Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |          przyjacielsko obwąchiwały twarz.~- Heeet-aa! - wołał śpiewnie
  2     1, 1 |           ją przejął, że stara jej twarz posiniała.~- Biednemu to
  3     1, 2 |       stuletni, prosty jak świeca, twarz miał suchą, pomarszczoną
  4     1, 2 |            głowę i osłaniając ręką twarz, bo krowa chlastała ogonem,
  5     1, 2 |    opływało jego ogromną, wygoloną twarz, łysą czaszkę i szeroko
  6     1, 3 |       skrzywiał mu suchą, wygoloną twarz, a małe rudawe oczki chytrze
  7     1, 3 |       szkapy, jakoby w dziedzicową twarz na sądzie, mamrotał: "...
  8     1, 3 |         kieby z blichowanego wosku twarz, całą w podłużnych bruzdach
  9     1, 3 |       latach, nie wicher żaden, to twarz pokazał zimną i spokojną
 10     1, 3 |          przez jej urodną, opaloną twarz.~- Suchy, córuchno, co? -
 11     1, 4 |          niby tęcza padały na jego twarz i głowę, całkiem jakby się
 12     1, 4 |        czarniawą, słodką, matczyną twarz .Częstochowskiej, ino mówił
 13     1, 4 |           ognistym wozie brzasków, twarz mu pobladła, oczy ciskały
 14     1, 4 |           nią do ludu, że padli na twarz. Zaintonował pieśń i schodził
 15     1, 4 |      srebrną dewizkę na kamizelce; twarz miał czerwoną i rude wąsy,
 16     1, 5 |          ciemny rumieniec oblał mu twarz.~- A to i dobrodziej naucza,
 17     1, 5 |           dyrdy ruszył, bo dojrzał twarz Jagny między wozami, ale
 18     1, 5 |         się; wielka była jak piec, twarz miała ogromną, obrzękłą,
 19     1, 5 |           wynędzniałą, okroszczoną twarz na Frankę; zęby przednie
 20     1, 5 |     fiołkowy cień padał od nich na twarz pokraśniałą; uśmiechała
 21     1, 5 |           połyskiwały w uśmiechu a twarz gorzała rumieńcem.~- Jagusia!...
 22     1, 5 |      różańcami, wzniesła zapłakaną twarz i jęła się modlić tak gorąco,
 23     1, 6 |            szeptał i tak przysuwał twarz do jej twarzy, i dyszał,
 24     1, 6 |       oczami cięgiem widziała jego twarz i oczy roziskrzone, pożądliwe...
 25     1, 7 |            troskliwie obcierać jej twarz i oczy, a głaskać po głowinie,
 26     1, 7 |        odwracały się, przysłaniały twarz ręką, resztę chlustały na
 27     1, 7 |        szeptała zawstydzona kryjąc twarz w zapasce.~Nie pomogło to
 28     1, 8 |  odwracając do okna zaczerwienioną twarz. ~- Posłuszna! Pokorne cielę
 29     1, 8 |         ale w końcu, przysłoniwszy twarz zapaską, upiła ździebko
 30     1, 9 |     wiedzący, co się z nim dzieje. Twarz mu poczerniała, że tylko
 31     1, 10|           nagie, skórzany fartuch, twarz usmoloną tak, że mu ino
 32     1, 10|          ujrzał tuż przed sobą jej twarz rozpłomienioną, dyszącą
 33     1, 10|        umęczenia i upływu krwi, bo twarz miał porozcinaną o szyby.~
 34     1, 10|       spencer miał nieco podarty i twarz podrapaną i aż siną z wściekłości...
