Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |              w powiestce. Musicie do dnia wstać, jeśli na piechty.~-
  2     1, 4 |         lementarze.~- A gazety to co dnia stójka przynosi - dorzuciła
  3     1, 5 |            głuche, wzmagające się co dnia bicie cepów po stodołach.~
  4     1, 5 |            Bogać ta nie, powieźli do dnia pszenicę, a kobiety pognały
  5     1, 7 |       przybrał w nocy, źe musieli do dnia wywrzeć stawidła i puścić
  6     1, 7 |             A nabożny taki, że z pół dnia przeklęczy, drugi raz pod
  7     1, 7 |           siadł i wył...~...drugiego dnia, kiej wszystkie ludzie poodchodzili,
  8     1, 9 |              opłotki - i tyla go już dnia tego widzieli...~Józka cały
  9     1, 10|              Żeby ino w porę... i co dnia... to...~- A to się do nas
 10     1, 11|          pociechy, co z wczorajszego dnia!- krzyknęła i rozpłakała
 11     1, 12|            głowy.~- Jezus, żeby choć dnia doczekać! - jęczał trwożnie
 12     1, 12|       Probant z was, Macieju, toście dnia nie zmarnowali.~- Nie gesior
 13     2, 13|            lementarzu.~Coś trzeciego dnia, o samym zmierzchu, śnieg
 14     2, 13|              to tam stary jeszcze do dnia śnieg przekopał, zaś kopczyk
 15     2, 14|           nią robi, a ona do białego dnia się wyleguje pod pierzyną
 16     2, 14|             Bogiem, przylecę którego dnia z kądzielą.~Rozstały się
 17     2, 15|            trzeba było zrywać się do dnia, bieżyć i dnie długie pracować,
 18     2, 15|           chłopa we wsi, ale teraz z dnia na dzień rosła w nich złość
 19     2, 15|            przynieść, będziesz to co dnia tyle drogi biegała!~- Gnoju
 20     2, 15|       przedzwaniali na roraty, że co dnia przechodził koło oświetlonego
 21     2, 15|            oświetlonego kościoła, co dnia zatrzymywał się wprost kruchty
 22     2, 15|             ciężkiego snu zimy, i co dnia przyspieszał kroku, by go
 23     2, 15|       dzisiaj, a o którą Hanka mu co dnia głowę suszyła, nie zrobił
 24     2, 16|  przygotowania.~Stary jeszcze był do dnia pojechał do miasta po zakupy
 25     2, 16|           były, nie godziło się jeść dnia tego.~Jedli długo i mało
 26     2, 16|            radością.~- Wyjdź którego dnia za bróg... o każdym wieczorze
 27     2, 18|             czatowałem na ciebie, co dnia, w każden wieczór warowałem
 28     2, 18|            nie wiedło się im całkiem dnia tego, bo tyla co wleźli
 29     2, 18|           jak zwyczajnie to robił co dnia, poszedł w obejście zajrzeć
 30     2, 19|      Rzepczaków, przyszli jeszcze za dnia i ostali. Nikt im wstrętów
 31     2, 19|    zapodziała, że sami zostali.~- Co dnia wyczekuję, co dnia... -
 32     2, 19|                Co dnia wyczekuję, co dnia... - szepnął cicho.~- A
 33     2, 20|             roboty zaganiał.~Od tego dnia wszystko z nawrotem w swoje
 34     2, 20|             Dominikowa też bywała co dnia i co dnia jedno przywtarzała,
 35     2, 20|              też bywała co dnia i co dnia jedno przywtarzała, by Jagna
 36     2, 20|            Bożej, nic! Strzeżcie się dnia sądu i dnia kary, pokutujcie
 37     2, 20|            Strzeżcie się dnia sądu i dnia kary, pokutujcie i poprawiajcie
 38     2, 20|           się jakoś z Bożą pomocą, z dnia na dzień, z tygodnia na
 39     2, 21|              zajrzyj do mnie którego dnia, choćby jutro. Miarkuję,
 40     2, 22|             Rozdział 10~Tegoż samego dnia, po obrządkach, a już o
 41     2, 22|               Hale, jakby o tobie co dnia nie pyskowała po wsi szepnęła
 42     2, 22|              podpisał.~I już od tego dnia zaczęło mu się wszystko
 43     2, 24|         wiecie to?~- Jakże! zaraz do dnia, powiadali, wygnał ją, skrzynkę
 44     2, 24|             ulach, bo w Lipcach tego dnia zrobiło się jakoby święto
 45     2, 24|           stężałą.~Dopiero trzeciego dnia jakoś przebudziła się; przecknęła
 46     2, 24|              I wkrótce, jeszcze tego dnia na odwieczerzu, poszła na
 47     2, 24|             jako wójt ze sołtysem co dnia przychodzą i do zgody z
 48     2, 24|       pamięci zgoła - jak zresztą co dnia...~Od owej strasznej chwili
 49     2, 24|       napastowania i bijatyki, że co dnia chodziły na nich skargi
 50     2, 24|        sklepieniami szarzały resztki dnia, dołem zaś, w ciemnościach
 51     2, 25|               zimny i przemglony; co dnia padały deszcze ze śniegiem,
 52     2, 25|              deszcze ze śniegiem, co dnia szły takie wycinki a flagi,
 53     2, 25|          wyjrzeć było nie sposób; co dnia brudne, skołtunione ciemnice
 54     2, 25|        obejściach, a że zaś śnieg co dnia barzej topniał i szły ciągłe
 55     2, 25|       boskiej stało zadość!~Któregoś dnia, bodaj w samo półpoście,
 56     2, 25|          Jakoż i tak było, bo ano od dnia pogodzenia się z żoną, na
 57     2, 25|              do miasta i aż drugiego dnia powrócił; powiadali sobie
 58     2, 25|              puściła przed nikim, co dnia zaglądała do starego, a
 59     2, 25|              folgował, że i nie było dnia bez swarów, a często gęsto
 60     2, 25|             znoszą domowe piekło, co dnia się bijają z chłopami i
 61     2, 25|           się bijają z chłopami i co dnia razem spać chodzą pogodzeni.
