nie dziwota korale, bo i ano leży we skrzyni coś z osiem
 19     1, 5 |                  Ostał przy zbożu, tam ano w ulicy. Weź sobie, Jaguś,
 20     1, 5 |             przekładałem żonie, co wam ano kobiety potrzeba, żeby upadku
 21     1, 6 |              bo Jędrzych ostał i łatał ano dach, że to przeciekał w
 22     1, 7 |               nie wyjechać dzisiaj, bo ano staw tak przybrał w nocy,
 23     1, 8 |            chałupę, na ten sad, com go ano sama szczepiła, to synowa
 24     1, 8 |        wszystkie do karczmy, bo mi już ano wódki zbrakło, a i tam pan
 25     1, 8 |     Opatrzności ostawić.~- Przyzwijcie ano Agatę od Kłębów, to przypilnuje.~-
 26     1, 9 |                ma przystępu, wypominki ano odganiają go, i te pacierze,
 27     1, 11| nieopowiedziane szły za tanami.~Bo tak ano chłopski naród się weseli
 28     1, 12|               poleciał do stajni, tyle ano wskórawszy.~A że Kuba był
 29     1, 12|                      Po dobrodzieja by ano posłać, co?~- Dobrodzieja! -
 30     1, 12|             już... kosteczki chroboczą ano... Czemuś to zaraz mnie
 31     1, 12|                ten sam czas wesele się ano przenosiło do Boryny.~Robili
 32     1, 12|               wystąpił Boryna.~Chodził ano z pełną blachą od kuma do
 33     1, 12|           Panem w wiek wieków.~Tam się ano rwała dusza umęczona i odpocznienia
 34     2, 13|                 a hulały rzetelnie, bo ano rankiem ziemia już dropiała
 35     2, 13|               nie - nie drujkość czuła ano w sercu miodową, a ten gorzki
 36     2, 13|               zaś i pomyśleć, bo Hanka ano wlazła do dołu i stamtąd
 37     2, 13|           nieprzytomnie.~- Rycz, to ci ano ode łba odciągnie, jakeś
 38     2, 15|                młynarz ze śmiechem, bo ano tak z rozmysłem wszystko
 39     2, 15|             nie wypieram się, musiałem ano pójść, sam ksiądz namawiał
 40     2, 16|                odezwał jucha;~siedział ano za brogiem w szczerym polu
 41     2, 16|               nie przejrzy - boskie to ano są urządzenia nie ludzkie,
 42     2, 16|             się lepiej robotą, śledzie ano przełóż z wody do mleka,
 43     2, 17|                mało wiele słyszała, bo ano wracać było potrzeba do
 44     2, 17|             dobro ją czeka: cierpienie ano i harowanie!~- Powiadał
 45     2, 18|           wyleźć z chlewa i chodzi tam ano po sadzie.~Ale Witek upewniał,
 46     2, 19|      obchodzące wszystkich.~Bo tak się ano stało, że na sumie od ludzi
 47     2, 19|               siebie.~- Cichoj, ludzie ano posłyszą i roznieść gotowi.~-
 48     2, 19|              były z Małgośką, moje! Bo ano było tak:~"We czwartek zwalili
 49     2, 19|                  Cichocie no, bo kowal ano ze starszym idzie!- szepnął
 50     2, 19|              powiódł do karczmy.~Hardo ano wchodził, wyniośle i mało
 51     2, 19|            przecież była tam i Nastka, ano do malwy z czerwieni szmat
 52     2, 19|                pan Jacek przygrywał im ano na skrzypicy wielce żałośliwe
 53     2, 20|              powiedział, dobrze! Teraz ano, kiej się z łóżka podnieść
 54     2, 20|         rozumieli bez to, że wilki się ano nad podziw rozmnożyły tej
 55     2, 20|                ten przypadek.~Siedział ano teraz przy niej, w oczy
 56     2, 21|             jeno zasiekała zęby i szła ano po drzewo razem z komornicami.
