Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |             Doórz do brzózek i do domu... na nic się konie zmachają.~
  2     1, 1 |              Ludzie, a to czas do domu, mroczeje.~- Czas, czas!
  3     1, 2 |          to człowiek ruszyć się z domu nie może, bo zaraz szkoda
  4     1, 2 |             Weźmiem, przyda się w domu, co mamy przynajmować? będzie
  5     1, 2 |    dlaczego nie poszedł prosto do domu, a wybrał dłuższą drogę,
  6     1, 2 |      drogę, może aby przejść koło domu Jagny? a może aby zebrać
  7     1, 3 |  Wzięliście ją z pola, zagnali do domu, zarznęli i zjedli! Co macie
  8     1, 3 |          nią nie przychodził, a w domu bieda - a żarła, że i dwie
  9     1, 4 |           połę sutanny i niósł do domu.~Kuba zastąpił mu drogę
 10     1, 4 |           dzisiaj nie śpieszył do domu, chociaż wiedział, że będzie
 11     1, 4 |     Splunął jeno i powlókł się do domu, bo i gospodarze już ciągnęli,
 12     1, 4 |       szła miedzami z powrotem do domu; ciężko jej było na sercu -
 13     1, 5 |      niekiedy, a z drugiej strony domu dochodził plusk wody i szczękanie
 14     1, 5 |        wszystkim w polu czy kiele domu się znający, że niejednemu
 15     1, 5 |   korczyka czerwonej koniczyny. W domu ostawał tylko Kuba z Witkiem
 16     1, 5 |             Moiściewy, a cóż by w domu robił na tych piętnastu
 17     1, 5 |        prędzej, każdy spieszył do domu, żeby się dostać przed nocą
 18     1, 6 |      niektórzy i zabierali się do domu, więc i głosy coraz mocniejsze
 19     1, 6 |            Skończymy bo i czas do domu, taka plucha, że mnie już
 20     1, 6 |       rozlewającej się szeroko.~W domu młynarza, stojącym zaraz
 21     1, 6 |      wzroku matki.~- Dobrodziej w domu? - zagadnęła pod koniec.~-
 22     1, 7 |       naprzód. Jaguś sama szła do domu, bo inne mieszkały w drugiej
 23     1, 8 |         ugrabić.~Stary pozostał w domu.~A już od samego rana był
 24     1, 8 |      poszli prędzej - ale ostał w domu, bo go powstrzymywały oczy
 25     1, 8 |    prędzej czy później, a Jaguś z domu iść musi na swoje, tak już
 26     1, 8 |         dopłać komu-~Żeby wziął z domu...~- Tak już na świecie
 27     1, 8 |         nie dziwota, jedynaczka z domu, to waju się już za nią
 28     1, 8 |         opatrzyła, że czas już do domu iść, i jęła synków wołać,
 29     1, 8 |    odciągał za kapotę brata.~- Do domu, chłopaki, do domu! - syknęła
 30     1, 8 |             Do domu, chłopaki, do domu! - syknęła Dominikowa groźnie.~-
 31     1, 8 |         Loboga, Szymek, chodzi do domu, matula idą! - jęczał Jędrzych
 32     1, 9 |           a pazurami mu dały.~A w domu z nikim nie mówił, choć
 33     1, 9 |     Śniadanie! - krzyczała sprzed domu Józka.~- Ino cicho być,
 34     1, 9 |              baczę... a dom kiele domu i takie wielgachne niczym
 35     1, 10|           spokojniejszy wrócił do domu, ino tym jednym markotny,
 36     1, 10|      zapytał Witka, któren wprost domu smagał kamieniami na gęsi,
 37     1, 10|         drodze wstąpił jeszcze do domu i przykazał żonie pięknie
 38     1, 10|       zrobili. - Dłużyło mu się w domu czekać.~Ale szedł wolno,
 39     1, 10|       Robotę ma pilną, to ostał w domu...~- Juści... robotę...
