Tom, Rozdzial

1501     2, 14|               że jakoś trafić nie mogła na ścieżkę, próżno przecierała
1502     2, 14|               tu jeszcze i to się zwala na moją biedną głowę, i to... -
1503     2, 14|                 siedziały przed kominem na dziadkowym kożuchu, a stary
1504     2, 14|       Rozwiązała wory i w jednym z nich na wierzchu znalazła bochen
1505     2, 14|              stary też wkrótce przyległ na przypiecku i zasnął, Hanka
1506     2, 14|              przez sen lubo rzuciło się na łóżku - i znowu sta wała
1507     2, 14|            cicha, to snadź ziąb przejął na wskróś przyciesie, że zadygotały
1508     2, 14|           Hanczyna dusza. Wsparła głowę na kółku, opuściła ręce i zapatrzyła
1509     2, 14|                łza jaka paląca i padała na wełnę, i zamarzała tam w
1510     2, 14|               bo i jakże, miała to czas na turbowanie jak jaka dziedziczka!
1511     2, 14|                 wyrzekać, kiej wszystko na jej głowie, i dzieci, i
1512     2, 14|                 to się ochfiarowała iść na zwiesnę do Częstochowy,
1513     2, 14|                 zwiesnę do Częstochowy, na trzy msze dać i kiedyś,
1514     2, 14|               kamień wosku do kościoła, na światło przed wielki ołtarz.~
1515     2, 14|            Przyszedł dopiero wieczorem, na samą kolację, ale był taki
1516     2, 14|         wdzięcznością.~Siedli se rzędem na ławie, blisko komina, i
1517     2, 14|                a stary dorzucał gałązek na ogień.~- Mróz niezgorszy,
1518     2, 14|                 Ze zdumieniem spojrzeli na Kłęba.~- Prawdę mówię, dzisiejszej
1519     2, 14|               najmniej!~- To ani chybi, na ciężką zimę znak.~- Przeciech
1520     2, 14|                     Widziałem pod Wolą, na tej drodze za młynem, wiecie,
1521     2, 14|             ślad, jakby całe stado szło na ukos drogi, przy-~glądałem
1522     2, 14|           najzdatniejszego chłopa. Póki na przykupnym rąbią, niech
1523     2, 14|                zbyt to leżało wszystkim na wątrobie i piekło, ino jeszcze
1524     2, 14|                 rozeszli dosyć późno, a na odchodnym Kłąb po swojemu
1525     2, 14|            Hanka przewracała się z boku na bok i medytowała: teraz
1526     2, 14|              miętko i zarzuciła mu rękę na szyję i szukała gorącymi
1527     2, 15|                              Rozdział 3~Na dobrym już dniu, po śniadaniu,
1528     2, 15|                 młynarz przywiódł Antka na robotę; ostawił go na zajeździe
1529     2, 15|             Antka na robotę; ostawił go na zajeździe wśród kloców zwalonych
1530     2, 15|        zajeździe wśród kloców zwalonych na wielkie kupy, a sam poszedł
1531     2, 15|        akuratnie przyrychtowywał drzewo na tartaku i puszczał piły,
1532     2, 15|               zagadnął Mateusz schodząc na dół i witając się z nim
1533     2, 15|              tyla co zębem. Pożyczę wam na dzisiaj topora, trza go
1534     2, 15|              trza go ino przyostrzyć, a na płask więcej... widzicie...
1535     2, 15|                zębach, w baranicy siwej na głowie, w żółtym kożuszku,
1536     2, 15|          pasiatych portkach, wsparł się na błyszczącym toporze, strzyknął
1537     2, 15|            powiedziesz kiej tego pieska na postroneczku, gdzie ino
1538     2, 15|            drugimi, bał się tam natknąć na znajomków, co byli przywieźli
1539     2, 15|             niedoczekanie ich!... Ostał na mrozie, przysiadł pod młynicą,
1540     2, 15|             chcąc nie chcąc, postękując na krótkie przypołudnie, a
1541     2, 15|                 baranica po podjeździe, na podeptanych, zawiórzonych
1542     2, 15|               ale najczęściej widny był na pomoście przy piłach, ile
1543     2, 15|                ścian nie miał i świecił na przestrzał, a wznosił się
1544     2, 15|               się nad rzeką dość wysoko na czterech tęgich słupach,
1545     2, 15|             trzcinowy dach, wsparty ino na szczytach, drygał niekiedy,
1546     2, 15|                niekiedy, niby ta wiecha na wietrze.~- Sprawny jucha! -
1547     2, 15|               dość przy robocie, ino że na pogwarę czasu nie było -
1548     2, 15|                 zwalało porznięte kloce na ziem, a wciągało nowe, dwóch
1549     2, 15|       zapowietrzone, kiej się wyzwolita na hyclów !~Źli byli na to,
1550     2, 15|          wyzwolita na hyclów !~Źli byli na to, boć nie psów łupili
1551     2, 15|                go ino nie przebudzić, a na świtaniu, kiedy się zabierał
1552     2, 15|               było równo z dniem stawać na robocie.~I tak mu się zaczęły
1553     2, 15|           ciągłych doskwierań.~Inni już na to nie baczyli, a on za
1554     2, 15|              słabiznę, aż skóra cierpła na Antku i pięście mu się zwierały,
1555     2, 15|                 czuł dobrze, że Mateusz na okazję czekał, by go z roboty
1556     2, 15|                  Dość, że się zawzinali na się coraz srożej, bo na
1557     2, 15|                 na się coraz srożej, bo na samym dnie złości, jak zadra
1558     2, 15|                 zapust, chodzili za nią na przyprzążkę i przepierali
1559     2, 15|                 Mateusz robił to prawie na oczach wszystkich i w głos
1560     2, 15|     przyjacielstwa, a zawdy się boczyli na siebie i odgrażali przed
1561     2, 15|                we wsi, ale teraz z dnia na dzień rosła w nich złość
