Tom, Rozdzial

3001     3, 26|        gospodarską lubością, ale już ich nie było na drodze: ciołek wyrwał
3002     3, 26|                  zauważyła przy tym, ale nie było już czasu na pomyślunki:
3003     3, 26|                 nowe, a wszystko czyste, nie używane zgoła, by nie marać,
3004     3, 26|            czyste, nie używane zgoła, by nie marać, zawsze mieć gotowe,
3005     3, 26|              zawsze mieć gotowe, no i że nie było gdzie rozłożyć tej
3006     3, 26|               pozwolili przytulić głowę. Nie cisnęła się ta ona nigdy
3007     3, 26|                   między możne i władne, nie wyrzekała na dolę, bo wiedząca
3008     3, 26|                 z woli Bożej pochodzi, a nie zmienić go człowiekowi grzesznemu.~
3009     3, 26|                 jeno prosiła lękliwie...~Nie dziwota więc, że skoro się
3010     3, 26|               przypominać, czy aby czego nie przepomniała.~Ale nie, wszystko
3011     3, 26|              czego nie przepomniała.~Ale nie, wszystko miała potrzebne -
3012     3, 26|             kruchcie! Juści, że i myśleć nie śmiała, by ją ksiądz eksportował
3013     3, 26|             Gdzieby zaś to mogło być!... Nie każden gospodarz dostępuje
3014     3, 26|                 pieniędzy na to jedno by nie starczyło!~Westchnęła żałośnie
3015     3, 26|               krewniaków, nawet pomyśleć nie śmiała.~- Tylachna dzieci,
3016     3, 26|             przeszła cicho, rada, że jej nie poczuły psy, wylegające
3017     3, 26|             ziemię, że jakby jej nikto i nie spostrzegał.~A radowała
3018     3, 26|              stawie, a nikto się jeszcze nie kwapił w pole, żaden wóz
3019     3, 26|                 kwapił w pole, żaden wóz nie turkotał z opłotków ni poskrzypiwały
3020     3, 26|                  zerwały, ale wałkoniowi nie chciało się naprawić! -
3021     3, 26|         Balcerków posiedzenie; poznałaby nie wiem gdzie, bo dom był znaczny,
3022     3, 26|                niejeden i chałupy takiej nie miał, płoty całe i wszystko
3023     3, 26|            Olendra na koloniach a lepiej nie było.~A dalej dom Gołębiów.~
3024     3, 26|                chleb Jezusowy na zdrowie nie poszedł, bo coś mi na księżą
3025     3, 26|           krewniactwa.~- Zdrowi bych są? nie wiecie? - markotne jej były
3026     3, 26|               kreminale.~- Kłąb! Tomasz! Nie powiedajcie, bo mnie nie
3027     3, 26|                 Nie powiedajcie, bo mnie nie do śmiechu !~- Rzekłam,
3028     3, 26|                    Rzekłam, a dołożę, że nie sam siedzi, a z dobrą kompanią,
3029     3, 26|                bo z całą wsią... I morgi nie pomogą, kiej sąd przyskrzybnie
3030     3, 26|                  powlekła się ogłuszona, nie mogąc jeszcze uwierzyć w
3031     3, 26|                  o tym i owym, ale jakby nie słyszała pogwary, rozdygotana
3032     3, 26|                 jeszcze na Gody pomarli, nie wiada było ino kaj, że nawet
3033     3, 26|                  przypilnować, aby stare nie stratowały.~Wybrała je starannie
3034     3, 26|               chałupy... roboty tyla, że nie wiada, gdzie przódzi pazury
3035     3, 26|                cna, widzę, zwątleliście, nie do roboty już wama, nie! -
3036     3, 26|                  nie do roboty już wama, nie! - rzekła ciszej rozpatrując
3037     3, 26|               tym oglądem i strapiła, że nie tylko wyręki mieć z niej
3038     3, 26|                 tylko wyręki mieć z niej nie będzie, ale gotów się jeszcze
3039     3, 26|                 przepraszająco ozwała:~- Nie bójcie się, nie będę waju
3040     3, 26|                ozwała:~- Nie bójcie się, nie będę waju zawalała miejsca
3041     3, 26|                 ni cisnęła się do miski, nie, wydychne se ino i pójdę...
3042     3, 26|               Łzy cisnęły się do oczu.~- Nie wyganiam was przeciech,
3043     3, 26|              zapytała wreszcie.~- To nic nie wiecie? A dyć wszystkie
3044     3, 26|                Jagustynka, jeno uwierzyć nie mogłam.~- Najczystszą prawdę
3045     3, 26|              patrzała w nią jak w obraz, nie śmiejąc już dopytywać. ~-
3046     3, 26|             Niech się zabawią, gap nikaj nie widać, przypilnuję bacznie.~-
3047     3, 26|        przypilnuję bacznie.~- Ruchać się nie możecie, a gdzie wam za
3048     3, 26|                 to z mlekiem jeść mi się nie godzi... wrzątku dajcie
3049     3, 26|               komornika ze wsi do roboty nie zawołał. Zmówili się też
3050     3, 26|           Powiedali, że wszystkich karać nie pokarzą, jeśliby na to przyszło,
3051     3, 26|                przyszło, ale nikto o tym nie pomyślał, bo jakże? za co
3052     3, 26|              rębaczów, że po dobrej woli nie ustąpili, pobili dworskich
3053     3, 26|          sprawiedliwości, bo póki z lasu nie wydzielą, co jest czyje,
3054     3, 26|              czyje, ruchać go nikt prawa nie ma. Ale się dużo przy tym
3055     3, 26|              dostało się też dosyć, że i nie spamiętać, co i komu! Nikto
3056     3, 26|              komu! Nikto się tym zbytnio nie frasował ni narzekał, bo
3057     3, 26|                na plebanii. No, że już i nie wypowiem, co się działo,
3058     3, 26|                  pod stróżę... Nikto się nie opierał, każden pewny był
3059     3, 26|                  wygrażającej wszystkim, nie wzięli, chłopów jeno samych
3060     3, 26|                 zawdy i do samej śmierci nie zabaczę, jak ich brali...~-
3061     3, 26|           kreminału...~Że i rozum ludzki nie poradzi wypowiedzieć, co
3062     3, 26|                wszystkie roboty, a robić nie ma kto!~Wójt jeno ostał,
3063     3, 26|              roboty innej tyla, że już i nie wiada, za co się przódzi
3064     3, 26|            przódzi brać, samym przeciech nie uradzi, a najemnika dostać
3065     3, 26|               uradzi, a najemnika dostać nie można po drugich wsiach,
3066     3, 26|                przódzi obrobić musi...~- Nie puszczą ich to rychło?~-