 40     1, 11|            o przypomnienia...~A w domu gwar się czynił coraz większy,
 41     1, 11|     polskiego, bo zaś ciągnęli od domu do domu zapraszać weselników -
 42     1, 11|           zaś ciągnęli od domu do domu zapraszać weselników - gdzie
 43     1, 11|   Doprowadzili gości do weselnego domu, przegrali im na godne wejście
 44     1, 11|            od której już po całym domu zapachy szły smakowite,
 45     1, 11|          i żenić mu się nie da, z domu nie popuści i o bele co
 46     1, 12|          stał na drodze na wprost domu, potaczał się od stawu do
 47     1, 12|         radośnie.~- Cicho no !~Od domu rozlatywały się gniewne
 48     1, 12|          ogromne gary.~I po całym domu się rozłaziły, a w każdą
 49     1, 12|   buchnęły we świat i pryskały od domu niby te ognie czerwone w
 50     2, 13|         łóżku, a z drugiej strony domu, z mieszkania Stachów, rozbrzmiewały
 51     2, 13|        woły orzą i jeszcze coś do domu przykupują, a ten ostatnią
 52     2, 14|     zalewały przypominki ojcowego domu.~-...Juści, że jakby w chlewie
 53     2, 14|        stało! Jezus Maria, w moim domu taki wstyd, a co by to i
 54     2, 14| powiedział! A wynoś mi się sprzed domu, bo cię na drogę wyrzucić
 55     2, 14|        zimno. Przywarła oczami do domu, piła go, obejmowała sercem
 56     2, 14|         Uciszyło się wnet w całym domu, bo u Weroniki już spali,
 57     2, 15|       zmroku Antek powlókł się do domu, a tak był przemarznięty,
 58     2, 15|       słowa, a z roboty wprost do domu szedł i na odwrót, ale dobrze
 59     2, 15|           grosza oddawał żonie, w domu przesiadywał wieczorami,
 60     2, 15|           roboty wracał prosto do domu, o świtaniu się zrywał,
 61     2, 15|         przechodzić koło ojcowego domu nie spotkać nikogo.~Nikogo!~
 62     2, 15|          przesiadywał kamieniem w domu, mimo próśb Hanki, by szedł
 63     2, 15|        przenieśli do młynarzowego domu, bo cięgiem mdlał i rzygał
 64     2, 15|          koło północka poszedł do domu; świeciło się jeszcze u
 65     2, 15|         nienawistnie i splunął.~W domu nic nie powiedział, choć
 66     2, 16|        szynelu. Jasio na długo do domu?~- Aż do Trzech Króli.~-
 67     2, 16|     dzisiaj ocieliła, to został w domu i pilnuje.~- W dobry czas,
 68     2, 16|         wołała stara.~Pobiegła do domu, zwijała się, jak mogła,
 69     2, 16|             rzekł Roch.~Weszli do domu i zaraz też obsiedli wysoką
 70     2, 16|       spieszył, aby przed nocą do domu się dostać, bo podówczas
 71     2, 16|          Jagustynki, która ostała domu pilnować, a głównie, by
 72     2, 17|     gniewała radość i gwar całego domu, gniewał nawet ten bociek
 73     2, 17|           wracać było potrzeba do domu, wracać, a jej tak było
 74     2, 17|        wolno a ciężko poszła.~A w domu gwarniej jeszcze było i
 75     2, 17|       szpital dla biednych, w tym domu, gdzie teraz organista siedzi,
 76     2, 17|          a chłodzić...~Wszyscy u, domu byli zdumieni, bo o niczym
 77     2, 17|        mimo to tak się ciskała po domu, tak o byle co krzyczała
 78     2, 17|      pomyślała Jagna wróciwszy do domu.~Wieczór też już był zapadł,
 79     2, 17|         pojadę do Woli, pilnuj tu domu, Jaguś, a jakby się kto
 80     2, 17|     gotowa i ruszyli zaraz sprzed domu ostro, z kopyta, aż sanie
 81     2, 18|        jakiś z urzędu.~- Ojciec w domu?~- Mój poszli na wieś.~-
 82     2, 18|         kazał spiesznie wracać do domu. Chłopak w dyrdy uciekał,
