Tom, Rozdzial

4001     3, 32|             widziane progi, a nie-jeden na ziem rymnął przed obrazami,
4002     3, 32|                ciemnej izbie pohuśtując na ręku dziecko kwilące i już
4003     3, 32|                 oczom. A ona nie bacząc na nikogo pracowała, jakby
4004     3, 32|                 już od samego przyjścia na krok jej nie odstępował
4005     3, 32|                 czego idzie i dając się na jego wolę, jakby nawet rada
4006     3, 32|             ponosi, ale skoro ją rzucił na słomę i poczuła na twarzy
4007     3, 32|               rzucił na słomę i poczuła na twarzy jego wilgotne wargi,
4008     3, 32|                ten wiecheć, jaże bęcnął na klepisko...~Straszna złość
4009     3, 32|            poszła.~W progu natknęła się na Hankę: zajrzały sobie w
4010     3, 32|                 musu, spozierały z dala na siebie.~Zaś potem, narządzając
4011     3, 32|                 bych całą złość wywrzeć na drugiej.~Na szczęście, do
4012     3, 32|               złość wywrzeć na drugiej.~Na szczęście, do tego nie przyszło,
4013     3, 32|                w płowych głębokościach; na moczarach leżały białe,
4014     3, 32|               że jeno kajś wynosiły się na jaśnię nieba drzewa pospane,
4015     3, 32|             prawie co krok natykała się na jakąś parę, mocno splecioną
4016     3, 32|       zapamiętale.~Wlazła też niechcący na Marysię Balcerkównę z Wawrzkiem:
4017     3, 32|           Mateuszem; nie spojrzał nawet na nią mijając kiej to drzewo;
4018     3, 32|               rozpachnionych sadach czy na polu, fujarka zaświergoliła
4019     3, 32|             całunkom, i radościom. ~Zaś na moczarach żaby zarechotały
4020     3, 33|              któren ledwie przecknąwszy na równe nogi się zrywa i szepcąc
4021     3, 33|           ogromne, z wolna wtaczało się na wysokie niebo, jakoby na
4022     3, 33|                na wysokie niebo, jakoby na to pole nieobjęte, kaj w
4023     3, 33|              gospodarz budzący wszystko na świtaniu; przegarniał zboża
4024     3, 33|              mgły, że rozpierzchały się na wsze strony, targał obwisłymi
4025     3, 33|               obwisłymi gałęziami, kajś na rozstajach huknął, to chyłkiem
4026     3, 33|                 i kiej śnieg trząsł się na ziemię; kiej łzy na wody
4027     3, 33|                 się na ziemię; kiej łzy na wody stawu padał.~Ziemia
4028     3, 33|                 aże raptem oczy ozewrze na słoneczną światłość i krzykiem
4029     3, 33|               się budzić i raźno zrywać na nogi; niejedna głowa rozczochrana
4030     3, 33|               rąbał; wozy też wytaczano na drogę, dymy niekajś wykwitały
4031     3, 33|             owdzie roznosiły się krzyki na leniących się wstawać.~Rano
4032     3, 33|               jeszcze, słońce ledwie co na parę chłopa wyniesło się
4033     3, 33|                  boćki leciały z gniazd na żer, kokoty piały po płotach
4034     3, 33|                krzykiem wywodziły młode na staw sczerwieniony. Bydło
4035     3, 33|            obejścia wyganiali inwentarz na drogi, że szedł kolebiąco
4036     3, 33|                kurzu. Spędzali wszystko na plac przed kościołem, kaj
4037     3, 33|                paru starszych chłopaków na koniach, trzaskając batami
4038     3, 33|                 się stado i wrzeszczało na opóźnionych.~A kiej ruszyli,
4039     3, 33|                 ruszyli, stłaczając się na topolowej, bo jaże pod lasem
4040     3, 33|               ktosik cielną krowę wiódł na miedzę albo konia spętanego
4041     3, 33|           spętanego prowadził za grzywę na ugory.~Ale i potem niewiele
4042     3, 33|               to wieś jęła się szykować na jarmarek. Było to jakoś
4043     3, 33|                  wyrzekając a żaląc się na dolę, imał się po ździebku
4044     3, 33|              tylim próżnowaniu brać się na ostro - ale już co dnia
4045     3, 33|                co dnia przemieniało się na lepsze, co dnia puściej
4046     3, 33|                 wychodził, szykując się na niego.~Przednowek wcześniej
4047     3, 33|                a nowin dowie, jeśli nie na jarmarku lebo na odpuście?...~
4048     3, 33|              jeśli nie na jarmarku lebo na odpuście?...~Więc skoro
4049     3, 33|            skoro powypędzano inwentarze na paszę, zaczęli się zbierać,
4050     3, 33|             jałowicę, co się była teraz na zwiesnę pognała... Że zaś
4051     3, 33|              Grzela z krzywą gębą, choć na ośmiu morgach siedział,
4052     3, 33|                 dojną krowę poprowadził na powróśle, somsiad zaś jego,
4053     3, 33|                które był kiejś pożyczył na krowę, i teraz gotowym wyrokiem
4054     3, 33|         wyrzekań i gróźb siadł nieborak na kasztanka i przedawać go
4055     3, 33|              lub zbędne płótna dźwigały na plecach.~Bieda ano popędzała,
4056     3, 33|            księdzem, bo ledwie odmówiły na Podniesienie, a już Jambroż
4057     3, 33|             rychtyk, kiej już wychodził na śniadanie. Nie śmiała go
4058     3, 33|        sztachetami wypatrując, kiej się na ganku pokaże. Nim się jednak
4059     3, 33|               zebrała przystąpić, siadł na bryczkę i przykazywał ostro
4060     3, 33|                 żałośnie, długo patrząc na topolową, kaj kurz wisiał
4061     3, 33|                i szarą chmurą kładł się na pola; wozy turkotały coraz
4062     3, 33|             dłubał cosik w obejściach i na ogrodach za chałupami.~Tereska
4063     3, 33|               brat oderznął i przeniósł na swój grunt, że kiej rozcięte
4064     3, 33|               przełazem, rozpostarła go na kolanach i znowu z niemałym
4065     3, 33|          odczytywać. Tereska przysiadła na żerdce i wsparłszy brodę
4066     3, 33|                żerdce i wsparłszy brodę na pięściach patrzyła z lękiem
4067     3, 33|             pięściach patrzyła z lękiem na te jakieś kreski, z których
4068     3, 33|   wysylabizowała, że Pochwalony stojało na początku.~- Nie rozbierę
4069     3, 33|                      Żeby drukowane, to na każdej książce przeczytam,
4070     3, 33|          uwalaną w czernidle puścił kto na papier.~- Nie powiesz, Nastuś,
4071     3, 33|            muchami.~- A kaj to pani? ~- Na ogrodzie, zaraz ją tu posłyszycie...~
4072     3, 33|               chustkę naciągając barzej na czoło, gdyż słońce wyłaziło
4073     3, 33|           powietrzu i spadały co trocha na czerwone dachy plebanii
4074     3, 33|              cichuśkim brzękiem leciały na pracę, kajś już i motyl
4075     3, 33|               wrzaskiem spadało z drzew na płoty.~Teresce naraz łzy
4076     3, 33|             wieprz.~- Dobrodziej pewnie na jarmark?~- Juści, byka mają
4077     3, 33|       organiściny. - Nie chciało ci się na ugór pędzić. Jezus, że to
4078     3, 33|               ugór pędzić. Jezus, że to na nikogo się spuścić nie można!
