Tom, Rozdzial

1001     1, 10|               drwiąco:~- Wszystkie! Jak na sąd jaki!~- Nie na sąd,
1002     1, 10|                  Jak na sąd jaki!~- Nie na sąd, ino do was przyślim
1003     1, 10|          baraszkowania, Hanka siedziała na progu i karmiła chłopaka,
1004     1, 10|             kominem, przyrzucała drewek na ogień i ciekawie poglądała
1005     1, 10|           wrzasnęła Hanka podnosząc się na nogi.~- A ty czego? Trzy
1006     1, 10|                włosy mu cięgiem spadały na oczy, jarzące jak u żbika...
1007     1, 10|                aż się głownie potoczyły na izbę.~- A wy się miarkujcie,
1008     1, 10|                 żebyście gębe wywierali na nią!~- To czemu pyskuje!~-
1009     1, 10|                to, co ostało, odpiszcie na nas - zaczęła cicho kowalowa.~-
1010     1, 10|           będzie dzieliła! Nie bój się, na wycug do waju nie pójdę... -
1011     1, 10|               bijatyki, odpychał Antka, na obelgi z rzadka odpowiadał,
1012     1, 10|                kobiety płakały i wołały na przemian, a dzieci też wrzeszczały,
1013     1, 10|        nieprzytomnym głosem krzyczeć:~- Na żebrę ino nam iść, we świat...
1014     1, 10|      nieprzytomnie i gadał, co mu ślina na język przyniesła, nie skończył,
1015     1, 10|              tak w pysk, aż rymnął łbem na oszkloną szafkę i z nią
1016     1, 10|                i z nią razem zwalił się na ziemię... Porwał się rychło
1017     1, 10|               rychło okrwawiony i runął na ojca.~Rzucili się na siebie
1018     1, 10|              runął na ojca.~Rzucili się na siebie jak dwa psy wściekłe,
1019     1, 10|            rozerwać, ale przewalili się na ziemię i tak zwarci całą
1020     1, 10|              siebie...~Antka przenieśli na drugą stronę i zlewali wodą,
1021     1, 10|          wracało przypomnienie tego, co na Jagnę wypowiedzieli, a żgało
1022     1, 10|                 sobie w duszy. - Jakże, na Jagusię... - Ale wnet przychodziło
1023     1, 10|                co dawniej pogadywali, a na co nie zwracał uwagi! Gorąco
1024     1, 10|                dzisiaj wybierał pod las na polowanie... - Juchy, chleb
1025     1, 10|              mruczał.~Stary też poszedł na wieś, nie wstąpił jednak
1026     1, 10|                 długie, chwiejne cienie na drogi puste. Późno już było,
1027     1, 10|         nazajutrz, skoro wstał, zajrzał na drugą stronę. Antek leżał
1028     1, 10|                jeszcze z sieni.~Antek i na to nie odrzekł, jakby nic
1029     1, 10|             kiej Kubie cosik jest, leży na werku i jęczy ino, a powiada,
1030     1, 10|              rzeczy do Hanczynego ojca, na koniec wsi, za karczmę jeszcze...~
1031     1, 10|                paru gospodarzy z Rochem na czele i chcieli zgodę czynić
1032     1, 10|            stary.~Antek nic nie odrzekł na namowy, ino podniósł pięść
1033     1, 10|           dziećmi wyjeżdżali z opłotków na drogę... Antek ni się obejrzał
1034     1, 10|                   Antek ni się obejrzał na chałupę, przeżegnał się
1035     1, 10|          milczeniu.~Stary Łapa szczekał na ganku, biegł za wozem, powracał
1036     1, 10|                 oszalały, to przysiadał na zadzie i ogłupiałym wzrokiem
1037     1, 10|                gospodynią teraz jesteś, na twojej głowie wszystko...
1038     1, 10|          gospodarstwie pamiętaj!~- To i na kaftan mi kupcie, taki jak
1039     1, 10|                długich, bobym nie miała na wasze wesele.~- Co ci ino
1040     1, 11|                  A bo to mogę. Ocknęłam na rozświcie i cięgiem mi w
1041     1, 11|                że od was trzeba mi iść, na swoje...~Stara nie odrzekła,
1042     1, 11|            topieli, zorze się rozpalały na wschodzie - jakoby kto niebo
1043     1, 11|                 ale raz w raz poglądała na Jagnę, której ledwie głowę
1044     1, 11|               głowę można było rozeznać na pościeli wśród mroków, jakie
1045     1, 11|                 się z bólu i przysiadła na łóżku... Boryna dobry człowiek,
1046     1, 11|            powrotem chciała ostro wołać na Jagnę, ale Jaguś usnęła,
1047     1, 11|                i gorąco. Wstała mocna i na wszystko gotowa.~- Jaguś!
1048     1, 11|            głowę.~- I jaka, aż się lśni na świecie od przymrozku! Słońce
1049     1, 11|               zadawać... bych cię znowu na ozory nie wzięli... ludzie
1050     1, 11|           Starszy wżdy uważniejszy jest na to niźli młodziak... a kto
1051     1, 11|               Antek najbarzej wygadywał na ciebie i grunt chciał odebrać,
1052     1, 11|               groźnie.~- A bo wszystkie na niego! Ja nie jestem jak
1053     1, 11|               stawu ścięły się lodem, a na grudzi i co lżejsze bydlę
1054     1, 11|                 lśniącymi paciorkami, a na mokradłach kurzyły opary
1055     1, 11|            okólne pola widziały się jak na dłoni, a lasy się przysunęły,
1056     1, 11|                 drzewa mógł rozeznać...~Na niebie modrym i niskim ani
1057     1, 11|            jednej chmurki nie było.~Ale na pogodę nie szło, bo wrony
1058     1, 11|                 Z pół wsi szykowało się na wesele Borynowe z Jagną.~
1059     1, 11|               choć nieco oblazł z wapna na wilgoci, a widniał już z
1060     1, 11|            daleka, bo i umajony był jak na Świątki. Chłopaki jeszcze
1061     1, 11|                   pachniało jak w borze na zwiesnę.~A i wewnątrz wyporządzone
1062     1, 11|             żywe, aż się ludzie wczoraj na rozplecinach dziwowali.
