Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |          ino ją trza dorznąć, choć tyla się wróci! - rzekł w końcu,
  2     1, 2 |          młynowi.~- Roboty jeszcze tyla... zwózka drzewa... siew
  3     1, 2 |         procentami, a oszukaństwem tyla nabrał... A na bezrok podwiózłbym
  4     1, 3 |      wyczyścił jej bok zawalany. - Tyla klacz, że już do ogiera
  5     1, 3 |      drodze.~Słońce było już chyla tyla nad chałupami i świeciło
  6     1, 3 |           by mu z tego przyszło?~- Tyla, żeby was pokłyźnić a podać
  7     1, 3 |     siedzieć jak te mruki, ale ino tyla tego było, żeby śpik nie
  8     1, 4 |          wejść na pokoje, poglądał tyla co przez drzwi otwarte na
  9     1, 4 |        grzybków, ale nigdy jeszcze tyla nie dostał; co najwyżej
 10     1, 4 |            i na pokoje go wołał, i tyla dobrości mu powiedział...
 11     1, 4 |        pokoje, jaku tam piękne, że tyla księgów.~- Kiedy tu un wszystkie
 12     1, 4 |           z pięć rubli za fuzję... tyla co od Rafała... ni... myślał
 13     1, 5 |           wielgachne morza jechał, tyla przygód doznał, że aż dziw
 14     1, 5 |    niejeden to i zasługi służbie - tyla tego razem, że niektóren,
 15     1, 5 |        całkiem wywłoki, żeby chyla tyla do koni były podobne na
 16     1, 5 |            zgodę, choć zły był, że tyla pieniędzy wywalić musi,
 17     1, 5 |          białych kapot chłopskich.~Tyla narodu szło, jakby wieś
 18     1, 5 |          zowie, narodu skupiło się tyla, że i przejść było niełatwo,
 19     1, 5 |     niemych i zgoła bez rąk i nóg, tyla jak na odpuście jakim. Wygrywali
 20     1, 5 |         Bogać tam drogie, spędzili tyla, że nie wiada, kto ci to
 21     1, 5 |            z Woli z panienkami, to tyla sobie kupowali ,że aże lokaj
 22     1, 5 |           cóż by mnie?... Kosztuje tyla pieniędzy... a chustka czysto
 23     1, 5 |         miał.~- Jakże gadać? Ociec tyla dzisiaj sprzedaje, to muszą
 24     1, 5 |          drugiemu nie uwierzył ani tyla, co za paznokciem - znali
 25     1, 5 |       zaświeciło słońce, ale tylko tyla, coby kto lustrem mignął
 26     1, 6 |           lata ma, ale i morgów ma tyla, że się parobki śpieszą.~-
 27     1, 6 |  przekpiwania w głowie i zabawa.~- Tyla i mojego, tyla, na cóż mi
 28     1, 6 |           zabawa.~- Tyla i mojego, tyla, na cóż mi turbacje, hę?~
 29     1, 7 |         pół świata zeszedł i cudów tyla widział... Jak to tam może
 30     1, 7 |         chłopak grać nie przestał, tyla że teraz rznął od ucha siarczyste
 31     1, 7 |         koziebródki, a cienia było tyla, co od tych poschniętych
 32     1, 7 |        dziki i wściekły, że im już tyla gąsków i owieczek porwał,
 33     1, 8 |           sprawiedliwość? Co?... A tyla dzieuch siedzi... choćby
 34     1, 9 |         chciał był Jagnę brać, ale tyla wziął, co pięścią a pazurami
 35     1, 9 |     chyłkiem wysunął w opłotki - i tyla go już dnia tego widzieli...~
 36     1, 9 |           maszyny... baczę... a tu tyla jarzącego światła... że
 37     1, 9 |            dachów nie dojrzał... a tyla powozów... okna do samej
 38     1, 9 |          dzwonienie...~- Kościołów tyla, to i nie dziwota!~- Pewnie,
 39     1, 10|       nieco głosem.~- A nie damy i tyla! Ociec chce się prawować,
