Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |            ciężko starymi wypełzłymi oczami po polach ojesieniałych,
  2     1, 1 |              się nieco i chodził już oczami krok za krokiem za parą
  3     1, 1 |          ustami, ale co chwila gonił oczami siwki, to stadko wron, które
  4     1, 2 |              odrzekł nic, łypnął ino oczami i wyszedł.~- Jak stary młódkę
  5     1, 3 |            modlił się długo a biegał oczami po podwórzu, po oknach chałupy,
  6     1, 3 |       zakurzone osty, co zaognionymi oczami kwiatów hardo patrzyły w
  7     1, 3 |            morgi! - myślał i pożerał oczami las, i już na oko wybierał
  8     1, 3 |             stały już cicho, ino się oczami jadły a wzdychały ze złości...~-
  9     1, 3 |            ła na Kozła, który skakał oczami, nasłuchiwał, a obzierał
 10     1, 3 |             zmilkła i nieprzytomnymi oczami psa zgonionego patrzyła
 11     1, 3 |        Podniosła głowę i jastrzębimi oczami wpiła się w niego, ale Boryna,
 12     1, 4 |            chłopak mylił się i latał oczami po sadach.~- Bacz, coć rzekłem,
 13     1, 4 |            jęzór. Boryna ino strzygł oczami ku niemu a nadsłuchiwał,
 14     1, 4 |           spojrzeń, błądziła modrymi oczami po głowach i natknąwszy
 15     1, 4 |                  mruknął i obejmował oczami te morgi, które obsiewał
 16     1, 4 |              po twarzy, gdy ogarnęła oczami te pola ojcowe, tę ziemię
 17     1, 4 |              się nad tobą! - Wskazał oczami na wrony lecące mimo nad
 18     1, 5 |          widząc, że Jagna zdumionymi oczami wodziła po chustce.~- Dajecie?...
 19     1, 5 |           Jagna oprzytomniała i jęła oczami szukać, kto ją wołał i skąd,
 20     1, 6 |              gniazd zaglądał pustymi oczami, do rozwalonych chałup -
 21     1, 6 |           spadały w błoto... a przed oczami cięgiem widziała jego twarz
 22     1, 7 |              a roziskrzonymi uciechą oczami spoglądał na Jaguś, że to
 23     1, 7 |             się iskrzącymi, głodnymi oczami, jakoby się zjeść chcieli...~
 24     1, 7 |       uśmiechał, a szukał bezwiednie oczami Jagusi, która zabierała
 25     1, 8 |           stara spokojnie i chodziła oczami za Jagną, która pod oknem
 26     1, 8 |            spoglądał na nią łakomymi oczami - ale w końcu zaczął:~-
 27     1, 8 |         głośno, a stara błysnęła ino oczami i rzekła prędko:~- Szukajcie
 28     1, 9 |                 Zadzierżysto powiódł oczami i pewnym głosem podał imiona:
 29     1, 9 |            to wszystko stanęło przed oczami, a Witek spał se, bo strudzona
 30     1, 10|           niemu blady, ze strasznymi oczami.~- Judasz ścierwa, złodziej! -
 31     1, 10|           się myśli, majaczyły przed oczami... aż pot pokrył mu czoło,
 32     1, 10|               a latała niespokojnymi oczami po twarzy Antka, któren
 33     1, 10|              Antek.~Stary uderzył go oczami i nic nie odrzekł, przysiadł
 34     1, 11|            to piwo zimne popijała, a oczami wodziła po izbie i coś niecoś
 35     1, 11|       zawołał ze śmiechem i łakomymi oczami po niej wodził, bo mu się
 36     1, 11|             była, wesoła i jarzącymi oczami wodziła po wszystkich.~Muzyka
 37     2, 13|           znowu zaświecił ołowianymi oczami, stwór wszelki odetchnął
 38     2, 13|           grzbietem o ścianę i niósł oczami po świecie. Wzdychał i znowu
 39     2, 13|        rozglądał się dookoła, leciał oczami wskróś przeszroniałych bielizn
 40     2, 13|       spostrzegłszy Antka, wpili się oczami w siebie na mgnienie, na
 41     2, 14|            domem stała i rozpalonymi oczami wodziła po śniegach. Hale,
 42     2, 14|        uschnęła z tęsknicy!~Ogarnęła oczami drogę, zasypane domy, sady
 43     2, 14|               ostre zimno. Przywarła oczami do domu, piła go, obejmowała
 44     2, 14|              niej, szeroko otwartymi oczami patrzył w tamtej oczy, w
