Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |       ludzie, kopta, bo do wieczora mało daleko, a ziemniaków mało
  2     1, 1 |           mało daleko, a ziemniaków mało wiele! - mówiła Anna wysypując
  3     1, 2 |         studnią ręce.~- A bogać tam mało, będzie ze dwadzieścia worków'.~-
  4     1, 2 |         okapem i zagajone drzewami, mało przeciskało się światła,
  5     1, 2 |            nie dziwota, bo dzieusze mało co na dziesiąty rok idzie...
  6     1, 3 |       Dworowi widzi się dużo, a nam mało. Zarno... moje ze cztery,
  7     1, 3 |         pies przed drzwiami, abośta mało obiecowali, co?~- Loboga,
  8     1, 3 |      zachodowi, gdy wjechali w las.~Mało wiele pogadywali, choć siedzieli
  9     1, 4 |         topolowej drogi.~Ludzi było mało co; muzyka czasem pobrzękiwała,
 10     1, 4 |           chociaż nie pijała, że to mało kiedy był ten grosz gotowy,
 11     1, 4 |             nie oberwał...~A grontu mało, że niedługo to i po zagonie
 12     1, 5 |           ma.~- Bo rozpożyczacie... mało to macie po ludziach?...
 13     1, 5 |           tych piętnastu morgach. A mało to jeszcze drobiazgu!...
 14     1, 5 |     targowali rzeźnicy maciorę, ale mało dają...~- Świnie drogie?~-
 15     1, 6 |             tyle co nic, abo i mąż? Mało to chłopaków latało za nią? -
 16     1, 7 |            harny i nieustępliwy, że mało kto się go nie bojał. A
 17     1, 7 |             po izbie kręcił, że już mało wiele ze sobą mówili, a
 18     1, 7 |           czujna była na muzykę jak mało kto, łzy ciurkiem pociekły
 19     1, 7 |           do sieni tak prędko, że o mało się nie przewrócił o szatkownicę.~-
 20     1, 7 |             boskie, że pomarła...~- Mało to dziewczyn! A dyć w każden
 21     1, 8 |    częstował, zapraszał, gadał, jak mało kto go kiedy słyszał, i
 22     1, 10|        Spłaci się ich! Bo to Grzela mało wybrał? Ady prawie mu co
 23     1, 11|            się drużbowie...~Na sumę mało kto poszedł, gniewał się
 24     1, 11|          weselnie - urodny był, jak mało który, a przez to, że mocno
 25     1, 11|              w milczeniu prawie, bo mało kto rzucił jakie słowo,
 26     1, 11|       stawiali tęgą okowitę i piwo.~Mało kto zważał, co pije, bo
 27     1, 11|             swojego chciał dowieść, mało bacząc na drugich... W izbie
 28     1, 11|           wszystkiego serca, a komu mało było poczęstunku, do karczmy
 29     1, 12|        jedne, wszystkiego im zawżdy mało!~Po nich kury zakrzekorzyły
 30     1, 12|       ruchali się ciężko, nieswojo, mało pogadywali i z cicha, a
 31     1, 12|          ławach, w kąty się kryły i mało wiele między sobą rajcowały.~
 32     1, 12|          stajnie, stodoła, szopa! A mało to lewentarza? Pięcioro
 33     1, 12|      Szymonem czegoś odęci siedzą i mało co pojadają. Przepijcie
 34     2, 13|          dłoń na zgodę, przyrzucali mało wiele, najwyżej po pół rubla...~
 35     2, 14|          dwie ręce obejmujące staw, mało co było widać wskróś nocy,
 36     2, 14|             Szły obok siebie, Hanka mało które słowo rzekła, a ino
 37     2, 14|        sposobny do wszystkiego, jak mało któren we wsi...~- Wiem,
 38     2, 14|             roboty kiej zmiłowania. Mało tu w samej Woli, mało to
 39     2, 14|   zmiłowania. Mało tu w samej Woli, mało to tych kołtunów w Rudce
 40     2, 15|     uznaniem, ale nie bez złości.~- Mało to bierze? - odmruknął Bartek.~
 41     2, 15|          sypały, że topora własnego mało co widział - trzeba było
 42     2, 15|            wciąż mu było źle, wciąż mało, krzyczał, poganiał, a z
 43     2, 15|          ochotę miała gadać, ino że mało wiele odpowiadali oboje,
 44     2, 16|             Coby zaś miało cieszyć, mało to kłopotów? a tu jeszcze
 45     2, 16|            dnia tego.~Jedli długo i mało kiedy jeśli tam które rzekło
 46     2, 17|          wygrażał się srodze, nawet mało wiele słyszała, bo ano wracać
 47     2, 19|            począć?~Zima była sroga, mało któren miał jaki taki grosz
 48     2, 19|          się kompaniami ludzie, ale mało kto ściskał kieliszek i
 49     2, 19|         jakoś się nie wiedła, Antek mało mówił, a cięgiem spoglądał
 50     2, 19|            ano wchodził, wyniośle i mało z kim się witał, bo i równych
 51     2, 19|           strach brał niejednych, a mało kto za nim nadążył.~Z dobrą
 52     2, 20|            do matki, ale Dominikowa mało siedziała w chałupie, do
 53     2, 20| Nacierzpiała się ona, nacierzpiała! Mało tego bowiem, że o bele co
 54     2, 20|         kieby te cienie.~Co prawda, mało kto zaglądał mając i u siebie
 55     2, 20|         twarze posępne, zagniewane, mało siedział.~Jeden tylko kowal
 56     2, 20|         zobaczycie!~I od tej chwili mało już kiedy zaznał spokoju.
