Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |          wrębach lasów - misa, przez którą, jak srebrne przędziwo rozbłysłe
  2     1, 1 |        czerwonej chustce na głowie , która, że ręce miała uwalane ziemią,
  3     1, 2 |              strata - rzekł do żony, która, że to Kuba przywiózł ziemniaki
  4     1, 2 |           niźli samemu biedować...~- Która i głupia jest, i niemrawa,
  5     1, 2 |             głupia jest, i niemrawa, która znów kłótnica, która do
  6     1, 2 |       niemrawa, która znów kłótnica, która do chłopskich kołtunów sięgająca,
  7     1, 2 |       chłopskich kołtunów sięgająca, która paparuch a latawiec po muzykach
  8     1, 2 |             i pyknął parę razy.~- Na którą to w sądzie? - zapytał spokojnie.~-
  9     1, 2 |          chrapie, a on jest sierotą, która poradzić się nikogo nie
 10     1, 3 |            czerwoną, spoconą twarzą, którą raz w raz obcierał rękawem,
 11     1, 3 |           sobie krzepki jeszcze, ale która by ta poszła za mnie?..~-
 12     1, 3 |             zawołał Boryna do Jagny, która miądliła z kraja zarno;
 13     1, 4 |           ktoś rzucił kostkę jaką, z którą uciekał pod przyzbę, abo
 14     1, 4 |            grubą Magdą od organisty, która była już w szóstym miesiącu.~
 15     1, 4 |              wykrzyknęła Jagustynka, która zawsze bywała tam, gdzie
 16     1, 4 |      porozumieli się co do strzelby, którą Żyd miał mu przywieźć z
 17     1, 5 |              nie było gdzie wrazić - która targowała i wybierała sobie,
 18     1, 5 |          chustkę na głowę dla Józki, którą był jeszcze na zwiesnę obiecał
 19     1, 5 |             się kobiety sprzedające; która cebule we wiankach albo
 20     1, 5 |          wiankach albo i we workach;~która z płótnami swojej roboty
 21     1, 5 |          swojej roboty i wełniakami; która z jajkami a serkami, a grzybami,
 22     1, 5 |         wietrze niby tęcza paląca.~- Która ci się widzi, Jaguś, to
 23     1, 5 |            prędko i poszła do matki, którą ujrzała z dala z organistami.~
 24     1, 6 |              zawołała do Borynianki, która z Hanką i Kubą wycinała
 25     1, 6 |            ino patrzą za dzieuchami, która jakie morgi ma i trochę
 26     1, 7 |           docięli w polu kapusty, po którą i nie wyjechać dzisiaj,
 27     1, 7 |              i puścić wodę do rzeki, która i przez to rozlała się szeroko,
 28     1, 7 |   zrządzeniem boskim, aż Jagustynka, która była pilnie słuchała, podniesła
 29     1, 7 |            bezwiednie oczami Jagusi, która zabierała się do wyjścia...~
 30     1, 8 |      pozostał sam, z Jagustynką ino, która była ostała z wczoraj, żeby
 31     1, 8 |            chodziła oczami za Jagną, która pod oknem motała na motowidło
 32     1, 10|            na drugą stronę, do Józi, która ustawiała ławki i stołki,
 33     1, 11|        poskubywały, a z rzadka jeśli która rzuciła to słowo jakie:
 34     1, 12|              piekłowanie Jagustynki, która zaspawszy jak i drudzy,
 35     2, 13|             przegrodę chruścianą, za którą mieściły się krowy.~Hanka,
 36     2, 14|        widziała, tom się zdziwiła. W którą stronę idziecie?~- A do
 37     2, 15|          wodzie bystrej i głębokiej, którą mróz w lody okuje i śniegi
 38     2, 15|        składało, bo nawet tej kaszy, którą miał Franek zrobić na dzisiaj,
 39     2, 15|        Franek zrobić na dzisiaj, a o którą Hanka mu co dnia głowę suszyła,
 40     2, 16|              ino nie było Jagusią, w którą jak w ten obrazek święty
 41     2, 16|      różności.~A w końcu Jagustynka, która cały czas w cichości siedziała,
 42     2, 16|           wszyscy, prócz Jagustynki, która ostała domu pilnować, a
 43     2, 17|          znowu się spotkała z Hanką, która przystanęła na wprost, jakby
 44     2, 17|          siedział z Józką, aż Jagna, którą rozbierało to granie, krzyknęła
