Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |           pochwalony! - zabrzmiał jakiś głos.~- Na wieki!... - odrzucił
  2     1, 4 |         lipy i klony, i raz w raz jakiś czerwony liść odrywał się
  3     1, 5 |        parę razy w rok zdarzy się jakiś gospodarski pogrzeb, z którego
  4     1, 5 |       wypraszali sobie ten grosik jakiś abo jensze wspomożenie.~
  5     1, 5 |         siedział w kącie markotny jakiś i smutny.~- Po gnatach mę
  6     1, 6 |        jednego konia! - ozwał się jakiś głos z grobli.~- To wy,
  7     1, 6 |         stara nastawiała kolację.~Jakiś stary, siwy człowiek grzał
  8     1, 9 |        skrętach wśród krzyżów; to jakiś nagły, krótki, nabrzmiały
  9     1, 10|          krzyknął głośno, bo cień jakiś zamajaczył wśród topoli...~-
 10     1, 12|      wrzaskiem odskoczył, bo pies jakiś rzucił mu się na piersi
 11     1, 12|         człapał się z piskiem wóz jakiś; Kuba rozeznawał pilnie.~-
 12     1, 12|      poczekam na ganku.~Dopiero w jakiś pacierz nadszedł Jambroży,
 13     2, 14|     schowała za pazuchę, bo chłop jakiś wszedł i coś powiedział,
 14     2, 14|           mu Weronka broniła, a w jakiś czas po nim najniespodziewaniej
 15     2, 15|           pod jaglakiem...~Może w jakiś pacierz Antek już stanął
 16     2, 15|        była wielce... Pietruś ino jakiś rozpalony, jeść nie je i
 17     2, 16|          martwe, ino czasami ptak jakiś łopotał wskroś bielizn mieniących,
 18     2, 16|           gasły okna, czasem głos jakiś się podniósł w mrokach,
 19     2, 17|      strachem zarazem... to śpiew jakiś się rozlegał i organy huczały
 20     2, 17|      strach w niej dygotał, krzyk jakiś leciał za nią, przerażenie
 21     2, 17|       wpół jeszcze brał, dziadyga jakiś, niedojda! - myślała ze
 22     2, 17|            wieczór cichy, omdlały jakiś, świąteczny; mroczno było
 23     2, 18|          w ganku.~Ale nim zdążył, jakiś obwalony śniegiem człowiek
 24     2, 18|          się jej uwidziało, że to jakiś z urzędu.~- Ojciec w domu?~-
 25     2, 18|   chłopski i czapkę też! Cudak ci jakiś abo ten obieżyświat' A może
 26     2, 18|       rozniesło w sąsiedztwie, że jakiś obcy siedzi u Borynów.~A
 27     2, 19| wzruszenie.~Stali przy sobie czas jakiś bez słowa, jeno dychali
 28     2, 19|         wtykała w garście staremu jakiś kół i wrzeszczała:~- Bijcie
 29     2, 19|     drogach grzmiały jeszcze czas jakiś hukania i przyśpiewki, pozostali
 30     2, 20|          w pacierz abo i dwa cień jakiś zamajaczył w przejściu od
 31     2, 21|      zaczęła się rozbierać.~Naraz jakiś wrzask daleki, przytłumiony
 32     2, 22|           końcu dojrzał za łąkami jakiś dwór sielny, jakby cały
 33     2, 22|          powiadał potem, iż chłop jakiś uciekał sprzed okien.~Nie
 34     2, 23|     zwiesnę idzie.~- Myślałam, że jakiś zwierz dziki...~- Cicho
 35     2, 23|        przymroczało w nich nagle, jakiś cień padł na dusze i zmącił
 36     2, 23|           przepierali przez się w jakiś upragniony świat...~Wiatr
 37     2, 23|       dróżce, zaskrzypiał śnieg i jakiś cień wysoki zamajaczył tak