 57     2, 20|           szopą, a jątrzył cięgiem, mało jeść dawał, podszczuwał,
 58     2, 20|        podziw rozmnożyły tej zimy i mało której nocy nie podbierały
 59     2, 22|        wszystkie i wyszczekana, jak mało która, ale ogólnie nie lubiana;
 60     2, 22|         wykpis i fortelnica, jakich mało, a szkudnik w cudzym najgorszy!
 61     2, 22|           narownego i próżniaka jak mało, próżno mu dogadzał, owsem
 62     2, 22|         Antek wszedł akuratnie, ale mało kto go zauważył, choć cichość
 63     2, 22|             się wszystko wieść, sam mało co robił, a ino doglądał
 64     2, 24|             że w końcu ostało ludzi mało wiele i ci, którzy czuwali
 65     2, 24|         jakoby święto niespodziane, mało kto co robił i pamiętał
 66     2, 24|     Przewrotny.~Hulano ochotnie jak mało kiedy i do późna, do tela,
 67     2, 24|         ojcowcymi słowami, że nawet mało zwracała uwagi na opowiadanie
 68     2, 25|        światłości; nawet z wieczora mało w której chałupie zapalali
 69     2, 25|            żywego przejmujący, to i mało kiedy dojrzał kogo na drogach,
 70     2, 25|             trafił prosto do serca, mało kto przytwierdzał, boczono
 71     2, 25|       potykał o lada jaki korzeń..,~Mało kto czuł pobicie i zmęczenie,
 72     3, 26|            poczynań.~Jeno na polach mało gdzie dojrzał robotę, tyle
 73     3, 26|             taki wybrany, a na rolę mało kto ciągnie... ziemia aż
 74     3, 26|          Kłębowej, jeno że pojadała mało wiele, kiej to dzieciątko
 75     3, 27|     opłotkach wystawania la obmowy.~Mało to swoich miała frasunków,
 76     3, 27|              bo chociaż i kowalowie mało dziesięć razy na dzień zaglądali,
 77     3, 27|         grosz i tak zabiegliwy, jak mało któren.~Oto i teraz, ledwie
 78     3, 27|       wywlekły przed oczy, iż nawet mało kto poszedł na nieszpory,
 79     3, 28|           nie przepił. ~- Ludzi coś mało ciągnie do kościoła - przerwała
 80     3, 28|        morgi wyprawować... A Grzeli mało to posyłali do wojska! -
 81     3, 28|            trudź się, uradzim sami, mało się to w chałupie naharujesz!~
 82     3, 28|            Jezus mój miłosierny, to mało bied, mało chorób, mało
 83     3, 28|           miłosierny, to mało bied, mało chorób, mało głodowań, to
 84     3, 28|             mało bied, mało chorób, mało głodowań, to się jeszcze
 85     3, 29|         strapienia o uwięzionych...~Mało jeśli co dnia nie ciągnęło
 86     3, 29|           nie robim, co ino każą!.. Mało im jeszcze, że nam chłopów
 87     3, 29|         upadek wszędy się wkrada...~Mało bowiem, że pola leżały odłogiem,
 88     3, 29|           tak bez mała całą noc, że mało kto poredził oczy zmrużyć
 89     3, 29|       pieski sielnie docierające, a mało skąd Judka wychodził z pustymi
 90     3, 29|         klekotając w kołatki.~Nawet mało która poszła na mszę, odprawiającą
 91     3, 29|        wzmogła tak bardzo, że nawet mało kto dojrzał organistowego
 92     3, 29|        ukraszone i tak galante, jak mało która by potrafiła, ale
 93     3, 30|             zadyszana Jagustynka.~- Mało co nie czekałam na waju!...~-
 94     3, 30|      michami. Dziwnie był czerwony, mało jadł i łyżką po zębach dzwonił,
 95     3, 30|            ciemno było na świecie i mało kto przechodził drogą.~Wieś
 96     3, 30|          Chłop był wyszczekany, jak mało któren, że zaś był już zdziebko
 97     3, 30|            wielką, ponurą ciżbą, że mało kto się odzywał, a i to
 98     3, 31|            usunąć z oczu.~Ale i tak mało kto zważał na niego w tym
 99     3, 31|             dzień był bardzo cudny, mało kto wziął się do roboty:
100     3, 31|       pomocą niespodzianą, że nawet mało kto pilnował tej nocy.~Nazajutrz,
101     3, 31|             się wołają, nawet jedli mało wiele wymawiając się wielce
102     3, 32|         może się w mieście zabawią? mało to tam pannów?... cóż to
103     3, 32|            w gnoju, prosiaki coś za mało przyrosły, nawet gęsi wydawały
104     3, 32|           się zajęły porządkami, że mało która szła w pole; nawet
105     3, 32|           ze złością.~- Wracają!... mało to? - zdumiewały się jej
106     3, 32|             od południa.~Mówiły już mało wiele nawet przy obiedzie,
107     3, 32|         ptak nie przysiądzie. Nawet mało kto ją przywitał - jakże!