4079     3, 33|                 popamiętasz.~- Wygnałem na ugór, sam spętałem i na
4080     3, 33|                 na ugór, sam spętałem i na lince przywiązałem do kołka! -
4081     3, 33|            powiem, bo widziałem. Ciotka na mnie krzyczy, a to ksiądz
4082     3, 33|                tam, gdzie je zostawiłem na noc. Dosyć zostawiły śladów,
4083     3, 33|                Rozpętałem je i wsiadłem na gniadego, a tu widzę, że
4084     3, 33|               im drogę zastąpić, wyłażę na dróżkę Kłębową, a tu proboszcz
4085     3, 33|        organista krzyczał spod pierzyny na Michała.~Tereska oddała
4086     3, 33|              jej zapowiadał swój powrót na żniwa, razem z Kubą Jarczykiem
4087     3, 33|          prędzej, ale stara odwiedła ją na bok i dziwnie dobrotliwie
4088     3, 33|               dowie. Pomiarkuj, parobek na miesiąc, a mąż na całe życie!
4089     3, 33|               parobek na miesiąc, a mąż na całe życie! Dobrze ci radzę.~-
4090     3, 33|              kaj to pójdziesz? We świat na zatracenie i pośmiewisko!
4091     3, 33|         niedalekie wrzaski podniesły ją na nogi.~Jakby przed wójtową
4092     3, 33|            uciechy, pokrzykując judząco na kobiety.~Krzyki roznosiły
4093     3, 33|           roznosiły się daleko, że kiej na dziwowisko zbiegali się
4094     3, 33|           ludzie: sporo już ich stojało na drodze, a spoza wszystkich
4095     3, 33|                 nie wypowiem tych szkód na ogrodzie i w sadzie! A bodajś
4096     3, 33|               się do Tereski, wyłażącej na drogę - a tom rano pięć
4097     3, 33|                kawałków płótna wyniesła na bielnik. Zachodzę po śniadaniu;
4098     3, 33|                  chyciwszy jakiś kołek, na drogę wypadła i docierając
4099     3, 33|             tego, babę swoją weź lepiej na postronek, bych się ludzi
4100     3, 33|               wzion la jakiej kochanicy na koszulę. Gromadzkich pieniędzy
4101     3, 33|                  że kiej wilki skoczyli na nią; pierwsza wójtowa chlasnęła
4102     3, 33|                Bartek w ten mig skoczył na pomoc swojej.~Zwarli się
4103     3, 33|                 i przetoczyli się znowu na drogę kiej snopy wichurą
4104     3, 33|              się coraz zajadlej, runęli na ziem, w piasek.~Kurz ich
4105     3, 33|           wszystkie naraz podnosiły się na nogi, a chytając w garście,
4106     3, 33|                  co popadło, znowu bili na siebie, za łby się wodząc,
4107     3, 33|           szpondry.~Wrzask się rozniósł na całą wieś, wystrachane kury
4108     3, 33|          porozlatali się zaraz, aby ich na świadków nie podano; ale
4109     3, 33|           jeszcze sprawiedliwość i kara na zbójów, jest! Cichoj, mizeraku!
