Tom, Rozdzial

  1     1, 3 |      stali zbici kieby w snop, że nikto poruszyć się nie mógł i
  2     1, 4 |        niezgułą, a darmozjadem, a nikto dobrego słowa nigdy nie
  3     1, 4 |      dobrego słowa nigdy nie dał, nikto nie pożałował - chyba ino
  4     1, 4 |          czasem pobrzękiwała, ale nikto nie tańcował jeszcze, za
  5     1, 4 |           chodzić musiała, ale że nikto nie odpowiadał, wykrzyczała
  6     2, 13|          oklepując krowę, jeno że nikto nie zważał na niego.~Żydzi
  7     2, 15|       białe wrony pono są, ino że nikto ich nie widział !~- Nie
  8     2, 15|           rzucić do wody! Jeszcze nikto o takim mocarzu nie słyszał!...
  9     2, 16|       Stacho Płoszka, ni inni?... Nikto drugi, tylko on jeden! Zadać
 10     2, 16|         potrzebujący; w ten dzień nikto nie powinien być głodny
 11     2, 17|           we wsi, tyle bogaczy, a nikto z poratunkiem nie spieszy!~-
 12     2, 18|      wątpiąco.~- Sam się obiecał, nikto go nie prosił - powiedział
 13     2, 18|         wsiach jakiegoś Kuby, ale nikto nie miarkował którego.~-
 14     2, 18|      głowę.~- Nie bój się, Jaguś! Nikto nie widział, nie bojaj się.
 15     2, 18|    dziedzic uweźmie i nie zawoła, nikto go nie zmusi.~- Prawda,
 16     2, 19|        wstrętów nie czynił, ale i nikto się do nich nie kwapił,
 17     2, 19|    spokojnie, zajęci między sobą.~Nikto też z gospodarzy nie słuchał
 18     2, 21|         głodem, haruje jak wół, a nikto nawet nie polituje.~- A
 19     2, 21|           ssie... złością jeszcze nikto świata nie zwojował... Antek
 20     2, 22|           przed czym poczciwym.~- Nikto się nie znajdzie, żeby jej
 21     2, 22|        bronił Jaśkowej sprawy, że nikto się nie przeciwił, jeno
 22     2, 22|         na skwarze dzień cały, bo nikto z uzdą do niego nie wyszedł,
 23     2, 22|  ukradkiem daje jakieś znaki... a nikto drugi też nie spostrzegł
 24     2, 23|    niedobrze...~- Prawda... tutaj nikto nas nie spłoszy... Sami
 25     2, 24|           przemiękłą płachtą, ale nikto na pluchę nie zważał, schodzili
 26     2, 24|         chałupach gadali o tym, a nikto prawdy się nie dowiedział,
 27     2, 24|           się na nią w złości, że nikto nie wiedział, co się z Jagną
 28     2, 25|         się mierziło ludziom, boć nikto roboty żadnej nie miał,
 29     2, 25|          bo zdzierus był srogi, a nikto gotowego grosza nie miał
 30     2, 25|          z tęskności niezmożonej, nikto się już dzisiaj nie kłócił
 31     2, 25|           to był, ale za głupiego nikto go nie miał.~A jeno głupi
 32     2, 25|         duszę, bo chociaż jeszcze nikto wiary pełnej nie dawał,
 33     2, 25|         Jagusi odebrał. Juści, że nikto prawdy nie wiedział, kromie
 34     2, 25|          łońska zwiesna, o której nikto nie pamięta, a ostała się
 35     2, 25|   trwożnie i nasłuchując czająco, nikto nie krzyczał, nikto nie
 36     2, 25|      czająco, nikto nie krzyczał, nikto nie lamentował i nikto pomstą
 37     2, 25|            nikto nie lamentował i nikto pomstą nie trząchał, bo
 38     2, 25|       stary Płoszka - jeno Boryny nikto nie dojrzał, ale mówili,
 39     2, 25|          a radzili długo, jeno że nikto nie wiedział co i jak, bo
 40     2, 25|     wszystkie ławy, stoły i kąty, nikto bowiem nie pił, a jeno kupili
 41     2, 25|    młynarz powtarzał to samo, ale nikto nie zważał na nich ni słuchał -
 42     2, 25|         sercami.~- Nasze prawo, a nikto go nam nie przyznaje. Nasz
 43     2, 25|           wrzeszczeli razem, że i nikto nie wyrozumiał, czego chcieli,
 44     2, 25|     dookoła jastrzębimi ślepiami, nikto na nich nie baczył, wszystkie
 45     3, 26|           na ziemię, że jakby jej nikto i nie spostrzegał.~A radowała
 46     3, 26|        się przeglądać w stawie, a nikto się jeszcze nie kwapił w
 47     3, 26|       jeśliby na to przyszło, ale nikto o tym nie pomyślał, bo jakże?