 40     1, 10|         miał skapieć...~- I... nie tyla ci tam o ten grunt idzie,
 41     1, 10|         urzędnik!...~- Ryfa jest i tyla, poniechaj go. Umyśliłem
 42     1, 10|       dzień bierze... a w chałupie tyla gąb... że i tych ziemniaków
 43     1, 10|        jeść nie dziwota ... dzieci tyla... a to i wełniaki ludziom
 44     1, 10|         pysk wywierała?~- Wyście i tyla Antkowi nie dali, nawet
 45     1, 11|       zabity, weselni sproszeni... tyla już zrobione... zapis w
 46     1, 11|           przyleci do gotowania, a tyla jeszcze roboty!~- Pogoda
 47     1, 11|           idą w świat? Ostają...~- Tyla mi z nich pociechy, co z
 48     1, 12|    przestroiła w szmaty zwyczajne, tyla że świąteczne, i wyszła
 49     1, 12|       wszystko.~Cicho się zrobiło, tyla że za oknami dzieci wrzeszczały
 50     1, 12|           się, co?~- Takie wesele, tyla narodu, żem w życiu nie
 51     1, 12|   puszczając z garści.~- Mój Boże, tyla tego, że nigdy w życiu nie
 52     2, 13|           nosa pokazać za węgieł , tyla że niecierpliwsze kobiety
 53     2, 13| rozświetliły nieco.~- Naleciało go tyla, że i na całą zimę starczy -
 54     2, 13|          Co mu ta kobieta, co żona tyla, bych chałupy pilnowała,
 55     2, 13|            żółtków niechrzczonych!~Tylą krowę stracić, to i nie
 56     2, 13|            do pularesu.~- Na co ci tyla pieniędzy?~- Na co? z kijem
 57     2, 13|           było w karczmie i cicho, tyla co tam Żydy coś zakrzyczały
 58     2, 14|           nieco rozjaśnił, ale ino tyla, coby kto łuczywem przeciągnął
 59     2, 14|         sprzedawała, ostawiłam ino tyla, co na chowanie !~- Kupicie
 60     2, 14|        Magdzie nie było już śladu, tyla ino, że jakieś stare trepisko
 61     2, 14|  piętnaście bierze Mateusz...~- Aż tyla! Pięć złotych...~- Przecież
 62     2, 14|       wtrąciła Hanka.~- Moiściewy, tyla wszędy narodu próżno siedzi
 63     2, 15|            zrobili, nie chyci albo tyla co zębem. Pożyczę wam na
 64     2, 15|          niczego jeszcze, a jakże, tyla że ino łysawa zdziebko,
 65     2, 15|          cięgiem...~- Obżarł się i tyla.~- Pewnie, że tak, pewnie...
 66     2, 15|        wziąć...~- A może i zarobię tyla, że starczy, nie bucz ino
 67     2, 16|     jeszcze na długo przed ślubem, tyla ino, co wtedy przejazdem
 68     2, 16|           grunt i grunt, a la mnie tyla stoi, co nic...~- Boś młódka
 69     2, 16|          niech maku utrze, jeszcze tyla do zrobienia, a wieczór
 70     2, 17|            w słońce się ubiera - a tyla sama jest, co te odbicia
 71     2, 17|        Dominikowa przepędza ludzi, tyla się naszło. Trzeba by ci,
 72     2, 17|       jutro może... powiadacie, że tyla tam narodu, wolę po dniu,
 73     2, 18|         kądzieli, ale nie przędła, tyla co czasem furknęła wrzecionem
 74     2, 18|            było na dobrego chłopa, tyla że ino ramiona krzyżów czerniały
 75     2, 18|           przepadła, a roboty było tyla, że nie wiada, za którą
 76     2, 18|      mrokami, cisza gnietła świat, tyla co te kucia młotów pobrzękiwały
 77     2, 18|           im całkiem dnia tego, bo tyla co wleźli w bróg, co się
 78     2, 18|       łóżka nawet się nie podnosi, tyla że już krwią nie oddaje.
