Tom, Rozdzial

1501     2, 14|            zgodzie z ojcem, a za Jagusią nie latać...boć to i grzech
1502     2, 14|                wam. czego beczycie?...~- Nie, nie, to ino z mrozu...~
1503     2, 14|                czego beczycie?...~- Nie, nie, to ino z mrozu...~Wolno
1504     2, 14|              poszarzały, że jakoś trafić nie mogła na ścieżkę, próżno
1505     2, 14|             marznących u rzęs, próżno... Nie odszukała, nie widziała
1506     2, 14|                 próżno... Nie odszukała, nie widziała nic i szła już
1507     2, 14|                 lata, za Jagusią...~Tchu nie mogła złapać, a serce się
1508     2, 14|           oburącz trzymała.~- Mój Jezus! Nie dość biedy, nie dość poniewierki,
1509     2, 14|               Mój Jezus! Nie dość biedy, nie dość poniewierki, a tu jeszcze
1510     2, 14|               ledwie żywa.~Antka jeszcze nie było.~Dzieci siedziały przed
1511     2, 14|                     Że mnie też do głowy nie przyszło! Juści, taka urodna,
1512     2, 14|               nic to, kiej serca la mnie nie ma. Cóż ja! Cóż?...~Niemoc
1513     2, 14|                 bolesna, że nawet płakać nie mogła, nie miała sił, trzęsła
1514     2, 14|                  nawet płakać nie mogła, nie miała sił, trzęsła się ino
1515     2, 14|               młynarz powiadał, a może i nie jest! Opuści to ręce, płakać
1516     2, 14|               cała! Kto temu zaradzi jak nie ona? Tylko pomodliła się
1517     2, 14|                że i wypowiedzieć trudno.~Nie mówił tylko, gdzie był i
1518     2, 14|             gdzie był i co robił, juścić nie śmiała o to pytać.~Po kolacji
1519     2, 14|                coś spłoszyć, że prosiaka nie wzięły, a wygrzebały jamę,
1520     2, 14|              porębie? - zagadnął Kłąb.~- Nie, powiadali ino ludzie, że
1521     2, 14|           dziedzic nikogo z Lipiec wołać nie będzie do roboty, pono przez
1522     2, 14|               Któż mu to las wytnie, jak nie Lipczaki? - wtrąciła Hanka.~-
1523     2, 14|                        zapytał Stacho.~- Nie damy! - rzucił krótko i
1524     2, 14|               cały naród? niech zobaczy!~Nie mówili już o tym, zbyt to
1525     2, 14|              wystroi...~- Niechaj stroi, nie dziecim, to nas nie zwiedzie-
1526     2, 14|               stroi, nie dziecim, to nas nie zwiedzie- zakończył Kłąb.~
1527     2, 14|             swoje:~- Juści, po ludzku to nie jest, ale i szpitala trudno
1528     2, 14|                 Znalazłeś jaką robotę?~- Nie, byłem we dworze jednym
1529     2, 14|          przewiadywałem się i u ludzi, a nie nalazłem... - odpowiedział
1530     2, 14|                       odpowiedział cicho nie podnosząc oczów, bo choć
1531     2, 14|                 owdzie, ale o robotę się nie starał, a ino cały ten czas
1532     2, 14|                  izby świetlistym pasem, nie zasnęli jednak; Hanka przewracała
1533     2, 14|          Szukałem, ale choćbym i dostał; nie pójdę ze wsi, nie będę się
1534     2, 14|                dostał; nie pójdę ze wsi, nie będę się tłukł po świecie,
1535     2, 14|           Chodziłaś pytać? - krzyknął.~- Nie, płaciłam, com mu była winna,
1536     2, 14|              przysłać po ciebie; nawet i nie wspomniałam - tłumaczyła
1537     2, 14|                 się zestraszona.~Nic już nie odrzekł, a i ona milczała;
1538     2, 14|                 przywarła sercem całym - Nie, już w niej nie było podejrzeń
1539     2, 14|                  całym - Nie, już w niej nie było podejrzeń żadnych ni
1540     2, 14|                   trzeba... - odpowiadał nie myśląc o tym.~- Idź, Jantoś,
1541     2, 14|                 ledwie dyszących.~Ale on nie drgnął nawet, nie odpowiedział,
1542     2, 14|                 Ale on nie drgnął nawet, nie odpowiedział, nie poczuł
1543     2, 14|                 nawet, nie odpowiedział, nie poczuł jej uścisku, nie
1544     2, 14|                  nie poczuł jej uścisku, nie wiedział o niej, szeroko
1545     2, 15|                od rzeki.~- Pewnie topora nie macie? - zagadnął Mateusz
1546     2, 15|                siekierą przyszedłem, bom nie wiedział.~- To jakbyście
1547     2, 15|               szkło, nic byście siekierą nie zrobili, nie chyci albo
1548     2, 15|             byście siekierą nie zrobili, nie chyci albo tyla co zębem.
