Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |             i nieco sennie.~Słońce, chociaż to był już koniec września,
  2     1, 3 |         zwiesnę, a tak kwiczała, że chociaż w stodółce był - usłyszał...~
  3     1, 3 |          poczuł niezmierną ulgę, bo chociaż nie był winien, ale zawżdy
  4     1, 3 |           już dobrze po południu, i chociaż mu Dominikowa napomykała
  5     1, 3 |             kowal to moja trucizna, chociaż i zięć też...~I tak se już
  6     1, 4 |            wyciągnął śmiało rękę, i chociaż okrutnie chciało mu się
  7     1, 4 |       dzisiaj nie śpieszył do domu, chociaż wiedział, że będzie na obiad
  8     1, 4 |     pogadywały słowem niektórym, bo chociaż wszystkie były sobie znajome
  9     1, 4 |            i kupić sobie tytoniu, i chociaż popatrzeć na balujących.
 10     1, 4 |        osiem morgów nasze...~- Żeby chociaż z połowa z chałupą i z tym
 11     1, 4 |            tam, gdzie i wszyscy, bo chociaż nie pijała, że to mało kiedy
 12     1, 5 |     pogwizdywać ze złości, a stary, chociaż z żalem i markotnością,
 13     1, 5 |            wam przeciwny! Dajcie mi chociaż tego ciołka, co wam ostał
 14     1, 6 |           najbardziej, bo chłopaki, chociaż rade były się pośmiać, bali
 15     1, 8 |        starzy gospodarze, a Maciej, chociaż urzędu nijakiego nie sprawował,
 16     1, 8 |            do dobrodzieja, żeby ich chociaż za to skarcił z ambony,
 17     1, 9 |        ciszej było niźli zazwyczaj, chociaż tam, we środku, siedziało
 18     1, 11|           Niedzielny to był dzień i chociaż dzwony jeszcze nie przedzwaniały
 19     2, 13|            śniegu było na chłopa, a chociaż świeży, uleżał się już i
 20     2, 14|            przędzenia, tylko dzień, chociaż był słoneczny i jasny, dłużył
 21     2, 15|             samej obiad przynosić i chociaż popatrzeć na niego. ,~-
 22     2, 15|                poradziłbym, pomógł, chociaż i u mnie się nie przelewa...~-
 23     2, 16|      świętym! - powiedział Rocho.~A chociaż głodni byli, boć to dzień
 24     2, 16|         wskazywała trzem królom, co chociaż pogany i czarne jako te
 25     2, 17|                Tak było z Jagną, że chociaż nie zasnęła, a sczezło z
 26     2, 17|          nie!...Ziąb ją przejmował, chociaż ogień wesoło buzował na
 27     2, 17|           Wyszli markotni nieco, bo chociaż wszystkiemu przytwierdzał
 28     2, 17|              prosiła tak gorąco, że chociaż się dziwował, ale się nie
 29     2, 19|            syna zaś nie spostrzegł, chociaż się pilnie rozglądał w tłoku.~
 30     2, 19|             godzinę tak wywijał, bo chociaż inni przystawali zmęczeni,
 31     2, 20|            złości smak znajdował, a chociaż nieraz w nocy słysząc Jagusine
 32     2, 21|          sęki wpijały się w plecy i chociaż przez zapaskę i kaftan,
 33     2, 22|             pojednania z Bogiem; to chociaż zakazywał, tak był jeszcze
 34     2, 22|    ostatniej godzinie zatwardziały, chociaż złe przeszkadzało, upatrzyła
 35     2, 25|       gorszy niźli kiej indziej, bo chociaż jeno mżył drobny deszcz,
 36     2, 25|         gryzące, osnuwały duszę, bo chociaż jeszcze nikto wiary pełnej
 37     3, 26|         wiośniano, rozlegle, jasno, chociaż i jeszczech ździebko szarawo,
 38     3, 27|          głowę i o chorego dbać, bo chociaż i kowalowie mało dziesięć
 39     3, 27|        przeciech była - Maciej zaś, chociaż w domu był kąśliwy kiej
 40     3, 27|     akuratnie, co o łońskie lato, a chociaż już się wzwyczaiła do rządów
 41     3, 28| przychlibnie, aż to Hankę tknęło, i chociaż odpłacała im tym samym,