1063     1, 11|          wszystko, co ino zamyśliła abo na co spojrzała... że nie było
1064     1, 11|        baczyłaby o tym . Boryna wczoraj na rozpleciny , dał jej osiem
1065     1, 11|                chciała... bo aż się jej na płacz zbierało!... A może?...
1066     1, 11|              znam... jeszcze nikomu one na zdrowie nie wyszły! Poszła
1067     1, 11|             chlebie chodzi... a przódzi na Wólce gospodarstwo miał,
1068     1, 11|                 bułek, a ma kij i torbę na starość...~Ale Jagna mądrych
1069     1, 11|                  tak stęka i jęczy, aże na drodze słychać!~- Idę w
1070     1, 11|               warzy, uprzątała, raiła i na wszystko oko miała i sposób,
1071     1, 11|                to się z chałupy wyrywał na wieś, do wójta, bo już tam
1072     1, 11|               zbierali się drużbowie...~Na sumę mało kto poszedł, gniewał
1073     1, 11|                 w Lipcach huczało jakby na jarmarku.~Jak tylko przedzwonili
1074     1, 11|                  Jak tylko przedzwonili na nieszpory, muzyka wywaliła
1075     1, 11|            muzyka wywaliła się od wójta na drogę.~Najpierwsze szły
1076     1, 11|               kapeluszów i rozpuszczone na wiatr, kiej skrzydła, kapoty
1077     1, 11|            druhenko, wychodź, Kasieńko,~Na wesele czas- ~Będą tam grały,
1078     1, 11|                się po wsi rozlegało, aż na pola szły weselne głosy,
1079     1, 11|        wychodzili przed domy, do sadów, na płoty, a jaki taki, choć
1080     1, 11|            weselnego domu, przegrali im na godne wejście i zawrócili
1081     1, 11|               do Kuby.~Rzęsisto zagrali na ganku, a Boryna w ten mig
1082     1, 11|                w ten mig wyszedł, drzwi na rozcież wywarł, witał się
1083     1, 11|                kowalem, bo mu się wciąż na oczy nawijał.~Godnie go
1084     1, 11|          gorzałką , usadzała co starsze na ławach i na wszystko oko
1085     1, 11|         usadzała co starsze na ławach i na wszystko oko miała, bo narodu
1086     1, 11|               młynarzową wywiedły Jaguś na izbę, a druhny otoczyły
1087     1, 11|                ten obraz, co go naszają na procesjach, aż przycichło
1088     1, 11|            gałązek rozmarynu, a od niej na plecy spływały długie wstążki
1089     1, 11|              obdziergane modrą nicią, a na szyi całe sznury korali
1090     1, 11|           organiścina i co przedniejsi.~Na ostatek zaś całą drogą waliła
1091     1, 11|         śpiewają, śpiewają sobie -~A da na smutek, Jagusiuu, tobie...~
1092     1, 11|                 Jambroży zapalał świece na ołtarzu.~Ogarnęli się ino
1093     1, 11|                 kościoła, organista jął na organach wycinać mazury
1094     1, 11|                 już ona państwa młodych na progu witała obrazem i tym
1095     1, 11|                bławatem a makami... - a na przedzie w pierwszą parę
1096     1, 11|            Boryną!~Aż światła ustawione na okapie dygotały, dom się
1097     1, 11|       pokrzykiwali siarczyście.~Dopiero na ostatek wybrała młodego -
1098     1, 11|          wybrała młodego - szykował się na to Boryna, bo skoczył kieby
1099     1, 11|                mocniej Jagnę ujął, poły na rękę zarzucił, poprawił
1100     1, 11|             brał i puszczał się w tany, na nic już nie bacząc !~Jagusia,
1101     1, 11|                  Józia i kumy roznosiły na przetakach chleb pokrajany
1102     1, 11|                 wesela rzetelnie zażyć.~Na ławach pod oknem przysiadł
1103     1, 11|              ramiona i sielnie kumać!~I na izbie dosyć stało narodu,
1104     1, 11|                organiściną i młynarzową na czele, po skrzyniach, to
1105     1, 11|           sieniach była ciżba i jeszcze na drugą stronę się cisnęli,
1106     1, 11|               się przed dom w opłotki i na przyzby; noc była zimna,
1107     1, 11|          buchały śmiechem , i coś sobie na ucho opowiadały - naglądał
1108     1, 11|            czarnej kapocie i w portkach na cholewy wyłożonych, uwijał
1109     1, 11|             zwołać i z morgi grosz jaki na szkołę uchwalić...~- Wy
1110     1, 11|              chodziły i co?... To nawet na książce tego pacierza rozebrać
1111     1, 11|                rozebrać nie potrafią... na psa taka nauka!~- Matki
1112     1, 11|             wywiódł do końca, bo Szymon na cały stół wykrzykiwał, że
1113     1, 11|                 sanny.~- Niech cechują, na wycięcie poczekają... -
1114     1, 11|                ugodził i miał im drzewo na swoim tartaku przy młynie
1115     1, 11|                 sprzęt potrzebny znosić na stoły i ustawiać.~Ale gospodarze
1116     1, 11|      dobrodziejem do chorego jeździł aż na trzecią wieś, do Krosnowy,
1117     1, 11|               dobrych ludzi do stoła!~A na to, rumor czyniąc ławami,
1118     1, 11|                stoły iść, a usadzać się na ławach.~Juści, że na pierwszym
1119     1, 11|                się na ławach.~Juści, że na pierwszym miejscu państwo
1120     1, 11|               powtarzał za nim, bo pono na łacinie się rozumiał, a
1121     1, 11|          przepijali po tym kieliszeczku na zdrowie i dobry smak.~Kucharki