1549     2, 15|                 mnie to się przyżenicie, nie bójcie się, zrobimy taką
1550     2, 15|                dzień, w którym topór się nie wyszczerbi. Ino swojego
1551     2, 15|                  wyszczerbi. Ino swojego nie ostrzcie do sucha i gładka,
1552     2, 15|             wedle Bartkowego nasmolenia, nie odzywał się jeno, bo go
1553     2, 15|                  brzuch błądzi - koszula nie rządzi, to jeno spluwał
1554     2, 15|                 siebie.~A mróz był tęgi, nie folgował, a że to wciąż
1555     2, 15|               nawet pod dach, do młynicy nie poszedł z drugimi, bał się
1556     2, 15|                  i poruszała piły.~Ale i nie wytchnął jeszcze całkiem
1557     2, 15|             Wychodź ! Wychodź !~To chcąc nie chcąc, postękując na krótkie
1558     2, 15|                 że tartak bokowych ścian nie miał i świecił na przestrzał,
1559     2, 15|            szepnął Antek z uznaniem, ale nie bez złości.~- Mało to bierze? -
1560     2, 15|                  ino że na pogwarę czasu nie było - dwóch warowało przy
1561     2, 15|             hyclów !~Źli byli na to, boć nie psów łupili ze skóry, ale
1562     2, 15|                 swarzyć się o przezwisko nie było czasu. Mateusz tak
1563     2, 15|                  zasnął kamieniem.~Hanka nie miała serca wypytywać go
1564     2, 15|            starego nagnała, by buciarami nie hałasował, sama boso chodziła
1565     2, 15|             chodziła po izbie, by go ino nie przebudzić, a na świtaniu,
1566     2, 15|             wichurą i śniegiem, że oczów nie było można ozewrzeć, czy
1567     2, 15|                  i Mateusz poganiał.~Ale nie to mu się mierziło, nie
1568     2, 15|                  nie to mu się mierziło, nie ciężka praca, nie wichry
1569     2, 15|              mierziło, nie ciężka praca, nie wichry złe, skrzytwy, pluchy
1570     2, 15|                ludzie, jeno czego znieść nie mógł, to tego Mateuszowego
1571     2, 15|               doskwierań.~Inni już na to nie baczyli, a on za każdą razą
1572     2, 15|            wszystkiego się czepiał, niby nie prosto w oczy, ale tak zawżdy
1573     2, 15|                 Antkowi zaś tak o robotę nie chodziło wiele, a ino o
1574     2, 15|                wiele, a ino o to, by się nie dać przeprzeć i zmóc bele
1575     2, 15|              parzyła mu serce.~Nigdy oni nie trzymali ze sobą przyjacielstwa,
1576     2, 15|               jakimś tygodniu to się już nie witali, a przechodzili mimo,
1577     2, 15|                wilki rozsrożone.~Mateusz nie był zły ni nieużyty, a nasprzeciw,
1578     2, 15|              któremu żadna dziewucha się nie oparła, lubił się tym puszyć,
1579     2, 15|             trusia, byle go ino z roboty nie wygonił.~Dziwno to było
1580     2, 15|                przygiął, byle ino roboty nie stracić, a drugie zasię
1581     2, 15|               jeszcze historie, bo Antek nie daruje i nie dziś, to jutro
1582     2, 15|          historie, bo Antek nie daruje i nie dziś, to jutro odbije swoje,
1583     2, 15|                  że Antek o tych gadkach nie wiedział, bo do chałup nie
1584     2, 15|               nie wiedział, bo do chałup nie zaglądał, znajomków wymijał
1585     2, 15|                 taką kapustę, że cię psi nie zjedzą, zmięknie ci rura,
1586     2, 15|                zjedzą, zmięknie ci rura, nie będziesz się puszył i wynosił -
1587     2, 15|                 mu za to, by poganiał! - Nie rozumiał stary.~- Nawet
1588     2, 15|                  odpoczywający... robota nie ptak, nie pofrunie, a narywać
1589     2, 15|        odpoczywający... robota nie ptak, nie pofrunie, a narywać się
1590     2, 15|              porą bywali, żem was we wsi nie ujrzał? - zapytał, aby zmienić
1591     2, 15|               trzaskały, a fajki z zębów nie puszczał i rad prawił.~-
1592     2, 15|              szlim, aż za Krakowem, alem nie doszedł. W jednej wsi, gdzieśmy
1593     2, 15|                się wyniósł we świat...~- Nie było się to przyżenić, zawżdy
1594     2, 15|                pono są, ino że nikto ich nie widział !~- Nie mieliście
1595     2, 15|                nikto ich nie widział !~- Nie mieliście to swojej kobiety,
1596     2, 15|                     Prędzej tam, Bartek, nie stójcie, bo i piły staną -
1597     2, 15|                     Hale, głupi, rychlej nie można, niźli poradzi. Wlazła
1598     2, 15|            wpakował się do jego izdebki, nie uciekał już od ludzi ni
1599     2, 15|                ten dziób jastrzębi, jeno nie tak garbaty, oczy wielkie,
1600     2, 15|                 nigdy dość napatrzeć się nie mogła na niego.~- Nie mógł
1601     2, 15|                się nie mogła na niego.~- Nie mógł to ociec przynieść,
1602     2, 15|                ino jakiś rozpalony, jeść nie je i matyjasi cięgiem...~-
1603     2, 15|               lata albo i na odrobek da. Nie wzięłam, po cóż nam brać
1604     2, 15|               wozy, a z tylu morgów...~- Nie pójdę się upominać i tobie
1605     2, 15|                  organisty na odrobek, a nie, to się ostatnie bydlę sprzeda,
1606     2, 15|             pókim żyw, ojca o nic prosił nie będę, rozumiesz...~- Rozumiem,
1607     2, 15|                zarobię tyla, że starczy, nie bucz ino przy ludziach!~-
1608     2, 15|                 ino przy ludziach!~- Dyć nie płaczę, nie... ale weź od
1609     2, 15|              ludziach!~- Dyć nie płaczę, nie... ale weź od młynarza z
1610     2, 15|                jeszcze kurząc papierosa, nie wtrącając się do rozmów,
1611     2, 15|            powrócił z dalekich krajów.~- Nie, myślałem nawet, że już