3067     3, 26|             przeszło, a jeszcze ni jeden nie wrócił. Rocho też we czwartek
3068     3, 26|                 ledwie dycha i do rozumu nie przychodzi, jako ten klocek
3069     3, 26|         dochtorów, to znających się, nic nie pomaga...~- Juści, pomogą
3070     3, 26|                zimę, a czego Agata zgoła nie wiedziała.~Aż stara rozpletła
3071     3, 26|                  to mi nawet i do rozumu nie przychodziło... a tom nawet
3072     3, 26|              nawet póki życia długiego i nie słyszała o podobnym! Złe
3073     3, 26|                  i grzechy!~- Pewnie, że nie inaczej. Pan Jezus karze
3074     3, 26|               dobre z wójtem sprzęgła... Nie stało Antka, brakło Mateusza,
3075     3, 26|                 ze zgrozy.~Stara się już nie ozwała, poczuła się z nagła
3076     3, 26|                 czekała i miejsce, juści nie pierwsze, ale zawżdy nie
3077     3, 26|                 nie pierwsze, ale zawżdy nie ostatnie, bo przy Kłębowej,
3078     3, 26|               tając przydechy i dziw jej nie zjadając rozgorzałymi oczyma.~
3079     3, 26|            wszyscy radowali się niemało, nie raz i nie dwa oglądając
3080     3, 26|          radowali się niemało, nie raz i nie dwa oglądając te śliczności
3081     3, 26|            postawić... że nawet pacierza nie będzie miał kto zmówić ni
3082     3, 26|              upodoby przylegnąć, miejsca nie brakuje.~Stara wnet pozbierała
3083     3, 26|             wywarte drzwi:~- Hale! małom nie zabaczyła wama powiedzieć,
3084     3, 26|                ziąb był taki, przyodziać nie było czym... tośwa se pożyczyli
3085     3, 26|          śmiertelne...~Juści... pierzyny nie było... a nową całkiem ostawiła...
3086     3, 26|            czystym obleczeniu... ni razu nie używaną... dyć ją z tych
3087     3, 26|                 pełen, że dziw jej serce nie pękło.~I długo pacierz mówiła
3088     3, 27|           ciągnęły pod pierzynę, ale się nie dała, szronem przetarła
3089     3, 27|                przeciągnął się a ziewał, nie bacząc na syczące nań gąsiory.~-
3090     3, 27|             Drugi człowiek a tak czujący nie będzie, jako to stworzenie.
3091     3, 27|              skrobać ziemniaki. A łysuli nie dawaj, niech ją sama pasie -
3092     3, 27|                wyjada.~- A niech zdycha, nie moja strata! - szepnęła
3093     3, 27|                 czy jakiej szkody z nocy nie ma, jak to czyniła co dnia,
3094     3, 27|           spracowane kości.~Hanka na nic nie baczyła, zstępując w siebie,
3095     3, 27|          wszystko i na świat się jawi...~Nie za tym jednakże patrzała
3096     3, 27|                  tym jednakże patrzała i nie tego. ~Jawiły się ano w
3097     3, 27|                  człowiek bez całe życie nie przecierpi, to udźwignie,
3098     3, 27|               kiej chłopy szły na las...~Nie poszła z inszymi, bo ano
3099     3, 27|               rzekli, jako z narodem się nie złączył i nie poszedł; rozumiała,
3100     3, 27|                narodem się nie złączył i nie poszedł; rozumiała, iż tu
3101     3, 27|                  wypatrywać go przeciech nie poszła.~Aż tu przed samym
3102     3, 27|            zamrze, Antek o Bożym świecie nie wie, a w Borynowej chałupie
3103     3, 27|               tam wniesie i nikto go już nie wygoni!...~Zmiarkowała rychło,
3104     3, 27|                jeszczech ludzie byli się nie rozeszli, jeszczech cała
3105     3, 27|                  że jak się sam człowiek nie przyłoży, to mu i Pan Jezus
3106     3, 27|              przyłoży, to mu i Pan Jezus nie dołoży.~Nie płaczem i skamlaniem
3107     3, 27|                  i Pan Jezus nie dołoży.~Nie płaczem i skamlaniem dochodzi
3108     3, 27|        rozdrożnym wywieisku, jeno że się nie cofnęła przed robotą ni
3109     3, 27|            cofnęła przed robotą ni ludzi nie ulękła. A przeciwko niej
3110     3, 27|                  Dominikową.~Tyle że jej nie przemogli, nie dała się
3111     3, 27|               Tyle że jej nie przemogli, nie dała się niczemu, co dnia
3112     3, 27|                  strach, by z gospodarki nie wysadzili, a i ta zawziętość
3113     3, 27|               szła, to szła, dość że się nie dała, urastając we wszystkich
3114     3, 27|                się widziała, jako trzech nie zliczy, a teraz ci już za
3115     3, 27|            wdzięcznym sercem przyjmowała nie stowarzyszając się jednak
3116     3, 27|      stowarzyszając się jednak zbytnio i nie ciesząc z ich łask, bo niełacno
3117     3, 27|            zapominała krzywd niedawnych.~Nie lubiła pleść bele czego,
3118     3, 27|            lubiła pleść bele czego, to i nie potrza jej było sąsiedzkich
3119     3, 27|                złością huknęła drzwiami; nie przebudziło to Jagny, stary
3120     3, 27|                 się nieruchomo nic zgoła nie widzące, głowę miał owiązaną
3121     3, 27|                 grdyka chodziła, ale się nie poruszył; leżał wciąż kiej
3122     3, 27|               śpiącej.~Ale Jagusia i tak nie przecknęła; leżała ano na
3123     3, 27|               ino pazurami tę gębusię, a nie wynosiłabyś się urodą nad
3124     3, 27|        zaczerwienione oczy.~- Niczym się nie umartwi, dobrze się naźre,
3125     3, 27|                 cieple się wyśpi, dzieci nie rodzi, to nie ma być urodna! -
3126     3, 27|              wyśpi, dzieci nie rodzi, to nie ma być urodna! - pomyślała
3127     3, 27|            chciał rzec i znowuj drętwiał nie przemówiwszy ni słowa jednego.~
3128     3, 27|          Zrozumieli rychło, jako się już nie wyliże, i ostawili go w
3129     3, 27|                  choruje, to żeby mu już nie wiem jakie leki a doktory
3130     3, 27|                  ździebko mleka, bo jeść nie mógł, że mu się to wszystko
3131     3, 27|                iż jeśli Boryna do rozumu nie przyjdzie, to śmierć będzie
3132     3, 27|           Spodziewali się jej co dzień i nie przychodziła; aż się już
