Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |           mięso jedli będzieta.~- A dyć jej pomóżcie co, wylekujcie,
  2     1, 2 |            i dopiero po cielęciu, a dyć pomóżcie! O mój Jezu, mój
  3     1, 2 |          zaraz szkoda i upadek...~- Dyć ja od połednia samego byłam
  4     1, 2 |     spacerować...~- Bociek, Jezu, a dyć się rucha kiej żywy! - zawołała
  5     1, 2 |    ziemniaki. Siadajcie, Macieju, a dyć i ci też czekają na niego -
  6     1, 2 |     pilnować.~- Kpicie czy co?... A dyć na Zielną skończyłem pięćdziesiąt
  7     1, 3 |           twardy pas rzemienny.~- A dyć nie bijcie, a dyć! zdążył
  8     1, 3 |    rzemienny.~- A dyć nie bijcie, a dyć! zdążył krzyknąć jeno.~-
  9     1, 3 |           zasoli i przyprawi...~- A dyć i kowal umieją...~- Ale,
 10     1, 3 |               wodę panu do mycia.~- Dyć zara, zrobi się wszyćko,
 11     1, 3 |         sędzia, bo chłop milczał.~- Dyć juści, on ci Bartłomiej
 12     1, 3 |              Dopraszam się łaski, a dyć ja żona tego chudziaka,
 13     1, 3 |             dziedzic rzekli?...~- A dyć, Bartku, to o tym prosiaku,
 14     1, 3 |      zapowietrzona!~- Ja cyganię! A dyć tej Najświętszej Panienki
 15     1, 3 |            zgrozą.~- Ja cyganię?! A dyć wszystkie, a dyć całe Lipce
 16     1, 3 |        cyganię?! A dyć wszystkie, a dyć całe Lipce wiedzą, że...
 17     1, 4 |       pacierz - upominał poważnie~- Dyć baczę, Kuba, baczę.~- To
 18     1, 4 |           Kuba Borynowy.~- Juści... dyć parę kuropatków dobrodziejowi
 19     1, 4 |             staremu iść na wycug? A dyć dogadzałaby mu, że i rodzonemu
 20     1, 6 |             wylać wodę.~- Szymek, a dyć się ruchaj prędzej, bo już
 21     1, 6 |   zaglądając mu w oczy.~- Laboga, a dyć ino la ciebie zgodziłem
 22     1, 6 |          Któren?~- Nie wiecie to? A dyć tamten ! - wskazał przez
 23     1, 7 |                Mało to dziewczyn! A dyć w każden czwartek ino wypatrują
 24     1, 8 |             i z czym, miarkujcie!~- Dyć wiem, Pietrze, i uważam.~-
 25     1, 10|             u tej suki tak źle...~- Dyć się nie skarżę, nie narzekam,
 26     1, 10|          byście ciepło mieli...~- A dyć i w oborze, i przy koniach
 27     1, 11|              Co ty, Jaguś, co ty? A dyć Antek najbarzej wygadywał
 28     1, 11|              odkrzykli drużbowie:~A dyć my już poprosili - już siedzą.~
 29     1, 11|             to różnie się zdarzy... Dyć wesele od tego, bych zawziętość
 30     1, 12|        urągliwie.~- Kiej boli!... A dyć nie szarpcie! Jezus! - wył
 31     1, 12|               Bo wstydu nie ma.~- A dyć chodźcie - wołał Jędrzych. -
 32     1, 12|           Gospodyni moja kochana! A dyć, kiej ta dworska pani, tak
 33     1, 12|           czujna, wieje od niej. ~- Dyć umyślnie przypróżałam, byście
 34     2, 13|             Za telachną krowę!... A dyć bójcie się Boga, ludzie...
