Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |           słońce - drogą od lasów szła jakaś dziewczyna i ciągnęła
  2     1, 2 |          rzuciła łupanie drzewa i szła do woza.~- Doły jeszcze
  3     1, 2 |           szeroka smuga światła i szła przez kierz georginiowy
  4     1, 3 |       Józka już rozpaliła ogień i szła doić krowy.~- Rychło daj
  5     1, 3 |           drga, choć nieznacznie, szła pod wzgórza, na których
  6     1, 3 |   Poganiał często konia, bo droga szła po równym i twardsza była,
  7     1, 3 |          się rozpoczęły.~Pierwsza szła sprawa ze skargi strażnika
  8     1, 3 |           sąd, nie karczma.~I tak szła sprawa za sprawą, kieby
  9     1, 3 |      polecił otworzyć okna.~Teraz szła sprawa Bartka Kozła z Lipiec
 10     1, 3 |         Anioł Pański... nocka też szła... idę se... jaż tu słyszę:
 11     1, 4 |          od nich na plecach i gdy szła, wił się za nią niby tęcza.~
 12     1, 4 |    Obwinęła chłopaka i popłakując szła miedzami z powrotem do domu;
 13     1, 5 |               Rozdział 5~ ~Jesień szła coraz głębsza.~Blade dnie
 14     1, 5 |          a krowa uwiązana za rogi szła za wozem, z którego wyglądały
 15     1, 5 |               Gdziebym zaś z wami szła na wódkę!...~- A to przyniese
 16     1, 5 |      łokciami, że Jagna swobodnie szła za nim wskroś ciżby, ale
 17     1, 5 |          paciorki i spiesznie już szła, zachmurzona i smutna.~-
 18     1, 5 |          miał we zwyczaju.~Plucha szła taka i ciemność, że koniom
 19     1, 6 |      wszędzie było pełno, a Jagna szła z drugiej strony, podpierała
 20     1, 7 |         ale wysunęła się prędko i szła do komina zapalić światło,
 21     1, 7 |           a przekpiwania a robota szła chybcikiem, ino trzaskały
 22     1, 7 |       wyszedł naprzód. Jaguś sama szła do domu, bo inne mieszkały
 23     1, 8 |         powietrzu, nawijała nić i szła dalej, do gęsi, do świń,
 24     1, 9 |          dziećmi, szli kowalowie, szła Józka z Jagustynką, a na
 25     1, 11|    kościoła było ze staje.~Muzyka szła przodem i rznęła ze wszystkich
 26     1, 11|          Jagnę wiedli drużbowie - szła bujno, uśmiechnięta przez
 27     1, 11|       uwidział.~A za nimi dopiero szła Dominikowa ze swatami, kowalowie,
 28     1, 12|           Raz i drugi skamlał, by szła do Kuby, to go w końcu wyciepnęła
 29     1, 12|        się od Dominikowej.~Muzyka szła na przedzie i raźno przegrywała,
 30     1, 12|         przypochlebić.~Ale zabawa szła nietęgo, juści, że nikt
 31     1, 12|      niejednemu, boć nie we świat szła za chłopa, nie na drugą
 32     1, 12|          dostałych córek zazdrość szła do gardła, dzieuchom też
 33     1, 12|         Boryna to widział, bo gdy szła do kucharek, leciał za nią,
 34     1, 12|           stajni.~Hulanka tam już szła siarczysta, śmiechy, wesołość,
 35     1, 12|    kochane zachodziła, wśród żywe szła, do bratów wołała żałośnie
 36     2, 13|         dwór. Krowa się opierała, szła niechętnie, a przestąpiwszy
 37     2, 14|    liczenia.~Staremu coś niesporo szła robota, śniegu była kupa,
 38     2, 14|         mroźny, szczypiący wiatr. Szła jednak wolno środkiem drogi
 39     2, 14|           i biegnącą ku młynowi i szła prędko nie rozglądając się
 40     2, 14|     odszukała, nie widziała nic i szła już w tej ciemnicy nagłej
 41     2, 16|        szarzyzny, podnosiła się i szła radosna, czująca mocno na
 42     2, 16|           cierpkimi słowy, a sama szła niby to zajrzeć na drugą
 43     2, 16|          kluski z makiem, a potem szła kapusta z grzybami, olejem
 44     2, 16| przepychali się środkiem, a Jagna szła na przedzie.~Usunął się
 45     2, 16|     straszną, jaka biła od niego, szła jej prosto do serca, krępowała
 46     2, 17|          aż się podnosiła i jakby szła w sobie, szła:.. chyłkiem
 47     2, 17|   podnosiła i jakby szła w sobie, szła:.. chyłkiem pod drzewami;
 48     2, 17|          za zapaską oglądała, już szła ku drzwiom... szła... ale
 49     2, 17|            już szła ku drzwiom... szła... ale cosik jakby ją ułapiło
 50     2, 18| wytrzepywał z mąki, ale ino dołem szła mątwa i kurniawa, bo górą
 51     2, 19|           karczmie zaś zabawa już szła rzetelna, muzyka rznęła
 52     2, 19|        mocy, duszą całą.~Zima toć szła, naród oderwał ręce spracowane
 53     2, 20|          reszta kieby za procesją szła z tyłu.~Skończywszy zaś
 54     2, 21|   nakładając niemało drogi.~Hanka szła na przedzie, często się
 55     2, 21|          cóż kiej ona, biedaczka, szła, śmiałby to ostać! a i w
 56     2, 21|     Hanusia jeno zasiekała zęby i szła ano po drzewo razem z komornicami.
