Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |          nie przyjechali. O Jezus, mój Jezus, taka krowa, co na
  2     1, 2 |        cielęciu, a dyć pomóżcie! O mój Jezu, mój Jezu! - zawołała
  3     1, 2 |          dyć pomóżcie! O mój Jezu, mój Jezu! - zawołała Józia.~
  4     1, 2 |     wahające postanowienia. ~Gront mój, wara komu drugiemu do niego.
  5     1, 3 |           prześwietnego sądu, kiej mój ano nie dosłyszy na ten
  6     1, 3 |       najmilejsza..." - a teraz, o mój Jezu, mój Jezu!... - poczęła
  7     1, 3 |               a teraz, o mój Jezu, mój Jezu!... - poczęła ryczeć.~-
  8     1, 4 |            słowo... A dzisiaj Jezu mój kochany! Całą złotówkę,
  9     1, 4 |       zapamiętaniu.~- Jezus! Jezus mój kochany! - szeptał olśniony
 10     1, 4 |          cię to rozpiera, widzę... mój chleb...~- Ością on mi już
 11     1, 5 |           urzędu pójdzie?...~- Co? Mój Jaś do urzędu, na pisarka?
 12     1, 5 |            oczy ~To ci śliczności, mój Jezus kochany! - szeptała
 13     1, 5 |         staniki i kaftany.~- Jezus mój, jakie śliczności, Jezus! -
 14     1, 7 |         mojemu Walkowi, to i ja, i mój słuchalim, inom przepomniała,
 15     1, 7 |     szczekasz po próżnicy. Głupiś, mój, piesku, boś Pana swego
 16     1, 8 |          Jagny! Ino nie mówcie, bo mój tak przykazywał.~- Nie może
 17     1, 8 |               Sodoma tutaj będzie, mój Jezu! Sodoma! - myślała
 18     1, 8 |      robicie, Macieju, dobrze. Jak mój pomarł żebym była sobie
 19     1, 8 |          na prześpiegi przychodzę! Mój ty Jezu kochany! Ja na prześpiegi,
 20     1, 8 |         jestem, psiachmać... gront mój... moja wola robić... gorzałkę
 21     1, 9 |      czarne, pochylone krzyże...~- Mój ty Jezu kochany! Mój Jezu! -
 22     1, 9 |               Mój ty Jezu kochany! Mój Jezu! - wzdychali i podnosili
 23     1, 9 |            to dać za kogo?... Jezu mój! Jezusiczku... to ino gębę
 24     1, 9 |          tylko, on jeden...~- Jezu mój, Jezu!... - chlipał i zanosił
 25     1, 9 |         poczuciu trwogi...~- Jezus mój! Panie miłosierny, Mario! -
 26     1, 9 |         wątpia mu wypłynęły... Pan mój przecie... dobry człowiek...