3133     3, 27|                  nim dulczyć - cóż, kiej nie poredziła i godziny w chałupie
3134     3, 27|                  gorzej złodzieja - to i nie dziwota, że ciągnęło ją
3135     3, 27|            pilnowanie Józce i niesła się nie wiada gdzie, iż nieraz dopiero
3136     3, 27|            pilnować, czy czego z chałupy nie wynosi, a głównie czekali;
3137     3, 27|                 kroku pilnować, że dzień nie przeszedł bez kłótni a srogich
3138     3, 27|               prosto idąc do chorego. ~- Nie gadał czego? - zajrzał mu
3139     3, 27|               rubli; o procenta się jeno nie zgodzili. Muszą te pieniądze
3140     3, 27|                   już by ich ludzkie oko nie zobaczyło... Moglibyście
3141     3, 27|                  kąty, jeno by nikto się nie pomiarkował... Słuchacie
3142     3, 27|                Słuchacie to?~- Co by zaś nie! - okryła ramiona zapaską,
3143     3, 27|              potrzebne i nikaj go naleźć nie mogę. Myślę, co tam w rupieciach
3144     3, 27|               Szukajcie sami, ja go wama nie wyślipiam.~Odstąpił od drzwi,
3145     3, 27|                chodziła po izbie, by się nie natknąć na jego oczy, wciąż
3146     3, 27|          miarkowała, co straci, skoro go nie stanie; przy nim gospodynią
3147     3, 27|                kiej pies i dobrego słowa nie dał, ale przed ludźmi wielce
3148     3, 27|                nią i strzegł, by jej kto nie śmiał nie poszanować.~Nie
3149     3, 27|            strzegł, by jej kto nie śmiał nie poszanować.~Nie rozumiała
3150     3, 27|                nie śmiał nie poszanować.~Nie rozumiała ona tego przódzi,
3151     3, 27|             swoje opuszczenie i krzywdy.~Nie o gront jej szło przecież -
3152     3, 27|                 majątki?... tyle stała o nie akuratnie, co o łońskie
3153     3, 27|                 na swoim, to i za tym by nie płakała, bo u matki było
3154     3, 27|                 Ani się waż! siedź, póki nie zamrze! waruj swojego! -
3155     3, 27|      niewypowiedzianie - jakże? całe dni nie było do kogo gęby otworzyć
3156     3, 27|                 wojna, że już zgoła było nie do wytrzymania.~U matki
3157     3, 27|            wytrzymania.~U matki też było nie sposób wysiedzieć.~To latała
3158     3, 27|               marcowe, a wszędy, jako ta nie ustająca litania, wyrzekania,
3159     3, 27|               miejsca, ni rady dać sobie nie mogła.~Do tego zaś często,
3160     3, 27|                 się trzęsła z trwogi, by nie wypatrzyli, choć i on nieraz
3161     3, 27|                Nieraz do północka zasnąć nie mogła, chłodząc rozpaloną
3162     3, 27|                ten kołek, sama, nikt jej nie podpatruje, nikt nad nią
3163     3, 27|           podpatruje, nikt nad nią prawa nie ma, ale i do nikogo się
3164     3, 27|                  ma, ale i do nikogo się nie wydziera, nikto już jej
3165     3, 27|                 już jej tam za przełazem nie czeka, i nikto nie przyniewala...~
3166     3, 27|             przełazem nie czeka, i nikto nie przyniewala...~Że wójt za
3167     3, 27|                 że ckni się jej wielce i nie ma z kim drugim się pośmiać,
3168     3, 27|                krokiem się prawie z izby nie ruszał, a jej jakby nie
3169     3, 27|                  nie ruszał, a jej jakby nie dojrzał, choć wciąż stawała
3170     3, 27|             skamląc oczyma o zmiłowanie:~Nie spojrzał na nią, ojca jeno
3171     3, 27|                zgoła i tak obojętnym, że nie potrafiła go żałować, a
3172     3, 27|                  stał dla niej, że nawet nie umiałaby go sobie teraz
3173     3, 27|             tamtego, ku któremu teraz, w nie spane często noce wydzierała
3174     3, 27|                   A pyskuj, póki ci gęba nie ustanie: nie dowiedziesz
3175     3, 27|                póki ci gęba nie ustanie: nie dowiedziesz me dzisiaj do
3176     3, 27|              wszystkim świecie, nic jeno nie rozpoznając spoza wezbranej
3177     3, 27|                   Jagusia ni pary z gęby nie puściła.~- Witek, a któren
3178     3, 27|          dolewając barszczu Pietrkowi.~- Nie każden umie trajkotać tak
3179     3, 27|                 przyniesie od Antka...~- Nie powiedzieć to Jagustynce,
3180     3, 27|           ziemniaków? co? ~- Juści, same nie wydołamy, a na gwałt trza
3181     3, 27|                to nawet gęsiorom spokoju nie dajesz!~- Szczypać me chciały,
3182     3, 27|                 go po cichu.~- Juści, że nie kto drugi, nie wydaj me
3183     3, 27|                 Juści, że nie kto drugi, nie wydaj me ino... - Obejrzał
3184     3, 27|                  nogawice ozdarły... ale nie daruję...~- A jak się ksiądz
3185     3, 27|                 A kaj go schowasz, by ci nie odebrali?~- Już ja taki
3186     3, 27|                umyśliłem, że i strażniki nie zwąchają... A potem, kiej
3187     3, 27|           rozpozna to kto, Józia? Ino me nie wydaj, to ci jakich ptaszków
3188     3, 27|           kościoła i z palmami w ręku.~- Nie miałaś czego o Mateuszu? -
3189     3, 27|                nic albo i wymyśli, czego nie było.~- To samo pono i dobrodziejowi
3190     3, 27|                  o Antku to i słowa rzec nie umiał.~- Pono Mateusz siedzi
3191     3, 27|            ludzie już całą drogą walą.~- Nie przedzwaniali jeszcze.~Ale
3192     3, 27|              przeiskać, że to w tygodniu nie starczyło nigdy czasu.~Słońce
3193     3, 27|                koronce, że to na książce nie umiała.~Dzień już się podnosił
3194     3, 27|                  że nikaj głosów żadnych nie było, tyle jeno, co te wróble
3195     3, 27|              ostry sierp dojrzewające... Nie rozpoznawał nikogo, bo nawet
3196     3, 27|              śmierci na pastwę wydane...~Nie pomarł przeciech i nie żywie,
3197     3, 27|                   Nie pomarł przeciech i nie żywie, jeno wszystek już
3198     3, 27|               się jawisz, kiej się nikto nie spodzieje, czy w dzień biały,
