Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |            spadek łagodny.~A potem szedł środkiem drogi w kurzawie,
  2     1, 1 |         Boga, zamienił słów parę i szedł w swoją drogę, odprowadzany
  3     1, 1 |       głową, przewiązany płachtą - szedł wolno, nabierał ziarna z
  4     1, 1 |           padało na ziemię.~Ksiądz szedł coraz wolniej, czasem przystawał,
  5     1, 1 |    kamienne ogrodzenie cmentarza i szedł między mogiłami ku kaplicy,
  6     1, 1 |           i na żebry, po proszonym szedł. Oddaj ino, co masz, dzieciom -
  7     1, 2 |          na tę stronę stawu. Antek szedł w końcu i podtrzymywał,
  8     1, 2 |        długą szyję podnosił nogi i szedł.~Zaczęli się śmiać serdecznie
  9     1, 2 |         było a pogadywania.~Boryna szedł coraz wolniej, bo ociężało
 10     1, 2 |    wstrząsnął, bo i chłód wilgotny szedł od stawów, a u wójtów gorąc
 11     1, 2 |        stodoły.~Zdjąwszy kapelusz, szedł do izby i mówił półgłosem
 12     1, 4 |          żółtym liściem topoli, że szedł kieby po szafranowym kilimie.~
 13     1, 4 |            złośliwie Kubie, któren szedł za nią, wpatrzon kieby w
 14     1, 4 |          szli miedzą w pola.~Antek szedł przodem, a Hanka z chłopakiem
 15     1, 4 |        wszyscy mówili, to ino szum szedł po karczmie, kiejby boru,
 16     1, 5 |          zawołał. Boryna, ale Kuba szedł już za myślą swoją i dawnym
 17     1, 5 |           zgoła na ziemi leżały, a szedł od nich blask, że jaki taki
 18     1, 5 |            było za klasztorem.~Ale szedł wolno, że to ciżba była
 19     1, 5 |          pojękiwała jakby z zimna, szedł Jambroży pijany już całkiem,
 20     1, 7 |            i zdjęła zaraz, bo ktoś szedł opłotkami do chałupy.~Wszedł
 21     1, 7 |            owych drewulek, aż mróz szedł, po kościach wszystkich,
 22     1, 7 |          się to, coć wam rzeknę...~Szedł se Pan Jezus na odpust do
 23     1, 7 |         nikaj ni osłony.~Pan Jezus szedł z cierpliwością wielką,
 24     1, 7 |           już ruchał, to wstawał i szedł, a ino się pośmiewał z głupiego,
 25     1, 7 |          mu zmylić drogę, coby nie szedł na odpust na zbawienie grzesznego
 26     1, 7 |   zbawienie grzesznego narodu...~I szedł Pan Jezus... szedł... aż
 27     1, 7 |               I szedł Pan Jezus... szedł... aż i przyszedł do lasu...~
 28     1, 7 |              I pies poszedł, i już szedł wszędy za Panem i taki cichy,
 29     1, 8 |           w pluchy jesienne. Wiatr szedł górą i bił w czuby drzew,
 30     1, 9 |          po obejściu, to w opłotki szedł lub na drogę i powracał,
 31     1, 9 |           nie miał butów, ino boso szedł.~- A czy to można do zakrystii
 32     1, 10|             a Antek nic nie rzekł, szedł w podle i wypatrywał w mrokach,
 33     1, 10|           pomiędzy nimi~A że Antek szedł do stodoły urznąć sieczki,
 34     1, 10|             bo Antek puścił kosę i szedł ku niemu blady, ze strasznymi
 35     1, 10|          mu się w domu czekać.~Ale szedł wolno, przystawał a medytował... -
 36     1, 10|            było i ziąb przejmujący szedł od stawu.~- Przymrozek będzie
 37     1, 10|           kopiasto był nałożony, i szedł jak martwy, a blady jak
 38     1, 11|        usnęła, równy, cichy oddech szedł od łóżka, a ją znowu chwyciły
 39     1, 11|          bo czas było do kościoła.~Szedł ostro i aż dziw, tak młodo
 40     1, 11|      rozkwitłymi kwiatami pokryty; szedł i pod wiatr z wolna się
 41     1, 11|         izbie wili - że ino wicher szedł od nich i moc.~Muzyka rznęła
 42     1, 11|         warząchew. Muzykant, który szedł za nimi, przygrywał na skrzypkach,