 35     2, 13|           kiedy, naprzykrzam się, a dyć robisz, co chcesz!~- Do
 36     2, 14|         dziecko nie zrobicie...~- A dyć się spieszę, Hanuś, inom
 37     2, 14|      biedzie się nie dać... prawda, dyć Weronka a tkaniem zarabia
 38     2, 14|           nierówna.~- Bóg zapłać, a dyć mi trza roboty, inom prosić
 39     2, 14|             szkoda człowieka...~- A dyć mówili... że jest robota
 40     2, 14|        obróbce drzewa pod piły...~- Dyć poradzi, sposobny do wszystkiego,
 41     2, 15|           bucz ino przy ludziach!~- Dyć nie płaczę, nie... ale weź
 42     2, 16|               Aż tyle! Mój Jezus, a dyć to starczy i na światy,
 43     2, 16|             wolno, Jezus kochany, a dyć by to był śmiertelny grzech,
 44     2, 18|        Przywieraj drzwi prędko.~- A dyć jeszcze słychać brzękadła!~-
 45     2, 18|            wymyślili, co?~- Sama, a dyć każde dziecko we wsi to
 46     2, 18|          modlił się w Zaduszki.~- A dyć tutaj, na krzyzie stoi wypisane:
 47     2, 19|       dzisiaj? - zapytał Antek.~- A dyć ojcowie nasi tam siedzą.
 48     2, 20|         sobie.~- Bójcie się Boga, a dyć ona nic złego nie zrobiła!~-
 49     2, 20|           błyszczący but księdza.~- Dyć bociek, Witek go jesienią
 50     2, 22|                Które to chodzą?~- A dyć te wisielaki Gulbasowe i
 51     2, 23|            bojasz się, Jaguś, co?~- Dyć bym za tobą poszła w cały
 52     2, 23|      spostrzegając ją przy sobie.~- Dyć to ja! - odparła jakoś łzawo
 53     2, 24|     poznajesz czy co? Ociec doma?~- Dyć są w chałupie, są... żeście
 54     2, 25|       stodołę.~Już tam Antek był.~- Dyć czekam na cię z godzinę -
 55     2, 25|               Baczysz mi to, Jaguś, dyć mam swojego tylachna, że
 56     3, 26|        prędko, rozgadani ze sobą.~- Dyć od tylich skrzatów, baczę
 57     3, 26|            ale Jezus ją powrócił...~Dyć tym ano żywiła duszę przez
 58     3, 26|        tamta z wydziwem niemałym.~- Dyć żywie jeszcze, gospodyni!
 59     3, 26|          zajękliwy głos z komory.~- Dyć to ja, Agata! - Jezus, jak
 60     3, 26|                To nic nie wiecie? A dyć wszystkie w kreminale!~Agata
 61     3, 26|              ni razu nie używaną... dyć ją z tych naleźnych piórek
 62     3, 27|       zajrzał mu z bliska w oczy.~- Dyć leży, jak leżał! - odburknęła
 63     3, 27|                Zachciało mu się!... dyć ino kobiety mogą nieść do
 64     3, 27|            aż struchlała w sobie.~- Dyć jestem. Nie ruchajcie się
 65     3, 28|       ciszej Jagustynka.~- Moiście, dyć jeno wojną żyję! - odparła
 66     3, 28|           nowinkami po kumach?...~- Dyć przestrzegam ino... Ale
 67     3, 28|          komory.~- Czegoj szukacie? dyć wiem, gdzie co jest, to
 68     3, 29|             zatykał od wrzasku.~- A dyć przyciszcie się! Gadaniem
 69     3, 29|             przez płacz.~- Weronka, dyć sam dobrodziej przyszli! -
 70     3, 29|             krowa przy trześni?~- A dyć moja to, moja żywicielka
 71     3, 29|             się ździebko za baby.~- Dyć to Kruczek, nasz... juści,
 72     3, 29|         Skądże to mam wiedzieć?~- A dyć Tereska co tydzień lata
 73     3, 30|          mnie czeka... pan Jacek... dyć lecę... na mnie?... no...
 74     3, 30|             i ni jednego!~- Prawda, dyć i w oborze rano nie były!
