Tom, Rozdzial

  1     1, 2 | odpowiedziała, wytykając ku światłu głowę i osłaniając ręką twarz,
  2     1, 2 |        wójta -powiedział, wsadzając głowę do ciemnej obory - nie ma
  3     1, 2 |         zbierał w sobie i głęboko w głowę patrzył, coby czego nie
  4     1, 2 |            myślał.~Podnosiła czasem głowę, nasłuchiwała matki, wzdychała
  5     1, 2 |            i gryzły obroki; wsadził głowę do obory, bo drzwi dla gorąca
  6     1, 3 |          chłopak uniósł nieco senną głowę i szepnął:~- Zaraz, Kuba,
  7     1, 3 |          tak było.~- Patrz dobrze w głowę, byś czegój nie przepomniał -
  8     1, 3 |          Jaguś moja, nie.~Podniosła głowę i jastrzębimi oczami wpiła
  9     1, 4 |          prawy, katolik...~Podnosił głowę coraz wyżej i coraz hardziej,
 10     1, 4 |        nadział czapę na skołtunioną głowę i wolno, godnie ruszył do
 11     1, 4 |        tęcza padały na jego twarz i głowę, całkiem jakby się unurzał
 12     1, 4 |             rychlej, bo już mi baba głowę kołacze, że na kluski nie
 13     1, 5 |        Słyszeć słyszałem, ino tak w głowę zachodzę, że po prawdzie
 14     1, 5 |           kupił jedwabną chustkę na głowę dla Józki, którą był jeszcze
 15     1, 5 |           że podniosła rozczochraną głowę. - Przynieś no gorzałki
 16     1, 5 |           będzie?~- Takusińką ma ci głowę kiej moja...~- Piękny z
 17     1, 5 |           rozkoszy. A te chustki na głowę! Pąsowe jedwabne z zielonymi
 18     1, 5 |    ścierpiała i jęła przymierzać na głowę a przeglądać się w lusterku,
 19     1, 6 |            przeleciał przez serce i głowę; aż się zatoczyła. Ani wiedziała,
 20     1, 6 |      wszystkie razem... a bo ona ma głowę, żeby wybierać! Matki w
 21     1, 7 |           ale co się przyodziała na głowę w zapaskę i wyjrzała za
 22     1, 7 |                przecknęła, schowała głowę w pierzynę i buchnęła płaczem
 23     1, 7 |             ino mu tej obrączki nad głowę, a byłby rychtyk kiej te
 24     1, 7 |       chwilę, a potem podniósł siwą głowę, okoloną długimi, równo
 25     1, 7 |          pilnie słuchała, podniesła głowę, zaśmiała się urągliwie
 26     1, 10|       Jambroża poleciał, by Antkowi głowę opatrzył; gęba mu spuchła
 27     1, 10|           nie bucz, nie... ujął jej głowę i głaskał a przyciskał do
 28     1, 11|             na Jagnę, której ledwie głowę można było rozeznać na pościeli
 29     1, 11|           pytała podnosząc ociężałą głowę.~- I jaka, aż się lśni na
 30     1, 11|             pokazywał; w płachtę na głowę się przyokrył, a spod niej
 31     1, 12|         słomę, przyokrył łachami na głowę i spał.~Dobrze po śniadaniu
 32     1, 12|            za flachą.~- Wam ino tam głowę wykręca, gdzie kieliszki
 33     1, 12|            kieliszek wytarł kapotą, głowę nakrył i wypił, a drugim
 34     2, 13|            od sieni i Stacho wraził głowę wraz z cepami, co je niósł
 35     2, 13|           przychyliła się i wtuliła głowę w kolebkę, by łez nie pokazać
 36     2, 13|             bierz wszystko na swoją głowę, sama cierp, wydzieraj się,
 37     2, 13|             w nim jaśniały. Zwiesił głowę i powlókł się wolno, odwracał
 38     2, 14|       mocniej zaciągnęła zapaskę na głowę, śnieg skrzypiał pod nogami,
 39     2, 14|           chłopskich jenteresach, w głowę dobrze nie weźmie, nie wyrozumie,
 40     2, 14|            się zwala na moją biedną głowę, i to... - jęknęła rzewnie
 41     2, 14|             Hanczyna dusza. Wsparła głowę na kółku, opuściła ręce
 42     2, 15|            o którą Hanka mu co dnia głowę suszyła, nie zrobił i zastawiał
 43     2, 16|          popękały, gdy Witek wraził głowę w drzwi i krzyknął:~- Kolędę
 44     2, 16|             przez palce, że chowała głowę za Jędrzycha, któren z otwartą
 45     2, 16|        bijąc się w piersi pochyliła głowę - spojrzała w bok bezwiednie
 46     2, 17|           nawet pierzyną zasłaniała głowę nie pomogło, sen nie przychodził,
 47     2, 18|      wytarła je zapaską i wsparłszy głowę o kałdun krowi zaczęła doić.~
 48     2, 18|            coraz bliżej... oderwała głowę i spojrzała w szary otwór
 49     2, 18|            gorący oddech palił ją w głowę.~- Nie bój się, Jaguś! Nikto
 50     2, 18|            przez piersi, przechylił głowę w tył i wpił się tak mocno
 51     2, 18|          wiszą, to ino trącić, a na głowę się sypią - tłumaczyła się
 52     2, 19|       spostrzegł go, podniósł hardo głowę, łypnął ślepiami i przechodzi
 53     2, 20|           tego kąta, gdzie by mogła głowę schronić, i tej łyżki warzy!
