Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |      ciemnego alkierza, zamykając drzwi za sobą, odsunął ż małej
  2     1, 2 |         we wsi, przez przywierane drzwi i okna, że to wieczór był
  3     1, 2 |     akuratnie wychodził, bo przez drzwi uchylone lunęła struga światła
  4     1, 2 |        wsadził głowę do obory, bo drzwi dla gorąca stały otworem.
  5     1, 3 |     rzucił czymściś do budy, koło drzwi, w biały łeb Łapy, aż pies
  6     1, 3 |          i z koronkę, aż wreszcie drzwi sądowe się otwarły i naród
  7     1, 3 |        Jacek się zerwał, otworzył drzwi i krzyknął:~- Cichojta,
  8     1, 3 |          aż do sieni wlazła, a że drzwi do izby były wywarte, to
  9     1, 3 |         Cichojta, pyskacze, bo za drzwi wyciepnę! - uciszal Jacek,
 10     1, 4 |   niezgorzej, że wszystkie okna i drzwi chałup powywierano na przestrzał;
 11     1, 4 |            poglądał tyla co przez drzwi otwarte na obrazy wiszące
 12     1, 4 |          pod żebra, nogą otworzył drzwi i wyrzucił do wielkiej izby,
 13     1, 5 |          pacierzem długim szły od drzwi do drzwi, przeprowadzane
 14     1, 5 |           długim szły od drzwi do drzwi, przeprowadzane ujadaniem
 15     1, 5 |         rozchodzili, Kuba już ode drzwi nieśmiało całkiem się ozwał:~-
 16     1, 6 |         nagła, bo ktosik otwierał drzwi do sieni.~Wbiegła Józka
 17     1, 7 |     zarumieniła i niespokojnie na drzwi poglądała.~- A to z pół
 18     1, 7 |        starszym kobietom otwierał drzwi i wyprowadzał...~Jagustynka
 19     1, 9 |         kieby po pogrzebie czyim. Drzwi stały wywarte na rozcież
 20     1, 9 |        uczyniły ulicę od głównych drzwi aż hen na drogę, a każden
 21     1, 10|     mówiła cicho oglądając się na drzwi.~- Kto to powiedział? -
 22     1, 10|      ludzi, co się byli zlecieli, drzwi od sieni zamknął i siadł
 23     1, 10|    świeciło, zawrócił spod samych drzwi i polazł drogą ku młynowi.~
 24     1, 11|     buchnęła do komory, przywarła drzwi za sobą i długo buczała...~
 25     1, 11|       gęsto powywieranych okien i drzwi buchały radosne głosy abo
 26     1, 11|         Boryna w ten mig wyszedł, drzwi na rozcież wywarł, witał
 27     1, 11|     pilnie strzeżonej, bo parobcy drzwi pchali, to w deskach szparutki
 28     1, 11|        jakie dwa pacierze otwarli drzwi komory i organiścina z młynarzową
 29     1, 11|         ognisty korowód !~Wywarli drzwi na rozcież, wywarli okna,
 30     1, 12|       świat! - szeptał otwierając drzwi do obory i zaraz, jak stał,
 31     1, 12|          go w końcu wyciepnęła za drzwi i coś niecoś pięścią przyłożyła
 32     1, 12|     drgała, a potem jęły wtykać w drzwi długie, obłocone ryje i
 33     1, 12|          wolna; ściany przygasły, drzwi zbladły i stajnia mroczeć
 34     2, 13|           przyciesie się brała, w drzwi tłukła jakby łbem, że niejedne
 35     2, 13|            odwalali śniegi sprzed drzwi, wywierali na ścieżaj obory,
 36     2, 13|       rzec w obronie, gdy właśnie drzwi się otwarły od sieni i Stacho
 37     2, 13|         mi w głowie! - zatrzasnął drzwi i poszedł.~Poświstywał przez
 38     2, 13| zapamiętale ku alkierzowi, ale od drzwi zawrócił, zabrał butelkę
