Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |              łuk od wschodu do zachodu. Ksiądz spojrzał bezwiednie w tę
  2     1, 1 |                przydrożnymi krzami . ~A ksiądz usiadł z powrotem na kółkach
  3     1, 1 |           wzgórza i pochylały ku lasom.~Ksiądz ocknął się z zapatrzenia,
  4     1, 1 |                 wirem padało na ziemię.~Ksiądz szedł coraz wolniej, czasem
  5     1, 1 |           gniazdo - ozwał się śmielszy.~Ksiądz się uśmiechnął dobrotliwie
  6     1, 1 |                    Panu Bogu oddajem.~I ksiądz skręcił na prawo, ku cmentarzowi,
  7     1, 4 |              dachu i sfruwało na ganek.~Ksiądz chodził po ogrodzie z brewiarzerm
  8     1, 4 |             żeby jej nie powalać.~Ale i ksiądz zaraz wyszedł z pokojów,
  9     1, 4 |               za pazuchę...~- Ino jeden ksiądz uszanuje człowieka, ino
 10     1, 4 |                 bo się kościół uciszył. Ksiądz wszedł na ambonę, i wszyscy
 11     1, 4 |               anioł płynący na tęczy... Ksiądz mówił długo i tak mocno,
 12     1, 4 |                 wycieranie nosów, a gdy ksiądz z pokutną modlitwą zwrócił
 13     1, 4 |               zapalił ją wnet, bo już i ksiądz ujął monstrancję, obrócił
 14     1, 4 |               jął opowiadać, jaku go to ksiądz wezwał na pokoje, jaku tam
 15     1, 4 |               jest? Dziedzic ci panuje, ksiądz ci panuje, urzędnik ci panuje -
 16     1, 5 |              źle będzie? A bo to któren ksiądz ma źle?...~- Pewnie, pewnie...
 17     1, 9 |           pomodlić się i wysłuchać, jak ksiądz wypomni jego dusze...~Na
 18     1, 9 |       obstawioną jarzącymi światłami, a ksiądz z ambony wypominał nieskończone
 19     1, 9 |                 Zdrowaś i Wierzę, jakie ksiądz nakazywał; zmówił i on pacierz
 20     1, 9 |        zatrwożonym głosem.~- Przeciech! Ksiądz żywić nie da!... w beczki
 21     1, 10|               wepchnął mu do gardła, że ksiądz się srodze zakasłał, a Antek
 22     1, 10|            mówiłem jusze - zaczął znowu ksiądz - żeby sam kobyłę zaprowadził
 23     1, 10|               trzyma? - rzucił porywczo ksiądz.~- Może i pójdę, bo co mi
 24     1, 10|                 prawie pełna! - szepnął ksiądz przystając przy topoli,
 25     1, 10|                zginął w ciemnościach, a ksiądz poszedł spiesznie ku plebani,
 26     1, 10|           chałupie ojcowej...Albo i ten ksiądz! Do roboty go będzie zaganiał!
 27     1, 10|               zaśmiał się ironicznie.~- Ksiądz przecie, uczony... - mówił
 28     1, 11|              ruszyli przed ołtarz, bo i ksiądz już z zakrystii wychodził.~
 29     1, 11|               Prędko się odbył ślub, bo ksiądz się do chorego spieszył.
 30     1, 11|           boskie przykazy, a nikt, żeby ksiądz, żeby najmądrzejszy, ich
 31     1, 12|               się w tym łajnie końskim? Ksiądz jest od tego, by gdzie go
 32     1, 12|                  póki przytomny!~- Kiej ksiądz pojechał na wieczór do Woli,
 33     2, 13|             wyschła, a co mu z tego?... Ksiądz jest prawy, dobrze mu wyłożył,
 34     2, 14|                taki wstyd, a co by to i ksiądz proboszcz na to powiedział!