1122     1, 11|                w oczy miłośnie patrzył, na ludzi już nie bacząc, aż
1123     1, 11|              wołał wójt.~- Jak ten pies na mrozie - mruknął zgryźliwie
1124     1, 11|                 młynarz aż się pokładał na stole i pięścią grzmocił
1125     1, 11|             uskubnął ją w bok - a to mę na chrzestnego proś!- zawołał
1126     1, 11|         Poczerwieniała mocno, a kobiety na to buchnęły śmiechem i dalejże
1127     1, 11|             przekładać, by wzgląd miały na dziewuchy i na dzieci, a
1128     1, 11|             wzgląd miały na dziewuchy i na dzieci, a organista też
1129     1, 11|             wama mówię, moi ludzie.~- A na ten przykład i Jezus po
1130     1, 11|             Bartek Kozieł wypatrzył ich na zwiesnę w boru...~- Kozieł
1131     1, 11|             wąsem, Szymek ma już dobrze na trzydzieści i żenić mu się
1132     1, 11|                 Paczesiowego!~- Baczcie na swoją Frankę lepiej, by
1133     1, 11|       przycichła, grajkowie jeść poszli na drugą stronę, bo wieczerza
1134     1, 11|            drugiego nie słyszał.~Podali na ostatku, dla wybranych,
1135     1, 11|                 z gorąca, pokładali się na stołach. Walili pięściami,
1136     1, 11|                 i somsiadem.~- Źle jest na świecie! Juści! Marnacja
1137     1, 11|            między ludźmi!~- Choćby jeno na ten czas weselny, na dzień
1138     1, 11|               jeno na ten czas weselny, na dzień jeden!~- A jutro samo
1139     1, 11|         przyjdzie, za łeb ułapi, jarzmo na kark włoży, biedą popędzi
1140     1, 11|                garści nie popuszczaj ni na to oczymgnienie, byś się
1141     1, 11|                pod koła nie zaplątał !~-Na braci Pan Jezus stworzył
1142     1, 11|              podjudza, kłyźni i jednych na drugich rzuca, że gryzą
1143     1, 11|             sama bieda, nie, zły to ćmę na naród rzuca, że nie rozeznają,
1144     1, 11|               Juści, któren głuchy jest na przykazania, ten ochotniej
1145     1, 11|                mnie! Usadziły się jakby na swojem - pijcie no, dobre
1146     1, 11|                sposobie i z bratami, to na zdrowie idzie, krew czyści
1147     1, 11|                przykładaj! A zdarzy się na ten przykład okazja - wesele,
1148     1, 11|              przejrzy przódzi, aż padną na naród ziarnem dojrzałym!~-
1149     1, 11|               każdy wypowiadał, co miał na sercu i co mu dawno ością
1150     1, 11|             chciał dowieść, mało bacząc na drugich... W izbie wrzało
1151     1, 11|               szedł za nimi, przygrywał na skrzypkach, a one śpiewały: ~
1152     1, 11|               srebrne pieniądze rzucali na warząchew.~Wraz też dźwigać
1153     1, 11|              wolna rozchodzili - którzy na powietrze wytchnąć, którzy
1154     1, 11|                którzy w sieniach albo i na izbie przystawali i dalej
1155     1, 11|          opłotki, to trzymając się wpół na drogę wylegali gwarzyć i
1156     1, 11|               że już same nogi niesły - na darmo jednak, parobcy czuli
1157     1, 11|               kobiety do komory, Boryna na przyzbie z Dominikową siedział,
1158     1, 11|                kąty i poredzali, że ino na izbie dziewczyny ostały
1159     1, 11|                  nie ma ręki ani nogi".~Na lisa przebrali w kożuch
1160     1, 11|              głupawy, ale że to jedynak na dziesięciu morgach, to go
1161     1, 11|        rozczapierzał i bęc jak ta kłoda na ziemię, że mu to i nogi
1162     1, 11|                Świnkę" się zabawiali.~A na ostatek któryś z drużbów,
1163     1, 11|            bociana pokazywał; w płachtę na głowę się przyokrył, a spod
1164     1, 11|                i usadziły ją w pośrodku na dzieży pokrytej pierzyną -
1165     1, 11|                la ciebie przyzwoity,~To na główkę włóż!...~Odsłonili
1166     1, 11|                wtedy.~Czepiec już miała na zwiniętych, grubych warkoczach,
1167     1, 11|          przytykliwe i kolące.~Ale nikt na to nie baczył, bo już muzykanci
1168     1, 11|         nabierali - więc kapoty puścili na wiatr, kołysali się szeroko,
1169     1, 11|            powrósłami po słabiźnie.~Zaś na dokończenie młynarzowa i
1170     1, 11|              Wachnikowa zaczęły zbierać na czepiec. Pierwszy wójt rzucił
1171     1, 11|              wójt rzucił złoty pieniądz na talerz, a za nim, kiej ten
1172     1, 11|               ruble i jako te listeczki na jesieni, papierki leciały.~
1173     1, 11|          wstrzymać nie mogła; krzyknęła na chłopaków, by podawali gorzałkę,
1174     1, 11|              bierze każdego z osobna, a na wesela trza chodzić kupą
1175     1, 11|       przenikała!~A któren masz smutki, na jutro je ostaw, dzisiaj
1176     1, 11|             jako to złoto zboża, co ino na cepy czeka, to se używaj
1177     1, 11|             znowu wynurzyć i zamajaczyć na mgnienie przed drugą ścianą,
1178     1, 11|            mgnienie przed drugą ścianą, na której tknięte światłem
1179     1, 11|      szaleństwem, jakoby w burzę i bój, na śmierć i życie.~I tańcowali!~...
