Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |        się do młodej, przystojnej kobiety w czerwonej chustce na głowie ,
  2     1, 2 |          i lamentem serdecznym.~A kobiety radziły raz w raz nowe ratowanie
  3     1, 2 |           doma? - zapytał tłustej kobiety, klęczącej przykołysce i
  4     1, 2 |          gorąc był silny.~- A bez kobiety trza zmarnieć abo dzieciom
  5     1, 3 |          raz zaglądali do środka, kobiety zaś przykucnęły pod bielonymi
  6     1, 4 |   nagietki i nasturcje - tak szły kobiety strojne, szły dziewczyny,
  7     1, 4 |     płaczem, a za nim naród cały: kobiety, gospodarze nawet, że płacz
  8     1, 4 |          mierzyć.~Dziewuchy ano i kobiety żeniate, przechodzące mimo
  9     1, 4 |      zasiedli gospodarze starsi i kobiety niektóre, przyodziane w
 10     1, 5 |         kiedy skończyli i gdy już kobiety posprzątały miski i garnki
 11     1, 5 |    gospodarze co biedniejsi, szły kobiety, szły parobki i dziewczyny,
 12     1, 5 |      powieźli do dnia pszenicę, a kobiety pognały świnię.~- Aż tyle! -
 13     1, 5 |       miejsca było, rozsiadły się kobiety sprzedające; która cebule
 14     1, 5 |    przekładałem żonie, co wam ano kobiety potrzeba, żeby upadku w
 15     1, 6 |          i raz w raz spoglądał na kobiety, ważył cosik w głowie i
 16     1, 7 |         bo ją wezwali do rodzącej kobiety na drugi koniec wsi, jako
 17     1, 8 |      tutaj; odpiją, to zabierzcie kobiety i przychodźcie duchem -
 18     1, 8 |       wama to rzekłem - wierzcie.~Kobiety się ździebko przyodziały
 19     1, 10|       rosochatych czerwieniły się kobiety pierące szmaty - kijanki
 20     1, 10|           zamęt, i płacz, bo obie kobiety płakały i wołały na przemian,
 21     1, 10|          się podniósł nieopisany, kobiety chciały ich rozerwać, ale
 22     1, 11|           przystrajały ją jeszcze kobiety w komorze mocno zawartej
 23     1, 11|           ze wszystkimi. Brały ją kobiety w ramiona, obejmowały i
 24     1, 11|     zdążył jednak, bo już starsze kobiety zaśpiewały chórem:~A dokoła,
 25     1, 11|           Poczerwieniała mocno, a kobiety na to buchnęły śmiechem
 26     1, 11|        prawiły, jak to zwyczajnie kobiety, kiedy sobie podpiją i ozorom
 27     1, 11|      podpierać.~Jagnę wprowadziły kobiety do komory, Boryna na przyzbie
 28     1, 11|          dał znak, by przycichli.~Kobiety wyprowadzały z komory Jagusię
 29     1, 12|           mnie by go wołać?... Te kobiety to ino aby ozorem mleć...
