Tom, Rozdzial

5001     4, 39|             kiej pożar, już była gotowa na wszystko, nawet na najgorsze.~
5002     4, 39|               gotowa na wszystko, nawet na najgorsze.~Hance naraz łzy
5003     4, 39|            sprężyła pazury, aż skoczyła na izbę i, rozwścieklona do
5004     4, 39|                 jeno nie widzieć więcej na oczy. Chciałaś, to masz
5005     4, 39|                 słowa te poraziły jakby na śmierć; biły ją do krwie,
5006     4, 39|              zbielałymi wargami, opadła na ławę, a od tego bolu to
5007     4, 39|              źdźbło, które wiater żenie na zatratę...~Jaguś już dawno
5008     4, 39|              przestała i poszła z matką na swoją stronę, Magda się
5009     4, 39|        kaczętami, a ona wciąż siedziała na jednym miejscu kiej ta zmartwiała
5010     4, 39|           zapomnieć, że raz po raz biły na nią ognie i serce się kurczyło
5011     4, 39|       pocieszała się gorzko, wyglądając na świat.~Południe się już
5012     4, 39|                   Udław się nimi choćby na śmierć!~I nie bacząc na
5013     4, 39|                 na śmierć!~I nie bacząc na matczyne sprzeciwy jęła
5014     4, 39|                 Jagna zaś, nie zważając na nią, już się wzięła do zdejmowania
5015     4, 39|                 bo Jaguś jakby ogłuchła na zaczepki, a wyniósłszy wszystko
5016     4, 39|                  lecz i nie odpowiadała na zagadywania Hanki ni na
5017     4, 39|                 na zagadywania Hanki ni na Józczyne jazgoty, dopiero
5018     4, 39|             dopiero kiej zabrali rzeczy na wóz, podniesła się i wyrzekła
5019     4, 39|              Odeszły milcząco, skręciły na drogę i szły, z wolna okrążając
5020     4, 39|      markotnością, a że nie miała czasu na rozważania, bo najemnicy
5021     4, 39|              rozmyślała, co Antek powie na to wszystko.~- Jak mu pokażę
5022     4, 39|                ludzi, a przewie się, co na to wszystko powiadają.~Przyogarnęła
5023     4, 39|                 zza obraza poszła z nim na plebanię. Nie zastała jednak
5024     4, 39|               wraz z Mateuszem puszczał na próbę tartak.~- Przed chwilą
5025     4, 39|                wasz się utopił! Jeszcze na Wielkanoc! Piszą, że rzeczy
5026     4, 39|             zdrów! A to mu było dopiero na dwudziesty szósty. Miał
5027     4, 39|                Hanki, zajadle powstając na Jagusię, za którą, chociaż
5028     4, 39|                 nim wieczór zapadł, już na wsi huczało kiej w ulu kumy
5029     4, 39|                 ulu kumy leciały do kum na poredę, poniektóre krzykały
5030     4, 39|               miała prawa jej wyganiać, na swoim siedziała. Antkowa
5031     4, 39|               tak się wszystkie rzuciły na niego.~- A czegoż to mamy
5032     4, 39|            obraza boska przez nią idzie na całą wieś, co?~- Może i
5033     4, 39|              jakoś pokrótce natknął się na Weronkę, idącą do siostry.~-
5034     4, 39|           przyjdziecie?~- Kiedy? A może na święty nigdy. Tak mi już
5035     4, 39|            kolacji, ale zaraz ją wzięła na bok, opowiadając wszystko,
5036     4, 39|               jakie półwłóczku wypadnie na każdego, troje was jeno!
5037     4, 39|               bogatym to i cudza śmierć na profit się obraca - westchnęła
5038     4, 39|                spytała rozpalając ogień na kominie.~- U Kozłów byłem,
5039     4, 39|                 dziecko się im oparzyło na śmierć. Wołała mnie, ale
5040     4, 39|                    A to mniejsze, co je na zwiesnę przywiezła z Warsiawy.
5041     4, 39|              nie wiedzie. Nie traci ona na tym, dają na pochowek! Ale
5042     4, 39|              Nie traci ona na tym, dają na pochowek! Ale nie z tym
5043     4, 39|              was przyszedłem.~Podniesła na niego niespokojne oczy.~-
5044     4, 39|                przez dziesiąte; tak się na was skarżyły, jaże proboszcz
5045     4, 39|                 dygocąca, wójt siedział na bryce.~- O Grzeli już wiecie! -
5046     4, 39|            sobie poczęli z Jagusią! Już na was wniesła skargę, mogą
5047     4, 39|             prawa jej ruchać, siedziała na swoim. Dopiero to będzie,
5048     4, 40|            czyjeś kroki w opłotkach, to na drodze, to nawet jakby pod
5049     4, 40|             jeno przewracała się z boku na bok, coraz barzej niespokojna,
5050     4, 40|           podwórze.~Wszyćko tam stojało na rozcież wywarte, ale wszędy
5051     4, 40|                 zaś krowy nie powiązane na noc w oborze porozłaziły
5052     4, 40|               ganku Witkowy bociek spał na jednej nodze i ze łbem podwiniętym
5053     4, 40|              cichości.~Hanka przysiadła na przyźbie i przytuliwszy
5054     4, 40|              ani się tego spodziewając, na jakie dobre parę pacierzów,
5055     4, 40|              już była zbielała do cna i na wschodzie rozpalały się
5056     4, 40|           patrzeć! - myślała wyzierając na drogę, tak się czuła skrzepioną
5057     4, 40|           przekrzykiwać się rozgłośniej na całą wieś, zaś potem zaśpiewały
5058     4, 40|                w swoją urodę, a puszcza na noc chłopaków! kto by się
5059     4, 40|           rozwiesiwszy przeprane szmaty na płocie, poleciała budzić
5060     4, 40|          niemało, gdyż Pietrek krzyknął na nią z góry:~- Psiachmać!
5061     4, 40|         barłogów. Wsiadła też z miejsca na Witka, któren łaził zaspany
5062     4, 40|              Wydzieracie się kiej sroka na deszcz. Cała wieś słyszy! -
5063     4, 40|            ostawiła! A śpiesz z udojem, na wsi już wyganiają krowy!
