Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |                śliwki w sadku obrywał, jakieś złe słowo powiedziała, to
  2     1, 3 |              szwargotali pod oknami, a jakieś baby na głos opowiadały
  3     1, 4 |               a w kątach mrok zalegał. Jakieś ludzie siedzieli za stołami
  4     1, 7 |                a tu zawierucha... a tu jakieś zwierzaki, pomioty diabelskie
  5     1, 8 |          śledzie, placek z szafranem i jakieś wymyślne kukiełki z makiem.~-
  6     1, 9 |               wszystko; tam jeno ptaki jakieś krzyczały złowrogo i smutnie
  7     1, 9 |             ostatnie... tam jeno głosy jakieś, co nie były głosami, cienie,
  8     1, 9 |                tam się świeci i ludzie jakieś są- zawołał Witek ze strachem
  9     1, 10|                świeciło się w oknach i jakieś głosy wydzierały się aż
 10     1, 10|                chałupy, jasne i wesołe jakieś... przystanął, aby spojrzeć
 11     1, 10|                ukradkiem prał w potoku jakieś szmaty skrwawione...~Stary
 12     1, 11|           obserwują..~- Ma w tym kowal jakieś wyrachowanie, ma! Ale pilnowała
 13     1, 12|         znużony, żuł w sobie żałość, a jakieś ciche, nieśmiałe skargi
 14     1, 12|               mu się wić postanowienia jakieś, medytacje, przycichał z
 15     1, 12|                majaczyło mu się granie jakieś, śpiewy, wrzaski bliskie.~
 16     1, 12|           miłosierdziem, niesła się na jakieś pola wiośniane, na te Boże
 17     2, 13|                 wprost na niego waliły jakieś sanie w kłębach kurzawy,
 18     2, 14|             snuli się po drodze, głosy jakieś leciały nisko nad śniegami.~-
 19     2, 14|               gorzały wszystkie okna i jakieś konie biły niecierpliwie
 20     2, 14|               bielizny mżyła światełko jakieś abo pies naszczekiwał.~Hanka
 21     2, 14|             wyjazd miał osobny, krzyki jakieś odeń szły i płacze, a przed
 22     2, 14|             szmaty, pierzyna, rupiecie jakieś... Magda, dziewka organistów,
 23     2, 14|                już śladu, tyla ino, że jakieś stare trepisko czerniało
 24     2, 14|             kołowało, aż wsparła się o jakieś drzewo nad stawem i cisnęła
 25     2, 14|           głuchej, martwej ciszy - psy jakieś naszczekiwały we wsi, daleko,
 26     2, 17|          Przeciech już na tartaku rzną jakieś drzewo.~- Rzną żydowskie
 27     2, 17|                nadział czapę i wydawał jakieś przykazania Witkowi.~- Weźcie
 28     2, 18|         Poruszył się wreszcie i chciał jakieś pieniądze dać Jagusi, ale
 29     2, 18|          błyszczą się kiej w chorobie. Jakieś głuche, niejasne podejrzenie
 30     2, 19|      rozochocił i rozgrzał, to cięgiem jakieś pary tańcowały, a drudzy
 31     2, 20|              Dopatrzył raz pod brogiem jakieś wydeptane, na wpół zawiane
 32     2, 21|          których słychać było wyraźnie jakieś dalekie, ciężkie łomoty.~-
 33     2, 21|               górą, grzmiały wszędzie, jakieś poświsty kieby batami siekły
 34     2, 21|                w czas Podniesienia, to jakieś krzyki, długie, żałosne,
 35     2, 21|              krzyki ptaków zbłąkanych, jakieś skowyczące, straszne łkania,
 36     2, 21|              się jej bowiem, iż słyszy jakieś płakania i przyzywy dziecińskie,
 37     2, 21|           zimna.~Z wiatrem dobiegło ją jakieś dzwonienie, brzęk orczyków
 38     2, 21|           ciemnicy nieprzejrzanej szły jakieś głuche szumy.~Zgasiła światło
 39     2, 22|         kawałki słoniny, to chleby, to jakieś pękate torbeczki wisiały,
 40     2, 22|                przez szyby krwawią się jakieś ślepia i w ciemnych kątach
 41     2, 22|             boleśnie, odpowiedziały mu jakieś konie z dala, powlókł się
 42     2, 22|         nabitego gwiazdami, ludzie tam jakieś chudzili. Powlókł się do
 43     2, 22|                z papieru. Dali też jej jakieś pozapisywane karty dzieci,
 44     2, 22|         niecierpliwi, a ukradkiem daje jakieś znaki... a nikto drugi też
 45     2, 23|           widmowe bladości śniegów, to jakieś lodowe, wilgotnawe, ropiące
 46     2, 23|               jakby blaski, jakby echa jakieś zgubione, widma dźwięków
 47     2, 23|            ciemności jęły się wynurzać jakieś cienie długie i pełzające...
