Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |          rzekła insza kobieta.~- A tyle dziewuch się starzeje albo
  2     1, 1 |        staja, ni liszki jednej, ni tyle, co trepem przydepnie. Ścierwy,
  3     1, 2 |           łazi, a choru je jeno, i tyle zrobi, co ten pies zapłacze...~
  4     1, 2 |             że z połowa ostała!... Tyle marnacji, tyle upadku!...
  5     1, 2 |          ostała!... Tyle marnacji, tyle upadku!... Przez sito wszyćko
  6     1, 2 |          ano tak i jest.~- Ho, ho! tyle roków się człek telepie
  7     1, 2 |  zapowietrzony, a dzidówka! Laboga tyle umartwienia, że jaż chyba
  8     1, 2 |         zaśmiał się wójt. A we wsi tyle jest dziewuch, że jak się
  9     1, 2 |           to i trza poszukać żony? Tyle obleczenia po nieboszce
 10     1, 2 |            urodna, i gospodarna, i tyle pola... To znowu przypominał
 11     1, 3 |          co jutro zgotują mięsa... Tyle i z ciebie, biedoto, że
 12     1, 3 |         ale w ich miejsce przybyło tyle nowych, że stali zbici kieby
 13     1, 3 |            żarła, że i dwie drugie tyle nie zechlają..: Jeszcze
 14     1, 4 |           jaką strzelbę, toby mógł tyle ustrzelać ptaszków i zajączka
 15     1, 4 |           skiby siać było można... Tyle dobra, a to wszystko cudze...
 16     1, 5 |       kobiety pognały świnię.~- Aż tyle! - wykrzyknęła organiścina. -
 17     1, 5 |           garncarze, porozstawiali tyle misek i garnków, że ledwie
 18     1, 5 |            jeszcze, dworowi, co ma tyle lasów i ziemi!... - rozmyślał
 19     1, 6 |            uciekł.~- Nie trza było tyle kłaść na jednego konia! -
 20     1, 6 |        któren o ile mrukliwy był o tyle kiej się rozgadał, to już
 21     1, 6 |      gronta, a zapisy, a majątki - tyle co nic, abo i mąż? Mało
 22     1, 7 |           deszcz mżył bezustannie, tyle że jakoś zaraz z południa
 23     1, 7 |          od nikogo nic nie weźmie, tyle co kapkę mleka i kromkę
 24     1, 8 |           ułapiła za serce; jakże, tyle pola dać, najlepszej ziemi!~-
 25     1, 9 |         nigdy jeszcze nie widziano tyle ptactwa razem - patrzano
 26     1, 9 |          go kto nagnać z powrotem, tyle co stary Łapa naszczekiwał
 27     1, 9 |     pieniędzy.~Witek ostał nieco w tyle, że go to po bosych nogach
 28     1, 10|            łzawo jakoś.~- Bajesz i tyle. Drudzy i jednego zagona
 29     1, 10|          niecały sprzedał, jeszcze tyle zostało!~- Póki z nami się
 30     1, 10|            kowadle, czapkę miał na tyle głowy, ręce nagie, skórzany
 31     1, 10|            wziął, co i ty!~- Hale, tyle... a statki, a szmaty, a
 32     1, 10|        Wasze wójtostwo stoi u mnie tyle, co ten patyk złamany...~-
 33     1, 10|          nie dał tobie ni mojej! A tyle roków sieje i zbiera! Zapłaci
 34     1, 10|      robocie i do południa narznął tyle, aż Kuba, któren przyjechał
 35     1, 11|          była wielce i rozgrzana - tyle że to piwo zimne popijała,
 36     1, 11|         Przecie to i wstyd, chłopy tyle, a wszystkie kobiece roboty
 37     1, 11|          żenić by się już mogli!~- Tyle dziewczyn jest we wsi...~-
 38     1, 11|         też niezguły i ciamajdy!~- Tyle paroby, a matczynej kiecki
 39     1, 11|             Hej! Raz kozie śmierć, tyle człowiekowego, co użyje
 40     1, 12|        płaczem poleciał do stajni, tyle ano wskórawszy.~A że Kuba
 41     1, 12|           weszła w mężowski dom, w tyle grontu i dobra wszelkiego,
 42     1, 12|             Wnet jednak zapomniał; tyle baczył, że Józi powiedział
 43     1, 12|          mu w ustach.~- Mój Jezus, tyle kiełbasy, tyle mięsa...
