Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |         legł spać.~Ale zasnąć nie mógł, to pierzyna go parzyła,
  2     1, 3 |            to u granuli - ale nie mógł sobie dać rady, tak go śpik
  3     1, 3 |         że nikto poruszyć się nie mógł i zrobił się taki gorąc,
  4     1, 3 |         wołała.~Ale już i sąd nie mógł powstrzymać się od śmiechu,
  5     1, 3 |          kowala, zięcia jego, nie mógł uwierzyć.~- Co by mu z tego
  6     1, 3 |         całe Lipce pierwszy; no i mógł to zasię tak prosto rzeć,
  7     1, 4 |     Kończył wreszcie, ale już nie mógł wytrzymać, przysiadał na
  8     1, 4 |           przedzwonią, ale że nie mógł się doczekać, schował pęk
  9     1, 4 |          do kościoła.~Ruszył, ile mógł, rychło, bo kulał srodze,
 10     1, 4 |      hardziej, prostował się, jak mógł, i z góry, wyzywająco prawie
 11     1, 4 |        się przespać, ale spać nie mógł, ciężyło mu w żywocie jedzenie,
 12     1, 4 |          miał jaką strzelbę, toby mógł tyle ustrzelać ptaszków
 13     1, 4 |        karczmy, że wydzierżeć nie mógł, przekładał się ino z boku
 14     1, 4 |       węgiel rozżarzony, bo aniby mógł wypowiedzieć, niby zrozumiała
 15     1, 5 |       chłopak.~- Nic nie szkodzi, mógł zachorować. Bił go przecież...~-
 16     1, 7 |           na drogi, a ulecieć nie mógł, jakby nogami wrośnięty
 17     1, 7 |           zrobić by nie zrobił, a mógł go kijaszkiem przetrącić
 18     1, 8 |         nie bardzo wierzył, że to mógł za ten kieliszek ocyganić
 19     1, 8 |          że to już wydzierżeć nie mógł, gruchnął siekierę o ziemię
 20     1, 8 |           brały, że zdzierżyć nie mógł, to ino wpół ją chwytał
 21     1, 9 |             ani jadł, ni spał, ni mógł się zająć czymkolwiek; był
 22     1, 9 |       deptali, ale się pchał, jak mógł, choć ta i niejeden burknął,
 23     1, 9 |           że ledwie zipał, ledwie mógł złapać tego dechu... i tak
 24     1, 9 |          że ani zębów zewrzeć nie mógł, ani ustoić prosto; przysiadł
 25     1, 9 |         do dna. A pomiarkować nie mógł ni rozeznać, czemu to wszyscy
 26     1, 10|           ociężale, że ledwie się mógł poruszać, bo na duszę jęły
 27     1, 10|          jakiegoś cudu, a nic nie mógł poredzić, niczemu się przeciwić!
 28     1, 10|              krzyknął, bo już nie mógł ścierpieć i buchnął zapamiętałością.~-
 29     1, 10|              Ale uspokoić się nie mógł, bo mu cięgiem wracało przypomnienie
 30     1, 10|   ziemniaków i położył łyżkę, nie mógł przełknąć.~- Zasypałeś obroki
 31     1, 11|            że i poniektóre drzewa mógł rozeznać...~Na niebie modrym
 32     1, 11|         ociągali, a co któren ino mógł, to się z chałupy wyrywał
 33     1, 11|        grontu każden miał, co ino mógł obrobić, a pastwisk, a łąk,
 34     1, 11|     głośno i szukał, z kim by się mógł po przyjacielsku napić i
 35     1, 12|         drugie w podle, gdzie kto mógł ławy zachwycić, a zbrakło
 36     1, 12|            pogryzać, żuć, ale nie mógł nic przełknąć.~- Weselą
 37     1, 12|        ostro do kiełbasy, ale nie mógł, nie chciało mu się zupełnie,
 38     1, 12|            oblizywał, wąchał. nie mógł, ręka mu opadła bezsilnie,
 39     1, 12|         pomyślał.~Ale i potem nie mógł, zapadał w sen, nie popuszczając
 40     2, 13|     nauczania w ten dzień, bo nie mógł nikogój utrzymać przy lementarzu.~
 41     2, 13|         się pogrążył i ocknąć nie mógł.~Prawie nie wiedzący nawrócił
 42     2, 14|         sobie farbują na swoje.~- Mógł się już wziąć do roboty,
 43     2, 14|    pomagał jej przy obrządku, jak mógł, rozczuliła się tak głęboko,
 44     2, 15|     ludzie, jeno czego znieść nie mógł, to tego Mateuszowego przodownictwa
 45     2, 15|           się jednak jeszcze, jak mógł, przyciszał, a tylko te
 46     2, 15|            z wolna, a i Pan Jezus mógł świat stawić w jeden dzień,