 79     2, 19|           zdarzyła robota, a chyla tyla wyskrzybali, iż jakoś się
 80     2, 19|           nie rozpoczęły na dobre, tyla co tam jakaś niecierpliwsza
 81     2, 19|            ledwie się powstrzymał, tyla co tam rzucił czasami jakie
 82     2, 19|             wysapią, nawyrzekają i tyla z tych narad jest, co z
 83     2, 19|         Długo tańcowali, odpoczęli tyla, by złapać niecoś tchu napić
 84     2, 20|          nie było z kim przemówić, tyla było całej uciechy i rozerwania
 85     2, 20|         oprzęd, tam nachodziło się tyla dzieuch i parobków, że robiła
 86     2, 20|    matyjasiło w chałupie siedzieć, tyla bywało całej uciechy, że
 87     2, 20|  przypuścić waju do spółki! Woźcie tyla, co i my! Sprzężaj macie
 88     2, 21|            się ona ostatnimi czasy tyla, że każda kosteczka trzęsła
 89     2, 22|             gdyż i tak do świtania tyla się jeszcze wyspał i wyleżał,
 90     2, 22|          mógł poznać od wejrzenia.~Tyla wystrzygnęła, że można było
 91     2, 24|            Ledwie rozedniało chyla tyla i ludzie oczy z pomroki
 92     2, 24|            do kreminału go wezmą i tyla!~- Sprawiedliwie mu się
 93     2, 25|         narodu potrzebującego było tyla, zarobków zaś żadnych i
 94     2, 25|         wyrzucane, a ona zaś chyba tyla, by jeno słychać było, że
 95     2, 25|        jeno uczynił świt, że chyla tyla rozedniało i jaki taki oczy
 96     2, 25|        twarze, kije, widły, cepy i tyla narodu rozgniewanego, gotowego
 97     2, 25|       narodu, ku Boryrnie, ale ino tyla go było widać, bo naraz
 98     3, 26|    torbecki. Jakże, uciułała sobie tyla, że musi starczyć na pochowek.~
 99     3, 26|          się wywiedły, kiej ich aż tyla!~- A będzie kopa bez mała,
100     3, 26|     ściągnęli do chałupy... roboty tyla, że nie wiada, gdzie przódzi
101     3, 26|             Wzieni Sochów...~-...a tyla jeszczech drugich wzieni,
102     3, 26|            koszulę, a roboty innej tyla, że już i nie wiada, za
103     3, 27|         Któren poredzi!~Zmogła już tyla, przecierpiała bez te pół
104     3, 28|         płakaniem biedy se odejmę? Tyla mojego, co się pośmieję.~-
105     3, 30|           całym roku, Wielkanoc, i tyla obcego narodu się zebrało,
106     3, 30|          strach o Antka, któren od tyla czasu żył w niej i skowyczał
107     3, 30|       groch posiany.~- U drugich i tyla nie zrobione!~- Zdążą jeszcze;
108     3, 31|        zagon pod len na odrobek.~- Tyla odrobi, co pies napłacze.
109     3, 31|  przypatrując.~- Cóż to im powiem? tyla, co i Józka poredzi!~- Dzieuchy
110     3, 31|            się świt przetarł chyla tyla, cała wieś stanęła na nogi;
111     3, 31|        nigdy w życiu. Miarkujecie: tyla chłopów się zwali na całe
112     3, 32|           się ziemniaki krajało na tyla, chyla oczków miały - kwękała
113     3, 32|   zdumiewały się jej oziębłości.~- Tyla z nimi, co i przez nich!
114     3, 32|       nikto nie wie! Pobierą się i tyla...~- A bo to matka pozwoleństwo
115     3, 32|          smaki taka wolność!.. ho, tyla z niej biednemu, że może
116     3, 32|       Jambroż nie uradziłby lecieć tyla drogi, zaś wójt, sołtys
117     3, 33|            juści, żeby tylko chyla tyla... a resztę dokupię... juści...
118     3, 33|          ta żołnierka?... zabawa i tyla! A jak to ślepiami sypnęła!
