Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |            pół morza.~Trza było... roboty już la mnie nie miały...
  2     1, 2 |           nad stawem ku młynowi.~- Roboty jeszcze tyla... zwózka drzewa...
  3     1, 2 |           to bywało...~Przyszedł z roboty, spracowany - to i jeść
  4     1, 2 |          chciałem ja, jako że zimą roboty nijakiej, a jedna gęba więcej
  5     1, 2 |        padła, że dorznąć musiałem, roboty nie pokończone, a tu człowiek
  6     1, 3 |            czysty owies żarł, a do roboty cię nie ma, bez bata, jucho,
  7     1, 3 |                I poszedł do swojej roboty.~A Witek siadł pod chałupą,
  8     1, 5 |            która z płótnami swojej roboty i wełniakami; która z jajkami
  9     1, 7 |      starej Jagustynce, i jęła się roboty.~Gwar się też w miarę podnosił,
 10     1, 7 |            akuratnie z powrotem do roboty, kiedy Roch stanął we drzwiach
 11     1, 8 |          ta wieść po wsi całej.~Że roboty było niewiela i niepilne,
 12     1, 10|          dziękują. Wziąłbyś się do roboty, a nie wyrzekał jak baba.
 13     1, 10|              Albo i ten ksiądz! Do roboty go będzie zaganiał! Hale,
 14     1, 10|           i raz w raz zaprzestawał roboty. Wspierał się o ścianę i
 15     1, 11|          gotowania, a tyla jeszcze roboty!~- Pogoda to? - pytała podnosząc
 16     1, 11|          tyle, a wszystkie kobiece roboty robią. . .~- By sobie ino
 17     1, 12|          kiej coś niecoś zepchnęła roboty, zajrzała do Kuby.~- Dopomóżcie,
 18     1, 12|          ni do pługa, ni do żadnej roboty. Cóż ja bym począł? Bydło
 19     2, 13|       Uparł się to i sprzeda, a do roboty się nie weźmie... Juści,
 20     2, 13|          gorączce i niepamięci; do roboty się nie brał, o biedzie
 21     2, 13|            nie ma co, a on siedzi, roboty nie szuka, do młócki, choć
 22     2, 13|       mdlały mu ręce, zaprzestawał roboty, wspierał się grzbietem
 23     2, 13|          to wybierasz?~- We świat, roboty poszukam, gnił tutaj nie
 24     2, 14|         Antek?... A poszedł szukać roboty!~- Bo to we wsi brak? We
 25     2, 14|          Bóg zapłać, a dyć mi trza roboty, inom prosić nie śmiała...~-
 26     2, 14|            była, zaraz by się jęła roboty i zaradziła wszystkiemu.
 27     2, 14|         może by pan Antka wziął do roboty...dopraszam się. . - buchnęła
 28     2, 14|           mówię, żeby przyszedł do roboty, ale swoją drogą źle wy
 29     2, 14|              Mógł się już wziąć do roboty, zaraz by mu wywietrzały
 30     2, 14|         Lipiec wołać nie będzie do roboty, pono przez złość, że się
 31     2, 14|        siedzi po chałupach i czeka roboty kiej zmiłowania. Mało tu
 32     2, 14|       Jantoś, pódziesz to jutro do roboty? - śpytała drżąco, byle
 33     2, 15|        pacierz Antek już stanął do roboty naprzeciw Bartka i jął odwalać
 34     2, 15|         trza się było dźwigać i do roboty stawać z drugimi.~A ruchali
 35     2, 15|    świtaniu, kiedy się zabierał do roboty, uwarzyła mu garnuszek mleka
 36     2, 15|          na okazję czekał, by go z roboty wygonić...~Antkowi zaś tak
 37     2, 15|           ta trusia, byle go ino z roboty nie wygonił.~Dziwno to było
 38     2, 15|     upokorzył i przygiął, byle ino roboty nie stracić, a drugie zasię
 39     2, 15|   znajomków wymijał bez słowa, a z roboty wprost do domu szedł i na
 40     2, 15|         wątroba, a uważam, że i do roboty gorącujecie się...~- Bo
 41     2, 15|          niech se pan sam staje do roboty - groził.~- A ciśnij, poszukaj
 42     2, 15|          źle mu jest czy dobrze, z roboty wracał prosto do domu, o
 43     2, 15|            ale rano nie poszedł do roboty, był pewny, że go odprawią,