 27     1, 10|        przywiązana jak człowiek... Mój Boże, żeby się jej co złego
 28     1, 10|         czy co? Głupstwa pleciesz, mój drogi!~Ale Antek już nie
 29     1, 10|             Żeby to byt sam! Jezus mój! - jęknął ciężko i porwał
 30     1, 10|            z młyna mu pokazują, bo mój czasu nie ma.~- Roch też
 31     1, 10|           i ja tam słać Jaśka, ale mój nie da, że to u ojca i że
 32     1, 10|          jak ten baran! Grunt jest mój i zrobię z nim , co mi się
 33     1, 10|         ino nam iść, we świat... o mój Jezus, mój Jezus!... A jak
 34     1, 10|           we świat... o mój Jezus, mój Jezus!... A jak te woły
 35     1, 11|          wyszłoby z tego!... Jezus mój! A rady już nie ma... Zapowiedzi
 36     1, 11|            Śmieli się też, śmieli, mój Jezus!~Co krok, to Jasiek
 37     1, 12|           jeszcze, nacieszą się... Mój Jezu, myślałech, że jaką
 38     1, 12|           któraś z cicha rzekła:~- Mój Boże, że to Pan Jezus daje
 39     1, 12|     zupełnie, rosło mu w ustach.~- Mój Jezus, tyle kiełbasy, tyle
 40     1, 12|         nie puszczając z garści.~- Mój Boże, tyla tego, że nigdy
 41     2, 13|           głupi, za wiatrem chyba! Mój Boże, mój Boże! - jękała
 42     2, 13|           wiatrem chyba! Mój Boże, mój Boże! - jękała boleśnie. -
 43     2, 13|          Żeby to ona chłopem była, mój Boże, nie żałowałaby pazurów,
 44     2, 13|          że stanęła w całej nędzy.~Mój Boże, Borynowa chałupa dworem
 45     2, 13|      miodową, a ten gorzki piołun! Mój Jezu, inaczej mają drugie,
 46     2, 13|          dorobiła na swojem, tyle! Mój Jezu! Mój Jezu! Drugie zabiegają,
 47     2, 13|            swojem, tyle! Mój Jezu! Mój Jezu! Drugie zabiegają,
 48     2, 14|         drzewa.~- Hale, w karczmie mój robił nie będzie! - wykrzyknęła.~-
 49     2, 14|           praktykuje, z łaski jeno mój go uczy, cóż robić?... Trza
 50     2, 14|     strachem i oburącz trzymała.~- Mój Jezus! Nie dość biedy, nie
 51     2, 15|      oprzęd - co tam śmiechu było, mój Jezus, co zabawy, co gadek,
 52     2, 16|           ciszej i spuścił oczy.~- Mój Boże, to dopiero pociecha
 53     2, 16|        piąciu kolorach.~- Aż tyle! Mój Jezus, a dyć to starczy
 54     2, 16|           wyziębłam... na darmo... Mój Jezus... a teraz, jak ta
 55     2, 16|     Pańskiej narodowi danej !~Hej, mój Jezus kochany! W stajence
 56     2, 16|           grzeszne my, grzeszne... Mój Jezus... prawda... juści,
 57     2, 17|     dzwonić i nastąpił na nią...~- Mój Jezus! I nie przemarzła!~-
 58     2, 18|         urzędu.~- Ojciec w domu?~- Mój poszli na wieś.~- Poczekam,
 59     2, 18|             jeszcze jesienią, kiej mój chorzał na brzuch, przywiezłam
 60     2, 18|             Mówił mi ksiądz o tym. Mój Boże, szukałem go od lata
 61     2, 18|           nie wypowiedzieć! Jezus, mój Jezus! Poderwało ją cosik
 62     2, 19|       pozbawił!~- Abo to nie wiem! Mój Jezus, abom to sam za Jagną
 63     2, 20|            bo i ten będzie jeszcze mój, niech się jeno ciepło zrobi,
 64     2, 20|         sanna, siła można nawieźć, mój parobek wyjeżdża we czwartek.~-
 65     2, 24|            nimi.~- Jakże! powiadał mój chłopak, że wczoraj cały
 66     2, 24|         głośniej.~- Co się dzieje, mój Jezus! co się dzieje! -
 67     2, 24|       skręciła w Borynowe opłotki.~Mój Boże, tylachna czasu nogą
 68     2, 24|             Sprawiedliwie! - Jezus mój, Jezus! - ryknął naraz chwytając
 69     2, 25|          inszych.~Męczyła się też, mój Jezus, męczyła!~Juści, że
 70     2, 25|             A przeciech, bo to nie mój chłop! - rzuciła twardo
