Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |        wichry i postrzępione.~A pod nimi, jak okiem ogarnąć, leżały
  2     1, 1 |       piaszczyste senne drogi i nad nimi rzędy potężnych topoli z
  3     1, 1 |       czarny migocący cień biegł za nimi dołem po rżyskach i podorówkach.~
  4     1, 1 |       bezmyślnie na siejącego przed nimi i znowu kopał, wybierał
  5     1, 1 |           kobiet i komorników, a za nimi bieliły się dwa krzyżaki,
  6     1, 1 |    wszystkich pomstowała.~A równo z nimi jakaś dziewczyna gnała maciorę
  7     1, 3 |           mi się, co bez kijaszka z nimi obyć się nie obędzie, bez
  8     1, 3 |            wiadomo. Ale dobrością z nimi się nie skończy, nie!... -
  9     1, 3 |      pojechali.~Szymek wlókł się za nimi wolno, bo w jedną szkapę
 10     1, 3 |           aż mgła pyłów wisiała nad nimi i długie włókna czepiały
 11     1, 5 |             długo, żałośnie... a za nimi biegł ostry, zimny wiatr,
 12     1, 5 |             i kobiet pełno tu przed nimi, że i kija nie było gdzie
 13     1, 5 |             wysokich obcasach.~A za nimi ciągnęły się rymarze z chomątami
 14     1, 5 |            przejść można było, a za nimi stolarze; łóżka i skrzynie
 15     1, 5 |       niejedne i przebierała między nimi, a. już się jej widział
 16     1, 5 |           kupowali ,że aże lokaj za nimi nosił ! I tak co jarmark!~-
 17     1, 7 |      rozwijał ciężkie skrzydła, bił nimi, podrywał się z szumem,
 18     1, 7 |           wsie a pola, a bory, a za nimi też wsie i pola, i lasy....
 19     1, 7 |      zmiękło serce Pańskie, ostał z nimi przez parę pacierzów, nauczał,
 20     1, 8 |          sprawy i rozeszły się, a z nimi rozlała się ta wieść po
 21     1, 8 |    przychodźcie duchem - zawołał za nimi.~Szli mocno środkiem drogi,
 22     1, 9 |          przenikliwy szum płynął za nimi.~- Ciężka zima będzie! -
 23     1, 10|          tak bił w topole, i miotał nimi, aż się przyginały z jękiem
 24     1, 10|             nic nie zaszło pomiędzy nimi~A że Antek szedł do stodoły
 25     1, 10|         chcieli zgodę czynić między nimi, ale ni syn, ni ojciec mówić
 26     1, 11|          owce, a pasterz z kijem za nimi leci, abo zaś i procesję
 27     1, 11|     skrzypki w parze z fletem, a za nimi warczał bębenek z brzękadłami
 28     1, 11|            nie kwiaty, a ona między nimi najśmiglejsza i kieby ta
 29     1, 11|             w ciżbie uwidział.~A za nimi dopiero szła Dominikowa
 30     1, 11|            opowiadały - naglądał za nimi Szymek, starszy Dominikowej,
 31     1, 11|            Muzykant, który szedł za nimi, przygrywał na skrzypkach,
 32     1, 12|          jej jakoś w ręce szły, a z nimi i powaga w niej rosła, i
 33     1, 12|        otworzył naraz oczy i wodził nimi dosyć przytomnie.~- Odleciała?
