Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |      ciężkie łby, aż cienkie strugi wody, niby bicze opali, opadały
  2     1, 2 |          jakby pyłem miedzianym, że wody ciche drgały rdzawą łuską
  3     1, 2 |             na drugą stronę stawu - wody leżały ciche i lśniły się
  4     1, 2 |           tylo że po tamtej stronie wody. Ktoś akuratnie wychodził,
  5     1, 2 |    zadudniły, i rozległ się chlupot wody nabieranej, a w końcu wskroś
  6     1, 4 |           żółtek i parch!...~Wiadro wody pomogło, że wstał i wytrzeźwiał
  7     1, 5 |           ostry, zimny wiatr, mącił wody stężałe, warzył resztki
  8     1, 5 |         strony domu dochodził plusk wody i szczękanie mytych garnków.~-
  9     1, 5 |           przetopionym sadłem, żeby wody nie puściły; i takich już
 10     1, 6 |      wybłyskiwały strugi spienionej wody, płynącej bruzdami, albo
 11     1, 6 |           szerokie rowy pełne siwej wody i wysokie zagony kapusty,
 12     1, 6 |        którego przejeżdżali, i szum wody płynącej na koła i spod
 13     1, 6 |          świeciły się kiej spokojne wody w wiośniane południe, aż
 14     1, 7 |              I bez bory szli, i bez wody - całym światem.~A że nieraz
 15     1, 9 |            ociekły i stężały nieco, wody spłynęły, że ino po bruzdach,
 16     1, 10|            przecież, nalał kto bądź wody do beczki, wykręcił tylko,
 17     1, 11|        ochota jeszcze rosła, jak te wody po ulewie - to ino kotłowało
 18     1, 12|               mamrotał przez sen.~- Wody! Tak me rozbiera gorącość...
 19     1, 12|             me rozbiera gorącość... wody!~Choć markotny był i śpik
 20     1, 12|           napoić, to i jemu podawał wody, i wnet znikał, leciał na
 21     1, 12|        krótko i dudniały jakby spod wody.~Młódź podśpiewywała czasami,
 22     1, 12|            odparł poważnie.~- Naści wody, worku skórzany.~- Co smakuje
 23     1, 12|             zapaliłem latarkę, żeby wody poszukać, a on cały we krwi,
 24     1, 12|          nożem podważać by mu nieco wody wlać do gardła.~Nogę miał
 25     1, 12|          jakąś wrzawliwą, jakby pod wody szumiące... na dno rozwytych
 26     2, 13|          borów, trwożniej bełkotały wody i toczyły się leniwo, jakby
 27     2, 13|      toczyły się po zagonach jak te wody wzburzone, rozhukane, straszne -
 28     2, 15|    spodzieje, kiej pęknie powłoka i wody luną... Tak ci było i w
 29     2, 15|          słomy, ponieść i rzucić do wody! Jeszcze nikto o takim mocarzu
 30     2, 15|     szczeniaka za uszy i ciepnąć do wody! Że mu ta żebra popękały
 31     2, 16|         całe, a tylko zimne szkliwo wody przejrzystej, puszczonej
 32     2, 16|       robotą, śledzie ano przełóż z wody do mleka, to więcej soli
 33     2, 17|       cztery żerdki pękły, wpadł do wody i ledwie się nie utopił.