3199     3, 27|                 że to niejedna przełknąć nie mogła i zakrztusiła się,
3200     3, 27|                uciechą robił.~Jagna jeno nie wróciła na obiad widzieli
3201     3, 27|                  ale gdy mu podano jeść, nie jadł: strudzony był srodze
3202     3, 27|              Hanka warowała jego oczu, a nie śmiejąc pytać.~- Widziałem
3203     3, 27|                 z Antkiem! - rzekł cicho nie patrząc na nikogo.~Zerwała
3204     3, 27|                  serce ścisnął, że słowa nie mogła wykrztusić. ~- Zdrowy
3205     3, 27|             zwyczajnie, jak i drudzy!... nie jest mu tam tak źle, nie
3206     3, 27|                 nie jest mu tam tak źle, nie bójcie się.~- Bo Kozioł
3207     3, 27|                  co inszego... ale Antka nie tknęli - powiadał.~Spletła
3208     3, 27|              zapowiedział, byście na nic nie bacząc wieprzka zabili jeszcze
3209     3, 27|                  co potrzeba, na nic się nie oglądając. Powiedziałem,
3210     3, 27|                    odpowiadał wymijająco nie patrząc jej w oczy.~- Pytał
3211     3, 27|               Jagnę też pytał, cóż, kiej nie śmiała zagadać otwarcie,
3212     3, 27|                  a ubocznie zaś, tak, by nie miarkując niczego samu się
3213     3, 27|              wygadał, długo się biedząc, nie potrafiła, że i sposobny
3214     3, 27|             wywiedział, i choć nic złego nie mówił, a to babskie ciche
3215     3, 27|                  pamięć krzywd.~Że już i nie wypowiedzieć, co się w umęczonych
3216     3, 27|            kończyła, a Lipce jeszcze się nie uspokajały, naprzeciw zaś,
3217     3, 27|                 niesprawiedliwości, to i nie dziwota, jako o każdym świtaniu,
3218     3, 27|                  poradzi wszystkiemu, iż nie sposób tego wypowiedzieć.~
3219     3, 27|                 ani chciał się ruszyć.~- Nie dawaj mu już dzisiaj jeść,
3220     3, 27|                 wie, że gorzałki żałować nie będę, a on jeno poradzi
3221     3, 27|                  ci się przewietrzyć!... nie potrza: wszystkiego dostanie
3222     3, 27|             poszukać Jambroża.~Ale Hanka nie wybrała się do karczmy,
3223     3, 27|              Rocho przywiózł od Antka, i nie skończyła wszystkiego, kiej
3224     3, 27|          przypadła ku niemu trzymać, aby nie zleciał, a on wodził oczyma
3225     3, 27|        struchlała w sobie.~- Dyć jestem. Nie ruchajcie się ino, doktór
3226     3, 27|             Wstali to?... czas w pole...~Nie wiedzieli, co rzec, spoglądając
3227     3, 27|               płaczem.~- Swojego bronić! nie dajta się, chłopy!~Krzyczał,
3228     3, 27|           kowalowie chcieli ją wyręczyć; nie popuściła jednak, mimo że
3229     3, 27|                  do niego, ale snadź jej nie poznał.~- Nie chcę... nie
3230     3, 27|                  snadź jej nie poznał.~- Nie chcę... nie potrza... wypędź... -
3231     3, 27|                nie poznał.~- Nie chcę... nie potrza... wypędź... - powtarzał
3232     3, 27|                  Choć do sieni ustąpcie, nie sprzeciwiajcie się... -
3233     3, 27|             Magda, ja się z tego miejsca nie ruszę - wycedził nieustępliwie
3234     3, 27|              grosza... schowaj, by ci go nie wydarli...~- Gdzie?~Trzęsła
3235     3, 27|               pół gospodarki sprzedaj, a nie daj go... nie daj... twoje...~
3236     3, 27|                sprzedaj, a nie daj go... nie daj... twoje...~Nie skończył
3237     3, 27|                go... nie daj... twoje...~Nie skończył już, posiniał i
3238     3, 27|            cucili, wodą zlewali, ale już nie oprzytomniał i jak przódzi
3239     3, 27|           kobiety płakały cicho, a nikto nie rzekł i słowa; zmierzch
3240     3, 27|            przódzi, przy was...~- Hanka, nie doprowadzajcie me do złości,
3241     3, 27|                  do czego gorszego, żeby nie Jagustynka, która nadeszła
3242     3, 27|                 jeden gwiezdny migot się nie przedzierał, wstawał wiatr
3243     3, 27|               płacz zbierało; jeno Hanka nie mogła usiedzieć na miejscu,
3244     3, 27|              drugą stronę...~Ale cóż?... nie sposób teraz było w komorze
3245     3, 27|              mówimy - objaśniała któraś.~Nie mogła jednak wyrozumieć,
3246     3, 27|                penetruje, a swój, że psy nie chcą docierać.~Rozeszli
3247     3, 27|                  beczek... By ino me kto nie ubiegł!...~Zimny pot strachu
3248     3, 27|         gwałtownie zakołatało.~Prawie że nie spała tej nocy.~
3249     3, 28|                  Jambroża ino patrzeć.~- Nie bój się, równo z dniem nie
3250     3, 28|               Nie bój się, równo z dniem nie przykusztyka, kościół musi
3251     3, 28|              stawu, niech odmiękną; jeno nie zabacz kamieni nakłaść,
3252     3, 28|             kamieni nakłaść, by ich woda nie wzięła. Dzieci nie budź,
3253     3, 28|                  woda nie wzięła. Dzieci nie budź, niech se śpią robaki,
3254     3, 28|             skręcie przed kościołem. ale nie wyszedł jeszcze, jeno jak
3255     3, 28|              zaczęła wstępnie.~- I... by nie pomagał, to się wyleguje
3256     3, 28|              kiej tyle inszej roboty, że nie wiada, za co pierwej ręce
3257     3, 28|                 zdało, że nic w chałupie nie stoi, a skoro go brakło,
3258     3, 28|                dopiero, co chłop znaczy. Nie jedziesz do miasta?~- Juści,
3259     3, 28|                mogę? tę skibkę chleba?~- Nie frasuj się, narządzę więcej,
3260     3, 28|                Ze szczerego serca dawam. Nie za odrobek. Kumałam ci się
3261     3, 28|          wyciekło wszystko, a nowego się nie złoży. Tyleśmy się dorobili,
3262     3, 28|                  z gromadą trzymał!...~- Nie powiadaj bele czego, po
3263     3, 28|             rozwodząc ręce z rozpaczą.~- Nie poredzę ci, żebym i z duszy
3264     3, 28|                 żebym i z duszy chciała: nie na swoim jestem i sama oganiać
3265     3, 28|                 psów i pilnować, by mnie nie wyciepnęli z chałupy...