1562     2, 15|                iść, że Mateusza spierze na kwaśne jabłko.~Juści, że
1563     2, 15|           roboty wprost do domu szedł i na odwrót, ale dobrze czuł,
1564     2, 15|           Przyrychtuję ja cię, ścierwo, na taką kapustę, że cię psi
1565     2, 15|             wyrwało mu się jednego razu na robocie, aż Bartek posłyszał
1566     2, 15|                 poganiał i zwiesna była na świecie, pachniało słonko,
1567     2, 15|           gospodarz chałupę, a tyle się na tym rozumiał, co koza na
1568     2, 15|                na tym rozumiał, co koza na pieprzu, zeźliłem się, skląłem
1569     2, 15|                wyrychtowałem mu dom, że na dwór patrzył, aż mnie za
1570     2, 15|               siostrą, wdową, co wpodle na pięciu morgach siedziała.~-
1571     2, 15|                 i świdrem patrzała, ale na gębie gładka, kiej bochen,
1572     2, 15|          wrzeszczy, lata, jako te sroki na płocie, wy słowo, a ona
1573     2, 15|                  stary już był, zeschły na wiór, żylasty, prosty -
1574     2, 15|              niźli poradzi. Wlazła gapa na kościół, kracze i myśli,
1575     2, 15|                 myśli, że jest księdzem na ambonie - mruknął ze złością,
1576     2, 15|             musiało mu się cosik zrobić na wnątrzu, bo częściej odpoczywał,
1577     2, 15|              młyna przywieźli i czekali na zmielenie, dokładali torfu
1578     2, 15|                 rajcowali.~Antek usiadł na jakichś workach pod okienkiem,
1579     2, 15|          poczerniał, a od tego robienia na mrozie twarz mu miejscami
1580     2, 15|              jej widział jak nikt drugi na świecie. Juści, że tak było,
1581     2, 15|                czoło miał wyniosłe, ino na pół przysłonięte równo obciętymi,
1582     2, 15|                 napatrzeć się nie mogła na niego.~- Nie mógł to ociec
1583     2, 15|           przynosić i chociaż popatrzeć na niego. ,~- Cóż tam? - spytał
1584     2, 15|                 Sprzedasz to?~- Hale, a na zwiesnę to kupowała będę!~-
1585     2, 15|               da wóz owsianki i poczeka na pieniądze do lata albo i
1586     2, 15|                pieniądze do lata albo i na odrobek da. Nie wzięłam,
1587     2, 15|              zakazuję. Weź od organisty na odrobek, a nie, to się ostatnie
1588     2, 15|                 pół korczyka jęczmienia na kaszę, to taniej wyjdzie
1589     2, 15|                powiem dzisiaj i zostanę na któren wieczór, to się zmiele.~
1590     2, 15|                 zawołał Bartek wchodząc na ten czas do izdebki.~- To
1591     2, 15|                 wszystkim, a wieczorami na skrzypkach wygrywa, często
1592     2, 15|                 tych mogiłkach różnych, na których przygrywa...~- Mówili
1593     2, 15|              wrzasnął Antek, gotowy już na wszystko.~Ale Mateusz zamilkł,
1594     2, 15|            pilnie baczył i stróżował go na każdym kroku, ino przyczepić
1595     2, 15|               razy dziennie przychodził na robotę, to spostrzegł i
1596     2, 15|                 tygodniowej postąpił mu na całe trzy złote.~Mateusz
1597     2, 15|                 do tego za cztery złote na dzień ! powiedział młynarz
1598     2, 15|                 w lot, a Bartek splunął na to i rzekł do drugich:~-
1599     2, 15|           przekpiwała, o czym powiadali na robocie, tyle go to obchodziło
1600     2, 15|       przycichła dusza i jakby skrzepła na lód, że zgoła niepodobny
1601     2, 15|                  dla ludzkich oczów, bo na wnątrzu całkiem było różnie -
1602     2, 15|             zrywał, kiedy przedzwaniali na roraty, że co dnia przechodził
1603     2, 15|          zajmuje~że go pilnują i śledzą na każdym kroku jak złodzieja,
1604     2, 15|            złodzieja, jakby się zmówili na niego - nieraz bowiem spostrzegał
1605     2, 15|            każdego zamysłu, i przejrzeć na wskróś. Bolały go te oczy,
1606     2, 15|                w coraz sroższym gniewie na wszystkich, że jeszcze bardziej
1607     2, 15|               ciepnąć wszystko zdać się na dolę .Zła będzie czy dobra -
1608     2, 15|                 zagrodzie, jak temu psu na łańcuchu, jak... że i nie
1609     2, 15|                 obłamane przez wicher i na zagładę skazane , a schnące
1610     2, 15|                  ale zabawiali się, jak na adwent przystało; to znowu
1611     2, 15|              się i przeniósł do Abramka na piwo; to Jagustynka zapozwała
1612     2, 15|         zbierały się kobiety z kądzielą na oprzęd - co tam śmiechu
1613     2, 15|               się uganiał kto chyrlał i na księżą oborę poglądał, kto
1614     2, 15|              księżą oborę poglądał, kto na ciepłym przypiecku legiwał,
1615     2, 15|                Jezus co przemienił... a na dobre.~Ale bał się jeszcze
1616     2, 15|                takiej przemianie.~Jakoś na dni parę przed Godami spotkał
1617     2, 15|                szkody nie pomścić.~- Że na weselu byłem, o toś, widzę,
1618     2, 15|              byłem, o toś, widzę, krzyw na mnie ! Prawda, byłem, nie
1619     2, 15|                    uładzi... wyrychtuje na glanc...~- Psów se gódź,
1620     2, 15|               nie obejrzawszy się nawet na tamtego, któren z rozdziawioną
1621     2, 15|              któren z rozdziawioną gębą na środku drogi ostał.~- Cygan