 47     2, 15|         nie mogła na niego.~- Nie mógł to ociec przynieść, będziesz
 48     2, 15|            ino przyczepić się nie mógł, bo tamten tak robił rzetelnie,
 49     2, 15|      Głupi jako ten psiak, co nie mógł ugryźć buta, dostał w zęby,
 50     2, 15|          Zrobiłbyś zgodę, byś ino mógł mi zwlec z grzbietu choćby
 51     2, 15|          z torbami puścił, by ino mógł.~Nie uspokoił się rychło
 52     2, 15|          ku niemu i zasłuchanych, mógł był słyszeć nawet, co mówili,
 53     2, 15|          raz na sznurach. Ale nie mógł wysiedzieć, podniósł się
 54     2, 15|         ten mig do niego, ale nim mógł zmiarkować co bądź, już
 55     2, 16|        ofiarą swoją i cierpieniem mógł zbawić naród, a gdyby nie
 56     2, 16|      Pospieszał chłopina, jak ino mógł, a rozglądał się strachliwie
 57     2, 16|          stary... a i te... - nie mógł mówić więcej, płacz go chycił,
 58     2, 18|      żałośnie i markotnie, że nie mógł opowiadać, co widział na
 59     2, 18|            powstrzymywał się, jak mógł, bych Rocho nie zmiarkował,
 60     2, 19|        widniała wszędzie. Nic nie mógł wymiarkować, co się to stało,
 61     2, 20|          z łóżka się podnieść nie mógł, że to go cięgiem mdliło,
 62     2, 20|          się z łóżka podnieść nie mógł, przychodziło mu do głowy,
 63     2, 20|           zazdrość gryzła, że nie mógł wyleżeć, rzucał się na łóżku,.
 64     2, 20|         przesiadywał, a jak tylko mógł, podjudzał jeszcze starego
 65     2, 20|          płaczu oczami, a jak ino mógł, dopadał boćka, ogarniał
 66     2, 20|       przyciągnął.~Juści, młynarz mógł się z dworem godzić, grunty
 67     2, 21|     wielce nad jej przemianą, nie mógł się bowiem doszukać dawnej
 68     2, 22|          tak utrafiała, że każden mógł poznać od wejrzenia.~Tyla
 69     2, 22|              Pódzi za mną!...~Nie mógł się jeszcze pomiarkować,
 70     2, 24|          wyniósł je całe, tyle że mógł zgubić na drodze.~- Dzieuchy
 71     2, 24|          każden, któren wieś całą mógł powieść na dziady!~- Ale
 72     2, 24|       uciekł z chałupy.~Długo nie mógł pomiarkować, co się jej
 73     2, 24|           cały z przerażenia, nie mógł się przemóc, a ino cicho,
 74     2, 24|       poniósł się z nawrotem.~Nie mógł potem zrozumieć, czego się
 75     2, 24|          Ale i dni następnych nie mógł się z nią zobaczyć, choć
 76     2, 24|     wyjściu, ruszyć się nawet nie mógł przyparty do kraty; cisza
 77     2, 24|           jeno niżej nieco, i nie mógł oderwać oczów, kieby przykuty
 78     2, 24|           że jakby ruszyć się nie mógł i wyrwać z tych płotów i
 79     2, 24|           i sadów, i świateł! Nie mógł się pomiarkować, czuł jeno,
 80     2, 24|       pęta, że już ruchać się nie mógł ni krzyczeć, ni uciekać,
 81     2, 25|         roztopach, boć ledwie ano mógł rozeznać chałupy od pól
 82     2, 25|          na jedno zgodzić się nie mógł, bo nie było takiego, któren
 83     2, 25|    dworskich prażąc, czym kto ino mógł dosięgnąć, aż zadudniało,
 84     2, 25|           mu tak serce, że ledwie mógł dychać, ręce mu latały kiej
 85     2, 25|  przetrącony kulas, że stąpić nie mógł i darł się wniebogłosy,
 86     2, 25|         pobity, że się ruchać nie mógł, Mateusz żywą krew oddawał
 87     3, 27|            a stary ledwie zipał i mógł leda pacierz wyciągnąć kulasy.~
 88     3, 27|       ździebko mleka, bo jeść nie mógł, że mu się to wszystko zwracało.~
 89     3, 27|  oporządzić wieprzka.~- Będzie to mógł, kiej dobrodziej zapowiadał,
 90     3, 29|        wydzierały, ale co by, nie mógł wymiarkować, bo wiater porywał
 91     3, 29|     wszystkimi stało!...~- Bym to mógł, co chcę, nie byłoby biedy
 92     3, 29|      zmiłowanie a pociechy.~Hale! mógł to zaradzić biedzie wszystkiej?