3266     3, 28|                Za to Jagusię o nic głowa nie zaboli: nie taka głupia,
3267     3, 28|                  o nic głowa nie zaboli: nie taka głupia, używa se do
3268     3, 28|           nadążył donosić półkwaterki... Nie taka głupia, bych starego
3269     3, 28|                  naużywa, tego jej nikto nie odbierze, mądra jucha...~-
3270     3, 28|                  temu, któren się na nic nie ogląda! Hale, wieprzka dzisiaj
3271     3, 28|           wieprzka bijemy. Jeść się wama nie chce?~- Jeść!... juści ździebko...
3272     3, 28|                  Juści, że już teraz Żyd nie żądał z góry pieniędzy,
3273     3, 28|               Jankiel daje, co mówię!... nie dzieckom, wiem po co przyszłam
3274     3, 28|                    zgromiła go wyniośle, nie wdając się w rozmowę.~Żyd
3275     3, 28|               wydatku zbędnego, iż gdyby nie wstyd, byłaby arak odniesła
3276     3, 28|             wszystko, by ino wama zawodu nie zrobić! Księża dopiero po
3277     3, 28|           Jeszczech byś me, stary zbuku, nie przepił. ~- Ludzi coś mało
3278     3, 28|                  i te paciorki prząść, a nie ogadywać drugich!~- Poczekam,
3279     3, 28|        przedzwonię i łopatą oklepię...~- Nie tykajcie me, bom zła! -
3280     3, 28|                Kijaszkiem się zastawię i nie ugryziecie, a ząbków szkoda,
3281     3, 28|              cisnęła się ze złością, ale nie odrzekła, bo i właśnie Hanka
3282     3, 28|             koszuli, naprężył się i kiej nie huknie w wieprzkowy łeb
3283     3, 28|           przednie nogi, a potem kiej mu nie poprawi już obu rękoma,
3284     3, 28|                 dużo miejsca, staremu to nie przeszkodzi... ino prędzej,
3285     3, 28|             przywiązanym do belki.~Jagny nie było, poszła zaraz z rana
3286     3, 28|               się na chorego, ale że się nie poruchiwał nawet, zabaczyli
3287     3, 28|                zajęci wieprzkiem, któren nie zawiódł przewidywań, bo
3288     3, 28|                 widzi mi się, że dzisiaj nie skończą próżniaki! - krzyczała
3289     3, 28|         wielgachny, taki spaśny, jakiego nie miał i młynarz albo organista.~
3290     3, 28|             bowiem ciągnął do spowiedzi, nie bacząc na złe drogi ni na
3291     3, 28|           żałoście biją do głowy, a sama nie miarkuje, co się z nią wyprawia.~
3292     3, 28|                  u Hanki nikto na pogodę nie baczył i robota a pogwary
3293     3, 28|            obwaliłem, że do połednia się nie ruszą.~- Hale, łaznowski
3294     3, 28|                łaznowski proboszcz długo nie strzyma, powiadali, że mu
3295     3, 28|               nosa, poniechajcie księży!~Nie lubił tego.~- A o tym ze
3296     3, 28|                  we cztery dworskie wozy nie wywiózł.~- Organista z górą
3297     3, 28|              zaśmiała się Jagustynka. ~- Nie mogliście to po swojej stronie
3298     3, 28|             takiej złości, że nawet słów nie można było rozeznać, i poleciała
3299     3, 28|                 i bez srogiej kłótni się nie ubędzie.~- Ino ich patrzeć! -
3300     3, 28|               współczuciem Jagustynka.~- Nie bójcie się, wytrzymam, nie
3301     3, 28|               Nie bójcie się, wytrzymam, nie ustraszą me - ozwała się
3302     3, 28|                 że ledwie się hamował.~- Nie wiedziałem, żeście aż tylego
3303     3, 28|              wieprzek! - wybuchnął naraz nie mogąc już powstrzymać złości.~-
3304     3, 28|                  zakrzyczał wzburzony.~- Nie wykrzykujcie, bo tu nie
3305     3, 28|                  Nie wykrzykujcie, bo tu nie karczma, a takim prawem,
3306     3, 28|                wy za niego zapłacicie!~- Nie przed tobą będziem zdawać
3307     3, 28|                 jedli.~- Pewnie, że wama nie dam i powąchać.~- Pół świni
3308     3, 28|                 dacie i piekła wam robić nie będę - szepnął łagodniej.~-
3309     3, 28|                 jednego kulasa przez mus nie dostaniecie.~- To po dobroci
3310     3, 28|                 powleką... jeno że i tak nie ogryziesz tych zagonów,
3311     3, 28|             rozsrożonymi ślepiami, słowa nie mogąc wykrztusić. Ale ona
3312     3, 28|                  wykrztusić. Ale ona się nie ulękła, bierąc nóż do krajania
3313     3, 28|               wywarte na oścież drzwi.~- Nie chcę się z wami prawować
3314     3, 28|               papierosa.~- Bo nic ze mną nie zwojujecie!~Uspokoiła się
3315     3, 28|                  zjedzcie, wasza wola... nie moja strata. Człowiek nieraz
3316     3, 28|              plecie, czego potem żałuje. Nie pamiętajcie, com rzekł!