 57     2, 21|               zabrali Bartek, siedział ano pod drzewem i płakał, jadą
 58     2, 22|          mruknęła Kobusowa.~- Na co to ano i tej Hance zeszło! - zaczęła
 59     2, 22|              się całą duszą.~I tak się ano przesuwał ten lutowy, zimny
 60     2, 22|          wielką wojnę się miało, Turek ano sprośny w kraje polskie
 61     2, 22|              nie poznawał, że psom się ano musiał oganiać.~Przychodzi
 62     2, 23|              daleko do północka, pieją ano na odmianę.~- Odwilga będzie.~-
 63     2, 24|              chwytając się za głowę.~- Ano co, do kreminału go wezmą
 64     2, 24|       śmiertelnego grzechu. Kobiety ją ano wzięły na ozory i tak przewlekały
 65     2, 24|              coś niecoś w węzełki.~Tak ano przeszedł on dzień na długo
 66     2, 24|         drugich kurów, bo siedział tam ano wójt ze sołtysem i zgodę
 67     2, 24|           wszystko wyciepnę!~- Spróbuj ano, tknij choćby, a obaczysz! -
 68     2, 25|              dnie marcowe, że czas się ano uczynił zgoła psi, rozmiękły,
 69     2, 25|             tych roztopach, boć ledwie ano mógł rozeznać chałupy od
 70     2, 25|           jeszcze narastało.~Bez takie ano sprawy naród burzył się
 71     2, 25|              spływały, a co gorsza, że ano krowy jeszcze się nie leniły
 72     2, 25|             powiedali sobie, że ktosik ano już słyszał skowronka, że
 73     2, 25|              dziwowali się wielce.~Tak ano to ciepło zwodne czyniło,
 74     2, 25|                przespanym. W takich to ano sprawach, radościach, smutkach
 75     2, 25|                 i turbacje nowe, i tak ano w kółko, bych się jeno woli
 76     2, 25|                tak gęsto, że darły się ano napęczniałymi brzuszyskami
 77     2, 25|              na świecie, że płakać się ano chciało z tęskności niezmożonej,
 78     2, 25|              to znowu staw barował się ano z pękającymi lodami, bo
 79     2, 25|           naród, co ino mogła, biegała ano z pyskiem kaj jeno chcieli
 80     2, 25|      nasłuchując.~Jakoż i tak było, bo ano od dnia pogodzenia się z
 81     2, 25|           kieszeni jeszcze barzej, sam ano wszystko wydawał i srogo
 82     2, 25|            Trza mi lecieć, wołają mnie ano! - jąkała chcąc uciekać,
 83     2, 25|                nie słyszał, bo wszyscy ano wraz krzyczeli. ,~- Pół
 84     2, 25|                po Borynę.~Pierwszy był ano we wsi, to jemu się należało
 85     2, 25|            darły za kudły.~Wrzask było ano już taki, zamęt, kotłowanina,
 86     2, 25|               na siłę, gnietli się tak ano, dusili, ozdzierali, kulali
 87     2, 25|              się na całe kupy.~Tak się ano przepierali jeszcze, a z
 88     2, 25|             nich nie baczył, wszystkie ano były w takiej bitce, w takim
 89     3, 26|   wywczasowawszy się do cna zrywać się ano musi nade dniem, by wnetki
 90     3, 26|                galanto rozwidniało, iż ano bory wyrastały dokoła czarną
 91     3, 26|               i chmurę każdą, wszystko ano, co uwidzi i co poczuje...~
 92     3, 26|             już dojrzeć z osobna. Młyn ano, którego bełkotliwy turkot
 93     3, 26|           Jezus ją powrócił...~Dyć tym ano żywiła duszę przez długą
 94     3, 26|          gromnicę niesła z sobą, co ją ano wyprosiła stróżując jakiegoś
 95     3, 26|                z lewa staw świecił się ano, słońce wlekło się złotymi
 96     3, 26|           pokrzykując z uciechy.~Lipce ano siedziały z obu stron stawu