4110     3, 33|         mizeraku! dobrze ci on zapłaci! Na śmierć chciał go zabić,
4111     3, 33|          chałupie nie było nikogo, jeno na dworze pod ścianą siedziało
4112     3, 33|            Jacek zaś siedział jak zawdy na progu, papierosa kurzył
4113     3, 33|          papierosa kurzył i pogwizdywał na gołębie kołujące nad trześniami.~
4114     3, 33|              spadał okwiat chwiejąc się na trawach niby biały motyl.~
4115     3, 33|            błagalnie Stacho.~- Dokupcie na całą chałupę, z tego gnoju
4116     3, 33|          naciągając spencerek.~Nadeszła na to Weronka z dzieckiem na
4117     3, 33|               na to Weronka z dzieckiem na ręku i jęła wyrzekać:~-
4118     3, 33|                Ze dwa tysiące trzeba by na nową! - westchnął frasobliwie
4119     3, 33|             tatka latka, a kajże się to na zimę podziejem? kaj? - wybuchnęła
4120     3, 33|           płaczcie, Weronka, drzewo się na chałupę znajdzie.~Osłupieli
4121     3, 33|                ostro, spode łba patrząc na niego, ale pan Jacek już
4122     3, 33|                 nie ozwał, siadł znowuj na progu, zakurzył papierosa
4123     3, 33|            rzuciwszy ramionami poszedł.~Na lewo się wziął zaraz z miejsca,
4124     3, 33|               Mało ludzi robiło dzisiaj na ogrodach, bo jeno kajś niekaj
4125     3, 33|         wrótniach stodół, powywieranych na pola.~Nieśpieszno było Mateuszowi,
4126     3, 33|                  jaże śmiech zarechotał na ogrodach, że niejedna wzdychając
4127     3, 33|                i chałupę wyrychtował, i na fleciku pięknie wygrywał,
4128     3, 33|            całego cielaka, bych go jeno na zięcia przysposobić, zaś
4129     3, 33|               co potem prędzej zaniesie na zapowiedzie.~Ale na nic
4130     3, 33|            zaniesie na zapowiedzie.~Ale na nic szły wszystkie zabiegi,
4131     3, 33|              Tereską i żył z nią prawie na oczach wszystkiej wsi, nie
4132     3, 33|              wszystkiej wsi, nie bacząc na gadania ni pogrozy.~- Wróci
4133     3, 33|                 niej odstawał.~I teraz, na obiad idąc, dłuższą drogę
4134     3, 33|               niespodzianie natknął się na Jagnę: pełła cosik na matczynym
4135     3, 33|               się na Jagnę: pełła cosik na matczynym ogrodzie.~- Jagusia! -
4136     3, 33|             kreminale, naszkodowała się na ciebie, to jej teraz odrabiaj! -
4137     3, 33|               do domu. Gniew nim miotał na przemian z podziwem. Jakże,
4138     3, 33|               doiła w sadzie; podniosła na niego oczy dziwnie smutne,
4139     3, 33|        pilnowała, strzykasz ano mlekiem na wełniak.~Kwardy był dzisiaj
4140     3, 33|            sroższy gniew wprowadzało.~- Na złość na cię nie spojrzę,
4141     3, 33|                 wprowadzało.~- Na złość na cię nie spojrzę, ślepiaj
4142     3, 33|              Zaś przy kapuście wyrzekał na stare sadło.~- Mazią od
4143     3, 33|               tam jeszcze przy michach, na dworze.~Zakurzył papierosa
4144     3, 33|          Tereski i Jarczakiem z Woli.~- Na żniwa się obiecują. Tereska
4145     3, 33|            ojcowej strony, ale żeby tak na mnie padło, dobrze bym pleciuchom
4146     3, 33|          siedząca pod płotem z miseczką na kolanach.~- A bo mi już
4147     3, 33|                 Kiej ci w Lipcach malo, na drugich wsiach se szukaj! -
4148     3, 33|                  bych je ponieść Żydowi na gorzałkę, a od samego połednia
4149     3, 33|              Kłębianki podniesły wrzask na niego, że stary krzyknął:~-
4150     3, 33|                  skrzeczą kiej te sroki na deszcz.~Nie zaraz się uspokoili,
4151     3, 33|                 boja. Któż to mu stanie na sprzeciw? Drugi za taką
4152     3, 33|          poredzi? Każden się waguje iść na pierwszego, bo każden ledwie
4153     3, 33|              jadle legł odpoczywać, kto na drogę wychodził kości przeciągnąć
4154     3, 33|                zaś Kłąb fajkę zapalił i na progu przysiadł.~- Kto jeno
4155     3, 33|                okwiat cichuśko słał się na trawy, pszczoły brzęczały
4156     3, 33|               głową włosy, opadające mu na twarz.~- Obejrzałeś, co? -
4157     3, 33|       ziemniaków do nowych!~- Hale, raz na dzień! Młode i zdrowe, to
4158     3, 33|              groszy, wygodziłabym waju. Na pochówek je ścibałam, ale
4159     3, 33|               co?... Słabam, już z dnia na dzień końca czekam. Pewnie,
4160     3, 33|                czterdzieści złotych mam na pochówek... bych to i ze
4161     3, 33|               kole chałupy ku stodółce, na siano... ~- Gospodarz taki...
4162     3, 33|                przeciech, grosz swój ma na pochowek i długo wama w
4163     3, 33|                  długo nie pociągnie... na pochowek ma... Ludzie by
4164     3, 33|             potrza by oddawać... juści, na drodze tego nie znajdzie -
4165     3, 33|               pyskują, co la nas poszła na żebry... Nie można.~Kłębowa,
4166     3, 33|              samego rana pełno już było na drogach gwarów i ludzi.
4167     3, 33|                 ludzi. Kobiety ciągnęły na kapuśniska dźwigając w przetakach
4168     3, 33|              jeszcze nim rosa obeschła, na czarnych kapuśniskach, pociętych
4169     3, 33|           przypiekać, stary zdał robotę na synów i wywoławszy Balcerka,
4170     3, 33|                   Robactwo jaże się roi na drzewach, na suszę się ma.~-
4171     3, 33|               jaże się roi na drzewach, na suszę się ma.~- A jarzyny
4172     3, 33|             Jezus nie dopuści... Cóż ta na jarmarku? dowiedzieliście
4173     3, 33|                 Kłąb.~Balcerek spojrzał na niego, ale stary dodał gorąco:~-
4174     3, 33|                   Już wstyd przez niego na wieś idzie. Słyszeliście
4175     3, 33|                Józka skrobała ziemniaki na ganku.~- Idźcie, ojciec
4176     3, 33|            ojciec ta sami leżą. Hanusia na kapuśnisku, a Jagna robi
4177     3, 33|            przez zieleń.~Stary siedział na łóżku. Wychudły był, siwa
4178     3, 33|                siwa broda jeżyła mu się na żółtej twarzy kiej szczeć,
4179     3, 33|                 zatrzęsły, obejrzał się na nich.~- Słyszycie? dyć Kłąb
4180     3, 33|            jakby w obronie i zwalił się na wznak.~Józka wpadła na krzyk
4181     3, 33|              się na wznak.~Józka wpadła na krzyk i jęła mu głowę obwalać