1622     2, 15|         czesania, wyszczerbił się topór na sęku, a potem zaś, zaraz
1623     2, 15|                którą miał Franek zrobić na dzisiaj, a o którą Hanka
1624     2, 15|                zły był, wzburzony i tak na wnątrzu rozciepany jako
1625     2, 15|       rozciepany jako to drzewo samotne na wichurze , a przy tym drażniło
1626     2, 15|                 progu izdebki i poszedł na młyn szukać Franka.~- Rozprawia
1627     2, 15|                 Franka.~- Rozprawia się na grobli z Magdą, wiecie,
1628     2, 15|          objaśnił go chłop jeden.~- Kto na zwiesnę za czym bryka, od
1629     2, 15|               chciał.~Uwalił się prawie na workach i jakby drzemał
1630     2, 15|             Antek czekał może z godzinę na Franka, ale podniósł się
1631     2, 15|            wreszcie, by iść go poszukać na dworze, a zarazem by się
1632     2, 15|            wiedząc dlaczego, cofnął się na dawne miejsce, padł na worki
1633     2, 15|              się na dawne miejsce, padł na worki i bezmyślnie patrzył
1634     2, 15|          zaczajone i drygały raz po raz na sznurach. Ale nie mógł wysiedzieć,
1635     2, 15|             podniósł się znowu i cicho, na palcach podsunął się pod
1636     2, 15|                Każda teraz może zganiać na przełaz ostry... a stary
1637     2, 15|             Widzieliście to?... inaczej na wsi mówili... - zapytał
1638     2, 15|           komorze? raz mi się to żaliła na niego?~- Łżesz jak ten pies! -
1639     2, 15|               kierz, nogą drzwi wywalił na dwór i poniósł go prędko
1640     2, 15|             głęboka, rzucili się ludzie na ratunek i wyciągnęli go
1641     2, 15|               wynieśli, siadł spokojnie na jego miejscu przed kominem
1642     2, 15|                 mnie szarpał i nastawał na mnie, każdemu tak zrobię
1643     2, 15|               się nie odezwał, patrzeli na niego z głębokim podziwem,
1644     2, 15|                 Tak owstydzić człowieka na całe życie!...~- No, no
1645     2, 15|         szeptali między sobą.~Ale Antek na nich nie zważał, zmełł kaszę
1646     2, 16|                  W nocy czy też dopiero na odedniu mróz był znowu krzepko
1647     2, 16|             całkiem wyłupało i świeciło na modrym, jakby oprzędzonym
1648     2, 16|                 naprzeciw, bo mróz brał na dzień, podnosił się jeszcze
1649     2, 16|              Pusto i głucho się czyniło na tych nie objętych okiem
1650     2, 16|               światem całym i przenikał na wskróś zlodowaciałą ciszą.~
1651     2, 16|               nogami, płozy sań piskały na twardych wyszlichtanych
1652     2, 16|            dzisiaj nie turkotał, stanął na święta całe, a tylko zimne
1653     2, 16|                przejrzystej, puszczonej na upust, dzwoniło bełkotliwie,
1654     2, 16|          poczerniałe kominy; a wszędzie na gwałt pieczono chleby i
1655     2, 16|             szła radosna, czująca mocno na spotkanie narodzin Pańskich!~
1656     2, 16|                 którego przyjął do koni na Kubowe miejsce.~A w chałupie
1657     2, 16|            cudackie strzyżki, które czy na belkę, czy też na ramy obrazów
1658     2, 16|             które czy na belkę, czy też na ramy obrazów nalepić, to
1659     2, 16|                 jako te lechy w sadzie, na których pietruszkę zasiewają,
1660     2, 16|               już pod pierzyną i czekał na piec, to latała na drugą
1661     2, 16|               czekał na piec, to latała na drugą stronę do szabaśnika,
1662     2, 16|                 krzami i zakładał sidła na kuropatki, a gęsto je przysypywał
1663     2, 16|                 bo razem wyprawiali się na szczury w stajni.~Rocho
1664     2, 16|              stajni.~Rocho zaś, którego na całe święta Boryna do chałupy
1665     2, 16|               chlebem, ułożyła bochenki na desce i jeszcze oklepywała
1666     2, 16|                ale przysiedli pod oknem na skrzyni, Jasio zaś tak się
1667     2, 16|                i jęła spiesznie ściągać na ręce rękawy, że i on pokraśniał
1668     2, 16|                przez zapaskę i położyła na talerzu pod Pasyjką, a potem
1669     2, 16|               moje wesele, że pan Jasio na księdza idzie...~- Tak,
1670     2, 16|           stanie.~- Chciałem przyjechać na wasze, Jaguś, wesele, ale
1671     2, 16|               nocami po drogach tłucze, na rozstajach jęczy, to pod
1672     2, 16|               sama, to i nie przysięgnę na to, ale może być, może są
1673     2, 16|               być, może są takie sprawy na świecie, że człowiekowy
1674     2, 16|                poznał!~Nie odezwały się na to ani słowem, jeno Jagna
1675     2, 16|                i zaczęła nakładać chleb na łopatę, a stara łypnęła
1676     2, 16|             parę kolorowych opłatków.~- Na światy mi potrzebne, były
1677     2, 16|               Jezus, a dyć to starczy i na światy, i na księżyce, i
1678     2, 16|               to starczy i na światy, i na księżyce, i na gwiazdy! -
1679     2, 16|                światy, i na księżyce, i na gwiazdy! - wołała ucieszona,
1680     2, 16|                 coś sześć jajek.~Boryna na ten czas powrócił z miasta
1681     2, 16|              przy pieczeniu nie zwalili na nas zakalca! - śmiał się
1682     2, 16|             choćby chleba, bo przemarzł na kość w tym sołdackim szynelu.