1612     2, 15|              niespełna rozumu. We dworze nie chce mieszkać i przeniósł
1613     2, 15|                 jakiegoś Kubę.~- O Kubę! Nie jednemu psu Łysek.~- Przezwiska
1614     2, 15|                  psu Łysek.~- Przezwiska nie powiada, Kubę jakiegoś szuka,
1615     2, 15|                  że wybiegł i zawołał:~- Nie drzyj się po próżnicy, słyszymy
1616     2, 15|             juchy udają, a całych portek nie pokażą mamrotał wciąż Mateusz. '~-
1617     2, 15|                  ozór za zęby, bym ci go nie przyciął, a od gospodarzy
1618     2, 15|                   a już cały dzień słowa nie przemówił do nikogo, ale
1619     2, 15|                kroku, ino przyczepić się nie mógł, bo tamten tak robił
1620     2, 15|          poszukaj bułek,. kiedy ci chleb nie smakuje, idź, tartak poprowadzi
1621     2, 15|                 wnet Mateusz, że młynarz nie ustąpi i nie da się nastraszyć,
1622     2, 15|                  że młynarz nie ustąpi i nie da się nastraszyć, to nie
1623     2, 15|                nie da się nastraszyć, to nie nastawał więcej, schował
1624     2, 15|                 Głupi jako ten psiak, co nie mógł ugryźć buta, dostał
1625     2, 15|                 łoński rok albo i mniej. Nie dla płacy robił, to ino
1626     2, 15|          wylegiwałby się, choćby się tam nie wiem co stało. A że upodobał
1627     2, 15|                 ten koń w kieracie, co i nie popędzany, a w kółko biega,
1628     2, 15|                 a w kółko biega, póki go nie zatrzymają.~I tak szedł
1629     2, 15|             gospodarstwie, marnego słowa nie rzekł nikomu, nie wyrzekał
1630     2, 15|                  słowa nie rzekł nikomu, nie wyrzekał i jakby o wszystkich
1631     2, 15|                  krzywdach zapomniał ale nie zwiódł tym wszystkim Hanczynego
1632     2, 15|              wszystkim Hanczynego serca, nie; juści, że radowała się
1633     2, 15|                 ssie...~On zaś ani słowa nie rzekł, źle mu jest czy dobrze,
1634     2, 15|                przyspieszał kroku, by go nie ujrzeli zasłuchanego, i
1635     2, 15|                 stawu, dłuższą, byle ino nie przechodzić koło ojcowego
1636     2, 15|           przechodzić koło ojcowego domu nie spotkać nikogo.~Nikogo!~
1637     2, 15|                 szedł z nią do kościoła. Nie i nie. Bał się spotkania
1638     2, 15|                 z nią do kościoła. Nie i nie. Bał się spotkania z Jagną,
1639     2, 15|               Jagną, dobrze wiedział, że nie zdzierży, nie wytrzyma!~
1640     2, 15|               wiedział, że nie zdzierży, nie wytrzyma!~A przy tym wiedział
1641     2, 15|                  duszę, srodze bolały.~- Nie przegryziecie, ścierwy,
1642     2, 15|                  przegryziecie, ścierwy, nie przegryziecie - szeptał
1643     2, 15|                 bardziej unikał ludzi.~- Nie potrzeba mi nikogo. Tyle
1644     2, 15|              wyrzucał, że nigdy do niego nie zajrzy.~I prawdę rzekł,
1645     2, 15|               żelazny i trzymał krzepko, nie popuszczał z uwięzi - ale
1646     2, 15|                 na łańcuchu, jak... że i nie wypowiedzieć!~Czuł się jako
1647     2, 15|                  duszą całą do ludzi - a nie wleci; kołuje ino, zagląda,
1648     2, 15|                  żywi, tęsknicę pije , a nie wleci.~Chyba, żeby Pan Jezus
1649     2, 15|             pomógł, chociaż i u mnie się nie przelewa...~- Mogłeś przyjść
1650     2, 15|               jak Józkę...~- Juści, kogo nie boli, temu zawsze powoli. -
1651     2, 15|              boli, temu zawsze powoli. - Nie boli! Jednaka nas krzywda
1652     2, 15|                 to i bolenie jednakie.~- Nie cygań w żywe oczy, hale,
1653     2, 15|                 żeby nawet wiatru za nim nie złapać i szkody nie pomścić.~-
1654     2, 15|                  nim nie złapać i szkody nie pomścić.~- Że na weselu
1655     2, 15|                 na mnie ! Prawda, byłem, nie wypieram się, musiałem ano
1656     2, 15|               żeby obrazy boskiej z tego nie wyszło, że dzieci osobno,
1657     2, 15|                to drugiemu, uwierzy, ale nie ja. Drzesz ty starego za
1658     2, 15|                ino da, z próżnymi rękami nie odchodzisz...~- Ino głupie
1659     2, 15|               odchodzisz...~- Ino głupie nie bierą, jak im dają, ale
1660     2, 15|                  dają, ale przeciw tobie nie nastaję, nie, niech cała
1661     2, 15|               przeciw tobie nie nastaję, nie, niech cała wieś powie,
1662     2, 15|                 glanc...~- Psów se gódź, nie mnie, słyszysz! Nie prosiłem
1663     2, 15|                gódź, nie mnie, słyszysz! Nie prosiłem cię o wojnę, to
1664     2, 15|                 wojnę, to mie i ze zgodą nie żeń, widzisz go, jaki mi
1665     2, 15|            kudłów nadrę i żeber pomacam, nie obronią cię i strażniki,~
1666     2, 15|                   Odwrócił się i poszedł nie obejrzawszy się nawet na
1667     2, 15|             torbami puścił, by ino mógł.~Nie uspokoił się rychło po tym
1668     2, 15|                tym spotkaniu, bo do tego nie wiodło mu się jakoś dzisiaj
1669     2, 15|                  nogę, cud prawdziwy, że nie pękła, ale musiał but zezuwać
1670     2, 15|               ino, ino do czego gorszego nie przyszło.~Tak się już dziwnie
1671     2, 15|                mu co dnia głowę suszyła, nie zrobił i zastawiał się brakiem
1672     2, 15|                  przypilnuję, bo inaczej nie zrobią!- powiedział biorąc
1673     2, 15|                biorąc za czapkę.~- Ociec nie mogliby to iść zasypywać?...~-
1674     2, 15|         niedaleko było, ino turkot młyna nie pozwalał, a i sam słuchać