4182     3, 33|              rzekł Kłąb odwracając oczy na chałupę.~Józka znowu skrobała
4183     3, 33|                znowu skrobała ziemniaki na ganku, dzieci bawiły się
4184     3, 33|             wyszli.~- Każdemu przyjdzie na to, każdemu - szepnął łzawo
4185     3, 33|              świat, w pola rozkołysane, na bory widne jak na dłoni,
4186     3, 33|          rozkołysane, na bory widne jak na dłoni, na role zieleniące,
4187     3, 33|                bory widne jak na dłoni, na role zieleniące, na ten
4188     3, 33|              dłoni, na role zieleniące, na ten dzień jasny, ciepły
4189     3, 33|               Borynowej chałupie...~Zaś na wsi kotłowało się kiej w
4190     3, 33|            świadków, przeciągając naród na swoją stronę.~Chociaż to
4191     3, 33|              wójt jeszcze lepiej beknął na sądach. Ale Bóg wie, jak
4192     3, 33|           przedała maciorę z prosiętami na lekowanie męża i prawie
4193     3, 33|                 sprawiedliwych wzywając na świarczenie i poratunek.~
4194     3, 33|                się z nich prześmiewał i na bórg dawać nie chciał.~A
4195     3, 33|           Niemcy w karczmie popasają!~- Na Podlesie pewnikiem ciągną -
4196     3, 33|                 karczmy się przebierały na przewiady.~Jakoż prawdę
4197     3, 33|               rzekli, pięć bryk stojało na podjeździe, a wszystkie
4198     3, 33|                 podjeździe, a wszystkie na żelaznych osiach, na żółto
4199     3, 33|          wszystkie na żelaznych osiach, na żółto i niebiesko malowane,
4200     3, 33|                 ze srebrnymi łańcuchami na spaśnych brzuchach, a pyski
4201     3, 33|            brzega, zwali me, to pierzta na odlew.~Powstrzymali go,
4202     3, 33|             piętnaście familii osiądzie na folwarku.~- My się dusim
4203     3, 33|                folwarku.~- My się dusim na zagonach, a Niemcy będą
4204     3, 33|                 zagonach, a Niemcy będą na włókach rozwalali.~- To
4205     3, 33|               mądralę!... - wykrzykiwał na Grzelę Stacho Płoszka.~-
4206     3, 33|              szynkwas. - Jak się usadzą na Podlesiu, to i ciężko będzie
4207     3, 33|             przechodzący donosili, jako na Podlesiu grunta już rozmierzają,
4208     3, 33|            Grzela, wójtów brat, poszedł na przewiady i prawdę wyłożył. ~
4209     3, 33|               weźmie zapłacić? Wszystko na pniu przedane! Lasu przeciek
4210     3, 33|            każdemu. Dyć się już cisnęli na swoich zagonach kiej mrówki,
4211     3, 33|                wzdychali starzy patrząc na młódź, gżącą się wieczorami
4212     3, 33|             grunta kupować, kiej ledwie na życie starczyło?~Głowili
4213     3, 33|                nic nie pomogły.~A jakby na dobitkę; upały szły coraz
4214     3, 33|          wschodu wynosiło się rozpalone na czyste niebo i tak przypiekało,
4215     3, 33|       przypiekało, że już po wyżniach i na piaskach jarzyny mdlały
4216     3, 33|                przez Płoszkowe judzenie na wójta, przez przednówek
4217     3, 33|       wszystkiej mocy - że jakby zaraza na wieś padła, tyle powstawało
4218     3, 33|            gorzałkę stawia, honoruje, a na świadki prosi. Żeby tak
4219     3, 33|            roków jeszcze się kłócili, a na nic by się człowiek rozpił...~
4220     3, 33|                 okazji chwytając za kij na synów, chciała ich przemóc
4221     3, 33|                się jak i matka i poszli na udry. To powstawały prawie
4222     3, 33|               zaglądał do niej, niby to na poredy, a głównie, bych
4223     3, 33|           wywołać i prowadzić się z nią na ogrody.~Na wsi się nic nie
4224     3, 33|          prowadzić się z nią na ogrody.~Na wsi się nic nie ukryje,
4225     3, 33|             próśb i błagań robiła jakby na złość. Wolała bowiem grzech
4226     3, 33|        powstrzymać.~Hance to nawet szło na rękę i nawet często o tym
4227     3, 33|             porachuje.~- Wróci! Jeszcze na to nie przyszło, bych zbójów
4228     3, 33|                znieść i w sobie schować na później, do sposobnej pory,
4229     3, 33|              jeszcze pójdzie i wszystko na jej ręce spadnie; już i
4230     3, 33|                robocie. Zapadała przeto na zdrowiu coraz więcej. Jakże,
4231     3, 33|            ksiądz z organistą pojechali na odpust, zaś Jambroży tak
4232     3, 33|               nie było komu przedzwonić na Anioł Pański ni kościoła
4233     3, 33|             nabożnie.~Kowal przyklęknął na przedzie, przed progiem,
4234     3, 33|                 słońcu, mroczało, niebo na zachodzie paliło się jeszcze
4235     3, 33|          ptaszkowie i skrzypice, a kiej na to oczymgnienie ustawali,
4236     3, 33|             przeciągłym.~I tak już szło na przemiany.~Długo się owo
4237     3, 33|            niektóre.~A nawet raz huknął na Maciusia Kłębowego:~- Nie
4238     3, 33|              cicha świat otulała, zasie na niebie występowały gwiazdy
4239     3, 33|              powracała jeno z dzieckiem na ręku i srodze czegoś zadumana,
4240     3, 33|                co rzeknę, a jak księdzu na spowiedzi, tak prawdę powiem...
4241     3, 33|                 ciężko go zasądzą, może na dziesięć lat. Słyszycie
4242     3, 33|                 gęsi były nie zapędzone na noc i źrebak gonił się w
4243     3, 33|                   myślała trzymając się na baczności.~- Cóż poredzić?
4244     3, 33|            macie te ojcowe... weźcie je na wykup... policzym się później...
4245     3, 33|                jeno ratować...~Skoczyła na równe nogi.~- Jako ten pies
4246     3, 33|        zakończył poważnie.~- Skąd wziąć na wykup! tylachna pieniędzy! -
4247     3, 33|             kogoś z Modlicy, kto by dał na dobry procent... znam i
4248     3, 33|              jakby stróżując gospodyni, na wsi też wszyscy legli, nawet
4249     3, 33|             sadach. Księżyc się wtoczył na niebo i szedł srebrnym sierpem
4250     3, 33|         zawodzeń.~Hanka siedziała wciąż na jednym miejscu jakby przykuta.~-
4251     3, 33|               przejęła, rosnąc z minuty na minutę, a serce ściskając
4252     3, 33|           przerażeniem.~Łapa zaczął wyć na podwórzu, słowiki ścichły,
4253     3, 33|               już, cichość znowu spadła na świat, słowiki zaśpiewały,
4254     3, 33|                   W cały świat uciekać! Na zawsze! Jezu miłosierny!