5064     4, 40|         gotowanej kaczętom i wygnała je na staw. Witek dostał pięścią
5065     4, 40|                 o wszystkim pamiętała i na wszyćko miała sposobną radę.~
5066     4, 40|              rzekła:~- Miej ta baczenie na wszystko! A jakby Antek
5067     4, 40|            jakby Antek wrócił, daj znać na kapuśniki. Chodźta, kobiety,
5068     4, 40|                  Powiedła je poza młyn, na niskie łąki i mokradła siwe
5069     4, 40|                  pokryte zieloną rzęsą.~Na kapuśniskach nie było jeszcze
5070     4, 40|                 czas, ale widzi mi się, na spiekę idzie - ozwała się
5071     4, 40|             pogadywały stając do roboty na wyniesionych zagonach kapusty.~-
5072     4, 40|                się poniektóre skłębiają na główki.~- Żeby jeno nie
5073     4, 40|               jeszcze rzucić.~- A mogą. Na Woli obżarły już ze szczętem.~-
5074     4, 40|          wyschła do cna, musiały sadzić na nowo.~Poredzały dziabiąc
5075     4, 40|                 nie posiewa, a pełno go na świecie.~- Bo plenny! Moiściewy!
5076     4, 40|              zdechł! Potrzebny musi być na coś, jako i ten chwast,
5077     4, 40|             Hanka.~- Nie każdy tak łasy na robotę jako wy!~- Bo nie
5078     4, 40|           Częstochowskiej ochfiarowałam na Janielską, bych jeno powrócił.
5079     4, 40|             powrócił. Wójt obiecował go na dzisia.~- Z urzędu wie,
5080     4, 40|          westchnęła Filipka zza wody.~- Na próżniaczkę kużden łakomy.~-
5081     4, 40|             ciągnęła gorąco, nie bacząc na przycinki. - A dyć to człowiek
5082     4, 40|                 się człowiekowi, jakoby na całe roki zbył się bied
5083     4, 40|               turbacji. Jakby się potem na nowo narodził!~- Prawda,
5084     4, 40|                nic:~- Róbcie tu same, a na śniadanie przychodźta do
5085     4, 40|             wszystko.~Kobiety poglądały na się, do cna stropione jej
5086     4, 40|                 jamorów...~- Nie ma już na podorędziu Jagusi, to może
5087     4, 40|                jedno, że Antek wrócił i na nią czeka.~- I z Rochem
5088     4, 40|              stopy kiej psy, zdając się na wolę jego i na jego łaskę.~-
5089     4, 40|               zdając się na wolę jego i na jego łaskę.~- Zmizerowałaś
5090     4, 40|                i pohuśtywał.~- Rocho mu na imię! Pietras, a chodźże
5091     4, 40|          starszego, że jął się gramolić na ojcowe kolana bełkocąc cosik.
5092     4, 40|            włosy.~- Józka, czemu się to na mnie boczysz? Chodźże -
5093     4, 40|                   Ostaw, Hanuś, kogutki na potem, a sporządź cosik
5094     4, 40|          inszego.~- Bóg zapłać! Właśnie na to samo mam smaki!~Hanka
5095     4, 40|           jeszcze trzewiki i chusteczkę na głowę jedwabną, modrą w
5096     4, 40|                Jaże krzyknęły z podziwu na coraz nowe cudności, oglądając
5097     4, 40|        pogwizdywał.~- Zarobiliśta sobie na gościniec. Rocho powiadał,
5098     4, 40|               nabrzmiały od bosaka, ale na zimę będą w sam raz.~Rocho
5099     4, 40|           wpatrzona w niego i czuwająca na najlżejsze skinienie.~Rychło
5100     4, 40|               się Boga, toć stopimy się na skwarki - zaśmiał się Rocho.~
5101     4, 40|               całkiem osłabła i uciekła na ogród do pielenia pietruszki.
5102     4, 40|           dobrze, tak cicho i tak błogo na duszy, jakby po tej świętej
5103     4, 40|               kaj?~Aż w końcu poleciała na wieś do kobiet, a kogo jeno
5104     4, 40|     przyleciawszy do chałupy wzięła się na ostro do sporządzania sutego
5105     4, 40|             dosłyszawszy gęsi krzyczące na stawie wypadła je przyciszać
5106     4, 40|            podwieczorek posłała ludziom na pole, gdy chłopy przyszły
5107     4, 40|              obiad pod domem w cieniu i na chłodzie, podając nawet
5108     4, 40|              nawet gorzałkę i piwo, zaś na dojadkę postawiła z pół
5109     4, 40|           gospodyni.~- Obiad suty jakby na weselu - żartował Rocho.~-
5110     4, 40|          skończeniu Rocho zaraz poszedł na wieś obiecując się na wieczór,
5111     4, 40|           poszedł na wieś obiecując się na wieczór, zaś ona spytała
5112     4, 40|          Bryczkę trza będzie przetoczyć na klepisko, bo się do cna
5113     4, 40|                rzekła twardo, podnosząc na niego oczy.~Ściągnął brwie,
5114     4, 40|             trza to będzie wziąć dobrze na rozum, bych nam nie wystroiła
5115     4, 40|             ramionami, zabrał Pietrusia na ręce i ruszył do przełazu.~-
5116     4, 40|                wyporządził. Samej słomy na dach wykręcili ze trzy kopy -
5117     4, 40|             kopy - wołała za nim stojąc na przełazie.~- A dobrze, dobrze -
5118     4, 40|                puścił się miedzą.~Latoś na polach z tej strony wsi
5119     4, 40|                rumianków i szczawiów.~- Na mokro siali! Spyskał rolę
5120     4, 40|              Splunął rozeźlony i wszedł na ogromny łan żyta, co niby
5121     4, 40|           miejscami przysiec, za bujna. Na górce, a nic ją nie przypaliło!