1675     2, 15|                pozwalał, a i sam słuchać nie chciał.~Uwalił się prawie
1676     2, 15|                krzykiem waliła się przez nie, rozbijała wnet piany wrzące,
1677     2, 15|                  byle ino ona se rączków nie powalała... pono kupił w
1678     2, 15|                mieście porcenelę, by się nie przeziębiła za stodołę wychodzić...~
1679     2, 15|                 się posypały. Antek, sam nie wiedząc dlaczego, cofnął
1680     2, 15|             przez wywarte drzwi izdebki. Nie słyszał nic, turkot przygłuszał
1681     2, 15|                  po raz na sznurach. Ale nie mógł wysiedzieć, podniósł
1682     2, 15|            widziało, myśleli, że i ranka nie doczeka.~Antek zaś, kiedy
1683     2, 15|                 jeszcze lepiej!~Nikt się nie odezwał, patrzeli na niego
1684     2, 15|            Jeszcze nikto o takim mocarzu nie słyszał!... No, bo żeby
1685     2, 15|             nawet - rzecz zwyczajna! Ale nie, ino wziąć kiej tego szczeniaka
1686     2, 15|                wstyd, tego chyba Mateusz nie przeniesie!... Tak owstydzić
1687     2, 15|                  moiściewy, tego jeszcze nie było szeptali między sobą.~
1688     2, 15|                  sobą.~Ale Antek na nich nie zważał, zmełł kaszę i koło
1689     2, 15|                gdzie złożyli Mateusza.~- Nie będziesz się, ścierwo, przechwalał
1690     2, 15|       nienawistnie i splunął.~W domu nic nie powiedział, choć Hanka jeszcze
1691     2, 15|           powiedział, choć Hanka jeszcze nie spała zajęta przędzeniem,
1692     2, 15|             zajęta przędzeniem, ale rano nie poszedł do roboty, był pewny,
1693     2, 15|                mi do tego, a tartak stać nie może, dopóki nie ozdrowieje;
1694     2, 15|             tartak stać nie może, dopóki nie ozdrowieje; prowadźcie robotę,
1695     2, 15|                 obiad będę wam płacił.~- Nie pójdę, da pan tyle, co Mateuszowi,
1696     2, 15|                   co Mateuszowi, stanę i nie gorzej poprowadzę.~Młynarz
1697     2, 15|                  ale przystać musiał, bo nie było rady, zaraz go też
1698     2, 15|                 Hanka nic z tego jeszcze nie pojęła, bo o niczym nie
1699     2, 15|                  nie pojęła, bo o niczym nie wiedziała.~
1700     2, 16|                 monstrancji utajona, nic nie grzejące, a naprzeciw, bo
1701     2, 16|               głucho się czyniło na tych nie objętych okiem równiach
1702     2, 16|          zlodowaciałą ciszą.~Żaden krzyk nie rozdarł zakrzepłego milczenia
1703     2, 16|           milczenia pól, żaden głos żywy nie zadrgał ni nawet poświst
1704     2, 16|                  ni nawet poświst wiatru nie zaszeleścił w suchych, roziskrzonych
1705     2, 16|              słabo i odległe, że jeszcze nie chycił całkiem, nie rozeznał
1706     2, 16|              jeszcze nie chycił całkiem, nie rozeznał skąd i gdzie, a
1707     2, 16|              kurzawą.~Młyn nawet dzisiaj nie turkotał, stanął na święta
1708     2, 16|             białkiem, by zbytnio w ogniu nie popękały, gdy Witek wraził
1709     2, 16|                  przed gankiem, że czasu nie było nawet coś uprzątnąć,
1710     2, 16|            szkołach? - zapytała matka.~- Nie bardzo, ale to już niedługo,
1711     2, 16|                  Jaguś, wesele, ale mnie nie puścili.~- A taka zabawa
1712     2, 16|                Kubowa dusza to być musi, nie druga !~- Co wy też mówicie!~-
1713     2, 16|                     Juści, prawdę mówię, nie widziałam sama, to i nie
1714     2, 16|                 nie widziałam sama, to i nie przysięgnę na to, ale może
1715     2, 16|                   choćby i największy, a nie wyrozumie, nie przejrzy -
1716     2, 16|             największy, a nie wyrozumie, nie przejrzy - boskie to ano
1717     2, 16|              boskie to ano są urządzenia nie ludzkie, nie, bo co my,
1718     2, 16|                  urządzenia nie ludzkie, nie, bo co my, chudziaki, możemy,
1719     2, 16|                 był parob, że i drugiego nie znaleźć a cichy, pobożny,
1720     2, 16|              pobożny, pracowity, cudzego nie ruszył, a z biednym to gotów
1721     2, 16|                  co przyjadę, poznać się nie mogę. Byłem dzisiaj u Antków,
1722     2, 16|           wychudł, że ledwiem go poznał!~Nie odezwały się na to ani słowem,
1723     2, 16|                  zapaską, wyniesła mu za nie coś sześć jajek.~Boryna
1724     2, 16|              karczmie, by przy pieczeniu nie zwalili na nas zakalca! -
1725     2, 16|                 pierzyny na taki mróz.~- Nie dlatego, a tylko że krowa
1726     2, 16|                 ale nawet i po palcu pić nie chciał, baraszkuje ino,
1727     2, 16|                na jesieni przed weselem.~Nie dziwota też, iż starego
1728     2, 16|             zawojowała, iż świata za nią nie widział. Dobrze na wsi powiadali,
1729     2, 16|                poradzić, że już o niczym nie myślał i o nic nie stojał,
1730     2, 16|                niczym nie myślał i o nic nie stojał, co ino nie było
1731     2, 16|                 o nic nie stojał, co ino nie było Jagusią, w którą jak
1732     2, 16|                  Prawie trzy miesiące go nie widziała, bo jeszcze na
1733     2, 16|                 to miała o nim pomyśleć! Nie widywała go, to i na myśl
1734     2, 16|                widywała go, to i na myśl nie przychodził, a ludzie też
1735     2, 16|                nim przed nią... A teraz, nie wiada dlaczego, tak z nagła
1736     2, 16|                ze zgryzoty...~- Nicem ci nie winowata, nie, to czemu
1737     2, 16|                   Nicem ci nie winowata, nie, to czemu stajesz przede