108     3, 33|      wypadał jarmarek w Tymowie, to mało kto do roboty wychodził,
109     3, 33|              byka mają kupować.~- A mało to już ma różnego dobra?
110     3, 33|      ścieżką wiodącą pod stodołami.~Mało ludzi robiło dzisiaj na
111     3, 33|       wszystkich! Kiej ci w Lipcach malo, na drugich wsiach se szukaj! -
112     3, 33|    westchnął.~- Raz kozie śmierć... mało się to naharował?~- I nama
113     3, 33|             mi tam do nich! ~Juści, mało to ją własnych zmartwień
114     3, 33|             niejednego wyprowadził. Mało to już takich uciekło! Zaś
115     3, 34|              że Lipce mają ziemi za mało, że narodu cięgiem przybywa,
116     3, 35|            co im do łbów strzeliło! Mało to już marnacji przez bór?...
117     3, 35|             i rozmigotane w słońcu, mało kto przechodził, jeno niekaj
118     3, 35|             mizernej twarzy. Juści, mało to przeszła przez te dnie?
119     4, 37|           one ostały, pogadując już mało wiele o różnościach, a coraz
120     4, 37|          pod przyźbami.~Ale jeszcze mało kto przecknął i ozwierał
121     4, 37|            co ćma była i plucha, to mało kto dał się pociągnąć, że
122     4, 37|           szepnęła Bolesławowa.~- A mało nieboszczyk ostawił, co?~-
123     4, 38|              wyrzekła Jagustynka.~- Mało to i tak swarów, mało obrazy
124     4, 38|               Mało to i tak swarów, mało obrazy boskiej - westchnęła
125     4, 39|           Juści, chłop jak dąb, jak mało któren w Lipcach, o dolo
126     4, 40|            zwijając się kole nich i mało wiele sama pojedając.~Po
127     4, 40|         odleciały za rów.~- Głupie! Mało co, a byłbym którą chycił
128     4, 40|            nie utrzyma i zleci!~- A mało go to już woziłem na źróbce!
129     4, 40|          Mateusz był dzisia smutny, mało się odzywał, a tylko bacznie
130     4, 40|         komu przywieść do rozumu!~- Mało to jeszcze Michał się natłumaczy
131     4, 41|            w brzuchu po obiedzie.~- Mało to ci było?~- I... płone
132     4, 41|             go ta obchodziło cudze, mało to jeszcze miał swoich turbacji?
133     4, 42|                Nie broń mu, Nastuś! Mało dobrego na świecie, a zdarzy
134     4, 44|            łoni.~- Abo to nie mogą, mało to im naród składa podatków,
135     4, 44|         szkołą głosować nie będzie, mało by to musiał płacie na nią!
136     4, 45|      Całkiem mi dobrze, paniczku. A mało to świata dojrzę se przez
137     4, 46|              zawarczał Mateusz.~- A mało to narobił mątu? Mało to
138     4, 46|             A mało to narobił mątu? Mało to was nabuntował? Jeszczek
139     4, 47|            jakby na utrapienie, tak mało było wody, że robił tylko
140     4, 47|            Jewka z Maciusiem. Latoś mało wiela się ze wsi wybiera.~-
141     4, 48|      spuszczając z niego oczów, ale mało wiele poredziła wymiarkować,
142     4, 49|             przemieni na dobre.~- A mało to mam pokuty, co? A cóżem
143     4, 49|    gospodarkę, a jak będzie jeszcze mało, Lipce muszą za niego dopłacić!~
144     4, 49|    wiadomości przygnębiły ludzi, że mało wiela poszło do kościoła,
145     4, 49|          żeby se chociaż użyła!~- A mało to jeszcze wysmakowała dobrego! -
146     4, 49|       Płoszka, pyskował Gulbas, ale mało kto słuchał, bo już wszyscy
147     4, 49|           wypędzić ze wsi Jagusię. ~Mało kto stawał w jej obronie,
148     4, 49|    Nieprawda, leży jednak cięgiem i mało wiele o Bożym świecie pamięta!
149     4, 49|          Dobra była la biednych jak mało kto drugi na świecie, poczciwa.~-