 48     2, 23|             krowy połamią.~Ucichli, bo jakieś głosy rozległy się bliżej
 49     2, 24|            namiętnie, snadź miał w tym jakieś wyrachowanie.~Zmiarkował
 50     2, 24|           starczyło, że kieby opętanie jakieś poniesło wszystkich wichurą
 51     2, 24|                 I tak się stulał w, to jakieś zatracenie, kieby z tego
 52     2, 25|            było żywych, głosów, co tam jakieś bydlątko zaryczało przy
 53     2, 25|              wsi na ucho, że u rejenta jakieś zapisy robił, a jensi jeszcze
 54     2, 25|               musiał; gdzie znowu huki jakieś spać nie dawały, że zrywali
 55     2, 25|             pięść wychynęła w górę, to jakieś oczy rozgorzały bystrzej,
 56     2, 25|                 a co trochę drzewo się jakieś chwiało i z nagła, kiej
 57     2, 25|                daleką wrzawę.~- Ludzie jakieś idą całą gromadą - rzekł
 58     3, 26|               a gdzie znów, na wyżach, jakieś pola szare, przesiąkłe rosą,
 59     3, 26|                 rozrzucający w półkole jakieś ziarno.~- Musi być, że groch
 60     3, 26|               bo naprzeciw od wsi szły jakieś chłopaki.~- Juścić, co Michał
 61     3, 27|                w wysokościach ciągnęło jakieś niedojrzane ptactwo, że
 62     3, 27|                ale do Jagusi; ma z nią jakieś sprawy, to się schodzą i
 63     3, 27|               z drugiej wsi, to chłopy jakieś, snadź obce, przechodziły
 64     3, 27|             tak samo, że wstało w niej jakieś strachliwe podejrzenie.~-
 65     3, 28|         naszczekiwał obiegając dokoła. Jakieś kobiety przystawały w opłotkach
 66     3, 29|        medytował postanawiając zarazem jakieś przedsięwzięcie ważne, gdyż
 67     3, 29|          rozwianymi, zaś nad kościołem jakieś stado ptaków z rozczapierzonymi
 68     3, 29|             doszły go bowiem z wichurą jakieś swarliwe głosy.~Rozejrzał
 69     3, 29|            Jazgotali cosik spólnie, to jakieś osobne głosy się wydzierały,
 70     3, 29|              nie było całkiem, tyle co jakieś nadłamane krokwie chwiały
 71     3, 31|          przeszedł kości, a kiej drzwi jakieś skrzypnęły, zerwały się
 72     3, 31|         papierosa udzielił, tam rzucił jakieś słowo łaskawe, ówdzie dziecińskie
 73     3, 32|              jęły ją przenikać strachy jakieś, niepewności, obawy jeszcze
 74     3, 32|                z całych sił: ~- Chłopy jakieś z lasu wychodzą!~- A może
 75     3, 32|            słowa, upalne westchnienia, jakieś dygoty i szamotania. Cała
 76     3, 33|                patrzyła z lękiem na te jakieś kreski, z których tyle jeno
 77     3, 33|               złożyć nie poredzę: same jakieś kulasy i wykrętasy, jakby
 78     3, 33|                 że w naszej koniczynie jakieś konie. Świtało dopiero,
 79     3, 33|              poraniony zwierz.~Dopiero jakieś niedalekie wrzaski podniesły
 80     3, 33|              mieli zamysły i la siebie jakieś wygody rychtowali.~Płoszka
 81     3, 33|             wójtów brat, powiedział im jakieś niemieckie słowo. Zadami
 82     3, 34|                sił:~- A to nie wiecie, jakieś zabite leżą w boru! Jezus,
 83     3, 34|           licho strachnęło konia? a tu jakieś ludzie w jałowcach leżą...
 84     3, 34|                było w lesie, ludzie se jakieś spały pod krzakami. Złapię
 85     3, 34|            zestrachany: "Pod jałowcami jakieś zabite leżą!" Zabite, to
 86     3, 34|            widzim z dala, prawda, leżą jakieś ludzie kieby nieżywe...
 87     3, 34|               się wierzchołkami; ptaki jakieś z wrzaskiem przeciągały
 88     3, 35|             kryły się po sieniach, zaś jakieś wielgachne, rude psy warczały
 89     3, 36|               Woli, okadził ją, maście jakieś dał i pedział, co do dziewięciu
 90     3, 36|            śpiku, a kto rzucał niekiej jakieś zbędne słowo, przeszli za
 91     3, 36|               którą też wyprawiały się jakieś dziwności.~Przestała raptem
 92     3, 36|               duży dzień, że zaspał, a jakieś pilne roboty czekają na
 93     3, 36|           trzęsły rosistym gradem łez. Jakieś ptaki zakrzyczały żałośnie.