 44     2, 15|            młynarz.~- Chodźcież do roboty, co macie z Mateuszem, to
 45     2, 16|          zapamiętale wzięła się do roboty, paliło się jej w rękach,
 46     2, 16|          Czas nierychtowny, gorąc, roboty, ale cóż poradzi, trza i
 47     2, 17|            kiedy nie było wiele do roboty, Józka już obrządziła wszystko,
 48     2, 17|           święty Szczepan dzisiaj, roboty wiele nie ma, weźcie mnie,
 49     2, 18|   motowidło, stary zaś powrócił do roboty, ale coraz niecierpliwiej
 50     2, 18|         Tak powiada, by ino się od roboty wykręcić.~- Nie możesz to
 51     2, 18|            na Antka, wracającego z roboty, pies się rzucił do niego
 52     2, 18|          znowu gdzieś przepadła, a roboty było tyla, że nie wiada,
 53     2, 18|         komorników we wsi siedzi i roboty kiej zmiłowania wygląda!
 54     2, 18|            ani jednego Lipczaka do roboty nie weźmie! Rozgniewał się
 55     2, 19|           całkiem brakowało we wsi roboty, ci to właśnie jako zbawienia
 56     2, 20|       krzyczał za nieporządki i do roboty zaganiał.~Od tego dnia wszystko
 57     2, 20|      często, wielce rada ze swojej roboty, że zaś zimą nie było wiela
 58     2, 20|         spotykała się z nim, gdy z roboty powracał, i wtedy to mu
 59     2, 20|          od kubika. Nim się w polu roboty zaczną, jak nic zarobicie
 60     2, 21|           słychu.~Siadała znowu do roboty, ale nie mogła prząść dzisiaj,
 61     2, 22|            i wieczory były długie, roboty nie mieli żadnej. Zima szła
 62     2, 25|        mierziło ludziom, boć nikto roboty żadnej nie miał, paru robiło
 63     2, 25|         nie dał, a tak napędzał do roboty kiej tego zwałkonionego
 64     2, 25|       wyszła?~- Ziąb był taki, a i roboty przeciech mam niemało.~-
 65     2, 25|        tnie, dwór nikomu z naszych roboty nie dawał, dwór cięgiem
 66     3, 26|            ściągnęli do chałupy... roboty tyla, że nie wiada, gdzie
 67     3, 26|     zaczepić.~- Zaraz się wezmę do roboty, zaraz... jeno mocy nieco
 68     3, 26|        widzę, zwątleliście, nie do roboty już wama, nie! - rzekła
 69     3, 26|        jednego komornika ze wsi do roboty nie zawołał. Zmówili się
 70     3, 26|           siewy, czas na wszystkie roboty, a robić nie ma kto!~Wójt
 71     3, 26|        albo i tę czystą koszulę, a roboty innej tyla, że już i nie
 72     3, 27|            milczeniu wzięły się do roboty. Józka zmywała naczynia,
 73     3, 27|       duszy i pełna nadziei, żądna roboty i pokazania, że poradzi
 74     3, 28|          plecach, kiej tyle inszej roboty, że nie wiada, za co pierwej
 75     3, 28|          zjadł.~- Dosyć zabawy! do roboty, ludzie! - zawołał naraz
 76     3, 28|             wnet się zabierając do roboty i wszystkich poganiając,
 77     3, 28|    utajonej.~- Pomoglibyście, tyle roboty! - powiedziała jej w sieniach
 78     3, 28|        śledzi, wzięli się znowu do roboty.~Właśnie był Jambroży ćwiertował
 79     3, 28|            Hanka cięgiem odbiegały roboty, by lecieć w podwórze do
 80     3, 29|        tylachna inszej, codziennej roboty, choćby na ten przykład
 81     3, 29|     wszystkich najpierwsze - polne roboty?...~A ziemia czekała; wygrzewało
 82     3, 29|              Same by się wzięły do roboty, a nie penetrowały po chałupach!~-
 83     3, 29|       chałupach, a ludzi pędzić do roboty...~- Wójt dobrze wie, powinien
 84     3, 29|       rozejdźcie!... Przecież tyle roboty ma każda w chałupie... już
 85     3, 29|   chałupach pomagać, tyle wszędzie roboty!...~- Byłam rano za najemnikami
 86     3, 29|           zawrzało kiej w ulach od roboty i nieustających jazgotów
 87     3, 29|            już był na karku, toć i roboty przybyło, i różnych turbacji