1180     1, 11|              mocą taką, że choćby w stu na tysiące iść, że choćby świat
1181     1, 11|           stratować, w drzazgi rozbić i na obcasach roznieść, i samym
1182     1, 11|               czas.~Takoż się zabawiali na weselu Jagusinym z Boryną!~
1183     1, 11|                jako się już przecierało na wschodzie i przedświtowe
1184     1, 11|               sady rozkwitłe zeszły się na gody i porwane wichurą poszły
1185     1, 11|                 korowód !~Wywarli drzwi na rozcież, wywarli okna, a
1186     1, 11|            splątało, i pijane, oślepłe, na nic niepomne, oszalałe,
1187     1, 11|                z izby do sieni, z sieni na drogę płynęło, z drogi na
1188     1, 11|               na drogę płynęło, z drogi na pola ogromne, na bory, we
1189     1, 11|                z drogi na pola ogromne, na bory, we świat cały wirem
1190     1, 11|          świergotał, figle czynił jakby na sprzeciw bębenkowi, któren
1191     1, 11|              się jako ta żydowska broda na wietrze, a skrzypice wiedły,
1192     1, 11|                a skrzypice wiedły, szły na przedzie, niby ta najlepsza
1193     1, 11|          gorzałkę słał, kornpanił się i na umor pił.~Kto odszedł, to
1194     1, 11|          odpoczywał, a któren się opił, na przyźbie spał abo i w sieniach;
1195     1, 11|               zabawimy,~Jutro powrócimy~Na popas!~Ale nikt ich nie
1196     1, 12|                       Rozdział 12~ ~Już na samym świtaniu Witek, umęczony
1197     1, 12|             chałupy.~Wieś spała jeszcze na dnie mroków, co słały się
1198     1, 12|                i zmarzłe kałuże siniały na drodze niby szkła potrzaskane
1199     1, 12|                 rozkrążała się szeroko, na dobre śmignięcie kamieniem.~
1200     1, 12|                pies jakiś rzucił mu się na piersi ze skowytem.~- Łapa!
1201     1, 12|          rozeznawszy psa i aż przysiadł na progu z radości. - Głodnyś,
1202     1, 12|                za pazuchą zaoszczędzoną na weselu kiełbasę i wtykał
1203     1, 12|                 szczekał, rzucał mu się na piersi i skamlał z radości.~-
1204     1, 12|             zaraz, jak stał, rzucił się na wyrko. - Już ja cię teraz
1205     1, 12|         wyskakiwał, szczekał i darł się na wyrko.~- Witek, załóż koniom
1206     1, 12|         zakładał je za drabiny.~- Cheba na połednie skończą, a tak
1207     1, 12|                 się niektóre popiły, że na drodze leżą.~- Używają se
1208     1, 12|           Przenosiny kiedy?~- A dzisiaj na odwieczerzy.~- Użyją se
1209     1, 12|          piukały.~- Niech im ta pójdzie na zdrowie, niech choć oni
1210     1, 12|              coraz bardziej, więc jakby na odegnanie zaczął szeptać
1211     1, 12|         miłosierdziu oddawał się gorąco na wolę i niewolę, ale zapominał
1212     1, 12|            konie z chrapaniem rwały się na łańcuchach, trzeźwiał nieco
1213     1, 12|                 już ta ostatnia godzina na mnie idzie... ten czas ostatni... -
1214     1, 12|                 mimo rozespania pobiegł na wesele.~Tańcowali jeszcze
1215     1, 12|               już swoim zwyczajem, stał na drodze na wprost domu, potaczał
1216     1, 12|               zwyczajem, stał na drodze na wprost domu, potaczał się
1217     1, 12|                że to i ona znająca była na chorobach, ale stara z kumami
1218     1, 12|               niecoś pięścią przyłożyła na drogę; z płaczem poleciał
1219     1, 12|                że Kuba był zasnął znowu na tę chwilę, więc zakopał
1220     1, 12|                słomę, przyokrył łachami na głowę i spał.~Dobrze po
1221     1, 12|                mi się, żeś ty już chory na śmierć, na czystą śmierć...~-
1222     1, 12|                 ty już chory na śmierć, na czystą śmierć...~- Zamrę?~-
1223     1, 12|           oburzony srodze, opadł ciężko na barłóg i długo jeszcze rozmyślał. -
1224     1, 12|             wody, i wnet znikał, leciał na wesele, które znowu zaczęło
1225     1, 12|               się zbierać u Dominikowej na przenosiny, a czasami Józka
1226     1, 12|              kury gdakały z przestrachu na płotach, i uciekała śpieszno.~
1227     1, 12|               któren nie opuścił go ani na chwilę, i pojadali se społecznie
1228     1, 12|               Józin placek; albo cmokał na konie i przemawiał do nich.
1229     1, 12|             sęki, z których sączyły się na ściany żywiczne strugi,
1230     1, 12|           stajni i zuchwale rzucały się na żłoby...~- Jakie to zmyślne
1231     1, 12|                i wspomogą biedoty, bo i na nich zima przyjdzie. - Przyciszał,
1232     1, 12|             pewnie gąski czyje przeszły na jej stronę... Piekielnica
1233     1, 12|                  ho! Kulas widzi mi się na nic już... kosteczki chroboczą
1234     1, 12|                  jakby się dowiedziały, na zajączka wyszedłem... ustrzeliłem...
1235     1, 12|                    ustrzeliłem... i już na polu byłem... a ten kiej
1236     1, 12|                 ścierwa... zasadził się na mnie... już na polu byłem,
1237     1, 12|             zasadził się na mnie... już na polu byłem, a ten z obu
1238     1, 12|                    Nogę?..~- Juści, już na nic, zepsuta, czernieje
1239     1, 12|                 zaraz do wójta, żeby ci na jutro dali podwodę i odwieźli
1240     1, 12|               mrówki łaziły, nie zważał na to, bo się głęboko zamedytował ~-
1241     1, 12|                 kulasa całego nie ma... na kuli chodzi... Powieda,
1242     1, 12|                 Bydło mi ino pasać albo na żebry iść... we świat, pod
1243     1, 12|                  abo jak ten stary trep na śmiecie... zdychać pode
1244     1, 12|                 się zaciągał mgłami, bo na odmianę szło, wywalili się
1245     1, 12|                Dominikowej.~Muzyka szła na przedzie i raźno przegrywała,
1246     1, 12|             trochę, dzisiaj trochę...~A na całe życie płacz...~Da dana!