1738     2, 16|                pomówić, ani sposobu i... nie wolno! Prawda, nie wolno,
1739     2, 16|                  i... nie wolno! Prawda, nie wolno, Jezus kochany, a
1740     2, 16|               jak mogła, ale myśli o nim nie zatraciła, wciąż jej wracał
1741     2, 16|                 krów, czego prawie nigdy nie robiła, nic to jednak nie
1742     2, 16|                nie robiła, nic to jednak nie pomogło, bo ciągle stał
1743     2, 16|           głaskali, patrzyli w oczy, nic nie pomogło, wypłakała się do
1744     2, 16|                była gotowa, gdyby to był nie adwent !~Popatrzył zdziwiony
1745     2, 16|              stara zakrzyknęła gorąco:~- Nie dźwigaj dzieży, Maciej wyniosą!~-
1746     2, 16|               nowina brać i cięższą!~Nic nie rozumiała.~Ale stary nie
1747     2, 16|                 nie rozumiała.~Ale stary nie pozwolił, sam wyniósł, a
1748     2, 16|           radośnie coś szeptał ,by Józka nie usłyszała.~- Wam z matką
1749     2, 16|                nieprawda, co powiadacie, nie!...~- Oboje z matką znamy
1750     2, 16|                zaprzeczała gorączkowo.~- Nie cieszy cię to, widzę?~-
1751     2, 16|               jeszcze nowe utrapienie!~- Nie wyrzekaj, by cię Pan Jezus
1752     2, 16|               wyrzekaj, by cię Pan Jezus nie pokarał.~- A niechta, a
1753     2, 16|                 wyrzekasz tego, co?~- Bo nie chcę i tyle!~- Przecież
1754     2, 16|                się ino, tula, a do nikąd nie zajdzie. Nie powiadaj tylko
1755     2, 16|                  a do nikąd nie zajdzie. Nie powiadaj tylko na sprzeciw
1756     2, 16|                  mu markotno będzie...~- Nie będę wstrzymywała w sobie,
1757     2, 16|                przed całym światem, kiej nie masz rozumu, a mnie daj
1758     2, 16|                 z mlekiem i masłem były, nie godziło się jeść dnia tego.~
1759     2, 16|                    Siedźcie, nic się jej nie stanie, daleko jeszcze do
1760     2, 16|               kury odzywały na grzędach.~Nie skończyli jeszcze, gdy ktosik
1761     2, 16|                ktosik zapukał do okna.~- Nie puszczać i nie obzierać
1762     2, 16|                do okna.~- Nie puszczać i nie obzierać się, to złe, wciśnie
1763     2, 16|               dusza! - szepnęła Józka.~- Nie pleć, ktosik potrzebujący;
1764     2, 16|          potrzebujący; w ten dzień nikto nie powinien być głodny ni ostawać
1765     2, 16|          wieczora, a na dziecińską łaskę nie czekać... jeno do trumny
1766     2, 16|             ostatnie, by się upewnić, że nie wrócicie już po nic...~I
1767     2, 16|                miejsce wedle siebie.~Ale nie mogła nic przełknąć, choć
1768     2, 16|                 choć jej Jagusia niczego nie żałowała i szczerym sercem
1769     2, 16|           zniewalała do jadła, cóż, kiej nie mogła, siedziała cicho,
1770     2, 16|           judejskiej ziemie, w Betlejem, nie bardzo podłym mieście, narodził
1771     2, 16|                     Nawet tej kolebeczki nie miała biedota!~- Dziw, że
1772     2, 16|             miała biedota!~- Dziw, że to nie zamarzło!~- I że to chciał
1773     2, 16|               mógł zbawić naród, a gdyby nie to, to już by zły całkiem
1774     2, 16|                 swoją i to cierpienie.~- Nie powiadajcie, złość na dzieci
1775     2, 16|                 dzieci was ślepi, byście nie zgrzeszyli!... .~Postrofował
1776     2, 16|       Postrofował ja surowo, ale się już nie przeciwiła, pomilkli też
1777     2, 16|                pustej chałupie siedzieć; nie wyganiała ich też więcej,
1778     2, 16|              Darzyć ci się będą lepiej i nie chorować; jeno jutro rano
1779     2, 16|           chorować; jeno jutro rano doić nie można, aż wieczorem, straciłyby
1780     2, 16|               ostre ozory.~- A koniom to nie dacie? - zagadnęła Józka.~-
1781     2, 16|              dacie? - zagadnęła Józka.~- Nie było ich w onym czasie przy
1782     2, 16|               czasie przy Narodzeniu, to nie można.~Wracali do izby,
1783     2, 16|           przychodzi, la drugich jeszcze nie kolej, to legną potem w
1784     2, 16|                to Borynie ni Dominikowej nie widziało czystą prawdą,
1785     2, 16|                tak, i owak, a pojąć tego nie mogli. Juścić, moc boska
1786     2, 16|            wszystko duszę swoją miało... nie mogli tego wymiarkować.
1787     2, 16|                mogli tego wymiarkować. I nie myśleli już nad tym dłużej,
1788     2, 16|             podwórzu i rąbał drzewo, aby nie brakło opału na święta,
1789     2, 16|             strachliwie dookoła, ale nic nie dojrzał... chojary ino stały
1790     2, 16|               gąszcz, gdzie się i oczami nie przecisnął, a kędy właśnie
1791     2, 16|              pieniędzy oddać po dobrości nie chciał a krzyczał, to powalili
1792     2, 16|              nożami, zgarbieni, srodzy a nie ruchający się - i wszystko
1793     2, 16|           skamieniał!~Jak to długo było, nie wiadomo - aż rozległ się
1794     2, 16|                  z tego, że wam czas się nie dłuży! Hale, prawda to była,
1795     2, 16|          biednemu i uciśnionemu zmarnieć nie dawały! Czemuż teraz takich
1796     2, 16|              dawały! Czemuż teraz takich nie uwidzi?~Mniej to biedy,
1797     2, 16|                  wielkim głosem wołać:~- Nie bluźnij, kobieto, nie grzesz,
1798     2, 16|                    Nie bluźnij, kobieto, nie grzesz, nie słuchaj podmów
1799     2, 16|            bluźnij, kobieto, nie grzesz, nie słuchaj podmów diabelskich,
1800     2, 16|               lepiej i ksiądz na ambonie nie potrafił.~A tymczasem zaś