 75     3, 30|        Trwoga powiała nad nimi.~- A dyć nie co insze, w imię Ojca
 76     3, 30|        kijem napędzać!~- Moiście, a dyć ze służbą wszędy jednaka
 77     3, 31|             poduszek przygnietła.~- Dyć się nie ruchajcie, nie pali
 78     3, 31|             i sfruwać z gniazd.~- A dyć chociaż do sadu wypędźcie,
 79     3, 31|            powiadam, to wierzcie.~- Dyć wszystkich z dnia na dzień
 80     3, 31|            dzieciska z głodu mrą.~- Dyć nie wszystkie: a nie wychował
 81     3, 31|        chałupie brakowało roboty!~- Dyć od samych świąt przesiaduje
 82     3, 31|          jak to dzieciątko rodzone, dyć w tym samym roku się ulągł
 83     3, 32|            zawrzeszczały.~- Loboga, dyć ślepy jezdem, ale nie głuchy! -
 84     3, 32|         Stare, a bają trzy po trzy: dyć na to Pan Jezus stworzył
 85     3, 32|        grubo krajane...~- Za grubo, dyć ino na pół, przeciek u młynarza
 86     3, 32|        Jaguś?... Wracają nasi!...~- Dyć już kiej te sroki cały świat
 87     3, 32|       powróci, do każdej.~- Prawda, dyć wszystkie powrócą... - Porwała
 88     3, 32|            pokrzywach z plewami. ~- Dyć o suchym ziemnioku, a lepiej
 89     3, 32|     wywlecze. Paskudziarze juchy!~- Dyć to parobek dobrodziejów
 90     3, 33|          Nie powiesz, Nastuś, co?~- Dyć już ci wczoraj rzekłam,
 91     3, 33|        Jakby pod ziemię się zapadł! Dyć kamieniami przycisnęłam,
 92     3, 33|          bala.~- Bójcie się Boga!~- Dyć przyciesie jeszcze by wytrzymały,
 93     3, 33|                klamrami ściągnąć... dyć... - jąkał stary Bylica.~-
 94     3, 33|      tydzień we wsi, a dopiero...~- Dyć jeszcześ śliczniejsza! -
 95     3, 33|             i do chałupy przyniósł. Dyć odparzy sobie kłęby w tym
 96     3, 33|         spokojnie.~- Nie wiecie to? Dyć razem z Jaśkiem Tereski
 97     3, 33|            zagadnął niespokojnie.~- Dyć zbieram się i zbieram, a
 98     3, 33|             ten i zesadzić rmoże.~- Dyć nie krzycz, Mateusz, jeszcze
 99     3, 33|         Jakoś se poredzę.~- Weźcie, dyć jeszcze z pół rubla dołożę,
100     3, 33|            Sam się nie rozporządza: dyć i kasjer pilnuje, i pisarz,
101     3, 33|           się na nich.~- Słyszycie? dyć Kłąb jestem, a to Balcerek,
102     3, 33|     przydało kilka morgów, każdemu. Dyć się już cisnęli na swoich
103     3, 33|        swoich zagonach kiej mrówki, dyć ledwie się już przeżywiali
104     3, 33|         wzbronią tracić gromadzkie. Dyć jej niczego nie żałuje i
105     3, 33|          dygot ją trząsł i łamał. - Dyć... przeciek adwokat mówił,
106     3, 34|       przecież na wiór wysechł...~- Dyć jeść nic nie chce, nawet
107     3, 34|  podziękujecie. Gdzie to Jagusia?~- Dyć jeszcze do dnia pojechała
108     3, 34|           grzech, takie zgorszenie, dyć wstyd na całą wieś padnie!~-
109     3, 34|             na przyszły czwartek.~- Dyć wiemy i trzeba na to zaradzić! -
110     3, 35|           deszcz krzyczą i krzyczą. Dyć to ciele prędzej zrozumie
111     3, 35|             przeszła przez te dnie? Dyć cała wieś szczuła na nią,
112     3, 35|          pokornie podjął za nogi.~- Dyć was proszę; matko, dyć skamlę
113     3, 35|              Dyć was proszę; matko, dyć skamlę jak ten pies!...~
114     3, 35|            Obaczycie!~- Byłby czas: dyć wszystko się rozwodzi jak
115     3, 36|            snu, błagała żałośnie:~- Dyć tak nie patrzcie, bo mi
116     3, 36|      rozglądając się wołał cicho:~- Dyć jestem, czego? co?...~Przygłuchło
117     4, 37|    smarowania nikaj nie dociśnie.~- Dyć już nie wstrzymam - skarżyła
118     4, 37|         parzące pokrzywy. - Prawda, dyć ona ma zapis! - przypomniała
119     4, 37|           co mi tam już wszystko...~Dyć ino zapalim, przeskoczym
120     4, 38|             z kaucją, zapłacicie?~- Dyć tam o to już Rocho zabiega -
121     4, 38|            tłustą, czerwoną gębę.~- Dyć tyle miałam z pochówkiem
122     4, 38|        ludzkich oczów.~- Hanuś... a dyć ja... a dyć...~- Chodźcie
123     4, 38|              Hanuś... a dyć ja... a dyć...~- Chodźcie mi zaraz do
124     4, 38|       Mateusz i szepnął pokornie:~- Dyć mnie nie goń od siebie.~-
125     4, 39|             słowa!~- Cichoj, Jaguś, dyć Hanka ci nie przeciwna.