 38     2, 23|        jakby wilcze kroki... Cień jakiś oderwał się od ścian i przygarbiony
 39     2, 24|           i uzuchwalił, że wyrwał jakiś kołek i wszedł w obejście
 40     2, 24|          ją tam spotka i znajdzie jakiś sposób pomówienia.~Spóźnił
 41     2, 24|           Odszedł go śpik, a jeno jakiś ciężki, niezwalczony smutek
 42     2, 24|         smagał go do żywej krwie.~Jakiś krzyk rozpaczliwy zerwał
 43     2, 24|      prawie sam w karczmie; dziad jakiś siedział przed kominem i
 44     2, 25|  twardziejsze, bo i w Jagnę wlazł jakiś zły i ciskał ją na sprzeciw.~
 45     2, 25|           się doń biedrem, bo żal jakiś ściskał jej duszę i napełnił
 46     2, 25|      rozsrożony stary i porwawszy jakiś kół pierwszy rzucił się
 47     2, 25|          z wściekłością, a czasem jakiś wydzierał się z kupy i uciekał
 48     2, 25|           siny kiej trup, okropny jakiś a tak nadludzko mocny, że
 49     3, 26|          że to wyszedł ze wsi Żyd jakiś pchając przed sobą sporego
 50     3, 26|          była zamknięta i głucha; jakiś przodek od wozu i niecoś
 51     3, 26|           dygujecie niezgorsze, a jakiś grosz też być musi w supełkach,
 52     3, 27|           wyszła.~- Znowuj bąk ją jakiś ukąsił! - szepnęła Józka
 53     3, 27|           Głoś miał rozbity, obcy jakiś.~- Zwiesna idzie, ciepło... -
 54     3, 27|     słowie, a ona, tłumiąc strach jakiś, cała była w jego oczach,
 55     3, 28|          się wątrobę i dutki, gdy jakiś wóz zaturkotał i dzwonek
 56     3, 28|        Wieje sielnie, jeno ciepły jakiś, by deszczu nie sprowadził.~-
 57     3, 29|       zawziętość, bo często chłop jakiś z Rudek, to z Wólki, to
 58     3, 29|        objaśniała go Płoszkowa.~- Jakiś większy urząd ma przejeżdżać
 59     3, 29|       mówię: gdzie?...~Naraz pies jakiś zaczął szczekać i na ludzi
 60     3, 29|           znajdzie się la was kąt jakiś.~- Nie pójde, Hanuś... juści...
 61     3, 29|       zapaską, ale myślała, iż to jakiś stroik, któren sobie szykowała
 62     3, 30|        roztrzęsła radość i strach jakiś zarazem, że często różaniec
 63     3, 30|         pościel, nasłuchując czas jakiś. Na wsi było cicho, jeno
 64     3, 30|          wrócił na ganek, ale był jakiś osowiały i markotno patrzał.~-
 65     3, 30|          barzej rozsłoneczniony i jakiś zgoła weselszy. Ptaki śpiewały
 66     3, 30|          wlekąc się ociężale, mąt jakiś miała w głowie, ciągotki
 67     3, 30|          się pali! - zawrzeszczał jakiś głos przez sad.~Wybiegli
 68     3, 30|         było najlepiej, że może w jakiś pacierz cała wieś już się
 69     3, 31|    straszno myśleć o jesieni!~Wóz jakiś zaturkotał. Józka wyjrzawszy
 70     3, 31|          łachmytek jeden, pisarek jakiś! Odpasł się na naszym chlebie
 71     3, 31|    chałupy; czasem się jeno dziad jakiś przewlókł, odprowadzany
 72     3, 31|          bujnie po rolach.~Aż lęk jakiś przewiewał po tych polach
 73     3, 31|   miedzach, przelotne ptactwo, to jakiś wędrownik z obcych stron
 74     3, 32|    wczesny dzień wstawał, jeno że jakiś poczerniały i mokry; deszcz
 75     3, 32|      wytrzeszczając ciekawie, ale jakiś głuchy niepokój zaczął przejmować