4255     3, 33|                zawsze! Jezu miłosierny! Na zawsze...~
4256     3, 34|         rozmowie z księdzem pokazał się na wsi. Niewiela ludzi kręciło
4257     3, 34|            przez wieś, wnet ci ten i ów na drogę śpieszył witać dawno
4258     3, 34|                 on zaś szedł, jak zawdy na kiju się wspierając, wolniuśko,
4259     3, 34|                  i tak samo z różańcami na szyi; wiater mu rozgarniał
4260     3, 34|                    W Częstochowie byłem na odpuście - odpowiadał, gdy
4261     3, 34|                się wyżalić, odwodząc go na stronę i supląc przed nim
4262     3, 34|              turbacje, kiejby ten grosz na ostatnią potrzebę schowany.~-
4263     3, 34|                tłumaczył się zbywająco.~Na prześcigi jęli go zapraszać
4264     3, 34|          zapraszać do swoich chałup. ~- Na tymczasem zakwateruję się
4265     3, 34|                potem, do tego przystanę na dłużej.~I żwawo ruszył do
4266     3, 34|        pociesznie między drzewami kieby na straży.~Sad był stary i
4267     3, 34|            przysłaniały niebo, że dołem na murawach jeno niekajś gmerały
4268     3, 34|           szumiały, czasem pies warknął na muchy, a niekiedy rozświegotane
4269     3, 34|            śmignęły wskroś pni czarnych na pola zielone i rozkołysane.~
4270     3, 34|            żywszym płomieniem wystrzeli na ostatku: Mnie się zdaje,
4271     3, 34|               że jeszcze żyje; przecież na wiór wysechł...~- Dyć jeść
4272     3, 34|             lasu: zwozi Stachowi drzewo na chałupę.~- Buduje się to?~-
4273     3, 34|            powiada, co będzie buty darł na darmo?... jeszcze się z
4274     3, 34|               dziedzic go kazał zawołać na pokoje, poczęstował gorzałką
4275     3, 34|                ja Pietrka. Dziedzic już na nich czekał w porębie i
4276     3, 34|           figurami, to we zbożach grywa na skrzypicy, a czasem tak
4277     3, 34|                wiarę?...~- Nie patrzcie na człowieka, jeno na jego
4278     3, 34|             patrzcie na człowieka, jeno na jego uczynki.~- Ale dać
4279     3, 34|          najmniejszą poredę iść, a i to na ręce patrzą, zaś w urzędzie
4280     3, 34|                jakie to jest urządzenie na świecie i niemało już pieniędzy
4281     3, 34|                mogą przed sprawą puścić na wolę, jeśli kto poręczy
4282     3, 34|               ogiery, a powraca rakiem, na czworakach... Co inszego
4283     3, 34|                pacierzu przywarła drzwi na zasuwę i położyła mu węzełek
4284     3, 34|            zasuwę i położyła mu węzełek na kolana.~Były w nim papierowe
4285     3, 34|                 przykucając przed ławą, na której Rocho rozliczał.~-
4286     3, 34|               jąkała czerwieniąc się.~- Na zastaw nie starczy, ale
4287     3, 34|           pieniądzach?~- Ojciec mi dali na ratowanie Antka, przykazując,
4288     3, 34|                 Antka. Uładzi się jakoś na dobre, uładzi, moi kochani -
4289     3, 34|             stara pono gront przepisuje na córkę.~- Wszystko Jagnie?
4290     3, 34|              się pokazał, zjadł obiad i na wieś się wybierał, kiej
4291     3, 34|              obiedzie pchnęłam po ziela na wianki.~- A świece, lichtarze
4292     3, 34|              rudery.~Pan Jacek siedział na progu, jak zawdy, papierosa
4293     3, 34|              mruczał:~- I tyś przyszedł na nasze podwórko... juści...
4294     3, 34|             ostrego kantu wyrychtuje... na przyciesie zdatnyś... sucho
4295     3, 34|                do najgrubszej, zwalonej na dróżkę, kucnął przed przekrojem
4296     3, 34|         przekrojem i patrząc z lubością na żółte, nabrzmiałe żywicą
4297     3, 34|         ostaniesz, u gospodarzy, obrazy na tobie powieszą, ksiądz cie
4298     3, 34|          siedział wysłuchując różności.~Na świecie miało się już pod
4299     3, 34|             Wiater z różnych stron parł na nie i miotał kiejby la zabawy,
4300     3, 34|                 przeciągnęło, ważąc się na wietrze i spadając odpoczywać
4301     3, 34|           wietrze i spadając odpoczywać na rozkołysanych drzewinach.
4302     3, 34|            trzepoczących się niby stada na uwięzi rozlewał się z wolna
4303     3, 34|              się wyjść od Weronki, kiej na topolowej we srogiej kurzawie
4304     3, 34|               ukazał się ktosik pędzący na koniu. Wstrzymywały go nieco
4305     3, 34|                me całkiem. Konia pasłem na smugu i jużeśmy z Gulbasiakiem
4306     3, 34|              rzucił w bok, jażem bęcnął na ziem. Patrzę: ki licho strachnęło
4307     3, 34|               zaszło, z pół wsi wyległo na drogi. Ktoś dobrodzieja
4308     3, 34|                niecierpliwością czekali na sołtysa, któren wozem pojechał
4309     3, 34|             ciężkimi brzemionami drzewa na plecach. Kozłowa szła na
4310     3, 34|                na plecach. Kozłowa szła na przedzie, jaże wpół zgięta
4311     3, 34|          uciekła, zaś pana wójta ledwie na wóz wdygowali, spity był
4312     3, 34|         pomyśleć, co się wyprawia teraz na świecie!~- Taki grzech,
4313     3, 34|             takie zgorszenie, dyć wstyd na całą wieś padnie!~- Jagna
4314     3, 34|                się kary srogiej od Boga na wszystkich ludzi. Cała wieś
4315     3, 34|            chłopaki, co się były zeszły na most, wzięły Gulbasiaka
4316     3, 34|               Jagny każden by się ważył na wszystko...~- Jeszcze by!