1801     2, 16|             drżąco:~- Siwula, siwula!...~Nie odrzekła ni tym słowem jednym,
1802     2, 16|                  Cosik się jej stało, że nie odpowiada, może - za karę.~
1803     2, 16|                  zamarłym tchem, ale nic nie usłyszeli, ani słowa, nic...~-
1804     2, 16|                    Grześniśmy pewnie, to nie usłyszymy, ino bezgrzesznym
1805     2, 16|             rzemień stary... a i te... - nie mógł mówić więcej, płacz
1806     2, 16|         wtórowała, i tak płakali społem, nie mogąc się utulić, aż wypowiedzieli
1807     2, 16|            wszystkie...~Ale w izbie nikt nie spostrzegł ich braku, śpiewali
1808     2, 16|              teraz pieśni pobożne, że to nie czas przed północkiem na
1809     2, 16|               wybełkotał.~- Mowę odmień; nie szmaty! - rzuciła Jagustynka.~-
1810     2, 16|                   bo duszy widno jeszcze nie stracił całkiem.~- Pięć
1811     2, 16|                 świecie był, mowy swojej nie słyszał, to i nie dziwota!...~
1812     2, 16|                 swojej nie słyszał, to i nie dziwota!...~Umilkli naraz,
1813     2, 16|                   naród zaś płynął przez nie i płynął jak woda, z wolna
1814     2, 16|                  środkiem nieustępliwie, nie bacząc na nikogo, przed
1815     2, 16|                   I już cicho było, nikt nie śpiewał, a modlił się każdy
1816     2, 16|                organami.~Jeden ino Antek nie śpiewał z drugimi, przyszedł
1817     2, 16|                  sam ostał przy ławkach, nie chciał już zabierać dawnego
1818     2, 16|                  świerk i już z niej oka nie spuścił, bo widna była z
1819     2, 16|                   przy przejściu - nawet nie myśląc o tym i nie wiedząc,
1820     2, 16|                 nawet nie myśląc o tym i nie wiedząc, cisnął się przez
1821     2, 16|                 głową dotykał jej kolan.~Nie spostrzegła go od razu,
1822     2, 16|               przysłaniały, że nic pobok nie dojrzała, dopiero w czasie
1823     2, 16|                   skamieniała z radości, nie śmiała się ruszyć, nie śmiała
1824     2, 16|                   nie śmiała się ruszyć, nie śmiała spojrzeć po raz drugi,
1825     2, 16|          patrzała, ale ani jednej litery nie rozeznała, ni kart nawet,
1826     2, 16|                jakby poza światem całym, nie słyszeli nic, nie widzieli
1827     2, 16|                 całym, nie słyszeli nic, nie widzieli nic i nie czuli
1828     2, 16|                  nic, nie widzieli nic i nie czuli nic prócz siebie.~
1829     2, 16|                   Wstrząsnęła się i omal nie padła ze wzruszenia, tak
1830     2, 16|                 wieczorze czekał będę... nie bój się... pomówić mi z
1831     2, 16|               paliła od jego oddechów...~Nie odpowiedziała, sił jej zbrakło,
1832     2, 16|                kościele... Ale Antka już nie było, odsunął się nieznacznie
1833     2, 16|              sobie, taki wicher mocy, że nie słyszał śpiewu, jaki bił
1834     2, 16|               dzwonnicy... Nic, o niczym nie wiedział, nabrał garść śniegu
1835     2, 17|              choć była wielce utrudzona, nie zasnęła; próżno się wciskała
1836     2, 17|                pierzyną zasłaniała głowę nie pomogło, sen nie przychodził,
1837     2, 17|        zasłaniała głowę nie pomogło, sen nie przychodził, a jeno jakby
1838     2, 17|                   w którym rozum niczego nie rozeznaje, a ino sama dusza
1839     2, 17|                 było z Jagną, że chociaż nie zasnęła, a sczezło z jej
1840     2, 17|            opamiętać ni wyrwać spod tego nie mogła - nic, tylko zmora
1841     2, 17|                  się wrzaski.~Ale Jagusi nie było w sercu wesoło ni drujko,
1842     2, 17|                  sercu wesoło ni drujko, nie!...Ziąb ją przejmował, chociaż
1843     2, 17|              zbójów się czuła.~A często, nie mogąc się oprzeć, zasłuchiwała
1844     2, 17|                głębokim poczuciu winy. - Nie, nie wyjdę! Grzech by był
1845     2, 17|           głębokim poczuciu winy. - Nie, nie wyjdę! Grzech by był śmiertelny,
1846     2, 17|                  zapomnieć na zawsze.....nie wychodziła z chałupy, bała
1847     2, 17|                to wtedy, wstrzyma duszę, nie poleci za tym głosem? !...~
1848     2, 17|                 gospodarstwa, cóż, kiedy nie było wiele do roboty, Józka
1849     2, 17|              cięgiem i niczego się tknąć nie pozwalał.~- Odpocznij, nie
1850     2, 17|               nie pozwalał.~- Odpocznij, nie narywaj się, by ci się przed
1851     2, 17|                   by ci się przed czasem nie stało co złego.~To i nie
1852     2, 17|                 nie stało co złego.~To i nie robiła, a ino tłukła się
1853     2, 17|              potrącała go wełniakiem, aż nie mogąc już wytrzymać, a upatrzywszy
1854     2, 17|           trwożnie rozglądała, czy gdzie nie stoi za drzewem zaczajony !...~
1855     2, 17|             drzewem zaczajony !...~Matki nie było, rankiem pono zajrzała
1856     2, 17|                 cięgiem o przyzwoleństwo nie będę, swój rozum też mam
1857     2, 17|               iść potrza! - rzekła cicho nie przeciwiąc mu się w niczym,
1858     2, 17|            zakwitła! Zaglądałam wczoraj, nie było jeszcze ani jednego
1859     2, 17|              Zakwitła rózga, prawda, ale nie la ciebie, Józia, tobie
1860     2, 17|               płacz się jej zbierało, że nie przytwierdzają.~- Jeszcze
1861     2, 17|                 pora, starszym! - mówiła nie patrząc na nikogo, a uśmiechała
1862     2, 17|                 na nią...~- Mój Jezus! I nie przemarzła!~- Bogać ta nie,
1863     2, 17|               nie przemarzła!~- Bogać ta nie, dziecko na śmierć zamarzło!