3317     3, 28|              strzegąc się, by z czym się nie wyrwać.~- Rachuję, że musiał
3318     3, 28|                kiej mi o tym ni słówkiem nie zatrącił?..~- O zbożu wam
3319     3, 28|                  cosik wczoraj prawił... nie baczycie to? - podsuwał.~-
3320     3, 28|             cosik powiadał - przypominał nie spuszczając z niej oczu.~-
3321     3, 28|                  siewu! - zawołała, niby nie rozumiejąc.~Zaklął z cicha,
3322     3, 28|                    A com waju zawierzył, nie rozpowiadajcie...~- Pleciuch
3323     3, 28|                  nim parę kroków; boć to nie po raz pierwszy ciska jej
3324     3, 28|               taczek przykują.~Juści, że nie całkiem wierzyła rozumiejąc,
3325     3, 28|                 całkiem na sucho ujść mu nie ujdzie.~- Po prawdzie, że
3326     3, 28|                się nijakiej prawdy dobić nie mogła, bo kużden inszą wywodził.
3327     3, 28|                 jeno pieniędzy na sprawę nie skąpić i cierpliwie czekać.
3328     3, 28|               wszystkich podrychtowywał.~Nie dziwota też, że i teraz
3329     3, 28|            truchlały przy robocie, mówić nie mogła, tak ją strach zatykał,
3330     3, 28|                 go niby od much, których nie było, a śledząc wszystko
3331     3, 28|                  pomagać ofiarowywała.~- Nie trudź się, uradzim sami,
3332     3, 28|                  odpłacała im tym samym, nie żałując dobrych słów ni
3333     3, 28|            Gdzieżbym to gorzałkę piła!~- Nie w karczmie i przy okazji,
3334     3, 28|              karczmie i przy okazji, toć nie grzech!- usprawiedliwiała
3335     3, 28|                gospodyni, do mnie, ja to nie organista!- wykrzyknął Jambroż.~-
3336     3, 28|                   leży i o Bożym świecie nie wie! - zawołała żałośnie
3337     3, 28|                Boryną.~- I jadł kiełbasy nie będzie, i gorzałki nie posmakuje?-
3338     3, 28|          kiełbasy nie będzie, i gorzałki nie posmakuje?- ciągnęła tym
3339     3, 28|                 i pokutę odprawuje!...~- Nie darmo powiedają, że Jambroż,
3340     3, 28|               kumać potrafi, któren jeno nie baczy, jaką potem weźmie
3341     3, 28|                najpóźniej jutro po mszy; nie darmo Dominikowa przesiadywała
3342     3, 28|              wosku, nosiła się po izbie. Nie odzywała się również zabierając
3343     3, 28|                 ostro, że Hanka wzbronić nie śmiała.~Że zaś Jambroża
3344     3, 28|                była jeszcze wzburzona.~- Nie zostawię w tamtej komorze,
3345     3, 28|               komory i będzie po krzyku! Nie odbije wam przeciech! -
3346     3, 28|                 się i z tym przyleciały?~Nie mogła się uspokoić.~- Nim
3347     3, 28|                Witek pociągając nosem.~- Nie wywąchuj, bo możesz co oberwać!
3348     3, 28|                  przyjdzie, sam przeciek nie uredzę...~- A kajże to poszedł?~-
3349     3, 28|                    A kajże to poszedł?~- Nie wiecie?... pomaga sprzątać
3350     3, 28|               izby.~- Któż by zachorzał? nie słychać było!...~- Za wójtową
3351     3, 28|             takim ścierwom nic się złego nie stanie - szepnęła Jagustynka,
3352     3, 28|                 zdążył z nawrotem, a ona nie powróciła; właśnie był stary
3353     3, 28|            żebrów przyciągnęła.~- Jakże? nie u Kłębów to siedzi?~- U
3354     3, 28|                  się na świat, iż pięści nie dojrzał, deszcz zacinał
3355     3, 28|          skończyli, a Jagustynka jeszcze nie wróciła.~- Plucha i błocko,
3356     3, 28|              Plucha i błocko, to się jej nie chciało po omacku utykać! -
3357     3, 28|                   Zaraz poszli spać, już nie czekając.~Jagustynka zaś
3358     3, 28|                że to wczoraj się lenił i nie zdążył; poganiał też tęgo,
3359     3, 28|           Zagadnęła potem do niej Józka: nie odezwała się siedząc kiej
3360     3, 28|                na złość Jagna ni krokiem nie ruszała się z chałupy, że
3361     3, 28|            ruszała się z chałupy, że już nie mogąc wstrzymać, zaglądała
3362     3, 28|                po kawale.~- Juści, łacno nie jest, ale dać musisz, powiedziałyby,
3363     3, 28|                 westchnieniem zmieniając nie po raz jeden zbyt krótkie
3364     3, 28|                  Maciek stłoczy, ale sam nie wyskoczy! Te dłuższe nieś
3365     3, 28|                mnie patrzy, pyskuje, ale nie ma rady; to ci z miseczkom
3366     3, 28|                  Magdy, la kowali, niech nie szczekają, że sami zjadamy
3367     3, 28|              juści, całkiem im tym pyska nie zatka, ale przyczepkę będą
3368     3, 28|              ostatni...~- Dominikowej to nie ślecie?~- Później się da,
3369     3, 28|                taką to jak z tym łajnem, nie porusz i jeszcze z dala
3370     3, 28|               obchodź. Noś posobnie, ino nie zagaduj się tam z dzieuchami,
3371     3, 28|               takie biedne, nawet na sól nie mają... - prosiła cicho.~-
3372     3, 28|               dochodzi sierota.~- Jakże, nie u Kłębów leży?~- Krewniakiem
3373     3, 28|               przyznają, któremu niczego nie potrza albo i z pełną garścią
3374     3, 28|                 Co wy też ! przeciek jej nie wygnały !~- Hale, przywlekła
3375     3, 28|              świat puściła...~- Kłębowa! Nie może być, taka poczciwa
3376     3, 28|                  plotki pletą.~- Swojego nie mówię, ino co mi w uszy
3377     3, 28|              pochowek osobno, a stara se nie dzisia, to jutro dojdzie,
3378     3, 28|                   niedługo jej czekać... nie...~Zmilkła naraz, usiłując
3379     3, 28|                  cna rozebrało. Człowiek nie kamień, broni się przed
3380     3, 28|           złością na cały świat, ale się nie obroni, przyjdzie taka pora,
3381     3, 28|              przyjdzie taka pora, co już nie zdzierży więcej i w ten
3382     3, 28|            kapały na Hanczyną duszę.~- I nie ma końca tej ludzkiej marnacji.