1247     1, 12|               życie płacz...~Da dana! A na całe życie płacz!~Na ganku
1248     1, 12|                  A na całe życie płacz!~Na ganku przed progiem czekał
1249     1, 12|                 pęk kłosów poświęconych na Zielną, a gdy i Jaguś próg
1250     1, 12|                 Magda z Józką roznosiły na talerzach placek, miodem
1251     1, 12|                 któren umyślnie upiekła na przenosiny, bych się ojcu
1252     1, 12|           ledwie parkotali, jak ta woda na słabym ogniu; siedzieli
1253     1, 12|                 by się co rychlej gdzie na słomę dostać.~Kobiety zaś,
1254     1, 12|               świat szła za chłopa, nie na drugą wieś i na biedę.~Pośmiewali
1255     1, 12|             chłopa, nie na drugą wieś i na biedę.~Pośmiewali się z
1256     1, 12|      przekpinkami, ile że teraz właśnie na przenosinach, kiej Jaguś
1257     1, 12|              jakoś nieswojo i markotno.~Na drugą stronę szły, po Antkach,
1258     1, 12|              chłopakiem, a już we świat na ozorach poniesą.~- Taka
1259     1, 12|         tańcowali rzetelnie a długo; to na odpocznienie brali się wpół
1260     1, 12|           gesior przeciech, to nijak mu na oczach wszystkich !~- I
1261     1, 12|              śmiechem, bo Jagna uciekła na drugą stronę.~Kobiety też
1262     1, 12|                  co im ślina przyniesła na język.~Wnet się wrzawa wzmogła
1263     1, 12|                kołem taczać po izbie.~A na to już zjawił się Jambroży,
1264     1, 12|               zbawi, a gorzałka każdego na nogi postawi."~- To pijże
1265     1, 12|              kobiecie mu się śni, a już na odwieczerzu pomroka mu ślipie
1266     1, 12|             zajęli bez mała, nie bacząc na tańcujących.~Wnet zasię
1267     1, 12|            basował, ile mu ino baczenie na urząd pozwalało.~Muzyka
1268     1, 12|               Wachnikowa wtórowała niby na basetli, tak im zeszło do
1269     1, 12|           starszeństwie i jak przystało na przenosinach, z Dominikową
1270     1, 12|                 Boryna z Jagusią ostali na izbie, by posługiwać i mieć
1271     1, 12|              posługiwać i mieć baczenie na wszystko.~Cicho się zrobiło,
1272     1, 12|                łyżkę, by się no patrzeć na nią i cieszyć.~I Boryna
1273     1, 12|              Jagusi było dziwnie wesoło na duszy i ochotnie. Gospodynią
1274     1, 12|            jakby już nie wiada od kiela na swoim gospodarzyła.~- Jaka
1275     1, 12|                 gromady; odegnał ich aż na drogę i powracał chyłkiem,
1276     1, 12|               że pilna sprawa, poczekam na ganku.~Dopiero w jakiś pacierz
1277     1, 12|         przeszkadza ludziom jeść! Byłem na odwieczerzy u niego i mówiłem
1278     1, 12|                do obory i ledwiem wlazł na podwórze, Łapa skoczył do
1279     1, 12|         Myślałem zrazu, że chciał wyjść na powietrze i omdlał! Przeniosłem
1280     1, 12|                i omdlał! Przeniosłem go na wyrko i zapaliłem latarkę,
1281     1, 12|            kolanie, ledwie się trzymała na skórze i obficie krwawiła.~
1282     1, 12|              skórze i obficie krwawiła.~Na progu czerwieniły się plamy
1283     1, 12|                 w zmoczone szmaty.~Roch na klęczkach przyświecał latarnią
1284     1, 12|          spokojnie i nieboleśnie, a tak na duszy lekko i wesoło, że
1285     1, 12|                wyostrzył... nogę ułożył na progu... i dziabnął w samo
1286     1, 12|              mocy, to nie gniłby dłużej na wyrku, a na wesele szedł...
1287     1, 12|               gniłby dłużej na wyrku, a na wesele szedł...do tańca
1288     1, 12|             twarzy i wyszli z Jambrożym na podwórze.~- Do rana wykipi,
1289     1, 12|                    Kiej ksiądz pojechał na wieczór do Woli, do dziedziców.~-
1290     1, 12|             jedźcie.~Wyprowadzili konie na drogę i Roch siadł.~- A
1291     1, 12|                 tylko mogła, nazbierała na miseczkę, wódki w półkwarcie
1292     1, 12|                 Jakże... urodna, piękna na gębie, kieby jaka pani dworska!~-
1293     1, 12|            Nastki z dziesięć gęb siedzi na trzech morgach.~- Toteż
1294     1, 12|                    Jeszcze by nie, kiej na takim weselu są, u takiego
1295     1, 12|                Jakże, skoczyłam do nich na zmroku, dzieciom poniesłam
1296     1, 12|               kudłów brały.~Nie odrzekł na to, nos ostro wycierał,
1297     1, 12|                od wieczora, pewnie jest na oźrebieniu...trza by przypilnować.
1298     1, 12|                przeciągle i rzuciła się na uwięzi, aż łańcuch zabrzęczał.~-
1299     1, 12|              jakby pod wody szumiące... na dno rozwytych wichurą borów.~
1300     1, 12|               miłosierdziem, niesła się na jakieś pola wiośniane, na
1301     1, 12|               na jakieś pola wiośniane, na te Boże ugory ogromne, nieobjęte,
1302     1, 12|               Wrzeli już niby ten ukrop na mocnym ogniu, a co przysłabli
1303     1, 12|                 porankowe brzaski siały na świat posępne, nieprzeniknione
1304     1, 12|                 się i potem rozśnieżyło na dobre.~Śnieg sypał jakby
1305     1, 12|             wieczorem zebrać w karczmie na poprawiny, ale teraz już
1306     1, 12|           drużbowie z druhnami i muzyką na czele zebrali się kupą przed
1307     2, 13|          podnosił czujące, lękliwe oczy na północ - w niezgłębioną
1308     2, 13|                 w noc dogasały i stygły na niebie krwawe zarzewia,
1309     2, 13|                 mówili:~- Zima rośnie i na złych wichrach przyjedzie.~
1310     2, 13|                 a ze skomleniem uciekać na bory - a po nich, zaraz
1311     2, 13|                 bory - a po nich, zaraz na odwieczerzu, zaczęły się
1312     2, 13|               milczącą ciżbą waliły się na niebo; szły od północy czarne,
1313     2, 13|             stygnące - a wszystkie szły na siebie, stożyły się w góry
1314     2, 13|          rozhukane, straszne - uderzyły na wieś i zalały wszystko lodowatą,
1315     2, 13|               naraz niebo się przedarło na środku i zajaśniało modrawo
1316     2, 13|              biły w chmury, rzucały się na ciemnice i rozwalały je
1317     2, 13|         rozwalały je do dna, przeżerały na wskróś i rozmiatały niby
1318     2, 13|                 uciekały jakby chyłkiem na bory i lasy, niebo się przecierało,
1319     2, 13|                 że to ino ci się wiedli na świat, kogo potrzeba gnała,
1320     2, 13|      rozgwiażdżone i w górze ciche, ino na ziemi wichura odprawiała
1321     2, 13|             wyłamała w sadach i borach! Na wielkiej drodze wyrwała
1322     2, 13|             popadło - w rowy, o drzewa, na płoty ciepała, a nawet Jaśka
1323     2, 13|            łacniej się łuszczyło, a ino na odwieczerzu, kiej wichura
1324     2, 13|                 brzegi leżały już skute na moc, że trzeba było przyręble
1325     2, 13|              się opuściło, iż jakby się na przydrożnych topolach wsparło.