 88     3, 29|           to sielnie przypinasz do roboty!...~Zaś u Płoszków, stryjecznych
 89     3, 29|     przyodziewy i kończyli jeszcze roboty.~Sobota zaś przyszła całkiem
 90     3, 29|          owdzie doganiali grubszej roboty, ale już głównie zajęli
 91     3, 30|   zadrzemał.~- Skończyliście polne roboty?~- Tyle jeno, że ziemniaki
 92     3, 30|          co do figlów pierwszy, do roboty jeno go trza kijem napędzać!~-
 93     3, 31|         sobie teraz pamiętajcie, a roboty wama nikto nie ukradnie!~-
 94     3, 31|  zbierających się nad stawem.~- Do roboty, kumy, w pola, kto ma sprawę
 95     3, 31|         jakby w chałupie brakowało roboty!~- Dyć od samych świąt przesiaduje
 96     3, 31|            rozegnała wszystkich do roboty. Sama jeno w izbie ostała
 97     3, 31|       ruchać, wychodził w pola, do roboty.~Od samych świąt pogoda
 98     3, 31|           bowiem wyganiał naród do roboty, a późny mrok dopiero spędzał,
 99     3, 31|    pacierzy.~Wychodzili wszyscy do roboty, a prawie tego znać nie
100     3, 31|        musiała z drugimi stawać do roboty, i o wszelkiej rzeczy równą
101     3, 31|       cudny, mało kto wziął się do roboty: łazili powarzeni, łamali
102     3, 31|           Lipiec, że najpilniejsze roboty obrobią. Jakże się nie radować?~-
103     3, 31|         jakby na zmówiny, a nie do roboty zjechali.~Nie było czasu
104     3, 31|    obiedzie razem ze wszystkimi do roboty się stawił objaśniając kobietom,
105     3, 31|      pokończywszy co najpilniejsze roboty zaczęli ściągać do wsi;
106     3, 32|            zagony.~Stanęły wnet do roboty, po dwie na zagonie, głowami
107     3, 32|           to dzisiaj święto, że do roboty nie wychodzicie?...~- Z
108     3, 32|         się znowu porozchodzili do roboty, zebrała się jakoś w sobie
109     3, 32|        Jaguś. nie wyjdziecie to do roboty? - wrzasnęła Józka z podwórza.~
110     3, 32|        rwała. Tak się przypięła do roboty, że komornice ostały daleko
111     3, 32|         poobiedzia nikto w pole do roboty nie wyszedł, nawet bydło
112     3, 32|         dalszych, podnosili się od roboty czapy zdejmując, to przyklękając
113     3, 32|          rozeźlona, rzuciła się do roboty, robiła, co ino jej wpadło
114     3, 33|        spychali jeno co pilniejsze roboty, boć niełacno było po tylim
115     3, 33|            Tymowie, to mało kto do roboty wychodził, szykując się
116     3, 33|          tym sprawny był do każdej roboty, bo i wóz zrobił, i komin
117     3, 34|    tataraków.~A przykładali się do roboty wszyscy zarówno, kromie
118     3, 35|            Mateusz bowiem przerwał roboty przy Stachowej chałupie;
119     3, 36|           każda dosyć miała swojej roboty.~I już się nie ruszyła z
120     3, 36|          że zaspał, a jakieś pilne roboty czekają na niego...~- Pora
121     3, 36|          głowił, jakie go to pilne roboty czekają?...~Pies radośnie
122     4, 37|      niedziela, zabrał się wnet do roboty; wszelaki porządek stolarski
123     4, 37|       nasłuchując jeno Mateuszowej roboty kole trumny.~- Że to się
124     4, 37|       przecknął, nie porwał się do roboty ni drugich do niej zapędzał,
125     4, 37|            zaś wzięła się ostro do roboty, tyla bowiem gospodarka
126     4, 38|           już obmierzły dziewczyne roboty. Nastusia go teraz wyręczy... -
127     4, 38|       Żniwna pora, to pilno wam do roboty - zaśmiał się Pietrek.~-
128     4, 39|            Wreszcie zabrała się do roboty i wezwyczajone ręce robiły
129     4, 39|      wszyscy rozeszli się znowu do roboty, zabrała Józkę i poszły
130     4, 40|       ścierpieć, iż się wałęsa bez roboty.~- Wyrzuć gnój z obory!