1683     2, 16|                sołdackim szynelu. Jasio na długo do domu?~- Aż do Trzech
1684     2, 16|             staremu żal puścić pierzyny na taki mróz.~- Nie dlatego,
1685     2, 16|                dobry czas, będzie mleko na całą zimę.~- Hale, Witek,
1686     2, 16|          jeszcze urodniejszą była niźli na jesieni przed weselem.~Nie
1687     2, 16|                 nią nie widział. Dobrze na wsi powiadali, że całkiem
1688     2, 16|                 izbie - robotę spychała na matkę, to na Józkę, a często
1689     2, 16|            robotę spychała na matkę, to na Józkę, a często i starego
1690     2, 16|               sama szła niby to zajrzeć na drugą stronę do pieca albo
1691     2, 16|                nie widziała, bo jeszcze na długo przed ślubem, tyla
1692     2, 16|                ino, co wtedy przejazdem na drodze pod topolami... juści,
1693     2, 16|         pomyśleć! Nie widywała go, to i na myśl nie przychodził, a
1694     2, 16|                 gdzie ino oczy poniesą, na bory i lasy.~- Co on tam,
1695     2, 16|           śmiertelny! - mówił to ksiądz na spowiedzi, mówił... - ino
1696     2, 16|                ani nigdy! Borynowa jest na wiek wieków amen...~- Jagusia,
1697     2, 16|             zatraciła, wciąż jej wracał na oczy i wszędzie przypominały
1698     2, 16|              rozdrażniło, że przysiadła na skrzyni przy Józce, czyniącej
1699     2, 16|               popatrzała matka, a potem na siebie długo i ważnie spoglądali,
1700     2, 16|                 Oboje z matką znamy się na tym, już ja ci mówię, że
1701     2, 16|             mamy? Gody... to by dopiero na lipca wypadło, w same żniwa...
1702     2, 16|                 równo z drugimi, może i na całym gruncie byś ostała...~-
1703     2, 16|             zajdzie. Nie powiadaj tylko na sprzeciw Maciejowi, bo mu
1704     2, 16|        spokojnie chleb wysadzić, bo się na węgiel spiecze; zajmij się
1705     2, 16|               sinością, jaka się sypała na świat ruch zamierał, przycichały
1706     2, 16|               byli przemarzli, bo stali na zwiadach przed gankiem,
1707     2, 16|           wrzasnął naraz Witek.~Wyjrzał na to Boryna, wyjrzeli i drudzy,
1708     2, 16|            Boryna, wyjrzeli i drudzy, a na ostatku Rocho.~Juści, że
1709     2, 16|                 była, aż Rocho uklęknął na śniegu, a za nim drugie.~-
1710     2, 16|               tylko Jagusia przysiadała na krótko, bo trzeba było o
1711     2, 16|                buraczany kwas, gotowany na grzybach z ziemniakami całymi,
1712     2, 16|            olejem również omaszczona, a na ostatek podała Jagusia przysmak
1713     2, 16|                czasu, a pierwsze święta na swojem, to niechaj się wkłada !...~
1714     2, 16|          klekotał, aż się kury odzywały na grzędach.~Nie skończyli
1715     2, 16|              się, to złe, wciśnie się i na cały rok ostanie! - wykrzyknęła
1716     2, 16|          czekałam... w chałupie mróz... na darmo wyziębłam... na darmo...
1717     2, 16|                   na darmo wyziębłam... na darmo... Mój Jezus... a
1718     2, 16|           węgłów... w okna zaglądałam...na darmo...~- Siadajcie z nami.
1719     2, 16|                 wam zaraz z wieczora, a na dziecińską łaskę nie czekać...
1720     2, 16|         podsycany ogień wesoło trzaskał na kominie i rozświetlał całą
1721     2, 16|            narodził się Pan w ubóstwie; na sianie, w stajni lichej,
1722     2, 16|                 a Jaguś wsparłszy twarz na dłoniach też płakała, aż
1723     2, 16|                gdy skończył, a Rocho im na to:~- Bo ino ofiarą swoją
1724     2, 16|                  Nie powiadajcie, złość na dzieci was ślepi, byście
1725     2, 16|                  syknęła stara, bacząca na wszystko.~- Na wieś pójde,
1726     2, 16|                  bacząca na wszystko.~- Na wieś pójde, gorąc mię rozbiera... -
1727     2, 16|                   Do Nastki cię niesie, na gzy, co?~- Zabronicie to,
1728     2, 16|          ostrzej, ale już czapkę cisnął na skrzynię.~- Do chałupy idźta
1729     2, 16|                 idźta z Jędrzychem, dom na boskiej Opatrzności został,
1730     2, 16|          przeżuwały glamiąc powoli, ale na światło i głosy jęły postękiwać,
1731     2, 16|                  Jagna połamała opłatek na pięć części i przychylając
1732     2, 16|            wtykała po kawałku w gębule, na szerokie, ostre ozory.~-
1733     2, 16|                swoją duszę. Co ino jest na świecie, czującem jest i
1734     2, 16|                świecie, czującem jest i na swoją godzinę czeka, aż
1735     2, 16|            dostępuje. A w tę noc, jedną na rok cały, wszystko się podnosi,
1736     2, 16|            posiedzim i społem pójdziemy na pasterkę - tłumaczył kowal.~-
1737     2, 16|                   Józka srogo spojrzała na ojca, bo się jej Antkowie
1738     2, 16|             ogniem, tylko Pietrek ostał na podwórzu i rąbał drzewo,
1739     2, 16|            drzewo, aby nie brakło opału na święta, a Witek nosił naręczami
1740     2, 16|              chorej, że to znająca była na chorobach i niejednego lepiej
1741     2, 16|               historie różne, przygodne na dzień dzisiejszy, a między
1742     2, 16|              boćki jak kluczem ciągnęły na bagniska, a nawet poczuł
1743     2, 16|                krzyczał, to powalili go na plecy, przygnietli nogami,