 34     2, 13|            nędzy, motało się między nimi. Nie spoglądali sobie w
 35     2, 13|          prawie z pół wsi goniły za nimi z wielgą uciechą i szczekaniem,
 36     2, 13|           na rękę; stary powiódł za nimi krowę do sań, które czekały
 37     2, 13|   skamieniał zgoła, jeno patrzył za nimi... wychylali się czasem
 38     2, 15|           do Kalwarii - poszedłem z nimi, by odpustu dostąpić i świata
 39     2, 15|             cię i strażniki,~choć z nimi trzymasz. Zapamiętaj to
 40     2, 16|            uroczyście, jakby między nimi leżało to święte Dzieciątko
 41     2, 16|             się Narodzonemu! Wraz z nimi, co ino żyło na ziemi i
 42     2, 16|        nikogo, przed sam ołtarz.~Za nimi zaś, prawie już na ostatku,
 43     2, 17|        mówili, dobrze poczuli, że z nimi szczerze nie trzyma.~- Hale,
 44     2, 18|                Nie naredzałem się z nimi, chcecie, to wierzcie, prawdę
 45     2, 19|             i w jeden rząd zawżdy z nimi stawać - ale i komorników,
 46     2, 19|           prosić, by się wstawił za nimi do dziedzica.~Długo nie
 47     2, 19|             co Jambroży zaraz się z nimi pokumał i sielnie gorzałę
 48     2, 19|          nie chciał się wstawiać za nimi do dziedzica, a naprzeciw,
 49     2, 19|          się Socha z Małgośką, a za nimi zaś, kto ino miał ochotę.~
 50     2, 19|           zrobią, bo kto pójdzie za nimi?~- Gospodarze pójdą.~- Nie
 51     2, 19|             i spokojnie witał się z nimi, choć Józka umyślnie się
 52     2, 19|        niczym, ale jęła naglądać za nimi pilnie, bo po tańcu stali
 53     2, 19|            gdyż Antek rzucił się za nimi, roztrącił ciżbę kiej snopki
 54     2, 20|         cały dzień deliberowała nad nimi. Wieczorem zaś, kiedy był
 55     2, 20|          plebanię, a Łapa pobiegł z nimi i też coś markotno szczekał.~
 56     2, 20|             to nosiła wieści między nimi, ona stróżowała przed starym
 57     2, 20|   przytwierdzać, głupiego udawać, z nimi trzymać, kiej i tak swojego
 58     2, 21|         Hanka ze starym Bylicą, a z nimi jeszcze parę komornic, wybrali
 59     2, 21|            przemyśliwał dyrdając za nimi.~Pewnie, że kiedy mus ułapi
 60     2, 21|             myśli przychodziły, a z nimi i bunt srogi przeciwko mężowi.~
 61     2, 22|       Jagusia z Józką i Nastką, a z nimi jeszcze parę dziewczyn,
 62     2, 22|     torbeczki wisiały, a dopiero za nimi Michał od organisty na piszczałce
 63     2, 22|           chłopaków z kijami, bijąc nimi w podłogę i pokrzykując
 64     2, 22|         wystrzygnęła, że można było nimi oblepić całą belkę, a jeszcze
 65     2, 22|             rosły niepomiernie, a z nimi także znaczenie, iż nawet
 66     2, 23|            zakołował i runął wraz z nimi w ogniste przepaście...~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~-
 67     2, 24|         Pono już dawno stróżował za nimi.~- Jakże! powiadał mój chłopak,
 68     2, 24|       zadusiła w całunkach i wraz z nimi buchnęła długim, słodkim
 69     2, 25|       różnych po chałupach poszła z nimi do Borynów.~Właśnie byli
 70     2, 25|      łagodzić i zgodę sprząc między nimi, nie poredziła przemóc zawziętości
 71     2, 25|            do Kłęba, cisnęło się za nimi sporo ludzi, to bab, to
 72     2, 25|      jeszcze gospodarzy, wspólnie z nimi uradzili coś na jutro i
 73     2, 25|             w siebie dufający.~A za nimi Sochy, których wiódł sołtys.~
 74     2, 25|         świat cały roztratuje.~A za nimi niesły się płacze, wrzaski
 75     2, 25|        poszaleli prawie, zawziętość nimi rzucała i gniew ponosił,
 76     3, 26|          białobrzuszne kołowały nad nimi, a po rozstajach stróżowały
 77     3, 26|     nadeszli, rada wielce zagadać z nimi coś niecoś, ale chłopcy
 78     3, 26|       radośnie gęgotać a wodzić nad nimi dziobami~Kłębowa wyniesła
 79     3, 26|             ich ze trzydziestu, a z nimi urzędniki i cały sąd, rozłożyli
 80     3, 26|           opętał, a on stanął przed nimi, a w oczy im rzekł:~- Skujcie
 81     3, 27|     zbaczając do gęsiorów i wojnę z nimi czyniąc, aż wszystko obejrzawszy
 82     3, 27|           przywołała Łapy, by się z nimi zabawiał, a sama poszła
 83     3, 27|            niekiedy pojadał razem z nimi.~Jagna miała swoje miejsce
 84     3, 27|           zabrawszy dzieci siadła z nimi na ganku, by je wyczesać
 85     3, 29|             młynowi; wójt ruszył za nimi odszczekując się niekiedy,
 86     3, 29|          głosy.~- Hale, dobrze on z nimi trzyma!~- I pierwszy na