 35     1, 10|       stronę. Antek leżał jeszcze, twarz miał obwiązaną w okrwawioną
 36     1, 10|          do wyrka i obwąchiwały mu twarz, i lizały, a Witek coraz
 37     1, 11|          jego rudy łeb i piegowata twarz.~Młodzi przetańcowali parę
 38     1, 12|           strasznym płaczem, zarył twarz w słomę i łkał żałością
 39     2, 13|            pilnie, bez udręki w tę twarz umiłowaną, a słuchała tego
 40     2, 15|            tego robienia na mrozie twarz mu miejscami łuszczyła się
 41     2, 15|          barach rozrosły, gibki; a twarz miał długawą, suchą, nos
 42     2, 16|        jeno Jagna odwróciła szybko twarz i zaczęła nakładać chleb
 43     2, 16|           zesromana, przysłaniając twarz zapaską, wyniesła mu za
 44     2, 16|         niedolą, a Jaguś wsparłszy twarz na dłoniach też płakała,
 45     2, 16|            i spojrzała mu prosto w twarz.~Tak, on ci to był, Antek,
 46     2, 16|          blisko, tak blisko, aż ją twarz paliła od jego oddechów...~
 47     2, 17|        sobie.:. to czerwona groźna twarz księdza się jej widziała
 48     2, 17|     potępienie wieczne na takie!"- twarz i wyciągnięte, grożące ręce
 49     2, 18|       nieco, siwy, suchy jak wiór; twarz miał poradloną i ziemistą,
 50     2, 18|           raz po raz zacinała go w twarz, aż go przytrzymał mocno,
 51     2, 18|           na mrozie poczuła, że ma twarz mokrą od płaczu. Zaniesła
 52     2, 18|        obsypały kurzawą. Przetarła twarz śniegiem, nazbierała pod
 53     2, 18|      tłumaczyła się spokojnie, ale twarz odwracała od ognia, by ukryć
 54     2, 19|      nachylił się do niej i w samą twarz powiedział: - Żeby mnie
 55     2, 20|          była, to pokazywała srogą twarz i gorzkie wymówki czyniła,
 56     2, 20|          się od kądzieli, by ukryć twarz rozczerwienioną. ~- Czegóż
 57     2, 20|       trwożnie i rumieńce powlekły twarz, bo dobrze zrozumiała, że
 58     2, 20|            nie było!~- Nie było! - Twarz mu się rozjaśniła, bo księdzu
 59     2, 20|            żachnął, popatrzył mu w twarz, ale spotkawszy jego szare,
 60     2, 21|           i jego blada, okrwawiona twarz wychylała się raz po raz
 61     2, 21|            odezwać, bo Hanka miała twarz srogą, zaciętą, nierozpoznaną,
 62     2, 21|       chłodziła śniegiem rozpalona twarz, przecierała oczy, trzeźwiła
 63     2, 21|        litość brała patrzeć na jej twarz wychudzoną, siną, poodmrażaną,
 64     2, 21|           kożuch miał porozrywany, twarz osmoloną i dziki, nieprzytomny
 65     2, 22|             gdy psy zmilkły, jakaś twarz przesunęła się za szybą
 66     2, 22|         Kobieta padła przed Nią na twarz.~Podniosła ją świętymi rączkami,
 67     2, 24|      podniesła się z tej martwicy, twarz miała szarą, popielną zgoła,
 68     2, 24|          ręce i wpatrzona w słodką twarz Matki litościwej, zatopiła
 69     2, 24|          na wiór i pochylił mocno, twarz mu jeno ostała dawna, barzej
 70     2, 24|           marcowy deszcz zacinał w twarz, ale Antek nie zważał na
 71     2, 25|  zakolebały się mocniej, to czyjaś twarz poczerwieniała barzej i
 72     2, 25|         charczał, krew zalewała mu twarz, głowę miał prawie na pół
 73     2, 25|        jakimś cudem, tyle jeno, że twarz osmalił, a Antek zwalił
 74     2, 25|           krew zalewając mu oczy i twarz całą, blady był jak płótno
 75     2, 25|        cicha radość rozświeciła mu twarz, poruszył ustami parę razy
 76     3, 26|        drepcąc podnosiła do słońca twarz szarą i wyschłą jako te
 77     3, 26|      rzekła ciszej rozpatrując jej twarz siną, obrzękłą i dziwnie
 78     3, 27|          leżała jego sina, obrosła twarz, wychudła i tak zmartwiała,
 79     3, 27|            prędko dojrzawszy swoją twarz wynędzniałą, pokrytą żółtymi
 80     3, 27|       chłodząc rozpaloną całunkami twarz o zimną ścianę wzburzona
 81     3, 28|        wwiercając się oczyma w jej twarz. - Opłaciłoby się poszukać,
 82     3, 29|          prędko wełniak odwracając twarz jakby zawstydzona.~- Może
 83     3, 29|            zajrzał w siną, obrosłą twarz Borynową.~- Bez zmiany?
 84     3, 30|         nagle pochylając zmieszaną twarz nad dziecińską głową, trzymaną
 85     3, 30|          nagle, i choć przysłoniła twarz rękoma, łzy pociekły przez
 86     3, 30|          kroplisty wystąpił na jej twarz, żółtymi plamami okrytą.