1864     2, 17|                jeszcze... a lepiej, żeby nie docucili... co jej za niewola
1865     2, 17|           zaprzestał! Juści, bez winy on nie jest, ale najwięcej winowate
1866     2, 17|                   tą ją wygnały, ścierwy nie ludzie!~- A po cóż się zadawała
1867     2, 17|           bogaczy, a nikto z poratunkiem nie spieszy!~- Juści, gospodarze
1868     2, 17|                     Prawda, że musu nikt nie ma pomagać drugim, ale człowiek
1869     2, 17|                 drugim, ale człowiek też nie bydle, żeby zdychał pode
1870     2, 17|              Boryna się zniecierpliwił i nie chciał o tym mówić więcej:~-
1871     2, 17|         zakończył chmurnie:~- Pewnie, że nie pomoże, pewnie! Kto nie
1872     2, 17|                  nie pomoże, pewnie! Kto nie ma serca miłosiernego la
1873     2, 17|                 Ale już na to Boryna się nie odezwał, wiec Jagustynka
1874     2, 17|                Cóż mu się to stało?...~- Nie wiecie?.. - zawołała Nastka. -
1875     2, 17|               wpadł do wody i ledwie się nie utopił. Choruje teraz, krwią
1876     2, 17|                  krwią pluje, ruchać się nie może. Jambroży powiadają,
1877     2, 17|               byli zdumieni, bo o niczym nie wiedzieli, po całej wsi
1878     2, 17|                od początku, a do Borynów nie doszło.~- Trafił swój na
1879     2, 17|                 na swego, zbój na zbója, nie ukrzywdzą się zanadto! -
1880     2, 17|                się o ciebie zagryzają.~- Nie powiedajcie do śmiechu,
1881     2, 17|           Rozpytaj się na wsi, kiej mnie nie wierzysz, każdy ci to samo
1882     2, 17|                  przytwierdzi, przeciech nie prawię, że Mateusz prawdę
1883     2, 17|           pleciuchów! i za grobem często nie darują.~- Dobrze, że go
1884     2, 17|                  wszystkim mówię, ino że nie wierzą i na zęby cię biorą.~-
1885     2, 17|                 go choćby tymi pazurami! Nie zniesłaby tej złości, gdyby
1886     2, 17|              zniesłaby tej złości, gdyby nie wspominki o Antku i o jego
1887     2, 17|                  ją obronił i okrzywdzić nie dał. Ale mimo to tak się
1888     2, 17|               myślała o Antku, i już się nie broniła przed wspominkami,
1889     2, 17|             broniła przed wspominkami, i nie uciekała od tych kuszących,
1890     2, 17|               dzień się dłużył ogromnie, nie do wytrzymania, że co chwila
1891     2, 17|               ciemniejących, jeno że nic nie rozeznawała, tak ją całą
1892     2, 17|                nią się ujął i skrzywdzić nie dał!~- Taki dałby radę wszystkim?
1893     2, 17|               teraz, w tym oczymgnieniu! nie oparłaby mu się, nie!...~
1894     2, 17|       oczymgnieniu! nie oparłaby mu się, nie!...~Bróg stał niedaleczko,
1895     2, 17|              wybrana w sianie; parobkowi nie chciało się włazić i z wierzchu
1896     2, 17|                 go tam spotka.~Juści, że nie było go w kościele, ale
1897     2, 17|                umaczała palce, Hanka zaś nie odrzekła pozdrowieniem i
1898     2, 17|                 odrzekła pozdrowieniem i nie sięgnęła po wodę święconą,
1899     2, 17|                  ale siedziała w ławce i nie mogła oczów oderwać od jej
1900     2, 17|                  w muzyce. Nigdy jeszcze nie było jej tak dobrze i słodko
1901     2, 17|            słodko w kościele, przenigdy; nie modliła się nawet, książka
1902     2, 17|                się nawet, książka leżała nie otwarta, różaniec tkwił
1903     2, 17|                 różaniec tkwił w palcach nie zaczęty, a ona wzdychała
1904     2, 17|          zapomnienie wszystkiego, że już nie baczyła, gdzie jest, jeno
1905     2, 17|           pieśnie dziękczynne - że już i nie wypowiedzieć!~Ocknęła, gdy
1906     2, 17|                  rozmowy. Boryny jeszcze nie było. Jagustynka siedziała
1907     2, 17|                 on i na to się zgodził i nie nastawał, ile że i weszła
1908     2, 17|                pozwali, bo dworski kowal nie umie obie poradzić...~-
1909     2, 17|                 się skończyło, bo nikomu nie chciało, się wieść głupiej
1910     2, 17|                rajcowała trzy po trzy, a nie dokończywszy leciała na
1911     2, 17|                za dom... do brogu... Ale nie mogła się zdecydować, bała
1912     2, 17|             łańcuchu, rwało się serce... nie, nie mogła, nie mogła...
1913     2, 17|                  rwało się serce... nie, nie mogła, nie mogła... a on
1914     2, 17|                 serce... nie, nie mogła, nie mogła... a on może już tam
1915     2, 17|                  truchleje z żałości, że nie wyszła... Poleci chyba,
1916     2, 17|                  wyszła... Poleci chyba, nie wytrzyma dłużej... ino na
1917     2, 17|                  słowo, by mu rzec: idź, nie wyjdę, grzech... Już się
1918     2, 17|               Wiedzą co?... miarkują?... Nie, nie wyjdę dzisiaj, nie...~
1919     2, 17|                 co?... miarkują?... Nie, nie wyjdę dzisiaj, nie...~Zmogła
1920     2, 17|                  Nie, nie wyjdę dzisiaj, nie...~Zmogła się wreszcie,
1921     2, 17|                zajadlej.~- Pewnie Antek, nie doczekał się i... - porwała
1922     2, 17|                ale juści, że pary z gęby nie puścił, na pozdrowienia
1923     2, 17|                  różnych stron zabiegał.~Nie dali się jednak wywieść;
1924     2, 17|              nami?...~- Bez was stanowić nie możem...~- Boć pierwszym
1925     2, 17|                 rozumu też wam Pan Jezus nie poskąpił:~- I choć przez
1926     2, 17|                     Ludzie kochane, kiej nie miarkuję, z czym przychodzicie?~-
1927     2, 17|                  Rzną żydowskie z Rudki, nie wiecie to?~- Nie wiedziałem,
1928     2, 17|                  Rudki, nie wiecie to?~- Nie wiedziałem, czasu nie ma
1929     2, 17|                    Nie wiedziałem, czasu nie ma chodzić pomiędzy ludźmi
1930     2, 17|              naszego przyzwoleństwa ciął nie będzie.~- Juści, drzewo
1931     2, 17|           namyśle.~- Od zasiewów do żniw nie każdy będzie żyw! - mruknął
1932     2, 17|                zabroni, to już i pniaków nie ostanie po naszym lesie,