 35     2, 14|         Jambroży posługuje na plebani , ksiądz już wie...~Muzyka umilkła
 36     2, 15|                 musiałem ano pójść, sam ksiądz namawiał i niewolił, żeby
 37     2, 16|                może!~- Szkoda Kuby, sam ksiądz, jak mi opowiadał o jego
 38     2, 16|                  śmiertelny! - mówił to ksiądz na spowiedzi, mówił... -
 39     2, 16|                długo mówił, że lepiej i ksiądz na ambonie nie potrafił.~
 40     2, 16|                drzwiami pacierz mówili.~Ksiądz wyszedł ze mszą pierwszą,
 41     2, 16|               szedł przez kości, czasem ksiądz się odwrócił, rozkładał
 42     2, 16|                 gdy się msza skończyła, ksiądz wlazł na ambonę i prawił
 43     2, 16|          kobiety zwłaszcza, płakał - bo ksiądz mówił gorąco a tak mądrze,
 44     2, 16|                  huknęły znowu organy i ksiądz zaśpiewał:~W żłobie leży,
 45     2, 18|          jeszcze na jesieni.~- Mówił mi ksiądz o tym. Mój Boże, szukałem
 46     2, 20|             znać wieczorem Jambroży, że ksiądz nazajutrz będzie jeździł
 47     2, 20|          przebierali się odświętnie, bo ksiądz już był w niedalekim sąsiedztwie,
 48     2, 20|          odpowiadał śmiało Witek, aż go ksiądz pogłaskał po głowie, ale
 49     2, 20|              zawzięcie.~- Radzę wam jak ksiądz, a zrobicie, co wam sumienie
 50     2, 20|                 tej sprawie mówić, więc ksiądz pogadał o c różnych rzeczach,
 51     2, 20|              najlepszy kół albo żelazo.~Ksiądz się żachnął, popatrzył mu
 52     2, 20|              słucha.~Zawołali chłopaka, ksiądz mu dał złotówkę i polecił
 53     2, 20|                   O zmierzchu zaś, kiej ksiądz już ze wsi powrócił, ukrył
 54     2, 20|                 czasem za łby brano, aż ksiądz potem karcił z ambony, no
 55     2, 20|         chorował przez cały tydzień, aż ksiądz z Tymowa przyjeżdżał go
 56     2, 22|              poleciała na plebanię.~Ale ksiądz szykował się gdziesik do
 57     2, 22|         zapukała prosząc pokornie, bych ksiądz szedł pilno do chorego,
 58     2, 22|             weszła na pokoje.~Juści, że ksiądz zaraz pojechał chętliwie
 59     2, 22|                by go porwać żywcem, nim ksiądz nadjedzie z Panem Jezusem;
 60     2, 24|            przedzie idący jęli wołać:~- Ksiądz z Panem Jezusem idzie! ksiądz!~
 61     2, 24|           Ksiądz z Panem Jezusem idzie! ksiądz!~Tłum się zatargał jakby
 62     2, 24|              pochylił obnażone głowy...~Ksiądz bowiem nadchodził od kościoła
 63     2, 24|                głowy pod popiół, którym ksiądz z głośną modlitwą pokutną
 64     2, 24|               pierwsza niedziela postu. Ksiądz, ubrany w komżę, siedział
 65     2, 24|               gdy naraz organy umilkły, ksiądz stanął przed ołtarzem i
 66     2, 24|             Jezus" zabrzmiało jękiem, a ksiądz mówił coraz mocniej i groźniej,
 67     2, 24|            płacze i wzdychy pokutne - a ksiądz naraz pochylił się ku Antkowi
 68     2, 24|              Antka, boć rozumieli, kogo ksiądz wypomina, a on stał wyprostowany,
 69     2, 24|              kiej od zapowietrzonego, a ksiądz krzyczał już całym głosem
 70     2, 25|                zbój z lasów; jakże, sam ksiądz wypomniał go w kościele,
 71     2, 25|                  bez to! Za cóż to mnie ksiądz wypomniał i wygnał z kościoła
 72     2, 25|               nie pomogło.~Aż w końcu i ksiądz przyleciał i jął swoje prawić -
 73     2, 25|         patrzyli ponuro i zawzięcie, że ksiądz się rozpłakał, nie przestając
 74     2, 25|               właśnie sygnaturka, snadź ksiądz ze mszą wychodził, żegnano
 75     3, 26|                myśleć nie śmiała, by ją ksiądz eksportował na cmentarz.~
 76     3, 26|                kiedy! Jeździł do urzędu ksiądz, jeździł i wójt i powiedają,
 77     3, 27|               nie daruję...~- A jak się ksiądz dowie, żeś mu wziął boćka?~-
 78     3, 27|                 Józka powiedała, o czym ksiądz mówił z ambony i kto był
 79     3, 28|              wysiadał tłusty i czerwony ksiądz z Łaznowa.~- Spowiedzi słuchał