4317     3, 34|            jakim dworze: ledwie spojrzy na człowieka, a już ciągotki
4318     3, 34|                nie wiadomo, jak było... Na niejedną pyskują, choć najpoczciwsza -
4319     3, 34|             końskich ogonów! - gruchnął na niego Stacho Płoszka.~-
4320     3, 34|                 dorzucił jeszcze któryś na odchodne.~- Gospodarze parszywe,
4321     3, 34|                że nie odzywając się już na jego wrzaski, porozchodzili
4322     3, 34|             bowiem było po zachodzie, a na niebie jeszcze leżały szerokie
4323     3, 34|                 wściekłe, wybiegając aż na pola. Zaś w chałupach też
4324     3, 34|             nikto w izbach nie ostał ni na progach siadał, jak zwyczajnie:
4325     3, 34|                 U Hanki też się zebrało na ganku parę kum: przyleciały
4326     3, 34|                w Lipcach się staje.~- I na wszystkie lipeckie kobiety
4327     3, 34|        Jagustynka.~- Cichocie, nie pora na prześmiechy! - zgromiła
4328     3, 34|              gniew, co ją zrazu chwycił na Jagnę, już się kajś zapodział,
4329     3, 34|                 porozchodziły, zajrzała na drugą stronę, niby to do
4330     3, 34|            Hanka, jaże Pietrek spojrzał na nią dziękczynnie.~I dobrze
4331     3, 34|            Sikora wspierając się ciężko na szynkwasie.~- Trzymaj se
4332     3, 34|                 już cicho jął podjudzać na wójta prawiąc, jaki to zły
4333     3, 34|               kwaterkę. - Posadzilim go na wójtostwie, to mocnim i
4334     3, 34|                dziedzicem zawdy trzymał na szkodę gromady, szkołę chce
4335     3, 34|                Lipcach stawiać, Miemców na Podlesie to on pono dziedzicowi
4336     3, 34|                   Swoje trzymam, że cię na wójta nie wybierzem!~Odsunęli
4337     3, 34|                mocniej, ale naród jakby na to nie baczył; gdyż już
4338     3, 34|             świtania rejwach się czynił na wsi i sroga krętanina: szykowali
4339     3, 34|              kwiatem przed dobrodziejem na procesji, biegały kiej oparzone
4340     3, 34|                 między sobą, zaś starsi na gwałt stroili ołtarze; stawiali
4341     3, 34|                kolorów, zaś w pośrodku, na podwyższeniu, stanął ołtarz,
4342     3, 34|               wysadzone były świerczyną na przemian z brzózkami, żółtym
4343     3, 34|              kościoła.~Witek jeno ostał na straży w opłotkach, bo chmara
4344     3, 34|                 mogąc poredzić puszczał na nich swojego boćka, któren
4345     3, 34|                 obracając się przed nim na pięcie.~- Galanto, kiej
4346     3, 34|          odrzekł z podziwem.~- Tyla się na tym rozumiesz co twój bociek.
4347     3, 34|              szeptał wyglądając za nimi na drogę, ale wspomniawszy
4348     3, 34|         leżącego w sadzie, jak co dnia.~Na wsi już całkiem ścichło,
4349     3, 34|                niebosiężny głos:~Czekam na Twe zmiłowanie...~ ~I śpiewając
4350     3, 34|           niesły gospodarze, jeno jakby na złość Lipczakom, same obce
4351     3, 34|         wywaliła się z cieniów smętarza na plac, jaże biały i wrzący
4352     3, 34|                 zaś środkiem, niby łódź na fali, płynął czerwony baldach
4353     3, 34|                 w oczach kiej wrzątek - na burzę się zbierało.~Już
4354     3, 34|           nagłej skowronki było słychać na polach, kukułka gdziesik
4355     3, 34|           zatargały i kurz się podniósł na drogach.~Ludzie z bliższych
4356     3, 34|             Ludzie z bliższych wsi jęli na gwałt wyjeżdżać.~Ale zrazu
4357     3, 34|               zahuczały znowu grzmoty i na posiniałym wschodzie jęły
4358     3, 34|               przyczaiło się w strachu.~Na szczęście, że burza przewaliła
4359     3, 34|             wieczór, deszcz przeszedł i na zachód słońce się wykryło
4360     3, 34|                wywierać drzwi i wyłazić na świat, i dychać z lubością
4361     3, 34|              księże perliczki darły się na płotach, a wszystkie opłotki,
4362     3, 34|            powiedły swoich dobrodziejów na poczęstunek do Żyda bo zawdy
4363     3, 34|              drudzy też gęsto pociągali na zabawę, gdyż od tyla czasu,
4364     3, 34|                zapust, nie zbierali się na żadną ochotę.~Narodu się
4365     3, 34|              się kuntentować siedzeniem na belkach leżących pod karczmą,
4366     3, 34|               jeno co czas był piękny i na niebie świeciły złote roztoki,
4367     3, 34|       kwaterowali pod ścianą, krzykając na Żyda, by im napitki wynosił.~
4368     3, 34|           Gorzałki bym się z wami napił na zgodę - rzekł śmiejąc się
4369     3, 34|             słuchali uważnie nie bacząc na tany ni na stojącą przed
4370     3, 34|           uważnie nie bacząc na tany ni na stojącą przed nimi gorzałkę:
4371     3, 34|         Zaczynaj, Grzela, to kiej wrony na deszczu tak siedzita!~Nie
4372     3, 34|                wama z Miemcami w piątki na sperce z kawą, to jeszcze
4373     3, 34|             Pryczek.~- Widzi mi się, co na sąd trafiłem... cie! jak
4374     3, 34|            pomyślałby, co się zmawiacie na kogo! - niby to drwił, ale
4375     3, 34|                    Może i tak, jeno nie na ciebie: za małaś figura,
4376     3, 34|          drzwiami.~- Przewąchał cosik i na zwiady przyleciał.~- Gotów
4377     3, 34|                aktu, a nawet mówili, co na przyszły czwartek.~- Dyć
4378     3, 34|          czwartek.~- Dyć wiemy i trzeba na to zaradzić! - zawołał niecierpliwie
4379     3, 34|                Mateusz.~- Radź, Grzela: na książce umiesz, gazetę czytujesz,
4380     3, 34|              ledwie się przeżywią, a wy na działach chcecie nazbijać
4381     3, 34|               Czekajta jeno, może się i na to znajdzie jaka rada.~Mateusz
4382     3, 34|          przestała. Poleciał tam któryś na przewiady i opowiadał potem
4383     3, 34|                  a teraz Szymek jął pić na umor, zaś Jędrzych pijany
4384     3, 34|            zażądać po cztery morgi pola na Podlesiu!~Zdumieli się wielce
4385     3, 34|                dodał co niebądź krzaków na opał.~- A za paśniki mógłby
4386     3, 34|                 łąki.~- I nieco budulcu na chałupy! - wołali jeden
4387     3, 34|             przerwał:~- Jak nie ma noża na gardle, to się nie zgodzi:
4388     3, 34|                nim się naredzą, nim się na jedno zgodzą, nim baby przeciągną
4389     3, 34|             zgodzą, nim baby przeciągną na swoją stronę, to miesiące
4390     3, 34|                 im wojna z nami pójdzie na zdrowie... Dziedzic też
4391     3, 34|        powsadzać ich za te ciągłe bunty na parę lat do kryminału...