 94     4, 37|              trzęsła każda kosteczka i jakieś ciężkie bolenie spierało
 95     4, 37|              dosłyszała i ocierając te jakieś ostatnie łzy, co same skapywały,
 96     4, 37|           tylko niekiedy zatrzęsło się jakieś drzewo i posypał się cichuśki,
 97     4, 37|                też znowu podnosiły się jakieś cudne i niebosiężne, kieby
 98     4, 38|             wzbiły się ponad drzewa.~- Jakieś spóźnione - szepnął Pietrek
 99     4, 38|                  Juści, w tym musi być jakieś podejście, bo żeby dawać
100     4, 38|           znalazła się przed plebanią, jakieś konie pod gankiem biły niecierpliwie
101     4, 38|          błyskawice kłębiły się w niej jakieś nabrzmiałe, szalone krzyki,
102     4, 38|            nabrzmiałe, szalone krzyki, jakieś wichry palące ją ponosiły,
103     4, 38|             wichry palące ją ponosiły, jakieś straszne pragnienia rozprężały
104     4, 39|               naraz Hankę jakby tknęło jakieś postanowienie, wsparła się
105     4, 39|           ścianę i pomyślawszy jeszcze jakieś Zdrowaś obtarła oczy, przeszła
106     4, 40|             jako wyraźnie roznoszą się jakieś głosy i głuche, dalekie
107     4, 40|      westchnęła, lecz ją samą przejęły jakieś ciągotki, gdyż raz po raz
108     4, 40|        niekiedy rwało się jej z piersi jakieś słowo, padając kiej to ważne
109     4, 40|          chałupami polśniewał staw lub jakieś okno zagrało w słońcu.~Kajś
110     4, 40| nieprzejrzanych dalekościach majaczyły jakieś wsie, domy samotne, drzewa
111     4, 40|          wzniesie i płynie klęczący na jakieś janielskie ogrody, na jakieś
112     4, 40|           jakieś janielskie ogrody, na jakieś nieba i raje pełne szczęśliwości.~
113     4, 40|                leciały wsiowe wrzawy i jakieś dalekie przyśpiewki.~Szedł
114     4, 41|             ciąg przejęty żywicą abo i jakieś pobłąkane głosy i ptasie
115     4, 41|                to imię, lecz dopiero w jakieś Zdrowaś zapytał niby niechcący,
116     4, 41|              był odkuwał z pomocnikiem jakieś grubachne sztaby, pot mu
117     4, 41|                 choć wąska zaledwie na jakieś parę kroków.~- Jakże, nie
118     4, 41|           kapuśnisko, kaj czerwieniały jakieś kobiety. ~- Kajże się to
119     4, 41|           wychudzonej twarzy taiło się jakieś twarde postanowienie.~-
120     4, 41|      wrzeszczały kąpiące się chłopaki, jakieś kumy kłóciły się po drugiej
121     4, 41|              przychodziła.~Natomiast o jakieś pół stajania od Antka po
122     4, 44|            dudniało i brzęczały szyby, jakieś dziecko jęło się wydzierać
123     4, 44|            sprzętów i bieganina, zaś w jakieś Zdrowaś zjawił się i wójt.
124     4, 44|                brzęki szkła, śmiechy i jakieś smaki wiercące w nozdrzach.~
125     4, 44|              niego spokojnie.~Podpisał jakieś papiery, wsiadł do powozu
126     4, 45|             słupiastym ganku siedziało jakieś państwo i snadź przy jadle,
127     4, 45|          przepraszać, ale mu przerwało jakieś jazgotliwe dzwonienie, płynące
128     4, 45|              przez gałęzie, zapadała w jakieś przenajsłodsze niezmierzoności
129     4, 45|         gruszkę... patrzę... siedzą se jakieś turkaweczki... gaworzą...
130     4, 46|          zakręcił się po izbie, cisnął jakieś papiery Józce leżącej na
131     4, 46|               Starszy dojrzał na stole jakieś książeczki przyciśnięte
132     4, 46|               do Dominikowej, kaj miał jakieś rzeczy, i zamknął się w
133     4, 47|          zrobiła, gdy naraz posłyszał, jakieś kroki, a nim rozeznał, z
134     4, 47|      przechodząc koło Kłębów dosłyszał jakieś przyduszone jęki, rozchodzące
135     4, 47|             się źrałe, ciężkie żyta, w jakieś dale, widne jeno jej duszy
136     4, 48|                tęsknota, i budziły się jakieś słodkie, radosne przypomnienia
137     4, 48|              posłyszał jakby z pasieki jakieś przyduszone, gorące szepty.~
138     4, 49|            Jagusia wzięła się prasować jakieś fryzki na jutro; wieczór
139     4, 49|               wsi śpiewały dzieuchy, a jakieś skrzypki rzępoliły drygliwą
140     4, 49|               po wszystkich chałupach, jakieś baby pobiły się nad stawem,
141     4, 49|             wilkami, każdy.~Chyciły go jakieś ostatnie żałoście i myśli,