 39     2, 13|      usunął.~Antek ino gruchnął w drzwi i wybiegł. ~
 40     2, 14|      błocie! - wykrzykiwała przez drzwi.~-...Sprzedała krowę, to
 41     2, 14|          bicia gotowa.- Przywarła drzwi na haczyk, wydobyła pieniądze
 42     2, 14|        pokwikiwał i cisnął się do drzwi, gąski napoić, a to jeszcze
 43     2, 14|     drugiego pokoju, gdzie wprost drzwi, na długim stole pod ścianą,
 44     2, 15|        tak jakoś wprost wywartych drzwi izdebki, że widział Mateuszowe
 45     2, 15|         nieco, bo śpik go morzył. Drzwi wychodne prowadziły tuż
 46     2, 15|     światła, bijącą przez wywarte drzwi izdebki. Nie słyszał nic,
 47     2, 15|     palcach podsunął się pod same drzwi i słuchał.~-...wszystko
 48     2, 15|          słyszałem, jak skamlał u drzwi komory niby ten pies, aż
 49     2, 15|           miejsca jak kierz, nogą drzwi wywalił na dwór i poniósł
 50     2, 16|          gdy Witek wraził głowę w drzwi i krzyknął:~- Kolędę niesą!~
 51     2, 16| gospodarzem.~- Zawierajcie prędko drzwi, bo się ciasto oziębi -
 52     2, 16|    odezwał się Roch podnosząc się drzwi otwierać.~Jagustynka to
 53     2, 16|           okna kościelne i główne drzwi na rozcież wywarte, a światłem
 54     2, 16|        słyszał śpiewu, jaki bił z drzwi kościelnych i szedł na świat,
 55     2, 17|           granie, krzyknęła przez drzwi:~- Przestań, Pietrek, a
 56     2, 18|           bo dosłyszał otwieranie drzwi od sieni, jakoż w tej chwili
 57     2, 18|   przejechał!~- Dawno? Przywieraj drzwi prędko.~- A dyć jeszcze
 58     2, 18|           tak ciągnęło od okien i drzwi, że Łapa wciąż szukał cieplejszego
 59     2, 18|      zagnał wszystkie i przymknął drzwi, Józka poszła na drugą stronę
 60     2, 18|           spojrzała w szary otwór drzwi... Zamajaczyła w nim jakaś
 61     2, 18|           każdemu zrobię to samo!~Drzwi trzasnęły od chałupy i ktosik
 62     2, 18|           słychać było, jak znowu drzwi trzasnęły, dopiero Antek
 63     2, 19|        gęściej się robiło, że już drzwi się prawie nie zamykały,
 64     2, 19|            a cięgiem spoglądał na drzwi, spodziewał się, że Jagna
 65     2, 19|         Mateusz.~Obejrzeli się na drzwi, jakoż prawdziwie, kowal
 66     2, 19|     leciał przez wywarte do sieni drzwi w ośnieżoną, mroźną, zimową
 67     2, 20|      wstał oknem wyjrzeć albo czy drzwi pozamykane.~Ciągnęło się
 68     2, 20|    wszystkich zarówno, nie śmieli drzwi zamykać przed nią obawiając
 69     2, 20|          się od dzieci, wywierano drzwi, ludzi ogarniała radość,
 70     2, 20|         prześmiewiska.~- Zawieraj drzwi, gapo, bo tu nie obora! -
 71     2, 22|      nieznacznie stróżując oczami drzwi wchodowych.~- A wiało też
 72     2, 22|           na piszczałce, wreszcie drzwi się otwarły i przodem wlazł
 73     2, 22|           Ale królewski parobek u drzwi stojał i przynaglał!~Na
 74     2, 22|     chałupy i powyrywał wszystkie drzwi i okna, wraz zaś zleciała
 75     2, 22|      kobieta różańcem, to obrazem drzwi przytykając, to pacierzem,
 76     2, 22|          rękę i powiódł do innych drzwi na podwórze, a stamtąd przez
 77     2, 24|        dobrością, słyszysz, bo za drzwi wszystko wyciepnę!~- Spróbuj