126     4, 39|            się przed nim oganiałam! Dyć kiej piesek skamlał pode
127     4, 40|            Jeszcze ździebko, Hanuś! Dyć dopiero co się przyłożyłam...~
128     4, 40|            bacząc na przycinki. - A dyć to człowiek jakby szedł
129     4, 40|        jedno w kółko.~- A z Rochem! Dyć już wam mówiłam!~- A jaki,
130     4, 40| wypowiedzieć, co się w niej działo! Dyć byłaby klękała przed nim,
131     4, 40|           byłaby klękała przed nim, dyć byłaby prochy zmiatała,
132     4, 40|            cały mocno i radośnie:~- Dyć znowu jestem! Jestem i ostanę!~
133     4, 41|              odburknął pod nosem.~- Dyć gospodyni cię woła - upominał
134     4, 41|         biedzie.~- Bójcie się Boga, dyć przyjdźcież wieczorem, a
135     4, 41|              to siedzę u matki...~- Dyć i o tym rad bym z tobą pomówił.
136     4, 41|           nią uderzyły.~- Nie pleć, dyć mi wstydno... - zesromała
137     4, 41|              Kto siał? Kto zbierał? Dyć jeno ja sam! A źle to w
138     4, 41|         rozpoznawszy go z bliska.~- Dyć szukam dobrodzieja, byłem
139     4, 41|             głowie, nie ceckania!~- Dyć cię całkiem nie poznaję! -
140     4, 41|           to znowu ludzie pedzieli! Dyć ociec dzieciom jestem i
141     4, 41|           to chodzi po wsi? Prawda, dyć go Rochem wołają!~Strażnik
142     4, 41|     uroczystej przysięgi.~- Cichoj! Dyć jeno tak mówię!~Wytchnęła
143     4, 42|            oddawam, sierota! pomóż! Dyć, kiej ten ostatni, na ciężki
144     4, 42|            to i łacniej przeczekać, dyć całe sześć morgów nasze -
145     4, 42|         chce zrobić na złość matce, dyć się żrą ze sobą kiej te
146     4, 42|             nawet wesoła.~- Loboga! Dyć i kobieta człowiek, a po
147     4, 42|           Pokaż, kaj mam podorywać! Dyć to ja!~Szymek dopiero po
148     4, 42|            jeno, kto do cię mówi.~- Dyć wiem, juści... jeno matula
149     4, 42|            broniła się zesromana.~- Dyć to twój chłop! Że ta ździebko
150     4, 42|          nasadźże sobie kokosz...~- Dyć jutro ślub po nieszporach -
151     4, 43|           najbarzej ją zastanawiał, dyć go znała kiej niedojdę,
152     4, 43|             zleci.~- Cichoj, Jaguś, dyć gościńca ci przywiozłem -
153     4, 44|         srogo:~- Cicho tam, ludzie, dyć to nie karczma!~- Pietrze,
154     4, 45|           patrzeć, jak nadjedzie.~- Dyć ino co wyminąłem go pod
155     4, 45|            jakiś głos zachrypiał:~- Dyć to ja, Jagata! - uniesła
156     4, 45|    dziewczyn.~- Zaśby ta kto śmiał, dyć bym go przepędziła na cztery
157     4, 46|        powędrujecie, słyszysz!...~- Dyć słyszę; jeno nie poredzę
158     4, 46|         jego głową najmilejszą...~- Dyć bym poszła za nim we wszystek
159     4, 47|          Jasiek!~- Tereski chłop! A dyć powiadała, co wraca dopiero
160     4, 47|       Miłujesz to me, co? Miłujesz? Dyć me utul ten ostatni razik,
161     4, 47|             utul ten ostatni razik, dyć me weź, ogarnij sobą i nie
162     4, 47|        otworzyła załzawione oczy.~- Dyć już kończę, paniczku - uśmiechnęła
163     4, 48|       jeszcze kto posłyszy. Laboga, dyć mi ziobra zgnieciesz...
164     4, 48|           ten razik, najmilejsza... dyć cię nie ukrzywdzę... obaczysz...~- ...