 44     1, 12|          Mój Jezus, tyle kiełbasy, tyle mięsa... a nie mogę...całkiem
 45     2, 13| przejrzystym, modrym prawie lodem, tyle że ino przy moście, gdzie
 46     2, 13|     wypędzenia z ojcowej chałupy i tyle dni długich, tyle nocy ,
 47     2, 13|        chałupy i tyle dni długich, tyle nocy , a nie przepomnieli
 48     2, 13|            się dorobiła na swojem, tyle! Mój Jezu! Mój Jezu! Drugie
 49     2, 14|          dostała po nieboszczce, a tyle wełniaków, tyle szmat, tyle
 50     2, 14|     nieboszczce, a tyle wełniaków, tyle szmat, tyle chust!... Nie
 51     2, 14|        tyle wełniaków, tyle szmat, tyle chust!... Nie narobi się,
 52     2, 14|          Weronka a tkaniem zarabia tyle, że jeszcze i ten grosz
 53     2, 15|       stawiał gospodarz chałupę, a tyle się na tym rozumiał, co
 54     2, 15|     przynieść, będziesz to co dnia tyle drogi biegała!~- Gnoju mieli
 55     2, 15|         jemu postąpił.~- Wart jest tyle co Bartek, a może i więcej,
 56     2, 15|         czym powiadali na robocie, tyle go to obchodziło razem,
 57     2, 15|            Nie potrzeba mi nikogo. Tyle mam ze sobą przyjacielstwa,
 58     2, 15|        płacił.~- Nie pójdę, da pan tyle, co Mateuszowi, stanę i
 59     2, 16|        ognia i dokładał polan, ale tyle go ino widzieli co przy
 60     2, 16|            w piąciu kolorach.~- Aż tyle! Mój Jezus, a dyć to starczy
 61     2, 16|          przypodchlebić.~Ale Jagna tyle dbała o jego kochanie, co
 62     2, 16|          tego, co?~- Bo nie chcę i tyle!~- Przecież gdyby było dziecko,
 63     2, 16|           I że to chciał Pan Jezus tyle wycierpieć! - powiadali
 64     2, 16|          Dawno już temu będzie, bo tyle roków, co ich jest od Narodzenia,
 65     2, 16|             a nigdzie żywej duszy; tyle co te ptaszyska przeciągały
 66     2, 16|                Mówicie, mówicie, a tyle jest z tego, że wam czas
 67     2, 17|            krów pięć, a dziecisków tyle, świń, gadziny, pola tyle!
 68     2, 17|          tyle, świń, gadziny, pola tyle! A jak zachorowała, tą ją
 69     2, 17|            za co będą ją lekowali? Tyle gospodarzy we wsi, tyle
 70     2, 17|            Tyle gospodarzy we wsi, tyle bogaczy, a nikto z poratunkiem
 71     2, 17|            więcej:~- Gadanie nasze tyle zrobi, co umarłemu kadzenie
 72     2, 17|            z krzywą gębą.~- Skarga tyle sprawi, że nim urząd zjedzie
 73     2, 19|            się do nich nie kwapił, tyle co Jambroży zaraz się z
 74     2, 19|      popuszczą, a my cóż znaczymy, tyle co te parobki! - unosił
 75     2, 20|       chciał mu podawać do chrztu; tyle jeno, co tam chłopaki Dominikowej
 76     2, 20|       kobiet tam nie prowadzajcie, tyle zakazuję, piersi zrywam,
 77     2, 20|      umiała wkraść w łaski Jagny i tyle zaufania wzbudziła w Antku,
 78     2, 21|          stały rzadko i bez liści, tyle że gdzieniegdzie wśród rozłożystych
 79     2, 21|       wydobrzał, że teraz dwa razy tyle by jadł - odpowiadała śmiało
 80     2, 22|         nadjedzie z Panem Jezusem; tyle że broniła go kobieta różańcem,
 81     2, 23|         Jesteś to?~- Zaśby nie!...~Tyle jeno rzekli, czasami przystając,
 82     2, 24|             Hale! wyniósł je całe, tyle że mógł zgubić na drodze.~-