 83     2, 18|     przyszli...~- Nie ma ich to w domu? - rzekł niby obojętnie,
 84     2, 18|          z drugimi!~- Gospodyni w domu? - zapytał ciszej.~- W domu,
 85     2, 18|       domu? - zapytał ciszej.~- W domu, obrządzają. To ino obaczę
 86     2, 18|            a zapamiętaj sobie. Do domu poszedł?...~Nie, nie czekała
 87     2, 19|           jak się rozochoci, to w domu nie wytrzyma i z całą kompanią~
 88     2, 19|        oczami dziko świecił.~- Do domu! - powiedział głośno, gdy
 89     2, 19|     potrza? - zapytał.~- Chodź do domu, późno już - prosiła powstrzymując
 90     2, 19|          miłosierdzia.~- Chodź do domu, ziąb taki, chodź, Hanuś! -
 91     2, 19|           przez siłę i powiódł do domu.~Nie mówili nic ze sobą,
 92     2, 20|      głowy.~Stary, powróciwszy do domu ni potem, nawet nazajutrz
 93     2, 20|          że jak senna chodziła po domu, a ino tymi żałosnymi oczami
 94     2, 20|        stary kamieniem siedział w domu i na żadne zabawy nie chodził,
 95     2, 20| przeważnie siedzieli wieczorami w domu.~Jednego wieczora, jakoś
 96     2, 20|          chałupy.~Nic już o tym w domu nie zaczynał, a gdy się
 97     2, 22|        pod lasem zrąbał, obrazy z domu powyrzucał i do figury Częstochowskiej
 98     2, 24|          rozgniewany sołtys. - Do domu, baby! Czego tu stoita?
 99     2, 24|          izby, a z każdego prawie domu ktosik pojechał do miasteczka
100     2, 24|                   Jeno w Antkowym domu nie było cichości ni spokojnego
101     2, 25|       kamień przemienił. Jagnę do domu przyjął, niczego jej nie
102     2, 25|        marnowali, la wszystkich w domu był twardy, ale już szczególniej
103     2, 25|         cna, nie; myślała wtedy o domu, o robotach i o tym, bych
104     2, 25|          a skoro stary poszedł do domu, naciągnęła zapaskę na głowę
105     2, 25|          każden w dyrdy leciał do domu sposobić się, że powstała
106     3, 26|    wszystko widząc. W młynarzowym domu, co stał odsunięty od drogi,
107     3, 26|       ruszyła w opłotki Kłębowego domu, stojącego tuż w rząd z
108     3, 27|             Maciej zaś, chociaż w domu był kąśliwy kiej pies i
109     3, 27|          ni wybiec do kogo...~A w domu pojękiwał stary, była Hanka
110     3, 28|           Myślała tak wracając do domu, ale żal się jej zrobiło
111     3, 29|      prędko wszedł do sołtysowego domu, gdzie był teraz mieszkał,
112     3, 29|       jako Jaguś wychodząc rano z domu cosik kryła pod zapaską,
113     3, 30|  przysiadła na przyźbie.~- Wasz w domu? - zapytał Rocho po długiej
114     3, 30|          to synek, ten z klas, do domu zajrzy, a powiadają, że
115     3, 30|       pasionki, że to chłopaków w domu brak, za psa me uważa i
116     3, 30|     ździebko.~- Mroczeje, czas do domu! - szepnął cicho.~- A to
117     3, 31|     kiełbasy, niech se chrzciny w domu przydłużą.~- Gęś to jestem,
118     3, 31|       wójta też posłali, ale go w domu nie było, zjawił się dopiero
119     3, 31|   przysiadł na dłużej, chodził od domu do domu, siał dobrym słowem,
120     3, 31|        dłużej, chodził od domu do domu, siał dobrym słowem, poredzał
121     3, 32|        prawie się nie wychylała z domu, że to pogorszyło się jej
122     3, 33|     sielnie sfrasowana wróciła do domu.~Mieszkała za kościołem,
123     3, 33|      pociekły.~- Organista jest w domu? - spytała, twarz odwracając.~-
124     3, 33|         wszystko, co się dzieje w domu, przesyłał pozdrowienia