5122     4, 40|              wolna pod łagodne wzgórze, na którym wyrastała czarna
5123     4, 40|                Wieś ostała za nim jakby na samym dnie, pławiła się
5124     4, 40|            stada białych gęsi pasły się na wąskich ugorach, a za wsią,
5125     4, 40|                 bociek ważąc się ciężko na omdlałych skrzydłach i zaziajane
5126     4, 40|            tylko gdzieniegdzie warowała na tych niebieskich polach
5127     4, 40|             cichuśko, jakby się skarżąc na wisusa.~Antek przystanął
5128     4, 40|              Antek przystanął pod lasem na ugorze i znowu się ozgniewał.~-
5129     4, 40|            przez roboty, gnój spala się na kupie, a ten ani się zatroszczy!
5130     4, 40|          ruszając pod borem ku krzyżowi na topolowej drodze.~Zmęczony
5131     4, 40|                w cieniu brzózek, ułożył na kapocie śpiącego Pietrusia
5132     4, 40|               zajączek zestrachany gnał na oślep, jeno mu bielało podogonie.~-
5133     4, 40|     najmarniejsza. Takie już urządzenie na świecie! - medytował okrywając
5134     4, 40|         jeszczek niedawno wydzierał się na wolę, do tych pól, jak mu
5135     4, 40|            banda wróblego narodu spadła na brzozy, stoczyła się w piach
5136     4, 40|              Pliszki się pokazały pobok na drodze, trzęsły ogonami
5137     4, 40|              stwór jął zuchwale ciągnąć na niego; mrówki łaziły mu
5138     4, 40|               liszki pięły się skwapnie na buty, to leśne ptaszki cosik
5139     4, 40|             mgnienie, czyby nie chycnąć na niego, ale on ani już o
5140     4, 40|           barzej jeszcze niepojęte.~Był na jawie, a śpik sypał mu w
5141     4, 40|              wzniesie i płynie klęczący na jakieś janielskie ogrody,
5142     4, 40|               jakieś janielskie ogrody, na jakieś nieba i raje pełne
5143     4, 40|                 minutach gotów był paść na ziem, przywrzeć do niej
5144     4, 40|       kuntentność, która go przepalała?~Na ziemi się bowiem znowu poczuł,
5145     4, 40|                się bowiem znowu poczuł, na ojcowej i praojcowej grudzi,
5146     4, 40|             bicie serca zdało się wołać na świat cały mocno i radośnie:~-
5147     4, 40|               sobie, gotów dźwignąć się na to nowe życie, którym już
5148     4, 40|              dumał surowo.~Wsparł głowę na rękach i pochylał nisko
5149     4, 40|       przezierał tera do dna, bierąc ją na rozum i na srogi sąd.~-
5150     4, 40|               dna, bierąc ją na rozum i na srogi sąd.~- Głupi byłem
5151     4, 40|              sąd.~- Głupi byłem i tyla! Na świecie musi iść swoim porządkiem!
5152     4, 40|           spadnie, pod koła zleci! Koni na piechotę się nie zgoni!
5153     4, 40|                  paru pastuchów jechało na koniach, a reszta szła ze
5154     4, 40|               przyleciał całować w rękę na powitanie.~- Niezgorzej,
5155     4, 40|         Pietrusia przewieźć go ździebko na koniu - prosił.~- Hale,
5156     4, 40|                A mało go to już woziłem na źróbce! Przeciek trzymał
5157     4, 40|            konia. - Zabrał go i usadził na jakiejś starej szkapie,
5158     4, 40|                 Jagusia przychodziła mu na pamięć, raz po raz widział
5159     4, 40|                 ją z pamięci, ale kieby na przekór szła pobok, biedro
5160     4, 40|                 Hanka kluski zagniatała na ganku.~Antek przerzekł cosik
5161     4, 40|           Stacha, to wybieli. Juści, co na tej stronie będzie nam sposobniej.~
5162     4, 40|                nie posłucha, to wygonię na cztery wiatry!~Chciała jeszcze
5163     4, 40|              Witek bojąc mu się nawijać na oczy przemykał się jeno
5164     4, 40|              skóry obłupiał! - krzyknął na nią.~Urwała z nagła, ale
5165     4, 40|       przycichła zaraz, bocząc się jeno na brata i pyrchając nosem.~
5166     4, 40|              zaniesą, za ciężko, widzę, na ciebie! Poczekaj, zgodzę
5167     4, 40|                    Do dzieci poleciała, na zgodę idzie z niemi! Dziewka
5168     4, 40|                 i drugiego karmika mieć na przedanie!~- Na gospodarce
5169     4, 40|            karmika mieć na przedanie!~- Na gospodarce siedlim, to i
5170     4, 40|              było się wydrzeć! Zasiedli na przyźbie w cieniu, jeden
5171     4, 40|                 zebrać Lipce i uchwalić na szkołę!~- Co nam do tego,
5172     4, 40|              Płoszka, ale Grzela wsiadł na niego:~- Łacno zwalać na
5173     4, 40|                na niego:~- Łacno zwalać na ojców, a samemu wylegiwać
5174     4, 40|                 Lipcach potrzebna, jeno na taką naczelnikową nie powinno
5175     4, 40|                 A jak to było z uchwałą na dom la sądu, co? Dobrze
5176     4, 40|               do Rocha, któren go wzion na stronę i dając jakoweś pisma
5177     4, 40|             przyjechał ze dwora, i klął na wieś i na wszystkich.~-
5178     4, 40|                 dwora, i klął na wieś i na wszystkich.~- Co to was
5179     4, 40|             dopuszczać lipeckiego bydła na leśne paśniki, a kto wpędzi,
5180     4, 40|                to już trza wypiąć plecy na cały jenteres...~- Cóż ja?