 87     3, 29|         rzewliwie, obłapiając się z nimi tak gorąco, aż się wszystkie
 88     3, 29|          szły w parze przodem, a za nimi całą hurmą reszta, grzechocąc,
 89     3, 30|           było można dojrzeć między nimi wójta, sołtysa i ten czerwony
 90     3, 30|           Bylicy, któren czuwał nad nimi kiej kokosz, a Rocho jakby
 91     3, 30|             kiej wróble. Pogonił za nimi z rozczapierzonymi rękoma
 92     3, 30|          pewnie!~Trwoga powiała nad nimi.~- A dyć nie co insze, w
 93     3, 30|   gospodarzy do zakrystii i cosik z nimi uredzał, Józka zaś znowuj
 94     3, 30|      pachnące pędy topoli, chłodząc nimi rozpalone usta i oczy...~
 95     3, 31|            stróżą Dominikowej, a za nimi walili wójt z Płoszkową,
 96     3, 31|             Prawda, że i utrapień z nimi niemało, ale i wyręka jest,
 97     3, 31|          zwiesnę, nikto się też nad nimi nie zastanawiał, nie pora
 98     3, 31|           wróżenia, to gońcie se za nimi.~Snadź trafiła w przytajone
 99     3, 31|       chałupy i niesła się znowu za nimi, aż dopiero na zmierzchu,
100     3, 31|           do kawalerów i rade się z nimi wodziły nad stawem, starsze
101     3, 31|             dziewczyn zaśpiewała za nimi:~ ~Dasz, Jasiu, na zapowiedzie!~
102     3, 32|         niech się zabawią! nikto za nimi nic płacze!~- Juści, w mieście
103     3, 32|           Idą już, idą. Bieżyjcie z nimi, a zarządźcie, co potrza.
104     3, 32|            jej oziębłości.~- Tyla z nimi, co i przez nich! Głupie! -
105     3, 32|            się klękać chciało przed nimi a całować ziemię, co je
106     3, 32| baraszkujące po drogach, jęły się z nimi przemagać i krzyczeć przekomarzając:~ ~
107     3, 33|           podzieli.~Zaś pokrótce za nimi i gęsiarki wypędzały białe,
108     3, 33|         podnieść. Bylica chodził za nimi, jąkając niekiedy swoje.~
109     3, 33|             a ilekroć spotkał się z nimi, odwracał głowę i klął z
110     3, 33|            lubości, grzebiąc między nimi: nowe były i czyste. Wzdychał
111     3, 33|            pociotki! - krzyczeli za nimi chłopaki.~Ale zaraz po ich
112     3, 34|              gdyż się zjawił między nimi Grzela, wójtów brat.~- Cóż?
113     3, 34|        ściany kapliczki; opięła też nimi obrazy, lichtarze i co ino
114     3, 34|               szeptał wyglądając za nimi na drogę, ale wspomniawszy
115     3, 34|            zdało się, jakoby wraz z nimi świat cały śpiewał chwałę
116     3, 34|            tany ni na stojącą przed nimi gorzałkę: Sześciu ich było
117     3, 34|            co wiadomo, że co dnia z nimi hańdryczysz.~- Kto mi robotę
118     3, 34|             Robotę! co inszego ty z nimi obrabiasz - rzekł ciszej
119     3, 34|            Pili gęsto i taka radość nimi owładnęła, że dziw Żyda
120     3, 35|                 Prosili, to pójdę z nimi do sąsiadów - powiedział
121     3, 35|        ciekły strumieniami a wraz z nimi ściekała pamięć wszyćkich
122     3, 35|            zaś Jędrzych leżąc przed nimi wpatrywał się w dym Mateuszowego
123     3, 35|    nadbrzeżnej gładzi, zaś pomiędzy nimi zaczęły już latać spojrzenia
124     3, 35|     Obejrzał się. Jagna patrzyła za nimi, więc odwracając się śpiesznie,
125     3, 35|      myślała rozżalona. Co pomiędzy nimi było, to ich sprawa, a drugim
126     3, 35|          wzgórze. Kurz się wzbił za nimi, że jeno niekiedy zabielała
127     3, 36|             jękliwiej krzyczały nad nimi, czasem kuropatki furknęły
128     3, 36|            cichej pogwary, a między nimi brodziły boćki, czajki kołowały
129     4, 37|         poczciwie popłakując wraz z nimi, a sielnie się wyżalając,
130     4, 37|        kościoła! - wołał jeszcze za nimi, biorąc się pomagać chłopu,
131     4, 37|       wszelaki Boży stwór, a wraz z nimi spływał do izby cichy brzęk
132     4, 37|          cicha, a wyżalając się nad nimi, a popłakując niekiedy...~
133     4, 37|           jako to gdziesik pomiędzy nimi błąka się dusza zmarłego.~
134     4, 38|          jęły walić chorągwie, a za nimi wychodził ksiądz pod czerwonym
135     4, 38|            pięście i zakrzyczała za nimi:~- Bych was wytracili co
136     4, 38|                  Pobił się to kto z nimi? - pytał rozciekawiony dziedzic.~-
137     4, 38|            Przycichły, bo tuż przed nimi jawiła się Jaguś prowadząca
138     4, 38|            pijani uciechą.~Łaziła z nimi Józka, targując jeno i oglądając
139     4, 38|           niego Kłąb.~- Chodziłeś z nimi do boru, to ich stronę i
140     4, 39|           dzwonnicy, gdy zawołał za nimi Jambroży:~- A to poczekajcie!
