Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |        słów parę i szedł w swoją drogę, odprowadzany życzliwym
  2     1, 2 |         opłotki i gnał dzieci na drogę, co się były wieszały na
  3     1, 2 |     rzężącą, to przez opłotki na drogę i nasłuchiwała.~W pacierz
  4     1, 2 |     krzyknęła Józka i wybiegł na drogę naprzeciw, bo głuchy, ciężki
  5     1, 2 |       czterookiennym na sad i na drogę.~Jedną połowę od ogrodu
  6     1, 2 |        do domu, a wybrał dłuższą drogę, może aby przejść koło domu
  7     1, 2 |     drzewa śliwkowe aż na płot i drogę.~Boryna stanął w cieniu
  8     1, 3 |   Skręcił z opłotków na lewo, na drogę wiodącą ku kościołowi; podciął
  9     1, 3 |          maci ,spadał kolisto na drogę abo i na zakurzone osty,
 10     1, 3 |         nie świnia! Skręciłem na drogę wedle figury, prosiak za
 11     1, 3 | Rzekliście.~Jakoż i tak było, bo drogę otaczały potężne ściany
 12     1, 3 |          co kołujący spływało na drogę. Grzybny zapach bajorów
 13     1, 4 |          gdzie już wychodzono na drogę, że raz w raz niby maki
 14     1, 4 |        do domu.~Kuba zastąpił mu drogę i pokornie podjął za kolana.~-
 15     1, 4 |        Łajdusy jedne... żeby tak drogę pozastawiać!... nic, jeno
 16     1, 6 |          w niższych miejscach na drogę po Borynowwej stronie, sięgał
 17     1, 7 |          że Zły chciał mu zmylić drogę, coby nie szedł na odpust
 18     1, 7 |       wychodzili na szarwark, na drogę za młyn, rozmytą przez deszcze...~
 19     1, 8 |         po izbie, oknem na pustą drogę wyglądał abo zgoła i z ganku
 20     1, 8 |          czapkę i wyprowadził na drogę, ale Szymka widać rozebrało
 21     1, 9 |        to w opłotki szedł lub na drogę i powracał, padał w ganku
 22     1, 9 |         głównych drzwi aż hen na drogę, a każden na swój sposób
 23     1, 10|          chodziła...- Zna dobrze drogę do stawu... przecież, nalał
 24     1, 10|       głosy wydzierały się aż na drogę.~- Co to, znowu pijatyka,
 25     1, 10|         wyjeżdżali z opłotków na drogę... Antek ni się obejrzał
 26     1, 11|         wywaliła się od wójta na drogę.~Najpierwsze szły skrzypki
 27     1, 11|          ogromne i zalewało całą drogę, staw i domy krwawym brzaskiem,
 28     1, 11|            Hej !~Dominikowa całą drogę popłakiwała i jak w obraz
 29     1, 11|         to trzymając się wpół na drogę wylegali gwarzyć i gzić
 30     1, 11|        izby do sieni, z sieni na drogę płynęło, z drogi na pola
 31     1, 12|     niecoś pięścią przyłożyła na drogę; z płaczem poleciał do stajni,
 32     1, 12|       gromady; odegnał ich aż na drogę i powracał chyłkiem, bo
 33     1, 12|   jedźcie.~Wyprowadzili konie na drogę i Roch siadł.~- A nie zapominajcie
 34     2, 13|       już szarwarkiem przekopują drogę!~Nic się nie ozwał na ich
 35     2, 13|     Stanął na skręcie w topolową drogę i nieco wahająco rozglądał
 36     2, 13|   krzyczał Jankiel zabiegając mu drogę - zapłaćcie, ja wam borgować
 37     2, 14|        tęsknicy!~Ogarnęła oczami drogę, zasypane domy, sady ledwie
 38     2, 14|       się sprzed domu, bo cię na drogę wyrzucić każę! - wrzasnęła
 39     2, 15|           ale tamten zastąpił mu drogę pierwszy wyciągnął rękę
 40     2, 16|         tej świętej Dzieciny - i drogę wskazywała trzem królom,
 41     2, 16|       lasach i poczciwym ludziom drogę zastępowały.~Latową porą
 42     2, 16|       wykładał prawdę i na dobrą drogę wyprowadzał.~I długo, długo
 43     2, 16|       potem skoczył przez mur na drogę - i poniósł się jak wicher
 44     2, 17|    wybiegał przed dom patrzeć na drogę, bo Szymek przystrajał się
 45     2, 17|  Jędrzych trwożnie wyglądając na drogę.~- A żebyś wiedział, zrobię,
 46     2, 18|          z trudem torowały sobie drogę, nawet wrony pokazały się