 76     3, 32|           płacz dziecka, to wstyd jakiś, to nagłe ocknienie w pamięci
 77     3, 33|       torbo?..~Wójtowa, chyciwszy jakiś kołek, na drogę wypadła
 78     3, 33|         czerwieniała kobieta albo jakiś chłop naprawiał dach, to
 79     3, 33|    szeroko otwartych oczach lśnił jakiś strach śmiertelny.~Wyszli
 80     3, 33|           okno wywarte.~Szli czas jakiś w milczeniu zgrozy, jakby
 81     3, 34|  wójtowymi końmi i bryką. Zły był jakiś, bo srodze klął i podcinał
 82     3, 34|           się już zrobił, jeno że jakiś wietrzny i dziwnie jasny;
 83     3, 34|      wolna wielgachne chmurzyska. Jakiś niepokój rozwiewał się nad
 84     3, 35|       gotowania strawy.~Dopiero w jakiś czas po obiedzie zajrzała
 85     3, 35|           i cosik wrzeszczeć, ale jakiś stary Szwab zaszwargotał
 86     3, 36|     Maciej już od samego rana był jakiś dziwny, matyjasił, mamrotał
 87     3, 36|        się nie ruszyła z chałupy, jakiś głuchy strach trzymał ją
 88     3, 36|           i słodki sen, jeno ptak jakiś tu i owdzie śpiewał rzęsiste
 89     4, 37|      cichym, nagrzanym powietrzu. Jakiś ptak wielgachny ważył się
 90     4, 37|     wydarł przeciągły i tęskliwy; jakiś chłop prowadził krowę po
 91     4, 37|           z przekąsem, ale że był jakiś rozradowany, to przysiadł
 92     4, 37|          wydarł siej skądciś głos jakiś dziwny, ni to krzyk, ni
 93     4, 37|       dzień się podniósł, jeno co jakiś mgławy i smutny, słońca
 94     4, 37|          tam pod lasem rozbłysnął jakiś słaby ogieniek.~Witek już
 95     4, 38|     katarynki grającej, na której jakiś zwierz zamorski, czerwono
 96     4, 38|       pludry, bo portki pogubita.~Jakiś chłopak śmignął na nich
 97     4, 38|         społecznie basowali, kiej jakiś księżyk w białej komży i
 98     4, 38|       supłał z węzełków ten grosz jakiś, a często gęsto i ta złotówka
 99     4, 38|          a na samym końcu klęczał jakiś młody z zielonym daszkiem
100     4, 38|          któren musiał w tym mieć jakiś gruby profit, najgłośniej
101     4, 38|        regens obiecał, że mnie na jakiś czas zwolni, jeśli nasz
102     4, 38|          zaszemrały liście i ptak jakiś zaśpiewał.~A Jagusię zaczęło
103     4, 38|        się jednak, bo obleciał ją jakiś dziwny strach i zarazem
104     4, 39|     pięściami.~Wójtowa przyniesła jakiś urzędowy papier.~- To la
105     4, 39|         jeno nieopowiedziany żal, jakiś zgoła nieczłowiekowy żal,
106     4, 39|          Wyjęła ze spodu skrzynki jakiś papier.~- O zapis ci chodzi,
107     4, 39|       przypuszczeń.~O samym mroku jakiś wóz przystanął przed opłotkami.~
108     4, 40|       pilnie przezierając dokoła, jakiś cień przedzierał się z obejścia
109     4, 40|       niech słyszy! Niech wiedzą; jakiś to wałkoń i próżniak! Czekaj,
110     4, 40|        któraś otrzepując ze ziemi jakiś chwast wyrwany.~- Jak każde
111     4, 40|           nie, ale całkiem jesteś jakiś zgoła inakszy.~- Poczekaj,
112     4, 40|       brwie, przedeliberował czas jakiś i zapalając papierosa rzucił
113     4, 40|          zakrzyczały kuropatki, a jakiś zajączek zestrachany gnał