 48     3, 26|         nie spamiętać, co i komu! Nikto się tym zbytnio nie frasował
 49     3, 26|          kolei brać pod stróżę... Nikto się nie opierał, każden
 50     3, 27|           się kowal tam wniesie i nikto go już nie wygoni!...~Zmiarkowała
 51     3, 27|           wszystkie kąty, jeno by nikto się nie pomiarkował... Słuchacie
 52     3, 27|          nikogo się nie wydziera, nikto już jej tam za przełazem
 53     3, 27|         za przełazem nie czeka, i nikto nie przyniewala...~Że wójt
 54     3, 27|        która się jawisz, kiej się nikto nie spodzieje, czy w dzień
 55     3, 27|          kobiety płakały cicho, a nikto nie rzekł i słowa; zmierzch
 56     3, 28|          co się naużywa, tego jej nikto nie odbierze, mądra jucha...~-
 57     3, 28|    wyprawia.~Juści, że ta u Hanki nikto na pogodę nie baczył i robota
 58     3, 28|          kupić...~- Prawda, darmo nikto nie da...~Przypomniała sobie
 59     3, 28|        Rozpowiadała szeroko, choć nikto jej za język nie ciągał,
 60     3, 29|          pola leżały odłogiem, że nikto nie orał, nie siał, nie
 61     3, 29|          trzęsły.~Nagadała, czego nikto nie pojął, i poszła na rezurekcję.~
 62     3, 30|        ludźmi skamlając żałośnie.~Nikto się nie ozwał, póki pierwszego
 63     3, 30|      parodował na ganku będzie, a nikto go przeciech nie rozpozna.
 64     3, 30|             mają ich puścić, jeno nikto nie wie kiedy... U tego,
 65     3, 30|        pies zły i dał się... ~- I nikto w nocy nie słyszał szczekania!~
 66     3, 30|           próżnicy i do dom szli.~Nikto się go nie ulęknął, jeno
 67     3, 30|    bocznymi drzwiami do alkierza.~Nikto nie dojrzał, bo już prawie
 68     3, 30|           niepojęte dziwy marzeń.~Nikto nie dosłyszał nawet, że
 69     3, 30|         późna w noc się paliło, a nikto do dom nie poszedł: czekali
 70     3, 31|        pamiętajcie, a roboty wama nikto nie ukradnie!~- Wydojone
 71     3, 31|        Długo skrzybotały łyżki, a nikto słowa nie wypuścił. ~Że
 72     3, 31|       przepuszczał flaszce i choć nikto nie słuchał, plótł cosik
 73     3, 31|         roku na pierwszą zwiesnę, nikto się też nad nimi nie zastanawiał,
 74     3, 31|       pusto. Nawet na mszę prawie nikto nie wstępował, że często
 75     3, 31|          kogo inszego oglądać, że nikto mu nie pomoże, jeno on sam
 76     3, 31|          Nama jako zapowietrzonym nikto się nie pokwapił wspomóc...~-
 77     3, 32|  Prawda-li to? I kiedy? I jak?...~Nikto jeszcze nie wiedział.~To
 78     3, 32|              A niech się zabawią! nikto za nimi nic płacze!~- Juści,
 79     3, 32|           próżnicy!~- Przy was to nikto z leniem się nie stowarzyszy.~-
 80     3, 32|         sierota, ku mojej obronie nikto nie stanie, ale uwidzicie,
 81     3, 32|            Głupi; myśli, co o tym nikto nie wie! Pobierą się i tyla...~-
 82     3, 32|     stanęło, bo już od poobiedzia nikto w pole do roboty nie wyszedł,
 83     3, 32|       pierwsza chłopów dopadła, a nikto do niej nie wyskoczył, nikto
 84     3, 32|      nikto do niej nie wyskoczył, nikto nie przytulił i nie całował.
 85     3, 33|           Za wszystkich cierpi, a nikto o nim nie pamięta.~- Zaglądałeś
 86     3, 33|     cięgiem żyje jak ten zając, a nikto nie poradzi.~- A wójt kiej
 87     3, 33|          Jezus! Umarlaków nie ma, nikto się nie lęgnie, nikto nie
 88     3, 33|         ma, nikto się nie lęgnie, nikto nie żeni, a mnie dzień w
 89     3, 33|      wszystkim rządziła, tyle lat nikto nie śmiał się jej przeciwić
 90     3, 33|        Złe ją porwało i niesło, a nikto nie był mocen powstrzymać.~
 91     3, 34|          to i nie do wiary! Zrazu nikto nie powierzył. Obiecał,
 92     3, 34|       teraz odpoczniesz... juści, nikto cię już nie ruszy!.. - gadał
 93     3, 34|           podobnie, bo po kolacji nikto w izbach nie ostał ni na
 94     3, 34|           i co drugiego w zębach: nikto ci nie wydziera! - buchnął
 95     3, 34|   przepili raz i drugi, ale jakoś nikto nie zaczynał, z czym przyszli:
 96     3, 35|         kiej od zapowietrzonej, a nikto w obronie nie stanie.~Gdzież
 97     3, 35|        chciała, wolała pozostać. ~Nikto jej o Antku nie powiedział,
 98     3, 35|          Wydrzeć bym się mogła, a nikto by się nie pokwapił!...