 80     3, 28|                w mieście, do którego ją ksiądz z listem posłał, powiedział,
 81     3, 28|              zajęczał na dworze.~- A to ksiądz z Panem Jezusem jedzie do
 82     3, 28|         litościwa !~- Za pieniądze to i ksiądz litościwy. Kozłowa wzięła
 83     3, 28|           Siadłam przy Agacie, kiej już ksiądz odjechał, aż tu przylatuje
 84     3, 28|                 pomóc, są: a młynarz, a ksiądz, a organista, a drugie...~-
 85     3, 29|                 a ona w całości ostała.~Ksiądz zażywał tabakę rozglądając
 86     3, 29|                się za włosy rozpacznie.~Ksiądz rozłożył bezradnie ręce
 87     3, 29|               złe stanie? zapobieży?...~Ksiądz naraz przystanął do Weronki
 88     3, 29|                czy co? czyj to? - pytał ksiądz chroniąc się ździebko za
 89     3, 29|            Bylica idąc go przyciszać.~A ksiądz pochwalił Boga na pożegnanie,
 90     3, 29|                 Z duszy serca proszę, a ksiądz ten papierek wama przysyła
 91     3, 29|                zbierać się ze święconym ksiądz nakazywał, że mu to czasu
 92     3, 30|                 serca.~A gdy wnet potem ksiądz zaintonował u ołtarza pieśń
 93     3, 30|              ogniu! - wołali strwożeni.~Ksiądz nadbiegł, kowal, sołtys,
 94     3, 31|                 z Rochem przejechali.~- Ksiądz po wino do mszy się wybierał -
 95     3, 31|               zahuczały organy.~A skoro ksiądz skończył, prawie cała wieś
 96     3, 31|              wozów, rżały przed domami.~Ksiądz się znowu pokazał na wsi
 97     3, 31|             wspomożenia... wraz mówiły.~Ksiądz zafrasował się, srodze poczerwieniawszy.~-
 98     3, 31|            wywierała pysk Kozłowa, jaże ksiądz zatkał uszy i poszedł.~Zbiły
 99     3, 32|             kompanii, zapalili świecie, ksiądz nadział czarną, rogatą czapeczkę,
100     3, 32|                 sadów biało kwitnących.~Ksiądz szedł z asystą tuż za krzyżem
101     3, 32|            majestat święty!...~Wraz też ksiądz odczytywał modlitwę od gradu
102     3, 32|          podniósł się taki wrzask, jaże ksiądz im z dala wygrażał.~A za
103     3, 32|     młynarzowych ról, szumiących żytem.~Ksiądz szedł za krzyżem, za nim
104     3, 32|            Oziminy dobrze idą - szepnął ksiądz.~- Ba! wczoraj już piętkę
105     3, 32|               nie przyszedł... - zaczął ksiądz.~- Nie będzie: wytarło się
106     3, 32|                    bo jak paś spuszczę!~Ksiądz, znużony już sielnie, pot
107     3, 32|            niech Bóg broni! - westchnął ksiądz żałośnie.~- Darowanemu koniowi
108     3, 32|                pierwsze - nakazał ostro ksiądz.~Juści, że ostali, przedeptując
109     3, 32|                podrywało z miejsca, ale ksiądz nie puścił, przyśpieszał
110     3, 32|              wam nie uciekną! - zgromił ksiądz, bo mu już następowały na
111     3, 32|                ponosiło wszystkich, ale ksiądz jednym gromkim słowem powstrzymał
112     3, 32|                przeciągnęły do nocy, aż ksiądz się spamiętał, że pora,
113     3, 32|            jałowców i sośnianej młodzi.~Ksiądz zaśpiewał: "Serdeczna Matko",
114     3, 32|                 donośnie; kiej modlitwę ksiądz zaczynał, pierwsza powtarzała
115     3, 32|            zimny wiater powiał z nizin, ksiądz przyśpieszał nabożeństwo,
116     3, 32|               skończyło się nabożeństwo ksiądz wsiadał na bryczkę wraz
117     3, 33|                  mówię ciotce.~- A kto? ksiądz może? - wrzeszczała urągliwie.~-
118     3, 33|             urągliwie.~- Zgadła ciotka: ksiądz wypasł swoimi końmi - podniósł
119     3, 33|            Ciotka na mnie krzyczy, a to ksiądz wypasł: Poszedłem do dnia
120     3, 33|            Słyszane to rzeczy, żeby sam ksiądz... Dawno już mówiłam, że
121     3, 33|            krowy! Ma przeciek chłopa! I ksiądz gotów go jeszcze wypomnieć
122     3, 33|         skonanie potrzebne - powiedział ksiądz.~A że każden miał dosyć
123     3, 33|               idzie?~- Prawda. Przeciek ksiądz zawdy tak mówią w kościele.~-
124     3, 33|              Kobusowie się pobili, jaże ksiądz musiał godzić i napominać,