 97     3, 26|            było we wsi.~Słońce się już ano podniesło na pół drogi do
 98     3, 26|          pewnikiem jesteście. Gęsi się ano lęgną...~- Pieknie się wywiedły,
 99     3, 26|                we wsi ostateczny, kiej ano wzięli wszystkich i do miasta
100     3, 26|          pobili dworskich i wszystkich ano z boru wygnali... Na swoim
101     3, 26|             śmierć, a stary do dzisiaj ano choruje i bez rozumu zgoła
102     3, 26|                złego zrobię...~Tak się ano zapamiętał, że mu ojca zabili,
103     3, 26|                 że mu ojca zabili, sam ano ręce podał w żelaza, sam
104     3, 26|          Pozwolicie, gospodyni, to bym ano na górkę poszła, kości me
105     3, 26|               musiała już być duża, bo ano kury piać zaczynały na północek
106     3, 27|              Hanka przecknęła, śpik ją ano zmorzył i strudzone, niewywczasowane
107     3, 27|            pieściwie.~- Pietrek! Dzień ano kiej wół! - zakrzyczała
108     3, 27|                i nie tego. ~Jawiły się ano w niej przypominki bied,
109     3, 27|               Nie poszła z inszymi, bo ano w jej stanie ciężko było
110     3, 27|             tak nie przecknęła; leżała ano na bok, twarzą na izbę,
111     3, 27|              niezgorzej - ale jedno ją ano gnębiło boleśnie, że przed
112     3, 27|           gdzie we świecie szerokim...~Ano i teraz snuł się jej przez
113     3, 28|               i nos se przytyka, bo mu ano naród śmierdzi, że po każdym
114     3, 28|         przywrzyjcie pysk, bo chory tu ano leży, a jego to wszyćko...~-
115     3, 28|               możesz co oberwać! Krowy ano pój, siano zakładaj i sieczkę
116     3, 28|              waszych, do Pryczków, tam ano siedzą...~- Hale! zdrowe
117     3, 28|          choćby rodzonych, piesków się ano spuszcza...~- Co wy też !
118     3, 28|                boć tą biedą ludzką się ano pasą i na niej tłuścieją...
119     3, 28|               równe nogi, bo wiatr tak ano trzasnął wrótniami, że dziw
120     3, 29|               już nie czuły, krzyże im ano drętwiały na odwieczerzy
121     3, 29|            gałęziami po stawie, snopki ano wyrywał z dachów i co kruchsze
122     3, 29|                pada na kogoś.~- Psa mi ano we żniwa w polu ustrzelili!...~-
123     3, 29|                każdym kroku: płoty się ano waliły miejscami, gdzie
124     3, 29|        pokornie do ziemi, bo proboszcz ano nadszedł niespodziewanie.~-
125     3, 29|              przy rumowiskach, w progu ano siedział opatrując bok pieskowi.~-
126     3, 29|        składając przed nią węzełki, bo ano spółecznie się zmówiły i
127     3, 29|               wraz z wodą: majstrowali ano świąteczne przyodziewy i
128     3, 30|          radość się rozlewa, puszą się ano, paradują strojami, rozpierają
129     3, 30|               czynią, co? W ciemnicach ano o głodzie i chłodzie krzywdę
130     3, 30|              rozmodliła gorąco, tak ją ano słowa księże przejęły otuchą,
131     3, 30|        odziewać się jęła do drogi.~Już ano konie czekały przed chałupą,
132     3, 30|           wiater zagrabiać?~- A Niemcy ano na Słupi wykupiły dziedzica
133     3, 30|                dusili... pióra jeszcze ano lecą...~- Inom kogutowi
134     3, 30|             drogę, zasnęła kwardo.~Już ano stanęło przypołudnie, galancie
135     3, 30|                służba hardzieje... Mój ano chłopak do pasionki, że
136     3, 31|             bogatszych kwaterować.~Tak ano w mig wszystko rozporządził,