1326     2, 13|                 skoro jeno przedzwonili na południe, zmroczało się
1327     2, 13|               już przez całą noc padał.~Na świtaniu było już śniegu
1328     2, 13|                świtaniu było już śniegu na dobre trzy piędzie, do cna
1329     2, 13|          przestanku.~Taka cichość padła na ziemię, że ani jeden powiew
1330     2, 13|                 starte lotem podniebnym na proch, świat zasypywały,
1331     2, 13|               okwiaty w noc miesięczną.~Na trzy kroki nie dostrzegł
1332     2, 13|                 sprzed drzwi, wywierali na ścieżaj obory, radość przejmowała
1333     2, 13|                 chłopakami. Zaroiło się na drogach, wrzaski się podniesły
1334     2, 13|                koło domów i przysiadały na drogach, a noc się zaciągnęła
1335     2, 13|                 będą - szepnął rankiem, na drugi dzień, stary Bylica
1336     2, 13|                jakby kto wapno zmieszał na poły z sadzą i przytrząsnął
1337     2, 13|               chałup, ni dalekości, ino na wschodzie tliły się brzaski
1338     2, 13|               te spopielałe zarzewia, a na ziemi leżała głęboka cichość
1339     2, 13|         chwytliwy, że Hanka wzuła trepy na bose nogi, w kominie ledwie
1340     2, 13|                 Naleciało go tyla, że i na całą zimę starczy - zagadał
1341     2, 13|               chłopak, któremu już było na czwarty rok, zaczął chlipać
1342     2, 13|               ino cięgiem huruburu, jak na tego psa, to pewnie z dobrości? -
1343     2, 13|              pozwala sobie kołki ciesać na łbie, robi jak wół, a gorzej
1344     2, 13|              wraz z cepami, co je niósł na ramieniu.~- Antek, chcesz
1345     2, 13|            oddaję.~Hanka aż się zerwała na odpowiedź Antkową, wnet
1346     2, 13|               prawda, że mu to i nijako na wyrobek iść, markotno, ale
1347     2, 13|        obrządków a ukradkiem spozierała na męża, któren siedział przed
1348     2, 13|              rozlewało po izbie, aż lód na szybach topniał i te smugi
1349     2, 13|                 taką złością, że choćby na całą wieś, a gotów się był
1350     2, 13|           dobrego słowa nie dał - a jak na tego zbója spoglądali.~Nie
1351     2, 13|          ustępywał nikomu z drogi! Kiej na udry, to na udry! Ale dlaczego
1352     2, 13|                 drogi! Kiej na udry, to na udry! Ale dlaczego to wszystko?
1353     2, 13|                 ino jego postponują, bo na kogo Pan Bóg,~to i wszyscy
1354     2, 13|                 się z pościeli i leciał na wieś, błąkał się po drogach,
1355     2, 13|               zgniłego. Ni jednej deski na ziemi, gliniany tok pełen
1356     2, 13|                te parę świętych obrazów na ścianach, zaś drąg z ubierem
1357     2, 13|                że kupcy przyjść mieli i na wieś trza było iść.~Właśnie
1358     2, 13|               coraz częściej spozierała na niego z trwożliwą czułością
1359     2, 13|                Jak tu i rzec było, kiej na nią nie zważa, jakby całkiem
1360     2, 13|             boleśnie; nieletko jej było na duszy, nie - nie drujkość
1361     2, 13|             komornice, a lepiej. - A tu na jej głowie wszystko leży,
1362     2, 13|          człowieku, sama bierz wszystko na swoją głowę, sama cierp,
1363     2, 13|               za przegrodę, wsparła się na żłobie i cicho chlipała,
1364     2, 13|              groszy dwadzieścia zarobił na dzień, na sól by było, na
1365     2, 13|           dwadzieścia zarobił na dzień, na sól by było, na okrasę,
1366     2, 13|               na dzień, na sól by było, na okrasę, kiej już i tej kapki
1367     2, 13|         wszystko wypowiedzieć.~Podniósł na nią ciche, zaczerwienione
1368     2, 13|                  Pewnie już idą, bo tam na drodze coś pieski jazgoczą...~-
1369     2, 13|             równo z dachem, bo dom stał na wydmuchu, za wsią prawie,
1370     2, 13|               za robotę, bo śniegu było na chłopa, a chociaż świeży,
1371     2, 13|                 raz w raz rzucał pecyną na dzieci, baraszkujące przed
1372     2, 13|             chałupa Bylicowa była jakby na wzgórku, to wieś widniała
1373     2, 13|                  to wieś widniała kieby na dłoni; rzędy kopic abo i
1374     2, 13|              leżały puste i zasypane, a na zaśnieżonycłn polach ni
1375     2, 13|          pustkowiu, nawrócił znowu oczy na wieś, za ojcową chałupą
1376     2, 13|                drogę!~Nic się nie ozwał na ich gadanie, ino do izby
1377     2, 13|                 i przewiedła przez izbę na dwór. Krowa się opierała,
1378     2, 13|           wsparł się o ścianę i patrzył na wrony, co się zleciały na
1379     2, 13|               na wrony, co się zleciały na rozgrzebany z dołu śnieg,
1380     2, 13|              zrobiło się w sercach kiej na pogrzebie, aże się odwracali
1381     2, 13|         bydlątka, co próżno się targało na uwięzi, darmo wykręcało
1382     2, 13|           porykiwało głucho.~- Jezu!... Na tom cię, krówko, pasła,
1383     2, 13|                 tom cię, krówko, pasła, na tom zabiegała, na tom starunek
1384     2, 13|                pasła, na tom zabiegała, na tom starunek o tobie miała...