 99     3, 35|       zrobił... tak me spoił... a nikto się za mną nie upomni...
100     3, 35|          się za mną nie upomni... nikto się nie ulituje, a wszyscy
101     3, 35|       ojcach...~- Głupie oślisko! nikto cię za ogon nie ciąga...
102     4, 37|         sierotami.~Jeno do Jagusi nikto nie przystępował z tym dobrym,
103     4, 37|           morze, głębokie, już go nikto nie wyłowi, a ziemia nie
104     4, 37|       wypominać próbował, ale już nikto nie wtórował ni słuchał,
105     4, 37|       płakał...~Juści, co się nim nikto nie zaturbował, każden bowiem
106     4, 38|        cicho jak przódzi, ale już nikto nie drzemał, wzmogły się
107     4, 38| pokurczyli z tajonej uciechy, ale nikto już pary nie puścił, dopiero
108     4, 38|      każdy poredzi, ale do pomocy nikto nieskory.~- Ja nie dopuszczę,
109     4, 38|        się wcisnął Kobus, choć go nikto nie zapraszał.~Kiedy Mateusz
110     4, 38|           Wysłuchali uważnie, ale nikto się nie ozwał, patrzeli
111     4, 39|   popijali przegryzając chlebem. ~Nikto się nie odzywał, nijako
112     4, 39|           Jeno mnie posłuchajcie, nikto jeszcze nie dołożył do mojej
113     4, 39|   wszystkie!..~- Żyj poczciwie, a nikto ci nie rzuci i marnego słowa!~-
114     4, 41|           tu ona była gospodynią, nikto głodem nie przymierał -
115     4, 41|         bieżyć!~- Kajże ci pilno, nikto przeciek z chałupy za tobą
116     4, 42|         gorąco:~- Mojaś ty! Moja! Nikto mi cię nie wydrze!~I współczując
117     4, 42|           przytwierdzali, jeno co nikto się nie pokwapił na pierwszego,
118     4, 42|           la większej ochoty, ale nikto się jeszcze nie brał do
119     4, 43|         ci swoje z precentem.~Ale nikto jej nie słuchał, stodoła
120     4, 43|           Ale przeszło południe i nikto po nią nie przyszedł, wydoiłam,
121     4, 43|        nawet dworskiego pasterza, nikto nie słyszał, żeby komu krowa
122     4, 43|         ten badyl suchy, o któren nikto nie stoi - westchnęła sieroco.~
123     4, 44|      składa podatków, a przeciech nikto im na ręce nie patrzy -
124     4, 44|        zamietliwy wiater powieje.~Nikto głosu nie zabierał, kiwali
125     4, 44|        bunt kije wziąć weźmie, bo nikto drugi pleców za niego nie
126     4, 44|          strażnik, to powieda, że nikto go tknąć nie śmie.~- Plecie,
127     4, 44|           czego nie chce gromada, nikto ją do tego nie przymusi.~
128     4, 44|          się i na starszych, lecz nikto nie miał śmiałości wyrywać
129     4, 44|         wydzierali zapalczywie, a nikto nie poredził wyrozumieć,
130     4, 44|         Lipcach będzie.~Juści, co nikto i pary z gęby nie puścił,
131     4, 46|         uczyli we szkole, że tera nikto nie rozbierze nawet na książce
132     4, 47|        wszystkim dał we znaki, że nikto go nie pożałuje.~- Nie wiecie
133     4, 47|       używać jak na psim weselu i nikto mu za to nie rzeknie nawet
134     4, 47|            Ociec zapisali, to jej nikto nie zapiera, juści, że samej
135     4, 47|         od samego rana.~Juści, co nikto się jej nie sprzeciwił,
136     4, 48|         zgorączkowany, szczęściem nikto nie zwrócił na niego uwagi.
137     4, 49|          cicha, wytężona robota i nikto się już nie lenił, na somsiadów
138     4, 49|          zboża mdlały od suszy, a nikto się tam nawet nie pokazał,