3383     3, 28|                 kiej psy się gnieździ... nie pomarła dzieucha, ino ją
3384     3, 28|               wymodlają u młynarza, nikt nie chce zborgować i pożyczyć
3385     3, 28|            nowego... bo i kto? Poratunku nie ma, Filip przecież w kreminale
3386     3, 28|               dzieci rodzone... zaszłam, nie czas krzywdy pamiętać...
3387     3, 28|                 grosza jednego w zapasie nie ma i pomocy znikąd... grontu
3388     3, 28|                znikąd... grontu przeciek nie ugryzie... jeść nie ma kto
3389     3, 28|             przeciek nie ugryzie... jeść nie ma kto uwarzyć, pole odłogiem
3390     3, 28|                 kropli mleka w piersiach nie ma, a krowa dopiero na ocieleniu...
3391     3, 28|                  letką śmiercią pomarły, nie męczyłby się naród co nabiedniejszy.~-
3392     3, 28|               rozpożyczył, ale żaden się nie poturbuje o biedotę, chociażby
3393     3, 28|                miedzę, a nikomu to śpiku nie psuje... Juści, każden Jezusowi
3394     3, 28|                ino skamlania biedujących nie posłyszeć...~- Cóż poredzić?
3395     3, 28|                  biedzie zaradził?~- Kto nie ma chęci, ten wie, jak wykręci!
3396     3, 28|             chęci, ten wie, jak wykręci! Nie do was piję, nie na swoim
3397     3, 28|                wykręci! Nie do was piję, nie na swoim siedzicie i dobrze
3398     3, 28|            dosłyszy wołanie cierpiących, nie potrza mu o tym z ambony
3399     3, 28|                      Prawda, darmo nikto nie da...~Przypomniała sobie
3400     3, 28|          trzasnął wrótniami, że dziw się nie rozleciały. Wywarła je z
3401     3, 28|                 ciepły jakiś, by deszczu nie sprowadził.~- Już i tak
3402     3, 28|                 picie...~Ale Hanka jakby nie słyszała przemyśliwając
3403     3, 28|                  choć nikto jej za język nie ciągał, i znowu leciała
3404     3, 28|                 szyła pod oknem, w izbie nie było więcej nikogo.~- A
3405     3, 28|                  Maciejowi - objaśniała, nie podnosząc oczu.~Hanka zajrzała
3406     3, 28|                 Hanka zajrzała do sieni, nie było go; zajrzała na swoją
3407     3, 28|                 naprzeciw.~- Patrzę, czy nie spleśniały, czy aby zda
3408     3, 28|                zaskoczony niespodzianie.~Nie wasza sprawa!... Po coście
3409     3, 28|              kiej złodzieja...~- Niby to nie wiem, po cóżeście tu przyszli,
3410     3, 28|            wrzeszczała coraz głośniej.~- Nie powiadałem wama wczoraj,
3411     3, 28|                Hanka aż wodę piła, długo nie mogąc się opamiętać po tym
3412     3, 28|               otwierając drzwi.~- Michał nie obcy, ma takie prawo jak
3413     3, 28|              prawo jak i wy! - wcale się nie ulękła jej krzyku.~- Szczekasz
3414     3, 28|             oblejesz i rodzona matka cię nie pozna!...~Dunderowała, zajadle
3415     3, 28|               złość na język stoczyła.~I nie wiada zgoła, na czym by
3416     3, 28|               coraz bliżej siebie, gdyby nie Rocho, któren akuratnie
3417     3, 28|              ostała na izbie, ruchać się nie mogąc z przerażenia, wargi
3418     3, 28|                przeplatanych powiadań, a nie mogąc z nich wiele wymiarkować,
3419     3, 28|         przyjdzie i nigdy Lipiec na oczy nie oglądać, kiejście tacy.
3420     3, 28|            żałość i strach, by w gniewie nie odszedł, że pocałowała go
3421     3, 28|                  gruntu ma zapisane... A nie wiecie to, jaka jest?...
3422     3, 28|                  parobkami... jaka... (- nie, nie potrafiła wypomnieć
3423     3, 28|             parobkami... jaka... (- nie, nie potrafiła wypomnieć o Antku -)...