 78     2, 24|      chwili odrzuciło go cosik od drzwi, przypomnienie ojcowej twarzy
 79     2, 25|        zakotłowało we wsi, że ino drzwi trzaskały i błoto się otwierało
 80     2, 25|          a gniewem srogim, że już drzwi się nie zamykały, tak biegali
 81     2, 25|          to dzieci, ale przywarli drzwi, nikogo już nie puszczając
 82     3, 26|           świegotem przez wielkie drzwi, pokołowały błądząco w cichościach
 83     3, 26|        mówić za nią przez wywarte drzwi:~- Hale! małom nie zabaczyła
 84     3, 27|          śpiące.~Najpierw wywarła drzwi do wieprzka, któren usiłował
 85     3, 27|      zakrzyczała bijąc pięścią we drzwi stajni, a posłyszawszy mruczenie
 86     3, 27|       zawory wywarła drugie zaraz drzwi do obory.~Krowy leżały rzędem
 87     3, 27|          wełniaki na się wdziała, drzwi skrzypnęły i on się cicho
 88     3, 27|         ślepiami na małe, zawarte drzwi.~- A wisi na Pasyjce pod
 89     3, 27|        nie wyślipiam.~Odstąpił od drzwi, bo rozległ się w sieni
 90     3, 27|          gdy Witek wrzasnął przez drzwi:~- Gospodyni kazali, byście
 91     3, 27|      Jagna miała swoje miejsce od drzwi, naprzeciwko Pietrka.~Jedli
 92     3, 27|        niej wlepiając je naraz we drzwi którymi właśnie kowal wchodził
 93     3, 27|        spojrzał wskazując mu ręką drzwi że się wyniósł kiej ten
 94     3, 27|     poszła jeszcze sprawdzić, czy drzwi pozawierane, a potem długo
 95     3, 28|           na stole; uczynionym ze drzwi, narzynała słoninę, troskliwie
 96     3, 28|   pozostawiając wywarte na oścież drzwi.~- Nie chcę się z wami prawować
 97     3, 28|       rzuciła się do komory, choć drzwi były przywarte.~Jakoż kowal
 98     3, 28|          góry na Jagnę otwierając drzwi.~- Michał nie obcy, ma takie
 99     3, 28|         zatrzaskujac jeno za sobą drzwi z całej złości.~Jagna zaś
100     3, 29|       organiścina wtaczała się we drzwi, bochen chleba dźwigając
101     3, 29|           odpowiedziała jej przez drzwi.~Tak się znowu zeźliła,
102     3, 29|          w każdej chałupie okna i drzwi stały szczelnie poprzywierane
103     3, 29|       okna i z otwartych wielkich drzwi biła szeroka smuga światłości.~
104     3, 29|           bo często z wywieranych drzwi padała w noc struga światła
105     3, 30|           a głównie przez wielkie drzwi wywarte noc się cisnęła
106     3, 30|    zrywali się raźniej wywierając drzwi a okna, na świat Boży lecieli
107     3, 30|        nie brakowało.~Dobrze były drzwi pozawierane! - ozwał się
108     3, 30|         się w ciemnościach głosy.~Drzwi chałup trzaskały, ludzie
109     3, 30|           uratują wiele, bo jedne drzwi.~- Stogi się teraz zajmują!~-
110     3, 31|         wiatru, zaś przez wywarte drzwi do sieni cisnęły się pogięte
111     3, 31|        brakowało. Zawołaj Pietrka drzwi pozamykać, bych czego nie
112     3, 31|           przeszedł kości, a kiej drzwi jakieś skrzypnęły, zerwały
113     3, 31|      chałupy, nie ostawię dzisiaj drzwi na całą noc wywartych.~Ale
114     3, 31|      dworze - wygrażała zasuwając drzwi.~Musiało też być już bardzo
115     3, 31|     świcie przysypać obroku, a tu drzwi wywarte, stajnia pusta i