5181     4, 40|              kowalowi było to cosik nie na rękę, bo zakręcił się niespokojnie,
5182     4, 40|                 każden z osobna brał go na stronę namawiać, przyobiecując
5183     4, 40|               kowalem, bo Rocho klęczał na ganku zatopiony w pacierzach.~
5184     4, 40|                 to myła się długo jakby na jakie wielkie święto, a
5185     4, 40|               włosy pod oknem wyzierała na nich coraz niecierpliwiej,
5186     4, 40|             sennie.~- To ci jeno rzeknę na ostatku: puścili cię jeno
5187     4, 40|             okna, raz po raz wyglądając na niego, nie dosłyszał, że
5188     4, 40|             wargami.~- A jak me zasądzą na Syberię, to co? - myślał
5189     4, 41|            bochny i wynosić je w ganek, na deskę ździebko wystawioną
5190     4, 41|               zawiało jeszcze barzej.~- Na zdrowie wama, dziadku! ~-
5191     4, 41|                 z uśmiechem.~- Byłeś to na wojnie, co?~- Jaże, przeciem
5192     4, 41|           godził! - odkrzyknął.~Wywarła na niego gębę po swojemu.~Ale
5193     4, 41|              przez okna. Mamrotała jeno na zuchwalca wynosząc chleby
5194     4, 41|              nie chlam kiełbasy. Drugie na przednówku i tego nie mają.
5195     4, 41|              gołębi opadło z gruchaniem na ganek, a kiej je spędzała,
5196     4, 41|           świnie pyszczą po cebuli, ale na szczęście to jeno sąsiedzka
5197     4, 41|              roboty, kiej bociek hycnął na ganek, przyczaił się ździebko
5198     4, 41|             wielkimi kawałami. ~Wypadła na niego z wrzaskiem.~Uciekał
5199     4, 41|          drewnem, poderwał się i frunął na stodołę i długo tam stojał
5200     4, 41|       poprzetrącam - groziła obtaczając na nowo podziurawione bochenki.~
5201     4, 41|                 Przyleciała Józka, więc na niej wszystko się skrupiło.~-
5202     4, 41|                poleciała.~- Spojrzyj ta na płótno, czy wyschło, a z
5203     4, 41|             niekiej konopiasta głowina.~Na podorówce pod lasem komornice
5204     4, 41|                rozkiełznawszy je puścił na trawiastą, podleśną drogę,
5205     4, 41|                 a sam rzucił się w cień na kraju lasu i kiej wilk zgłodniały
5206     4, 41|              gniewnie i poleciała w las na jagody.~Bór stojał cichy,
5207     4, 41|         śpiewania.~Antek rozciągnął się na trawie i kurzył papierosa,
5208     4, 41|            widział dziedzica skaczącego na koniu po podleskich polach
5209     4, 41|               wóz.~- Organistów parobek na tartak wozi, juści - pomyślał
5210     4, 41|               lasu z brzemionami drzewa na plecach, zaś w końcu wlekła
5211     4, 41|        Odpocznijcie, a to wama już oczy na wierzch wyłażą.~Przysiadła
5212     4, 41|                wszystko złe zwaliło się na nich. Krowa im padła, ziemniaki
5213     4, 41|               chorzeje i wszyćko ostało na tej boskiej Opatrzności.~-
5214     4, 41|                no, żeby się tak zawziąć na jednego głupiego chłopa.
5215     4, 41|            pytające oczy.~- Małoście to na nich pomstowali? - rzekł
5216     4, 41|                 co?~- Młynarz przynosił na nią całe tysiąc złotych,
5217     4, 41|                 Jagusinego pola.~Drgnął na to imię, lecz dopiero w
5218     4, 41|      Poniechajcie! Pietrek, zabierz ich na wóz! - rozkazał krótko.~
5219     4, 41|                 że raz po raz spozierał na słońce i niecierpliwymi
5220     4, 41|             prał konie, a ostro krzykał na kobiety, bych się prędzej
5221     4, 41|            dalej orać, zabrał więc pług na sanice i założywszy wałacha
5222     4, 41|              kimś w sadzie.~- Paparuch! Na sprzeczki to czas ma! -
5223     4, 41|                co mi je zwiesną podarła na bielniku, i za te spyskane
5224     4, 41|                 ziemniaki. Mam świadków na wszystko! Widzisz ją, jaka
5225     4, 41|               będzie se świnie wypasała na moim! Nie daruję swojego!
5226     4, 41|             moim! Nie daruję swojego! A na drugi raz to twojej maciorze
5227     4, 41|            ostawała, to już kłóciły się na zabój, wytrząchając do się
5228     4, 41|             krzyknął zakładając se pług na ramiona. Przyleciała rozwrzeszczana
5229     4, 41|                 to wydzierasz się, jaże na całą wieś słychać!~- Swojego
5230     4, 41|              kościoła, juści.~Popatrzył na nią wzgardliwie, boć wyglądała,
5231     4, 41|          Płoszkowego woza! Będzie woził na tartak!~Antek przysiadł
5232     4, 41|                 tartak!~Antek przysiadł na progu skręcając sobie papierosa.~
5233     4, 41|                ciasto, ugniatali go też na swoją potrzebę, jaże cała
5234     4, 41|            dopuści, ponoć wzion wożenie na spółkę z organistą i ze
5235     4, 41|               przydałby się jakiś grosz na żniwo, ale cóż, młynarza
5236     4, 41|                jakie to drzewo zwożą.~I na tartaku robota wrzała kiej
5237     4, 41|                 a drugie wynosiły deski na słońce.~Mateusz prowadził
5238     4, 41|              świecie! Roboty widać masz na długo, tylachna drzewa!~-
5239     4, 41|             tylachna drzewa!~- A chwaci na jaki rok abo i dłużej. Jak
5240     4, 41|                 boru wytnie i przeda.~- Na Podlesiu znowuj dzisiaj
5241     4, 41|                probując przejść do niej na drugą stronę. Ale rzeka
5242     4, 41|            głęboka, choć wąska zaledwie na jakieś parę kroków.~- Jakże,
5243     4, 41|         oglądała się lękliwie za siebie na kapuśnisko, kaj czerwieniały
5244     4, 41|             odwróciła głowę, takie pąsy na nią uderzyły.~- Nie pleć,
5245     4, 41|         odwróciła się nagle i poleciała na kapuśnisko.~Patrzył za nią
5246     4, 41|                 za nią i brać ją choćby na oczach wszystkich... Ledwie
5247     4, 41|             powiekami, bo jawiła mu się na oczach w całej swojej cudności.~-
5248     4, 41|             Cheba takiej drugiej nie ma na wszystkim świecie! - jęknął
5249     4, 41|               tych warg czerwonych, pić na umór ten miód słodki, pić
5250     4, 41|            obiecuję, to jakbyś już miał na wozie.~Antek jął pisać kredą
5251     4, 41|            wozie.~Antek jął pisać kredą na drzwiach i rachować.~- Jeszczek
5252     4, 41|           radośnie.~- Akuratnie miałbyś na sprawę - ozwał się kowal
5253     4, 41|             nawiedzały, jaże mienił się na twarzy i zrywał się z miejsca,
5254     4, 41|                 mam w tym cosik swojego na widoku, a jeno powiedam,
5255     4, 41|            ziemię, wieś i w tyli świat, na zawdy! - Zgroza go przejęła.~-
5256     4, 41|               Jeno patrzeć, jak pójdzie na księżą oborę. Ale po co
5257     4, 41|             tera do kupców, a wóz gotuj na jutro, bo woził będziesz.