3424     3, 28|            ciężko odpowie. Powiadam wam, nie krzywdźcie jej!~- To ja
3425     3, 28|           krzywdzę?~Zdumiała się wielce, nie mogąc wymiarkować, w czym
3426     3, 29|             Lipcach, że już zgoła gorzej nie mogło.~Zaś nie to było najgorsze,
3427     3, 29|              zgoła gorzej nie mogło.~Zaś nie to było najgorsze, że niejeden
3428     3, 29|                 dobrze, jako inaczej być nie będzie... Złe i o wiele
3429     3, 29|              ziemia stojała odłogiem, bo nie miał w niej kto robić...~
3430     3, 29|                 kobiety ostały we wsi, a nie ich to moc ni głowa poredzić
3431     3, 29|                  po łokcie, a bez chłopa nie wydolisz... A tu jeszcze
3432     3, 29|               maku, że Jezus! gnatów już nie czuły, krzyże im ano drętwiały
3433     3, 29|                 z utrudzenia, a i połowy nie było zrobione - bo kaj to
3434     3, 29|        uwięzionych...~Mało jeśli co dnia nie ciągnęło do miasta po kilkoro
3435     3, 29|                sam sobie sprawiedliwości nie wydrze!...~Źle się działo,
3436     3, 29|                  jemu na taki sam koniec nie przy- szło.~Więc i nie dziwota,
3437     3, 29|            koniec nie przy- szło.~Więc i nie dziwota, jako drugie wsie,
3438     3, 29|                drzewa i jakby nic dokoła nie widzący, we świat poglądał
3439     3, 29|              rozczapierzonymi skrzydłami nie mogąc się uporać z pędem,
3440     3, 29|             ciekawością, co by się stało nie wiedząc.~Ale dojrzawszy
3441     3, 29|          przebierać sadami ku gromadzie; nie lubił jakoś leźć w oczy
3442     3, 29|                 i wywalili się na drogę, nie bacząc na błoto ni na rozkolebane
3443     3, 29|               się wydzierały, ale co by, nie mógł wymiarkować, bo wiater
3444     3, 29|           Powiedzielim, że wozów ni koni nie damy.~- Któż to pojedzie?~-
3445     3, 29|                  się wzięły do roboty, a nie penetrowały po chałupach!~-
3446     3, 29|                Cichocie, kobiety, by was nie skarali za ubliżenie urzędowi!~-
3447     3, 29|                 do strachania wróbli!... Nie pamięta o tym, że chłopy
3448     3, 29|             Karać by jeszcze mieli!... A nie płacim to podatków, nie
3449     3, 29|                  nie płacim to podatków, nie dajem chłopaków w rekruty,
3450     3, 29|               dajem chłopaków w rekruty, nie robim, co ino każą!.. Mało
3451     3, 29|                 zapaliły!...~- A mnie to nie, żem to łoni len suszyła
3452     3, 29|            przyciszcie się! Gadaniem nic nie poredzi! Cichocie!... -
3453     3, 29|                 wsi, za karczmą. Sołtysa nie było doma, podatki powiózł
3454     3, 29|                Bych jeno z tych wrzasków nie wyszło co złego!... - zauważyła
3455     3, 29|                prawie kobiety, że w polu nie ma kto robić, a nie dopiero
3456     3, 29|                 polu nie ma kto robić, a nie dopiero na szarwarki jeździć.
3457     3, 29|            załagodzi sprawę, by sztrafów nie kazali płacić!...~- To wszystko
3458     3, 29|                  że to i dnia spokojnego nie ma!... Cięgiem coś nowego!...~-
3459     3, 29|                      Bych ino gorsze już nie przyszło!... - westchnęła
3460     3, 29|              kogo swędzi!...~- Wrzaskiem nie poradzi, jeno nową biedę
3461     3, 29|                by znowu na wieś co złego nie padło.~- Wracacie to do
3462     3, 29|               jeść bym dała i ni jednego nie namówiłam. Każden swoje
3463     3, 29|           narodowi, pomagacie!... Kiejby nie wasz rozum i to serce dobre,
3464     3, 29|                 i to serce dobre, to już nie wiada, co by się z nami
3465     3, 29|                    Bym to mógł, co chcę, nie byłoby biedy na świecie
3466     3, 29|                  byłoby biedy na świecie nie!~Rozwiódł ręce w onej niemocy
3467     3, 29|                  By was tam gdzie drzewo nie przywaliło! - ostrzegał
3468     3, 29|          dziewczyny, wylepiające szpary, nie mogą sięgnąć nad okna. Pomógł
3469     3, 29|                ciągnęły, bo słuchać pono nie chciał. Wszedł tam Rocho,
3470     3, 29|                  do ziemi, by jej kiecki nie rozwiewało.~- Nie śpiesz
3471     3, 29|                 kiecki nie rozwiewało.~- Nie śpiesz się tak, jeszcze
3472     3, 29|                siać z wiatrem, bo głupia nie zmiarkowała się, siejąc
3473     3, 29|                 się strachliwie, czy kto nie dojrzał Rochowej pomocy,
3474     3, 29|               narąbał widząc, że Kłębowa nie mogła poradzić sękatemu
3475     3, 29|            spragnione rosą odwilżał, pić nie podając!...~Jakże! wieś
3476     3, 29|               ludzkimi zabiegami, więc i nie dziwota, że z dniem każdym
3477     3, 29|                leżały odłogiem, że nikto nie orał, nie siał, nie sadził,
3478     3, 29|             odłogiem, że nikto nie orał, nie siał, nie sadził, boć co
3479     3, 29|                nikto nie orał, nie siał, nie sadził, boć co tam w roli
3480     3, 29|              prosto w gnój obrastały, bo nie było komu oczyścić.~I tak
3481     3, 29|                tą nadzieją...~Ale chłopy nie powracali i ni sposobu było
3482     3, 29|                tak miecąc drzewinami, że nie było przezpiecznie iść,
3483     3, 29|               młynie pono, w chałupie go nie ma! - Jagustynka zjawiła
3484     3, 29|           Zawrócił ku młynowi bez słowa, nie cierpiał bowiem tego pleciucha.~
3485     3, 29|                   A on i we młynie wójta nie nalazł; ze strażnikami pono
3486     3, 29|                   przycierała, w oczy mu nie spoglądając.~- A jak się
3487     3, 29|      roztrzęsionym kurzu mącznym i mroku nie mógł jej odnaleźć: schowała
3488     3, 29|                 wysypywały, tylko wiater nie ścichał, a naprzeciw, mocy
3489     3, 29|              radośnie, a choć słońce się nie pokazało, jednak miejscami
3490     3, 29|                  szkód po wichurze, że i nie zliczyć: na drogach leżały
3491     3, 29|                 kawały dachów, płoty, iż nie można było przejechać.~U
3492     3, 29|                 wpadła Sikorzyna.~- A to nie wiecie?... Stachom rozwaliło
3493     3, 29|            chałupę!... cud boski, że ich nie pozabijało! - wrzeszczała
3494     3, 29|                  i w ziemię wbite; dachu nie było całkiem, tyle co jakieś
3495     3, 29|                otoczyli pocieszając, ale nie słyszała nic i nie widziała
3496     3, 29|                   ale nie słyszała nic i nie widziała zanosząc się coraz
3497     3, 29|               się odsuwając, ale ona nic nie dojrzała przez płacz.~-
3498     3, 29|            zawodzącym.~- Uspokójcie się, nie płaczcie!... cóż poradzić?...
3499     3, 29|               żebry, w cały świat!~- No, nie krzyczcie, dobrzy ludzie
3500     3, 29|                 krzyczcie, dobrzy ludzie nie pozwolą wam zginąć i Pan