1744     2, 16|                Wraz z nimi, co ino żyło na ziemi i w powietrzu."~Dziwowali
1745     2, 16|                jako ten ptak bezbronny, na świat puszczony - a to go
1746     2, 16|          słuchaj podmów diabelskich, bo na potępienie się wiedziesz
1747     2, 16|              wieczny ogień! - Ale upadł na ławę, łzy mu zalały głos,
1748     2, 16|             wierzącej wykładał prawdę i na dobrą drogę wyprowadzał.~
1749     2, 16|               mówił, że lepiej i ksiądz na ambonie nie potrafił.~A
1750     2, 16|               nie czas przed północkiem na kolędy.~Na drugiej zaś stronie
1751     2, 16|             przed północkiem na kolędy.~Na drugiej zaś stronie mył
1752     2, 16|      przedzierał się do izby.~- Sygnują na pasterkę, trza się nam zbierać! ~
1753     2, 16|                kościelne i główne drzwi na rozcież wywarte, a światłem
1754     2, 16|           siwych kapotach, z kijami, bo na piechty wędrowali; po karczmach
1755     2, 16|             piskorzami się żywią, bo to na niskich rolach siedzieli,
1756     2, 16|       wystrojone i wielce urodne, białe na gębie, świergotliwe, wiedli
1757     2, 16|               nieustępliwie, nie bacząc na nikogo, przed sam ołtarz.~
1758     2, 16|                 Za nimi zaś, prawie już na ostatku, jak jakie dziedzice,
1759     2, 16|             którzy byli ostatni, to już na mrozie pod drzwiami pacierz
1760     2, 16|               się zakołysał, pochylił i na kolana padł przed majestatem
1761     2, 16|                 skończyła, ksiądz wlazł na ambonę i prawił długo, nauczał
1762     2, 16|            organista jął wycinać kolędy na taką skoczną nutę, że ustoić
1763     2, 16|              się środkiem, a Jagna szła na przedzie.~Usunął się pod
1764     2, 16|                 przy którym modliła się na książce, rozkrążał tak mdłe
1765     2, 16|             pożądania paliły się w nich na przemian, szły z serca do
1766     2, 16|        nieznacznie i z wolna wycofał aż na cmentarz.~Długo stał na
1767     2, 16|                 na cmentarz.~Długo stał na mrozie pod dzwonnicą, rzeźwił
1768     2, 16|               drzwi kościelnych i szedł na świat, ni jakichś cichych,
1769     2, 16|                 potem skoczył przez mur na drogę - i poniósł się jak
1770     2, 16|                i poniósł się jak wicher na pola.~
1771     2, 17|            Rozdział 5~Borynowie dopiero na samym świtaniu powrócili
1772     2, 17|                 jakby zmora zwaliła się na nią i na piersi padła takim
1773     2, 17|              zmora zwaliła się na nią i na piersi padła takim ciężarem,
1774     2, 17|                sama jest, co te odbicia na wodzie czystej a zwichrzone...
1775     2, 17|               to dziesiąte przychodziło na nią, że się opamiętać ni
1776     2, 17|            nieco, ale poczerniało jakoś na świecie, śnieg chwilami
1777     2, 17|                 stadem, kiej te źrebaki na paśniku, baraszkowały na
1778     2, 17|                na paśniku, baraszkowały na stawie, aż na wieś całą
1779     2, 17|              baraszkowały na stawie, aż na wieś całą roznosiły się
1780     2, 17|            chociaż ogień wesoło buzował na kominie, głucho jej jakoś
1781     2, 17|                 że ze strachem patrzała na nich i jakby wśród zbójów
1782     2, 17|              boski i potępienie wieczne na takie!"- twarz i wyciągnięte,
1783     2, 17|              zapomnieć o nim, zapomnieć na zawsze.....nie wychodziła
1784     2, 17|              przyczajony czeka i zawoła na nią...a oprze mu się to
1785     2, 17|              izbach bez celu, wyglądała na świat bez potrzeby, w ganku
1786     2, 17|            matki, ale stawem poleciała, na przełaj i jeszcze się trwożnie
1787     2, 17|              wybiegał przed dom patrzeć na drogę, bo Szymek przystrajał
1788     2, 17|                 dawnemu w swojej izbie, na starych śmieciach, poweselała
1789     2, 17|                nową kapotę, wyszedł był na izbę i przyczesywał się
1790     2, 17|              Kędy się to szykujesz?~- A na wieś, u Płoszków zbierają
1791     2, 17|            Jędrzych trwożnie wyglądając na drogę.~- A żebyś wiedział,
1792     2, 17|                 żebyś wiedział, zrobię, na złość zrobię, do Płoszków
1793     2, 17|                w niczym, choć wygadywał na matkę i wygrażał się srodze,
1794     2, 17|                 i gziły się z Józką, aż na drodze było słychać.~- Wiecie,
1795     2, 17|          zasadziłam w piasek, trzymałam na piecu i zakwitła! Zaglądałam
1796     2, 17|           radością a podziwem poglądali na okwieconą, woniejącą gałęź,
1797     2, 17|             okwieconą, woniejącą gałęź, na to weszła Jagustynka, ale
1798     2, 17|                twardsze! - rzekła zaraz na wstępie.~- A la mnie zakwitła,
1799     2, 17|         zakwitła!... - wrzeszczała i aż na płacz się jej zbierało,
1800     2, 17|                 za parobkami i wystawać na przełazach; starszym przódzi
1801     2, 17|          starszym! - mówiła nie patrząc na nikogo, a uśmiechała się
1802     2, 17|                szedł dzwonić i nastąpił na nią...~- Mój Jezus! I nie
1803     2, 17|                   Bogać ta nie, dziecko na śmierć zamarzło! a Magda
1804     2, 17|                 ledwie zipie. Wzięli ją na plebanię i cucą jeszcze...