 45     2, 17|       podziwem spoglądał na Jagusię, która gorączkowo uwijała się po
 46     2, 18|          było tyla, że nie wiada, za którą przódzi się imać! Nie słuchała
 47     2, 19|              na koszuli cieniuśkiej, która bieluchną fryzką burzyła
 48     2, 20|              ma prawo brać do tańca, która mu się jeno uwidzi, a że
 49     2, 20|          grunt, że ta zapamiętałość, którą wtedy uwidział w jego oczach,
 50     2, 21|           drogi i zdążyć przed nocą, która mogła spaść leda chwila,
 51     2, 21|          szła gnana trwogą o dzieci, która wstała w niej z nagła i
 52     2, 21|           mówić o sprawie ze dworem, którą wbrew zapewnieniom wójta
 53     2, 22|              i wyszczekana, jak mało która, ale ogólnie nie lubiana;
 54     2, 22|        ponura a sielna procesownica, która z pół wsią za łeb się wodziła
 55     2, 22|              babiego narodu i z czym która miała: to z wełną do oprzędu,
 56     2, 22|           noc smutna i ciężka, przez którą chyba dopiero w godzinę
 57     2, 22|              figurę Częstochowskiej, która stojała przy drodze na rozstajach.~
 58     2, 23|        blisko jakby za kamionką, pod którą siedzieli, zaczęły beczeć,
 59     2, 23|           pas i poszli jakąś dróżką, która się im sama nawinęła pod
 60     2, 24|              było i nie było, co ino która kiedy bądź zasłyszała abo
 61     2, 24|            przebierał się z gromady, która kiej ta woda rozlewała się
 62     2, 24|           współczucie dla Hanki, nad którą się szczerze litowano i
 63     2, 24|        zrobili muzykę w karczmie, na którą, kto żyw i ruchał nogami,
 64     2, 24|           chodził wraz z Dominikową, która wczoraj do późna w noc radziła
 65     2, 25|       powołując się na Jagustynkę, z którą się była sielnie stowarzyszyła
 66     2, 25|              wiedział, kromie Hanki, która w takich łaskach u ojca
 67     2, 25|         przelewki, a sprawa taka, na którą babie piski nie poredzą,
 68     2, 25|            cierpliwie na starszyznę, która poszła po Borynę.~Pierwszy
 69     2, 25|            na bitki wszelkie łakoma, którą prowadził Grzela, wójtów
 70     3, 26|          przepierał z blednącą nocą, która przywierała do ziem grubym,
 71     3, 26|            na kraju wsi przy drodze, którą szła, a naprzeciw prawie,
 72     3, 27|           osypując wschodnią stronę, która podnosiła się coraz wyżej
 73     3, 27|       wspomniało się jej o Jagnie, z którą wiedła zażartą, milczącą
 74     3, 27|             ta ciągła wojna z Hanką, która ją odsuwała od wszystkiego
 75     3, 27|            boskich przeznaczeń mocy, która się jawisz, kiej się nikto
 76     3, 27|       gorszego, żeby nie Jagustynka, która nadeszła na ten czas i po
 77     3, 28|              i z siostrą pogwarzy, z którą się już była całkiem pojednała
 78     3, 28|              zwłaszcza Jagustynkę, z którą pospólnie robił, że to zarówno
 79     3, 29|             oczyma tę kupę rumowisk, która jeno ostała z chałupy, boć
 80     3, 29|       zmówiły i naniesły jej, co ino która mogła: to grochu, to krup
 81     3, 29|            uciekając przed Żydowicą, która za nią cosik wykrzykiwała.~
 82     3, 29|     klekotając w kołatki.~Nawet mało która poszła na mszę, odprawiającą
 83     3, 29|        huczał duży ogień i w grapie, którą dwojgu ciężko było podjąć,
 84     3, 29|              i tak galante, jak mało która by potrafiła, ale ujrzawszy
 85     3, 30|              śmiechami, ale niełacno którą przychwycił, bo śmigały
 86     3, 30|      rozpłakaną i wrzeszczącą Józkę, która każdemu z osobna opowiadała,
 87     3, 30|              wama tylko nie odmówiła która - rzekła ciszej.~- Wiecie
 88     3, 30|           tyle korali nawiesiły, ile która miała. Zabawiały się galanto.