 30     1, 12|    rychlej gdzie na słomę dostać.~Kobiety zaś, choć to nasienie najbardziej
 31     1, 12|          uciekła na drugą stronę.~Kobiety też dogadywały, co im ślina
 32     1, 12|  Jagustynką was zmówimy! - wołały kobiety. .~- Gorzałkę lubi i pyskata
 33     2, 13|            tyla że niecierpliwsze kobiety przebierały się raz w raz
 34     2, 15|           Nie mieliście to swojej kobiety, co?~- Miałem, miałem!... -
 35     2, 15|        zaraz przyszło, bo jakoś i kobiety się już pokazały z dwojakami,
 36     2, 15|      wieczory zimowe zbierały się kobiety z kądzielą na oprzęd - co
 37     2, 16|            krzyczała stara.~- Jak kobiety zabierają się do porządków,
 38     2, 16|          łba patrzący i z góry, a kobiety swoje, jakoby dwórki jakie
 39     2, 16|        dufny w bogactwo swoje - a kobiety ich były z książkami, w
 40     2, 16|         któren znów co miętszy, a kobiety zwłaszcza, płakał - bo ksiądz
 41     2, 16|    Siedziała sztywno jak i drugie kobiety, w książkę patrzała, ale
 42     2, 19|      Brały ją za to przystrojenie kobiety na ozory i przymawiały złośliwie,
 43     2, 19|    alkierza Boryna, przywiedły go kobiety zgorszone, popatrzył i wnet
 44     2, 20|    baranek cierpisz! Nie tak inne kobiety robią, nie!...~- Jakże? -
 45     2, 20|       surowością zrażać do siebie kobiety, młoda jest, pstro ma w
 46     2, 20|            gdzie się same starsze kobiety zbierały.~Więc też przeważnie
 47     2, 21|      wszystkie Boryny, ale szkoda kobiety, szkoda !~- Po sprawiedliwości,
 48     2, 21|         wziąć na plecy.~Hukali na kobiety, ale w dużym lesie znowu
 49     2, 22|     sprosiła głównie same starsze kobiety, powinowate swoje albo w
 50     2, 22|           niech ręka boska broni! Kobiety na pół żywe przywlekły się
 51     2, 24| strasznego, śmiertelnego grzechu. Kobiety ją ano wzięły na ozory i
 52     2, 25|           do izb nieco powietrza, kobiety wyłaziły na przyzby z kądzielami,
 53     2, 25|         jeno szyby grały ogniami, kobiety rozprawiały po sąsiedzku
 54     2, 25|         dąsy i gniewy, którymi to kobiety chłopów wojują. Całkiem
 55     2, 25|      czuła boleśniej niźli drugie kobiety, że to i serce miała barzej
 56     2, 25|          poredziła żyć jak drugie kobiety, co to i parobków se nie
 57     2, 25|         podniesły niemały wrzask, kobiety krzykały przez sady, rwetes
 58     2, 25|         popadło, chłopy, parobki, kobiety, dzieci nawet co starsze
 59     2, 25|           z prostą gałęzią, a jak kobiety, to prosto z pazurami i
 60     2, 25|    napełniali las radosną wrzawą.~Kobiety opatrywały co ciężej rannych
 61     3, 26|           porozdziewane do koszul kobiety przy kopaniu grządek.~W
 62     3, 27|    słuchali jej wszyscy, a drugie kobiety czy dzieuchy rade nierade
 63     3, 27|  wytrzymać, kiej we wsi były same kobiety, rozkisłe, rozpłakane, rozwrzeszczane,
 64     3, 27|  drzewcami, przechodziły niekiedy kobiety, bo widziała czerwień wełniaków
 65     3, 27|       wyszedł razem z chłopakiem.~Kobiety w milczeniu wzięły się do
 66     3, 27|      Zachciało mu się!... dyć ino kobiety mogą nieść do poświęcania!~-
 67     3, 27| nieszporami, zaczęły się schodzić kobiety, ciekawe wielce posłyszeć
 68     3, 27|  wypowiedzieć.~Skoro się rozeszły kobiety, wraz też przyszła kowalowa
 69     3, 27|           przesiedzieli przy nim, kobiety płakały cicho, a nikto nie
 70     3, 28|          obiegając dokoła. Jakieś kobiety przystawały w opłotkach
 71     3, 29|             Przeciech prawie same kobiety ostały we wsi, a nie ich
 72     3, 29|       pytał Rocho wchodząc między kobiety.~- Czego! aby wieś dała