 45     2, 15|        młynicą, gryzł chleb i wodził oczami po tartaku, któren stał
 46     2, 15|   wyprostował się i zapatrzył siwymi oczami w dale, stary już był, zeschły
 47     2, 15| najpamiętliwszą, ale i często łapała oczami jego smutne spojrzenia,
 48     2, 16|              łopatę, a stara łypnęła oczami, że zaraz pomiarkował, jako
 49     2, 16|            się jej ze wszystkim, jej oczami patrzał, jej się radził,
 50     2, 16|         chodził za nią rozmiłowanymi oczami i kieby przed weselem, słodkie
 51     2, 16|             tak z nagła stanął przed oczami i patrzył z taką żałością,
 52     2, 16|             nim pobożnie i wpili się oczami w tę światłość daleką, w
 53     2, 16|             taki gąszcz, gdzie się i oczami nie przecisnął, a kędy właśnie
 54     2, 17|              mówił wciąż i parzył ją oczami, parzył ją słowami, przejmował
 55     2, 17|              zabudowań, i tęskliwymi oczami leciała we świat, na białe,
 56     2, 17|      przeszła mimo i tak ją uderzyła oczami jakby kamieniem.~Aż jej
 57     2, 17|              wzdychała ino, chodziła oczami po mrokach, z wolna płynących
 58     2, 18|        Rozmyślała porozumiewając się oczami z Witkiem, któren niby podkładał
 59     2, 18|              przodem i zestrachanymi oczami wypatrywał Kubowego krzyża;
 60     2, 19|             przeciskał się z wolna a oczami kogoś szukał, aż i natknał
 61     2, 19|          Grzeli, zmilknął i poleciał oczami za Jagną.~Późno przyszli,
 62     2, 19|             a ukradkiem przebierając oczami wskróś ludzi - taka urodna
 63     2, 19|              blady był kiej ściana i oczami dziko świecił.~- Do domu! -
 64     2, 19|        nieprzytomny i wodził pustymi oczami dookoła, nie było już nikogo,
 65     2, 20|           domu, a ino tymi żałosnymi oczami skrzywdzonego dzieciątka
 66     2, 20|     ogłupiały z zapuchłymi od płaczu oczami, a jak ino mógł, dopadał
 67     2, 20|             jąkał się, wystraszonymi oczami wodząc po kątach.~- Oho,
 68     2, 21|              o drzewa, wystrachanymi oczami szukając lepszej drogi.~-
 69     2, 21|               starego się trzymaj... oczami mu świeć... dobrą mu bądź...
 70     2, 22|      leciutko, nieznacznie stróżując oczami drzwi wchodowych.~- A wiało
 71     2, 22|             śmierci dojrzeć własnymi oczami dziwy one.~Jako to bydlę,
 72     2, 22|            to w niej i stawało przed oczami kiej żywe, że mogła wszystko
 73     2, 24|              z zapuchłymi od płaczów oczami, wyzierała przed chałupę
 74     2, 24|        otworzył oczy, spotykał się z oczami księdza; któren nań wciąż
 75     2, 24|        olbrzymiał, błyskawice rzucał oczami, wznosił ręce, i słowa jego
 76     2, 25|              pozdrawiał skinieniem i oczami po ludziach wodził, rozstąpiali
 77     2, 25|             w saniach, ogarnął naród oczami i krzyknął żegnając się:~-
 78     2, 25|              długo wodził szklistymi oczami po skołtunionych dymach
 79     2, 25|         hałaśliwie, tocząc jarzącymi oczami po tym borze zdobytym, któren
 80     3, 36|           przytomny i groźnie toczył oczami.~- Zaspałem, psiachmać -
 81     3, 36|            uszy, stróżując radosnymi oczami jego źrenic, czy pomiarkował,
 82     4, 37|             chodziła błędna, świecąc oczami zapiekłymi w zgrozie.~Szczęściem,
 83     4, 37|             powłócząc rozełzawionymi oczami po ziemiach, stojących we
 84     4, 37|          ozwała się Płoszkowa goniąc oczami krowę, szarpiącą się na
 85     4, 37|          zielonych, włóczył tęsknymi oczami po świecie i wzdychał ciężko
 86     4, 37|             potoczywszy załzawionymi oczami rzekł donośnie:~- Bracia,
 87     4, 37|              trzaskać, brwie srożyć, oczami toczyć i rzekł wytrząchając
 88     4, 37|           się głośniej tocząc dokoła oczami. - Ale mam to z kim pomówić?