125     3, 33|               zbiegali uspokajać.~Nawet ksiądz, snadź przez nią podmówiony,
126     3, 33|           Któregoś dnia pod koniec maja ksiądz z organistą pojechali na
127     3, 34|               obrazy na tobie powieszą, ksiądz cie wodą święconą skropi,
128     3, 34|            rozgadywać całą historię, bo ksiądz zabronił stawiania ołtarza
129     3, 34|           zajrzyj! Hale, boćka schowaj: ksiądz przyjdzie z procesją i jeszcze
130     3, 34|             czerwony baldach, a pod nim ksiądz ze złocistą monstrancją
131     3, 34|                 leciały ~Przed Borynami ksiądz odczytał pierwszą Ewangelię
132     3, 35|              zaczęli wywodzić, iż skoro ksiądz zachęca, to warto by tak
133     3, 35|               zapowiedzi muszę zanieść. Ksiądz pedział, bych przed nieszporami
134     3, 35|                 w oczy:~- Prawda to, że ksiądz z ambony kogoś wypominał?...~-
135     3, 36|                  skrzybując garnczek.~- Ksiądz tak samo utwierdza! - przywtórzyła
136     4, 37|                 dziewka powiedziała, że ksiądz w podwórzu i kazał je zawołać.~
137     4, 37|               Mateusz zabił ją kołkami, ksiądz odprawił modlitwy, skropił
138     4, 37| niepowstrzymanym rostem.~Zaś w kościele ksiądz odprawił żałobną wotywę
139     4, 37|        katafalku i rozdawać je ludziom, ksiądz też jeszcze prześpiewał
140     4, 37|                 w piersi a kajał...~Zaś ksiądz, odsapnąwszy nieco, jął
141     4, 37|             przyszedł najniespodzianiej ksiądz wraz z dziedzicem.~Proboszcz
142     4, 38|          chorągwie, a za nimi wychodził ksiądz pod czerwonym baldachem
143     4, 38|        skończyła, jeszczech ta z ambony ksiądz wygłaszał zapowiedzie i
144     4, 38|            wakacje! - ozwał się znowu - ksiądz regens obiecał, że mnie
145     4, 39|                musiał wyganiać.~A skoro ksiądz skończył, wyszli zaraz wszyscy
146     4, 39|         dobrodziejem tak się zmaglował.~Ksiądz już nie odrzekł, a oni poszli
147     4, 39|           proboszcz pięścią wygrażał.~- Ksiądz, a wsadza nos w cudze sprawy! -
148     4, 40|                do tego.~- Ale kto? Może ksiądz albo młynarz? - rozlegały
149     4, 41|           wyrośnięta i pokryta kwiatem.~Ksiądz cięgiem chodził mamrocąc
150     4, 41|           miedzę i głośno zachrząkał.~A ksiądz posłyszawszy, że ktoś nadchodzi,
151     4, 41|               wszystkie swoje frasunki.~Ksiądz długo ważył jego słowa,
152     4, 42|                ta ździebko przódzi, nim ksiądz poświęci, nie grzech, a
153     4, 42|               głupawy, a on ci kiej ten ksiądz najmądrzejszy! - zakończył.~-
154     4, 45|            handlu, dziedzic z folwarku; ksiądz z parafii, a urzędnik ze
155     4, 45|               wtykał do ust...~- Prawie ksiądz, a chce mu się zabawiać
156     4, 45|               taką dziewą... prawie już ksiądz... - Ale się jej spomniały
157     4, 45|            stawu.~- Słyszy mama? pewnie ksiądz idzie do chorego z Panem
158     4, 45|               drzewami, a za nim leciał ksiądz w portkach jeno i koszuli,
159     4, 45|           trybularza niby z komina, zaś ksiądz piął się w górę i dosięgnąwszy
160     4, 45|               każdym się roiło.~A kiedy ksiądz zajął się obsadzaniem pszczół,
161     4, 45|                 zaraz! Nie pasuje, żeby ksiądz jeździł na oklep i zadawał
162     4, 45|             Zaraz po kościele zabrał go ksiądz na plebanię i zasadził do
163     4, 45|               klęczała przed ołtarzem i ksiądz wyszedł ze mszą, i zagrały
164     4, 46|               przeczuciem.~Prawił kieby ksiądz na spowiedzi, wypominając
165     4, 47|        dzieciuch. Barzej ją tam ciągnie ksiądz niźli chłopak.~Rozmyślał
166     4, 48|                zebrało się w kościele i ksiądz już wychodził z wotywą,
167     4, 49|             organista zerżnął mu skórę, ksiądz swoje, cybuchem dołożył
168     4, 49|           schrypnął ze zgrozy,~- A nie. Ksiądz do kary to skory, ale z
169     4, 49|           oborach, nawet mszy tego dnia ksiądz nie odprawił i wyjechał