 83     2, 24|            Boryna złapał w brogu i tyle co rozegnał, a tu ogień
 84     2, 24|    szeptano również różności, jeno tyle że ciszej i ważniej.~- Stary
 85     2, 24|         prawdy się nie dowiedział, tyle jeno z tych deliberacji
 86     2, 24|         dawno i padły w niepamięć, tyle co w końcu powiedziała twardo:~
 87     2, 24|             że skryto przed matką, tyle że im Szymek pomagał ochotnie,
 88     2, 25|            tak się czas przykrzył, tyle jeno, co tam, gdzie zbierały
 89     2, 25|          całej wsi jakby wymarłej, tyle jeno było żywych, głosów,
 90     2, 25|          powiedły, a inszych zasie tyle podlejszych drzew, któż
 91     2, 25|            go jednak jakimś cudem, tyle jeno, że twarz osmalił,
 92     3, 26|            jeszcze całkiem drętwa, tyle jeno, co rosy kapały rzęsiście
 93     3, 26|         mało gdzie dojrzał robotę, tyle tylko, co zaraz pod wsią
 94     3, 27|         sprzeciw przez Dominikową.~Tyle że jej nie przemogli, nie
 95     3, 27|         niemało, a rychtyk pomogło tyle, co i te darmowe Dominikowej
 96     3, 27|  ozdrowieje.~Więc mieli kole niego tyle już jeno starunków, co mu
 97     3, 27|    wieczorami wracała...~Józka zaś tyle go jeno doglądała, co przy
 98     3, 27|           jej tam były majątki?... tyle stała o nie akuratnie, co
 99     3, 27|            Hanka po przywitaniu.~- Tyle jeno, co wójt wczoraj przywiózł:
100     3, 27|         zdrowszy.~- Wójt akuratnie tyle wie co nic albo i wymyśli,
101     3, 27|           głosów żadnych nie było, tyle jeno, co te wróble ćwierkania
102     3, 27|        przewlecze że to wieś cała, tyle ludzi... - odpowiadał wymijająco
103     3, 27|         złości, bo będzie źle...~- Tyle się waszych gróźb bojam,
104     3, 28|           dygować na plecach, kiej tyle inszej roboty, że nie wiada,
105     3, 28|         nieśmiało.~- A cóż to mam? Tyle co żyd albo młynarz na borg
106     3, 28|         nim.~- Nic, córuchno, nic, tyle że me frybra trzęsie i w
107     3, 28|         utajonej.~- Pomoglibyście, tyle roboty! - powiedziała jej
108     3, 28|            przytuliła na skonanie.~Tyle jeno o tym przerzekli, zajęci
109     3, 28|           Hanka ze współczuciem.~- Tyle się już ludzkiej biedy najadłam,
110     3, 29|           Figura zapowietrzona!... Tyle mi znaczy, co ta kukła do
111     3, 29|            rozejdźcie!... Przecież tyle roboty ma każda w chałupie...
112     3, 29|         muszą w chałupach pomagać, tyle wszędzie roboty!...~- Byłam
113     3, 29|             o święconym pomyśleć i tyle jeszcze inszych różności,
114     3, 29|            krzyki, bo się pokazało tyle szkód po wichurze, że i
115     3, 29|            dachu nie było całkiem, tyle co jakieś nadłamane krokwie
116     3, 29|          sobie u was zasłużyłam na tyle dobrości? czym? - biadoliła.~-
117     3, 29|          nie pozwolili...~Narobiła tyle piekła, że postawiła na
118     3, 29|            działo się i u Borynów, tyle jeno różnie, że więcej było
119     3, 29|         wąsami opleść stół cały.~A tyle co skończyły, sąsiadki jęły
120     3, 30|     smakując święconego, że to bez tyle tygodni niezgorzej się wypościli.