 54     2, 21|            słowa wrzeciono, wsparła głowę o przęślicę i zadumała się
 55     2, 22|          opadły jej ręce, pochyliła głowę i wsparta policzkiem o kądziel,
 56     2, 22|             któren ochotnie kładzie głowę za swoich i wiarę świętą.~
 57     2, 24|            Sochowa chwytając się za głowę.~- Ano co, do kreminału
 58     2, 24|            swojej koleiny, pochylił głowę pod jarzmem i niósł dolę,
 59     2, 24|             Antek odwracał ociężałą głowę i znowu zapominał o wszystkim;
 60     2, 24|       ryknął naraz chwytając się za głowę, bo w tym momencie jakby
 61     2, 25|         domu, naciągnęła zapaskę na głowę i ostrożnie przebrała się
 62     2, 25|             jeno żył, zwalał na jej głowę, ją winił o wszystko, ją
 63     2, 25|     Kłębiakiem, któren jeno wsadził głowę do izby i krzyknął:~- Chłopski
 64     2, 25|             i ciężką, senną jeszcze głowę podnosił, Antek pobiegł
 65     2, 25|             krew zalewała mu twarz, głowę miał prawie na pół rozłupaną,
 66     2, 25|            jęli śniegiem obwalać mu głowę i ratować, jak ino poredzili.
 67     2, 25|             w ojca, podtrzymywał mu głowę na wybojach i raz wraz bełkotał
 68     3, 26|           dobre pozwolili przytulić głowę. Nie cisnęła się ta ona
 69     3, 27|        gospodarstwo wzięła na swoją głowę!~Przeciech sama ostała kiej
 70     3, 27|   nieruchomo nic zgoła nie widzące, głowę miał owiązaną szmatami,
 71     3, 27|           to musiała wziąć na swoją głowę i o chorego dbać, bo chociaż
 72     3, 27|        cicho, każdemu coś rzekł i w głowę całował, ale gdy mu podano
 73     3, 28|         przyokrywszy się zapaską na głowę, wysunęła się śpiesznie
 74     3, 28|         Hanka naciągając zapaskę na głowę.~- Ale co się naużywa, tego
 75     3, 29|          chwyciwszy jeno zapaskę na głowę, w dyrdy pobiegła, ludzie
 76     3, 29|    przeżegnał ją błogosławiący i za głowę ścisnął, a dzieci tulące
 77     3, 29|            trzeszczy, łamie się, na głowę leci... ledwiem co do sieni
 78     3, 29|       niemrawa, ale do psich figlów głowę miał i sprawność. Obeszli
 79     3, 30|                Nawet Jaguś zwiesiła głowę nad książką i na białe karty
 80     3, 30|             iż wpodle klęczy cisnąc głowę do jej kolan... to żal ją
 81     3, 30|          zdzierżę! - jęczała cisnąc głowę w poduszki, bych dzieci
 82     3, 30|        kościele.~Jagustynka wraziła głowę przez okno i zapytała:~-
 83     3, 30|             do konfesjonału, kużden głowę wtykał do dołu, powiadał
 84     3, 30|      Miarkujecie, kto?...~- Dałabym głowę, że kowal.~- To chyba na
 85     3, 31|      stracił - mówiła Hanka unosząc głowę, gdyż w opłotkach rozległy
 86     3, 31|            aż tamta pobladła chyląc głowę coraz niżej.~Jagna właśnie
 87     3, 31|            Jagna zaś, jakby całkiem głowę straciła, wystroiła się
 88     3, 32|         wiśniami, bo ją chwytały za głowę obwisłe i przemoczone gałęzie,
 89     3, 32|             że bezwolnie przytulała głowę do jego karku i zanosiła
 90     3, 32|            jęknęła chwytając się za głowę,~Bała się tego mówić, a
 91     3, 32|         majowy bardzo cudne; na jej głowę jasną, oplecioną warkoczami,
 92     3, 32|            dala dojrzała Mateuszową głowę nad insze wyniesioną, więc
 93     3, 33|    ciesielskie, Stacho drapał się w głowę, a Bylica nos wycierał za
 94     3, 33|            dobroci, że łamała sobie głowę, co mu się stało, sprawując
 95     3, 33|        spotkał się z nimi, odwracał głowę i klął z cicha:~- Wytrzeszcza
 96     3, 33|          żółtej twarzy kiej szczeć, głowę miał jeszcze obwiązaną,
 97     3, 33|           wpadła na krzyk i jęła mu głowę obwalać mokrymi szmatami,
 98     3, 34|      kochani - szeptał całując ją w głowę, bo mu się do nóg rzuciła
 99     3, 35|            wtykali głowy.~Jagna już głowę traciła, c nie wiedząc,
100     3, 35|          szumu, sypiąc na jej jasną głowę ulewę migotliwych brzasków