125     3, 33|       mruczał lecąc już prosto do domu. Gniew nim miotał na przemian
126     3, 33|           po sadzie szukał i kole domu, a głównie przyglądał się
127     3, 34|         chciała ich bić i siłą do domu zabierać, jeno co się oparli,
128     3, 35|      naraz do głowy.~Powróciła do domu, pełna cichych i radosnych
129     3, 35|      wziął się po drugiej stronie domu do gotowania strawy.~Dopiero
130     3, 35|          dzieci baraszkowały kole domu a pobok pasły się tęgie
131     3, 35|           trzy razy tyle ostało w domu! - powiedział z naciskiem
132     3, 36|          trzeciego dnia została w domu od rana.~- Sobota, to już
133     4, 38|              Chodźcie mi zaraz do domu! Jezus, taki wstyd! Chodźcie!...~-
134     4, 38|        między wozy.~- Zaraz mi do domu. Że to wstydu nie macie!~-
135     4, 38|           kto już zabierał się do domu, a drudzy, zmożeni spiekotą
136     4, 38|       wielce poszła już prosto do domu i rozpowiedziała o wszystkim
137     4, 38|         Jasiowi.~Chciała i ona do domu, już się była nawet nieco
138     4, 39|    Chudziaszek, a tak się darł do domu!...~- Wszystko w boskim
139     4, 39|           klął i przechodząc mimo domu Dominikowej zajrzał w otwarte
140     4, 40|         się odpowiedzi poszedł do domu.~Hanka kręciła się kole
141     4, 41|         drewek - krzyknęła sprzed domu Hanka, rozmamłana była całkiem
142     4, 43|       wielkiemu strapieniu całego domu.~I tak im schodziły dnie.~
143     4, 43|     odeszła bez słowa.~Wracała do domu srodze zadumana, smutna
144     4, 43|         sporo narodu, i poszła do domu czekać tego jutra i śnić
145     4, 44|     mieszkanie po drugiej stronie domu, kaj rwetes i krętanina
146     4, 44|       świąteczny ubier, a w całym domu znowu podniesły się wrzaski
147     4, 44|      uchwalmy prędko podatek i do domu! - zaproponował wójt.~-
148     4, 45|       mamusiu, prędzej będziemy w domu~- A gęsi? Święci Pańscy,
149     4, 45|            jak ciężko, tyle nas w domu, a przychody coraz mniejsze
150     4, 45|          wysunął się cichaczem do domu.~Juści, co ucieszyli się
151     4, 45|          do nich, że ją wszyscy w domu lubili, że widział, jaka
152     4, 45|           czasie, gdy Jasio był w domu, że nieraz kiej zasiadał
153     4, 45|          skoro Jasio ruszył się z domu, i ona śpieszyła się niby
154     4, 45|         wstał.~- Muszę już iść do domu! - skinął głową na pożegnanie
155     4, 46|          i ruszył na drugą stronę domu.~- Cóż to, chora? - podszedł
156     4, 47|       cisnęło się do młynarzowego domu kupować mąkę, kasze przeróżne,
157     4, 47|           wielce skłopotana, bo w domu nie było już ani grosza,
158     4, 47|          jeszcze nie wie, co ją w domu czeka. ~- Znowu zakotłuje
159     4, 47|        warknęła za nim Kozłowa.~W domu jednak było mu gorąco, nudnie
160     4, 47|  brewiarza, Kłębowie też ostali w domu, a wkrótce przyleciała Jagusia,
161     4, 47|         taki strach, że uciekł do domu, rzucił się na łóżko, wcisnął
162     4, 48|        sutannę o krzaki, wpadł do domu czerwony jak burak, oblany
163     4, 48|          niego smutnymi oczami.~W domu nie chciał jeść śniadania,
164     4, 48|           pozwala mi się ruszyć z domu! Przecież to mama zabroniła
165     4, 48|           suchy głos:~- Jasiu, do domu!~Wytrzeźwiał w tym oczymgnieniu;
166     4, 48|          trzy po trzy.~- Chodź do domu!~Wzięła go za rękę i gniewnie
167     4, 49|      nabiedziły i rozeszły się do domu, bo słońce kłoniło się już