 47     2, 18|  strzyżki!~- Miedzami kołuje, by drogę wypatrzeć! W tym cosik jest,
 48     2, 21| przygięta pod ciężarem weszła na drogę nie oglądając się za starym,
 49     2, 22|          grzecznie przyjęli i na drogę co dali. Amen.~- Pokażcie,
 50     2, 24|           przeć ku wrótniom i na drogę przeciekać - próżno wójt
 51     2, 24|     uwięzi, zakołysał i runął na drogę, przystawał, rozpadał się
 52     2, 24|         gdy skręciła na topolową drogę.~Dzień się zrobił dziwnie
 53     2, 24|      głosu strasznego.~Wypadł na drogę i ani wiedząc gdzie, poleciał
 54     2, 24|       gdzie, poleciał w topolową drogę ku lasom, przystawał chwilami
 55     2, 25|         wnet pół wsi wybiegło na drogę patrzeć, a inszy potem rozpowiadał,
 56     2, 25|     drzwiami trzaskał i szedł na drogę wyglądać, czy nie wracają...~
 57     2, 25|         nim z rozpaczą, zabiegła drogę i czepiła mu się szyi, to
 58     2, 25|          Ducha świętego! Amen, w drogę !~- Amen! Amen! - przywtórzyli,
 59     2, 25|       pni zwartych zastępował im drogę, a tak przysłaniał ogromem,
 60     3, 26| Rozmyślała wpatrując się znowu w drogę, że to wyszedł ze wsi Żyd
 61     3, 26|   rozwianym chałatem zabiegał mu drogę.~- W ogon go pocałuj, a
 62     3, 26|  Rozmyślała bez żalu wchodząc na drogę biegnącą po grobli wyniesionej
 63     3, 26|          sadu na daleką topolową drogę, wiodącą do miasta, i popłakiwała
 64     3, 27|        Zajrzała aż za opłotki na drogę czarniawą, rosami opitą,
 65     3, 27|           wywalili się z boru na drogę i powiedali, jak było, a
 66     3, 27|  zagadnął ostro przestępując jej drogę.~- Słyszeliście.~- Ale co
 67     3, 29|     opłotkach, i wywalili się na drogę, nie bacząc na błoto ni
 68     3, 29|        ten mig jechali naprawiać drogę w lesie... - objaśniała
 69     3, 29|   puszczą naszych chłopów, to im drogę narządzą.~- Dziedzica by
 70     3, 29|         bo raz po raz leciały na drogę odłamane gałęzie.~Stary
 71     3, 29|  pokazywała z chałupy, leciał na drogę i z drugimi chłopakami grzechotał
 72     3, 29|         skręcali już na topolową drogę, kaj się to miał odbyć pochowek,
 73     3, 29|       wyszła go przyjmować aż na drogę.~Spieszył się, wpadł prędko
 74     3, 30|         przenosiło się z sadu na drogę albo zaszarpały się krótkie
 75     3, 30|  dyrdając za dziećmi, bo jaże na drogę się wytoczyły.~Na nieszpory
 76     3, 30|          stary dzieci powiódł na drogę, zasnęła kwardo.~Już ano
 77     3, 30|       Pietrkowe.~Wywiedli się na drogę z paradą i najpierwej ruszyli
 78     3, 30|      ciepnęła się ze złości i na drogę wyszła, bezradnie wodząc
 79     3, 30|          poniesła aż na topolową drogę i szła zapatrzona w czerwoną,
 80     3, 30|     cicho Józce:~- Wyjrzyj no na drogę...~Ale nikogój nie było
 81     3, 30|      głos przez sad.~Wybiegli na drogę.~Prawda była: dworskie budynki
 82     3, 31|      zawrzeszczała wybiegając na drogę do gromadki wylękłych kobiet,
 83     3, 31|    koszuli śpiesznie wybiegał na drogę myśląc, iż się kaj pali...~
 84     3, 31|  opowiadań drepcząc ze stajni na drogę i z nawrotem, nie wiedząc,
 85     3, 31|       wyjechali koło młynarza na drogę, biegnącą do Woli.~Pół wsi
 86     3, 31|         drzwi wywartych darły na drogę, w każdej chałupie zwijali
 87     3, 31|    stronę wsi, kiej im zastąpiły drogę zapłakane komornice z Kozłową
 88     3, 32|          koniec wsi, za młyn, na drogę od Woli, boi tamtędy mogli
 89     3, 32|   zwiesiły okwiecone gałęzie nad drogę i z jakąś lubością nastawiały
 90     3, 32|         wisusów i wywiedła go na drogę, ale że koń wystraszony
 91     3, 32|   przybyło, to już zapchali całą drogę, szli także i borem między
 92     3, 33|     rąbał; wozy też wytaczano na drogę, dymy niekajś wykwitały