1933     2, 17|              wnet całe stado wybierze.~- Nie trza dać, by się znarowił!~-
1934     2, 17|                  by się sierotom krzywda nie stała, jechać muszę, ale
1935     2, 17|              poczuli, że z nimi szczerze nie trzyma.~- Hale, uradzajcie
1936     2, 17|                ni młynarz, ni co pierwsi nie pójdą z wami! Niech się
1937     2, 17|                 Niech się dwór dowie, że nie nastaje na niego, prędzej
1938     2, 17|                 radzą, poczekam na boku, nie pilno mi, nie!...~Dom już
1939     2, 17|          poczekam na boku, nie pilno mi, nie!...~Dom już cały legł spać,
1940     2, 17|              zakładał, trzęsła się cała. Nie mogła ustać na miejscu,
1941     2, 17|           Szczepan dzisiaj, roboty wiele nie ma, weźcie mnie, tak mi
1942     2, 17|            chociaż się dziwował, ale się nie oparł przyzwolił.~W parę
1943     2, 18|                ciepie śniegiem, że oczów nie można ozewrzeć, a takie
1944     2, 18|               mąt, że i na dwa kroki nic nie rozezna przed się.~- Matka
1945     2, 18|                patrzy, to i nic poradzić nie poradzili - opowiadała Jagna
1946     2, 18|           wiedzieć będziecie, po nowinki nie latałam !~- Dziedzic przejechał,
1947     2, 18|                     Dziedzic przejechał, nie wiesz to?~- Psu wytrzymać
1948     2, 18|                 ten i na zakurki patrzał nie będzie...~- Pewnie, jak
1949     2, 18|                Sam się obiecał, nikto go nie prosił - powiedział Boryna
1950     2, 18|                 płotów, ni drzewin widać nie było.~- Widzi mi się, że
1951     2, 18|               Widzi mi się, że śnieg już nie sypie - powiedział łagodniej.~-
1952     2, 18|                powiedział łagodniej.~- A nie, kręci ino, rwie, zamiata
1953     2, 18|              kurzy, tak ciepie, że drogi nie rozezna - rzekła Jagna,
1954     2, 18|                 tego pacierza w chałupie nie usiedzi.~- A bo jej się
1955     2, 18|                się od roboty wykręcić.~- Nie możesz to przykazać?~- Juści,
1956     2, 18|                  na tego psa, jak wy jej nie przykrócicie, to ona ma
1957     2, 18|               cóż kiej żaden głos ludzki nie dochodził ze dworu, wichura
1958     2, 18|          Pójdziecie to? - spytała cicho.~Nie odrzekł, bo dosłyszał otwieranie
1959     2, 18|             zawołają mnie, napraszał się nie będę, ale beze mnie przeciech
1960     2, 18|                  beze mnie przeciech nic nie uradzą...~Umilkli oboje,
1961     2, 18|                 młocki weźmie, pomóż mu, nie ganiaj po wsi jak ten psiak
1962     2, 18|                 żałośnie i markotnie, że nie mógł opowiadać, co widział
1963     2, 18|                czekał, ale nikt po niego nie przychodził.~- Może zapomnieli... -
1964     2, 18|                najpierwszy...~- Głupiaś, nie powiadaj, na czym się nie
1965     2, 18|                nie powiadaj, na czym się nie rozumiesz...~Zamilkła obrażona,
1966     2, 18|                 to niczym ten wiater !~- Nie dziwota, dworskie przecież,
1967     2, 18|              dziwota, dworskie przecież, nie chłopskie!~- Jezus, jeszczem
1968     2, 18|                   jeszczem takich smoków nie widział!~- Jeszcze by, nic
1969     2, 18|               widział!~- Jeszcze by, nic nie robią i na czystym owsie
1970     2, 18|                 przeciech ławki ni ognia nie ubędzie.~Nieznajomy zdjął
1971     2, 18|                    szepnął.~- Pewnie; że nie letka. A może mleka zgotować
1972     2, 18|                  z miasta, ale wyszła, a nie wiem, u kogo by na wsi znalazł...~-
1973     2, 18|                  piją - wtrącił Witek.~- Nie potrzeba, nie, herbatę mam
1974     2, 18|           wtrącił Witek.~- Nie potrzeba, nie, herbatę mam ze sobą, zagotujcie
1975     2, 18|                powrotem do kądzieli, ale nie przędła, tyla co czasem
1976     2, 18|                     szepnął mimo woli.~- Nie bój się, mnie psy nie gryzą -
1977     2, 18|                    Nie bój się, mnie psy nie gryzą - uśmiechnął się dziwnie
1978     2, 18|                 A on wciąż się nagrzewał nie bacząc na ludzi ni ich szepty
1979     2, 18|             wprost na ścianie.~- Kiej to nie malowane, ino wystrzyżone
1980     2, 18|                wystrzyżone z papierów!~- Nie może być! - wykrzyknął.~-
1981     2, 18|                  i z dobre parę pacierzy nie rzekł ani słowa.~Ludzie
1982     2, 18|                 jakiegoś Kuby, ale nikto nie miarkował którego.~- Sochy,
1983     2, 18|                płakali na pochowku i nic nie wzięli za nabożeństwo.~-
1984     2, 18|             jarzące mocno; fajki z zębów nie popuszczał ani na chwilę
1985     2, 18|                  za darmo nic na świecie nie dają...~- Hale, we świecie
1986     2, 18|                 chybcikiem, bo pan Jacek nie czekał.~Ledwie się przekopali
1987     2, 18|                 sine mrocznością, że nic nie rozeznał ni drzew, ni kamionek,
1988     2, 18|                je noszą?~- A juści, koni nie mają, to muszą na plecach
1989     2, 18|                  Kubą jeździli cięgiem i nie raz jeden z dobrą duszą
1990     2, 18|               Juści, że Witek prosić się nie dał i opowiedział, co ino
1991     2, 18|                  głos wołał, ale chłopak nie wymiarkował, o co mu szło
1992     2, 18|                 dziwował, bo po prawdzie nie baczył dobrze, strach go
1993     2, 18|                  juści, że o pieniądzach nie rzekł.~- Zajrzałbyś do dzieci
1994     2, 18|                go, naści dziesiątkę, byś nie zabaczył!~- A to chybcikiem
1995     2, 18|                obaczę ino, czy gospodarz nie przyszli...~- Nie ma ich
1996     2, 18|              gospodarz nie przyszli...~- Nie ma ich to w domu? - rzekł
1997     2, 18|              pytać , dowiadywać się, ale nie śmiał, ludzie się kręcili
1998     2, 18|           rozejrzał się uważnie, czy kto nie patrzy, i skręcił w bok,
1999     2, 18|                  chałupy.~Boryny jeszcze nie było, w izbie panował mrok,
2000     2, 18|                   a roboty było tyla, że nie wiada, za którą przódzi