 89     3, 31|           zajrzał do Borynów, Hanka, która znowu leżała czując się
 90     3, 32|          obraz, aż dostał się Hance, która, wziąwszy przez zapaskę,
 91     3, 32|       weselej; i lekciej na świecie. Która co inszego powie, zełże
 92     3, 32|           zajęły porządkami, że mało która szła w pole; nawet gęsi
 93     3, 32|           żerdkach, kieby nie Jagna, która dosłyszawszy krzyki kijem
 94     3, 33|       podzwaniał.~Tereska żołnierka, która z jakąś sprawą przyszła
 95     3, 33|            znam dobrze i baczę, jaka która jest, ale tutaj niczego
 96     3, 33|         mogła się uspokoić.~Tereska, która ze strachu schowała się
 97     3, 33|             dzieuchami a uszczypnąć, którą się da.~I całkiem niespodzianie
 98     3, 34|              kazał wołać Dominikową, która była dopiero o północku
 99     3, 34|       zarówno, kromie jednej Jagusi, która wymknąwszy się z chałupy
100     3, 36|      pilnowali, a głównie Jagusia, z którą też wyprawiały się jakieś
101     4, 37|        wespół z Jagustynką i Jagatą, która się była przywlekła z tym
102     4, 37|            na przyźbie wpodle Józki, która buczała drąc włosy i krzycząc
103     4, 37|             najlepszy: białą kapotę, którą se był sprawił na ślub z
104     4, 37|            kole niezgorszej krowiny, którą chłop trzymał krótko na
105     4, 37|             prosto w Borynową twarz, która jakby się ździebko ożywiła,
106     4, 37|  najrzewliwiej zanosiła się Jagusia, którą tak cosik sparło pod piersiami,
107     4, 37|         czysta i strzegąc się Hanki, która nieustannie baczyła, bych
108     4, 37|     chętliwie nawet popijał herbatę, którą mu Józka podała, zaś dziedzic
109     4, 38| rozpowiedziała o wszystkim siostrze, która przyszła na obiad.~Ale Weronka
110     4, 38|               a już najdłużej matka, która go z płaczem tuliła do piersi
111     4, 39|         Wstąpiła po drodze do Magdy, która usłyszawszy nowinę rozpłakała
112     4, 39|             powstając na Jagusię, za którą, chociaż nieśmiało, opowiadali
113     4, 40|              a ze siekierą w garści, która się jakoś sama nawinęła,
114     4, 40|              śpikiem zmorzeni, że co która głowa się uniesła, to zaraz
115     4, 40|              z bliska poznała Józkę, która leciała, jak jeno mogła,
116     4, 40|            Głupie! Mało co, a byłbym którą chycił la Pietrusia!~Wrony
117     4, 40|          zdusić w sobie kuntentność, która go przepalała?~Na ziemi
118     4, 41|        stawem wagując się w sobie, w którą stronę pójdzie, lecz po
119     4, 41|             się w Kłębową koniczynę, która niby bór czerniała spaniale
120     4, 43|               to oswojoną wiewiórkę, która strasznie do śmiechu skakała
121     4, 43|            wotywę z wystawieniem, na którą zebrała się cała wieś. ~
122     4, 43|              czasem jeno przyleciała która przyjaciółka na krótką pogwarę,
123     4, 43|     żartowała.~- Żeby to me chciała, którą mam w myślach - zajrzał
124     4, 48|              z książki przy zmarłej, która leżała nakryta płachtą;
125     4, 48|            zwidzeń, a głównie Hanka, która przyszła już przyszykowana
126     4, 48|         Podlesiu pożegnali kompanię, która zaraz pociągnęła dalej,
127     4, 49|               jęły wypominać, co ino która miała na wątpiach, że podniósł