 93     3, 33|        ciężkich tumanów, znacząc drogę, kaj się podzieli.~Zaś pokrótce
 94     3, 33|        pod księży ogród, żeby im drogę zastąpić, wyłażę na dróżkę
 95     3, 33|         do Tereski, wyłażącej na drogę - a tom rano pięć kawałków
 96     3, 33|        chyciwszy jakiś kołek, na drogę wypadła i docierając kiej
 97     3, 33|         przetoczyli się znowu na drogę kiej snopy wichurą zakręcone,
 98     3, 33|           na obiad idąc, dłuższą drogę wybrał, bych se po drodze
 99     3, 33|          legł odpoczywać, kto na drogę wychodził kości przeciągnąć
100     3, 34|        wieś, wnet ci ten i ów na drogę śpieszył witać dawno nie
101     3, 34|         i dzieuchy maiły ściany, drogę też miejscami równali zasypując
102     3, 34|         dać znać!... kole kowala drogę poprawia z chłopakami!... -
103     3, 34|    szeptał wyglądając za nimi na drogę, ale wspomniawszy przestrogę
104     3, 35|       progu, to wychodziła aż na drogę, to znowu długie czasy patrzała
105     3, 36|     światłami, jakby zastąpił mu drogę, srebrzące się liście szemrały
106     3, 36|        nabierał i siał, a gdy mu drogę zastąpiły kamionki a krze
107     3, 36|      skamleć żyta zastępujące mu drogę i trzęsły rosistym gradem
108     3, 36|     wygrażały drzewa zastępujące drogę, rwały osty, raniły kamienie,
109     4, 37|          cięgiem już patrzyła na drogę, spodziewając się leda chwila
110     4, 37|    odrzekła, wyglądając znowu na drogę.~Właśnie przedzwaniali na
111     4, 37|        la prosiąt i wyglądała na drogę.~- Co się tam stało? - myślała
112     4, 37|      Ruszyli z wolna na topolową drogę ku smętarzowi.~Czarna chorągiew
113     4, 38|          organistów zastąpił jej drogę.~Wszystkie cztery okna świeciły
114     4, 39|          wójtostwo!~Przeszedł im drogę Jankiel ciągnący za grzywę
115     4, 39|      ślepa, ale jeszczech zmacam drogę do waszych kudłów - groziła
116     4, 39|    Odeszły milcząco, skręciły na drogę i szły, z wolna okrążając
117     4, 40|            myślała wyzierając na drogę, tak się czuła skrzepioną
118     4, 41|    puścił na trawiastą, podleśną drogę, a sam rzucił się w cień
119     4, 41|          udobruchał dostawszy na drogę mendel jajków i sporą osełkę
120     4, 42|        poddrzewami; macała sobie drogę kijaszkiem i chodziła odmawiając
121     4, 42|   wychodząc na szeroką, wyboistą drogę za młynem i naraz pognał,
122     4, 44|         oczy wyzierał na szeroką drogę, obsadzoną pokrzywionymi
123     4, 44|       kiej oparzony, wyglądał na drogę i coraz głośniej przynaglał
124     4, 44| kamiennego ogrodzenia na dachy i drogę wiodącą przez wieś.~Wójt
125     4, 44|     spozierając na pustą jeszcze drogę.~Rychtyk i słońce przetoczyło
126     4, 44|   strażnikami, skręcił na boczną drogę ku modlickiemu dworowi.~
127     4, 45|   wielgachnych lipach brzeżących drogę i całych we kwiatach i pszczelnym
128     4, 45|         się wysunął z cieniów na drogę zatopioną w słońcu, jaże
129     4, 45|          drzewa tak przysłaniały drogę, że jeno środkiem widniał
130     4, 45|      poszedł, odprowadziła go na drogę, patrząc za nim, póki jej
131     4, 47|     pójdę, właśnie przepieram na drogę co lżejsze szmaty.~- Ale
132     4, 47|    Jezusem, przygotował ją na tę drogę ostatnią i zalecił Jasiowi
133     4, 48|        kompania ruszyła w daleką drogę.~Z Lipiec szły: Hanka, Marysia
134     4, 48|          ochfiarowały przez całą drogę nie brać do ust nic gorącego,
135     4, 49|     Odsunął ręką zalegających mu drogę i wyszedł nie patrząc na
136     4, 49|     ściany, Dominikowa zastąpiła drogę, to ją stratowali, Jędrzych
137     4, 49|          z trudem macająca kijem drogę, a gdy pomiarkowała, kto
138     4, 49|  kowalowy wiatrak.~- Pokażcie mi drogę do Szymków! - prosił dziad