 73     3, 29|           przyłożyła!~- Cichocie, kobiety, by was nie skarali za ubliżenie
 74     3, 29|         we wsi ostały same prawie kobiety, że w polu nie ma kto robić,
 75     3, 29|         boć to przeciech ino same kobiety się zwijały a dziewczyniska,
 76     3, 29|           i gorszemu zapobiec?... Kobiety?...~Ależ tym chudzinom ledwie
 77     3, 29|        przeszkodzić, bo wszystkie kobiety tak się zajęły rozczynianiem
 78     3, 29|          ukazywały się nad stawem kobiety umączone, rozbabrane i kieby
 79     3, 29|      kościoła, bo już szły drugie kobiety na złożenie do grobu Ciała
 80     3, 29|           samo południe powracały kobiety, ostrożnie przysłaniając
 81     3, 30|          i jęli podnosić lipeckie kobiety, usadzać je a krzepić dobrymi
 82     3, 30|         wyjeżdżały lub wychodziły kobiety z tobołkami, że kilkanaście
 83     3, 30|        nad rowami ciągnęły rzędem kobiety, czerwono przyodziane, z
 84     3, 30|     zaciągał z pól.~Już wszystkie kobiety powróciły z miasta, a Hanka
 85     3, 30|       szarych polach czerwieniały kobiety i piesneczki kajś niekaj
 86     3, 31|    Rozpłakała się na to Hanka, aż kobiety jęły do niej przepijać na
 87     3, 31|      pracy, gdzie wóz na miedzy i kobiety, co jak liszki czerwone
 88     3, 31|           kościoła; odradzały jej kobiety, ale się uparła i zaraz
 89     3, 31|          w braku parobków po dwie kobiety wespół ze starszymi chłopcami
 90     3, 31|          tym słowem zabasować, że kobiety jaże urastały z kuntentności.~
 91     3, 31|     kobyłę wilcy zjedzą! Chodźta, kobiety, nie skamlajta po próżnicy!...
 92     3, 31| krewniaków!~- Ojców pozdrówcie! A kobiety nam swoje przywieźcie! ~-
 93     3, 32|           drogi, trzaskały drzwi, kobiety odziewały się na progach,
 94     3, 32|         nie odkrzyknęła: dojrzały kobiety, ciągnące nad stawem ku
 95     3, 32|       płoty, bo całą drogą waliły kobiety, leciały szumnie, że śmiechami,
 96     3, 32|             Wyczekały się na nich kobiety kiej kania na deszcz! -
 97     3, 32|           dzieuchy z opłotków, to kobiety, to dzieci nawet, a wszystkie
 98     3, 32|          drzewami czerwieniły się kobiety pierące. Suchy, leciuśki
 99     3, 32|           bywa po rannym deszczu. Kobiety zestrojone świątecznie postawały
100     3, 32|           dziewczyny i co młodsze kobiety, zaś w końcu, w pojedynkę
101     3, 32|           jako te kwiaty widniały kobiety wśród zieleni, zaś płomyki
102     3, 32|           niekto, w pojedynkę, bo kobiety rajcowały z cicha, rzucając
103     3, 32|       poredziła zewrzeć; a drugie kobiety też nie mniej się rwały
104     3, 32|           szumno, a kiele każdego kobiety i dzieci tulą się radośnie
105     3, 32|     gorących całunków i śmiechów.~Kobiety, rozognione i jakby oszalałe
106     3, 33|       wypadały rozdziane jeszczek kobiety, ktosik drwa rąbał; wozy
107     3, 33|            pokrzykując judząco na kobiety.~Krzyki roznosiły się daleko,
108     3, 33|          gorzałki postawi, żem mu kobiety pilnował - prześmiewał się
109     3, 33|      ślipia obleciały po sobie, a kobiety się sczerwieniły powstrzymując
110     3, 33|   pozatykał: zapamiętaliby! A już kobiety la drugich najgorsze: niechby
111     3, 33|           drogach gwarów i ludzi. Kobiety ciągnęły na kapuśniska dźwigając
112     3, 33|        Biedota jeno i co tkliwsze kobiety stanęli po ich stronie,
113     3, 33|            spod których wyzierały kobiety i różny sprzęt gospodarski,
114     3, 34|        wcześniej schodzili z pól, kobiety wiły wianki przed chałupami,
115     3, 34|          dodawać? - uspokajały ją kobiety, załamując ręce.~- A kaj