 87     3, 30|       drzewem i skulona, wsparłszy twarz na pięściach, zapadała w
 88     3, 32|    wypierał naprzód ogromną, ślepą twarz.~Policzki miał czerwone
 89     3, 32|         oczy w jej rozgorączkowaną twarz.~- A co?... doczekały się
 90     3, 32|     półkoliście kiele uszu, na jej twarz bialuchną i tak śliczną,
 91     3, 32|            pokornie zaglądał w jej twarz dziwnie omroczałą.~- Kaj
 92     3, 32|       obaczę! - dumała wystawiając twarz na wiater i na te rosy skapujące
 93     3, 33|            jest w domu? - spytała, twarz odwracając.~- A kajby. Dobrodziej
 94     3, 33|         jaże mu krew zalewała całą twarz, szyję i piersi, widne spod
 95     3, 33|            oczy zakrwawione i całą twarz podartą pazurami, jakby
 96     3, 33|          nie teraz - odwróciła się twarz kryjąc, a on się przysunął
 97     3, 33|       miłującymi oczyma ogarniając twarz jego.~- Wymion byś lepiej
 98     3, 33|       gniewał chód cichy, gniewała twarz pokorna, gniewało i to,
 99     3, 33|       głową włosy, opadające mu na twarz.~- Obejrzałeś, co? - zapytała
100     3, 33|         śpiewał, wpatrzony w jasną twarz Matki, co wyciągała błogosławiące
101     3, 34|     rozgarniał siwe włosy, a chuda twarz jaśniała dziwną dobrocią
102     3, 35|       krwawy rumieniec oblewał jej twarz wymizerowaną, że zrobiło
103     3, 35|            wryta, rumieńce pokryły twarz, potem zbladła kiej ściana,
104     3, 35| westchnieniem jak długa rymnęła na twarz przed obrazami.~Rocho się
105     3, 35|        przytrzymywać, bych chociaż twarz spaloną obwalić zmoczonymi
106     3, 35|            bólu... Jakże, toć całą twarz i szyję miała wrzątkiem
107     3, 35|      sponiewierać!~Łuna oblała jej twarz, odwiodła głowę i w zakłopotaniu
108     3, 36|       dosłyszeć, gdyż drżał nieco, twarz mu się kurczyła w jakimś
109     3, 36|            i chlusnął oblewając mu twarz srebrzystym wrzątkiem światła.~
110     3, 36|       zapłać! - odrzekł i runął na twarz przed tym Majestatem Przenajświętszym.~
111     4, 37|   Odpowiadał kowal, któren chociaż twarz pokazywał frasobliwą, a
112     4, 37|            izby, prosto w Borynową twarz, która jakby się ździebko
113     4, 37|           zaglądać w Borynową siną twarz; patrzył w niego dzień mgławy,
114     4, 37|          przytaiło dech i padło na twarz w proch ziemi, bo oto ze
115     4, 39|        wzgardliwie, rzucając jej w twarz papierem:~- Udław się nimi
116     4, 40|            I śmiały się jej oczy i twarz i tak wszystka tchnęła rozradowaniem
117     4, 41|           koszuli, pot też zalewał twarz i ręce mdlały od pracy,
118     4, 41|   grubachne sztaby, pot mu zalewał twarz umorusaną, ale kuł niestrudzenie
119     4, 41|     pomiędzy olchami mignęła jakaś twarz, zdało mu się, że to Jagusia,
120     4, 41|            rozeznawszy głos i jego twarz, wychylającą się ze szuwarów,
121     4, 41|           włosach i obcierając jej twarz zapłakaną, całował jej wargi
122     4, 41|         Podniósł na nią schmurzoną twarz, lecz taki dziwnie był la
123     4, 42|           wiernymi ślepiami w Jego twarz umęczoną i świętą:~- Dopomóż,
124     4, 43|       żółtkami, obwaliła nią grubo twarz i szyję Józki, a na to nakładła
125     4, 45|           księże obleczenie i jego twarz taką jakąś świętą, uspokoił
126     4, 45|    przystanął obcierając spotniałą twarz.~- Wyszłam naprzeciw Jasia,
127     4, 45|             ledwie rozpoznając jej twarz wyschniętą kiej ziemia.~-
128     4, 45|         się w jej duszy, padała na twarz w proch, przywierając wargami
129     4, 45|            oczy mu rozbłysły, a na twarz wystąpiły kolory, gdy zaczął
130     4, 46|        zajrzał mu jakoś z bliska w twarz i rzekł z naciskiem:~- A
131     4, 46|       inaczej!~Odwróciła zesromaną twarz, oblały ją palące ognie
132     4, 46|          krótką modlitwę i padł na twarz, i zapłakał obejmując ziemię
133     4, 46|        zazierając raz po raz w jej twarz zapłakaną i gniewną...~Księżyc
134     4, 47|           letni znojami utrudzony, twarz grążyła się w tuman wiecznego
135     4, 47|            i w tę stężałą na grudę twarz, poradloną pazurami śmierci,
136     4, 47|            uspokajać i obcierać mu twarz zapłakaną. Przytulił się
137     4, 48|            do oczów i rzucić jej w twarz tę całą litanię grzechów...
138     4, 48|           niekiej wsadzał zdumioną twarz jakiś zapóźniony przechodzień,
139     4, 48|    zaskarżył się odwracając prędko twarz.~- Jak się przyzwyczaisz,
140     4, 48|           na czerwone sznurowadła; twarz miała kieby odlaną z blichowanego
141     4, 48|        znieruchomiała w prześmiech twarz umarłej, że jeno się przeżegnał
142     4, 48|           jak co dnia, jeno dzisia twarz miał cosik bledszą i dziwnie
143     4, 49|        rozwiewał mu włosy i suszył twarz spotniałą z męki, oczy prawie