137     3, 32|               jakby po nową zgryzotę - ano klacz obgryzała pusty żłób,
138     3, 32|               się ciekawości.~Dziedzic ano skakał po zagonach na swojej
139     3, 32|          ostała dzisiaj sama jedna, bo ano Jaguś tak samo ciskała się
140     3, 33|             dźwigały na plecach.~Bieda ano popędzała, a do żniw, do
141     3, 33|            lepiej pilnowała, strzykasz ano mlekiem na wełniak.~Kwardy
142     3, 33|               pośpiechu.~Kapustę mieli ano dzisiaj sadzić.~Dzień zrobił
143     3, 33|           wiedział i zgoła drugie.~Tak ano przechodziły dnie w Borynowej
144     3, 33|         podnosiła niecierpliwie: krowy ano nie wydojone porykiwały
145     3, 34|               prawdę mówili. Jagną się ano opiekują, ale tak, co mi
146     4, 37|                   Rozdział 1~I tak się ano było zmarło Maciejowi Borynie.~
147     4, 37|                na sercu ciężko.~- Tyla ano człowieczej szczęśliwości! -
148     4, 37|                biadoliły. Posłuchajcie ano...~- Bych się waju tylachna
149     4, 37|               pacierze.~- I pomarli se ano, pomarli! - rozmyślała żałośnie,
150     4, 37|             drogi dalekiej.~Już mu się ano dusza korzyła przed sądem
151     4, 37|             cicho i spokojnie.~Zaspali ano z onych smutków i ciężkich
152     4, 37|     przezwyciężysz śmierci, nie...~Boś ano bezbronny, słaby i płony
153     4, 37|           wiater żenie po świecie.~Boś ano, człowieku, w pazurach śmierci,
154     4, 37|      człowieczego trupa, po co?~Tak ci ano czuł naród, tak ci medytował
155     4, 37|                sprawiata!... Chleb was ano roznosi, łajdusy jedne!
156     4, 37|             zagdakały po sądzie. I tak ano wspominając poczciwie nieboszczyka
157     4, 37|            musi, że tak zgody szuka!~- Ano co, że mu jej potrza barzej
158     4, 37|            odejść w spokoju; płacze ją ano trzymają przy ziemi. Wywrzyjcie
159     4, 38|         lekciej, to lekciej. Nie takie ano skończyły pod kościołem.~-
160     4, 38|              kiej dziedziczka. Tak się ano wypasłam, co mi już kiecka
161     4, 39|     nieszczęście.~- Juści, odpowie, bo ano zwiódł niewinowate dzieciątko!
162     4, 39|        Cyganisz kiej ten pies! Wszyscy ano wiedzą, jak się przed nim
163     4, 40|                 Jak każde złe! Grzechu ano nikt nie posiewa, a pełno
164     4, 40|             siwulo, stój!~- Zawarłabyś ano gębę, gospodarz w chałupie! -
165     4, 41|              Wojtek Gajda z Wolicy też ano wrócił z kreminału w same
166     4, 41|                warto se psuć głowy, to ano będzie, co będzie i co Bóg
167     4, 41|               dławił się nią, darło mu ano wątrobę, jaże ledwie się
168     4, 44|      zakrzyczał:~- Cichojta, strażniki ano przyszły.~- Jak wilki się
169     4, 44|              wam jeszcze rzeknę: swoją ano stronę trzymajmy! A drą
170     4, 45|      pokrapiając raz po raz i w takiej ano procesji walili do pasieki
171     4, 45|                na żniwo czeka Kłęby me ano przytuliły, bym se u nich
172     4, 45|            zaraz poznałam... w koronie ano była, w płaszczu, a cała
173     4, 46|           bryki, jak to...~- Cichojta! Ano Grzela z wójtem lecą na
174     4, 46|                Ma szczęście, już by se ano w dybkach wędrował!~I w
175     4, 46|          kłopotów...~- I... gorsze, że ano idziecie już od nas! - powiedział
176     4, 49|         zaczęli wychodzić do żniwa, że ano z każdej chałupy ruszali