5258     4, 41|                 udojów i obrządków, zaś na wsi jaże się trzęsło od
5259     4, 41|                przyrychtować i opatrzyć na jutro, ale wnet odechciało
5260     4, 41|           wszystkiego, że jeno krzyknął na Pietrka, pojącego konie
5261     4, 41|                 będziesz od jutra woził na tartak.~Parob zaklął siarczyście.
5262     4, 41|             Hanuś, daj trzy miarki owsa na obrok, a koniczyny przynieś
5263     4, 41|                sołtysa, jako gospodarka na nią zapisana i Szymkowi
5264     4, 41|                 sobacze nasienie.~- Cóż na to Szymek?~- A co, jak usiadł
5265     4, 41|                jakiejś minucie i usiadł na przyźbie nie witając się
5266     4, 41|             ostaw do karczmy.~- Jak Bóg na niebie, tak ją zakatrupię.
5267     4, 41|                nie daruję!~Uspokoili go na tyla, co przymilkł i siedział
5268     4, 41|                 że nawet nie odpowiadał na Nastusine łzawe szepty.
5269     4, 41|                 nie było bowiem sposobu na Dominikową. Aż dopiero Nastka
5270     4, 41|             dopiero Nastka odciągnąwszy na stronę brata cosik mu przełożyła.~-
5271     4, 41|                 bych kupić od dziedzica na Podlesiu ze sześć morgów
5272     4, 41|                Podlesiu ze sześć morgów na spłaty! Co, dobra rada?
5273     4, 41|                ma swoje tysiąc złotych, na zadatek chwaci...~- A kajże
5274     4, 41|             wołał śmiejąc się i płacząc na przemian, zgoła jakby pijany
5275     4, 41|               się jeno dziedzic zgodził na spłaty! - westchnęła Nastka.~-
5276     4, 41|              jasne i zorze dopalały się na zachodzie.~Antek stał czas
5277     4, 41|                 co trocha ze znajomymi, na drogach bowiem było pełno
5278     4, 41|             było pilno i rad przystawał na drodze a z bele kim pogadywał,
5279     4, 41|           gniewie i zawrócił z powrotem na wieś. Dopadł dróżki proboszczowskiej,
5280     4, 41|         Księżycowy sierp zawisł już był na pociemniałym niebie i gwiazdy
5281     4, 41|               co jego konie, pasące się na chudym, wytartym ugorze,
5282     4, 41|        spiesznie, gderząc niby gniewnie na konie. ~- A gdzieżeś to
5283     4, 41|              jaże księdzu zbrakło serca na wypędzenie ze szkody, więc
5284     4, 41|               niespokojnością wyczekuje na Jagusię.~Przeszło tak z
5285     4, 41|              gdy naraz Antkowi przyszło na myśl podejść do niego a
5286     4, 41|                za węgłem śmiało wyszedł na miedzę i głośno zachrząkał.~
5287     4, 41|              ktoś nadchodzi, zakrzyczał na konie:~- Szkodniki paskudne!
5288     4, 41|           szukam dobrodzieja, byłem już na plebanii.~- A wyszedłem
5289     4, 41|         westchnął żałośnie przysiadając na kamieniu - Siadajże, to
5290     4, 41|               uważnie, tabakę zażywał i na konie krzyczał raz po raz,
5291     4, 41|           pozostać i odsiedzieć karę, a na ostatku powiedział:~- Jedno,
5292     4, 41|               Jedno, co pewna: zdać się na Opatrzność i czekać zmiłowania
5293     4, 41|                 Przemienienia Pańskiego na twoją intencję. Zapędź mi
5294     4, 41|                 brali, to aniś spojrzał na mnie, aniś przemówił...
5295     4, 41|     sponiewierał, że tera ludzie patrzą na mnie kiej na tego psa...~-
5296     4, 41|              ludzie patrzą na mnie kiej na tego psa...~- Ja cię sponiewierałem?