 34     2, 18|           sobą, zagotujcie mi tylko wody...~- Wrzątku niby!~Przystawiła
 35     2, 19|          przybrał do się Filipa zza wody, Stacha Bylicowego zięcia,
 36     2, 21|        chmury i przewalały się kiej wody, od borów dalekich czy też
 37     2, 22|           przegryza trawa zniknęła! Wody chciał popić - nie było,
 38     2, 22|          słońcu wiośnianym, jako te wody pod wieczór w pogodny czas
 39     2, 22|             popiół, drzewa poschły, wody wyschły, ziemia popękała.~
 40     2, 23|             i daleki, daleki bełkot wody spadającej na koła młyńskie,
 41     2, 24|           paciorków, a zlodowaciałe wody po drogach i rowach świeciły
 42     2, 24|           Bartek, Kozioł, Filip zza wody, Franek młynarczyk i te
 43     2, 24|           takiemu odprawę od ognia, wody i jadła, od strzechy nawet,
 44     2, 25|         ziemia wolniej puszczała, i wody leniwiej spływały, a co
 45     2, 25|         słońca, gorzały światłością wody wszelkie, rowy były, kiejby
 46     2, 25| niepowstrzymanie, narastały kiej te wody płynące z morza wielgachnego,
 47     2, 25|           się rozlegał i grochot, i wody z krzykiem wychlustywały
 48     2, 25|      wszystko po głowie, spuszczała wody od kopców na podwórze, robiła
 49     2, 25|           pod nogami słabą grudzią, wody się ścięły, że pełno było
 50     3, 26|            i ruchający ciężko, niby wody roztopów wiosennych, biły
 51     3, 26|             te czarne kamienie spod wody spienionej, i poniektóre
 52     3, 26|           połyskiwały się w słońcu, wody grały po rowach, skowronkowe
 53     3, 26|     miejscami zaś w dołkach siwiały wody i wlekły się kiej to szkliwo
 54     3, 27|             słychać było chlustanie wody przy nabieraniu ze stawu,
 55     3, 27|          bruzdach lśniły się poniki wody kiej te srebrne strużyny,
 56     3, 27|        nożem zęby ozwierać, by wlać wody, tak go ścisnęło z utrudzenia.~
 57     3, 27|             ździebku do ust świeżej wody: pił z wolna, aże mu grdyka
 58     3, 27|             głowie zmoczone szmaty, wody pić podając albo i ździebko
 59     3, 27|            pomdlałe nieco, że to im wody zapomniała nalać. Poczęła
 60     3, 28|           barował się z drzewami, a wody stawu przegarniał ze świstem.~
 61     3, 28|           tu przylatuje Filipka zza wody z krzykiem, że jej najstarsza
 62     3, 29|          miejscach podsychały role, wody opadły i ziemia się prawie
 63     3, 29|          zagony, a drogi ociekały z wody...~Rocho długo stojał w
 64     3, 29|             pniakowi, a Paczesiowej wody przyniósł ze stawu; gdzie
 65     3, 29|           prosząc podpory.~A wszędy wody gniły pod chałupami, błoto
 66     3, 29|              Młyn zaś tak turkotał, wody z takim krzykiem nieustannym
 67     3, 29|     uroczystość poświęcenia ognia i wody, zalewając przedtem ogniska
 68     3, 29|       kościele... ~Józka przyniosła wody całą flaszkę i ogień, którym
 69     3, 29|         przygotowane i pierwsza też wody święconej popiła dając kolejnie
 70     3, 30|          ptaki zaśpiewały radośnie, wody dzwoniły weselnym bełkotem,
 71     3, 30|           tym zarzewiem przysypane, wody się krwawo zatliły i szyby
 72     3, 30|            niby płowe, pomarszczone wody ku chałupom spływały.~Myli
 73     3, 30|        Jaguś, wszystko.~Jezu, takie wody wielgachne, takie światy,
 74     3, 31|          pierwszej nocy Filipce zza wody złodzieje wyprowadzili maciorę
 75     3, 31|        zaszumiały drzewa, zabełtały wody, podniesły się ludzkie głosy
 76     3, 31|            sypał, zorze gasły, jeno wody kajś niekaj gorzały czerwono,
 77     3, 32|       wyboisty gościniec; gliniaste wody rowami waliły, w bruzdach
 78     3, 32|        mokro, w trepy nabierało się wody, a szmaty na nic się marały