 93     3, 29|      zaradzić biedzie wszystkiej? mógł to przeprzeć dolę i przekarmić
 94     3, 29|         kurzu mącznym i mroku nie mógł jej odnaleźć: schowała się
 95     3, 29|   niecierpliwie, gdyż Pietrek nie mógł dać rady psu.~- Głupi...
 96     3, 30|          stało?~Wykręcał się, jak mógł, wycyganiał, ale w końcu
 97     3, 30|          i urzędu, a kiejby nawet mógł, też by się nie wstawił
 98     3, 31|  sponiewierał, nigdy...~Długo nie mógł zapomnieć obrazy.~Zaraz
 99     3, 31|         zrobił wybrany i kto jeno mógł się ruchać, wychodził w
100     3, 33|         cóż, nie poredzi... Hale, mógł jeszcze pożyć jaką porę,
101     3, 33|         ale wójtem był przeciech, mógł w niejednym poredzić, ale
102     3, 33|         niejednym poredzić, ale i mógł dobrze sadła zalać za skórę,
103     3, 34|         nie...~Ale już Grzela nie mógł wytrzymać, zerwał się od
104     3, 35|          z Rochem na czele, że to mógł się rozmówić z Miemcami
105     3, 35|        jeno obraniał jeszcze, jak mógł, usiłując jej odebrać żelazo.
106     3, 35|           a w zieleni borów okiem mógł rozeznać żółte pnie sosen,
107     4, 37|         szukał otwarcie, kaj jeno mógł, nawet nie bacząc na organistowego
108     4, 37|           chłopu, że to krowy nie mógł utrzymać.~- Podziękujesz
109     4, 37|           drzewom, w które piorun mógł trzasnąć leda chwila i w
110     4, 39|         Jagusi jednak dojrzeć nie mógł, a wejść się wagował, więc
111     4, 39|      sprawę! Zrobię, co jeno będę mógł, aby skargę odebrały ze
112     4, 40|       poredził się przemóc, bo to mógł zdusić w sobie kuntentność,
113     4, 41|        gdy wracał do chałupy; nie mógł sobie darować tego, co się
114     4, 41|       progu strażników.~Antek nie mógł się poruszyć, a jeno latał
115     4, 43|       drugiego.~I znosił, co jeno mógł: to przepiórki jakby złotem
116     4, 43|          tyle wody, co tartak nie mógł już robić i młyn również
117     4, 43|      strachliwy wrzask i kto jeno mógł, leciał do pożaru, ale ani
118     4, 43|          wysłuchał cierpliwie, co mógł, na resztę machnął ręką
119     4, 45|        chociaż słyszał głosy, nie mógł jednak złożyć i wymiarkować
120     4, 45|           wieczorne pacierze, ale mógł się to zebrać w sobie, kiedy
121     4, 45|          on tyla jeno wskórał, co mógł niekaj o zmierzchu pogadywać
122     4, 47| zasiadłszy w progu do kolacji nie mógł jeść, a jeno nadsłuchiwał
123     4, 47|          jakby w kleszczach i jak mógł, wykręcał się od stanowczej
124     4, 48|        wzgardą i gniewem. Albo to mógł spodziewać się czegoś podobnego?
125     4, 48|      wracając z pogrzebu, ale nie mógł się prędko wydostać na wolę,