5297     4, 41|          pomietło! Przez ciebie poszłam na pośmiech całej wsi...~-
5298     4, 41|           czemuś me potem ostawił samą, na pastwę?~Ale i on porwany
5299     4, 41|              miłował, to byś me nie dał na wolę, nie ostawiłbyś me
5300     4, 41|               stała, to i ty powstajesz na mnie jak wszystkie, i ty,
5301     4, 41|          stodołę.~Usadził ją przy sobie na miedzy i jął przygarniać
5302     4, 41|               dufnością uwiesiła mu się na szyi a kładła głowę na jego
5303     4, 41|              się na szyi a kładła głowę na jego piersiach jakby na
5304     4, 41|                 na jego piersiach jakby na tym matczynym sercu, kaj
5305     4, 41|              zakręcił i poleciała jakby na dno jakowegoś raju, a on
5306     4, 41|                słodkiej udręce niemocy, na niezmierzone szczęście,
5307     4, 41|                 niezmierzone szczęście, na śmierć samą...~Jak kiedyś,
5308     4, 41|                 bujnym, radosnym ogniem na to jedno mgnienie zapamiętania,
5309     4, 41|            jedno mgnienie zapamiętania, na tę jedną tylko minutę ostatniej
5310     4, 41|          omroczyło dusze, że spozierali na się trwożnie, ukradkiem,
5311     4, 41|               kieby ze wstydem i żalem.~Na darmo szukał wargami jej
5312     4, 41|              odwracała się z niechęcią.~Na darmo szeptał przezwiska
5313     4, 41|                   Kajże to? - podniesła na niego zapłakane oczy.~-
5314     4, 41|               kaj by już ostali razem i na zawsze. Sporo czasu mówił
5315     4, 41|               bele bzdury...~Przysięgał na wszystko, jako świętą prawdę
5316     4, 41|               za tobą nie patrzy?~- Ale na ciebie pora. Już tam Hanka
5317     4, 41|                a wzdycha...~Rozżarł się na te słowa kiej pies i syknął
5318     4, 41|               ci nie wypominam, kto tam na ciebie po karczmach wyczekuje...~-
5319     4, 41|                jeno ciężko a poglądając na się rozsrożonymi ślepiami,
5320     4, 41|                 pies! - skoczyła w pola na przełaj.~Nie pogonił jednak
5321     4, 41|              Pościel gotowa już czekała na niego w sadzie, w półkoszkach,
5322     4, 41|                 i przewracał się z boku na bok, i odrzucał pierzynę
5323     4, 41|                 pierzynę stawiając nogi na chłodnej, orosiałej trawie,
5324     4, 41|            myśle o niej nie ustawały ni na to oczymgnienie.~Któreś
5325     4, 41|                 im nie dał w niewolę, a na sprzeciw, rozglądał się
5326     4, 41|                 rzekł uroczyście, jakby na świętej spowiedzi:~- Raz
5327     4, 41|               go budzić Hanka. Podniósł na nią schmurzoną twarz, lecz
5328     4, 41|           zwózką, to ci już cosik kupię na jarmarku.~Rozradowała się
5329     4, 41|                też kupić oszkloną szafę na talerze, jaką miały organisty.~-
5330     4, 41|           roboty.~I już całe dnie woził na tartak, przypinając się
5331     4, 41|                jakby się chciał zarobić na śmierć, lecz mimo tego nie
5332     4, 41|                Mateusz, że kupili grunt na Podlesiu, dziedzic dał na
5333     4, 41|               na Podlesiu, dziedzic dał na spłatę i jeszcze przyobiecał
5334     4, 41|                 już prawie codziennie i na różne sposoby straszył go
5335     4, 41|                uciekać, ale co spojrzał na wieś i co sobie wziął w
5336     4, 41|                myśle, jako pójdzie stąd na zawsze, to go taki strach
5337     4, 41|               Hanka w głowę zachodziła, na darmo próbując się wywiedzieć,
5338     4, 41|                już jadło miał wybrane i na porę, w chałupie ochędożny
5339     4, 41|                a jeno ciężko wzdychał i na całe wieczory szedł do karczmy
5340     4, 41|            stary przychodził teraz jeno na noc, a całe dnie wędrował
5341     4, 41|               prędko:~- Pałasze brzęczą na drodze! Jakby pytały, na
5342     4, 41|                na drodze! Jakby pytały, na wsi jestem!~Skoczył w sad
5343     4, 41|            zbladł śmiertelnie i skoczył na równe nogi. Psy już docierały
5344     4, 41|              już docierały w opłotkach, na ganku rozległy się ciężkie
5345     4, 41|              jakby zmartwieli ujrzawszy na progu strażników.~Antek
5346     4, 41|               to kaj mu popadnie, tam i na noc głowę przytuli. Dziś
5347     4, 41|                 pan starszy upatrzył se na niego?~- Tak cóż by, nic,
5348     4, 41|                się udobruchał dostawszy na drogę mendel jajków i sporą
5349     4, 41|                że skoro jeno został sam na sam z żoną, zaczął się wyznawać
5350     4, 41|             ściana.~- Nie pódę i dzieci na zatratę nie pozwolę! - wyrzekła
5351     4, 41|                co Bóg da! Trza poczekać na sprawę.~Że na nic się zdały
5352     4, 41|             Trza poczekać na sprawę.~Że na nic się zdały chytre kowalowe
5353     4, 42|                Mateusz przewracając się na drugi bok.~Szymek przywarł
5354     4, 42|              drugi bok.~Szymek przywarł na chwilę, a skoro tamten znowu
5355     4, 42|               gwiazdy były już bladawe, na wschodniej stronie ździebko
5356     4, 42|             zapuszczone stawidła młyna.~Na drogach, przycienionych
5357     4, 42|              głęboką uciechą, wychodząc na szeroką, wyboistą drogę
5358     4, 42|               popędzało, nie bacząc już na doły ni kamienie.~Wstrzymał
5359     4, 42|                się dopiero pod krzyżem, na rozstajach dróg podleskich.
5360     4, 42|         rozmrowionych ciemnościach, ale na niebie już się coraz barzej
5361     4, 42|                lubością, jako już idzie na swoje, na gospodarkę.~-
5362     4, 42|                jako już idzie na swoje, na gospodarkę.~- Mam cię i
5363     4, 42|             ciemnoście, kaj już czekały na niego te sześć morgów kupione
5364     4, 42|               mamrotał ściągając kożuch na rozmamlane piersi, bo go
5365     4, 42|                 kłosami, gdy zerwał się na nogi.~- Dzień kiej wół,
5366     4, 42|                    Dzień kiej wół, pora na robotę - szepnął przeciągając
5367     4, 42|               pacierza, ale nie trzepał na pytel, jak to zawdy robił,
5368     4, 42|                  Dyć, kiej ten ostatni, na ciężki wyrobek staję! Juści,
5369     4, 42|                Panie miłosierny, to już na mszę dam abo i na dwie!