1385     2, 13|                 o tobie miała... by cię na rzeź powiedli...na zatracenie... -
1386     2, 13|               by cię na rzeź powiedli...na zatracenie... - lamentowała
1387     2, 13|              próżnicy lamenty a płacze, na darmo, bo musu, człowiecze,
1388     2, 13|                 co?~- Ty mi od chabanin na nią nie pyskuj, byś czego
1389     2, 13|                Widzisz go, krowa młoda, na piąty rok ledwo idzie, spaśna -
1390     2, 13|                jeno że nikto nie zważał na niego.~Żydzi rozpoczęli
1391     2, 13|             była dużo warta, i żeby tak na zwiesnę i gospodarzowi sprzedać,
1392     2, 13|        zapalczywiej bili w Antkową dłoń na zgodę, przyrzucali mało
1393     2, 13|         penetrować, tak i stanęła zgoda na czterdziestu rublach i dwóch
1394     2, 13|                 Bylicy.~Wypłacili zaraz na rękę; stary powiódł za nimi
1395     2, 13|                gębuli, to pokładała się na niej, a oderwać się nie
1396     2, 13|           frasunku i żałości...~Jeszcze na drodze przystanęła za nią
1397     2, 13|                 pomstować z całej duszy na tych żółtków niechrzczonych!~
1398     2, 13|                    Jakby kogo z chałupy na mogiłki wywieźli, tak pusto -
1399     2, 13|                  to przez okno patrzała na ścieżkę zdeptaną, poznaczoną
1400     2, 13|               siedząc przed rozłożonymi na stole pieniędzmi.~- Kogo
1401     2, 13|                 krowę zmarnował i Żydom na rzeź wydał!~- Hale, ozedrę
1402     2, 13|              żadnej! Tylem się dorobiła na swojem, tyle! Mój Jezu!
1403     2, 13|        papierowe schował do pularesu.~- Na co ci tyla pieniędzy?~-
1404     2, 13|                 co ci tyla pieniędzy?~- Na co? z kijem tylko nie pójdę.~-
1405     2, 13|         przysuwała do niego, nie zważał na to, przyodział się w kożuch,
1406     2, 13|              jeden, ciołek taki, co ino na chórze bekuje a gospodarzom
1407     2, 13|                 co wycygani, do takiego na wyrobek nie pójdę...~- Kto
1408     2, 13|               od Godów dostanę, choćby ~na rataja, a pójdę, byle tutaj
1409     2, 13|                nie śmierdzieć i krzywdy na oczach nie mieć cięgiem,
1410     2, 13|         politunku i tego patrzenia kiej na parszywego psa!... We świat
1411     2, 13|                pod nogami, obejrzał się na chałupę. Hanka stała pod
1412     2, 13|             wszystek świat niósłby się, na bory, na te nieobjęte ziemice...
1413     2, 13|             świat niósłby się, na bory, na te nieobjęte ziemice...
1414     2, 13|           wspominki przeżarły, że dusza na wiór wyschła, a co mu z
1415     2, 13|                 by najpierwej?..~Stanął na skręcie w topolową drogę
1416     2, 13|                  środkiem drogi, wprost na niego waliły jakieś sanie
1417     2, 13|               wpili się oczami w siebie na mgnienie, na ten jeden błysk
1418     2, 13|            oczami w siebie na mgnienie, na ten jeden błysk i roznieśli
1419     2, 13|         śniegach kiej te lnowe kwiatki, na drodze wyrastały wszędzie,
1420     2, 13|                 przysypały go doć dna i na wskroś przejęły, że ino
1421     2, 13|                się stało? - jakby w sen na jawie się pogrążył i ocknąć
1422     2, 13|                 spytał Jankla stojącego na progu.~- Do sądu. Sprawa
1423     2, 13|                 kupili od dziedzica, tę na Wilczych Dołach, to potrzebują
1424     2, 13|           parchów za brody powyciągam i na śnieg wyciepnę! - krzyknął
1425     2, 13|               do nich, albo ktoś wszedł na kieliszek, wypił i wynosił
1426     2, 13|                Dzień się już przetaczał na drugą stronę, a i mróz brać
1427     2, 13|                 bo skrzypiały płozy sań na śniegu i chłód wiał po karczmie,
1428     2, 13|        przeszedł ze strachu, zerwał się na nogi, trzasnął butelką o
1429     2, 14|              smutnie; dzieci bawiły się na łóżku i z cicha do się krzekorzyły,
1430     2, 14|              ani żywej duszy nie ujrzał na drogach ni na polach - parę
1431     2, 14|                nie ujrzał na drogach ni na polach - parę sań przewlekło
1432     2, 14|              rozłaziły i szukały miejsc na trześniach. Pozanosiła je
1433     2, 14|               trześniach. Pozanosiła je na grzędy, a z powrotem wywarła
1434     2, 14|                 z powrotem wywarła gębę na Weronkę, bo jakże, tamta
1435     2, 14|         zapowietrzone świntuchy rozlały na ziemię, że kałuża stanęła
1436     2, 14|                to jakie słowo, to ona i na półkopku nie poprzestanie,
1437     2, 14|                gotowa.- Przywarła drzwi na haczyk, wydobyła pieniądze
1438     2, 14|                  zgniewana jeszcze była na Weronkę i niespokojna o
1439     2, 14|               czyste, niezamarzłe szyby na świat spogląda... brak jej
1440     2, 14|                w głos, aż stary, co był na przypiecku drzemał, zerwał
1441     2, 14|               dół obwalcie śniegiem, bo na mróz się ma - szepnęła spokojniej
1442     2, 14|      postronkowego nie dały mu spokoju, na stole świeciły się dwie