4392     3, 34|            samym dziedzicem... Zaklinał na wszystko i błagał, by nowego
4393     3, 34|               nieszczęścia nie ściągali na naród. Prawił ze dwa pacierze
4394     3, 34|        poniechali, ale wszystko to było na darmo, kiejby groch rzucał
4395     3, 34|              darmo, kiejby groch rzucał na ścianę, że w końcu Mateusz
4396     3, 34|                 radości:~- Dobra nasza, na Miemców iść, rozegnać pludraków!
4397     3, 34|           flachę, wysłuchał i ścierając na stole porozlewaną gorzałkę
4398     3, 34|                daje.~- Cie! Jankiel też na Miemców, no! - zakrzyczeli
4399     3, 34|                 nogi wyprostować, dosyć na dzisiaj!...~Hurmą tam poszli,
4400     3, 34|               dziewki z kątów wyciągać, na muzykantów krzykać i w tany
4401     3, 34|                Roztańcowała się karczma na dobre, z czubów już się
4402     3, 34|           wrzątkiem przepełniały izbę i na świat się rozlewały przez
4403     3, 34|                a okna, zaś pod ścianami na dworze też szła niezgorsza
4404     3, 34|              Używali se ludzie wywczasu na świeżym, chłodnym powietrzu,
4405     3, 34|            półkwaterkę, przedzwonię jej na wieczne odpoczywanie i drugą
4406     3, 35|                namów, a jak było potrza na upartych, to i poczęstunków
4407     3, 35|                 ciężko i, nie ważąc się na żadną stronę, oglądali się
4408     3, 35|              żadną stronę, oglądali się na drugich i na kobiety, które
4409     3, 35|               oglądali się na drugich i na kobiety, które jak jedna
4410     3, 35|          słuchać nie chciały o wyprawie na Miemców.~- Hale! co im do
4411     3, 35|           odsiedziały i nowe biedy chcą na wieś sprowadzić! - wołały,
4412     3, 35|        zazwyczaj, jaże pomietło chyciła na Grzelę.~- Jak będziesz niewolił
4413     3, 35|                Zaś Balcerkowa gruchnęła na Mateusza:~- Psy na was spuszczę,
4414     3, 35|            gruchnęła na Mateusza:~- Psy na was spuszczę, próżniaki!
4415     3, 35|               przeciwko namowom, głuche na tłumaczenia i prośby, że
4416     3, 35|                Mateusz. - To kiej sroki na deszcz krzyczą i krzyczą.
4417     3, 35|                przytakiwać, a pomaluśku na swoją stronę pociągać.~Tłumaczył
4418     3, 35|                kwardy i nieustępliwy, a na co się jeno zawziął, dopiąć
4419     3, 35|               przeszkadzało; to i teraz na nic nie zważał: zawierali
4420     3, 35|              Całe dwa dni pełno go było na wsi, w chałupach, po ogrodach,
4421     3, 35|                  Ale mimo tych zabiegów na darmo byłyby te wszystkie
4422     3, 35|              Sposób to zbójecki, ale że na inny już nie ma czasu, pomogę
4423     3, 35|                 chęcią.~I zaraz poszedł na ogrody do proboszcza siedzącego
4424     3, 35|                dobrodziej się ozgniewał na Rocha, krzyczał, zatykał
4425     3, 35|                  lecz potem siedli obaj na miedzy i długo se cosik
4426     3, 35|                z pól, proboszcz poszedł na wieś i niby to chłodu zażywał,
4427     3, 35|                byli wszyscy zdecydowani na jedno.~Mieli iść po nieszporach
4428     3, 35|               po nieszporach i z Rochem na czele, że to mógł się rozmówić
4429     3, 35|                 z radością; on siedział na Borynowym ganku przesuwając
4430     3, 35|              piskiem przed Łapą, któren na gwałt rwał się do spółki,
4431     3, 35|              maciora stękała pod ścianą na słońcu, tak ją waliły łbami
4432     3, 35|              jeno brzęk pszczół idących na robotę i dzwonienia skowronków.~
4433     3, 35|                dzwonienia skowronków.~I na wsi zaległa niedzielna cichość,
4434     3, 35|                przechodził, jeno niekaj na progach czesały się dziewczyny
4435     3, 35|        dziewczyny i ktosik z cicha grał na fujarce.~Rocho przebierał
4436     3, 35|          szepnął dobrotliwie, podnosząc na nią oczy. ~Przystanęła z
4437     3, 35|              jeno co niebądź i zamilkł.~Na swoją stronę znowu odeszła,
4438     3, 35|               we świat rozsłoneczniony, na te chmurki białe, co kiej
4439     3, 35|             dnie? Dyć cała wieś szczuła na nią, kieby na psa parszywego;
4440     3, 35|              wieś szczuła na nią, kieby na psa parszywego; kobiety
4441     3, 35|           przeciwić?... a teraz wszyscy na nią, teraz cała wieś ucieka
4442     3, 35|             wszyćkie... Zły go postawił na drodze i matkę skusił morgami,
4443     3, 35|             psie!...~Chory wytrzeszczył na nią oczy i cosik zamamrotał,
4444     3, 35|                 galańcie, miała się już na kim odbijać za swoje krzywdy. .~
4445     3, 35|             swoje krzywdy. .~Kowal stał na ganku, gdy przechodziła