116     3, 34|     zgrozy i oburzenia co miętsze kobiety płakały spodziewając się
117     3, 34|           I na wszystkie lipeckie kobiety wstyd padnie.~- Bo wszyćkie
118     3, 34|           nie żałowały gardzieli, kobiety wydzierały się cieniuśką
119     3, 34|    zapamiętalej, że nawet starsze kobiety wytrząsały się, piskliwie
120     3, 35|      oglądali się na drugich i na kobiety, które jak jedna ani słuchać
121     3, 35|       przed nosem - oknami gadał; kobiety mu wygrażały - nie gniewał
122     3, 35|      namawiał.~I tyle dokazał, że kobiety się już nie przeciwiły,
123     3, 35|        jak zazwyczaj w niedzielę, kobiety zwijały się kole porządków,
124     3, 35|          kieby na psa parszywego; kobiety odwracały się plecami, kiej
125     3, 35|           szare, wielgachne dęby.~Kobiety zostały za młynem; a chłopi
126     3, 35|           cosik z cicha mamrotać.~Kobiety trwożnie wyglądały oknami,
127     3, 35|          to za kamienie chwytało, kobiety podniesły wrzask. ~- Niech
128     4, 37|     chałupie ostały się jeno same kobiety i Witek, któren ociągliwie
129     4, 37|      stawem jęły gęsto przysiadać kobiety do zezuwania trzewików,
130     4, 37|      gospodarze i komornicy, szły kobiety i dzieuchy, szli starzy
131     4, 37|       łysinę, przywołał do siebie kobiety i jął wypytywać o wszystko,
132     4, 37|       jedna mucha! - przechwalał.~Kobiety zaś poszły do organisty,
133     4, 37|       Jagustynka chleb roznosiła.~Kobiety zebrały się po drugiej stronie
134     4, 37|    Pogadywały z cicha między sobą kobiety, wyskrzybując miski do czysta
135     4, 38|     szumiał kiej bór rozkolebany. Kobiety obsiadały staw moczyć nogi,
136     4, 38|         sprzęt domowy i siedziały kobiety i dzieci, zaś rude, opasłe
137     4, 38|          co najrozgłośniej gadały kobiety gnietąc się jedna przez
138     4, 39|        Długo przemawiał, jaże się kobiety spłakały i jęły mu w podzięce
139     4, 39|         nimi.~- Chodźcie prędzej, kobiety - przynaglał kowal i gdy
140     4, 39|           cyganię, co?~- Cichota, kobiety! Tylko przez kłótni, poniechaj,
141     4, 39|       powstała na obie:~- Loboga, kobiety, a toć karczmę robicie z
142     4, 39|     rozpołowiła, wszystkie bowiem kobiety, zwłaszcza starsze, wzięły
143     4, 40|       znać na kapuśniki. Chodźta, kobiety, póki rosa a chłodniej,
144     4, 40|        ode wsi zaczęły nadchodzić kobiety.~- Robotnice! Czekają, aż
145     4, 40|     przepytując Józkę o wszystko.~Kobiety poglądały na się, do cna
146     4, 40|     rozradowaniem i weselem, jaże kobiety się dziwowały.~- Urzekł
147     4, 41|   nadjechał, krzyknął w złości:~- Kobiety czekają, a ty wleczesz się
148     4, 41|         konie, a ostro krzykał na kobiety, bych się prędzej ruchały!
149     4, 41|           kaj czerwieniały jakieś kobiety. ~- Kajże się to kryjesz,
150     4, 41|           Witek przygnał stado, a kobiety kręciły się kole udojów
151     4, 42|         strzeli, kto to wyrozumie kobiety! - westchnął żałośnie i
152     4, 42|           chodziły też kole niego kobiety kieby kole tej ważnej osoby,
153     4, 45|       świeżo upieczony, rajcowały kobiety, chusty suszyły się po płotach,
154     4, 46|      zbierały się rajcujące cicho kobiety, a na wszystkich twarzach
155     4, 47|       brząkały rozklepywane kosy, kobiety zwijały się przy pieczeniu
156     4, 47|           klął siebie i wszystkie kobiety i na darmo chciał całą sprawę
157     4, 47|    drugiego - mówiły rozrzewnione kobiety, srodze przy tym powstając
158     4, 48|      robotę, gdzie już trajkotały kobiety, kajś dzieci popłakiwały
159     4, 49|          prawie wszystkie żeniate kobiety i uradzali już dość długo,