 43     1, 11|     wszystkiej mocy i naród w tany szedł; zadudniało z nagła, jakby
 44     1, 11|           zakręcił - że ino furkot szedł od kapot, wełniaków, chustek,
 45     1, 11|         nagła, prostował jak bór i szedł z miejsca pędem takiej mocy
 46     1, 11|           dech zapierało i dreszcz szedł po skórze, i wnet jęły kołować,
 47     1, 12|        gdzie go do chorego proszą, szedł.~- Jezus! A miałbym to śmiałość,
 48     1, 12|       dłużej na wyrku, a na wesele szedł...do tańca się brał... i
 49     2, 13|           tego głosu, co jak ogień szedł przez serce i rozgrzewał
 50     2, 13|         zęby, wspierał się kijem i szedł raźno, aż śnieg skrzypiał
 51     2, 13|         kawałki się rozprysnęła, i szedł ku drzwiom.~- Zapłaćcie! -
 52     2, 15|            z roboty wprost do domu szedł i na odwrót, ale dobrze
 53     2, 15|           go nie zatrzymają.~I tak szedł dzień za dniem, tydzień
 54     2, 15|         domu, mimo próśb Hanki, by szedł z nią do kościoła. Nie i
 55     2, 15|         pociągał od lasów, a z nim szedł daleki szum, głuchy, jękliwy
 56     2, 16|           jeden, gospodarz bogaty, szedł był sobie z jarmarku, gdzie
 57     2, 16|          się kołysały i szum srogi szedł górą. Pospieszał chłopina,
 58     2, 16|          rozkołysane, już mu plusk szedł od rzeki, skowronki śpiewały,
 59     2, 16|         ich było, a każdy z osobna szedł, z paradą, a puszył się,
 60     2, 16|           tak tkliwą nutą, że mróz szedł przez kości, czasem ksiądz
 61     2, 16|          bił z drzwi kościelnych i szedł na świat, ni jakichś cichych,
 62     2, 17|         prawdziwą prawdę! Jambroży szedł dzwonić i nastąpił na nią...~-
 63     2, 18|       spotykanych, to o chałupy, a szedł tak raźno, że Witek ledwie
 64     2, 18| zaskrzypiał na podwórzu, jakby kto szedł z prawej strony od szopy,
 65     2, 18|           się na mgnienie... znowu szedł... śnieg trzeszczał coraz
 66     2, 19|         nagrzewał zgrabiałe ręce i szedł w ciżbę odszukiwać swojaków,
 67     2, 19|            Mateusz, o kiju jeszcze szedł, bo ledwie się był z łóżka
 68     2, 19|      rozbijał, tratował, jak burza szedł, aż strach brał niejednych,
 69     2, 20|            konie na okolicę.~I tak szedł czas wolno i równo, jako
 70     2, 20|         Kłębem i drugimi razem nie szedł, i tym podobnie. Stary dotychczas
 71     2, 21|           się prostował, podnosił, szedł jakby, przyginał ciężko
 72     2, 22|            na czworakach, a za nim szedł tuż drugi wodziciel, ze
 73     2, 22|      prosząc pokornie, bych ksiądz szedł pilno do chorego, ale on,
 74     2, 23|            się co mgnienie i znowu szedł... skręcił za bróg od pola,
 75     2, 24|            Panem Jezusem; Jambroży szedł z zapaloną latarnią na przedzie
 76     2, 24|          ustatkował i do zguby nie szedł, próżno mu przekładał -
 77     2, 24|         odwrócił się nagle i wolno szedł do wyjścia, ludzie mu się
 78     2, 24|    kościele, ale nie słyszał, jeno szedł prosto przed siebie, prędko,
 79     2, 25|          klął, drzwiami trzaskał i szedł na drogę wyglądać, czy nie
 80     2, 25|        ściana i surowy, że aż mróz szedł od niego, ale oczy jarzyły
 81     2, 25|       jarzyły mu się kiej wilkowi, szedł wyprostowany, chmurny a
 82     2, 25|            podobny do trupa.~Antek szedł przy saniach, wpatrzony
 83     3, 26|          pośrodku pól, siał cosik, szedł pochylony i zawracał, rozrzucający
 84     3, 29|        zakurzył papierosa.~A Rocho szedł dalej po chałupach miarkując,
 85     3, 30|         barłogów, choć dzień ci to szedł Pańskiego Zmartwychwstania.