116     3, 31|     łunach ogni, co się z okien i drzwi wywartych darły na drogę,
117     3, 31|       wszędy przez wywarte okna i drzwi widne były głowy w krąg
118     3, 32|      krzykiem na drogi, trzaskały drzwi, kobiety odziewały się na
119     3, 32|        krzyczeć, wyciągnęła je za drzwi, zabierając się do narządzania
120     3, 32|        póki żyją, to ja waju mogę drzwi pokazać.~- Mnie! mnie! -
121     3, 32|         wtedy, com ci po północku drzwi otwierała, wracałaś z pijatyki,
122     3, 32|          się rozbiegły.~Z obu izb drzwi stały wywarte do sieni i
123     3, 33| organistów jakby nikogo nie było: drzwi stały powywierane do pustych
124     3, 33|         do sieni, a pozawierawszy drzwi, już w dyrdy poleciała z
125     3, 34|         jakimś pacierzu przywarła drzwi na zasuwę i położyła mu
126     3, 34|        śpiącą w ubraniu przywarła drzwi i po omacku rozebrała ją
127     3, 34|  dobrodziej znowuj zaśpiewał:~ ~U drzwi Twoich stoję, Panie!...~
128     3, 34|       znowu, ludzie jęli wywierać drzwi i wyłazić na świat, i dychać
129     3, 34|   gorzałki! - krzyknął Płoszka we drzwi.~- Za trzy morgi boru rychtyk
130     3, 34|       rozlewały przez powywierane drzwi a okna, zaś pod ścianami
131     3, 35|          nie zważał: zawierali mu drzwi przed nosem - oknami gadał;
132     3, 35|          Gdzież to teraz pójdzie? Drzwi przed nią pozawierają i
133     3, 35|      drodze do chorej, jaże Jagna drzwi musiała zawrzeć przed ciekawymi,
134     3, 36|         koszuli, poszedł na dwór.~Drzwi były wywarte, całą sień
135     3, 36|      poszedł śpieszno w podwórze, drzwi wszystkie stały otwarte,
136     4, 37|        tak wył, tak ciskał się do drzwi, a kiej mu otworzyli, tak
137     4, 37|           do środka przez wywarte drzwi a okna. ~Jambroż uwijał
138     4, 37|       tyle jeno, co przez wywarte drzwi a okna głos Jagaty, odmawiającej
139     4, 37|          pokojach, choć wszystkie drzwi i okna stały powywierane;
140     4, 37|        buchał co trochę w otwarte drzwi a okna i tłukł się po izbach
141     4, 37|   trzymają przy ziemi. Wywrzyjcie drzwi, niech se ta wędrownica
142     4, 37|   poniesie w spokojności.~Otwarli drzwi; w izbie przycichło i jakby
143     4, 38|          docisnąć choćby nawet do drzwi kościelnych, to stanęły
144     4, 38|    kadzideł płynęły przez wywarte drzwi kościoła oprzędzając w niebieskawą
145     4, 38| przymawiał, jaże go wyciepnęli za drzwi, ale jeszcze przed karczmą
146     4, 39|         słońce biło przez wywarte drzwi rozlewając się jaże po ambonę.~
147     4, 39|          przeszła sień, otworzyła drzwi do Jagusinej izby i powiedziała
148     4, 43|         krowa stoi przywiązana do drzwi, kłak koniczyny leży przed
149     4, 44|    Wszystkie oczy zwróciły się na drzwi, ale wyszedł z nich jeno
150     4, 45|         to świata dojrzę se przez drzwi? kto przejdzie drogą, kto
151     4, 47|        oberwał!~Skoczyła naraz do drzwi, wywarła je na rozcież i
152     4, 48|          matka zapierając mu sobą drzwi.~- Dlaczego ją mama wypędziła,
153     4, 49|         sama z Jagusią, przywarła drzwi do sieni i rzekła:~- A wiesz,
154     4, 49|          alkierzu, a kiej wyrwali drzwi, stała przytulona do ściany