 79     3, 32|             i drzewiny, i ziemię, i wody, i te głowy chylące się
 80     3, 32|       równie, niby te nieprzejrzane wody szarozielone, z których
 81     3, 32|       zawiewa.~- Rano lało, a teraz wody ani znaku.~- Zwiesna przeciek,
 82     3, 32|           ogniem płonąć, rozgorzały wody, przytajone w gąszczach,
 83     3, 32|            ku nim pokornie, te kiej wody ździebko rozkolebane pola
 84     3, 32|          roztlałe, pachniały zboża, wody i te ziemie przewilgocone,
 85     3, 33|          się na ziemię; kiej łzy na wody stawu padał.~Ziemia się
 86     3, 33|          chlustały po zagonach kiej wody rozkołysane. Sady się chwiały
 87     3, 33|     pociętych jeno bruzdami pełnymi wody polśniewającej w słońcu,
 88     3, 33|           całe dni leżał bez kropli wody, może by i pomarł prosto
 89     3, 34|          toczyły się skłębione kiej wody, raz po raz zakolebały się
 90     3, 34|             ze śmiercią się mocuje, wody mu nie ma kto podać, a ta...~-
 91     3, 34|              te rozgorzałe w słońcu wody, te śmigłe brzózki, te sady
 92     3, 34|         trawy, paliły się spienione wody, spływające z radosnym bełkotem
 93     3, 35|            powie więcej.~- Przynieś wody ze stawu, a ty, Jędrek,
 94     3, 36|        płynęła wolniej, bez szmeru, wody błyszczały roztopionym szkliwem,
 95     3, 36|           rzęsiste piosneczki, jeno wody szemrały cosik jakby przez
 96     3, 36|        zesuwał się z białych ścian, wody stawu polśniewały kiej lustra,
 97     4, 37|      pacierze, głośniej zabełkotały wody i poruszyły się zboża bijąc
 98     4, 37|     rozzieleniły się pola i sady, a wody wlekły się niby te srebrnawe
 99     4, 38|        rozniebieszczoną strugą kiej wody, ale już z wolna grążyło
100     4, 38|          pola zielone, szumiące jak wody wzburzone, i jak wody przewalały
101     4, 38|           jak wody wzburzone, i jak wody przewalały się niekiedy
102     4, 38|           po wsi. Długo patrzyła we wody pogasłe i drżące od powiewów,
103     4, 39|             zboża biły o płoty kiej wody wzburzone.~Chałupy stały
104     4, 39|         rozlegało i szumnie huczały wody spadające na koła.~- Młyn
105     4, 39|        Wszystko w boskim ręku. A do wody to zawdy szczęścia nie miał,
106     4, 39|            z osobna utopiła w łyżce wody.~Rozjazgotały się nad nim,
107     4, 40|          niby rowy stały spleśniałe wody, pokryte zieloną rzęsą.~
108     4, 40|              westchnęła Filipka zza wody.~- Na próżniaczkę kużden
109     4, 40|           ogromny łan żyta, co niby wody spławione we słońcu kolebały
110     4, 41|             polu, a chudzinie nawet wody nie ma kto podać.~- Cóż
111     4, 41|                  Poczciwy człowiek, wody nikomu nie zamąci - wtrąciła
112     4, 42|        słychać było jeno bulgotanie wody przeciskającej się przez
113     4, 42|              Już pola szarzały kiej wody szeroko rozlane, a siwe
114     4, 42|           duszne, że ziemia pękała, wody wysychały, trawy żółkły,
115     4, 43|            gałęzią bronił od much i wody podawał, czuwając nad nią
116     4, 43|           nawet w stawie ubyło tyle wody, co tartak nie mógł już
117     4, 43|      pociekły całe rzeki spienionej wody, a co przestało na chwilę
118     4, 43|        szczęściem, co nie brakowało wody i błota na drodze, bo już
119     4, 43|            zaś wychodzili spuszczać wody i równać wyrwy.~Antek prawie
120     4, 45|      poszedł prosto na dzwonnicę.~- Wody! - ryknął proboszcz puszczając
121     4, 47|           utrapienie, tak mało było wody, że robił tylko jeden ganek,
122     4, 47|         chudą pierzynę, sama nalała wody święconej na talerz i położyła
123     4, 49|            w niego niby rozkolebane wody, wiater rozwiewał mu włosy