 57     2, 21|          ciężko, zacinała zęby, a szła, i to nie po raz pierwszy,
 58     2, 21| nierozpoznaną, jak ta noc, co już szła przyczajona wskroś wichrów,
 59     2, 21|           się w gardziel i dusił, szła coraz wolniej i ciężej.~
 60     2, 21|       świat zgoła i że zawsze tak szła śmiertelnie wyczerpana,
 61     2, 21|       zwały, plątała w zaspach, a szła gnana trwogą o dzieci, która
 62     2, 22|     roboty nie mieli żadnej. Zima szła sroga i przykre dnie, to
 63     2, 22|           wszystko jak żywe i tam szła duszą, gdzie wiódł słowami,
 64     2, 24|         na ludzkie pozdrowienia i szła wśród spojrzeń ciekawych
 65     2, 25|           zaczynają, ciął będzie?~Szła juści w boru robota, ale
 66     2, 25|         sercem a radością, a jeno szła jakby z musu niewolenia,
 67     3, 26|         przystawać, wolnieć i już szła ciężko, z utrudzeniem, jeno
 68     3, 26|         serce.~Hej! zwiesna ci to szła przeciech nieobjętymi polami,
 69     3, 26|        pełnym.~Hej! zwiesna ci to szła, jakoby ta jasna pani w
 70     3, 26|      potężne życie, a zwiesna już szła całym światem, od wschodu
 71     3, 26|     kochaną, tę ziemię świętą, że szła jak pijana.~Aż dopiero gdy
 72     3, 26|      kraju wsi przy drodze, którą szła, a naprzeciw prawie, na
 73     3, 26|          w słońce.~A ona ci teraz szła wolniuśko, krok za krokiem,
 74     3, 26|     śpieszycie?~- A gdzież bym to szła? Krewniaki przeciech...~-
 75     3, 26|         plebanią.~Z dygotem juści szła czepiając się płotów i latając
 76     3, 27|          Łapa wylazł z budy, kiej szła ku stajni, przeciągnął się
 77     3, 27|        Zresztą z czego ta jej moc szła, to szła, dość że się nie
 78     3, 27|         czego ta jej moc szła, to szła, dość że się nie dała, urastając
 79     3, 27|          zawżdy gotowa do kłótni, szła ciągła wojna, że już zgoła
 80     3, 28|      nieustannie w wodę, a wszędy szła plucha, że świata Bożego
 81     3, 28|    pyskata, ale z przyjacielstwem szła pierwsza... Kłębowej ten
 82     3, 29|          kto robić...~Zwiesna już szła całym światem wraz z tym
 83     3, 29|         mizerną koniną, że ledwie szła pod wiatr.~I skręcił zaraz
 84     3, 29|           skinął na Sikorzynę, by szła za nim, i wyciągnąwszy obie
 85     3, 29|          bez grania i dzwonienia.~Szła już bowiem ostatnia pora,
 86     3, 29|     poduszkami. ~Nawet w kościele szła robota: parobek księży zwoził
 87     3, 30|      jarzyły gwiazdy dalekie.~Noc szła ciepła, cicha i od ros obfitych
 88     3, 30|         dzieciach ni wspomniał... Szła ku niemu z tym sercem wiernym
 89     3, 30|   poniesła aż na topolową drogę i szła zapatrzona w czerwoną, ogromną
 90     3, 30|     słońca, spadającego nad bory, szła przez te progi cieniów i
 91     3, 30|       czaiły się w krzach tarnin.~Szła przed siebie, ani wiedząc,
 92     3, 30|     udręczonej duszy szukała, ale szła dalej przędąc myśli wiotkie
 93     3, 31|           jego okiem robota jakby szła prędzej i lekciej, chłopy
 94     3, 32|          nawrotem.~Wolniuśko jeno szła, ledwie dychająca z radości
 95     3, 32|       zgoła ciemne.~Coraz wolniej szła i ciężej, usuwając się pod
 96     3, 32|      poganiania.~Cóż, kiej robota szła niesporo!... ręce grabiały
 97     3, 32|         wieś obgadując:~Zaś Hanka szła od przełazu chyłkiem pod
 98     3, 32|       niego, nawet już ku skrzyni szła, by się przyodziać świątecznie
 99     3, 32|         porządkami, że mało która szła w pole; nawet gęsi zapomniały
100     3, 32|           polnej podobną.~Ona zaś szła prawie bezwolnie, jakby