1805     2, 17|               zrobić, w ramki oprawić i na ścianie powiesić! Chłop
1806     2, 17|           Jaśkiem, byś ino wierzyła, że na zapowiedzi poniesie!~Zaperzyła
1807     2, 17|             nieba leci, że ino rozdawać na wsze strony! Każdy ma dosyć
1808     2, 17|                jest i będzie urządzenie na świecie, zmienicie to?~-
1809     2, 17|                  że wszystko się dzieje na świecie, jak przynależy,
1810     2, 17|              Pan Bóg przykazał!~Ale już na to Boryna się nie odezwał,
1811     2, 17|       Rozpłakała się.~Jagna porwała się na pierwsze słowa, jakby ją
1812     2, 17|               ale wnet przysiadła znowu na skrzyni i jęła przyciskać
1813     2, 17|               nie doszło.~- Trafił swój na swego, zbój na zbója, nie
1814     2, 17|              Trafił swój na swego, zbój na zbója, nie ukrzywdzą się
1815     2, 17|                nieletko.~- Rozpytaj się na wsi, kiej mnie nie wierzysz,
1816     2, 17|              mówię, ino że nie wierzą i na zęby cię biorą.~- Jak im
1817     2, 17|             tego stopnia, taka była zła na Mateusza, że gotowa była
1818     2, 17|                 tak o byle co krzyczała na Józkę i Witka, aż się stary
1819     2, 17|                 że co chwila wychodziła na ganek, to do sadu za dom
1820     2, 17|                 i przez drzewa patrzyła na pola... albo wspierała się
1821     2, 17|                oczami leciała we świat, na białe, śnieżne pola, do
1822     2, 17|             chałupy, bo zaczęli dzwonić na nieszpory, a jej się zachciało
1823     2, 17|          zapomniała o niej, bo śpiewali na chórze i organy tak pięknie
1824     2, 17|                Hanką, która przystanęła na wprost, jakby chciała co
1825     2, 17|                świąteczny; mroczno było na świecie, światłości gwiezdne
1826     2, 17|              Pietrek przegrywał z cicha na skrzypicy, ale tak jakoś
1827     2, 17|          Przestań, Pietrek, a to się aż na płacz zbiera z tej muzyki!~-
1828     2, 17|               zniechęcona nagle, a on i na to się zgodził i nie nastawał,
1829     2, 17|                co z tego wyjdzie...~Ale na tym się skończyło, bo nikomu
1830     2, 17|                 ów z podziwem spoglądał na Jagusię, która gorączkowo
1831     2, 17|                nie dokończywszy leciała na drugą stronę, ale już z
1832     2, 17|                niej dusza, jak ten pies na łańcuchu, rwało się serce...
1833     2, 17|             okna zagląda i patrzy teraz na nią... i prosi... i truchleje
1834     2, 17|              nie wytrzyma dłużej... ino na tę minutkę, na to jedno
1835     2, 17|            dłużej... ino na tę minutkę, na to jedno słowo, by mu rzec:
1836     2, 17|          ułapiło za kark i przytrzymało na miejscu... bała się... i
1837     2, 17|                 pary z gęby nie puścił, na pozdrowienia odpowiadał,
1838     2, 17|           przyszli...~Boryna się kręcił na ławie, w oczy im patrzał,
1839     2, 17|           przewodzicie....~- Kużden się na was ogląda.~- Ile że o wszystkich
1840     2, 17|              Królach ! ~- Przeciech już na tartaku rzną jakieś drzewo.~-
1841     2, 17|          samiście najpierwsi pomstowali na dziedzica...~- Bom myślał,
1842     2, 17|           zakrzyczał Caban.~- Juści, że na przykupnym.~- Sprzedał i
1843     2, 17|                przykupnym.~- Sprzedał i na przykupnym, ale sprzedał
1844     2, 17|              przykupnym, ale sprzedał i na Wilczych dołach i ma ciąć...~-
1845     2, 17|              mruknął Caban.~- A jak kto na śmierć chory, na nic mu
1846     2, 17|                jak kto na śmierć chory, na nic mu i dochtory!- dodał
1847     2, 17|            tośwa przyszli waju zaprosić na naradę.~- Wszystkie przyjdą?...~-
1848     2, 17|             przytwierdzał i zgadzał się na wszystko, co mówili, dobrze
1849     2, 17|              dwór dowie, że nie nastaje na niego, prędzej zapłaci~za
1850     2, 17|                Niech se radzą, poczekam na boku, nie pilno mi, nie!...~
1851     2, 17|                a Maciej siedział, kredą na ławce pisał, liczył i długo
1852     2, 17|         przyczajoną w sercu radością.~- Na odwieczerzu, a może i później.~
1853     2, 17|               się cała. Nie mogła ustać na miejscu, radość w niej krzyczała,
1854     2, 17|          krzyczała, radość, że pojedzie na cały dzień, późno wróci,
1855     2, 18|             Hale, można to przyspieszyć na taką wieję, po omacku szłam
1856     2, 18|                 ozewrzeć, a takie zaspy na drogach, taki mąt, że i
1857     2, 18|                 drogach, taki mąt, że i na dwa kroki nic nie rozezna
1858     2, 18|                 juści, gdzie by ta szli na taki psi czas; rano byli
1859     2, 18|                ale z Magdą jest krucho, na księżą oborę patrzy, to
1860     2, 18|                się ze śniegu.~- Cóż tam na wsi? - zagadnął naśmieszliwie.~-
1861     2, 18|                    Psu wytrzymać trudno na takiej wiejbie, a dziedzicowi
1862     2, 18|                   Kogo mus pędzi, ten i na zakurki patrzał nie będzie...~-
1863     2, 18|           podszedł do okna wyjrzeć, ale na świecie była taka kurzawa,
1864     2, 18|                 motania nici z wrzecion na motowidło, stary zaś powrócił
1865     2, 18|                to mówiłam abo dwa, pysk na mnie wywarła jak na tego
1866     2, 18|                pysk na mnie wywarła jak na tego psa, jak wy jej nie
1867     2, 18|              mógł opowiadać, co widział na wsi, zakręcił się po izbie,
1868     2, 18|         zakręcił się po izbie, gwizdnął na Łapę, ale pies zwinął się
1869     2, 18|                  Głupiaś, nie powiadaj, na czym się nie rozumiesz...~
1870     2, 18|          siatkach czerwonych, z piórami na łbach, a brzękadła na pasach
1871     2, 18|           piórami na łbach, a brzękadła na pasach to łyśnią się od
1872     2, 18|             Jeszcze by, nic nie robią i na czystym owsie stoją!~- Pewnie,
1873     2, 18|              Siadajcie, Witek, przyrzuć na ogień - zarządziła zmieszana.~
1874     2, 18|             Ojciec w domu?~- Mój poszli na wieś.~- Poczekam, pozwólcie,
1875     2, 18|            letka. A może mleka zgotować na rozgrzewkę?~- Dziękuję,
1876     2, 18|              jesienią, kiej mój chorzał na brzuch, przywiezłam z miasta,
1877     2, 18|           wyszła, a nie wiem, u kogo by na wsi znalazł...~- A dobrodziej
1878     2, 18|                 niepoznaki i spozierała na niego pilnie, pełna głuchego
1879     2, 18|          Witkiem, któren niby podkładał na ogień, a głównie rozglądał
1880     2, 18|                dziwował, że ten cmoknął na Łapę.~- Ugryzie, pies zły! -
1881     2, 18|                się nagrzewał nie bacząc na ludzi ni ich szepty i uwagi,
1882     2, 18|            obrazom, sprzętom, to stawał na środku i tak przenikliwie
1883     2, 18|                 Kto to lepił? - wskazał na światy wiszące u sufitu.~-
1884     2, 18|         wycinkami, jakie były nalepione na ramach obrazów, a gdzieniegdzie
1885     2, 18|                a gdzieniegdzie i wprost na ścianie.~- Kiej to nie malowane,
1886     2, 18|             pomarło chudziakowi jeszcze na jesieni.~- Mówił mi ksiądz
1887     2, 18|                nawet dobrodziej płakali na pochowku i nic nie wzięli
1888     2, 18|                i... - wybuchnął płaczem na przypomnienie.~- A pobożny
1889     2, 18|          dobrodziej sam go chwalił...~- Na waszym cmentarzu pochowany? ~-
1890     2, 18|               postawił, a Rocho wypisał na deseczce wszystko, że choć
1891     2, 18|                 przez długą chwilę stał na środku izby, gdzieś przed
1892     2, 18|                zębów nie popuszczał ani na chwilę i cięgiem ją zapalał.