131     4, 40|    śniadania wrócim do wczorajszej roboty.~Powiedła je poza młyn,
132     4, 40|               pogadywały stając do roboty na wyniesionych zagonach
133     4, 40|          Poczekaj, pójdę w pole do roboty, to zarno będę jak przódzi.~
134     4, 40|         Porozpędzała wszystkich do roboty, ani dbając, co się tam
135     4, 40|            trza się będzie brać do roboty! Mój Boże, anim się spodział,
136     4, 40|        podorany! Konie stoją przez roboty, gnój spala się na kupie,
137     4, 40|           ze dniem dźwignąć się do roboty, kiej przyleciał kowal skarżąc,
138     4, 41|         ledwie wzięła się znowu do roboty, kiej bociek hycnął na ganek,
139     4, 41|   nieboskie stworzenie!~- Hale, do roboty będę się przybierała kiej
140     4, 41|        cięgiem telepie po świecie! Roboty widać masz na długo, tylachna
141     4, 41|          tyle co jeno był wrócił z roboty i właśnie chlipał pod chałupą
142     4, 41|            porębie jaże huczało od roboty; sporo narodu kręciło się
143     4, 41|             splunął i wziął się do roboty.~I już całe dnie woził na
144     4, 42|      ciemno było jeszcze stawać do roboty, więc se przysiadł pod figurą
145     4, 42|      żurawie, ludzie wychodzili do roboty, turkotały po drogach wozy
146     4, 42|       ludzi, stawali, jak i on, do roboty na co dopiero nabytych ziemiach;
147     4, 42|       mruknął nie odrywając rąk od roboty.~Grzela poradził mu to i
148     4, 42|            Boga, kobieto, tylachna roboty, a ty jeno wyrzekasz?~Podniesła
149     4, 42|           na dobre i bierąc się do roboty rzekł twardo:~- Masz buczeć
150     4, 42|        Mamrotał przypinając się do roboty, że wnet zapomniał o całym
151     4, 42| rozpowiadał szeroko, bierąc się do roboty, że już razem orali cały
152     4, 42|          co dnia jednako stawał do roboty, nie dając się spędzić upałom,
153     4, 42|       kominie i poleciał do swojej roboty.~Szymek jeszcze wybielał
154     4, 43|           ręce do boków odeszła do roboty.~Józka leżała cicho, zasłuchana
155     4, 45|    wędrowała. A pójdą wszystkie do roboty, to kokoszki pogrzebią w
156     4, 46|           Grzela! Hanka, do swojej roboty! Uciekaj, Michał, i ani
157     4, 46|           zasiadając do przerwanej roboty i jął znowu nacinać sierp
158     4, 49|           Jędrzych też jeno zbywał roboty, coraz częściej przesiadując
159     4, 49|     niszczał, żniwa były za pasem, roboty starczyło choćby i na dziesięć
160     4, 49|         mogła, i dzieci pędziła do roboty, ale Jagusia była jakby
161     4, 49|         nikt nie wyszedł w pole do roboty, bydło nie wypędzone na
162     4, 49|     splunął w garście i jął się do roboty, waląc pokos za pokosem
163     4, 49|         skwapniej przypinał się do roboty, nie pora była deliberować