 42     3, 28|            szepnęła Jagustynka, ale chociaż w niezgodzie żyła z dziećmi,
 43     3, 28|          Młynarzowi to żniwo teraz, chociaż do przednówka daleko, procesjami
 44     3, 29|          było na świecie, że naród, chociaż po ciężkiej pracy wczorajszej,
 45     3, 29|         Jasiek wiódł wszystkich, bo chociaż głupawy był i niemrawa,
 46     3, 30|              niby bór odwieczny, bo chociaż na ołtarzach gorzały światła,
 47     3, 30|            tych, których miłuje, iż chociaż zawinili, kara rychło się
 48     3, 30|             wzgórzu pod lasem, więc chociaż o parę wiorst od Lipiec,
 49     3, 31|           sfruwać z gniazd.~- A dyć chociaż do sadu wypędźcie, może
 50     3, 32|        któren szedł z rąk do rąk, i chociaż żadna nie wymiarkowała ni
 51     3, 32|       gnieździły się w dziuplach, a chociaż naokół leżały rodzajne ziemie,
 52     3, 32|            jeszcze przed drugimi, a chociaż mroczna była kiej noc i
 53     3, 33|      jeszcze, jak było iść powinno, chociaż chłopy już ujęły rządy w
 54     3, 33|        fleciku pięknie wygrywał, to chociaż prawie nie miał grontu i
 55     3, 33|           szczędzą. Nic mi do niej, chociaż mi powinowata z ojcowej
 56     3, 33| przeciągając naród na swoją stronę.~Chociaż to jeno z Kozłami była sprawa,
 57     3, 34|          mocnym i gorącym głosem.~I chociaż naród znowuj śpiewał, chociaż
 58     3, 34|       chociaż naród znowuj śpiewał, chociaż chłopy nie żałowały gardzieli,
 59     3, 34|           teraz nie ma za co kupić; chociaż tylko po sześćdziesiąt rubli
 60     3, 35|           nie odstępując sprawy, bo chociaż sam był jej zrazu przeciwny,
 61     3, 35|           wywlekli z rumowiska, ale chociaż była strasznie poparzona,
 62     3, 35|          niej i przytrzymywać, bych chociaż twarz spaloną obwalić zmoczonymi
 63     3, 35|        Mateusz zaklął siarczyście i chociaż chciał jeszcze o coś pytać,
 64     3, 35|            przedniejszych parobków, chociaż zrazu cała wieś napierała
 65     3, 35|           przepiórki się wyrywał.~A chociaż spieczona ziemia dudniała
 66     3, 36|            wybrana na sianokosy, bo chociaż stara powiadka mówi: "Zacznij
 67     3, 36|         ulewą, a jeno spadł krótki, chociaż rzęsisty deszcz, w mig wypity
 68     4, 37|            wrychle się opamiętała i chociaż jeszczech popłakujący, a
 69     4, 37|            Odpowiadał kowal, któren chociaż twarz pokazywał frasobliwą,
 70     4, 37|         pacierz zmówił i wyszedł, a chociaż to była niedziela, zabrał
 71     4, 37|         źdźbło się nie zaruchało, a chociaż przeszło już spory kawał
 72     4, 37|              niech się przechłodzi, chociaż co tam takiemu smokowi znaczy
 73     4, 37|       obcierając rzęsiste łzy.~- By chociaż synowie wdali się w niego -
 74     4, 37|            gadał jakby do siebie, a chociaż nie rozumiała wszystkiego,
 75     4, 37|     Jagustynki oprzątającej izbę:~- Chociaż od tyla czasu trupem był
 76     4, 37|      zdrowie.~- Żeby se tak popadał chociaż ze trzy dni - wzdychał któryś.~
 77     4, 37|             wypasą i stratują.~Bych chociaż tę skibkę, a z cudzego przyorzą. ~
 78     4, 38|           zapierał piersi, a naród, chociaż zmęczony i zgrzany do ostatniej
 79     4, 38|          jakby ździebko sfolżał, to chociaż jeszcze sporo wypoczywało
 80     4, 38|     wspominków nazbierał i zbył się chociaż na ten dzień jeden wszelakich
 81     4, 38|           przez drugą do bud, abych chociaż się dotknąć i napatrzyć
 82     4, 38|           gruszą...~Jaguś odeszła i chociaż nieśmiało, przepychała się