5370     4, 42|                to już na mszę dam abo i na dwie! Świec nakupię, a jak
5371     4, 42|           wargami do krzyża, obszedł go na kolanach, ucałował pokornie
5372     4, 42|               się poczuł, i gotowym już na wszystko, i tak dobrej myśle,
5373     4, 42|              krzykał radośnie, wchodząc na swoje gronta. Leżały tuż
5374     4, 42|                 ze strachem spoglądając na to dzikie wywieisko, kaj
5375     4, 42|               oczyma i złożywszy taczki na miedzy jął obchodzić swoje
5376     4, 42|                będzie o drzewo i ciszej na zimę - rozważał i oznaczywszy
5377     4, 42|            porykiwania stad wypędzanych na paszę, skrzypiały żurawie,
5378     4, 42|                tylko Szymek, nie bacząc na nic, jakby się zapamiętał
5379     4, 42|                ruszę, ciężko gnieść się na kupie! Bruk z waju wyrychtuję
5380     4, 42|           dogodzę.~Słońce się podniesło na pola i zaświeciło mu prosto
5381     4, 42|            wyrzekł przymrużając oczy. - Na gorąc znowu idzie i susze -
5382     4, 42|                 ozwała się i sygnaturka na kościele, a nad lipeckimi
5383     4, 42|              nie - westchnął smutnie.~I na podleskich rolach zaroiło
5384     4, 42|            stawali, jak i on, do roboty na co dopiero nabytych ziemiach;
5385     4, 42|           Wachnik Józef zwoził kamienie na fundamenta chałupy, Kłąb
5386     4, 42|                kto z dobrym słowem, kto na pogwarę, a kto jeno wykurzyć
5387     4, 42|              już w końcu ostro krzyknął na Pryczka:~- Robiłbyś swoje
5388     4, 42|                   A bo się to co urodzi na takich zdziarach i mokradłach!~-
5389     4, 42|                 pszenicę miała będziesz na placki.~- Czekaj tatka latka,
5390     4, 42|              Wolę w budzie niźli u kogo na komornym.~- Mówiła Płoszkowa,
5391     4, 42|             żeby się do nich sprowadzić na przezimowanie, i sama się
5392     4, 42|            juści, pewnikiem chce zrobić na złość matce, dyć się żrą
5393     4, 42|             Nastuś? Jakże, wygnała me i na ciebie pomstuje.~- Mój Boże,
5394     4, 42|               nie beknął, to porwał się na nogi, chycił za łopatę i
5395     4, 42|            pomrzem, to nas wilki zjedzą na tym wywieisku.~Rozgniewał
5396     4, 42|               wywieisku.~Rozgniewał się na dobre i bierąc się do roboty
5397     4, 42|            odepchnął.~- Hale, pora tera na jamory, juści! - dał się
5398     4, 42|                 się ta jeszcze sierdził na babie gadanie, że odeszła
5399     4, 42|               co nikto się nie pokwapił na pierwszego, wyczekując,
5400     4, 42|           Jagusia przeciek nie stoi nam na zdradzie.~- Póki jej cosik
5401     4, 42|              koń w kieracie, nie bacząc na utrudzenie ni na żar, dnie
5402     4, 42|                 bacząc na utrudzenie ni na żar, dnie bowiem szły takie
5403     4, 42|                 dnia jednako ze wschodu na zachód wędrowało słońce
5404     4, 42|               nawet już noce przesypiał na polu, bele jeno czasu nie
5405     4, 42|           prawie cały dzień, bo dopiero na odwieczerzu zwlókł się był
5406     4, 42|              często dokładając i bacząc na każde skinienie, on zaś,
5407     4, 42|             przepijali do się, biadoląc na gorąc, to na przednówek,
5408     4, 42|              się, biadoląc na gorąc, to na przednówek, jak to zwyczajnie
5409     4, 42|             wyrzekał markotnie Jambroż, na darmo zazierając do alkierza,
5410     4, 42|             swój trep niźli buciary, co na każdy kulas idą - rzekła
5411     4, 42|             rozumiejąc, co Jagusię mają na myślach.~Jeno Szymek się
5412     4, 42|                gruchnął, wysforował się na pierwszego i najgłośniej
5413     4, 42|              sieni, a Jagustynka rzekła na odchodnym:~- Nie broń mu,
5414     4, 42|                mu, Nastuś! Mało dobrego na świecie, a zdarzy się kieby
5415     4, 42|           święci, krzyknął do Szymka:~- Na twoim miejscu już bym to
5416     4, 42|            zrobił!~I pogwizdując leciał na wieś szukać uciechy.~Ale
5417     4, 42|                o świtaniu Szymek stanął na robotę jak zawdy i pracował
5418     4, 42|                 tego jeszcze nie bywało na świecie... Żeby dziedzic...~
5419     4, 42|           lepszego człowieka nie naleźć na świecie.~I był mu niezmiernie
5420     4, 42|            pomocy chałupina rosła kieby na drożdżach, zaś kiedy Mateusz
5421     4, 42|                  zieloną wiechę zatknął na kominie i poleciał do swojej
5422     4, 42|           wypędzą, to przyjdę do ciebie na komorne - fajeczkę zapalił
5423     4, 42|              strudzone koście i patrzył na chałupę z niespodziewaną
5424     4, 42|              ruszył do wsi szykować się na jutro.~Juści, co już wszystkie
5425     4, 42|                 Konie byś lepiej wygnał na koniczysko...~- Dzisia Szymkowe
5426     4, 42|           odświętnie; powlekła się kajś na wieś.~- A spiję się, na
5427     4, 42|                 na wieś.~- A spiję się, na złość się spiję! - mamrotał
5428     4, 42|                kościele. Szczęściem, co na wychodnym organista zagrał
5429     4, 42|                 jakoś raźniej i weselej na duszach.~Jaguś zaraz po
5430     4, 42|           weselników, bo Mateusz zagrał na skrzypicy, Pietrek Borynów
5431     4, 42|             Pietrek Borynów przywtórzył na fleciku, a ktosik srodze
5432     4, 42|             ochoty wielkiej nie było, i na większą zabawę się nie zanosiło,
5433     4, 42|                cosik prawił, nie bacząc na rozjarzone łzami oczy Tereski
5434     4, 42|                 spotkać się nie chciała Na szczęście, nie przyszli,
5435     4, 42|                nie odmówili, a wspomogę na wesele, jak to było zwyczajnie,