121     3, 30|        porę, ni śpiewań, ni ludzi, tyle jeno, co tam nieco dzieci
122     3, 30|      żałobnie kiejby po pogrzebie, tyle co wypuszczone do picia
123     3, 30|      Skończyliście polne roboty?~- Tyle jeno, że ziemniaki wsadzone
124     3, 30|          po południu iść mają...~- Tyle wskórają, co się przelecą
125     3, 30|            nastroszonych, na które tyle korali nawiesiły, ile która
126     3, 31|           dni leżała w samotności, tyle jeno ludzi widując, co w
127     3, 31|            było czasu na rozgadki, tyle jeno mówili, z których są
128     3, 31|         pracowali bez wytchnienia, tyle jeno odpoczywając, co tam
129     3, 32|       izbach.~A rano było jeszcze, tyle co się świt przetarł i majowy,
130     3, 32|          jest jako ten kołek!... - Tyle co może Antek!... - dodała
131     3, 32|      najedli po grdykę...~- Juści, tyle tej dobroci zażyły, co te
132     3, 32|        wśród zbóż, a głosy ludzkie tyle ważyły nad polami, co te
133     3, 32|         przed ludźmi!... Nie, nie, tyle zniesła, to i więcej przemoże,
134     3, 33|           jakieś kreski, z których tyle jeno Nastka wysylabizowała,
135     3, 33|            jeno kupce się nalazły! Tyle tego, jaże się wieś trzęsie
136     3, 33|        jakby zaraza na wieś padła, tyle powstawało swarów, bijatyk
137     3, 33|        duszę nieustępliwą - jakże! tyle lat wszystkim rządziła,
138     3, 33|            lat wszystkim rządziła, tyle lat nikto nie śmiał się
139     3, 34|      bierze w dożywocie...~- Hale, tyle warta co ten trep rozłupany!
140     3, 35|    dziedzica i będę go namawiał.~I tyle dokazał, że kobiety się
141     3, 35|           zawrzeć przed ciekawymi, tyle co jedna Sikorzyna z nią
142     3, 35|     przódzi, siedział pod chałupą, tyle co jeden Jędrek głowy nie
143     3, 35|     obchodzi. ~- Jeszcze trzy razy tyle ostało w domu! - powiedział
144     3, 36|          nie wszyscy mogli wywalić tyle gotowego grosza.~Ale i bez
145     3, 36|      najstarsi, nie było w Lipcach tyle spraw różnych, a to o sądy
146     3, 36|      pomniejsze, sąsiedzkie spory, tyle tego było, że prawie zapominali
147     3, 36|         przez spieczoną ziemię, że tyle było z niego pociechy, co
148     3, 36|          mający się czym podsycić.~Tyle jeno teraz wiedział, co
149     4, 37|    zabiegał, a cierzpiał będzie.~- Tyle jeno było jego, co głodu
150     4, 37|         zrobiło się całkiem cicho, tyle jeno, co przez wywarte drzwi
151     4, 38|             Nawet dziady pocichły, tyle jeno, co poniektóry przez
152     4, 38|       tłustą, czerwoną gębę.~- Dyć tyle miałam z pochówkiem i tylachna
153     4, 38|        podleskich polach, a drugie tyle ziemi puścić na spłaty;
154     4, 38|             Głupie, skoro dziedzic tyle daje, to może i więcej.~
155     4, 40|      niewypowiedzianej podzięce za tyle dobra, jakie ją spotkało.~-
156     4, 40|             ośmiał się kąśliwie:~- Tyle wart, co możesz z nim bieżyć
157     4, 41|         zaś orał dalej cierpliwie, tyle jeno przerywając skwarną
158     4, 41|        chytając się za głowę. ~- A tyle odsiedział w ciężkich robotach,
159     4, 41|          przyjacielstwie. ~Mateusz tyle co jeno był wrócił z roboty
160     4, 43|             a nawet w stawie ubyło tyle wody, co tartak nie mógł
161     4, 43|          Dziewczynie bowiem było o tyle lepiej, że mogła całe dnie
162     4, 44|        tknąć nie śmie.~- Plecie, a tyle miarkuje, co ten koński
163     4, 45|           ścianę.~- Hale, kazaniem tyle pomoże co umarłemu kadzidłem.~-
164     4, 45|          to, że za polskich czasów tyle jeno dbali o naród, żeby
165     4, 45|             Sam wiesz, jak ciężko, tyle nas w domu, a przychody
166     4, 45|         cięgiem na łysinę.~- Tylko tyle, że siedzi w cytadeli.~-
167     4, 49|           wiecie, na co wójt wydał tyle pieniędzy?~Jęli się cisnąć
168     4, 49|            A może to i bez to musi tyle przecierpieć! - szepnęła