 71     2, 25|         spiesznie poszedł.~- Jezus mój, Jantoś! - krzyknęła z mocą
 72     2, 25|           i kopał nogami.~- Ociec! Mój Jezus! Ociec! - wrzasnął
 73     3, 26|     krzykiem w cały świat.~- Jezus mój! Jezusiczku kochany! - pojękiwała
 74     3, 26|       wiada było ino kaj, że nawet mój zbierał się do kancelarii
 75     3, 26|          śmiejąc już dopytywać. ~- Mój Jezu! Sąd ci tu był we wsi
 76     3, 26|          tak go powieźli...~- Jezu mój miłościwy! Maryja! - jęczała
 77     3, 26|           chlipać cicho poczęła.~- Mój Boże, tam we świecie cięgiem
 78     3, 27|         powie?... A odbierę mu, bo mój.~- A kaj go schowasz, by
 79     3, 27|          płacz chwytał patrzących.~Mój Jezu, kto by się był tego
 80     3, 28|            pode płotem zdychała... Mój Boże, w jednej wsi siedzą,
 81     3, 28|         narodu prześmiewają! Jezus mój miłosierny, to mało bied,
 82     3, 29|      marnacji nie dożyła... O Jezu mój, Jezu! Bez niczego ostałam
 83     3, 29|         złością:~- Niedługo będzie mój bociek księże kury płoszył,
 84     3, 30|      społem do snów legną...~Jezus mój, Jezu! rwały się żalne,
 85     3, 30| odganiających wrony od kurczątków.~Mój Jezu, nie tak było przódzi
 86     3, 30|        chce przez złość la Lipiec, mój powiada... - urwała nagle
 87     3, 30|          hi... zmogły dziedzica... Mój Jezu, a pożywiłybv się chłopy
 88     3, 30|           to i służba hardzieje... Mój ano chłopak do pasionki,
 89     3, 31|          co rok rodzi.~- Marnacja, mój Jezu, żniwa jeszcze za górami,
 90     3, 31|            z takiego przychowku.~- Mój Jezu! kiej on go obaczy?
 91     3, 31|       opuszczeniu sierocym leżały, mój Boże, odłogiem prawie, gdyż
 92     3, 31|           przegoni.~- Zielono też, mój Jezu, zielono!~Juści, sady
 93     3, 31|          niekiedy wśród jęków:~- O mój kasztan jedyny, moje konisko
 94     3, 31|      jedyny, moje konisko kochane, mój parobku najlepszy! A to
 95     3, 31|          samym roku się ulągł co i mój Stacho! A cóż my teraz sieroty
 96     3, 32|            nie mogła uredzić doli, mój Jezu, nie mogła, a toć poczuła
 97     3, 32|          uda. ~- Byle nie tak, jak mój zeszłoroczny: schylać się
 98     3, 33|                Skądże to wezmę?... Mój Boże, w tyli świat... od
 99     3, 34|         skończy.~- Pewnie, że tak, mój Boże, pewnie. To samo wczoraj
100     3, 34|            pytali ciekawsi.~- Brat mój rodzony, ale kto tak robi,
101     3, 34|          tutaj urodziłem jak i wy, mój dziadek i mój ojciec też...
102     3, 34|            jak i wy, mój dziadek i mój ojciec też... to z kim ja
103     3, 34|           z wami handlował!... Jak mój dziadek z waszymi, no nie?...
104     3, 35|            wstyd dziw nie zadusił!~Mój Boże, a bo to była winowata?...
105     3, 35|         tobie...~- Nie pódę! Gront mój po ojcach, to na swoim ostanę,
106     3, 35|          Miemców? - pytał.~- Gront mój po ojcu, nie ustąpię z miejsca -
107     3, 35|           Nie pójdę nikaj... gront mój po ojcach...~- Głupie oślisko!
108     3, 35|          taka szkoła nam na nic... Mój Jadam całe dwa roki chodził
109     4, 37|           i krzycząc żałośnie:~- O mój tatulu jedyny! O mój tatulu!~
110     4, 37|             O mój tatulu jedyny! O mój tatulu!~Juści, co wszystko
111     4, 37|           gospodarz, taki mądrala, mój Jezu! - biadoliła Magda.~-
112     4, 37|     powiedział Jambroż smutnie. ~- Mój Jezu, za życia to ciasno
113     4, 37|         sprawą wszyćko na świecie, mój Jezu kochany! Za Twoją! -
114     4, 37|            Cóż, jak się wam podoba mój byczek, he?~- Śliczności!