119     3, 33|         kłęby w tym gnoju, zgnije! Tyla bab w chałupie, a porządku
120     3, 33|      potrzebują.~- Nie dociągniem. Tyla narodu. Dziesięć gąb, a
121     3, 33|     przeszedł.~- Co ja ta wiem?... tyla jeno, co mi się udało ze
122     3, 34|         kaj się to zadziewał przez tyla czasu.~Ale tak się szczerze,
123     3, 34|        wasąga.~- Śpik go zmorzył i tyla! - śmignął konie i już kłusem
124     3, 34|              odrzekł z podziwem.~- Tyla się na tym rozumiesz co
125     3, 34|       pociągali na zabawę, gdyż od tyla czasu, bo od samych zapust,
126     3, 34|            dziw się nie rozwalają, tyla w nich siedzi, bieda jaże
127     3, 36|           do siewu, aż nagarnąwszy tyla, iż się ledwie podźwignął,
128     4, 37|          słońce wyniesło się chyla tyla nad chałupy, a już ludzie
129     4, 37|          czegoś na sercu ciężko.~- Tyla ano człowieczej szczęśliwości! -
130     4, 37|           być, to i tak się stało! Tyla się nachorzał, jakże, toć
131     4, 37|           zaś do okien cisnęło się tyla dzieci i tak swywoliły,
132     4, 37|        wzięła się ostro do roboty, tyla bowiem gospodarka czekała
133     4, 37|    oprzątającej izbę:~- Chociaż od tyla czasu trupem był jeno, a
134     4, 37|           do siebie. Juści, co pił tyla co i drugie, a może i więcej,
135     4, 38|           pożyczki, aby choć chyla tyla zebrać, bo leda dzień przyjedzie
136     4, 38|      powiem, żeśta głupie barany i tyla!~I znowu jął tłumaczyć i
137     4, 39|            obcych nie było nikogo, tyla co kajś pod chórem Jagata
138     4, 39|       zaczął. - No, nieszczęście i tyla! Ale mam la was i dobrą
139     4, 40|  wyrozumieć, lecz skoro jeno chyla tyla poszarzały okna, podniesła
140     4, 40|       zarno w te pędy po was, no i tyla!~- Pytał o mnie! Niech ci
141     4, 40|         srogi sąd.~- Głupi byłem i tyla! Na świecie musi iść swoim
142     4, 40|          ci dziewkę, bo Jagustynka tyla, ci pomaga, co ten pies
143     4, 40|           trąby są nasze chłopy, i tyla! Dziedzic z nimi jak z ludźmi,
144     4, 41|       kulasami rucha.~- A po cóżeś tyla czasu stojał pod lasem?
145     4, 41|     bolejąco:~- A co! Piekło tam i tyla. W chałupie kiej po pochowku,
146     4, 41|        świnie pyskały po zagonach! Tyla szkody robią, to mam być
147     4, 41|              Zgroza go przejęła.~- Tyla poszło dobrowolnie i ani
148     4, 41|            daruję!~Uspokoili go na tyla, co przymilkł i siedział
149     4, 41|       chciała całować po rękach za tyla dobrości.~- Zażywałem niezgorszej
150     4, 41|        zafrasowałeś się o mnie bez tyla czasu, a teraz się dziwujesz?~-
151     4, 41|         Ktoś obcy! Trza wyjrzeć.~A tyla co jeno wyszedł, powrócił
152     4, 42|           bielona ściana, zaś staw tyla jeno przezierał z nocy,
153     4, 42|            piersi się nagrzmocić i tyla się nażegnać, jaże kulas
154     4, 42|       Potańcuj z nią, użyj se choć tyla, kiej ci matka wzbronili
155     4, 42|         Nie bucz, głupia! Drugie i tyla nie mają! Jeszcze ci będą
156     4, 42|            słoniny.~I nanieśli jej tyla, że mogło starczyć na długo,
157     4, 43|           jabłek i gruszek nanosił tyla, ile mogli zjeść kryjomo
158     4, 43|       Stachowi drzewa na chałupę i tyla wspomaga!~- Święty prosto
159     4, 43|            A to, żeście świńtuch i tyla! I ani ważcie się mnie czepiać.~
160     4, 44|      rozumiał, jako z nowej szkoły tyla jeno będzie pociechy; co
161     4, 44|          Bo co im ta naród znaczy, tyla, żeby za nich gnaty wyciągał.~-
162     4, 44|            jak mu się spodobało.~- Tyla było oszukaństwa, że można
163     4, 45|       powiem, a to z waszej służby tyla jeno jest profitu, co się
164     4, 45|           Głowił się i wzdychał, a tyla mu jeno przyszło z tych
165     4, 45|            żałośnie, gdyż nawet on tyla jeno wskórał, co mógł niekaj
166     4, 45|            Płoszkowej.~- Antek dba tyla o nią, co pies o piątą nogę -
167     4, 46|      podatki.~- Hale, to by jaże w tyla narodu przyjeżdżały, co?
168     4, 47|           to i nie dziwota, co bez tyla roków zacniło się jej za
169     4, 48|        przeciągał a wzdychał.~- ...tyla mi do niej, co do tych gwiazdów...
170     4, 49|          podebrać, nie sposób, aby tyla sam jeden zmarnował.~- Pisarzowi
171     4, 49|           nikim nie trzymam, ale i tyla mi do niej, co do tego kamienia.~-