101     3, 35|          oblała jej twarz, odwiodła głowę i w zakłopotaniu jęła rozgarniać
102     3, 36|             Józka nadziewając przez głowę wełniak.~- Za trzy dni dopiero
103     3, 36|            zaciągnąwszy pierzynę na głowę, jakby zasnął znowu.~Nie
104     3, 36|            wołał, to chwytał się za głowę i tak przeraźliwie jęczał,
105     3, 36|           Szła do matki, ale ledwie głowę wetknęła do ciemnej izby,
106     3, 36|      zarżały, potem do krów wsadził głowę, leżały rzędem, że ino im
107     4, 37|        Święta - wyrzekła pochylając głowę.~Sygnaturka zaświergotała
108     4, 38|             Borynów!~Dziad podniósł głowę i wytrzeszczył ślepe oczy.~-
109     4, 38|    trzasnęła żerdka. Jasio wychylił głowę, popatrzył dokoła i znowu
110     4, 39|            prosiła Józka pokładając głowę na ławkę.~- A zadrzyj ogona
111     4, 39|            piersi, a pocałowawszy w głowę rzekł z dobrością:~- Nie
112     4, 39|            coraz bardziej podnosiła głowę i jakby na przekór, z rozmysłem
113     4, 39|     zawróciwszy już z drogi wraziła głowę przez okno i zaczęła wołać
114     4, 40|       chwile, w których byłaby dała głowę, jako wyraźnie roznoszą
115     4, 40|            trzewiki i chusteczkę na głowę jedwabną, modrą w żółte
116     4, 40|     zrumienionej twarzy, a Józka za głowę chytała się w podziwie.~
117     4, 40|   miłosierny - dumał surowo.~Wsparł głowę na rękach i pochylał nisko
118     4, 40|             pochylał nisko ociężałą głowę, gdyż nawiedziły go całą
119     4, 41|             pomyślał unosząc ciężką głowę i opadł z powrotem, ale
120     4, 41|         młotem - jęknęła zwieszając głowę - bieda chybciej przeźre
121     4, 41|            Jaguś?...~Jaże odwróciła głowę, takie pąsy na nią uderzyły.~-
122     4, 41|              jęknął chytając się za głowę. ~- A tyle odsiedział w
123     4, 41|                szlochała wspierając głowę o stodołę.~Usadził ją przy
124     4, 41|             mu się na szyi a kładła głowę na jego piersiach jakby
125     4, 41|     zamamrotała cosik Hanka; uniósł głowę, ale po chwili przycichło
126     4, 41|             niewyrozumiały. Hanka w głowę zachodziła, na darmo próbując
127     4, 41|           mu popadnie, tam i na noc głowę przytuli. Dziś w chałupie,
128     4, 43|           to czym - jęknęła unosząc głowę.~I gdy odwiązał jej ręce,
129     4, 43|       rozpowiem, to się złapiesz za głowę i nie dasz wiary! A to wczoraj
130     4, 43|         oczy natarczywie, odwróciła głowę niechętna jakoś i wraz pomieszana.~-
131     4, 45|   organiścina i zadarłszy kieckę na głowę przycupła kajś w rowie,
132     4, 45|          bojał, chociaż obsiadły mu głowę i łaziły po twarzy, jeno
133     4, 45|        mówię, zapamiętaj! - zwiesił głowę zapadając w głęboki fotel,
134     4, 45|          nieco z boku i co podniósł głowę, to widział jej modre, błyszczące
135     4, 45|            przecknęła się i unosząc głowę szepnęła w zachwycie:~-
136     4, 45|           rzucił po chwili, unosząc głowę.~Sczerwieniła się i uciekając
137     4, 46|            pytał stary wyściubiając głowę przez okno, ale nim mu rzekli,
138     4, 46|            Rocho zwieszając smutnie głowę.~- Jezus, Maria! - krzyknęła
139     4, 46|     spomniał Jasia, podniesła hardo głowę.~- A cóż to złego z nim
140     4, 47|        rzucił się na łóżko, wcisnął głowę w poduszki i zapłakał.~Poleciała
141     4, 47|           do matki, kładł rozbolałą głowę na jej piersiach, obejmował
142     4, 48|             na tym, że mu obwiązała głowę szmatą skropioną octem,
143     4, 48|      uderzył w niego, jaże pochylił głowę, tak mu ten głos rozdzwaniał
144     4, 49|           przemknęło mu naraz przez głowę, serce zatłukło kieby młotem,
145     4, 49|             szczędziły!~Każden jeno głowę wtulił w ramiona i uciekał
146     4, 49|      najbiedniejszy, hardo podnosił głowę, z dufnością patrzał w jutro