4446     3, 35|       rozpowiada, jako ich powiedziecie na Miemców...~- Prosili, to
4447     3, 35|                  Rozwydrzyły się chłopy na dziedzicu i myślą, że jak
4448     3, 35|      sprowadziły, studnie kopią, kamień na fundamenta zwożą...~- Wiem
4449     3, 35|            gwałtownie - Grzela się pcha na pierwszego, a głupi naród
4450     3, 35|               się z Antkiem widywać raz na tydzień.~Hanka, opatrzywszy
4451     3, 35|         westchnieniem jak długa rymnęła na twarz przed obrazami.~Rocho
4452     3, 35|              wyniósł cichuśko, siedział na ganku i czytając jeszcze
4453     3, 35|                 do izby.~Hanka klęczała na środku modląc się całą duszą,
4454     3, 35|           Rochowi:~- Jużem teraz gotowa na nowe, bo choćby przyszło
4455     3, 35|                zaiskrzyły, krew zagrała na bladych policzkach, prostowała
4456     3, 35|                I śmiała się, popłakując na przemian, Maciejowi długo
4457     3, 35|                 nadzieją, że nie bacząc na nic poleciała do matki.~
4458     3, 35|           przyszła, trafiając akuratnie na srogą kłótnię.~Szymek bowiem
4459     3, 35|                w zębach, strzykał śliną na izbę, długo medytował, długo
4460     3, 35|             długo się ważył spoglądając na brata, aż w końcu rzekł:~-
4461     3, 35|                 dajcie mi pieniędzy, bo na zapowiedzi muszę zanieść.
4462     3, 35|               przed nieszporami przyjść na pacierze.~- Z kimże się
4463     3, 35|                znowu Szymek rozparł się na ławce i młodszy jął majdrować
4464     3, 35|          burknął hardo, rozpierając się na ławie jeszcze szerzej.~-
4465     3, 35|               przeciwić, bo cię wygonię na cztery wiatry!... - krzyknęła
4466     3, 35|          buchnęła mu do głowy; postąpił na izbę i rzekł strasznie spokojnie,
4467     3, 35|                 i zaczął z niej wywalać na podłogę obleczenia. Rzuciła
4468     3, 35|             zrazu odciągnąć, ale że ani na krok nie ustępował, wczepiła
4469     3, 35|                z taką złością, że padła na izbę jak długa, ale w ten
4470     3, 35|                 pogrzebacz runęła znowu na niego. Nie chciał tej bitki
4471     3, 35|                Jagna, wszedłszy właśnie na to, rzuciła się ich rozbrajać,
4472     3, 35|          rzuciła się ich rozbrajać, ale na darmo, bo co Szymek się
4473     3, 35|               boki i rzucił kiej ocipką na izbę; potoczyła się i niby
4474     3, 35|               kloc całym ciężarem padła na rozpaloną blachę, pomiędzy
4475     3, 35|         strasznie poparzona, nie bacząc na ból ni na tlące się kiecki,
4476     3, 35|         poparzona, nie bacząc na ból ni na tlące się kiecki, porywała
4477     3, 35|            kiecki, porywała się jeszcze na niego.~- Wynoś mi się, wyrodku
4478     3, 35|           Musieli przez moc gasić ogień na niej i przytrzymywać, bych
4479     3, 35|                okrwawiony, jeno patrzał na matkę wytrzeszczonymi ślepiami,
4480     3, 35|    rozdzierającymi jękami. ~Ponieśli ją na łóżko.~Ludzi się naszło,
4481     3, 35|            ścianą chałupy, brodę wsparł na pięściach i jakby zastygł,
4482     3, 35|           krzepnących już soplach krwie na twarzy, nasłuchiwał jeno
4483     3, 35|                 Gront mój po ojcach, to na swoim ostanę, nie ustąpię! -
4484     3, 35|              przykrył jakimiś liściami, na które znów nawalił zsiadłego
4485     3, 35|               zadzwoniła.~Czas już było na sumę, ludzie walili całą
4486     3, 35|                 Spuściła prędko wełniak na kolana i spojrzała na niego,
4487     3, 35|           wełniak na kolana i spojrzała na niego, ale miała tak przepłakane
4488     3, 35|            zakolebały bez szumu, sypiąc na jej jasną głowę ulewę migotliwych
4489     3, 35|                 Ni... jeno mi niedrujko na świecie, nie... - odwróciła
4490     3, 35|                    Hale? uciekłeś wtedy na ogrodach i jużeś się nie
4491     3, 35|                 niej, że wziąłby ją był na ręce kiej to dzieciątko
4492     3, 35|              się nie ulituje, a wszyscy na mnie bij zabij! Cóżem to
4493     3, 35|                jakoś cichli, spoglądali na siebie i przechodzili z
4494     3, 35|                 progu, to wychodziła aż na drogę, to znowu długie czasy
4495     3, 35|               chłopak.~- Nastusia czeka na ciebie, przeciek macie ponieść
4496     3, 35|                  przeciek macie ponieść na zapowiedzie.~- Nie pójdę
4497     3, 35|             niej, nawet nie spojrzawszy na tamtą.~Poszli razem drogą
4498     3, 35|       wytrząchał... Przykarcać głośno i na drugie kamieniami frygać
4499     3, 35|               przeciek, co wyrabiają! A na dwórki z Woli też nie wygraża
4500     3, 35|              kim gada.~- Ktoś go musiał na nią podmówić - zaledwie