 83     4, 38|           wyciągały się ku niemu, a chociaż się kurczyła w sobie, roztrząsał
 84     4, 38|             tam, bliżej niego, bych chociaż tknąć ustami tych jego białych
 85     4, 39|     rozczerwieniła się kiej burak i chociaż palił ją wstyd, ale i jakaś
 86     4, 39|            zamedytowana, zaś Jaguś, chociaż jeszcze miała w twarzy hardość
 87     4, 39|        twarzy, spopielałej od męki, chociaż ciężki, wzburzony szloch
 88     4, 39|     powstając na Jagusię, za którą, chociaż nieśmiało, opowiadali się
 89     4, 40|        matyjasiły, noc była głucha, chociaż widnawa, gwiazdy zaglądały
 90     4, 40|        rzucił za siebie, iż ostała, chociaż dziwnie pragnęła z nim poleźć,
 91     4, 40|          cieszył i napasał oczy, bo chociaż szła nierówno, kłębami a
 92     4, 41|            się, że to Jagusia, więc chociaż pogadywał, ale już coraz
 93     4, 41|        piszczałki przewiercał uszy.~Chociaż Antkowi nie było pilno i
 94     4, 42|          tak se wraz pogadywali, bo chociaż późno było i Szymek zbierał
 95     4, 42|         wdzięczny za tę dobroć, ale chociaż razem pracowali, z jednych
 96     4, 42|            w stronę lasu.~A Szymek, chociaż wszystko pokończył, łaził
 97     4, 42|             do Nastusi, lecz stara, chociaż dobrze czuła, co się wyrabia,
 98     4, 42|             z większych gospodarzy, chociaż zaprosinom nie odmówili,
 99     4, 43|      pofolgował swemu miłosierdziu, chociaż bowiem nazajutrz zrobiło
100     4, 44|            najskwapniej ciżbiąc, bo chociaż chłodnawy wiater niezgorzej
101     4, 45|          zważając na burków, którzy chociaż szli jak mogli najpowolniej,
102     4, 45|          jeszcze starszy ścierpiał, chociaż już pozieleniał ze złości,
103     4, 45|        piaszczysta i srogi upał, to chociaż się wydzierał ze sił do
104     4, 45|      nastawiając przy tym uszy, ale chociaż słyszał głosy, nie mógł
105     4, 45|           harujemy i zabiegamy, aby chociaż wam było trochę lepiej.
106     4, 45|           nic się bowiem nie bojał, chociaż obsiadły mu głowę i łaziły
107     4, 45|             się nabożeństwo.~Jasio, chociaż służył do mszy, a w przerwach
108     4, 45|           jakby ciągnęło za nią, bo chociaż bezwolnie, a zaglądał do
109     4, 45|            zajączkiem.~Ale Jagusia, chociaż na każdym kroku spotykała
110     4, 45|             słodyczą, lecz Jagusia, chociaż wpatrzona była w niego jakby
111     4, 46|          ludzie już ściągali z pól, chociaż słońce było jeszcze wysoko,
112     4, 47|             Jezu miłościwy, żeby me chociaż sprał, skopał, sponiewierał,
113     4, 47|     Poleciała wnet za nim Jagusia i chociaż sama była pełna przerażenia
114     4, 48|        unikając matczynych oczów, i chociaż mówiono o śmierci Jagaty,
115     4, 48|            brewiarza, ale cóż, kiej chociaż uparcie powtarzał łacińskie
116     4, 48|            przyszykowana do drogi i chociaż nieśmiało, pierwsza wyciągnęła
117     4, 49|         krzyczała coraz zawzięciej, chociaż palące łzy ciekły jej spod
118     4, 49|       sposób było zrazu uwierzyć, i chociaż prawie z każdą godziną ktosik
119     4, 49|     chudzina, na wyrobek. I żeby se chociaż użyła!~- A mało to jeszcze
120     4, 49|            tym skończyć.~I poszedł, chociaż z ciężkim sercem, bo iść
121     4, 49|           zdzierżył, i nie dał się, chociaż oczy latały nad wsią niby
122     4, 49|          powstrzymać przed komorą i chociaż prał drągiem, chociaż bronił
123     4, 49|             i chociaż prał drągiem, chociaż bronił całą mocą, ale nie