101     3, 32|      przez drugą. ~Hanka, co była szła w rzędzie z najpierwszymi
102     3, 32|         ledwie nogi zbierała, ale szła z głową podniesioną, harda
103     3, 32|         oczy w krzyż błyszczący i szła, strzegąc się jeno tych
104     3, 32|     Jagusia czuła się nie lepiej: szła ona z osobna, przemykając
105     3, 33|       może ino o pieniądze pisze!~Szła coraz wolniej; mężowy list
106     3, 33|            że niejedna wzdychając szła za nim oczyma.~Jakże, urodny
107     3, 34|        drzewa na plecach. Kozłowa szła na przedzie, jaże wpół zgięta
108     3, 34|         krótkie błyskawice.~Burza szła od wschodniej strony, kieby
109     3, 34|        pod ścianami na dworze też szła niezgorsza zabawa, brząkały
110     3, 34|          się z karczmy i w cienie szła... Zaś pod ścianą było już
111     3, 35|          stawała za nim, niekiedy szła w podwórze, a wracając spuszczała
112     3, 36|           śmiechy wesołe i wszędy szła ochotna, siarczysta robota,
113     3, 36|           I odchodziła z płaczem.~Szła do matki, ale ledwie głowę
114     3, 36|           kościół, aż na topolową szła patrzeć, ale pusto tam było
115     4, 38|           prawdziwie latowy.~Może szła dziesiąta rano, bo już słońce
116     4, 38|           prowadząca matkę; stara szła przygarbiona i z przewiązanymi
117     4, 38|           ni ten ścisk i wrzaski. Szła z drugimi, porwana tłokiem,
118     4, 38|           zrosiałymi listeczkami. Szła bezwolnie, nie wiedząc,
119     4, 39|         się niekiedy piosneczka i szła z wiatrem niewiada kaj,
120     4, 40|    ruchając przy robocie, a Hanka szła wciąż jednako i jakby z
121     4, 40|      wyszedł naprzeciw w opłotki.~Szła ku niemu coraz wolniej i
122     4, 40|          napasał oczy, bo chociaż szła nierówno, kłębami a zatokami,
123     4, 40|           wodzie.~Głęboka cichość szła górą nad ziemiami, rozpalone
124     4, 40|      jechało na koniach, a reszta szła ze stadami trzaskając z
125     4, 40|     pamięci, ale kieby na przekór szła pobok, biedro w biedro jak
126     4, 41|           proste zagony, boć rola szła pod pszenicę.~Wrony łaziły
127     4, 41|           kiej w ulu, traczka już szła bez przerwy, piły z głuchym
128     4, 41|            Juści, że ona to była. Szła z motyczką do kapusty.~-
129     4, 41|           zaklął siarczyście. Nie szła mu w smak taka robota.~-
130     4, 41|           porządek, że gospodarka szła jak najlepiej, kiej cięgiem
131     4, 42|      przemyślne sposoby, że praca szła znacznie prędzej i składniej.
132     4, 43|         niespodzianie na Jagusię, szła z koszykiem i motyczką,
133     4, 43|     powiedział jeno chmurnie.~Nie szła im rozmowa, on czegoś wzdychał
134     4, 45|         się i przystanął.~Jagusia szła za nim o parę kroków.~-
135     4, 47|         jej ulżyło, że śpieszniej szła ku domowi, ale dojrzawszy
136     4, 47|          Uciekałem, to kieby cień szła za mną. Niechże i Jasiek
137     4, 48|      progiem oko w oko z Jagusią, szła z matką i ujrzawszy go przystanęła,
138     4, 48|           spojrzenia organiściny, szła prawie pobok niego, że nasłuchując
139     4, 48|        oporu, z pokorą...~Jagusia szła za nimi jakby urzeczona,
140     4, 48|       duszących obłokach.~Jagusia szła z matką i z drugimi, była
141     4, 48|           poczynanie się śmierci, szła coraz wolniej i ciężej,
142     4, 48|     samego świtania kole chałupy, szła na drogi, poleciała nawet
143     4, 49|        drogi spotkali Dominikową, szła okrwawiona w potarganej
144     4, 49|        się niestrudzenie ludzie i szła cicha, wytężona robota i