141     4, 39|        drugi brzeg, że poleciała za nimi.~- Chodźcie prędzej, kobiety -
142     4, 39|             weź sobie i nachlaj się nimi!~Rzekła wzgardliwie, rzucając
143     4, 39|         twarz papierem:~- Udław się nimi choćby na śmierć!~I nie
144     4, 39|             Hanka długo patrzała za nimi z jakąś dziwną zgryzotą
145     4, 40|            pokrótce zastawiła przed nimi ziemniaków szczodrze omaszczonych
146     4, 40|          odrzekła, ale zawarłszy za nimi wrota, wtedy dopiero całkiem
147     4, 40|           ze szczęścia. Czuwała nad nimi kiej kokosz nad pisklętami.
148     4, 40|          chłopy, i tyla! Dziedzic z nimi jak z ludźmi, jak z gospodarzami,
149     4, 41|        potem przecierał oczy wodząc nimi po drzewach, nim się pomiarkował
150     4, 41|           rady nie mogę sobie dać z nimi. Patrz, jak się Kłębowi
151     4, 41|         odpasiona Jagustynka też za nimi patrzała i drugie potwierdzali,
152     4, 41|             gospodarzu!~Napił się z nimi. Przypięli się do jajecznicy,
153     4, 41|             masła.~Witek poszedł za nimi trop w trop, rozpowiadając
154     4, 42|           Nastusią do karczmy, a za nimi Mateusz z Tereską.~Żyd kłaniał
155     4, 42|           przetrzeźwiony siedział z nimi pod chałupą, przylazła też
156     4, 42|             jęły kołować wysoko nad nimi, ozwała się matka strzepując
157     4, 43|             sadu, pies pognał, a za nimi Witek z krzykiem niemałym,
158     4, 44|         przejście, a tłocząc się za nimi przed naczelnika z głuchą,
159     4, 45|            za blisko, więc ruszył z nimi trzymając się kole płota
160     4, 45|      niekiedy co ta ktoś wyjrzał za nimi lub kajś w cieniach zabielały
161     4, 45|              jak księża pracują nad nimi, jak nawołują do pracy,
162     4, 45|             nad zbożami, śmignął za nimi kamieniem i zawołał wesoło:~-
163     4, 45|            puszczając się w cwał za nimi, dopadł z bliska i tak je
164     4, 45|  dosięgnąwszy pszczół gmerał między nimi wyszukując matki.~- Jest!
165     4, 45|           jakiś ptak przeleciał nad nimi.~- Strasznie dzisiaj gorąco! -
166     4, 46|         obrazami, Józka chodziła za nimi rozpalonymi oczami, a tak
167     4, 46|            rzekł rozsiadając między nimi. Jagusia zwaliła toboł i
168     4, 46|            powiał, zaszeleściły nad nimi brzozy, zaszumiał głucho
169     4, 48|           kolczate osty, dławił się nimi, sycąc duszę ich piołunową
170     4, 48|             matka stojała tuż przed nimi z groźną i nieprzebłaganą
171     4, 48|           pokorą...~Jagusia szła za nimi jakby urzeczona, gdy naraz
172     4, 49|         dygotał.~- A wiem, prawo za nimi! - rzekł krótko, myjąc się
173     4, 49|      gromadzie?~- Rzekłeś, jakbyś z nimi trzymał - zawarczał z groźnym
174     4, 49|         organiścina z wójtową, a za nimi przepychało się z rykiem
175     4, 49|           niejeden już wzdychał nad nimi, niejeden drapał się frasobliwie,