 62     3, 26|           rozpoczynało świętą ofiarę dnia, że wszystko jakby z nagła
 63     3, 27|            nie ma, jak to czyniła co dnia, polazła do przełazu, wyjrzeć
 64     3, 27|             nie dała się niczemu, co dnia głębiej wrastając w ziemię
 65     3, 27|              to z tym i u was! ~- Co dnia zachodzi, ale do Jagusi;
 66     3, 27|          swojego czasu po ździebku z dnia na dzień, jako to zboże
 67     3, 28|         wyszedł jeszcze, jeno jak co dnia o tej porze kręcił się przed
 68     3, 28|        spaceruje i święto se robi co dnia. Wczoraj na ten przykład
 69     3, 28|              trzy grosze z duszy. Co dnia widzę; jakie torby dygują
 70     3, 28|                Zajrzę do was którego dnia wieczorem, a teraz wama
 71     3, 29|    połyskliwemu, ku niebu, co się co dnia, niby ta płachta jasna i
 72     3, 29|         uwięzionych...~Mało jeśli co dnia nie ciągnęło do miasta po
 73     3, 29|       zapowiadał!...~- Boże! że to i dnia spokojnego nie ma!... Cięgiem
 74     3, 29|        zmiłowanie Pańskie, czekali z dnia na dzień, krzepiąc się tą
 75     3, 29|             tu będzie... tam źreć co dnia dostaniesz... juści, a w
 76     3, 30|        pięściami a krzyczeć, jako co dnia, co godzina i na każdym
 77     3, 30|          wszystek się rozlegał onego dnia Pańskiego.~Jeno w Lipcach
 78     3, 30|              parobka udaje...~- I co dnia portki gubił, tak przed
 79     3, 30|      zachodzie, była z drugimi.~Póki dnia starczyło, Rocho im czytał
 80     3, 31|         wierzcie.~- Dyć wszystkich z dnia na dzień czekają.~- Mówię,
 81     3, 31|          teraz po wsi, że Kozłowa co dnia jej wymawiała, iż ze śmiercią
 82     3, 31|           lepsze; naprzeciw, gdyż co dnia prawie mniej kobiet wychodziło
 83     3, 31|         cichości bladego zwiesnowego dnia - że jeno skowronki rozgłośniej
 84     3, 32|         rzekł, myślę sobie, jutro do dnia skoczę i pierwszy dam znać.
 85     3, 32|             nowina. Czekam na nią co dnia, a kiej przyszła, zwaliła
 86     3, 32|              lepsza i mądrzejsza. Co dnia z nią siedzę, a oczy i rozumienie
 87     3, 33|        sprawie; jeszcze ten i ów pół dnia przewałęsał po wsi i przegadał
 88     3, 33|            się na ostro - ale już co dnia przemieniało się na lepsze,
 89     3, 33|       przemieniało się na lepsze, co dnia puściej robiło się w karczmie
 90     3, 33|           karczmie i po drogach i co dnia gęściej mus chytał za łby
 91     3, 33|          ksiądz wypasł: Poszedłem do dnia po konie: gniady leżał,
 92     3, 33|              przy niedzieli; jedz co dnia, a rychło ci zmierznie i
 93     3, 33|          zbieram się i zbieram, a co dnia cosik przeszkodzi.~- Za
 94     3, 33|           będę, co?... Słabam, już z dnia na dzień końca czekam. Pewnie,
 95     3, 33|         stawem. Poszła znowu, jak co dnia, wypatrywać po wsi, kajby
 96     3, 33|             Zaś drudzy tegoż jeszcze dnia i następnych poczęli nawiedzać
 97     3, 33|           lekowanie męża i prawie co dnia wylatywała umyślnie przed
 98     3, 33|              większy.~Aż tu któregoś dnia gruchnęło po chałupach:~-
 99     3, 33|             złego la Lipiec?~A tu co dnia pastuchy i przechodzący
100     3, 33|        piekło zrobiło się we wsi. Co dnia bowiem już od świtania trzęsło
101     3, 33|              kłótni a wyzwisk, bo co dnia przychodziło coś nowego.