114     4, 40|    brzęczały nad nią zawzięcie, a jakiś kosmaty trzmiel buczał nieustannie.~
115     4, 40|           myśle i spominania, zaś jakiś głos kwardy i karcący, jak
116     4, 41|      spędzała, doszedł ją ze sadu jakiś kwik, zlękła się, że świnie
117     4, 41|           cichość, gdy zaturkotał jakiś wóz.~- Organistów parobek
118     4, 41|          Chycił się znowu pługa i jakiś czas cierpliwie krajał spieczoną,
119     4, 41|       lasem tak się był zarył pod jakiś korzeń, aż krój się oberwał.~
120     4, 41|           Juści, co przydałby się jakiś grosz na żniwo, ale cóż,
121     4, 41|        zachodzie.~Antek stał czas jakiś nad stawem wagując się w
122     4, 42|        tylko w niej przetrzymać z jakiś roczek, póki się nie wspomożemy.~-
123     4, 42|     srodze się zdumiał dojrzawszy jakiś wóz jadący ku niemu.~Jędrzych
124     4, 42|     posiedziawszy obyczajnie czas jakiś, gdy słońce zaszło i niebo
125     4, 42|          pozostania w chałupie na jakiś czas, ale Szymek się uparł,
126     4, 43|           Bawili się ptakiem czas jakiś, ale żołna wciąż była nieruchoma
127     4, 43|       pajęczyny i wraz poniesły w jakiś cichy podwieczór, sczerwieniony
128     4, 43|            W izbie było ciemnawo, jakiś ogarek słabo się ćmił na
129     4, 44|        ulewie, toczył się z wolna jakiś zapóźniony wóz i kajś niekaj
130     4, 44|        strachu - ozwał się z kupy jakiś głos.~- Ruchajta się, ludzie!
131     4, 44|         tu na posługi - ozwał się jakiś hardy głos.~- Niech sam
132     4, 44|         popycha.~A na to wystąpił jakiś gospodarz z Przyłęka i powiedział
133     4, 44|           przestanie - wyrwał się jakiś głos.~- A tera - ciągnął
134     4, 44|     dworowi.~Patrzyli za nim czas jakiś w milczeniu, aż któryś z
135     4, 44|          la nas, a nie la siebie.~Jakiś chłop z Przyłęka podszedł
136     4, 45|          oczy wlepione w siebie i jakiś przytajony uśmiech na rozchylonych,
137     4, 45|          zaruszało się w kącie, a jakiś głos zachrypiał:~- Dyć to
138     4, 45|          na wieś.~Posiedział czas jakiś przy Mateuszu, któren Stachową
139     4, 45|    rozgrzaną macierzanką i żytem, jakiś ptak przeleciał nad nimi.~-
140     4, 45|             chycił ją za gardziel jakiś radosny lęk, że ledwie mogła
141     4, 45|          to błądząc oczami, ale w jakiś czas obejrzał się i przystanął.~
142     4, 46|     Otworzyć! - rozkazał grzmiąco jakiś starszy.~- Przeciek wywarte! -
143     4, 46| przewijały się nad ich głowami, a jakiś smutek przejmował serca.~
144     4, 48|         przypomnienia spotykań, a jakiś słoneczny tuman niepojętej
145     4, 48|        żniwa i poganiaj, barometr jakiś niepewny, może być burza!
146     4, 48|      nalały się łzami, przejął go jakiś dygotliwy war i cosik tak
147     4, 48|    niekiej wsadzał zdumioną twarz jakiś zapóźniony przechodzień,
148     4, 49|          dzień pamiętny także był jakiś niezwyczajny. Słońce wlekło
149     4, 49|            Wiatr przyniósł od wsi jakiś długi, przeciągły krzyk.~
150     4, 49|          zły chwast - mówił w nim jakiś surowy, prawieczny głos