1893     2, 18|   poczerwieniała~- Weźcie, za darmo nic na świecie nie dają...~- Hale,
1894     2, 18|                 żwawo ruszył z chałupy.~Na ziemię, sypał się pierwszy,
1895     2, 18|               domy i sady wychyliły się na jaśnię i stały widne w omdlałym,
1896     2, 18|             niechybnym znakiem, że szło na odmianę.~Pan Jacek rozglądał
1897     2, 18|            śniegiem, a że Łapa szczekał na nich, chycił go któryś za
1898     2, 18|            jeszcze zaspę. Witek skoczył na ratunek, ale i jemu dostało
1899     2, 18|           czekał.~Ledwie się przekopali na cmentarz, a i tam śniegu ,
1900     2, 18|         cmentarz, a i tam śniegu , było na dobrego chłopa, tyla że
1901     2, 18|                  jeno tuż za smętarzem, na dróżce zasypanej ciągnęło
1902     2, 18|            drzewo chodzili do lasu.~- I na plecach je noszą?~- A juści,
1903     2, 18|                 koni nie mają, to muszą na plecach dygować.~- Dużo
1904     2, 18|         gospodarze mają gronta, a insze na komornym siedzą i na wyrobki
1905     2, 18|              insze na komornym siedzą i na wyrobki chodzą abo do służby
1906     2, 18|             rozwianych mogiłek pobitych na wojnie, przy których modlił
1907     2, 18|                Zaduszki.~- A dyć tutaj, na krzyzie stoi wypisane: Jakub
1908     2, 18|               się odwrócił, by gwizdnąć na Łapę i spojrzeć, co tamten
1909     2, 18|              przejął taki, że galopem i na przełaj poleciał do wsi.
1910     2, 18|             nieco powietrza i popatrzeć na pieniądze, trzymane mocno
1911     2, 18|                A koło stawu natknął się na Antka, wracającego z roboty,
1912     2, 18|                patrzy, i skręcił w bok, na dróżkę biegnącą za stodołami.~
1913     2, 18|              izbie panował mrok, bo ino na kominie żarzyły się głownie.
1914     2, 18|              jakby ze strachem wybiegła na ganek i zaczęła wołać Pietrka,
1915     2, 18|          rozebrała, że zaczęła krzyczeć na Józkę i pędzać ją, by rychlej
1916     2, 18|         przędzenia, nie odpowiadała już na mamroty Józczyne, bo się
1917     2, 18|           przymknął drzwi, Józka poszła na drugą stronę i wynosiła
1918     2, 18|       nasłuchując, bo śnieg zaskrzypiał na podwórzu, jakby kto szedł
1919     2, 18|             nawet... bo przyciszało się na mgnienie... znowu szedł...
1920     2, 18|                jeno, że mleko strzykało na wełniak i na ziemię. Gorąc
1921     2, 18|            mleko strzykało na wełniak i na ziemię. Gorąc ją objął i
1922     2, 18|                 samych Godów czatowałem na ciebie, co dnia, w każden
1923     2, 18|                 krzykiem potęgi... Stał na wprost, czuła, że się wsparł
1924     2, 18|            wprost, czuła, że się wsparł na krowie, pochylił i patrzył
1925     2, 18|              cięgiem stoisz przede mną, na oczach mi wisisz. Jaguś,
1926     2, 18|           samotność, ta noc niemocą się na nich zwaliła, ciężarem słodkim,
1927     2, 18|               jej ręce, skopek poleciał na ziemię, straciła przytomność,
1928     2, 18|                 jego ust, że zwarli się na śmierć, padli w siebie i
1929     2, 18|                  ale już cieniem mignął na progu i przepadł w nocy.