102     3, 33|              To powstawały prawie co dnia takie wrzaski a gonitwy
103     3, 33|              słaba kobieta!~Któregoś dnia pod koniec maja ksiądz z
104     3, 34|            przewiędły, kiej któregoś dnia rankiem najniespodziewaniej
105     3, 34|            Jagusia?~- Dyć jeszcze do dnia pojechała do miasta z matką
106     3, 34|     czerwonawy brzask kończącego się dnia.~Zaś z powodu jutrzejszego
107     3, 34|            leżącego w sadzie, jak co dnia.~Na wsi już całkiem ścichło,
108     3, 34|          Powiedam, co wiadomo, że co dnia z nimi hańdryczysz.~- Kto
109     3, 36|    zapomnieli jeno o Miemcach, bo co dnia ktosik leciał na Podlesie
110     3, 36|       fundamenta, zaś kowal któregoś dnia powiedział, że Miemcy zaskarżyli
111     3, 36|              wsią, dopiero trzeciego dnia została w domu od rana.~-
112     4, 37|               toteż pokrótce, jak co dnia, rozlegał się po całym obejściu
113     4, 38|           tobie czas spać! Musisz do dnia wyjechać.~- A muszę, mamusiu!
114     4, 38|       niepojętą radość budzącego się dnia zwiesnowego i przeplatał
115     4, 40|           sprawiedliwości powinny co dnia brać kije. Mnie się ta nie
116     4, 40|           poredzimy se o tym którego dnia.~Zaczęli się rozchodzić,
117     4, 41|      rozmierzają ziemię.~- Bo już co dnia zgłasza się ktosik do zgody!
118     4, 41|               A to kiej ten głupi co dnia wisiałem u kraty i oczy
119     4, 41|           wypatrywałem za tobą, i co dnia cię czekałem! - Nagły żal
120     4, 41|              jarzmo i ciągnąć jak co dnia.~Rozmówił się jeszcze z
121     4, 41|        sprawie nieszczęsnej~Któregoś dnia powiedział mu Mateusz, że
122     4, 42|        zbożach, wszystko szło jak co dnia, tylko Szymek, nie bacząc
123     4, 42|           postało, więc też któregoś dnia srodze się zdumiał dojrzawszy
124     4, 42|          ludzki się kaj zerwał, a co dnia jednako ze wschodu na zachód
125     4, 42|              posuchę. ~A i Szymek co dnia jednako stawał do roboty,
126     4, 42|         nijako było się wydzierać za dnia i po trzeźwemu.~Szymek cięgiem
127     4, 42|              buchnęła weselna radość dnia, co jak ten święty pacierz
128     4, 42|          początek, bo prawie każdego dnia zaglądała do niej któraś
129     4, 43|       przywieść do śmiechu.~Któregoś dnia przyniósł całe stadko młodych
130     4, 43|             kruszyn chleba.~Któregoś dnia, gdy w chałupie nie było
131     4, 43|           prosto człowiek, że już co dnia pacierz za niego mówię!~-
132     4, 45|              nigdy spokojnej nocy ni dnia, bo cięgiem służba i służba.~-
133     4, 45|            polach i obejściach, jako dnia było, jak zawdy, gmerał
134     4, 45|        dziwnie rozradowany, a już co dnia widywał ją w kościele, klęczała
135     4, 45|              zaglądała prawie już co dnia i zawdy w takim czasie,
136     4, 45| szczęśliwości a czekania.~I któregoś dnia całkiem niechcący natknęła
137     4, 47|              ale są, które widują co dnia, jak się schodzi w boru
138     4, 47|      jęczmiona już dochodziły, to co dnia ktosik wychodził penetrować
139     4, 48|            pacierzem za świętą łaskę dnia odebranego. Poszli w pola,
140     4, 48|          Jasio służył do mszy jak co dnia, jeno dzisia twarz miał
141     4, 49|            kieby jakie dziedzice. Co dnia jadły mięso! Wójtowa pół
142     4, 49|             oborach, nawet mszy tego dnia ksiądz nie odprawił i wyjechał
143     4, 49|            gałęziach.~A w sinej ćmie dnia, kurzawy i gradów targały