 89     4, 38|             przytajonymi, pachnącymi oczami, kwitnęły modraki, miejscami,
 90     4, 38|             swoich.~Poleciała za nim oczami, pilnie przepatrując dziedziczki,
 91     4, 38|           nie słyszała wodząc za nim oczami, kaj się tylko poruszył.~
 92     4, 38|              z przewiązanymi jeszcze oczami, ale Jagustynka nie przepuściła
 93     4, 38|     najniespodziewaniej natknęła się oczami na swego ojca.~Siedział
 94     4, 38|      zapatrzona w niego rozgorzałymi oczami, a z warg czerwonych polał
 95     4, 38|          gors obrazik, długo toczyła oczami po ludziach. Nie było go
 96     4, 38| przytwierdzał, jeno Jagusia chodziła oczami po świecie, słysząc piąte
 97     4, 38|            to potańcujemy.~Spojrzała oczami, co to jakby mu do nóg leciały
 98     4, 39|                myślała wodząc za nią oczami.~Jagna zaś, nie zważając
 99     4, 40|            łóżka i leżąc z otwartymi oczami, znowu trwożnie nasłuchiwała,
100     4, 40|            Jagna? - latał zdumionymi oczami po pustej izbie.~- A kaj!
101     4, 40|            jeno marszcząc i łyskając oczami, dopiero kiej mu zapis podała,
102     4, 40|            swoje życie nieubłaganymi oczami opamiętania; każdą sprawę
103     4, 40|              a tylko bacznie chodził oczami za Antkiem.~Mieli się już
104     4, 41|       zapytał niby niechcący, wlekąc oczami po polach, daleko.~- Co
105     4, 41|              słońce i niecierpliwymi oczami mierzył pole, spory kawał
106     4, 41|            coraz niespokojniej latał oczami po gąszczach nadrzecznych.~-
107     4, 41|           miejsca, bezradnie latając oczami po świecie, ale szwagierek
108     4, 41|       pacierze, po gwiazdach włóczył oczami, a niekiej przystawał, pilnie
109     4, 41|           ukradkiem, rozbiegając się oczami kieby ze wstydem i żalem.~
110     4, 41|               odrzekł starszy wodząc oczami po zebranych w izbie.~-
111     4, 42|            kiej piórko, hardo tocząc oczami po Lipcach leżących niżej,
112     4, 42|              swoją ziemię miłującymi oczami a szeptał gorąco:~- Mojaś
113     4, 42|            nos ucierał i ogłupiałymi oczami spozierał w Nastusię, pociągnęła
114     4, 43|             Ona zaś wlekąc lękliwymi oczami po świecie pomyślała:~-
115     4, 44|          rzekłem! - potoczył mądrymi oczami - a komu to nie w smak,
116     4, 44|              odwróciwszy się powłókł oczami po gromadzie, przygładził
117     4, 44|           Poszoł won! - i wskazał go oczami strażnikom.~- Nie uchwalajta,
118     4, 44|              on stał groźnie, tocząc oczami po wylękłych twarzach.~Przysiadł
119     4, 45|              kieszeń.~Pojadał wodząc oczami po wielgachnych lipach brzeżących
120     4, 45|            wszystko witał całującymi oczami, jak przyjacioły serdeczne,
121     4, 45|           kaj go szukać utęsknionymi oczami, kaj się nieść do niego
122     4, 45|          zapatrzyła się rozmodlonymi oczami w Jasia, któren biało przybrany,
123     4, 45|         nawet starzy chodzili za nią oczami, zaś parobcy zaczęli się
124     4, 45|            niego rozmarzonymi słodko oczami, nachylił się i zajrzał
125     4, 45|          niekiej książkę, to błądząc oczami, ale w jakiś czas obejrzał
126     4, 45|       Sczerwieniła się i uciekając z oczami bąknęła wstydliwie:~- Bo
127     4, 46|        sielną gałąź i groźnie tocząc oczami.~- Nie bajdurz! Rochu, za
128     4, 46|         chodziła za nimi rozpalonymi oczami, a tak rozdygotana ze strachu,
129     4, 46|       siedzieli osowiali, powiędłymi oczami ogarniając Rocha, któren
130     4, 48|           wpatrzona w niego smutnymi oczami.~W domu nie chciał jeść
131     4, 48|         Jagusią.~Juści, co ani tknął oczami książki, a cisnął ją kajś
132     4, 48|         motyczce, powłócząc smutnymi oczami po świecie, wzdychała długo
133     4, 48|         jednym miejscu i z otwartymi oczami śniła na jawie o Jasiu -
134     4, 48|          Jasia, i zapiekłymi od męki oczami szukała na szerokiej, piaszczystej
135     4, 49|              o kiju, z przewiązanymi oczami, na pół ślepa, to i nie
136     4, 49|             szepnęła wlekąc smutnymi oczami po świecie.~Od Lipiec roznosiło