5436     4, 42|           opędził od najpierwszych, ale na darmo nie lubią brzuchów
5437     4, 42|         postanowili zaraz przenieść się na swoje, Mateusz przyniewalał
5438     4, 42|                do pozostania w chałupie na jakiś czas, ale Szymek się
5439     4, 42|              pościele i statki upakował na wozie, Nastusię z paradą
5440     4, 42|             matka strzepując palcami:~- Na psa urok! Dobra wróżba,
5441     4, 42|                a Szymek, wspierając wóz na wybojach, zagwizdał zuchwale
5442     4, 42|              napity, uwalił się w kącie na słomie i wnet zachrapał,
5443     4, 42|                 popłakiwała spozierając na białe ściany Lipiec, widne
5444     4, 42|                I nieraz jeszcze płakała na swoją biedę, jeno co już
5445     4, 42|             gdyż wieś jakby się zmówiła na ich wspomożenie. Najpierwej
5446     4, 42|                 tyla, że mogło starczyć na długo, a któregoś zmierzchu
5447     4, 43|               chałupą, przysiadła pobok na przyźbie, rozpowiadając
5448     4, 43|             Nastusię obdarzają.~- Hale, na złość Dominikowej to robią -
5449     4, 43|             kazała Witkowi wziąć prosię na postronek i pognać do Nastusi,
5450     4, 43|             krostami, zrazu wynosili ją na dzień do sadu pod drzewa,
5451     4, 43|         Jagustynka wzbroniła ją wynosić na powietrze.~- Musisz leżeć
5452     4, 43|           słońcu wszystkie krosty padną na wątpia.~I leżała samotnie
5453     4, 43|            grubo twarz i szyję Józki, a na to nakładła mokrych szmat,
5454     4, 43|                    A nie będzie dziobów na polikach?~- Nie zdrapuj,
5455     4, 43|                Zaczęła się nagle rzucać na łóżku i trwożnie wołać:~-
5456     4, 43|       rozpowiadała:~- Hanka mi wzbrania na wesele Nastusi, ale na złość
5457     4, 43|         wzbrania na wesele Nastusi, ale na złość pódę i przybierę się
5458     4, 43|              kieckę, com to w niej była na odpuście. Oczy za mną wypatrzą,
5459     4, 43|                 uszy posadził przed nią na pierzynie.~- Trusia kochana,
5460     4, 43|               srogim wrzaskiem, buchnął na ganek i przez Łapę drzemiącego
5461     4, 43|                oczy i nawet nie patrząc na boćka, któren się grajdał
5462     4, 43|                po wszystkich garnkach i na darmo przyczajał się pod
5463     4, 43|             przyczajał się pod drzwiami na Łapę, dopiero kiej pewnego
5464     4, 43|                tak im schodziły dnie.~A na świecie cięgiem prażyło,
5465     4, 43|                prosto klęska waliła się na wieś, trawy już tak wypaliło,
5466     4, 43|            każden zachód, czy nie idzie na odmianę, ale niebo wciąż
5467     4, 43|               młyn również stał zawarty na głucho, więc naród przywiedziony
5468     4, 43|    przywiedziony do rozpaczy złożył się na wotywę z wystawieniem, na
5469     4, 43|               na wotywę z wystawieniem, na którą zebrała się cała wieś. ~
5470     4, 43|             konie nie chciały wychodzić na świat, a ludzie, przemęczeni
5471     4, 43|             piasku, ściemniało raptem i na niebie zaroiły się roje
5472     4, 43|         spienionej wody, a co przestało na chwilę i zaczynało się wyjaśniać,
5473     4, 43|               cebra.~Z trwogą wyzierano na świat, tu i owdzie już pozapalano
5474     4, 43|                  gdzie znów powynoszono na przyźby obrazy la obrony
5475     4, 43|                stodoła stanęła w ogniu, na wsi zerwał się strachliwy
5476     4, 43|              nie brakowało wody i błota na drodze, bo już poniektóre
5477     4, 43|             kurzyć i gęsto leciały skry na najbliższe obejścia.~Wójta
5478     4, 43|          wysłuchał cierpliwie, co mógł, na resztę machnął ręką i poszedł.~
5479     4, 43|               Burza się już przetoczyła na bory i lasy, pokazało się
5480     4, 43|               natknął się niespodzianie na Jagusię, szła z koszykiem
5481     4, 43|               Józkę w opłotkach powstał na nią srogo, że łazi po wilgoci.~
5482     4, 43|               gdyż Hanusia krzywiła się na wielki rozchód masła i jajek.~
5483     4, 43|          przyleciała która przyjaciółka na krótką pogwarę, to Rocho
5484     4, 43|             boćkiem, któren przychodził na wołanie, i z ptakami, co
5485     4, 43|          spłoszona.~- Niech ci j będzie na zdrowie! - zawołała przez
5486     4, 43|               wiary! A to wczoraj jakoś na świtaniu poczułam, że cosik
5487     4, 43|           zatrzęsła, myślę sobie, pędzą na paśniki i świnia jakaś podeszła
5488     4, 43|                Jakże, sama się przeciek na postronek nie wzięła. Ale
5489     4, 43|                 i noc, rozpytywałam się na wsi, pytałam nawet dworskiego
5490     4, 43|                 nie uwierzy.~Ośmiał się na to i na odchodnym powieda:~-
5491     4, 43|             uwierzy.~Ośmiał się na to i na odchodnym powieda:~- Krowa
5492     4, 43|                przeciek Stachowi drzewa na chałupę i tyla wspomaga!~-
5493     4, 43|              nią! Pan Jezus nie pozwoli na taką krzywdę! Do izby wprowadzę
5494     4, 43|           krzywdę! Do izby wprowadzę ją na noc, póki Szymek nie wystroi
5495     4, 43|                 co będzie, to musi być, na darmo słowa nie puści.~-
5496     4, 43|                 drugiego takiego nie ma na świecie - wyznawała z gorącością
5497     4, 43|                 Antka Boryny! Nie robią na nich, bo pono czekają działów
5498     4, 43|              serca, więc im powiedziała na odchodnym:~- Poczekajta,
5499     4, 43|                a Jagusia zapatrzyła się na Lipce, całe w łunach zachodu.~-
5500     4, 43|              zachodu.~- Hej, duszno też na tym świecie i ciasno - rzekł