1930     2, 18|                dopiero idąc do chałupy, na mrozie poczuła, że ma twarz
1931     2, 18|                 je przecedzić, pobiegła na drugą stronę, bo dosłyszała
1932     2, 18|                 jeszcze polan dorzuciła na ogień, to rozmyślała, że
1933     2, 18|          wróciła do izby.~Stary patrzał na nią spode łba, dziwnie jakoś.~-
1934     2, 18|                 wiszą, to ino trącić, a na głowę się sypią - tłumaczyła
1935     2, 18|            płotu.~Nastka właśnie weszła na, to, więc dalejże ją pociągać
1936     2, 18|               mi ktosik, że widzieli go na odwieczerzu, po wsi chodził
1937     2, 18|               tam obaj tak galanto, aże na drodze się rozlegają śpiewania.~
1938     2, 18|                 taki cię wywiedzie niby na postronku, że~ani zmiarkujesz,
1939     2, 18|                wsiach cięgiem się nosi, na skrzypkach pod figurami
1940     2, 18|               Nie od siebie przychodzę. Na wsi powiadają, że dziedzic
1941     2, 18|              powiadają, że dziedzic się na Lipce zawziął i ani jednego
1942     2, 18|              niego! Rozsrożył się znowu na przypomnienie, ale milczał,
1943     2, 18|                 to im pokaże, co znaczy na wsi. Nie kto drugi, jeno
1944     2, 18|                 co urwać! Pan, ścierwo, na chłopskich ziemiach siedzi,
1945     2, 18|             łaski żyje, a będzie się tu na naród zmawiał! Ścierwa,
1946     2, 18|             bieda taka, że niejeden raz na dzień gorącą warzę pojada
1947     2, 18|                 o to, że podobno skargę na niego pisali do komisarza.~-
1948     2, 18|           miarkujcie ino. Mam co innego na głowie. To i płakał nie
1949     2, 18|         spodziewał się takiej twardości na biedę ludzką w Borynie,
1950     2, 18|               tak twardo i tak spojrzał na nią przenikliwie, że zmartwiała
1951     2, 19|            morgi abo dwa tysiące spłaty na rękę i dwa krowie ogony
1952     2, 19|                Bo tak się ano stało, że na sumie od ludzi z drugich
1953     2, 19|                i sam borowy, któren był na sumie, przytwierdził.~Niemała
1954     2, 19|           Niemała z tego turbacja padła na biedotę, nieletka.~Juści,
1955     2, 19|               gospodarzy młocką, którzy na tartaku siekierą, którzy
1956     2, 19|          właśnie jako zbawienia czekali na te poręby.~A teraz co począć?~
1957     2, 19|                 że ciężki frasunek padł na dusze. Zbierali się po chałupach ,
1958     2, 19|              ten powiedł do dobrodzieja na poradę, ale Kłąb się wymówił
1959     2, 19|                 cna, że ino kajś niekaj na zachodzie z tych szarych
1960     2, 19|          gwiazdy też jęły się wysypywać na ciemne niebo, a tak rosły
1961     2, 19|               ktosik się tam przebierał na przewiady, a insze zaś,
1962     2, 19|       dziewczyny aż piszczały do gzów i na muzykę nogami przebierały,
1963     2, 19|                  Tęgi ogień buzował się na kominie, że z pół izby zalewało
1964     2, 19|                 jednym kącie ode drogi, na kłodach od kapusty, siedziały
1965     2, 19|             jeszcze tany nie rozpoczęły na dobre, tyla co tam jakaś
1966     2, 19|      niecierpliwsza para się pokręciła.~Na izbie zaś, pod ścianami,
1967     2, 19|         rozglądając się wkoło, a bacząc na wchodzących.~Jeno przy szynkwasie
1968     2, 19|              godności, jak to przystało na zmówinach.~Wszyscy zaś często
1969     2, 19|         dobrodziej, a sielnie pomstował na dziedzica, w czym mu najgłośniej
1970     2, 19|                się, że Rzepczaki ciągną na jutro do boru do rąbania,
1971     2, 19|              było dogodniej, nie bacząc na sąsiadów - tylko jedna Jagustynka
1972     2, 19|              szło w tany, oglądając się na pierwszych lipeckich kawalerów,
1973     2, 19|         pierwszych lipeckich kawalerów, na Płoszkę Stacha, Wachnika,
1974     2, 19|                 wciąż basował Jambroży.~Na to właśnie pokazał się Mateusz,
1975     2, 19|            groźnie brwi i podszedł, ale na to Mateusz chycił go za
1976     2, 19|                 zniewolił, by przysiadł na ławie.~- Siadaj przy mnie.
1977     2, 19|            pobił i myślałem, że takiego na świecie nie ma. Mocarz z
1978     2, 19|              snopem, no, no...~- Boś mi na robocie przypiekał cięgiem,
1979     2, 19|             Woli?...~- Nie zbiłem go to na odpuście we żniwa, jeszcze
1980     2, 19|                 przyjacielstwie, aż się na karczmie dziwowano temu.
1981     2, 19|                 niezgorzej, pokrzykiwał na muzykę, by raźniej grała,
1982     2, 19|              wypieraj się, ty, i bez to na mnie nie chciała patrzeć!...
1983     2, 19|      śliczniejszej, a poszła za starego na twoją krzywdę, tego to już
1984     2, 19|                wyrozumieć nie mogę...~- Na moją krzywdę i na moje zatracenie! -
1985     2, 19|             mogę...~- Na moją krzywdę i na moje zatracenie! - jęknął
1986     2, 19|                 tak ognie w nim zagrały na wspomnienie; że ino zaklął
1987     2, 19|               Ale jest tylko jedna rada na kochanie: ożenić się, a
1988     2, 19|            mocarza wodzi kieby to cielę na postroneczku, mocy pozbawi,
1989     2, 19|                rozumu pozbawi i jeszcze na pośmiewisko światu poda!
1990     2, 19|              Bóg zapłać, mówię ci, pluń na to diable nasienie, przecież
1991     2, 19|        zapamiętale abo ująwszy się wpół na mróz biegli na powietrze.
1992     2, 19|                 się wpół na mróz biegli na powietrze. Bartek z tartaku
1993     2, 19|           tartaku ze swoimi wciąż stali na jednym miejscu, pili już
1994     2, 19|               nieustraszliwie poglądali na chłopów.~Byłoby może i przyszło
1995     2, 19|                  drugich też odciągnęli na poczęstunek do szynkwasu,
1996     2, 19|              się przy stole i prawił:~- Na ostatek opowiem jeszcze
1997     2, 19|            nawożone, a drugi też takie, na których ino pieskowie wesela
1998     2, 19|                 pół ćwiartki ziemniaków na raz zjedzą i za drugą patrzą !~
1999     2, 19|                drugą patrzą !~Oba dobre na zięciów, oba krowy mogą
2000     2, 19|              długo, wiadomo, że mądrala na całą chałupę, a tu chłopaki