115     4, 37|        jaże zadudniało, wrzask ci, mój Jezu, buchnął, a krzyki,
116     4, 37|         chowałem! Dobrze pamiętam! Mój Jezu, i tylachno już różnego
117     4, 38|            nie będę. Niech mi jeno mój gront odpiszą, to radę sobie
118     4, 38|         obrobić, jak się patrzy.~- Mój Jezus, dopiero to pójdzie
119     4, 38|            zarazem zgroza. ~- Jezu mój, Jezu miłosierny! - wyrwał
120     4, 39|            ojcowy pochówek, nalazł mój Maciuś za ich obórką - wyrzekła
121     4, 39|           każdego, troje was jeno! Mój Boże, bogatym to i cudza
122     4, 40|           Żeś to wszystko sprawił, mój Jezu! - jęknęła podnosząc
123     4, 40|          krzyczała:~- Wiecie, a to mój powrócił. Śpi se tera w
124     4, 40|         się będzie brać do roboty! Mój Boże, anim się spodział,
125     4, 40|             Jaki to chwat! parobek mój kochany! - szepnął Antek,
126     4, 41|     przybaczyło, co tak mi pedział mój dziadźka we wojsku, kiej
127     4, 41|           lata! I co ci tu radzić? Mój Boże, i w Ameryce ludzie
128     4, 41|         śmierć samą...~Jak kiedyś, mój Jezu! Jak dawniej! Jak zawdy!~
129     4, 42|     orzącego w parę tęgich koni.~- Mój Jezu, kiedy to dasz choćby
130     4, 42|            i na ciebie pomstuje.~- Mój Boże, żeby choć jaką krowinę
131     4, 43|        Nastusi.~- Kiej tak swędzi, mój Jezu! To mi już lepiej przywiążcie
132     4, 43|            słowa nie puści.~- Brat mój, a słucham kieby zgoła o
133     4, 43|       topolową, pod las...~- Jezus mój kochany! - buchnęła dziękczynnie,
134     4, 45|       wezmą kiej psy zająca. To za mój opór, juści, prawda mu nie
135     4, 45|      postawienie szkoły w Lipcach. Mój zięć im faktorował.~- Jeszcze
136     4, 45|            wstydu i zgryzoty! Boże mój, zmiłuj się nad nami!~-
137     4, 45|        przenajświętszy! księżyczek mój serdeczny!~On zaś potem
138     4, 46|       buchnął Mateusz. ~- I za co, mój Boże, za co? - jęknął Grzela.~-
139     4, 47|    wytrzeszczyła ze zdumienia.~- A mój wiatrak postawi. Co ino
140     4, 47|          miłowania i rozpaczy:~- O mój jedyny, o mój wybrany z
141     4, 47|        rozpaczy:~- O mój jedyny, o mój wybrany z tysiąca, zabij
142     4, 47|  zawierzyłam jak komu najlepszemu! Mój Boże, mój Boże! A Jasiek
143     4, 47|        komu najlepszemu! Mój Boże, mój Boże! A Jasiek taki poczciwy,
144     4, 47|      skarżył się rzewliwie:~- Boże mój, jakie to straszne, jakie
145     4, 48|    Myślałam sobie zawsze, że skoro mój syn nosi kapłańską sukienkę,
146     4, 48|               I za co to wszystko, mój Boże, za co? ~
147     4, 49|            stare lata, taki wstyd, mój Jezu - jęczała rozpaczliwie.~-
148     4, 49|           cię robaki roztoczyły za mój wstyd, za moje nieszczęście! -