 86     3, 30|       tylko z chłopami przestawał. Szedł przygięty ze skrzypicą pod
 87     3, 30|         nadzianym, a pobok w kupie szedł Maciuś Kłębów, Gulbasiak,
 88     3, 30|        czerwonych ogniach zachodu, szedł ktosik z książką w ręku
 89     3, 31|   ocierając wąsy, bo już kieliszek szedł ku niemu.~- Chrzciny bez
 90     3, 31|          dobrym słowem, poredzał i szedł dalej do drugich, jako ten
 91     3, 31|        zleciały posłuchać.~Wieczór szedł cichy i ciepły, mgły białymi
 92     3, 32|           Rzucił im papier, któren szedł z rąk do rąk, i chociaż
 93     3, 32|           biało kwitnących.~Ksiądz szedł z asystą tuż za krzyżem
 94     3, 32|           szumiących żytem.~Ksiądz szedł za krzyżem, za nim cisnęły
 95     3, 33|   wyganiali inwentarz na drogi, że szedł kolebiąco rycząc przeciągle,
 96     3, 33|       przysunął się kowal i wpodle szedł.~Nie ozwała się; dopiero
 97     3, 33|     Księżyc się wtoczył na niebo i szedł srebrnym sierpem przez te
 98     3, 34|           nie widzianego.~A on zaś szedł, jak zawdy na kiju się wspierając,
 99     3, 34|         Weronka się przeciwiła, by szedł, bo powiada, co będzie buty
100     3, 34|          podatki płacił, w rekruty szedł i urzędom się nie przeciwił!
101     3, 35|           swoje, a nie udało się - szedł dalej. Całe dwa dni pełno
102     3, 35|          po ogrodach, w pola nawet szedł i zagadując o tym i owym
103     3, 35|      rechoty grały na bagniskach i szedł już światem cichy i pachnący
104     3, 36|     gospodarzu, ziewnął niekiedy i szedł się połasić do Jagny, siedzącej
105     3, 36|           z wolna, krok za krokiem szedł i tym błogosławiącym, półkolistym
106     3, 36|    urokliwy świat nocy zwiesnowej, szedł zagonami cicho, niby widmo
107     3, 36|          nieprzepartej, bych siać.~Szedł aż do krańca pól, a gdy
108     4, 37|           posłała za kowalem, bych szedł z nią do proboszcza ugodzić
109     4, 37|     zatopiony w smutkach, że jakby szedł sam w pustce niezmiernej
110     4, 38|      pociągał z kumami, któren zaś szedł do kościoła lebo i siedział
111     4, 38|         się od niego odczepić, ale szedł nieodstępnie, długo coś
112     4, 40|            A dyć to człowiek jakby szedł do nieba, tak mu jest w
113     4, 40|          to nowe życie, którym już szedł ociec, jakim przeszły dziady
114     4, 40|        jakieś dalekie przyśpiewki.~Szedł z wolna, jakby ociężony
115     4, 41|           chwili ruszył ku domowi.~Szedł jednak z wolna kieby pod
116     4, 41|        wzdychał i na całe wieczory szedł do karczmy pić ze znajomkami. ~
117     4, 44|            ledwie zipiał i w piwie szedł szukać ochłody. Bez to i
118     4, 44|          zaczął wywoływać i każden szedł koleją, posobnie, a pisarz
119     4, 44|     spostrzegli, jak się wyniósł i szedł ku wsi miedzami rozglądając
120     4, 45|          go ciarki przeszły, i już szedł jakby przez wrzące, białawe
121     4, 45|           ze ziemi omglałej.~Antek szedł coraz wolniej, rozmyślając
122     4, 45|         pomyślenia!~Machnął ręką i szedł tak srodze zadeliberowany,
123     4, 45|         zapędzając przed sobą gęsi szedł środkiem drogi rozpowiadając
124     4, 49|           fryzki na jutro; wieczór szedł wiejny, szumiały drzewa,
125     4, 49|            żaden drugi nie chciał, szedł przy wozie, smagał krowy,