1443     2, 14|                 starszemu, Pietrusiowi, na pierwszym odpuście kupił
1444     2, 14|                ogień a miejcie baczenie na dzieci, za parę pacierzy
1445     2, 14|                 to kapusta jest w rynce na blasze...~- Dobrze, Hanuś,
1446     2, 14|                 oczów.~Mróz ją obwionął na powietrzu, że mocniej zaciągnęła
1447     2, 14|              mocniej zaciągnęła zapaskę na głowę, śnieg skrzypiał pod
1448     2, 14|             śnieg skrzypiał pod nogami, na ziemię sypał się mrok modrawy,
1449     2, 14|         przypomnienie. Nie, póki życia, na drugą wieś się nie przeniesie,
1450     2, 14|              rozsiewał pełną garścią, a na ziemi przygasłej wskróś
1451     2, 14|                   Tu mnie Pan Jezus dał na świat, to już tutaj do śmierci
1452     2, 14|                 Boga, Jankiel odrzekł: "Na wieki!" i kiwał się zwyczajnie
1453     2, 14|       zwyczajnie nad książką nie bacząc na nią, dopiero gdy położyła
1454     2, 14|                 podpaście trochę, kupię na święta.~- Zaśbym tam sprzedawała,
1455     2, 14|                  ostawiłam ino tyla, co na chowanie !~- Kupicie na
1456     2, 14|                 na chowanie !~- Kupicie na wiosnę młode, mnie potrzeba
1457     2, 14|                Chcecie, to możecie brać na bórg wszystko, a zapłacicie
1458     2, 14|                  że co chwila sypał się na nią z trąconych gałęzi.~
1459     2, 14|           czerniała skrzynka, to leżały na śniegu porozrzucane szmaty,
1460     2, 14|              Wypędzili me! Jak tego psa na mróz, w cały świat! A gdzie
1461     2, 14|           dziewka grubieje i rośnie jak na drożdżach, to jej jak komu
1462     2, 14|          powiadam: Idź, skryj się gdzie na drugą wieś, póki czas, póki
1463     2, 14|                by to i ksiądz proboszcz na to powiedział! A wynoś mi
1464     2, 14|                 się sprzed domu, bo cię na drogę wyrzucić każę! - wrzasnęła
1465     2, 14|                nie zostało! - krzyknęła na odchodnym.~Powiedła Hankę
1466     2, 14|              rozświetlał ogień, płonący na trzonie komina. Organista
1467     2, 14|              płynne ciasto, rozlewał je na żelazną formę, ściskał,
1468     2, 14|             kładł nad ogniem wspierając na cegle sztorcem ustawionej,
1469     2, 14|               wyjmował opłatek i rzucał na niski stołek, przed którym
1470     2, 14|              zaraz nie mogła się zebrać na to jakie słowo, nie śmiała,
1471     2, 14|             pokoju, gdzie wprost drzwi, na długim stole pod ścianą,
1472     2, 14|          powtórz od Laudamus pueri.:.~- Na Gody to już? - spytała,
1473     2, 14|                i trwogą jakąś.~- Jak to na nim wyciśnięte historie
1474     2, 14|                historie różne, Jezus!~- Na prawo, w pierwszym kółku,
1475     2, 14|            bydlątka... Dzieciątko Jezus na sianie, święty Józef, Matka
1476     2, 14|         kościoła, bo Jambroży posługuje na plebani , ksiądz już wie...~
1477     2, 14|               Po bracie mojego sierota, na organistę praktykuje, z
1478     2, 14|               dać, ale weźcie wy; tylko na kółku oprzędźcie, bo na
1479     2, 14|                 na kółku oprzędźcie, bo na przęślicy nić wyjdzie nierówna.~-
1480     2, 14|                 farbowała, nie kupowali na przyodziewek, nie.~- Obaczcie,
1481     2, 14|                  połcie słoniny wisiały na ścianie; przędza całymi
1482     2, 14|               grubachnymi wałami leżało na kupie, a co grzybów suszonych,
1483     2, 14|                serów, słojów różnych, a na półkach cały rząd bochnów
1484     2, 14|           zliczył.~- Równiuśko oprzędę, na kółku, Bóg zapłać pani za
1485     2, 14|              parobka.~- Dobrze, bo to i na wieś jeszcze mi potrza.~
1486     2, 14|                stare trepisko czerniało na śniegu, przyspieszyła kroku,
1487     2, 14|               zawróciła sprzed kościoła na ścieżynkę utorowaną środkiem
1488     2, 14|              prędko nie rozglądając się na boki, tym ino zajęta, by
1489     2, 14|                  tym ino zajęta, by się na~śliskim lodzie nie pośliznąć
1490     2, 14|                zdzierżyła, bo tak jakoś na wprost Borynów przystanęła
1491     2, 14|                 przemieni... dziecisków na poniewierkę nie dam ni sama
1492     2, 14|             Hanka stała wciąż, niepomna na czas biegnący ni na szczypiące,
1493     2, 14|            niepomna na czas biegnący ni na szczypiące, ostre zimno.
1494     2, 14|            śniegu, ktoś zeszedł z drogi na staw i kierował się ku niej,
1495     2, 14|                   We młynie teraz robi, na młynarczyka praktykuje?...~-
1496     2, 14|        praktykuje?...~- Gdzieby tam zaś na młynarczyka się sposobił!
1497     2, 14|               młynarczyka się sposobił! Na tartaku, co go to postawili
1498     2, 14|          żebyście wiedzieli, rąbią, ale na przykupnym.~- Juści, naszego
1499     2, 14|                 Nastka poszła do młyna, na dół nieco, a Hanka przez
1500     2, 14|           ludzie zaraz to sobie farbują na swoje.~- Mógł się już wziąć